Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.74.2018.2.MC
z 30 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2018 r. (data wpływu 13 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

• czy Spółka ma prawo do zaliczenia w całości do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od znaku towarowego nabytego w drodze wkładu niepieniężnego od podmiotu powiązanego – jest prawidłowe,
  

• czy odpisy amortyzacyjne od znaku towarowego będą powiększały koszty uzyskania przychodów z zysków kapitałowych osiąganych przez Spółkę w danym roku podatkowym – jest prawidłowe.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie amortyzacji znaku towarowego i zaliczenia odpisów amortyzacyjnych do kosztów związanych z zyskami kapitałowymi bądź działalnością operacyjną.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej − „Spółka”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, prowadzącą działalność na terenie Rzeczpospolitej Polskiej w zakresie utrzymywania i administrowania aktywami oraz ich odpłatnego przekazywania do użytkowania na rzecz innych podmiotów (działalność holdingowa). Spółka jest właścicielem pełni praw do słowno-graficznego znaku towarowego (dalej − „Znak towarowy”). Znak towarowy na mocy decyzji Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (dawniej OHiM) znajduje się w rejestrze znaków towarowych podlegających ochronie prawnej.

Pierwotnym właścicielem Znaku towarowego była Sp. z o.o. SKA Nr 1 (dalej – Spółka A) która to kolejno wniosła Znak towarowy w formie wkładu niepieniężnego do spółki Spółki B. Spółka stała się właścicielem Znaku towarowego w wyniku wniesienia go w formie wkładu niepieniężnego przez Spółkę B. Spółka B w wyniku przeprowadzonej restrukturyzacji zastała zlikwidowana. Prawo ochronne do Znaku towarowego zostało wniesione do Spółki po wartości rynkowej, ustalonej na podstawie wyceny przygotowanej przez podmiot profesjonalnie zajmujący się wyceną wartości niematerialnych i prawnych. Wycena została sporządzona przed wniesieniem Znaku towarowego aportem do Spółki B. Wniesiony do Spółki Znak towarowy cechowała kompletność i zdatność do użytkowania na potrzeby działalności gospodarczej, zaś przewidywalny okres jego używania był dłuższy niż rok. W związku z tym nabyte prawo ochronne na Znak towarowy w Spółce zostało wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a następnie rozpoczęto jego amortyzacje od wartości początkowej wynikającej z wyceny. Działalność Spółki co do zasady polega na promocji Znaku towarowego, działaniach marketingowych polegających na dbaniu o jego rozpoznawalność oraz zapewnianiu należytej ochrony dla Znaku towarowego. Dodatkowo Spółka udziela licencji na wykorzystywanie Znaku towarowego w toku działalności operacyjnej. W momencie wnoszenia przez Spółkę B wkładu niepieniężnego w postaci Znaku towarowego do Spółki, Spółka oraz Spółka B były podmiotami powiązanymi w myśl art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2343) Dalej — „Ustawa o CIT”).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., Spółka ma prawo do zaliczenia w całości do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od Znaku towarowego nabytego w drodze wkładu niepieniężnego od podmiotu powiązanego?
2. Czy odpisy amortyzacyjne od Znaku towarowego będą powiększały koszty uzyskania przychodów z zysków kapitałowych osiąganych przez Spółkę w danym roku podatkowym, czy też odpisy będą stanowiły koszty uzyskania przychodów z działalności operacyjnej Spółki osiągniętych w danym roku podatkowy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, (Ad.1) w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. Spółce będzie przysługiwało prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych w pełnej wysokości. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Na podstawie art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawa o CIT amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania: 1) spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego; 2) spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego; 3) prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej; 4) autorskie lub pokrewne prawa majątkowe; 5) licencje; 6) prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej; 7) wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how) - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi. Zgodnie z art. 6 ust 1 ustawy dnia 30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2017 r. poz. 776, dalej -„u.p.w.p.”), na warunkach określonych w przedmiotowej ustawie udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne. Zgodnie z definicją zawartą w art. 120 ust. 1 u.p.w.p. znakiem towarowym jest każdy symbol, który można przedstawić w sposób graficzny, który nadaje się do oznaczania towarów lub usług danego przedsiębiorstwa. Tym samym znakiem towarowym może być wyraz, litery, liczby, kolory, forma przestrzenna, ornament oraz połączenia tych wszystkich elementów. Znakiem towarowym może być również zapach, czy melodia lub inne sygnały dźwiękowe. Mając na uwadze powyżej wskazane przepisy aby Znak towarowy mógłby podlegać amortyzacji zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o CIT konieczne byłoby spełnienie poniższych warunków: 1) Znak towarowy musiałby stanowić prawo określone w przepisach u.p.w.p.; 2) Znak towarowy musiałby zostać nabyty przez Spółkę; 3) Znak towarowy musiałby nadawać się do gospodarczego wykorzystania w dniu jego przyjęcia do użytkowania; 4) Znak towarowy musiałby być wykorzystywany przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (subwencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu. W przedmiotowym stanie faktycznym Znak towarowy spełnia wszystkie wskazane powyżej warunki w związku z czym został zaliczony do wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji. Z uwagi, że Znak towarowy stał się własnością Spółki w wyniku jego wniesienia w formie wkładu niepieniężnego to zgodnie z brzmieniem art. 16g ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT wartością początkową na potrzeby amortyzacji była ustalona przez wspólników wartość wkładu. Zgodnie z literalnym brzmieniem z art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT: „Podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty: 1) usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze, 2) wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, 3) przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.” Mając na uwadze, literalne brzmienie art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT zastosowanie mechanizmu ograniczającego możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych opłat, licencji oraz wydatków na usługi niematerialne może mieć zastosowanie jeżeli faktycznie dojdzie do poniesienia wydatku na rzecz podmiotu powiązanego. Poza literalnym brzmieniem przepisu, na możliwość zastosowania mechanizmu wskazanego w art. 15e Ustawy o CIT wyłącznie w przypadku gdy dojdzie do faktycznego poniesienia wydatku wskazuje również cel wprowadzenia niższego przepisu. Jak czytamy w uzasadnieniu do projektu ustawy na konieczność poniesienia wydatku wskazuje również uzasadnienie do ustawa z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 poz. 2175, dalej − „Ustawa nowelizująca”): „Ograniczenie powyższe dotyczy zatem, co do zasady, jedynie kosztów poniesionych bezpośrednio, na rzecz podmiotów powiązanych z podatnikiem. A contrario nie dotyczy kosztów usług, licencji i opłat ponoszonych na rzecz podmiotów niepowiązanych. Koszty te, poza wymogiem ich faktycznego poniesienia (niefikcyjny charakter) i w związku z prowadzoną działalnością (art. 15 ust. 1 ustawy o CIT), mogą być − na zasadach dotychczasowych − odliczane w pełnej wysokości.” W przedmiotowym stanie faktycznym, zaliczanie przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od Znaku towarowego nie skutkuje powstaniem po stronie ... jakiegokolwiek przysporzenia. Co za tym idzie, w przedmiotowym stanie faktycznym nie dochodzi do jakiegokolwiek poniesienia wydatku (ani pośrednio ani bezpośrednio) na rzecz podmiotu powiązanego, tym samym nie są spełnione przesłanki warunkujące zastosowanie art. 15e Ustawy o CIT. Warto też wskazać, że poza literalnym brzmieniem przepisów Ustawy o CIT oraz celem wprowadzenia ustawy wskazanym w Ustawie nowelizującej, za niemożliwością zastosowania art. 15e Ustawy o CIT w zakresie odpisów amortyzacyjnych wskazuje systemowe usytuowanie przepisu 15e Ustawy o CIT w ustawie oraz brak przepisów wprost ograniczających kwalifikowalność odpisów do kosztów uzyskania przychodu tak jak to ma miejsce w przypadku amortyzacji innych środków trwałych. Gdyby zamiarem racjonalnego ustawodawcy było ograniczenie w zaliczalności do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych to zostałoby to przewidziane w przepisach Ustawy o CIT. Sytuacja taka została przewidziana chociażby w art. 16 ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT, w którym ustawodawca zastrzegł, że odpisy z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywane wg zasad określonych w art. 16a-16m w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartości 20.000 euro przeliczonej wg kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. W zakresie odpisów amortyzacyjnych od znaków towarowych nabytych od podmiotów powiązanych, racjonalny ustawodawca nie wprowadził analogicznego przepisu co w ocenie Spółki nie jest dziełem przypadku. Dodatkowo ani Ustawa o CIT ani uzasadnienie do Ustawy nowelizującej w najmniejszym stopniu nie wskazuje na możliwość stosowania art. 15e Ustawy o CIT do odpisów amortyzacyjnych od znaków towarowych. Mając powyższe na uwadze, w przedmiotowym stanie faktycznym wykładania literalna, celowościowa oraz systemowa dają jednoznaczny wynik wskazujący, że art. 15e nie znajdzie zatasowania do odpisów amortyzacyjnych dokonywanych przez Spółkę od Znaku towarowego. W ocenie Spółki zastosowanie art. 15e Ustawy o CIT mogłoby mieć potencjalne zastosowanie do kosztów podatkowych z tytułu opłaty licencyjnej uiszczanej (faktycznie ponoszonej) przez ... na rzecz Spółki, w przypadku gdyby wysokość kosztów z tytułu opłaty licencyjnej przekroczyła w danym roku 3 000 000,00 zł. W ocenie Spółki, przyjęcia stanowiska odmiennego i zrównanie w drodze analogii skutków podatkowych ponoszenia opłaty licencyjnej na rzecz podmiotu powiązanego z dokonywaniem odpisu amortyzacyjnego, z którym nie wiąże się przysporzenie po stronie kontrahenta, byłoby poważnym naruszeniem przepisów prawa podatkowego oraz art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym obowiązki podatkowe mogą być nakładane na podatników wyłącznie w drodze ustawy. Tym samym analogia przeprowadzona przez organ podatkowy nie może być źródłem obowiązku podatkowego.

Ad.2

Spółka stoi na stanowisku, że odpisy amortyzacyjne od Znaku towarowego będą pomniejszały przychody z działalności operacyjnej (podstawowej) Spółki a nie zaś przychody z zysków kapitałowych. Tak jak to zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, przedmiotem działalności spółki jest działalność polegająca na posiadania, utrzymywaniu oraz administrowaniu aktywami (działalność holdingowa). Tym samym, działalność operacyjną Spółki polega między innymi na odpłatnym udzielaniu prawa do użytkowania aktywów Spółki oraz bieżącym dbaniu o rozpoznawalność, utrzymanie wartości oraz ochronę prawną tych aktywów. Spółka poza działalnością holdingową nie prowadzi działalności produkcyjnej, handlowej ani innej usługowej. Zgodnie z literalnym brzmieniem art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a) Ustawy o CIT za przychody z zysków kapitałowych uznaje się przychody z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 Ustawy o CIT, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych. W ocenie Spółki przychody uzyskiwane w działalności holdingowej będącej podstawą działalności Spółki, nie będą zakwalifikowane do przychodów z zysków kapitałowych, gdyż ten rodzaj działalności Spółki stanowi jej działalność operacyjną. Z uwagi, że przychody z uzyskiwanych opłat licencyjnych nie będą stanowiły w ocenie Spółki przychodów z zysków kapitałowych, odpisy amortyzacyjne od Znaku towarowego wykorzystywanego w toku działalności podstawowej będą pomniejszały przychody z działalności podstawowej (operacyjnej).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ad. 1

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2343 z późn. zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Ustawa z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r. poz. 2175, dalej ustawa nowelizująca) z dniem 1 stycznia 2018 r. wprowadziła do updop nowy przepis art. 15e, którego istota polega na ograniczeniu wysokości kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez podatnika na nabycie określonych usług niematerialnych i praw.

Stosownie do art. 15e ust. 1 pkt 2 updop podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 – poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że ograniczenie wynikające z art. 15e updop ma zastosowanie do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez podatników na nabycie określonych usług niematerialnych i prawnych. Wnioskodawca nabył Znak towarowy w drodze aportu, obecnie zalicza do kosztów uzyskania przychodów amortyzację tego Znaku towarowego w pełnej wysokości. Zatem art. 15e updop nie będzie miał tutaj zastosowania, ponieważ Wnioskodawca nie nabywa usług od posiadacza Znaku towarowego, ale sam udziela licencji na wykorzystywanie tego Znaku towarowego dla innej spółki. Zgodzić zatem należy się z Wnioskodawcą, że podmiotem wobec którego można by zastosować art. 15e updop jest spółka która dokonuje opłat licencyjnych na rzecz Wnioskodawcy.

Stosownie do art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16b ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej,
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 4 updop, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego wniesionego do spółki albo spółdzielni - ustaloną przez podatnika, z zastrzeżeniem pkt 4c, na dzień wniesienia wkładu wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

W myśl art. 16f ust. 1 updop, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b tej ustawy.

W związku z powyższym Wnioskodawca ma prawo zaliczać w całości do kosztów uzyskania przychodu odpisy amortyzacyjne od Znaku towarowego. W szczególności Wnioskodawcę nie będą obejmowały ograniczenia wynikające z art. 15e ust. 1 pkt 2 updop, gdyż odpisów amortyzacyjnych nie można uznać za koszty wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie z prawa do Znaku towarowego.

Ad. 2

Zgodnie z art. 7 ust. 1 updop, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 updop, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Wydzielając odrębne źródło przychodów na gruncie updop, ustawodawca zamieścił w ustawie katalog, w którym określił listę przychodów alokowanych do tego źródła. Katalog ten został zawarty w art. 7b updop.

Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych.

W myśl art. 16b ust. 1 pkt 4-7 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej,
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika z uzasadnienia do ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2175; dalej: „ustawa nowelizująca”), podział źródeł przychodów podatników podatku dochodowego od osób prawnych miał na celu ograniczenie optymalizacji podatkowych. Jednym z częstych mechanizmów optymalizacyjnych jest sztuczne kreowanie straty w operacjach gospodarczych dokonywanych z użyciem posiadanego majątku i obniżanie o wysokość takiej straty dochodów wygenerowanych w następstwie podstawowej działalności (działalności operacyjnej). Ograniczenie optymalizacji polega na uniemożliwieniu pomniejszania dochodu z jednego źródła przychodów o stratę z drugiego źródła przychodów (art. 7 ust. 5 updop).

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie utrzymywania i administrowania aktywami oraz ich odpłatnego przekazywania do użytkowania na rzecz innych podmiotów (działalność holdingowa). Działalność operacyjna Spółki polega między innymi na odpłatnym udzielaniu prawa do użytkowania aktywów Spółki oraz bieżącym dbaniu o rozpoznawalność, utrzymanie wartości oraz ochronę prawną tych aktywów. Spółka poza działalnością holdingową nie prowadzi działalności produkcyjnej, handlowej ani innej usługowej. Zdaniem Spółki odpisy amortyzacyjne od Znaku towarowego będą pomniejszały przychody z działalności operacyjnej (podstawowej) Spółki, nie zaś przychody z zysków kapitałowych.

Wnioskodawca pisze, że na działalność operacyjną Spółki składają się utrzymywanie i administrowanie aktywami oraz ich odpłatne przekazywanie do użytkowania na rzecz innych podmiotów. Przychody uzyskane z tytułu udzielania licencji na wykorzystanie Znaku towarowego należy także zaliczyć do działalności operacyjnej Wnioskodawcy. Zatem odpisy amortyzacyjne od Znaku towarowego będą powiększały koszty uzyskania przychodów z działalności operacyjnej Spółki osiągnięte w danym roku podatkowym

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.