Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.202.2018.1.DB
z 21 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 6 kwietnia 2018 r. (data wpływu 9 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu najmu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu najmu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi samodzielną działalność gospodarczą w zakresie praktyki lekarskiej. Od dnia 27 marca 2018 r. Wnioskodawczyni jest też wspólnikiem spółki jawnej. Głównym przedmiotem działalności spółki jawnej jest prowadzenie praktyki lekarskiej ogólnej, PKD 86.21.Z. Spółka jawna w roku podatkowym 2018 jest zobowiązana do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów na zasadach określonych rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2017 r. poz. 728). Wnioskodawczyni przewiduje, iż po 1 stycznia 2019 r. spółka jawna nie będzie zobowiązana do prowadzenia ksiąg rachunkowych na zasadach określonych ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2018 r. poz. 395) oraz przewiduje, iż spółka jawna będzie nadal zobowiązana do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych od uzyskanego dochodu z tytułu prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej oraz udziału w dochodach spółki jawnej, Wnioskodawczyni jest zobowiązana do opłacania podatku dochodowego od osób fizycznych według stawki podatkowej 19%. Zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych Wnioskodawczyni opłaca miesięcznie. Wspólnikami spółki jawnej są dwie osoby: Wnioskodawczyni oraz jej małżonek. Z dniem 30 czerwca 2014 r. pomiędzy małżonkami została zniesiona małżeńska wspólność majątkowa. Umowa spółki jawnej stanowi, iż Wnioskodawczyni posiada 95% udziału w zyskach i stratach spółki. Po dniu zniesienia wspólności majątkowej, mąż Wnioskodawczyni wybudował budynek użytkowy, w którym wynajmuje powierzchnie użytkowe podmiotom gospodarczym. Mąż Wnioskodawczyni jest przedsiębiorcą samodzielnie prowadzącym działalność gospodarczą między innymi w zakresie wynajmu powierzchni użytkowych oraz podatnikiem VAT czynnym. Na dzień składania niniejszego wniosku mąż Wnioskodawczyni wynajął spółce jawnej jeden pokój o powierzchni 20 m² na cele prowadzenia działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni przewiduje, iż w przyszłości po rozpoczęciu działalności leczniczej przez spółkę jawną, spółka będzie od męża Wnioskodawczyni wynajmować większe powierzchnie użytkowe, a wydatki na wynajem powierzchni użytkowych dla spółki będą w zależności od potrzeb wynosiły od kilku do kilkunastu tysięcy miesięcznie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni będzie przysługiwało prawo do zaewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów prowadzonej przez spółkę jawną oraz zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wynajem od męża Wnioskodawczyni powierzchni użytkowych na cele związane z działalnością gospodarczą spółki ?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatki związane z wynajmem powierzchni użytkowych mają bezpośredni związek z prowadzoną przez spółkę jawną działalnością gospodarczą. Z uwagi na powyższe na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni ma prawo do zaliczenia i zaewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wszelkich wydatków związanych z wynajmem powierzchni użytkowych. Wskazać należy także, iż pomiędzy poniesionym wydatkiem a osiągniętym bądź zakładanym celem działalności gospodarczej musi istnieć obiektywny związek przyczynowo-skutkowy. W przedmiotowej sprawie wydatek spółki jawnej na wynajem powierzchni użytkowych od wspólnika, którym jest mąż Wnioskodawczyni traktowany winien być jako wydatek, który poddany obiektywnej ocenie pozostaje w związku z osiągnięciem przychodu.

Reasumując powyższe należy uznać, iż Wnioskodawczyni w przyszłości będzie przysługiwało prawo do zaewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów prowadzonej przez spółkę jawną oraz zaliczenia na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wynajem od jej wspólnika, którym jest mąż Wnioskodawczyni, powierzchni użytkowych na cele związane z działalnością gospodarczą spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 659 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju.

Umowa najmu musi być zatem umową o charakterze odpłatnym. Podstawą generowania przychodów z najmu jest zatem fakt zawarcia stosownej umowy pomiędzy stronami. Strony umowy określają w niej wysokość czynszu. Czynsz ten stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym powoduje powstanie przychodu.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1577 z późn. zm.), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Stosownie do art. 8 § 1 Kodeksu spółek handlowych, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą. Ma zatem zdolność do czynności prawnych, ale nie posiada osobowości prawnej.

W myśl art. 51 Kodeksu spółek handlowych każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach. Umowa spółki może zwolnić wspólnika od udziału w stratach.

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 200 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 cyt. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 5b ust. 2 ww. ustawy jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Przy czym, w myśl art. 5a pkt 26 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę inną niż określona w pkt 28.

Zgodnie z art. 5a pkt 28 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce – oznacza to:

1. spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
2. spółkę kapitałową w organizacji,
3. spółkę komandytowo-akcyjną mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Spółka jawna nie posiada osobowości prawnej. Posiada jednak podmiotowość prawną, co oznacza, że może we własnym imieniu nabywać prawa i zaciągać zobowiązania. Może także posiadać własny majątek, odrębny od majątków jej wspólników. Spółka ta nie jest samodzielnym podatnikiem podatku dochodowego, a dochody tej spółki nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu polegają natomiast dochody poszczególnych wspólników tej spółki. Jeżeli wspólnikiem takiej spółki jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Jak stanowi art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

W świetle powyższego, z uwagi na transparentność podatkową spółki jawnej, przychód przypadający na wspólnika spółki ustala się w takiej wysokości, w jakiej wspólnik ten uczestniczy w zysku spółki. Przy czym, udział wspólnika w zysku spółki określa się na podstawie przepisów Kodeksu spółek handlowych, zgodnie z którymi wspólnicy uczestniczą w zysku spółki w częściach równych, chyba że inne zasady określone zostaną w umowie spółki. Kodeks spółek handlowych pozostawia zatem wspólnikom swobodę w kształtowaniu wysokości udziału poszczególnych wspólników w zysku oraz stratach spółki. Podobnie ustala się wysokość kosztów uzyskania przychodów u każdego wspólnika, wyłączając jednak te wydatki, które nie mogą stanowić kosztu podatkowego u wspólnika. Dopiero dochód określony na podstawie tak ustalonych kwot przychodu oraz kosztów uzyskania przychodu podlega u wspólnika opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub, że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów musi spełniać następujące warunki:

• być poniesiony, w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie znajdować się wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 23 ww. ustawy,
• być właściwie udokumentowany.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi samodzielną działalność gospodarczą w zakresie praktyki lekarskiej. Od dnia 27 marca 2018 r. Wnioskodawczyni jest też wspólnikiem spółki jawnej. Głównym przedmiotem działalności spółki jawnej jest prowadzenie praktyki lekarskiej ogólnej, PKD 86.21.Z. Spółka jawna w roku podatkowym 2018 jest zobowiązana do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawczyni przewiduje, iż po 1 stycznia 2019 r. spółka jawna nie będzie zobowiązana do prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz przewiduje, iż spółka jawna będzie nadal zobowiązana do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych od uzyskanego dochodu z tytułu prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej oraz udziału w dochodach spółki jawnej, Wnioskodawczyni jest zobowiązana do opłacania podatku dochodowego od osób fizycznych według stawki podatkowej 19%. Zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych Wnioskodawczyni opłaca miesięcznie. Wspólnikami spółki jawnej są dwie osoby: Wnioskodawczyni oraz jej małżonek. Z dniem 30 czerwca 2014 r. pomiędzy małżonkami została zniesiona małżeńska wspólność majątkowa. Umowa spółki jawnej stanowi, iż Wnioskodawczyni posiada 95% udziału w zyskach i stratach spółki. Po dniu zniesienia wspólności majątkowej, mąż Wnioskodawczyni wybudował budynek użytkowy, w którym wynajmuje powierzchnie użytkowe podmiotom gospodarczym. Mąż Wnioskodawczyni jest przedsiębiorcą samodzielnie prowadzącym działalność gospodarczą między innymi w zakresie wynajmu powierzchni użytkowych oraz podatnikiem VAT czynnym. Na dzień składania niniejszego wniosku mąż Wnioskodawczyni wynajął spółce jawnej jeden pokój o powierzchni 20 m² na cele prowadzenia działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni przewiduje, iż w przyszłości, po rozpoczęciu działalności leczniczej przez spółkę jawną, spółka będzie od męża Wnioskodawczyni wynajmować większe powierzchnie użytkowe, a wydatki na wynajem powierzchni użytkowych dla spółki będą w zależności od potrzeb wynosiły od kilku do kilkunastu tysięcy miesięcznie.

Jak wynika z powyższego, umowa najmu powierzchni użytkowych zostanie zawarta między dwoma odrębnymi podmiotami występującymi w stosunkach gospodarczych, tj. między spółką jawną (najemcą), w której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem oraz mężem Wnioskodawczyni prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą (wynajmującym), który jest również wspólnikiem tej spółki. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują ograniczenia w zakresie możliwości zawierania umów między odrębnymi podmiotami gospodarczymi, w których ta sama osoba fizyczna prowadząca indywidualną działalność gospodarczą świadczy usługi na rzecz spółki osobowej, w której jest również wspólnikiem. W związku z tym, poniesiony przez spółkę wydatek (czynsz najmu), prawidłowo udokumentowany, stanowić będzie podstawę do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dla wszystkich wspólników spółki jawnej (również dla Wnioskodawczyni), proporcjonalnie do przysługującego im udziału w zysku spółki. Sam fakt, że mąż Wnioskodawczyni prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą wynajmuje powierzchnie użytkowe spółce jawnej w której jest wspólnikiem, nie stanowi przeszkody dla możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki, wydatków z tytułu najmu tych powierzchni.

Należy jednak podkreślić, że podmioty prowadzące takie odrębne działalności gospodarcze, zawierające umowy między sobą powinny mieć na uwadze treść przepisów art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczących transakcji między podmiotami powiązanymi. Stosownie do treści art. 25 ust. 5 w związku z art. 25 ust. 1 i 4 ww. ustawy, jeżeli w wyniku powiązań majątkowych pomiędzy podmiotami krajowymi zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Reasumując, mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przytoczone przepisy prawne, należy stwierdzić, że wydatki ponoszone przez spółkę jawną, w której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem, z tytułu najmu powierzchni użytkowych od męża Wnioskodawczyni jako podmiotu prowadzącego indywidualną działalność gospodarczą, który również jest wspólnikiem tej spółki, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów dla spółki, przy czym dla Wnioskodawczyni ww. wydatki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, proporcjonalnie do jej udziału w zyskach, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.