Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.197.2018.2.MJ
z 17 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2018 r. (data wpływu 7 marca 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 kwietnia 2018 r. (data wpływu 2 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania czynności wniesienia do spółki przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania czynności wniesienia do spółki przedsiębiorstwa.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 27 kwietnia 2018 r. w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni …od roku 1994 prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą „…”, w obszarze PKD: 1413Z - produkcja pozostałej odzieży wierzchniej. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawczyni wytwarza i sprzedaje hurtowo odzież damską pod rozpoznawalną marką „…”. W skład prowadzonego przez Wnioskodawczynię przedsiębiorstwa wchodzą: maszyny szwalnicze i inne urządzenia służące do produkcji odzieży o wartości około 200.000,00 złotych, know-how i marka „…”, prawa obligacyjne (prawo najmu nieruchomości, w której prowadzona jest działalność gospodarcza, leasing pojazdów). Wnioskodawczyni zatrudnia 28 pracowników (20,75. etaty). Ogółem szacunkowa wartość przedsiębiorstwa wnioskodawczyni wynosi 650.000,00 złotych.

Wnioskodawczyni zamierza wspólnie z córkami H…i K… założyć spółkę jawną pod nazwą „M…”, do której wniesie wkład niepieniężny w postaci posiadanego przedsiębiorstwa firmy „H…”.

Całe przedsiębiorstwo Wnioskodawczyni, służące obecnie prowadzonej przez nią działalności gospodarczej „H…”, zostanie wniesione do mającej powstać spółki jawnej, która kontynuować będzie dotychczasową działalność Wnioskodawczyni (produkcja i handel odzieżą pod marką „M…”, te same kontakty handlowe, te same maszyny i urządzenia, służące produkcji, przejęcie pracowników w trybie art. 23(1) kodeksu pracy).

W spółce przewidziano trzech wspólników (J…, H…, K…), przy czym pozostałe wspólniczki (poza wnioskodawczynią) wniosą wkłady pieniężne o wartości po 2000,00 złotych każda. Udział wspólników w zyskach i stratach wynosić będzie: dla J…: 34%, dla K… 33%, dla H…33%.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że przekazywane składniki stanowiące przedmiot zapytania na dzień przekazania będą stanowiły u Wnioskodawczyni przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55(1) Kodeksu cywilnego stanowiące zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, obejmujący w szczególności:

1. nazwę przedsiębiorstwa
2. własność nieruchomości oraz ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości oraz ruchomości
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości (i podobne)
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne
5. koncesje, licencje i zezwolenia
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej
7. majątkowe prawa autorskie i pokrewne
8. tajemnice przedsiębiorstwa
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Wnioskodawczyni potwierdza, że przekazywane składniki stanowiące przedmiot zapytania na dzień przekazania będą stanowiły całe przedsiębiorstwo Wnioskodawczyni, rozumiany jako zespół składników majątkowych i niemajątkowych służących jej do prowadzenia działalności gospodarczej, to jest:

1. nazwę przedsiębiorstwa - obecnie Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą pod firmą PPHU H… (Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handolowo-Usługowe H…przy czym oznaczeniem indywidualizującym przedsiębiorstwo jest firma „H…”. Nowopowstała spółka jawna będzie nosić nazwę „H… J…H… K… spółka jawna” i będzie produkować i sprzedawać odzież pod rozpoznawalną marką należącą do Wnioskodawczyni - „M…”;
2. prawa wynikające z umów najmu i innych umów obligacyjnych – Wnioskodawczyni potwierdza, że na podstawie aportu nowopowstała spółka jawna stanie się stroną umów, których dotychczasową stroną była Wnioskodawczyni, m.in.:
   • stroną umowy najmu lokalu przy ul. … w … z dnia 18 marca 1999 r. zawartej z III …sp. z o.o. sp.k. w …, ul. …,
   • stroną umowy najmu z dnia 24 maja 2005 roku z Centrum Handlowym …,
   • stroną umowy o współpracy w zakresie obsługi medialnej z dnia 30 maja 2012 roku i innych;
3. prawa własności i inne prawa rzeczowe - Wnioskodawczyni potwierdza, że do przedsiębiorstwa nowozakładanej spółki zostaną wniesione wszystkie środki trwałe służące Wnioskodawczyni do prowadzenia działalności gospodarczej, tj.: maszyny szwalnicze (np. stebnówki, overlocki, noże krojnicze, ploter, zestaw do projektowania odzieży Audaces, wyposażenie hali szwalniczej i biur (komputery, meble biurowe itp.), pojazdy mechaniczne (4 samochody osobowe, jeden samochód dostawczy typu kombivan), a także wszystkie materiały służące do prowadzenia działalności gospodarczej (do produkcji odzieży) - np. tekstylia, nici, guziki, zamki błyskawiczne i inne, objęte remanentem, których łączna wartość zostanie wyszczególniona w zestawieniu sporządzonym na dzień poprzedzający wniesienie przedsiębiorstwa do spółki;
4. koncesje, licencje i zezwolenia – Wnioskodawczyni oświadcza, że nie posiada żadnych koncesji, licencji i zezwoleń, które stanowiłyby składową przedsiębiorstwa jej firmy;
5. patenty i inne prawa własności przemysłowej – Wnioskodawczyni potwierdza, że do przedsiębiorstwa nowozakładanej spółki zostanie wniesione prawo ochronne do znaku towarowego M.., objęte ochroną na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej do dnia 08.06.2026 roku na podstawie świadectwa ochronnego wydanego przez Urząd Patentowy RP nr R-…. Wnioskodawczyni oświadcza zarazem, że nie posiada żadnych innych praw własności przemysłowej, które stanowiłyby składową przedsiębiorstwa jej firmy;
6. majątkowe prawa autorskie i pokrewne - Wnioskodawczyni oświadcza, że wszelkie prawa autorskie i pokrewne jej przysługujące, np. prawa do wzorów użytkowych, do projektów ubrań i inne, które zostały wytworzone w ramach działalności firmy H…, zostaną wniesione aportem do spółki jawnej, która zostanie zawiązana;
7. tajemnice przedsiębiorstwa - Wnioskodawczym oświadcza, że nie posiada żadnych informacji, które stanowiłyby tajemnicę przedsiębiorstwa jej firmy;
8. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej – wszelkie księgi i dokumenty związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa firmy Wnioskodawczyni PPHU H… zostaną przejęte i będą przechowywane przez spółkę jawną, która zostanie zawiązana i do której zostanie wniesione przedsiębiorstwo firmy H….
   
   

Jak z powyższego wynika, wniesienie do mającej powstać spółki jawnej przedsiębiorstwa obejmującego całość składników majątkowych i niemajątkowych, służących dotychczas Wnioskodawczyni do prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej pod firmą „H…” podlegać będzie wyłączeniu, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług. W konsekwencji Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do naliczenia i odprowadzenia podatku VAT od czynności wniesienia aportu do spółki. Zgodnie bowiem z art. 6 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji polegającej na zbyciu przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Jeżeli zatem następuje zbycie przedsiębiorstwa lub jego części w drodze aportu (np. wniesienia przedsiębiorstwa do spółki jawnej) to czynność taka w ogóle nie rodzi obowiązku podatkowego. Co istotne bowiem czynność aportu obejmuje nie pojedyncze składniki przedsiębiorstwa, lecz przedsiębiorstwo Wnioskodawczyni jako zorganizowaną całość służącą do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 55(1) Kodeksu cywilnego, przy czym składniki wchodzące w skład przedsiębiorstwa pozostają ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych oddzielnych elementów. W przedsiębiorstwie Wnioskodawczyni, po jego wniesieniu do spółki jawnej, która zostanie zawiązana wspólnie z córkami Wnioskodawczyni, zachowane zostaną wszystkie funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak aby przekazana masa majątkowa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej przez spółkę jawną, która zostanie utworzona przez Wnioskodawczynię i jej córki.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni wnosi o wydanie interpretacji zgodnej ze stanowiskiem Wnioskodawczyni wyrażonym we wniosku z dnia 1 marca 2018 (data wpływu 7 marca 2018).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy czynność polegająca na wniesieniu do spółki jawnej, która zostanie założona, wkładu niepieniężnego w postaci całego przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni służącego do prowadzonej przez nią obecnie działalności gospodarczej pod firmą „H…” podlega wyłączeniu, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tj. Dz.U. 2017 poz. 1221)?

Zdaniem Wnioskodawcy,

W ocenie Wnioskodawczyni wniesienie do mającej powstać spółki jawnej przedsiębiorstwa obejmującego całość składników majątkowych i niemajątkowych, służących dotychczas Wnioskodawczyni do prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej pod firmą „H…” podlegać będzie wyłączeniu, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do naliczenia i odprowadzenia podatku VAT od czynności wniesienia aportu do spółki.

Zgodnie bowiem z art. 6 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji polegającej na zbyciu przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Jeżeli zatem następuje zbycie przedsiębiorstwa lub jego części w drodze aportu (np. wniesienia przedsiębiorstwa do spółki jawnej) to czynność taka w ogóle nie rodzi obowiązku podatkowego. Co istotne bowiem, czynność aportu obejmuje nie pojedyncze składniki przedsiębiorstwa, lecz przedsiębiorstwo Wnioskodawczyni jako całość w rozumieniu art. 55(1) Kodeksu cywilnego, przy czym składniki wchodzące w skład przedsiębiorstwa pozostają ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych oddzielnych elementów.

W przedsiębiorstwie Wnioskodawczyni, po jego wniesieniu do spółki jawnej, która zostanie zawiązana wspólnie z córkami wnioskodawczyni, zachowane zostaną wszystkie funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak aby przekazana masa majątkowa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej przez spółkę jawną, która zostanie utworzona przez Wnioskodawczynię i jej córki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej (…).

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem VAT co do zasady podlega dostawa towarów lub świadczenie usług.

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

A zatem, w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459).

Stosownie do ww. artykułu Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
5. koncesje, licencje i zezwolenia,
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
8. tajemnice przedsiębiorstwa,
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Należy zauważyć, że użyte w ww. artykule określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej brak któregoś z tych elementów nie musi pozbawiać zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

Z kolei, o tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik jest obowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Zatem składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Jeżeli warunki, o których mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, zostaną spełnione, to zbycie takiego przedsiębiorstwa do innego podmiotu, nie będzie podlegało przepisom ustawy.

Należy tu wskazać również art. 55² Kodeksu cywilnego, w którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W związku z tym, przedsiębiorstwem w rozumieniu Kodeksu cywilnego jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym.

Z powyższych przepisów Kodeksu cywilnego wynika, że przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Istotne jest by w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy składnikami, tak aby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

W tym miejscu wskazać należy, iż zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

W myśl art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Jak stanowi art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1, z późn. zm.), wcześniej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L 145, str. 1, z późn. zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

Natomiast w wyroku C-444/10 z dnia 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy. W tym zakresie Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Trybunał rozpatrujący sprawę uznał, że przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu wspólnotowych regulacji VAT wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności wytwarza i sprzedaje hurtowo odzież damską. W skład prowadzonego przedsiębiorstwa wchodzą: maszyny szwalnicze i inne urządzenia służące do produkcji odzieży o wartości około 200.000,00 złotych, know-how i marka „M…”, prawa obligacyjne (prawo najmu nieruchomości, w której prowadzona jest działalność gospodarcza, leasing pojazdów). Wnioskodawczyni zatrudnia 28 pracowników (20,75 etaty). Wnioskodawczyni zamierza wspólnie z córkami założyć spółkę jawną, do której wniesie wkład niepieniężny w postaci posiadanego przedsiębiorstwa. Całe przedsiębiorstwo Wnioskodawczyni, służące obecnie prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, zostanie wniesione do mającej powstać spółki jawnej, która kontynuować będzie dotychczasową działalność Wnioskodawczyni (produkcja i handel odzieżą, te same kontakty handlowe, te same maszyny i urządzenia, służące produkcji, przejęcie pracowników w trybie art. 23(1) kodeksu pracy). Przekazywane składniki stanowiące przedmiot zapytania na dzień przekazania będą stanowiły u Wnioskodawczyni przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55(1) Kodeksu cywilnego stanowiące zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Analiza przedstawionego we wniosku opisu sprawy w kontekście powołanych regulacji prawnych prowadzi do wniosku, że w analizowanym przypadku mający być przedmiotem sprzedaży zakład stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych stanowiących przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Mając zatem na uwadze opis sprawy oraz przytoczone przepisy prawa stwierdzić należy, że zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, transakcja wniesienia przez Wnioskodawczynię do Spółki przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego – będzie czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tym samym czynność ta wyłączona będzie spod działania ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, niniejsza interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.