Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.248.2018.2.KM
z 6 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2018 r. (data wpływu 20 kwietnia 2018 r.) uzupełnionym dnia 25 maja 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z otrzymanych faktur korygujących – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z otrzymanych faktur korygujących. Wniosek został uzupełniony dnia 25 maja 2018 r. o brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

1.1. Firma X (zwana dalej Spółką) jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. „o podatku od towarów i usług” (t. j.: Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, ze zm., zwana dalej u.o p.t.u.). Jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

Spółka jest producentem kostki betonowej, masy betonowej i wyrobów z betonu. Świadczy również kompleksowe usługi budowlane oraz usługi betonowania (tj. wylewania m.in. stropów, fundamentów, schodów, zewnętrznych i wewnętrznych elementów konstrukcyjnych betonowych w budynkach mieszkaniowych i/lub usługowych). Usługi te wykonywane są przy pomocy specjalistycznego sprzętu budowlanego (pomp do betonu) obsługiwanego wyłącznie przez wykwalifikowanych pracowników Spółki (operatorów pomp). Zapotrzebowanie na świadczenie usług betonowania przekracza możliwości sprzętowe Spółki, dlatego w miarę potrzeb posiłkuje się ona w ramach podwykonawstwa nabywanymi na rynku usługami tego typu. Nie ma jednak możliwości wynajęcia samego urządzenia. Najem dotyczy pompy do betonu wraz z operatorem w ramach kompleksowej usługi wykonywanej przez zleceniobiorcę.

Choć usługa betonowania nierozerwalnie łączy się z samym betonem, to dla Spółki nie jest ona usługą komplementarną do dostawy betonu. Podlega ona osobnemu zamówieniu, gdyż dopiero na budowie, tj. już po dostawie betonu okazuje się, czy w ogóle i w jakim zakresie jest ona niezbędna. Ponadto, klient nie ma obowiązku zamówienia usługi betonowania w Spółce, betonem w niej zakupionym. Może również zamówić w Spółce samą usługę pompowania, do której beton dostarczy inna firma.

Powyższe wynika z faktu, że nie w każdym przypadku proces betonowania wymaga zastosowania pompy do betonu.

Najczęściej usługa zamawiana jest telefonicznie, bądź bezpośrednio u pracownika Spółki (np. wizytującego i nadzorującego przebieg procesu betonowania). Proces ten jest niezwykle istotny i wymaga doskonałej wprawy i doświadczenia operatora, gdyż wykonany nieprawidłowo, w tempie niedostosowanym do warunków atmosferycznych i stanu mieszanki betonowej spowodowałby, że beton wykorzystywany do wykonania usługi (jako materiał nietrwały i szybko wiążący) przekształciłby się w gruz betonowy nienadający się do jakiegokolwiek zastosowania. Spółka ponosi odpowiedzialność w stosunku do klienta w zakresie prawidłowości wykonania świadczonej mu usługi betonowania.

Aktualnie Spółka kwalifikuje swoje usługi jako Roboty betoniarskie (PKWiU 43.99.40.0). Usługi te wymienione są w załączniku nr 14 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, ze zm.), w związku z czym przy spełnieniu przesłanek wskazanych w ww. ustawie Spółka fakturuje swoich klientów z zastosowaniem tzw. mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Do tej pory podwykonawcy Spółki kwalifikowali świadczone na zlecenie Spółki usługi jako: praca pompy, podpięcie rurociągu oraz dojazd pompy. Usługi takie traktowano jako objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia. Jednak w ostatnim czasie część z nich wystawiła Spółce faktury korekty za wyświadczone w 2017 r. usługi zmieniając kwalifikację statystyczną świadczonych usług na Pozostałe usługi przeładunkowe (PKWiU 52.24.19.0) oraz transportu drogowego towarów (PKWiU 49.41.1). Do usług tych zastosowana została podstawowa stawka podatku od towarów i usług (załącznik nr 1A – 1B). Korekty są następstwem klasyfikacji statystycznych.

1.2. Usługi nabywane przez Spółkę od T, polegające na wypompowywaniu masy betonowej stanowiącej własność innego podmiotu, a następnie rozprowadzeniu jej, np. wylewając posadzkę, zalewając fundamenty lub stropy, mieszczą się według klasyfikacji Urzędu Statystycznego, dokonanej na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, ze zm.) w grupowaniu PKWiU 52.24.19.0 „Pozostałe usługi przeładunku towarów”.

1.3. Usługi przez Spółkę nabywane od N polegające na:

• pompowaniu mieszanki betonowej pompą do betonu w miejsce wskazane przez zamawiającego,
• wynajmu pompy do betonu wraz z obsługą operatora

mieszczą się według klasyfikacji Urzędu Statystycznego, dokonanej na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, ze zm.) w grupowaniu PKWiU 52.24.19.0 „Pozostałe usługi przeładunku towarów”.

Natomiast według GUS:

• transport masy betonowej, a następnie pompowanie (wylewanie) masy betonowej na placu budowy przy użyciu odpowiedniego samochodu (pompo-gruszki),
• transport masy przy użyciu odpowiedniego samochodu (gruszki) na plac budowy

mieszczą się na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, ze zm.) w grupowaniu PKWiU 49.41.1 „Transport drogowy towarów”.

2. Wnioskodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 u.o p.t.u. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
3. Podwykonawcy:
   • T,
   • N
   są podatnikami, o których mowa w art. 15 u.o p.t.u.
   
   

Ich sprzedaż nie jest zwolniona od podatku, na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 u.o p.t.u.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy z faktur korygujących:

1. wystawionej przez T,
2. wystawionej przez N, przysługuje Spółce prawo do odliczenia podatku VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zmiana kwalifikacji nie jest prawidłowa, gdyż świadczona usługa wykracza poza proces przeładunkowy. Ze względu na charakter materiału – betonu i jego właściwości nie jest możliwe wyładowanie betonu gdziekolwiek na placu budowy i dalsze jego transportowanie przez nabywcę w docelowe miejsce aplikacji. Nie ma również możliwości zdemontowania raz wybetonowanego elementu, gdyż doprowadziłoby to do naruszenia konstrukcji budynku lub jego elementów, czyli do destrukcji.

Spółka uważa w związku z tym, że nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego, z faktur korygujących wystawionych przez podwykonawców. Zarówno praca pompy do betonu, jej dojazd jak i podpięcie rurociągu – są to czynności objęte załącznikiem nr 14 poz. 44 do u.o p.t.u. Podatnikiem jest więc Spółka, jeżeli zachodzą przesłanki określone w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 8 u.o p.t.u.

W przedmiotowej sprawie przesłanki takie zachodzą.

Kwotę podatku powinna więc naliczyć od tej transakcji Spółka, a nie podwykonawca. Ze względu na przepis art. 88 ust. 3a pkt 7 u.o p.t.u. – Spółka nie może więc kwoty wykazanej przez podwykonawców w ich fakturach odliczyć.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że dla prawidłowości opodatkowania danej czynności istotne jest właściwe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację organ oparł się na podanych przez Wnioskodawcę klasyfikacjach.

Zauważyć należy, że stosownie do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W związku z tym, że organy podatkowe nie są właściwe do klasyfikowania czynności, a dla prawidłowego ich opodatkowania niezbędne jest ich zaklasyfikowanie do prawidłowego grupowania statystycznego, obowiązek ten spoczywa na Wnioskodawcy.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji usług nabywanych przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował usługi będące przedmiotem wniosku do odpowiednich grupowań PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania danej usługi do grupowania statystycznego.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanych stanów faktycznych (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku usług) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy – w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W świetle art. 17 ust. 2 ustawy – w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 bądź 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Jednocześnie zauważyć należy, że przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwrotnego obciążenia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Jest on producentem kostki betonowej, masy betonowej i wyrobów z betonu. Świadczy również kompleksowe usługi budowlane oraz usługi betonowania (tj. wylewania m.in. stropów, fundamentów, schodów, zewnętrznych i wewnętrznych elementów konstrukcyjnych betonowych w budynkach mieszkaniowych i/lub usługowych). Zapotrzebowanie na świadczenie usług betonowania przekracza możliwości sprzętowe Wnioskodawcy, dlatego w miarę potrzeb posiłkuje się on w ramach podwykonawstwa nabywanymi na rynku usługami tego typu. Nie ma jednak możliwości wynajęcia samego urządzenia. Najem dotyczy pompy do betonu wraz z operatorem w ramach kompleksowej usługi wykonywanej przez zleceniobiorcę.

Do tej pory podwykonawcy Wnioskodawcy kwalifikowali świadczone na zlecenie Wnioskodawcy usługi jako: praca pompy, podpięcie rurociągu oraz dojazd pompy. Usługi takie traktowano jako objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia. Jednak w ostatnim czasie część z nich wystawiła Wnioskodawcy faktury korekty za wyświadczone w 2017 r. usługi zmieniając kwalifikację statystyczną świadczonych usług na „Pozostałe usługi przeładunkowe” (PKWiU 52.24.19.0) oraz „Transport drogowy towarów” (PKWiU 49.41.1). Do usług tych zastosowana została podstawowa stawka podatku od towarów i usług. Korekty są następstwem klasyfikacji statystycznych.

Wnioskodawca nabył od T usługi polegające na wypompowywaniu masy betonowej stanowiącej własność innego podmiotu, a następnie rozprowadzeniu jej, np. wylewając posadzkę, zalewając fundamenty lub stropy, które mieszczą się według klasyfikacji Urzędu Statystycznego w grupowaniu PKWiU 52.24.19.0 „Pozostałe usługi przeładunku towarów”.

Wnioskodawca nabył również usługi od N polegające na pompowaniu mieszanki betonowej pompą do betonu w miejsce wskazane przez zamawiającego oraz usługi wynajmu pompy do betonu wraz z obsługą operatora, które mieszczą się według klasyfikacji Urzędu Statystycznego w grupowaniu PKWiU 52.24.19.0 „Pozostałe usługi przeładunku towarów”. Natomiast nabyte usługi transportu masy betonowej, a następnie pompowania (wylewania) masy betonowej na placu budowy przy użyciu odpowiedniego samochodu (pompo-gruszki) oraz transportu masy przy użyciu odpowiedniego samochodu (gruszki) na plac budowy, mieszczą się według GUS w grupowaniu PKWiU 49.41.1 „Transport drogowy towarów”.

Podwykonawcy Wnioskodawcy (T i N) są podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy, a ich sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur korygujących wystawionych przez jego podwykonawców.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jednym z podstawowych warunków, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, które musi spełnić podatnik, aby mógł skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest związek zakupu z czynnością opodatkowaną. Powołany przepis wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, pozbawiających podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy – nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.

Zatem w sytuacji gdy zostały wystawione faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze, podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wykazany w tej fakturze w części dotyczącej tych czynności.

W przedmiotowej sprawie w pierwszej kolejności należy stwierdzić, że nabywane przez Wnioskodawcę od podwykonawców usługi o symbolu PKWiU 52.24.19.0 „Pozostałe usługi przeładunku towarów” oraz PKWiU 49.41.1 „Transport drogowy towarów” nie zostały wymienione przez ustawodawcę w załączniku nr 14 do ustawy. Zatem skoro nabywane przez Wnioskodawcę usługi nie zostały wymienione w załączniku nr 14 do ustawy jako takie, do których ma zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia, to tym samym nie są spełnione przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy. Przepis ten ma zastosowanie bowiem jedynie w odniesieniu do usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy. W konsekwencji przedmiotowe usługi nie wpisują się w mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego realizowane są te świadczenia. Zatem rozliczenie podatku dla ww. usług powinno nastąpić na zasadach ogólnych, z zastosowaniem właściwej stawki podatku.

Wobec powyższego, do nabywanych przez Wnioskodawcę od podwykonawców usług – o symbolu PKWiU 52.24.19.0 „Pozostałe usługi przeładunku towarów” oraz PKWiU 49.41.1 „Transport drogowy towarów” nie stosuje się mechanizmu odwrotnego obciążenia. Podwykonawcy Wnioskodawcy nie korzystają ze zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy, a więc przedmiotowe usługi powinny zostać udokumentowane fakturami zawierającymi kwotę podatku. Należy wskazać, że wystawione przez podwykonawców faktury korygujące dokumentują sprzedaż opodatkowaną na zasadach ogólnych, dla której kwotę podatku wykazuje się na fakturze. Zatem w tym przypadku nie znajduje zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy.

Jak wynika z przedstawionych okoliczności sprawy, nabywane przez Wnioskodawcę jako czynnego podatnika VAT usługi są związane z prowadzoną przez niego działalnością opodatkowaną. W związku z tym zostają spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Tym samym należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur korygujących wystawionych przez podwykonawców, dokumentujących usługi sklasyfikowane według symbolu PKWiU 52.24.19.0 „Pozostałe usługi przeładunku towarów” oraz PKWiU 49.41.1 „Transport drogowy towarów”.

Podsumowując, z faktur korygujących wystawionej przez T oraz wystawionej przez N, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanami faktycznymi podanymi przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności sposobu fakturowania przez Wnioskodawcę usług świadczonych na rzecz swoich klientów z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Ponadto należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej – składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Z powyższego wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionych we wniosku stanów faktycznych. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.