Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.111.2018.2.TR
z 14 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2018 r. (data wpływu 5 marca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 kwietnia 2018 r. (data wpływu 17 kwietnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 3 kwietnia 2018 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.111.2018.1.TR Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 3 kwietnia 2018 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 9 kwietnia 2018 r.), zaś w dniu 17 kwietnia 2018 r. (data nadania 13 kwietnia 2018 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 17 czerwca 19xx r. ma mocy umowy darowizny zawartej w formie aktu notarialnego z J.B. oraz R.B. (będącymi wstępnymi Zainteresowanej – dziadkami) oraz działającą w imieniu Zainteresowanej, jako przedstawicielka ustawowa małoletniej, S.K. (matką Zainteresowanej), Zainteresowana otrzymała darowiznę w kwocie 55 000 zł (słownie: pięćdziesiąt pięć tysięcy złotych), która to w całości została przez nią przeznaczona na zakup 1/2 udziału w prawie własności nieruchomości położonej, przy ul. A., na którą składała się działka gruntu o powierzchni 643 m² wraz z wybudowanym na tej działce domem mieszkalnym z przynależnościami.

Pozostały udział 1/2 w prawie własności ww. nieruchomości został nabyty przez dziadków Wnioskodawczyni: J.B. oraz R.B.

Cena zakupu całej nieruchomości wyniosła 110 000 zł (sto dziesięć tysięcy złotych). Do zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości w formie aktu notarialnego doszło w dniu 17 czerwca 1970 r.

Po śmierci J.B. oraz R.B., w sprawie o dział spadku i zniesienie współwłasności z wniosku X. B. (zstępnego zmarłych) przy udziale S.K. (zstępnej zmarłych, matki Wnioskodawczyni), Wnioskodawczyni, (wnuczki zmarłych) oraz Z.B. (zstępnego zmarłych) postanowieniem z dnia 31 października 19xx r. sąd rejonowy wydział I cywilny, ustalił, że w skład spadku po zmarłych: J.B. i R.B. wchodzi udział wynoszący 1/2 we współwłasności działki nr 17 o powierzchni 649 m², zabudowanej domem mieszkalnym przy ul. B, dla której sąd rejonowy wydział ksiąg wieczystych, prowadzi księgę KW o wartości 15 652,15 zł.

Sąd ustalił również, że przedmiotem współwłasności wnioskodawcy X.B. i uczestników postępowania jest nieruchomość zabudowana domem mieszkalnym, położona przy ul. B., szczegółowo opisana powyżej (w pkt I postanowienia) o wartości 31 304,30 zł.

Sąd dokonał działu spadku i zniósł współwłasność bez spłat na rzecz uczestnika Z.B. w ten sposób, że ustanowił odrębną własność lokalu położonego na I piętrze budynku mieszkalnego o łącznej powierzchni 54,49 m² i przyznał go na własność X.B., zaś uczestniczkom postępowania: S.K. i Zainteresowanej przyznał na współwłasność w częściach równych lokal mieszkalny położony na parterze o łącznej powierzchni 55,56 m².

Sąd dokonał podziału również działki gruntu o powierzchni 649 m², w ten sposób, że X.B. przyznał do korzystania część działki o powierzchni 166 m², zaś uczestniczkom postępowania: S.K. i Zainteresowanej przyznał do korzystania część działki o powierzchni 330 m². Do wspólnego korzystania pozostawił część działki o powierzchni 153 m². Zainteresowana wskazała, że samodzielnie nie brała udziału w postępowaniu spadkowym, gdyż na mocy udzielonego jej mamie S.K. pełnomocnictwa procesowego w formie aktu notarialnego, ta działała w tym postępowaniu spadkowym w imieniu Zainteresowanej.

O treści rozstrzygnięcia Zainteresowana dowiedziała się po wielu latach od dnia wydania postanowienia w przedmiotowej sprawie. Zgodnie z jej wiedzą, przedmiotem działu spadku po jej dziadkach powinien być jedynie udział 1/2 w prawie własności nieruchomości gruntowej – działki o powierzchni 649 m². Z wiedzy Zainteresowanej wynikało, że budynek mieszkalny posadowiony na gruncie, nie stanowił odrębnego od gruntu przedmiotu własności. Wnioskodawczyni nie jest w stanie wyjaśnić, dlaczego na mocy postanowienia spadkowego stała się jedynie współwłaścicielem wraz ze swoją matką, lokalu mieszkalnego położonego na parterze w udziale 1/2, gdyż w jej ocenie, uwzględniając udział spadkobierców w spadku, powinna być w całości właścicielem tego lokalu.

Dnia 14 kwietnia 20xx r. zmarł W.K. – ojciec Wnioskodawczyni, a w dniu 6 listopada 20xx r. zmarła S.K. – matka Wnioskodawczyni.

Spadkobiercy po zmarłych W. i S. K. na mocy umowy o dział spadku (nieodpłatnego działu spadku po W. i S. K.) w formie aktu notarialnego z dnia 1 grudnia 20xx r. zrzekli się swojego udziału w prawie własności lokalu mieszkalnego położonego na parterze przy ul. B na rzecz Zainteresowanej, która stała się wyłącznym właścicielem lokalu. Strony określiły wartość udziału 1/2 części w nieruchomości stanowiącej samodzielny lokal na kwotę 90 000 zł. Strony nie dokonywały pomiędzy sobą spłat ani dopłat.

Na mocy umowy sprzedaży z dnia 7 sierpnia 20xx r. w formie aktu notarialnego, Zainteresowana sprzedała A.R. i Y.R. za kwotę 230 000 zł lokal mieszkalny nr 1 stanowiący odrębną nieruchomość, o łącznej powierzchni 55,56 m², położony przy ul. B, dla którego sąd rejonowy prowadzi księgę wieczystą; z prawem własności związany jest udział w 1/2 części nieruchomości wspólnej ujętej w księdze wieczystej.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana wskazała, co następuje.

Na mocy postanowienia z dnia 31 października 19xx r. sądu rejonowego wydział I cywilny, Wnioskodawczyni stała się właścicielem 1/2 w prawie własności lokalu mieszkalnego nr 1, który stanowi odrębną nieruchomość o łącznej powierzchni 55,56 m² położony przy ul. B, dla którego sąd rejonowy prowadzi księgę wieczystą z prawem własności związany jest udział w 1/2 części nieruchomości wspólnej ujętej w księdze wieczystej. Na mocy umowy o dział spadku (nieodpłatnego działu spadku po W. i S.K.) w formie aktu notarialnego z dnia 1 grudnia 2014 r. Zainteresowana stała się wyłącznym właścicielem ww. lokalu.

Wnioskodawczyni nie posiadała udziału nabytego w drodze spadku po dziadkach J.B. i R.B., a była uczestnikiem postępowania o dział spadku jedynie z tytułu przysługującego jej udziału 1/2 w prawie własności działki z uwagi na nabycie w dniu 17 czerwca 1970 r. wraz z dziadkami J.B. i R.B. działki nr 17 o powierzchni 649 m² zabudowanej domem mieszkalnym przy ul. B, dla której sąd rejonowy, IV wydział ksiąg wieczystych, prowadzi księgę.

Na skutek działu spadku po zmarłych rodzicach: W.K. i S.K. Wnioskodawczyni nabyła udział 1/2 w prawie własności nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny nr 1, który stanowi odrębną nieruchomość o łącznej powierzchni 55,56 m² położony przy ul. B, dla którego sąd rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Wnioskodawczyni w masie spadkowej po rodzicach przysługiwał zaś udział 1/3.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przychodem Zainteresowanej w niniejszej sprawie będzie kwota 115 000 zł (1/2 ceny sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiąca spadek po zmarłej S.K.)?
2. Czy jako koszt uzyskania przychodu Zainteresowana może uznać koszt zakupu 1/2 części prawa własności nieruchomości w roku 19xx r. – działka gruntu nr 1327/207 o powierzchni 643 m² wraz z wybudowanym na tej działce domem mieszkalnym z przynależnościami – kwotę 55 000 zł?
3. Czy w związku z tym, że w roku 19xx Zainteresowana nabyła udział 1/2 w nieruchomości – działce nr 17 zabudowanej domem mieszkalnym przy ul. B, a następnie w niewiadomych dla niej okolicznościach nieruchomość ta została podzielona w postępowaniu spadkowym w taki sposób, że Zainteresowana stała się współwłaścicielem lokalu mieszkalnego nr 1 wraz ze swoją matką S.K., Wnioskodawczyni jest w ogóle zobowiązana do zapłaty podatku?
   
   

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana wskazała, że przedmiotem wniosku jest nieruchomość stanowiąca lokal mieszkalny nr 1, który stanowi odrębną nieruchomość o łącznej powierzchni 55,56 m², położony przy ul. B., dla którego sąd rejonowy prowadzi księgę wieczystą z prawem własności związany jest udział w 1/2 części nieruchomości wspólnej ujętej w księdze wieczystej, będąca przedmiotem sprzedaży na mocy umowy sprzedaży z dnia 7 sierpnia 2017 r. w formie aktu notarialnego przez Wnioskodawczynię A.R. i Y.R. za kwotę 230 000 zł.

Wnioskodawczyni wyjaśniła, że w pytaniu nr 3 chciała uzyskać informację, czy w związku z tym, że w roku 19xx nabyła udział 1/2 w nieruchomości gruntowej działki nr 17, zobowiązana jest do zapłaty podatku dochodowego z tytułu sprzedaży nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny nr 1, który stanowi odrębną nieruchomość o łącznej powierzchni 55,56 m² położony przy ul. B, dla którego sąd rejonowy prowadzi księgę wieczystą z prawem własności związany jest udział w 1/2 części nieruchomości wspólnej ujętej w księdze wieczystej, będącej przedmiotem sprzedaży na mocy umowy sprzedaży z dnia 7 sierpnia 20xx r. w formie aktu notarialnego A.R. i Y.R. za kwotę 230 000 zł.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

W myśl art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawczyni, jej przychodem będzie kwota 115 000 zł stanowiąca 1/2 ceny sprzedaży lokalu mieszkalnego nr 1 (księga wieczysta), stanowiąca spadek po zmarłej S.K.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawczyni, jako koszt uzyskania przychodu należy uznać kwotę 55 000 zł, czyli koszt zakupu 1/2 części prawa własności nieruchomości w roku 1970 r. – działka gruntu o powierzchni 643 m² wraz z wybudowanym na tej działce domem mieszkalnym z przynależnościami.

Ad. 3.

Zdaniem Wnioskodawczyni, z uwagi na to, że zakupiła w 19xx r. udział 1/2 w nieruchomości działki nr 17 zabudowanej domem mieszkalnym przy ul. B., nie jest obowiązana do zapłaty podatku dochodowego z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego nr 1 o łącznej powierzchni 55,56 m² położonego przy ul. B, dla którego sąd rejonowy prowadzi księgę wieczystą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Wątpliwości Zainteresowanej wzbudzają skutki podatkowe dokonanej przez nią w dniu 7 sierpnia 2017 r. sprzedaży nieruchomości.

Należy wskazać należy, że zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów księgi niniejszej.

W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Stosownie do art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego, prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Stosownie do art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Art. 1037 § 1 ww. Kodeksu stanowi natomiast, że dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców.

Wyjaśnić przy tym należy, że okoliczność, że dział spadku następuje ze spłatą od spadkobiercy nabywającego na wyłączną własność składniki majątkowe wchodzące w skład spadku na rzecz drugiego spadkobiercy powoduje, że czynność taka ma charakter odpłatny; pozostałe działy spadku mają charakter nieodpłatny.

W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem, przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich; ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Z chwilą działu spadku jedni spadkobiercy tracą więc własność udziałów nabytych przez siebie w spadku, a własność tę dopiero z tą chwilą nabywają inni spadkobiercy. Dział spadku może nastąpić za odpłatnością w formie spłaty na rzecz pozostałych współwłaścicieli (współwłaściciela) lub nieodpłatnie bez żadnych spłat.

W myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.

Natomiast zgodnie z art. 211 i art. 212 cyt. Kodeksu, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

W tym miejscu wskazać należy, że dział spadku i zniesienie współwłasności nie stanowią nabycia rzeczy, jeżeli mieszczą się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat.

Za datę nabycia nieruchomości lub prawa – w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku działu spadku mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz dział spadku zostało dokonane bez spłat i dopłat.

Gdy w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu, mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego.

Tak więc, co do zasady, dział spadku i zniesienie współwłasności są formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w wyniku tych instytucji prawnych podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec tego co wywiedziono wyżej, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i forma ich nabycia.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że interpretacja indywidualna obejmuje wykładnię (odczytanie treści) wskazanego przez wnioskodawcę przepisu (przepisów) materialnego prawa podatkowego oraz opinię co do możliwości zastosowania tego przepisu (tych przepisów) w sytuacji faktycznej (stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym) opisanej przez wnioskodawcę. W szczególności, organ wydający interpretację indywidualną nie sprawdza, czy opisana sytuacja faktyczna rzeczywiście ma miejsce w kształcie opisanym przez wnioskodawcę, a tym samym nie weryfikuje podanych przez wnioskodawcę informacji, w tym informacji dotyczących daty i formy prawnej nabycia nieruchomości. Poza tym, przedstawiony przez wnioskodawcę stan faktyczny bądź zdarzenie przyszłe ocenia się jako rozważany przedmiot subsumcji do przepisów prawa podatkowego, których wykładni dochodzi strona postępowania, jednakże nie wszystkich czy też jakichkolwiek regulacji prawnych. Jednocześnie, rozstrzyganie kwestii wynikających z innych przepisów niż podatkowe, nie mieści się w obszarze właściwości rzeczowej organu interpretacyjnego.

Z uwagi zatem na pozapodatkowe zawiłości niniejszej sprawy oraz zaistniałe wątpliwości natury cywilnoprawnej, w celu usystematyzowania oraz uporządkowania podanych okoliczności faktycznych i prawnych, tut. organ wezwał Wnioskodawczynię m.in. do doprecyzowania opisanego we wniosku stanu faktycznego przez jednoznaczne wskazanie daty nabycia w rozumieniu cywilnoprawnym przedmiotowej nieruchomości.

W odpowiedzi Zainteresowana wskazała dwie daty – tj. 31 października 19xx r. oraz 1 grudnia 20xx r. – podając, że na mocy postanowienia z dnia 31 października 19xx r. sądu rejonowego, wydział I cywilny, Wnioskodawczyni stała się właścicielem 1/2 w prawie własności lokalu mieszkalnego nr 1, który stanowi odrębną nieruchomość o łącznej powierzchni 55,56 m2 położony przy ul. B., dla którego sąd rejonowy prowadzi księgę wieczystą z prawem własności związany jest udział w 1/2 części nieruchomości wspólnej ujętej w księdze wieczystej. Na mocy umowy o dział spadku (nieodpłatnego działu spadku po W. i S. K.) w formie aktu notarialnego z dnia 1 grudnia 2014 r. Zainteresowana stała się wyłącznym właścicielem ww. lokalu.

Skoro zatem – jak wynika z doprecyzowania Zainteresowanej – sprzedaż przedmiotowej nieruchomości w dniu 7 sierpnia 20xx r. nastąpiła częściowo po pływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, a częściowo przed upływem tego terminu, należy stwierdzić, że sprzedaż tejże nieruchomości – odpowiednio:

• w części przypadającej na sprzedaż po upływie rzeczonego terminu – nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (przychód w tej części nie powstał) i nie skutkuje obowiązkiem zapłaty tegoż podatku; tym samym, w tej części żaden wydatek nie może zostać uznany za koszt uzyskania przychodu, bo ów przychód uzyskany nie został (w ogóle nie powstał);
• w części przypadającej na sprzedaż przed upływem rzeczonego terminu – stanowi źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z którego (przychodu) dochód podlega opodatkowaniu na nw. zasadach ogólnych, wynikających z art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Zgodnie z art. 30e ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

• dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
• dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
  
  

W myśl bowiem art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8. Natomiast na podstawie art. 45 ust. 1a pkt 3 tejże ustawy, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e (PIT-39).

W terminie określonym w ust. 1 (tj. do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym), z zastrzeżeniem ust. 7, podatnicy są obowiązani wpłacić należny podatek wynikający z zeznania, o którym mowa w ust. 1a pkt 3 (art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy).

Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy tym, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Natomiast od dnia 1 marca 2017 r. ww. przepis art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskał treść, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Ponieważ do nabycia przez Zainteresowaną własności przedmiotowej nieruchomości w tejże części doszło w sposób nieodpłatny (nieodpłatny dział spadku), koszty uzyskania przychodu ze sprzedaży tejże nieruchomości w rozpatrywanej części ustala się na podstawie art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób, który stanowi, że za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Zauważyć w tym miejscu należy, że żadnej z powyższych kategorii kosztów wymienionych w cyt. art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowi koszt zakupu części prawa własności nieruchomości.

Wydatek taki nie może być potraktowany jako nakład zwiększający wartość nieruchomości, poczyniony w trakcie jej posiadania, gdyż w żaden sposób nie wpływa na podwyższenie wartości przedmiotu zbycia.

W konsekwencji, koszt taki nie może być przyjęty – w rozumieniu analizowanego przepisu – jako koszt obniżający podstawę obliczenia podatku z tytułu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

Reasumując: na gruncie stanu faktycznego opisanego we wniosku i jego uzupełnieniu, Zainteresowanej nie przysługuje prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości kosztu zakupu 1/2 części prawa własności nieruchomości w roku 197xxr. – działki gruntu o powierzchni 643 m² wraz z wybudowanym na tej działce domem mieszkalnym z przynależnościami, gdyż koszt taki nie został dopuszczony treścią mającego zastosowanie w sprawie art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji – w zależności od wyniku rozliczenia za rok 2017 – na Zainteresowanej może ciążyć ewentualny obowiązek zapłaty podatku dochodowego od kwoty dochodu osiągniętego z tytułu analizowanej sprzedaży w części dotyczącej nabycia, od którego do momentu sprzedaży nie upłynął okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Niniejszego rozstrzygnięcia nie zmienia zagadnienie poruszone przez Wnioskodawczynię w pytaniu nr 3, w tym przywołane nabycie z roku 19xx, ponieważ – jak doprecyzowała Zainteresowana opisany stan faktyczny, zobligowana do jednoznacznego wskazania dat nabycia przedmiotowej nieruchomości – nieruchomość została nabyta w inny sposób i w innych datach, co wykazano wyżej.

Jednocześnie informuje się również, że organ interpretacyjny nie ma możliwości potwierdzenia prawidłowości wyliczeń przedstawionych w przedmiotowym wniosku z uwagi na fakt, że przepis art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa nakłada na organ interpretacyjny obowiązek udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Z uwagi na powyższe, nie podlegają urzędowej interpretacji zasady rachunkowego określania (wyliczenia) podstawy opodatkowania na podatek przy rozliczeniu kwoty uzyskanej z analizowanego zbycia, gdyż wykraczałoby to poza zakres interpretacji przepisów prawa podatkowego. Ewentualne przeliczenia, jakich należałoby dokonać, nie należą do kompetencji tut. organu.

Ponadto, zgodnie z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, to na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu – zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego. Prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez właściwy rzeczowo organ podatkowy, względnie organ kontroli skarbowej, w toku stosownych postępowań weryfikacyjnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.