Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.143.2018.2.MK
z 21 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2018 r. (data wpływu 23 marca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 maja 2018 r. (data wpływu 8 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości gruntowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości gruntowej. Dnia 8 maja 2018 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 24 kwietnia 1998 r. Wnioskodawca nabył nieruchomość niezabudowaną – działkę oznaczoną nr 214, o powierzchni 2,0089 ha, dla której Sąd Rejonowy prowadzi KW. Na podstawie umowy kupna Wnioskodawca jest właścicielem 1/3 tejże nieruchomości.

Przy nabyciu tej nieruchomości nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zakupu Wnioskodawca dokonał jako osoba prowadząca działalność gospodarczą (sklep detaliczny), nie będąc podatnikiem podatku od towarów i usług VAT.

Sprzedającymi były osoby prywatne, tj.: E.iL. K. Czynność ta nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług VAT.

Wnioskodawca nieruchomość nabył z majątku prywatnego i do dziś stanowi ona majątek prywatny. Grunt ten był sklasyfikowany w ewidencji gruntów i budynków jako użytek rolny i z tego tytułu Zainteresowany opłaca podatek rolny od tejże nieruchomości. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowana przestrzennego teren ten został przeznaczony na cele budownictwa jednorodzinnego jako osiedle. Plan ten został zatwierdzony uchwałą Rady Miejskiej z dnia 26 czerwca 2001 r. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego uchwalono z inicjatywy Prezydenta Miasta.

Wnioskodawca nie wnioskował o objęcie przedmiotowej nieruchomości planem zagospodarowania przestrzennego. Następnie Prezydent Miasta zlecił dokonanie podziału nieruchomości, a celem podziału było wydzielenie działki 214/1 przeznaczonej, zgodnie z ww. planem, na poszerzenie drogi wewnętrznej, działki nr 213/3 pod budowę drogi publicznej oraz działki 214/5 na poszerzenie istniejącej już ulicy.

Wnioskodawca zaznacza, że podział nieruchomości nastąpił na wniosek Prezydenta Miasta. Następnie Wnioskodawca i inne osoby wystąpili o bardziej szczegółowy podział działek, co dnia 23 grudnia 2010 r. Prezydent Miasta zaopiniował pozytywnie. Dla opisanej nieruchomości lub działek powstałych w wyniku jej podziału nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Kolejną czynnością związaną z ww. nieruchomością była decyzja Prezydenta Miasta, dotycząca odszkodowania za działki, które z mocy prawa stały się własnością Gminy o statusie miejskim, na realizację inwestycji drogowej. Wnioskodawca otrzymał odszkodowanie.

Z kolei w dniu 4 czerwca 2013 r. Prezydent Miasta ustalił opłatę adiacencką z tytułu wzrostu wartości nieruchomości na skutek jej podziału. Wnioskodawca uiścił opłatę adiacencką. Ponadto na wniosek Wnioskodawcy i innych osób, w dniu 23 listopada 2015 r. otrzymano zgodę na wycinkę zadrzewienia na nieruchomości i tejże wycinki dokonano. Były to tzw. samosiejki.

Nieruchomość od chwili zakupu, aż do chwili obecnej nie była przez Wnioskodawcę w żaden sposób wykorzystywana. Poprostu przez cały czas „ziemia leżała odłogiem”. Jest to jeden wielki, piaszczysty ugór zarośnięty trawą, wrzosem i samosiejkami.

Nieruchomość ta nie była w żaden sposób wykorzystywana w działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, w tym również w działalności rolniczej.

Działki będące przedmiotem zapytania nie były udostępniane innym osobom do wykorzystania na podstawie umowy najmu, dzierżawy bądź użyczenia. Sprzedaż działek Wnioskodawca zlecił właścicielowi Biura Nieruchomości. Umowa była zawarta na 2 lata i już wygasła.

Na prywatnym spotkaniu znalazł się chętny do zakupu tej nieruchomości w całości. Jednak, gdyby ta transakcja nie doszła do skutku, to aby sprzedać powyższą nieruchomość gruntową Wnioskodawca będzie korzystał z usług biura nieruchomości.

W tak opisanym stanie prawnym nieruchomość pozostaje do dnia dzisiejszego.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Wykonywana działalność to wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi kod PKD 68.20.Z. Jest to działalność główna. Wykonywaną działalnością jest również kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek kod PKD 68.10.Z, ale sprzedawane są tylko działki położone na terenie Osiedla W., nad jeziorem. Poza tym Wnioskodawca nie prowadzi kupna i sprzedaży nieruchomości. Zainteresowany zaznacza, że gdy kupował nieruchomość opisaną we wniosku nie prowadził działalności gospodarczej określonej jako wynajem i zarządzanie nieruchomościami oraz kupno i sprzedaż nieruchomości.

Dnia 8 maja 2018 r. Zainteresowany doprecyzował opis sprawy wskazując, że:

1. 
   Opisaną we wniosku działkę nr 214 nabył z zamiarem wybudowania na niej w przyszłości domu dla siebie oraz domów dla swoich dzieci. Jednakże upływający czas zweryfikował zamierzenia i obecnie zamierza ww. nieruchomość sprzedać. Nie wyklucza jednak pozostawienia dla siebie części nieruchomości pod budowę domu jednorodzinnego.
2. 
   Po dokonanym przez Prezydenta Miasta. podziale nieruchomości na rzecz wydzielenia gruntów pod budowę dróg, dokonano bardziej szczegółowego podziału nieruchomości na 20 działek. Powstałe nieruchomości otrzymały numery: 214/13, 214/14, 214/15, 214/16, 214/17, 214/18, 214/19, 214/20, 214/21, 214/22, 214/23, 214/24, 214/25, 214/26, 214/27, 214/28, 214/29, 214/30, 214/31, 214/32. Z tym, że do Wnioskodawcy należy 1/3 tych nieruchomości.
3. 
   Jeżeli nabywca nie wycofa się z transakcji, to wszystkie nieruchomości będą sprzedane jednemu nabywcy i wtedy dokonany podział nie będzie miał żadnego znaczenia, gdyż developer będzie na tejże nieruchomości budował domy jednorodzinne w zabudowie szeregowej i zapewne dokona zmian.
4. 
   Względem działek mających być przedmiotem sprzedaży Wnioskodawca nie występował o przyłącza do sieci wodnej, gazowej ani elektrycznej.
5. 
   W celu sprzedaży podmiotowych działek Wnioskodawca nie poniósł ani nie zamierza ponieść nakładów związanych z ich przygotowaniem do sprzedaży. Nie uzbroił terenu, nie ogrodził go, nie robił nic, by zwiększyć atrakcyjność działek. Nie stosował żadnych działań marketingowych.
6. 
   Wnioskodawca nie będzie ogłaszał sprzedaży nieruchomości w środkach masowego przekazu. Na prywatnym spotkaniu znalazł się chętny do zakupu tej nieruchomości w całości. Jednak, gdyby ta transakcja nie doszła do skutku, to aby sprzedać powyższą nieruchomość gruntową będzie korzystał z usług biura nieruchomości.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż opisanej w punkcie G. niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej- nieruchomości gruntowej jednemu lub wielu nabywcom, której Wnioskodawca dokona jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą (opisaną w punkcie G.) i będącą podatnikiem podatku od towarów i usług – będzie podlegała podatkowi od towarów i usług VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości gruntowej opisanej w punkcie G. niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, nie będzie podlegała podatkowi od towarów i usług. Przy nabyciu nieruchomości nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca zakupu dokonał jako osoba prywatna od osób prywatnych i czynność ta nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Dopiero 3 lata po zakupie, teren ten został ujęty w planie zagospodarowania przestrzennego, uchwałą Rady Miejskiej z dnia 26 czerwca 2001 r. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego uchwalono z inicjatywy Prezydenta Miasta. Zainteresowany nie wnioskował o objęcie przedmiotowej nieruchomości planem zagospodarowania przestrzennego.

To Prezydent Miasta zlecił dokonanie podziału nieruchomości, w celu wyodrębnienia dróg publicznych. Później złożony przez Wnioskodawcę wniosek o podział działek, jedynie był bardziej szczegółowy niż wcześniej dokonany na wniosek Prezydenta Miasta podział nieruchomości.

Dla opisanej nieruchomości lub działek powstałych w wyniku jej podziału nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Nieruchomość od chwili zakupu, aż do chwili obecnej nie była w żaden sposób przez Wnioskodawcę użytkowana, nie była tam prowadzona działalność rolnicza, ani gospodarcza. Działki będące przedmiotem zapytania nie były udostępniane innym osobom na podstawie umowy najmu, użyczenia lub dzierżawy. W celu sprzedaży działek nie dokonał ani nie zamierza dokonać jakichkolwiek czynności, ani też nie poniósł żadnych nakładów w celu przygotowania przedmiotowych działek do sprzedaży, poza opisanym wcześniej wycięciem samosiejek. Wnioskodawca nie wykonywał żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działek, wykraczających poza zwykle formy ogłoszenia. Zainteresowany uważa, że Jego aktywność w przedmiocie zbycia opisywanego gruntu nie jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnym obrotem ziemią. Grunt ten nabył prywatnie i uważa, że jego sprzedaż ma cechy czynności mieszczącym się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży nieruchomości podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11 grudnia 2006, str. 1, z późn. zm.), a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy, jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że w dniu 24 kwietnia 1998 r. Wnioskodawca nabył na podstawie umowy kupna nieruchomość niezabudowaną – działkę oznaczoną nr 214. Wnioskodawca jest właścicielem 1/3 tejże nieruchomości. Sprzedającymi były osoby prywatne a czynność ta nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Przy nabyciu tej nieruchomości nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca zakupu dokonał jako osoba prowadząca działalność gospodarczą (sklep detaliczny), niebędącą podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nieruchomość nabył z majątku prywatnego i do dziś stanowi ona majątek prywatny. Działkę nr 214 nabył z zamiarem wybudowania na niej w przyszłości domu dla siebie oraz domów dla swoich dzieci. Jednakże upływający czas zweryfikował zamierzenia i obecnie zamierza ww. nieruchomość sprzedać. Nie wyklucza jednak pozostawienia dla siebie części nieruchomości pod budowę domu jednorodzinnego.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowana przestrzennego teren ten został przeznaczony na cele budownictwa jednorodzinnego jako osiedle. Plan ten został zatwierdzony uchwałą Rady Miejskiej. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego uchwalono z inicjatywy Prezydenta Miasta. Wnioskodawca nie wnioskował o objęcie przedmiotowej nieruchomości planem zagospodarowania przestrzennego. Następnie Prezydent Miasta zlecił dokonanie podziału nieruchomości, celem podziału było wydzielenie działki 214/1 przeznaczonej, zgodnie z ww. planem na poszerzenie drogi wewnętrznej, działki nr 213/3 pod budowę drogi publicznej oraz działki 214/5 na poszerzenie istniejącej już ulicy.

Wnioskodawca zaznacza, że podział nieruchomości nastąpił na wniosek Prezydenta Miasta. Następnie Wnioskodawca i inne osoby wystąpili o bardziej szczegółowy podział działek, co dnia 23 grudnia 2010 r. Prezydent Miasta zaopiniował pozytywnie. Po dokonanym przez Prezydenta Miasta podziale nieruchomości na rzecz wydzielenia gruntów pod budowę dróg, dokonano bardziej szczegółowego podziału nieruchomości na 20 działek. Powstałe nieruchomości otrzymały numery: 214/13, 214/14, 214/15, 214/16, 214/17, 214/18, 214/19, 214/20, 214/21, 214/22, 214/23, 214/24, 214/25, 214/26, 214/27, 214/28, 214/29, 214/30, 214/31, 214/32. Z tym, że do Wnioskodawcy należy 1/3 tych nieruchomości. Dla opisanej nieruchomości lub działek powstałych w wyniku jej podziału nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Nieruchomość od chwili zakupu, aż do chwili obecnej nie była przez Wnioskodawcę w żaden sposób wykorzystywana. Nieruchomość ta nie była w żaden sposób wykorzystywana w działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, w tym również w działalności rolniczej.

Działki, będące przedmiotem zapytania, nie były udostępniane innym osobom do wykorzystania na podstawie umowy najmu, dzierżawy bądź użyczenia.

Względem działek, mających być przedmiotem sprzedaży, Wnioskodawca nie występował o przyłącza do sieci wodnej, gazowej ani elektrycznej.

W celu sprzedaży podmiotowych działek Wnioskodawca nie poniósł ani nie zamierza ponieść nakładów związanych z ich przygotowaniem do sprzedaży. Nie uzbroił terenu, nie ogrodził go, nie robił nic, by zwiększyć atrakcyjność działek. Nie stosował żadnych działań marketingowych.

Wnioskodawca nie będzie ogłaszał sprzedaży nieruchomości w środkach masowego przekazu. Na prywatnym spotkaniu znalazł się chętny do zakupu tej nieruchomości w całości. Jednak, gdyby ta transakcja nie doszła do skutku, to aby sprzedać powyższą nieruchomość gruntową będę korzystał z usług biura nieruchomości.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy sprzedaż opisanej nieruchomości gruntowej jednemu lub wielu nabywcom, której Wnioskodawca dokona jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą i będąca podatnikiem podatku od towarów i usług, będzie podlegała podatkowi od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Podkreślić należy, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnych czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem, osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku ze sprzedażą działek – za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami.

Z zawartego we wniosku opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak: np. nabycie z zamiarem odsprzedaży, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek). Wnioskodawca posiadaną nieruchomość nabył, by realizować potrzeby mieszkaniowe swoich dzieci oraz własne, poprzez budowę domów jednorodzinnych. Zainteresowany wskazał, że przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, w tym w działalności rolniczej, nie była również udostępniana osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych, np. najmu, dzierżawy, użyczenia lub innej umowy o podobnym charakterze. Nie podejmowano jakichkolwiek działań wskazujących na zamiar sprzedaży działek gruntu, nie występowano o uchwalenie planu zagospodarowania przestrzennego, nie prowadzono działań marketingowych ułatwiających sprzedaż, nie podjęto jakichkolwiek czynności, by zwiększyć atrakcyjność działek. Ponadto, Zainteresowany nie występował względem nieruchomości o przyłącza do sieci wodociągowej, gazowej lub energetycznej. Wnioskodawca nie ogłaszał sprzedaży działek za pośrednictwem sieci internetowej lub innego środka masowego przekazu, gdyż decyzja o sprzedaży zapadła na prywatnym spotkaniu, na którym przedstawiono ofertę kupna nieruchomości. Zainteresowany wraz z innymi osobami jedynie wnioskował o szczegółowy podział nieruchomości na kolejne działki. W konsekwencji Wnioskodawca nie działał i nie będzie działał jako handlowiec, a podejmowane przez niego czynności stanowiły jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku prywatnego.

Zatem, dokonując sprzedaży nieruchomości (działek gruntu) opisanej we wniosku Zainteresowany będzie korzystał z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie dokonanej sprzedaży wskazanych działek, a ich dostawę cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż opisanej we wniosku nieruchomości (działek gruntu) nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż Wnioskodawca w związku planowaną dostawą nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.