Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.160.2018.1.MD
z 11 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2018 r. (data wpływu 29 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności zastosowania zwolnienia od podatku do zbycia nieruchomości zabudowanej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2018 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności zastosowania zwolnienia od podatku do zbycia nieruchomości zabudowanej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W październiku 1995 r. w ramach spółki cywilnej dwóch osób fizycznych pod nazwą … NIP: … (dalej jako „Spółka”), będącej „płatnikiem” VAT, umową dzierżawy Wnioskodawca wynajął wraz ze wspólnikiem od … sp. z o.o. w … (dalej jako „Zakłady”) nieruchomość zabudowaną zlokalizowaną w …, przy …. W skład nieruchomości wchodzą:

1. działka zabudowana o pow. 2.848 m²;
2. budynek magazynowy o pow. 163 m²;
3. budynek biurowy o pow. ok. 88 m², rok budowy ok. 1920 r.

Tytułem dzierżawy opłacany był czynsz złożony z opłaty dzierżawnej powiększonej o VAT.

W 1997 r. Zakłady ogłosiły przetarg na ww. nieruchomość, w wyniku którego Wnioskodawca i wspólnik kupili tą nieruchomość za kwotę … zł. Przedmiotem zakupu było:

1. prawo własności ww. budynków;
2. prawo użytkowania wieczystego gruntu.

Na tą okoliczność w dniu … 1997 r. sporządzony został akt notarialny nabycia ww. praw w udziałach po 50% dla każdego ze wspólników z adnotacją, że nabycia dokonują do swych majątków odrębnych dla celów prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. Od ceny nabycia notariusz pobrał 5% opłaty skarbowej powołując się na § 58 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 1994 r. W dniu … 1997 r. Zakłady wystawiły fakturę VAT nr …, wyszczególniając w niej sprzedaż budynków, prawa użytkowania wieczystego gruntu. Sprzedający nie naliczył VAT, powołując art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. W fakturze dwa budynki wycenione zostały na … zł, a prawo użytkowania wieczystego na … zł.

Po zakupie ww. nieruchomości wspólnicy wykorzystywali ją do opodatkowanej działalności gospodarczej, tak jak w trakcie dzierżawy.

W listopadzie 1998 r. decyzją Urzędu Rejonowego w … wieczysta dzierżawa gruntu przekształcona została w prawo własności.

W dniu 16 lutego 2002 r. wspólnik zmarł. Spółka uległa likwidacji.

W marcu 2002 r. Wnioskodawca rozpoczął jednoosobową działalność gospodarczą, prowadząc tą samą działalność co wcześniej w Spółce, będąc dalej „płatnikiem” VAT o NIP: ….

Wnioskodawca dalej wykorzystywał nieruchomość do celów prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży tzw. odzysków po szkodach motoryzacyjnych na rzecz firm ubezpieczeniowych, sprzedaży samochodów używanych, zarówno własnych jak i komisowych, sprzedaży części samochodowych używanych i nowych oraz prowadzeniu drobnych napraw samochodów.

W listopadzie 2010 r. nastąpiło sądowe zniesienie współwłasności i podział nieruchomości na dwie części. Wnioskodawcy przypadł budynek biurowy o pow. ok. 88 m² wyceniony przez biegłego sądowego w 2009 r. na … zł wraz z działką w pow 1.494 m².

W latach 2011-2012 Wnioskodawca przeprowadził w budynku prace remontowe (wymiana poszycia dachu i części okien, otynkowanie budynku). Na materiały potrzebne do remontu wydał w sumie ok. 15.000 zł. Prace remontowe wykonał własnymi siłami.

Z racji wieku (63 lata) i perspektywy rychłego kończenia działalności gospodarczej Wnioskodawca myśli o sprzedaży posiadanej nieruchomości. Sprawa sprzedaży stała się tym bardziej aktualna, że zgłosił się chętny na nieruchomość. Musi on pilnie zrealizować projekt inwestycyjny. Jest to inwestycja oświatowa, z krótkim terminem realizacji.

Z uwagi na środki przyznane na tą inwestycję, inwestor musi zakończyć realizację w terminie do października 2019 r. pod rygorem przepadku przyznanych środków. Inwestor nie jest „płatnikiem” VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przedstawionej nieruchomości w części przyznanej Wnioskodawcy przez sąd będzie mogła skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, a więc czy tym samym Wnioskodawca będzie mógł sprzedać tą nieruchomość bez VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ewentualna sprzedaż omawianej nieruchomości będzie dostawą, która nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT z uwagi na fakt, że pierwsze zasiedlenie miało miejsce już w 1995 r., kiedy Zakłady w wykonaniu czynności podlegającyh opodatkowaniu wydzierżawiły Spółce ww. nieruchomości. Sprzedaż ww. nieruchomości powinna odbyć się na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, jako zwolniona od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (….).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy).

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W art. 2 pkt 14 ustawy, ustawodawca zdefiniował pojęcie „pierwszego zasiedlenia”, przez które rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Przy czym, według art. 22g ust. 17 zd. ostatnie ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2018 r.) o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Oznacza to, że remont, a ściślej rzecz biorąc wydatki na remont, nie wchodzą w zakres pojęcia „ulepszenie” stosowanego dla potrzeb podatku od towarów i usług.

Trzeba jednak zaznaczyć, że przepisy ustawy nie definiują pojęć „remont”, „modernizacja”, czy „przebudowa”, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów z zakresu prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 7a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane ( Dz. U. z 2017 r., poz. 1332, z późn. zm.) – dalej jako „Prawo budowlane” – przez przebudowę należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji (…).

Definicję remontu zawarto natomiast w pkt 8 ww. artykułu. Zgodnie z jego brzmieniem przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Z kolei zgodnie z definicją słownikową, modernizacja to unowocześnienie i usprawnienie czegoś (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN).

Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.) – zwanej dalej „Dyrektywą” – posługują się zwrotem „pierwsze zasiedlenie”, jednakże go nie definiują oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Dyrektywy, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zd. drugie Dyrektywy, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym, państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji, zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

W kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. akt I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej, albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z treści złożonego wniosku wynika, że w 1995 r. Wnioskodawca (wraz ze wspólnikiem) wydzierżawił (była to czynność opodatkowana VAT) od Zakładów nieruchomość zabudowaną budynkiem magazynowym oraz budynkiem biurowym. W 1997 r. Wnioskodawca i wspólnik kupili od Zakładów tą nieruchomość (prawo własności budynków oraz prawo użytkowania wieczystego gruntu). Zakłady wystawiły fakturę VAT nie naliczając VAT z powołaniem się na art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Po zakupie wspólnicy wykorzystywali nieruchomość do opodatkowanej działalności gospodarczej. W listopadzie 1998 r. użytkowanie wieczyste gruntu zostało przekształcone w prawo własności. W lutym 2002 r. zmarł wspólnik Wnioskodawcy, a Spółka uległa likwidacji. W marcu 2002 r. Wnioskodawca rozpoczął jednoosobową działalność gospodarczą prowadząc tą samą działalność co wcześniej w Spółce. Wnioskodawca dalej wykorzystywał nieruchomość do celów prowadzonej działalności gospodarczej. W listopadzie 2010 r. miało miejsce sądowe zniesienie współwłasności i podział nieruchomości na dwie części. Wnioskodawcy przypadł budynek biurowy (wyceniony przez biegłego sądowego w 2009 r. na … zł) wraz z działką w pow. 1.494 m². W latach 2011-2012 Wnioskodawca przeprowadził w budynku prace remontowe (wymiana poszycia dachu, części okien, otynkowanie budynku). Na materiały potrzebne do remontu wydał w sumie ok. 15.000 zł. Prace remontowe wykonał własnymi siłami. Wnioskodawca planuje zakończyć działalność gospodarczą i sprzedać nieruchomość.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą zasadności zastosowania zwolnienia od podatku do zbycia ww. nieruchomości.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz treść powołanych przepisów z zakresu podatku od towarów i usług organ interpretacyjny potwierdza stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż budynku biurowego będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy (jeżeli stan prawny i faktyczny dotyczący tego budynku nie ulegnie zmianie do momentu jego zbycia). Ma on bowiem status zasiedlonego w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Status taki uzyskał choćby z tytułu (jak słusznie zauważył Wnioskodawca w swoim stanowisku) dzierżawy, która rozpoczęła się w 1995 r. Ponadto budynek był i jest używany do działalności gospodarczej. Najpierw przez Spółkę, a potem samodzielne przez Wnioskodawcę. Co jest także równoznaczne z wystąpieniem pierwszego zasiedlenia (nie zostało ono zniesione w związku z nakładami na remont budynku poniesionymi przez Wnioskodawcę w latach 2011-2012). Przy czym od tego zasiedlenia bez wątpienia minął okres, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b) ustawy (tj. dwa lata).

Na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy, ww. zwolnienie będzie również dotyczyło dostawy gruntu związanego z ww. budynkiem biurowym.

Tym samym, stanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Oznacza to, że gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.