Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.173.2018.1.AW
z 4 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 kwietnia 2018 r. (data wpływu 2 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• pożyczka udzielona przez Udziałowca na preferencyjnych warunkach stanowi przychód z tytułu częściowo nieodpłatnych świadczeń;
• wartością częściowo nieodpłatnych świadczeń będzie kwota wynikająca z różnicy między odsetkami wypłacanymi jako oprocentowanie pożyczki udzielonej przez Udziałowca a niezależny podmiot – bank

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 maja 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• pożyczka udzielona przez Udziałowca na preferencyjnych warunkach stanowi przychód z tytułu częściowo nieodpłatnych świadczeń;
• wartością częściowo nieodpłatnych świadczeń będzie kwota wynikająca z różnicy między odsetkami wypłacanymi jako oprocentowanie pożyczki udzielonej przez Udziałowca a niezależny podmiot – bank.
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością) powstała w 2011 r. Podstawowym rodzajem wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności jest produkcja farb proszkowych. W listopadzie 2014 r., 100% udziałów Wnioskodawcy zakupiła szwajcarska spółka. Do dnia zakupu udziałów Wnioskodawca posiadał dwie używane linie produkcyjne do produkcji farb proszkowych, dzierżawiony budynek i grunt oraz 38 pracowników.

Po wykupieniu udziałów przez szwajcarski podmiot, u Wnioskodawcy przyjęto kilkuletnią strategię mającą na celu wdrożenie innowacyjnych metod produkcji, rozwój oraz zwiększenie poziomu inwestycji. Do realizacji założeń polityki Wnioskodawcy niezbędnym było poniesienie wydatków inwestycyjnych, przy jednoczesnej spłacie zobowiązań Wnioskodawcy, co wymagało poniesienia nakładów finansowych (znalezienia źródeł ich finansowania).

Wobec powyższego, w ostatnich latach podjęto kolejne uchwały o zaciągnięciu pożyczek od szwajcarskiego udziałowca, w wyniku których podpisano umowy:

1. Umowa pożyczki z dnia 23 lutego 2015 r. na kwotę 2.000.000,00 zł. Pożyczka oprocentowana 6,5% rocznie. Umowę pożyczki zawarto na okres trzech lat. Wskazano, iż pożyczka zostanie przeznaczona na zapłatę przypadających na luty 2015 r. płatności związanych ze spłatą istniejących kredytów oraz zakupem maszyn. W lutym 2018 r. podpisano Aneks do Umowy – zmieniający następujące warunki – oprocentowanie 1%, czas 8 lat oraz cel pożyczki – bieżąca działalność Wnioskodawcy.
2. Umowa pożyczki z dnia 4 maja 2017 r., na kwotę 4.600.000,00 zł. Pożyczka oprocentowana jest 1% rocznie. Umowę pożyczki zawarto na okres pięciu lat. Wskazano, iż pożyczka zostanie przeznaczona na inwestycję (1,6 mln) oraz bieżącą działalność Wnioskodawcy (3 mln).
   
   

Wnioskodawca ze względu na ostrożnościowe podejście, dokonał analizy oferty umowy pożyczki inwestycyjnej zaproponowanej przez podmiot niezależny (bank) na warunkach podobnych do pożyczki udzielonej przez szwajcarską spółkę. Z oferty przedstawionej przez bank wynika, że oferuje on kredyty inwestycyjne na warunkach:

1. pożyczka kwoty 2.500.000 zł na okres 5 lat, podlega oprocentowaniu 3,75%,
2. pożyczka kwoty 4.600.000 zł na okres 5 lat, podlega oprocentowaniu 3,95%.
   
   

Ponadto w treści oferty wskazano, że przedstawione warunki są wstępne. Ostateczna oferta cenowa dokonana może być w oparciu o złożony wniosek o udzielenie kredytu, po uwzględnieniu indywidualnych preferencji Wnioskodawcy oraz dotychczasowej współpracy między bankiem i Wnioskodawcą.

Wobec przedstawionej oferty Wnioskodawca przyjął, że kredyt/pożyczka inwestycyjna udzielona przez podmiot niezależny w warunkach rynkowych, po uwzględnieniu indywidualnych preferencji stron umowy oraz okoliczności stałej współpracy Wnioskodawcy z bankiem, oprocentowana zostałaby na poziomie ok. 3% rocznie.

Wnioskodawca kwoty wynikające z różnicy między odsetkami wypłacanymi jako oprocentowanie pożyczki udzielonej przez Udziałowca (1%) a niezależny podmiot – bank (3%), opodatkował jako przychód z tytułu częściowo nieodpłatnych świadczeń, stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca dokonał prawidłowej kwalifikacji pożyczki udzielonej przez udziałowca na preferencyjnych warunkach jako przychód z tytułu częściowo nieodpłatnych świadczeń?
2. Czy wartość częściowo nieodpłatnych świadczeń w tym przypadku prawidłowo ustalono, jako kwota wynikająca z różnicy między odsetkami wypłacanymi jako oprocentowanie pożyczki udzielonej przez udziałowca (1%) a niezależny podmiot – bank (3%).
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, pożyczka udzielona na preferencyjnych warunkach będzie stanowiła przychód z tytułu częściowo odpłatnych świadczeń, a wysokość tego przychodu stanowi różnica pomiędzy kwotą odsetek od pożyczki udzielonej przez podmiot niezależny (w tym udzielonej na preferencyjnych warunkach ze względu na stałą współpracę z bankiem) a wartością poniesioną przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności:

1. otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe;
2. wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.
   
   

Stosownie do treści art. art. 12 ust. 6 pkt 4 u.p.d.o.p., przychód z tytułu pożyczki niepodlegającej oprocentowaniu ustala się na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

W orzecznictwie sądów administracyjnych wielokrotnie podkreślano, że „Nieodpłatnym świadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, jest takie zdarzenie, którego następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, tj. takim, w którym korzyść majątkową ma otrzymać tylko jedna strona. Bezsprzecznie zatem nieoprocentowana pożyczka stanowi nieodpłatne świadczenie, którego wysokość stanowią odsetki, jakie należałoby uiścić w wolnym i niespekulacyjnym obrocie” (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 marca 2001 r. sygn. I SA/Gd 2027/98).

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy pożyczka oprocentowana według niższej – niż ogólnie stosowana – stawki procentowej, powoduje powstanie przychodu z tytułu częściowo odpłatnych świadczeń?

Ustawa o CIT nie definiuje pojęcia nieodpłatnych oraz częściowo odpłatnych świadczeń precyzując jedynie, odpowiednio w art. 12 ust. 6 i 6a, sposób ich ustalania.

Wątpliwość w tym zakresie rozwiewa orzecznictwo sądów administracyjnych. W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 15 lipca 2013 r. (sygn. I SA/Gl 210/13) podkreślono, że kwalifikacja jako przychód podatkowy pożyczki udzielonej na preferencyjnych warunkach nie powinna budzić wątpliwości. ,,(...) ze zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku wynika, że Spółka otrzyma pożyczkę na preferencyjnych warunkach. Zatem różnica między rynkową wartością pożyczki a wartością poniesioną przez Spółkę będzie stanowiła przychód z tytułu częściowo nieodpłatnych świadczeń. (...) Strony są zgodne co do tego, że różnica pomiędzy rynkową wartością pożyczki a wartością poniesioną przez Spółkę stanowi przychód z tytułu częściowo odpłatnego świadczenia”. Należy zauważyć, że zgodnie z art. 12 ust. 6a u.p.d.o.p., wartością świadczeń częściowo odpłatnych stanowiącą przychód podatnika jest różnica między wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 6, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

W przedmiotowym stanie faktycznym odpłatność Wnioskodawcy to kwota wypłaconych odsetek od udzielonej pożyczki w wysokość 1% w skali roku. Wnioskodawca mając na względzie przytoczone orzecznictwo, dotyczące ustalania wartości świadczeń nieodpłatnych, przyjął, że w przypadku świadczeń częściowo odpłatnych należy ustalić ich wartość jako wysokość odsetek, jakie należałoby uiścić w wolnym i niespekulacyjnym obrocie pomniejszone o odpłatność poniesioną przez Wnioskodawcę.

Ponadto do przedmiotowego stanu faktycznego można porównać stan faktyczny analizowany w treści orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie (wyrok z dnia 24 czerwca 2015 r., sygn. I SA/Ol 279/15) – „Analiza danych doprowadziła do jednoznacznych wniosków, że banki, w tym bank obsługujący Spółkę, stosowały wyższe oprocentowanie od oprocentowania pożyczek jakie zastosował pożyczkodawca wobec Spółki, co oznacza, że skarżąca otrzymała częściowo odpłatne świadczenie, a świadczenie nieodpłatne w przypadku pożyczek nie oprocentowanych. Wbrew twierdzeniu strony skarżącej organ wziął pod uwagę okoliczności współpracy Spółki z bankiem "[...]" S.A. oraz to, że Spółka mogłaby otrzymać właśnie w tym banku kredyt na preferencyjnych warunkach, i w związku z tym zastosował do wyliczenia nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń, z korzyścią dla Spółki jako cenę rynkową najniższą marżę kredytu stosowaną przez ten bank”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska dotycząca rozumienia wskazanych we wniosku, jako podlegające interpretacji, przepisów art. 12 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 12 ust. 6a updop. Nie jest przedmiotem oceny stanowisko Spółki w zakresie ustalenia, czy wysokość przyjętego przez Wnioskodawcę oprocentowania odpowiada wartościom rynkowym. W tym zakresie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stosownie do art. 14b ust. 2a Ordynacji podatkowej, nie jest właściwy do oceny stanowiska, gdyż powyższa okoliczność może być przedmiotem oceny jedynie w ramach postępowania podatkowego, do prowadzenia którego tut. Organ nie jest uprawniony.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 1036, dalej „updop”) przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

W myśl tego przepisu, wartość nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu – w wysokości równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Updop nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem, do tej kategorii należy zaliczyć każdą wartość wchodzącą do majątku podatnika, mającą definitywny charakter, powiększającą jego aktywa, którą może rozporządzać jak własną, o ile nie została wyłączona z przychodów podatkowych mocą art. 12 ust. 4 updop.

Wskazać w tym miejscu należy na zasadę neutralności podatkowej otrzymywanych i spłacanych kwot w związku z udzieloną pożyczką. Zasada ta wynika z art. 12 ust. 4 pkt 1 updop, który przewiduje, że do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), w tym również uregulowanych w naturze, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Zgodnie z art. 12 ust. 3 updop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Natomiast w myśl art. 12 ust. 3a updop za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.

Ponieważ art. 12 ust. 3 updop, mówi o przychodach „związanych” z działalnością gospodarczą, należy stwierdzić, że chodzi tu o wszystkie te przychody, które nie powstałyby, gdyby podatnik nie prowadził działalności gospodarczej. Ustawodawca wyraźnie bowiem wskazał, że dla zakwalifikowania danych przychodów do źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, wystarczy, że będą one związane z taką działalnością, a więc pomiędzy jej wykonywaniem, a powstaniem takiego przychodu powinien istnieć związek przyczynowo-skutkowy, tzn. wszelkie przychody, których przyczyną powstania jest prowadzenie przez podatnika działalności gospodarczej są przychodami związanymi z działalnością gospodarczą.

O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa osoby prawnej. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi.

Jednocześnie podkreślić należy, że w przepisach updop przewidziano szczególny tryb opodatkowania odsetek od należności i zobowiązań. Tak więc, do przychodów z tytułu odsetek ma w szczególności zastosowanie art. 12 ust. 4 pkt 2 updop, który stanowi, że do przychodów nie zalicza się kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek (kredytów).

W konsekwencji – jako że odsetki od należności, w tym od udzielonych kredytów i pożyczek, naliczone, lecz nie otrzymane nie stanowią u wierzyciela przychodów – odsetki takie są przychodem w dacie ich faktycznego otrzymania, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 2 updop.

Przez umowę pożyczki, w świetle art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2018 r. poz. 1025) rozumie się umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Z treści ww. przepisu wynika, że umowa pożyczki, w zależności od woli stron, może być umową odpłatną, bądź nieodpłatną. W obrocie gospodarczym umowa pożyczki jest z reguły umową odpłatną, a jej odpłatność wyraża się w jej oprocentowaniu. Występujące w obrocie gospodarczym odsetki kapitałowe stanowią wynagrodzenie za korzystanie ze środków pieniężnych osoby trzeciej. Odsetki mają bowiem wynagrodzić oddającemu środki pieniężne do korzystania fakt, że w tym czasie sam nie może z nich korzystać, np. inwestując je i w ten sposób pomnażając. Zastrzeżenie odsetek powoduje, że umowa ta nabiera cech umowy wzajemnej (art. 487 Kodeksu cywilnego). Dana umowa jest umową wzajemnie zobowiązującą, jeżeli świadczenie jednej ze stron jest ekwiwalentem świadczenia drugiej strony. W umowie pożyczki, stronom zależy właśnie na otrzymaniu świadczenia wzajemnego, które przedstawia dla nich wyższą wartość niż ich własne świadczenie i z tego powodu decydują się na wymianę dóbr, zaś spełnienie własnego świadczenia jest jedynie koniecznością, niezbędną odpłatą dla uzyskania pożądanego świadczenia. Każda ze stron zobowiązuje się do spełnienia świadczenia tylko dlatego, że w zamian otrzymuje zobowiązanie drugiej strony do spełnienia świadczenia wzajemnego, bardziej pożądanego, stanowiącego przyczynę wymiany dóbr i gospodarcze uzasadnienie dla całej transakcji, zaspokajającego jej interes jako wierzyciela. Korzystanie z obcego kapitału wiąże się zatem zasadniczo z koniecznością poniesienia przez korzystającego z tego kapitału określonych kosztów. Brak obowiązku zapłaty odsetek od udostępnionych środków skutkuje tym, że podmiot korzystający cudzego kapitału nieodpłatnie znajduje się w korzystniejszej sytuacji niż taki sam podmiot, który korzysta z kapitału za wynagrodzeniem.

Na gruncie regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku nienaliczenia lub umorzenia przez pożyczkodawcę odsetek od pożyczki po stronie pożyczkobiorcy dochodzi do powstania przychodu podatkowego na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 updop.

W związku z faktem, że udziałowiec udzielił Wnioskodawcy pożyczki na preferencyjnych warunkach, należy wskazać na treść art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, zgodnie z którym przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Powstanie przychodu ze świadczeń nieodpłatnych należy zatem rozważyć zawsze wtedy, gdy podatnik podatku dochodowego od osób prawnych otrzymuje bez obowiązku świadczenia wzajemnego rzeczy lub prawa, bądź inne świadczenia lub też możliwość korzystania z rzeczy lub praw (w szczególności ze środków pieniężnych).

Updop nie precyzuje, co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”, ograniczając się jedynie do wskazania, w art. 12 ust. 6 i ust. 6a, sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń. Z tego właśnie względu pojęcie „świadczenia” należy rozpatrywać z punktu widzenia zobowiązaniowego, tj. na tle art. 353 § 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu (art. 353 § 2).

Zatem w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych/częściowo odpłatnych, stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do nawiązania stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie/częściowo odpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe. Dla celów podatkowych za nieodpłatne/częściowo odpłatne świadczenia należy przyjmować te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne/częściowo odpłatne przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Warunkiem uznania nieodpłatnego/częściowo odpłatnego świadczenia za przychód, co wynika z literalnego brzmienia art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, jest jego otrzymanie przez podatnika. Aby mówić o otrzymaniu świadczenia przez świadczeniobiorcę, świadczeniodawca musi wyrazić pozytywną wolę tego świadczenia poprzez zobowiązanie się do jego spełnienia. Nie wystarczy samo zawarcie umowy o nieodpłatne/częściowo odpłatne świadczenie, lecz konieczne jest jej wykonanie.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że w wyniku uzyskania pożyczki opodatkowanej na warunkach preferencyjnych w stosunku do warunków rynkowych, Wnioskodawca uzyskał świadczenie, które należy kwalifikować jako przypadek otrzymania przez niego częściowo odpłatnego świadczenia. Częściowo odpłatnym świadczeniem, o którym mowa w powołanym art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, jest bowiem takie zdarzenie, którego następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu. Zatem rezygnacja przez wierzyciela z oprocentowania (odsetek) od udzielonej pożyczki w wartości jaką uzyskałby w przypadku udzielania pożyczki na warunkach rynkowych stanowi częściowo odpłatne świadczenie, którego wartość stanowi różnica pomiędzy wysokością odsetek, które byłyby naliczone w realiach rynkowych a wysokością odsetek, które wierzyciel faktycznie nalicza.

Korzyść uzyskana z tego częściowo odpłatnego świadczenia stanowić więc będzie dla Wnioskodawcy przychód w wysokości różnicy między odsetkami jakie wypłacałby z tytułu oprocentowania pożyczki udzielonej na warunkach rynkowych niezależnemu podmiotowi – bankowi a odsetkami jakie wypłaca z tytułu oprocentowania pożyczki udzielonej na warunkach preferencyjnych udziałowcowi.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.