Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.154.2018.3.EJ
z 24 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni – przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2018 r. (data wpływu 9 marca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 kwietnia 2018 r. (data wpływu 7 maja 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu będącego uprzednio przedmiotem leasingu operacyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 19 kwietnia 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.154.2018.1.EJ, Nr 0113-KDIPT1-3.4012.228.2018.1.MJ, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 19 kwietnia 2018 r. (data doręczenia 24 kwietnia 2018 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 30 kwietnia 2018 r. (data wpływu 7 maja 2018 r.), nadanym za pośrednictwem …. w dniu 30 kwietnia 2018 r.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni od dnia 1 sierpnia 2010 r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży tektury i w niewielkim stopniu świadczy usługi krótkotrwałego zakwaterowania. Wnioskodawczyni jest zarówno przedsiębiorcą od kilku lat opodatkowanym podatkiem liniowym, ewidencjonującym zdarzenia gospodarcze w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, a także czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni również od kilku lat świadczy usługi i sprzedaje towary opodatkowane podatkiem od towarów i usług, nie prowadzi działalności w zakresie handlu samochodami. Wnioskodawczyni korzystała do celów prowadzonej działalności gospodarczej z samochodu osobowego na podstawie umowy leasingu operacyjnego, którą zawarła dnia 20 stycznia 2015 r. Przedmiotem leasingu było oddanie Wnioskodawczyni przez finansującego do używania na okres leasingu to jest do dnia 20 stycznia 2018 r., samochodu osobowego … w zamian za opłaty leasingowe. Wnioskodawczyni zawarła umowę leasingu, jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą. Samochód w trakcie trwania umowy leasingu wykorzystywany był do działalności gospodarczej Wnioskodawczyni. Koszty (w tym opłaty leasingowe) związane z umową leasingową zaliczone zostały do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni pomniejszała podatek należny VAT o podatek naliczony z faktur za czynsze/opłaty leasingowe (odliczała 50% VAT z faktury zgodnie z obowiązującymi przepisami). Firma leasingowa wystawiła dnia 15 stycznia 2018 r. fakturę tytułem sprzedaży tego samochodu po cenie preferencyjnej na kwotę netto 2 601,63 zł, brutto 3 200 zł, wskazując dane Wnioskodawczyni, …. Wnioskodawczyni mimo otrzymania faktury na dane swojej firmy nie zaksięgowała jej w koszty uzyskania przychodów oraz nie odliczyła podatku VAT z tej faktury, ponieważ postanowiła, że po zakończeniu umowy leasingu wykupi samochód do celów wyłącznie osobistych, niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Od czasu wykupu samochodu z leasingu nie korzystała z niego do celów prowadzonej działalności gospodarczej i nie zamierza w przyszłości korzystać z niego do celów swojej firmy, Wnioskodawczyni wykorzystywała samochód wyłącznie do celów prywatnych/osobistych, niezwiązanych z działalnością gospodarczą, a więc do celów niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem nie zaliczyła zakupionego po zakończeniu umowy leasingu samochodu do składników majątku firmy, wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wprowadziła go ani do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani do ewidencji wyposażenia, nie zaliczyła faktury wykupu samochodu z dnia 15 stycznia 2018 r. do kosztów uzyskania przychodu swojej firmy.

Wnioskodawczyni zamierza wykorzystywać ten samochód na cele wyłącznie osobiste przez okres co najmniej 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie samochodu. Po upływie tego okresu zamierza sprzedać ten samochód.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym dochód ze sprzedaży opisanego samochodu, jeżeli sprzedaż samochodu nastąpi po upływie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie samochodu na podstawie faktury z dnia 15 stycznia 2018 r.?
2. Czy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług planowana w przyszłości sprzedaż opisanego samochodu, wykupionego po zakończeniu umowy leasingu na podstawie faktury z dnia 15 stycznia 2018 r. na cele osobiste, niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą, którego Wnioskodawczyni od czasu wykupu z leasingu nie wykorzystuje i nie będzie wykorzystywać do celów prowadzonej działalności gospodarczej i świadczenia usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie pytania Nr 1, dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie pytania Nr 2, dotyczącego podatku od towarów i usług, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, nie wystąpi dochód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu sprzedaży opisanego samochodu, która nastąpi po upływie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie samochodu. Zdaniem Wnioskodawczyni dochód ze sprzedaży samochodu podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych wystąpiłby zgodnie z art. 24 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyby sprzedaż samochodu nastąpiła przed upływem 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, bowiem przychód z tytułu takiej sprzedaży stanowiłby źródło przychodu opisane w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni uważa również, że z tytułu sprzedaży samochodu po upływie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, nie powstanie dochód, o którym mowa w art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ planowanej sprzedaży nie należy kwalifikować do źródła przychodu, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ Wnioskodawczyni od czasu wykupu samochodu z leasingu na podstawie faktury z dnia 15 stycznia 2018 r. nie wykorzystywała go do celów prowadzonej firmy lecz do celów wyłącznie osobistych.

Jeżeli sprzedaż samochodu wystąpi przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie, to nie wystąpi przychód ani z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani z tytułu odpłatnego zbycia innych rzeczy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) powołanej ustawy i tym samym uzyskany dochód nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Podobne stanowisko zajął Minister Finansów w interpretacji … z dnia 26 maja 2015 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy zawiera katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu według zasad określonych dla danego źródła przychodów. Jednym ze źródeł przychodów jest wymieniona w pkt 3 pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

-wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Odrębnym od pozarolniczej działalności gospodarczej źródłem przychodu jest wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem art. 10 ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Wyłączenie zastosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 obejmuje w szczególności te składniki majątku, które są wykorzystywane w działalności gospodarczej lub zostały z niej wycofane, a przy tym spełniają warunki określone w art. 14 ust. 2 pkt 1, a więc podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której zawarła umowę leasingu operacyjnego, dotyczącą samochodu osobowego. Wnioskodawczyni, po zakończeniu umowy leasingu, wykupiła przedmiotowy samochód i przeznaczyła go na cele prywatne. Powyższy samochód nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz nie jest wykorzystywany w działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni zamierza sprzedać przedmiotowy samochód po upływie co najmniej pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że w sytuacji gdy po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego Wnioskodawczyni wykupi od leasingodawcy przedmiot leasingu, o którym mowa we wniosku, z przeznaczeniem na cele osobiste, to odpłatne zbycie samochodu osobowego nie będzie generować przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, sprzedaż samochodu osobowego należy ocenić na gruncie przepisów dotyczących odpłatnego zbycia innych rzeczy, określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy. W konsekwencji, jeżeli od nabycia samochodu osobowego upłynie okres pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, to odpłatne zbycie ww. samochodu nie spowoduje powstania zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu wyjaśnić jedynie należy, że przedstawiając własne stanowisko w uzupełnieniu wniosku z dnia 30 kwietnia 2018 r., Wnioskodawczyni w podsumowaniu mylnie wskazała cyt: „Jeżeli sprzedaż samochodu wystąpi przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie, to nie wystąpi przychód (…). Tutejszy Organ uznał, że jest to oczywista omyłka pisarska mając na uwadze ogólnie zaprezentowane stanowisko Wnioskodawczyni w uzupełnieniu wniosku z dnia 30 kwietnia 2018 r., jak i również przedstawione stanowisko przez Nią w pierwotnym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 24 lutego 2018 r. oraz powołane stanowisko Ministra Finansów wyrażone w interpretacji z dnia 26 maja 2015 r. Nr DD9.8220.2.107.2015.BRT. Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Końcowo również należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.