Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.210.2018.2.ŻR
z 7 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2018 r. (data wpływu) uzupełnionym pismem z dnia 16 maja 2018 r. (data wpływu 23 maja 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku opodatkowania podatkiem VAT przekazania przez Gminę prawa własności instalacji systemów solarnych oraz kotłów na biomasę na rzecz mieszkańców,
  

• prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją projektu pn. „…”,
  

• stawki podatku VAT dla usług montażu instalacji systemów solarnych oraz kotłów na biomasę,
  

• obowiązku zastosowania tzw. mechanizmu odwrotnego obciążenia z tytułu zakupionej od wykonawców usługi montażu instalacji systemów solarnych oraz kotłów na biomasę
  

–jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• określenia podstawy opodatkowania dla usług świadczonych przez Gminę na rzecz mieszkańców w ramach realizowanego projektu,
  

• braku opodatkowania podatkiem VAT przekazania przez Gminę prawa własności instalacji systemów solarnych oraz kotłów na biomasę na rzecz mieszkańców,
  

• prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją projektu pn. „…”,
  

• stawki podatku VAT dla usług montażu instalacji systemów solarnych oraz kotłów na biomasę,
  

• obowiązku zastosowania tzw. mechanizmu odwrotnego obciążenia z tytułu zakupionej od wykonawców usługi montażu instalacji systemów solarnych oraz kotłów na biomasę.
  
  

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 maja 2018 r. (data wpływu 23 maja 2018 r.), o pełnomocnictwo, wskazanie przedmiotu wniosku, doprecyzowanie opisu sprawy oraz o uiszczenie brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Co miesiąc składa deklarację VAT-7. Na podstawie zawartej z Urzędem Marszałkowskim Województwa w dniu 12 grudnia 2017 r. umowy o dofinansowanie Nr … przystąpi do realizacji projektu o nazwie: „…”, w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 Działanie 4.1 Wsparcie wykorzystania OZE. Przystępując do realizacji projektu, Wnioskodawca wypełnia swoje ustawowe zadania jako Gmina.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (Dz.U. z 1990 r., Nr 16, poz. 95 ze zm.), sprawy ochrony środowiska i przyrody należą do zadań własnych gmin. Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2001 r., Nr 62, poz. 627 ze zm.), w art. 403 ust. 2 w związku z art. 400a ust. 1 pkt 22 określa, że finansowanie ochrony środowiska w zakresie przedsięwzięć związanych ze wspomaganiem wykorzystania lokalnych źródeł energii odnawialnej oraz wprowadzanie bardziej przyjaznych dla środowiska nośników energii jest zadaniem własnym gminy.

W ramach projektu wykonane zostaną instalacje systemów solarnych oraz kotłów na biomasę do wspomagania ogrzewania wody użytkowej w budynkach mieszkalnych oraz ogrzewania samych budynków należących do mieszkańców Gminy. Projekt pn. „….” przewiduje wspomaganie procesu przygotowania ciepłej wody użytkowej za pośrednictwem systemu solarnego oraz ogrzewania domów za pomocą kotłów na biomasę, a tym samym częściowe zastąpienie energii pozyskiwanej ze źródeł konwencjonalnych (węgiel, gaz, olej, energia elektryczna) energią cieplną słońca pozyskiwaną przez system solarny. Przedmiotem projektu jest dostawa i montaż urządzeń służących do pozyskania energii cieplnej ze źródeł odnawialnych. Powyższa inwestycja będzie realizowana wyłącznie na działkach osób fizycznych niebędących płatnikami podatku VAT - mieszkańców Gminy. W ramach projektu przewiduje się wykonanie robót budowlanych związanych z instalacją systemów solarnych, w tym kolektorów słonecznych, oraz robót budowlanych związanych z instalacją kotłów na biomasę. Kolektory słoneczne będą rozmieszczone na powierzchni dachu, a w przypadku, gdy nie będzie możliwości zamontowania kolektorów słonecznych na dachu budynku, będą zamontowane one poprzez ich przytwierdzenie do ścian budynku mieszkalnego. Kotły na biomasę będą montowane w obrębie, tj. wewnątrz budynku mieszkalnego. Budynki, na których planowany jest montaż instalacji systemów solarnych oraz kotłów na biomasę zalicza się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, w rozumieniu art. 41 ust. 12a i 12b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 ze zm.). Kolektory słoneczne i kotły na biomasę będą montowane w ramach projektu wyłącznie na budynkach mieszkalnych, o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 300 m². W przypadku budynków wielomieszkaniowych, na których odbędzie się montaż instalacji, żadne mieszkanie nie przekracza 150 m².

Źródłem finansowania projektu będzie dotacja celowa z programów finansowanych z udziałem środków europejskich, udzielona do wysokości 85% kwoty całkowitych wydatków kwalifikowalnych projektu oraz wkład własny wnoszony przez mieszkańców Gminy w wysokości nie mniejszej niż 15% kwoty całkowitych wydatków kwalifikowalnych projektu wraz z należnym podatkiem VAT.

W związku z realizacją projektu Gmina ogłosiła na podstawie art. 39 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 2004 r., Nr 19, poz. 177 ze zm.), przetarg nieograniczony na realizację działań rzeczowych związanych z realizacją projektu. Dla czynności wykonywanych na rzecz Gminy przez wykonawcę wybranego w drodze przetargu, dokonującego instalacji systemów solarnych, klasyfikacja statystyczna usług objętych zakresem wniosku, zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008 r., mieści się pod symbolem: 43.22.12.0 - Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych. Wykonawca wyłoniony w przetargu ogłoszonym przez Gminę wykona: 1) dostawę i montaż w oparciu o posiadaną dokumentację techniczną zestawów kolektorów słonecznych wspomagających podgrzewanie wody dla potrzeb wody użytkowej w budynkach mieszkalnych wraz z konstrukcją dostosowaną do miejsca montażu, 2) wniesienie i posadowienie podgrzewacza c.w.u., 3) podłączenie podgrzewacza c.w.u. do istniejącej instalacji zimnej wody, 4) montaż reduktora ciśnienia (w ramach kosztów niekwalifikowanych), 5) montaż zespołu naczynia przeponowego (wzbiorczego) wodnego wraz z grupą zabezpieczającą (zawór zwrotny-bezpieczeństwa), 6) podłączenie do instalacji c.w.u., 7) montaż anody tytanowej w każdym podgrzewaczu c.w.u., 8) wykonanie instalacji łączącej zestawy kolektorów z podgrzewaczem c.w.u. (dolna wężownica podgrzewacza c.w.u.) i jej ocieplenie, 9) montaż zespołu pompowego solarnego z osprzętem, 10) montaż instalacji układu sterującego, automatyki i modułu LAN, 11) montaż zespołu naczynia przeponowego (wzbiorczego) solarnego, 12) wykonanie płukania oraz prób ciśnienia instalacji, 13) napełnienie instalacji czynnikiem solarnym, 14) uruchomienie instalacji solarnej, 15) uzupełnienie ubytków ścian, stropów i podłóg, naprawa tynków, elewacji oraz jej ocieplenia, uszczelnienie pokrycia dachowego po przejściach przewodów, 16) przeszkolenie użytkowników oraz przekazanie protokołu z przeprowadzonego szkolenia z wyszczególnieniem, co było przedmiotem szkolenia, 17) sporządzenie i przekazanie instrukcji obsługi.

Dla czynności wykonywanych na rzecz Gminy przez wykonawcę wybranego w drodze przetargu, dokonującego instalacji kotłów na biomasę, klasyfikacja statystyczna usług objętych zakresem wniosku, zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008 r., mieści się także pod symbolem: 43.22.12.0 - Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych. Wykonawca wyłoniony w przetargu ogłoszonym przez Gminę wykona: 1) dostawę i montaż w oparciu o posiadaną dokumentację techniczną kotłów na biomasę, 2) montaż armatury, urządzeń i pozostałych elementów wg schematu technologicznego, 3) instalacja układu sterującego, 4) wykonanie płukania oraz prób ciśnieniowych instalacji, 5) napełnienie instalacji, 6) uruchomienie instalacji 7) przeszkolenie użytkowników 8) sporządzenie instrukcji obsługi i przekazanie jej użytkownikom, 9) uzupełnienie i uszczelnienie ubytków po przejściach przewodów, 10) wykonanie przewodów instalacji wody zimnej, ciepłej c.o. i elektrycznych niezbędnych do połączenia z projektowanym systemem, 11) zainstalowanie w kotłach modułów pozwalających na późniejsze objęcie ich systemem zarządzania energią.

Ponadto, w celu realizacji projektu, Gmina podpisze umowy cywilnoprawne z mieszkańcami dysponującymi tytułem prawnym do nieruchomości, w tym do danego budynku lub lokalu mieszkalnego, które będą zobowiązywały ich do wniesienia wkładu finansowego na poczet zakładanych kosztów montażu systemów solarnych i kotłów na biomasę. Wpłaty będą miały charakter obowiązkowy i będą służyły pokryciu wkładu własnego Gminy w projekcie. Realizacja inwestycji na przedmiotowych budynkach prywatnych będzie uzależniona od wpłat dokonywanych przez poszczególnych mieszkańców. W przypadku braku wpłaty mieszkaniec zostanie wykluczony z uczestnictwa w projekcie. W myśl umów z mieszkańcami, po zakończeniu prac instalacyjnych, sprzęt i urządzenia wchodzące w skład systemu solarnego i instalacji kotła na biomasę, pozostaną własnością Gminy do końca okresu trwałości projektu, tj. przez okres pięciu lat od daty zakończenia projektu określonej w umowie o dofinansowanie. W tym czasie, Gmina przekaże instalacje systemów solarnych i kotłów na biomasę w użyczenie mieszkańcom uczestniczącym w projekcie do eksploatacji, bez dodatkowego wynagrodzenia z tego tytułu. Po 5-letnim okresie trwałości projektu mieszkańcy, na budynkach których zainstalowane zostaną systemy solarne lub kotły na biomasę, nabędą prawo własności tych instalacji, także bez dokonywania dodatkowych płatności na rzecz Gminy. Przeniesienie własności instalacji zostanie udokumentowane protokołem podpisanym przez strony, tj. umocowanego przedstawiciela zbywającej własność Gminy i nabywającego tę własność mieszkańca. Mieszkaniec będzie zobowiązany w zawartej umowie do ponoszenia wszelkich kosztów związanych z eksploatacją systemu solarnego lub kotła na biomasę zarówno w okresie trwałości projektu, jak i po nabyciu własności. Umowy z mieszkańcami stanowią ponadto, że Gmina zabezpieczy realizację projektu, tj. zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 2004 r., Nr 19, poz. 177 ze zm.), wyłoni dostawcę i instalatora zestawów instalacyjnych systemów solarnych oraz kotłów na biomasę, ustali harmonogram realizacji prac instalacyjnych, przeprowadzi odbiory końcowe oraz rozliczenie finansowe projektu oraz poniesie koszty dodatkowe związane z nadzorem, wykonaniem dokumentacji, promocji, zarządzaniem projektu i narzędziami ICT. Mieszkaniec Gminy jest z kolei zobowiązany do udzielenia Gminie prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, przekazania Gminie do bezpłatnego używania części nieruchomości o powierzchni niezbędnej do instalacji systemu na budynku mieszkalnym lub gruncie oraz części wewnętrznej budynku, z przeznaczeniem na zainstalowanie oprzyrządowania systemu solarnego lub kotła na biomasę. Mieszkaniec zobowiązany jest ponadto do wniesienia wkładu własnego do przedmiotowego zadania, w wysokości określonej w umowie o dofinansowanie, podpisanej przez Gminę z Zarządem Województwa. Szacowany wkład własny mieszkańca obejmie 15% całkowitych kosztów kwalifikowalnych związanych z zakupem i montażem systemów solarnych, kotłów na biomasę oraz elementów dodatkowych projektu, tj. nadzoru, promocji, ICT, dokumentacji aplikacyjnej i technicznej oraz proporcjonalnie rozliczoną dla każdego mieszkańca biorącego udział w projekcie kwotę podatku VAT obliczonego od pełnej wartości kosztów kwalifikowalnych ustalonych po rozstrzygnięciu przetargu wraz z kosztami pośrednimi. Ponadto, mieszkaniec zobowiązany jest wytworzoną energię cieplną wykorzystywać tylko na własne potrzeby na terenie nieruchomości, na której zainstalowany został zestaw solarny lub kocioł na biomasę, w budynku mieszkalnym.

Gmina klasyfikuje wykonanie instalacji systemów solarnych i kotłów na biomasę jako odpłatne świadczenie usług na rzecz mieszkańców Gminy, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 ze zm.). Na usługę składać się będzie dostawa i montaż urządzeń, wykonanie połączenia z systemem ogrzewana i instalacją wodną danego budynku, oraz użyczenie, a następnie przekazanie wykonanej instalacji na własność mieszkańcom. Mieszkańcy uczestniczący w projekcie będą dokonywali zapłaty jednego wynagrodzenia za całą świadczoną na ich rzecz usługę. Wynagrodzeniem tym będzie kwota wpłacana przez mieszkańca na rzecz Gminy na podstawie łączącej ich umowy. Wszystkie płatności dokonywane będą na rachunek bankowy Gminy, wydzielony dla realizacji projektu. Kwoty wpłacone przez mieszkańców Gmina wykaże w sprzedaży oraz składanych deklaracjach VAT-7 i odprowadzi z tego tytułu podatek VAT należny. Jako podstawa opodatkowania zostanie przyjęta kwota wpłacona przez mieszkańców. Przekazanie instalacji systemów solarnych i kotłów na biomasę nie będzie traktowane jako odrębna czynność, lecz łącznie ze świadczeniem usługi montażu stanowić będzie jedną kompleksową odpłatną usługę.

Mieszkaniec nie otrzyma bezpośredniego dofinansowania ze środków unijnych. Dofinansowanie otrzymane przez Gminę na podstawie umowy o dofinansowanie zawartej z Urzędem Marszałkowskim Województwa w dniu 12 grudnia 2017 r. nie będzie przeznaczone na dopłaty do ceny instalacji solarnej lub instalacji kotła na biomasę dla każdego mieszkańca, ale będzie to dofinansowanie ogólne przeznaczone na pokrycie kosztów związanych z realizacją projektu. Środki z dofinansowania wpływać będą na rachunek bankowy Gminy wydzielony dla realizacji projektu. Podatek VAT nie został zaliczony do kosztów kwalifikowalnych w projekcie.

Realizując przedmiotową usługę na rzecz mieszkańca, Gmina będzie posiłkować się podmiotami trzecimi, tj. wykonawcami, którzy będą na jej zlecenie dostarczać oraz instalować systemy solarne i kotły na biomasę. Wykonawcy ci nie będą posiadali umów bezpośrednio z mieszkańcami, a swoje czynności będą wykonywać bezpośrednio na zlecenie Gminy. Wykonawcy instalacji systemów solarnych i kotłów na biomasę będą zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług, o których mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 ze zm.), u których sprzedaż nie będzie zwolniona na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 tejże ustawy.

Faktury dokumentujące nabycie towarów i usług w związku z realizowaną inwestycją będą wystawiane na Gminę, jako czynnego podatnika podatku od towarów i usług. Gmina będzie zobowiązana do zapłaty należności wykonawcom robót budowlanych i usług związanych z realizacją projektu. Wszystkie towary i usługi związane z realizacją projektu, w tym dotyczące zakupu, dostawy i montażu systemów solarnych oraz kotłów na biomasę, będą wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Czynnością opodatkowaną będzie wykonanie przez Gminę usługi termomodernizacji budynków mieszkalnych na rzecz jej mieszkańców. Gmina do chwili złożenia wniosku nie dokonała jeszcze odliczenia podatku VAT w ww. zakresie, gdyż nie poniosła jeszcze wydatków w ramach realizacji projektu. Gmina w czasie realizacji projektu będzie czynnym podatnikiem podatku VAT.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż projekt realizowany będzie w ramach termomodernizacji.

Realizacja projektu „…” jest uzależniona od otrzymania dofinansowania ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, tj. gdyby Gmina nie otrzymała dofinansowania, inwestycja nie byłaby realizowana. Dofinansowanie otrzymane ze środków RPO Województwa na lata 2014-2020 przeznaczone jest na dofinansowanie 85% kosztów kwalifikowanych związanych ze sporządzeniem projektu, jego nadzorem oraz pokryciem kosztów ogólnych dostawy i montażu systemów solarnych oraz kotłów na biomasę. W przypadku nieotrzymania dofinansowania na realizację projektu „…” inwestycja nie byłaby realizowana, a zatem nie zachodziłaby sytuacja, że wpłaty ponoszone przez mieszkańców byłyby wyższe. Wysokość otrzymanego dofinansowania nie jest uzależniona od ilości nieruchomości biorących udział w projekcie.

W trakcie realizacji projektu Wnioskodawca jest zobowiązany do rozliczania się z otrzymanych środków finansowych z Urzędem Marszałkowskim Województwa, zgodnie z harmonogramem rzeczowo-finansowym. Dotacja będzie przekazywana w formie zaliczek, których rozliczenie nastąpi w terminie trzydziestodniowym od dnia ich otrzymania. Alternatywnym możliwym sposobem rozliczenia się Wnioskodawcy w Urzędem Marszałkowskim Województwa jest wydatkowanie środków własnych Wnioskodawcy, które następnie byłyby zwracane przez Urząd Marszałkowski Województwa na podstawie wniosku o płatność, składanego przez Wnioskodawcę po wykonaniu określonego etapu zgodnie z harmonogramem rzeczowo-finansowym. W przypadku niezrealizowania projektu „…”, Wnioskodawca jest zobowiązany do zwrotu otrzymanych środków pieniężnych.

Wnioskodawca otrzymane dofinansowanie przeznaczy na dostawę i montaż kolektorów solarnych, dostawę i montaż kotłów na biomasę, opracowanie projektu budowlanego, studium wykonalności, nadzór inwestorski, obsługę projektu i promocję. Warunki umów z mieszkańcami są jednakowe, co do procentowego udziału środków zewnętrznych i wkładu własnego mieszkańca (odpowiednio 85% i 15%), a zróżnicowane pod względem mocy instalowanych systemów solarnych, mocy zamontowanego kotła oraz wielkości zbiorników na ciepłą wodę czy też wielkości mieszkania, co wiąże się także z liczebnością członków rodziny.

Planowane są następujące opcje dla kolektorów solarnych:

• kolektory próżniowe o mocy minimalnej 1575W + zasobnik 200 litrów,
  

• kolektory próżniowe o mocy minimalnej 2100W + zasobnik 200 litrów,
  

• kolektory próżniowe o mocy minimalnej 3750W + zasobnik 300 litrów,
  

• kolektory próżniowe o mocy minimalnej 4200W + zasobnik 400 litrów,
  

oraz kotły na biomasę:

• kotły na pellet (produkt grzewczy należący do grupy biopaliw, z surowców odnawialnych poddanych granulowaniu) o mocy 20 kW,
  

• kotły na pellet o mocy 24 kW,
  

• kotły na zgazowujące niepełnowartościowe drewno o mocy 25 kW.
  
  

Zgodnie z umową zawartą z Urzędem Marszałkowskim Województwa, Wnioskodawca uzyska dofinansowanie na poziomie 85% kosztów kwalifikowanych projektu. Finansowanie pozostałych 15% kwoty całkowitych kosztów kwalifikowanych projektu będzie pochodzić z wkładów własnych mieszkańców. Wkład własny mieszkańca obejmuje 15% całkowitych kosztów kwalifikowalnych, 100% kosztów niekwalifikowanych projektu (nieobjętych dofinansowaniem) rozliczonych proporcjonalnie, dla każdego mieszkańca biorącego udział w projekcie oraz kwotę podatku VAT od wkładu własnego mieszkańca. Ewentualny wkład własny Wnioskodawcy w finansowanie projektu, będzie obejmował kwotę podatku VAT należnego z tytułu dofinansowania ze środków unijnych w przypadku stwierdzenia, że istnieje obowiązek odprowadzenia tego podatku.

Wnioskodawca poza kosztami montażu systemów solarnych i kotłów na biomasę poniesie koszty:

• opracowania dokumentacji projektowej i kosztorysu inwestorskiego,
  

• opracowania studium wykonalności,
  

• opracowania dokumentacji projektowej dotyczącej systemu zarządzania energią,
  

• opracowania dokumentacji przetargowej,
  

• promocji projektu,
  

• zapewnienia nadzoru inwestorskiego,
  

• podatku VAT należnego z tytułu dofinansowania ze środków unijnych w przypadku stwierdzenia, że istnieje obowiązek odprowadzenia tego podatku.
  
  

Świadczeniem, jakie Wnioskodawca wykona na rzecz mieszkańca, będzie usługa termomodernizacji budynków mieszkalnych. Na usługę składać się będzie dostawa i montaż urządzeń, wykonanie połączenia z systemem ogrzewania i instalacją wodną danego budynku, oraz użyczenie, a następnie przekazanie wykonanej instalacji na własność mieszkańcom.

Zdaniem Wnioskodawcy, klasyfikacja statystyczna świadczenia, jakie Wnioskodawca wykona na rzecz mieszkańca, mieści się zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008 r. pod symbolem: 43.22.12.0 „Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych”.

Zgodnie z zapisami umów zawieranych z mieszkańcami, umowy te ulegają rozwiązaniu ze skutkiem natychmiastowym w następujących przypadkach:

1. gdy zostanie rozwiązana umowa o dofinansowanie projektu w ramach RPO Województwa na lata 2014-2020 ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego;
2. gdy na etapie realizacji projektu założenie instalacji okaże się niemożliwe;
3. gdy Właściciel nie realizuje zobowiązań wynikających z umowy;
4. rozwiązania umowy użyczenia nieruchomości (budynku mieszkalnego) zawartej pomiędzy stronami umowy.
   
   

W przypadku rozwiązania umowy z przyczyn leżących po stronie Właściciela, Właściciel zobowiązuje się do pokrycia kosztów związanych z realizacją przez Gminę usługi termomodernizacji na rzecz Właściciela. Powyższe postanowienie ma zastosowanie w przypadku zbycia nieruchomości przez Właściciela, jeśli nabywca lub następca prawny nie wstąpi w prawa Właściciela jako strony niniejszej umowy. W przypadku zbywania nieruchomości Właściciel zobowiązany jest do poinformowania nabywcy o zobowiązaniach względem Gminy wynikających z niniejszej umowy.

Istotą świadczenia nabywanego przez mieszkańców od Wnioskodawcy jest dostawa i montaż urządzeń, wykonanie połączenia z systemem ogrzewana i instalacją wodną danego budynku oraz użyczenie, a następnie przekazanie wykonanej instalacji na własność mieszkańcom, a także zapewnienie 5-letniego okresu gwarancji zamontowanych instalacji.

Zakres czynności nabywanych i wykonywanych na rzecz Wnioskodawcy w związku z realizacją projektu został szczegółowo przedstawiony we wniosku ORD-IN z dnia 14 marca 2018 r.

Istotę świadczeń nabywanych na rzecz Wnioskodawcy, w związku z realizacją projektu, stanowią roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych, w tym:

1. dostawa i montaż instalacji solarnych oraz
2. dostawa i montaż kotłów na biomasę,
3. dostawa i montaż zasobnika c.w.u. wraz z osprzętem instalacyjnym,
4. montaż i podłączenie podgrzewacza c.w.u. do instalacji, w tym zapewnienie współdziałania instalacji istniejącej do podgrzewania c.w.u. z nową instalacją, a także wykonanie instalacji łączącej kolektory z podgrzewaczem c.w.u.,
5. rozruch technologiczny instalacji,
6. przeszkolenie użytkowników co do zasad prawidłowej eksploatacji wykonanych instalacji wraz z opracowaniem szczegółowych instrukcji obsługi i ich przekazaniem użytkownikom,
7. usługi serwisowe w okresie gwarancyjnym.
   
   

Uprawnionym do sprawowania bieżącego nadzoru nad przebiegiem prac polegających na dostawie i montażu systemów solarnych i kotłów na biomasę wykonywanych przez faktycznego wykonawcę będzie Wnioskodawca - Gmina, na rzecz której działa inspektor nadzoru. Upoważnionym do przeprowadzenia odbioru końcowego zrealizowanych prac inwestycyjnych i podpisania protokołu odbioru końcowego jest Wójt Gminy, inspektor nadzoru, wykonawca i zainteresowany mieszkaniec.

Usługi wykonywane przez wykonawcę na rzecz Wnioskodawcy zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008 r. mieszczą się pod symbolem: 43.22.12.0 „Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych" i są wymienione w załączniku nr 14 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 ze zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

1. (we wniosku oznaczone jako nr 2) Czy przekazanie przez Gminę po 5 latach od zakończenia projektu prawa własności instalacji systemów solarnych i instalacji kotłów na biomasę na rzecz mieszkańców Gminy bez dodatkowego wynagrodzenia, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT w momencie ich przekazania?
2. (we wniosku oznaczone jako nr 3) Czy Gmina będzie miała pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją projektu, w tym z tytułu zakupu, dostawy i montażu systemów solarnych oraz kotłów na biomasę zamontowanych w ramach projektu na nieruchomościach uczestników projektu oraz innych wydatków związanych z realizacją usługi na rzecz mieszkańców od całości poniesionych wydatków, niezależnie od źródła ich finansowania?
3. (we wniosku oznaczone jako nr 4) Według jakiej stawki podatku VAT należy opodatkować usługę dostawy i montażu systemów solarnych oraz kotłów na biomasę w przypadku, gdy montaż dokonywany będzie na budynkach mieszkalnych lub w obrębie budynku mieszkalnego?
4. (we wniosku oznaczone jako nr 5) Czy do zakupionej od wykonawców usługi montażu systemów solarnych i montażu kotłów na biomasę, które następnie będą częściowo refakturowane na mieszkańców, ma zastosowanie tzw. mechanizm odwrotnego obciążenia, jeśli tak, to w całości czy w części, którą są obciążani mieszkańcy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy;

Ad. 1

Według Gminy nieodpłatne przeniesienie prawa własności systemów solarnych i instalacji kotłów na biomasę przez Gminę na rzecz mieszkańców Gminy, po 5 latach od zakończenia projektu, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż Gmina otrzyma wynagrodzenie z tytułu jednej kompleksowej usługi, na podstawie umowy łączącej Gminę z mieszkańcem Gminy, biorącym udział w projekcie, już na początku realizacji projektu. Stanowisko Gminy wynika stąd, że przeniesienie prawa własności instalacji systemów solarnych i instalacji kotłów na biomasę na rzecz mieszkańców, wykonywane po upływie 5 lat okresu trwałości projektu, nie stanowi odrębnej czynności zgodnie z umowami zawartymi pomiędzy Gminą a mieszkańcami, a jedynie jest to etap świadczenia usługi kompleksowej w ramach tej umowy.

W związku z powyższym, zdaniem Gminy, czynnością podlegającą opodatkowaniu nie jest samo przekazanie przez Gminę po upływie 5 lat okresu trwałości projektu prawa własności instalacji systemu solarnego i instalacji kotła na biomasę, lecz świadczenie przez Gminę kompleksowej usługi, w ramach której, oprócz montażu ww. instalacji, nastąpi przeniesienie własności zamontowanej instalacji na mieszkańca, a to po upływie 5-letniego okresu trwałości projektu. Po upływie 5 lat instalacja zestawu solarnego i instalacja kotła na biomasę zostanie przekazana mieszkańcowi Gminy uczestniczącemu w projekcie na własność w zamian za wpłacony wkład finansowy, który zostanie zaliczony na poczet wynagrodzenia Gminy z tytułu umowy zawartej pomiędzy Gminą, a jej mieszkańcem. Mieszkańcy będą dokonywali zapłaty jednego wynagrodzenia za całą usługę świadczoną na rzecz mieszkańców uczestniczących w projekcie. Mając powyższe okoliczności na uwadze, Gmina stoi ponadto na stanowisku, że przekazanie przez Gminę instalacji systemów solarnych i instalacji kotłów na biomasę mieszkańcom Gminy, na rzecz których zostały wybudowane, nie będzie stanowić nieodpłatnej dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Podsumowując, opodatkowanie wpłat dokonanych przez mieszkańców z tytułu wkładu finansowego do projektu, który zostanie zaliczony na poczet wynagrodzenia Gminy z tytułu umowy zawartej pomiędzy Gminą, a jej mieszkańcem, spowoduje, że czynność przeniesienia przez Gminę na mieszkańca prawa własności instalacji systemów solarnych i instalacji kotłów na biomasę po upływie 5 lat od zakończenia projektu, ale nadal w ramach realizacji ww. umowy, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad. 2

Gmina stoi na stanowisku, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, przysługuje jej pełne prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur VAT dokumentujących wydatki związane z realizacją projektu, w tym wydatki z tytułu zakupu, dostawy i montażu systemów solarnych oraz kotłów na biomasę zamontowanych w ramach projektu na nieruchomościach uczestników projektu oraz innych wydatków związanych z realizacją usługi na rzecz mieszkańców, od całości poniesionych wydatków.

Gmina przy wykonywaniu usług w ramach umowy zawartej pomiędzy Gminą, a mieszkańcem, będzie świadczyć w ramach prowadzonej działalność gospodarczej czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Gmina będzie realizować projekt na podstawie umów cywilnoprawnych. Na podstawie umów cywilnoprawnych mieszkańcy będą zobowiązani do zapłaty za świadczenie, do którego zobowiązała się Gmina. Pomiędzy świadczeniem Gminy, a przekazanym za nie przez mieszkańców wynagrodzeniem, istnieje bezpośredni związek, gdyż wykonana zostanie czynność opodatkowana, za którą zostanie otrzymane wynagrodzenie. Wobec powyższego, nabycie towarów i usług przeznaczonych do wykonywania czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w związku z realizacją umowy zawartej pomiędzy Gminą a jej mieszkańcem, należy uznać za związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Z powyższych regulacji prawnych wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest powstanie obowiązku podatkowego w VAT.

W swoim stanowisku Gmina uwzględnia fakt, że co do zasady, Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków z otrzymanych faktur na nabywane towary i usługi związane z realizacją projektu, o ile faktury te dokumentować będą zakup towarów lub usług opodatkowanych na zasadach ogólnych. W przypadku nabycia usług budowlanych od podmiotów działających w charakterze podwykonawców objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia, Gmina będzie odpowiedzialna za rozliczenie podatku należnego i przysługiwać jej będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego ze złożonej deklaracji podatkowej, w której uwzględni kwotę podatku należnego, a równocześnie będzie mieć obowiązek rozliczyć podatek należy. W takim przypadku kwota podatku należnego stanowi kwotę podatku naliczonego.

Podsumowując, Gmina stoi na stanowisku, że będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu, w tym wydatków z tytułu zakupu, dostawy i montażu systemów solarnych oraz instalacji kotłów na biomasę zamontowanych w ramach projektu na nieruchomościach uczestników projektu oraz innych wydatków związanych z realizacją usługi na rzecz mieszkańców.

Ad. 3

Zdaniem Gminy, usługi wykonywane w ramach realizacji projektu będą termomodernizacją budynków mieszkalnych. W przypadku, gdy montaż systemu solarnego będzie wykonany na dachu bądź przytwierdzony do ściany budynku mieszkalnego jednorodzinnego o powierzchni nieprzekraczającej 300 m², montaż kotła na biomasę będzie wykonany w obrębie, tj. wewnątrz ww. budynku mieszkalnego, w ramach jego termomodernizacji i równocześnie budynki te będą stanowiły obiekty budowlane zaliczone do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, to czynności te będą opodatkowane 8% stawką podatku.

Gmina wskazuje, że podstawowa stawka podatku od towarów i usług, stosowanie do treści art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. W myśl art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.
   
   

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, stosuje się, zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. W myśl art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy o VAT, nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

Określenie „termomodernizacja”, Gmina definiuje zgodnie ustawą z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz.U. z 2008 r.. Nr 223, poz. 1459 ze zm.). Zgodnie z art. 2 pkt 2) ww. ustawy, przedsięwzięcie termomodernizacyjne, to przedsięwzięcie, którego przedmiotem jest m.in. ulepszenie, w wyniku którego zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych. W świetle przywołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że warunkiem zastosowania 8% stawki w podatku VAT jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze, zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W opinii Gminy, realizacja projektu w i na budynkach mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m², stanowi usługę dotyczącą termomodernizacji budynku objętego społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 41 ust. 12a z zastrzeżeniem ust. 12b ustawy o podatku od towarów i usług, która będzie opodatkowana stawką podatku VAT w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT.

Ad. 4

Gmina stoi na stanowisku, że usługa termomodernizacji budynków mieszkalnych na rzecz mieszkańców jest kompleksową usługą budowlaną polegającą m.in. na dostawie i montażu instalacji systemów solarnych oraz kotłów na biomasę. Charakter umowy zawartej przez mieszkańca z Gminą wskazuje, że podmiotem zlecającym i oczekującym wykonania na własnej nieruchomości ww. usługi budowlanej jest mieszkaniec Gminy uczestniczący w projekcie. Z tego względu to mieszkaniec, a nie Gmina, jest inwestorem oczekującym wykonania usługi, zaś Gmina świadczy tę usługę w charakterze głównego wykonawcy. W świetle powyższego, Gmina działając jako główny wykonawca i nabywając usługi budowlane polegające na dostawie i montażu systemów solarnych oraz kotłów na biomasę, od podmiotu trzeciego, działającego w tym przypadku w charakterze podwykonawcy, zobowiązana będzie do ich opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 17 ust. 1h ustawy o VAT. Równocześnie podwykonawca ww. usług, tj. firma, która na zlecenie Gminy będzie wykonywała dostawy i montaż systemów solarnych oraz kotłów na biomasę będzie zobowiązana do wystawienia faktury na rzecz Gminy w odniesieniu do wykonanych przez siebie robót budowlanych z zastosowaniem mechanizmu odwróconego obciążenia. Gmina wskazuje, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT wskazuje z kolei, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o VAT, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadkach wymienionych w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego. Stosownie do art. 17 ust. 1h ustawy o VAT, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ww. ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca. Załącznik nr 14 do ustawy o VAT, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r., zawiera w pozycjach 2-48 zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców. Oznacza to, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwróconego obciążenia. W świetle powyższego, nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT, świadczonych przez podwykonawcę, jest odpowiedzialny za rozliczenie podatku VAT od tych usług. Równocześnie transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług budowlanych, realizowane przez wykonawcę na rzecz inwestora, podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę, natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Określenie „podwykonawca” Gmina definiuje ze Słownikiem języka polskiego PWN, jako firmę lub osobę wykonującą pracę na zlecenie głównego wykonawcy (https://sjp.pwn.pl/szukaj/podwykonawca.html). Podwykonawcą będzie każdy podmiot będący usługodawcą, który nie jest generalnym wykonawcą w ramach danej inwestycji budowlanej, przyjmującym zlecenie wykonania tej inwestycji bezpośrednio od inwestora.

Mając powyższe na uwadze, Gmina stoi na stanowisku, że rozliczanie podatku na zasadzie mechanizmu odwróconego obciążenia ma zastosowanie jeśli spełnione są następujące warunki:

1. świadczenie dotyczy usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy o VAT w poz. 2-48, objętych wskazanymi tam symbolami PKWiU,
2. usługodawca i usługobiorca są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
3. sprzedaż u usługodawcy nie jest zwolniona na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT,
4. usługodawca świadczy usługi jako podwykonawca, czyli usługodawca nie jest generalnym wykonawcą usług.
   
   

Gmina w ramach realizacji umów zawartych z mieszkańcami wyłoni, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 2004 r., Nr 19, poz. 177 ze zm.), dostawcę i wykonawcę montażu instalacji solarnych i kotłów na biomasę. Wykonawca ten będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Umowę z firmą wykonującą montaż instalacji solarnych i instalacji kotłów na biomasę zawierać będzie Gmina. Gmina będzie występowała w charakterze głównego wykonawcy, a firma wybrana w przetargu jako podwykonawca. Zdaniem Gminy, klasyfikacja statystyczna usługi dostawy i montażu instalacji systemów solarnych oraz kotłów na biomasę mieści się zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008 r. pod symbolem: 43.22.12.0 „Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych”.

Podsumowując należy stwierdzić, że świadczenie usługi dostawy i montażu instalacji systemów solarnych oraz kotłów na biomasę jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy o VAT. Usługa ta będzie świadczona przez podwykonawcę, u którego sprzedaż nie jest zwolniona na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT. Ponadto usługodawca i usługobiorca są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni. W związku z powyższym, przesłanki dla zastosowania odwrotnego obciążenia zostaną spełnione. Gmina nabędzie od wykonawcy usługę kompleksową dostawy i montażu instalacji solarnych oraz kotłów na biomasę, a następnie odsprzeda tę usługę na rzecz mieszkańców. Nabywane przez Gminę usługi budowlane polegające na dostawie i montażu instalacji systemów solarnych oraz kotłów na biomasę, sklasyfikowane w załączniku nr 14 do ustawy o VAT, będą w całości objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia, a tym samym Gmina będzie miała obowiązek zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla całości usług budowlanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na fakt ścisłego powiązania ze sobą zagadnień będących przedmiotem zapytań Wnioskodawcy, tut. Organ udzielił na nie odpowiedzi w jednej interpretacji indywidualnej, a ponadto tut. Organ uznał za zasadne udzielenie odpowiedzi w pierwszej kolejności na pytanie oznaczone jako nr 5, 4, 2, a następnie na pytanie oznaczone jako nr 3.

Zgodnie z art. 5a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zatem należy zauważyć, że dla udzielenia odpowiedzi w zakresie zastosowania bądź niezastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla świadczeń objętych wnioskiem, istotne jest prawidłowe ich zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji dla usług nabywanych oraz sprzedawanych.

Wskazać należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowania PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy dostawcą towarów lub usługodawcą a odbiorcą, a w zamian za wykonanie świadczenia powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem i przekazanym za nie wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest dana czynność, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz dokonującego dostawy lub świadczącego usługę.

Jednocześnie należy wskazać, że czynność może być odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie. W istocie okoliczność, czy transakcja została dokonana po cenie niższej, czy też wyższej od kosztu świadczenia, nie ma znaczenia dla zakwalifikowania transakcji jako „transakcji odpłatnej” w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, bowiem to ostatnie pojęcie wymaga wyłącznie istnienia bezpośredniego związku między dostawą towarów lub świadczeniem usług a świadczeniem wzajemnym (wynagrodzeniem) rzeczywiście otrzymanym przez podatnika.

Ponadto należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega konkretna czynność (dostawa towaru lub usługa), a nie zapłata. Wyjątkiem jest uiszczenie zaliczki na poczet przyszłej dostawy towarów czy świadczenia usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym).

Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ponadto, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego – art. 17 ust. 2 ustawy.

Załącznik nr 14 do ustawy zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Oznacza to, że główny wykonawca – nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług. Z kolei świadczenie ww. usług budowlanych przez wykonawcę (głównego wykonawcę) na rzecz inwestora jest opodatkowane według zasad ogólnych, tj. podatek od towarów i usług rozliczany jest przez głównego wykonawcę, zaś inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane świadczenie zawierającą podatek VAT.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „podwykonawcy”, zatem dla prawidłowego rozumienia tego terminu należy posłużyć się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego: „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca; 2503008).

Podwykonawca to zatem dalszy wykonawca prac (częściowych lub całościowych) w ramach zleconej przez inwestora na rzecz głównego wykonawcy inwestycji. A zatem podwykonawca jest podatnikiem działającym na zlecenie głównego wykonawcy.

Każde dalsze podzlecenie usługi przez generalnego wykonawcę kolejnym usługodawcom jest już podzleceniem i usługi te będą już rozliczone zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia.

Zatem, rozliczanie podatku na zasadzie mechanizmu odwróconego obciążenia ma zastosowanie, jeśli spełnione są następujące warunki:

• usługodawca i usługobiorca są podatnikami VAT czynnymi,
  

• usługodawca jest podwykonawcą usługobiorcy, czyli usługodawca nie jest generalnym wykonawcą usług i jego sprzedaż nie jest zwolniona na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy,
  

• świadczenie dotyczy usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi tam symbolami PKWiU.
  
  

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż w ramach projektu współfinansowanego ze środków unijnych, Gmina (zarejestrowany i czynny podatnik podatku od towarów i usług) będzie świadczyć usługę montażu instalacji systemów solarnych oraz kotłów na biomasę do wspomagania ogrzewania wody użytkowej w budynkach mieszkalnych oraz ogrzewania samych budynków należących do mieszkańców Gminy. W celu realizacji projektu Gmina podpisze umowy cywilnoprawne z mieszkańcami dysponującymi tytułem prawnym do nieruchomości, w tym do danego budynku lub lokalu mieszkalnego, które będą zobowiązywały ich do wniesienia wkładu finansowego na poczet zakładanych kosztów montażu systemów solarnych i kotłów na biomasę. W ramach projektu przewiduje się wykonanie robót budowlanych związanych z instalacją systemów solarnych, w tym kolektorów słonecznych, oraz robót budowlanych związanych z instalacją kotłów na biomasę. Realizując przedmiotową usługę na rzecz mieszkańca, Gmina będzie posiłkować się podmiotami trzecimi, tj. wykonawcami, którzy będą na jej zlecenie dostarczać oraz instalować systemy solarne i kotły na biomasę. Wykonawcy nie będą posiadali umów bezpośrednio z mieszkańcami, a swoje czynności będą wykonywać bezpośrednio na zlecenie Gminy. Wykonawcy instalacji systemów solarnych i kotłów na biomasę będą zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług, o których mowa w art. 15 ustawy, u których sprzedaż nie będzie zwolniona na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 tejże ustawy. Świadczeniem, jakie Wnioskodawca wykona na rzecz mieszkańca, będzie usługa termomodernizacji budynków mieszkalnych. Na usługę składać się będzie dostawa i montaż urządzeń, wykonanie połączenia z systemem ogrzewana i instalacją wodną danego budynku, oraz użyczenie, a następnie przekazanie wykonanej instalacji na własność mieszkańcom. Klasyfikacja statystyczna świadczenia, jakie Wnioskodawca wykona na rzecz mieszkańca, mieści się zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008 r. pod symbolem: 43.22.12.0 „Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych”. Istotę świadczeń nabywanych na rzecz Wnioskodawcy w związku z realizacją projektu stanowią roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych. Usługi wykonywane przez wykonawcę na rzecz Wnioskodawcy zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008 r. mieszczą się pod symbolem: 43.22.12.0 „Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych" i są wymienione w załączniku nr 14 do ustawy.

Ustalenie czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku, ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy dane świadczenie jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz czy usługa ta jest świadczona przez podwykonawcę. Dla zastosowania odwrotnego obciążenia konieczne jest spełnienie obu ww. przesłanek łącznie.

Mając na uwadze wskazany przez Wnioskodawcę opis sprawy należy przyjąć, że Gmina wykonując kompleksową usługę budowlaną polegającą na montażu ww. instalacji systemów solarnych oraz kotłów na biomasę na rzecz mieszkańców działa w charakterze głównego wykonawcy. Efektem prac, jakich oczekują mieszkańcy w ramach zawartej z Gminą umowy, jest wykonanie instalacji systemów solarnych oraz kotłów na biomasę w budynkach mieszkańców. Z tego względu mieszkaniec, a nie Gmina, jest podmiotem zlecającym i oczekującym wykonania na własnej nieruchomości przedmiotowych usług budowlanych (tj. inwestorem). W tym przypadku fakt przeniesienia przez Gminę prawa do własności ww. instalacji systemów solarnych oraz kotłów na biomasę po okresie trwałości projektu nie wpływa na określenie jej pozycji jako inwestora. Przedmiotem czynności wykonywanych przez Gminę nie jest bowiem samo przekazanie prawa własności przedmiotowych instalacji systemów solarnych oraz kotłów na biomasę, lecz świadczenie usługi budowlanej polegającej na jej wykonaniu.

Zatem, Gmina jako główny wykonawca, nabywając usługi budowlane polegające na montażu ww. instalacji systemów solarnych oraz kotłów na biomasę wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, od podmiotu trzeciego, działającego w tym przypadku w charakterze podwykonawcy, zobowiązana będzie do rozliczenia podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 17 ust. 1h ustawy.

Wobec powyższego, należy uznać, że w ramach realizacji przedmiotowej inwestycji w części dotyczącej usług budowlanych sklasyfikowanych w grupowaniu PKWIU 43.22.12.0 świadczonych na rzecz mieszkańców, Wnioskodawca będzie podatnikiem VAT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy w związku z art. 17 ust. 1h ustawy dla świadczonych przez podwykonawców ww. usług (montażu instalacji systemów solarnych oraz kotłów na biomasę), a tym samym Wnioskodawca, jako nabywca ww. usług, będzie zobowiązany do wykazania w deklaracji podatkowej całości podatku należnego z tytułu nabytych od wykonawcy usług montażu instalacji systemów solarnych oraz kotłów na biomasę.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nabywane przez Gminę usługi budowlane polegające na dostawie i montażu instalacji systemów solarnych oraz kotłów na biomasę, sklasyfikowane w załączniku nr 14 do ustawy o VAT, będą w całości objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia, a tym samym Gmina będzie miała obowiązek zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla całości usług budowlanych, należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii stawki podatku VAT dla usług montażu instalacji systemów solarnych oraz kotłów na biomasę, wskazać należy, iż analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w rozpatrywanej sprawie będą występowały skonkretyzowane świadczenia, które będą wykonane między dwiema stronami umowy, tj. między Gminą (która zobowiązała się do montażu instalacji systemów solarnych oraz kotłów na biomasę) a mieszkańcami, którzy zobowiążą się do wniesienia wkładu do przedmiotowego projektu.

Wobec powyższego wystąpi bezpośredni związek (ekwiwalentność) pomiędzy świadczeniem Gminy a płatnościami wnoszonymi przez mieszkańców. Z uwagi na zaistnienie bezpośredniego związku pomiędzy otrzymanymi wpłatami a zindywidualizowanymi świadczeniami na rzecz mieszkańców należy stwierdzić, że usługi montażu instalacji systemów solarnych oraz kotłów na biomasę, które wykona Gmina w zamian za otrzymane wpłaty od mieszkańców, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.
   
   

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy, stosuje się – w myśl ust. 12 wskazanego artykułu – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – według art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

W myśl art. 41 ust. 12c ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12 ustawy, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), stanowiącej usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 – mieszkalnych jednorodzinnych, 112 – o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

Przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma zatem fakt, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym), a także zaklasyfikowanie obiektu, którego dotyczą te prace, do obiektów budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Celem właściwego zdefiniowania pojęcia obiektu budownictwa mieszkaniowego i co się z tym wiąże stosowania odpowiedniej stawki podatkowej, należy uwzględniać regulacje wynikające z przywołanego art. 2 pkt 12 ustawy. Nadto w celu ustalenia właściwej stawki podatku VAT dla usług montażu instalacji solarnych, należy ustalić czy dokonywane są one w ramach budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Wskazać przy tym należy, że przepisy z zakresu podatku od towarów i usług nie definiują pojęć budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów Prawa budowlanego oraz powszechnego rozumienia.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r., poz. 1332, z późn. zm.), przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

W myśl art. 3 pkt 7 ww. ustawy, przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego.

Przez przebudowę, zgodnie z pkt 7a tego artykułu, należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego.

Z kolei definicja remontu została zawarta w pkt 8 art. 3 cyt. ustawy Prawo budowlane. Zgodnie z jego brzmieniem, przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych, niż użyto w stanie pierwotnym.

Modernizacja w rozumieniu przyjętym w języku polskim powszechnie oznacza ulepszenie, podwyższenie wartości technicznej, czy też użytkowej, podwyższenie standardu, unowocześnienie obiektu budowlanego lub jego części.

Natomiast w ustawie z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. z 2018 r., poz. 966), znajduje się określenie przedsięwzięcia termomodernizacyjnego (art. 2 pkt 2), którym jest między innymi ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych.

Co prawda, ustawa o wspieraniu termomodernizacji i remontów ma inny kontekst normatywny niż ustawa o podatku od towarów i usług, ale skoro ustawodawca zdefiniował dane pojęcie w systemie prawnym, to nie ma podstaw do tego, aby odrzucać istniejącą definicję i tworzyć nową. Należy więc zaznaczyć, że definiując pojęcie przedsięwzięcia termomodernizacyjnego ustawodawca kierował się wyłącznie skutkiem, jaki ma zostać osiągnięty w wyniku tego przedsięwzięcia; zaniechał nawet przykładowego wymienienia rodzajów prac, jakie mieszczą się w pojęciu tego przedsięwzięcia. Definicja określająca przedsięwzięcie termomodernizacyjne wyłącznie na podstawie celu, jaki ma zostać osiągnięty, jest usprawiedliwiona zarówno na gruncie ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów, jak i na gruncie prawa podatkowego.

Z kolei „montaż”, zgodnie ze Współczesnym słownikiem języka polskiego (red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), oznacza „składanie maszyn, urządzeń z gotowych części; zakładanie instalacji, łączenie oddzielnych części w jedną artystyczną, kompozycyjną całość”. Natomiast „instalować” oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne.

W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie „montaż” odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Dodatkowo należy wskazać, że stosownie do przepisów cyt. rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1a i pkt 2 ww. ustawy Prawo budowlane, wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Stwierdzić należy, że w powyższej definicji budynku nie mieszczą się elementy infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Oznacza to, że stawka preferencyjna, przewidziana ww. przepisami art. 41 ust. 12 w zw. z art. 41 ust. 2 i art. 146a pkt 2 ustawy, dotyczy czynności tam wymienionych wykonywanych wyłącznie w budynkach, rozumianych jako obiekty budowlane wraz z wbudowanymi w bryle budynku instalacjami i urządzeniami technicznymi. Stawki tej ustawodawca nie przewidział dla ww. czynności wykonywanych poza tymi obiektami, w tym również dotyczących elementów infrastruktury budowlanej. W konsekwencji, do pozostałych usług wykonywanych poza bryłą budynku, zastosowanie ma stawka podatku w wysokości 23%.

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, iż warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Natomiast w przypadku budownictwa nieobjętego społecznym programem mieszkaniowym (budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m² oraz lokali mieszkalnych w budynkach wielorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m²), preferencyjną stawkę VAT w wysokości 8% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej te obiekty do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Z uwagi na to, iż obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku miała i ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności związanych z budownictwem mieszkaniowym, jednakże nie do wszystkich usług dotyczących samego instalowania, czy montażu różnych towarów.

Odnosząc się do stawki podatku dla czynności montażu instalacji należy wskazać, że jej wysokość jest uzależniona od miejsca zainstalowania instalacji.

Z opisu sprawy wynika, że budynki, na których planowany jest montaż instalacji systemów solarnych oraz kotłów na biomasę zalicza się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, w rozumieniu art. 41 ust. 12a i 12b ustawy. Kolektory słoneczne i kotły na biomasę będą montowane w ramach projektu wyłącznie na budynkach mieszkalnych, o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 300 m². W przypadku budynków wielomieszkaniowych, na których odbędzie się montaż instalacji, żadne mieszkanie nie przekracza 150 m². Projekt realizowany będzie w ramach termomodernizacji.

Mając na uwadze wskazane okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, że w przypadku, gdy montaż instalacji systemów solarnych oraz kotłów na biomasę będzie wykonywany w budynkach mieszkalnych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy, w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, to ww. czynności będą opodatkowane 8% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie stawki podatku VAT dla usługi montażu instalacji systemów solarnych oraz kotłów na biomasę, należało uznać za prawidłowe.

Przechodząc do kwestii braku opodatkowania podatkiem VAT przekazania przez Gminę prawa własności instalacji systemów solarnych oraz kotłów na biomasę na rzecz mieszkańców, należy zauważyć, iż w myśl umów z mieszkańcami, po zakończeniu prac instalacyjnych, sprzęt i urządzenia wchodzące w skład systemu solarnego i instalacji kotła na biomasę, pozostaną własnością Gminy do końca okresu trwałości projektu, tj. przez okres pięciu lat od daty zakończenia projektu określonej w umowie o dofinansowanie. Po 5-letnim okresie trwałości projektu mieszkańcy, na budynkach których zainstalowane zostaną systemy solarne lub kotły na biomasę, nabędą prawo własności tych instalacji, bez dokonywania dodatkowych płatności na rzecz Gminy. Przeniesienie własności instalacji zostanie udokumentowane protokołem podpisanym przez strony, tj. umocowanego przedstawiciela zbywającej własność Gminy i nabywającego tę własność mieszkańca.

Do zagadnienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wykonywanych na rzecz mieszkańców przez Wnioskodawcę w ramach projektu trzeba odnieść się w sposób całościowy. Przeniesienie zatem przez Gminę własności instalacji systemów solarnych oraz kotłów na biomasę na rzecz mieszkańców nie będzie stanowić odrębnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ale będzie elementem całościowej usługi świadczonej przez Gminę na rzecz tychże mieszkańców.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT przekazania przez Gminę prawa własności instalacji systemów solarnych oraz kotłów na biomasę na rzecz mieszkańców, należało uznać za prawidłowe.

Natomiast odnośnie kwestii prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją projektu pn. „…”, należy zauważyć, iż zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych regulacji prawnych wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Natomiast stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca.

Podkreślić należy, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Na mocy art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.

Natomiast, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy będzie przysługiwało pełne prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Zainteresowany jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, a nabywane towary i usługi w związku z realizacją projektu będą wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Jednakże należy wskazać, że w przypadku usług budowlanych objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia, ich nabywca ma obowiązek rozliczyć podatek należny. Przy czym, jak wynika z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy, kwota podatku należnego stanowi kwotę podatku naliczonego. Zatem określony przez Wnioskodawcę, jako nabywcę usług objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia, podatek należny stanowi jednocześnie podatek naliczony, który podlega odliczeniu.

Tym samym Wnioskodawca, nabywając od podmiotów trzecich usługi budowlane, działających w tym przypadku w charakterze podwykonawców, jest odpowiedzialny za rozliczenie podatku należnego i przysługiwać mu będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego ze złożonej deklaracji podatkowej, w której uwzględni kwotę podatku należnego.

W konsekwencji powyższego, Wnioskodawca będzie miał prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją projektu pn. „…”. Prawo to przysługuje Wnioskodawcy pod warunkiem niezaistnienia okoliczności określonych w art. 88 ustawy.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją projektu pn. „…”, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Końcowo należy jeszcze raz podkreślić, że tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowania PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie:

• braku opodatkowania podatkiem VAT przekazania przez Gminę prawa własności instalacji systemów solarnych oraz kotłów na biomasę na rzecz mieszkańców,
  

• prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją projektu pn. „…”,
  

• stawki podatku VAT dla usług montażu instalacji systemów solarnych oraz kotłów na biomasę,
  

• obowiązku zastosowania tzw. mechanizmu odwrotnego obciążenia z tytułu zakupionej od wykonawców usługi montażu instalacji systemów solarnych oraz kotłów na biomasę.
  
  

Natomiast wniosek w pozostałym zakresie zostanie załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.