Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IBPBII/1/415-636/14-1/KB
z 7 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) oraz zgodnie z art. 223 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 2 września 2015 r. sygn. akt I SA/Gl 229/15 (data wpływu akt do Organu – 7 marca 2018 r.) uchylającym zaskarżoną interpretację z 31 października 2014 r. Znak: IBPBII/1/415-636/14/BJ oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 14 grudnia 2017 r. sygn. akt II FSK 3337/15 − Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione w wniosku z 4 sierpnia 2014 r. (data wpływu do Biura – 7 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania środków otrzymanych w ramach programu „...” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania środków otrzymanych w ramach programu „...”.

W dniu 31 października 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego znak: IBPBII/1/415-636/14/BJ, w której uznał stanowisko Wnioskodawczyni dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania środków otrzymanych w ramach programu „...” za nieprawidłowe.

Pismem z 15 listopada 2014 r. (data wpływu do Biura – 18 listopada 2014 r.) wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które udzielono odpowiedzi w piśmie z 17 grudnia 2014 r. znak: IBPBII/1/4152-56/14/BJ odmawiając zmiany ww. indywidualnej interpretacji indywidualnej.

Pismem z 16 stycznia 2015 r. (data wpływu do Organu – 20 stycznia 2015 r.) wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, w piśmie z 19 lutego 2015 r. znak: IBPBII/1/4511-3-2/15/BJ udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 2 września 2015 r. sygn. akt

I SA/Gl 229/15 uchylił zaskarżoną interpretację stwierdzając, że skarga zasługiwała na uwzględnienie.

Organ od powyższego wyroku wniósł skargę kasacyjną, która została oddalona wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 14 grudnia 2017 r. sygn. akt II FSK 3337/15. Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 2 września 2015 r. sygn. akt I SA/Gl 229/15 wpłynął do Organu 7 marca 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest uczestniczką stacjonarnych studiów doktoranckich, posiadającą wszczęty przewód doktorski na Uczelni. Nie pozostaje w stosunku pracy z Uczelnią ani żadnym innym podmiotem.

Na mocy decyzji Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego (nr ...) Uczelnia otrzymała środki finansowe przeznaczone na finansowanie w latach 2014-2016 udziału Wnioskodawczyni w programie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego „...” - III edycja. W ramach programu Wnioskodawczyni będzie prowadzić badania naukowe na jednej z wiodących uczelni w USA.

„...” jest programem ustanowionym na mocy Komunikatu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 26 kwietnia 2012 r. Zgodnie z komunikatem, program ten ma na celu umożliwienie młodym naukowcom, w tym uczestnikom studiów doktoranckich, zwanym dalej „uczestnikami programu”, udziału w badaniach naukowych prowadzonych w renomowanych zagranicznych ośrodkach naukowych pod opieką wybitnych naukowców o międzynarodowym autorytecie w danej dziedzinie nauki. Program zapewnia finansowanie pobytu uczestnika programu w jednostce naukowej posiadającej siedzibę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzącej w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe, zwanej dalej „zagranicznym ośrodkiem”, oraz podróży między miejscem zamieszkania uczestnika programu a miejscowością, w której znajduje się zagraniczny ośrodek.

Uczestnikiem programu może być:

1. młody naukowiec zatrudniony w jednostce naukowej na podstawie umowy o pracę lub mianowania (...),
2. uczestnik studiów doktoranckich.
   
   

Jako uczestniczka studiów doktoranckich Wnioskodawczyni spełnia drugie z podanych kryteriów.

Komunikat stanowi dalej, że „W ramach programu jest możliwe finansowanie pobytu w zagranicznym ośrodku oraz podróży między miejscem zamieszkania a miejscowością, w której znajduje się zagraniczny ośrodek, małżonka uczestnika programu oraz jego niepełnoletnich dzieci”. Ponieważ Wnioskodawczyni jest bezdzietną panną, przyznane jej środki przeznaczone są wyłącznie na sfinansowanie jej pobytu w zagranicznym ośrodku i podróży do niego.

Komunikat mówi, że „środki finansowe w ramach programu są przyznawane jednostce naukowej na podstawie decyzji Ministra, z przeznaczeniem dla uczestnika programu” (w przypadku Wnioskodawczyni - decyzja nr (...). Ponadto „środki finansowe są przekazywane jednostce naukowej zatrudniającej lub kształcącej na studiach doktoranckich uczestnika programu, na podstawie umowy o finansowanie uczestnictwa w programie, określającej warunki realizacji, finansowania i rozliczania uczestnictwa w programie. (...) Środki finansowe są przekazywane uczestnikowi programu na podstawie umowy zawartej między jednostką naukową a uczestnikiem programu”.

Obie te umowy zostały zawarte: umowa między MNiSW a Uczelnią dnia 24 stycznia 2014 r., zaś umowa między Uczelnią a Wnioskodawczynią dnia 17 lutego 2014 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przyznane Wnioskodawczyni w ramach programu „...” środki finansowe powinny być na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnione z podatku dochodowego do wysokości sumy diet i innych należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem, a więc do wysokości sumy:

• diet (stawka dzienna),
• udokumentowanego kosztu przejazdów do i z ośrodka zagranicznego,
• udokumentowanego kosztu dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
• udokumentowanego kosztu noclegów lub ryczałtu za nocleg w przypadku braku posiadania dokumentacji kosztu noclegów,

obliczonej z zastosowaniem stawek określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przyznane jej w ramach programu „...” środki finansowe mają charakter diet i innych należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem i jako takie powinny być zwolnione z podatku do wysokości wskazanej w poz. 69 wniosku.

W związku z „podróżą osoby niebędącej pracownikiem” diety i inne należności przysługują takiej osobie w związku z podróżami odbywanymi w ramach łączącego ją z usługobiorcą - tu: Uczelnią - stosunku cywilnoprawnego. W przypadku Wnioskodawczyni stosunek ten powstaje na mocy umowy nr (...) w sprawie finansowania uczestnictwa w programie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego „...” - III edycja, zawartej pomiędzy Uczelnią a Wnioskodawczynią dnia 17 lutego 2014. Na mocy tej umowy uczelnia wymaga od Wnioskodawczyni podróży do zagranicznego ośrodka badawczego i realizacji konkretnego zadania badawczego w tymże ośrodku w USA w konkretnym terminie. Uczelnia wymaga także od Wnioskodawczyni okresowych sprawozdań i sprawozdania końcowego z przeprowadzonych badań.

Ponadto należy podkreślić, że otrzymane świadczenia nie są zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw (tu jednostką jest Uczelnia, której celem jest prowadzenie badań naukowych).

W przypadku Wnioskodawczyni spełnione są zatem przesłanki do zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przekazywane Wnioskodawczyni przez MNiSW za pośrednictwem Uczelni w ramach programu „...” środki finansowe służą pokryciu kosztów pobytu i utrzymania w zagranicznym ośrodku oraz podróży między miejscem zamieszkania a miejscowością, w której znajduje się zagraniczny ośrodek. Odpowiadają zatem „dietom” (według Słownika Języka Polskiego dieta to „wynagrodzenie z tytułu pełnienia szczególnej funkcji, suma przeznaczona na koszty utrzymania w podróży związanej z wykonywaną pracą”) oraz „innym należnościom” wskazanym w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (w szczególności pozycjom „zwrot kosztów przejazdów”, „zwrot kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej”, „zwrot kosztów noclegów”).

Wnioskodawczyni uważa zatem, że przyznane jej w ramach programu „...” środki finansowe na pokrycie kosztów pobytu i podróży do zagranicznego ośrodka powinny być na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnione z podatku dochodowego do wysokości sumy diet i innych należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem, a więc do wysokości sumy:

• diet (stawka dzienna - 59 USD/dzień),
• udokumentowanego kosztu przejazdów do i z ośrodka zagranicznego,
• udokumentowanego kosztu dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
• udokumentowanego kosztu noclegów (do wysokości 350 USD/noc) lub ryczałtu za nocleg w przypadku braku posiadania dokumentacji kosztu noclegów (25% kwoty 350 USD/noc).
  
  

Wnioskodawczyni uważa także, że od środków finansowych otrzymanych w ramach programu „...” przekraczających wyżej wymienioną sumę powinna odprowadzić podatek od dochodu z innych źródeł.

Końcowo Wnioskodawczyni wskazała, że w ocenie wniosku należy wziąć pod uwagę wyrok WSA w Krakowie z 9 maja 2013 r. sygn. akt I SA/Kr 281/13, wyrok WSA w Krakowie z 26 czerwca 2013 r. sygn. akt I SA/Kr 599/13 oraz wyrok WSA we Wrocławiu z 21 sierpnia 2013 r. sygn. akt I SA/Wr 867/13.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 31 października 2014 r. znak: IBPBII/1/415-636/14/BJ − Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, uznał stanowisko Wnioskodawczyni dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania środków otrzymanych w ramach programu „...” – za nieprawidłowe.

Wnioskodawczyni zaskarżyła, po uprzednim wezwaniu Organu do usunięcia naruszenia prawa, ww. interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 2 września 2015 r. sygn. akt

I SA/Gl 229/15 uchylił zaskarżoną interpretację stwierdzając, że skarga zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd wyjaśnił, że celem programu pod nazwą „...” jest umożliwienie młodym naukowcom, w tym uczestnikom studiów doktoranckich, zwanym dalej „uczestnikami programu”, udziału w badaniach naukowych prowadzonych w renomowanych zagranicznych ośrodkach naukowych pod opieką wybitnych naukowców o międzynarodowym autorytecie w danej dziedzinie nauki. Program zapewnia finansowanie pobytu uczestnika programu w jednostce naukowej posiadającej siedzibę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzącej w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe, zwanej dalej „zagranicznym ośrodkiem” oraz podróży między miejscem zamieszkania uczestnika programu a miejscowością, w której znajduje się zagraniczny ośrodek. W ramach programu jest możliwe finansowanie pobytu w zagranicznym ośrodku oraz podróży między miejscem zamieszkania a miejscowością, w której znajduje się zagraniczny ośrodek, małżonka uczestnika programu oraz jego niepełnoletnich dzieci. O przyznanie środków finansowych w ramach programu mogą ubiegać się jednostki naukowe, o których mowa w art. 2 ust. 9 pkt a-e ustawy o zasadach finansowania nauki, zatrudniające lub kształcące na studiach doktoranckich uczestników programu. Środki finansowe w ramach programu są przyznawane jednostce naukowej na podstawie decyzji Ministra, z przeznaczeniem dla uczestnika programu. Uczestnikowi programu ww. środki finansowe są przekazywane na podstawie umowy zawartej między jednostką naukową a uczestnikiem programu. Zatem o środki finansowe na realizację projektu ubiega się uczelnia (pracodawca) i tej jednostce są te środki przyznawane.

Sąd podkreślił, że pojęcia „podróży” nie należy utożsamiać z „podróżą służbową” – pojęciem zdefiniowanym w Kodeksie pracy. Zatem przy braku ustawowej definicji „podróży” należy przyjąć, iż chodzi tu zarówno o podróż odbytą w związku z załatwianiem cudzych spraw, jak również o dojazd na miejsce wykonywania określonych czynności.

Reasumując powyższe Sąd stwierdził, że w przypadku pracowników zwolnieniem objęte są wyłącznie diety i inne należności za czas ich podróży służbowej, natomiast u osób niebędących pracownikami mowa jest o świadczeniach otrzymanych w związku z szeroko rozumianą podróżą, o ile spełnione są przesłanki wymienione w ust. 13 (Podatek dochodowy od osób fizycznych – Komentarz pod redakcją J. Marciniuka, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2014, str. 305).

Ponadto Sąd zauważył, że Skarżąca została skierowana do udziału w projekcie badawczym na uniwersytecie w USA przez uczelnię, na mocy odrębnej umowy z dnia 17 lutego 2014 roku. Umowa określała okres, na jaki skierowano Skarżącą do prac badawczych w zagranicznym ośrodku. Określała także związane z tym obowiązki Skarżącej (w tym obowiązek składania okresowych sprawozdań). Wyjazd i uczestnictwo Skarżącej w programie „...” należy zatem uznać za odbycie przez osobę niebędącą pracownikiem podróży, w związku z którą otrzymuje ona diety i inne należności. Skarżąca została bowiem wyznaczona do udziału w ww. programie przez [...] w W., ma wykonywać określone przez nią zadania (udział w programie badawczym) przez określony czas poza miejscem zamieszkania. Udział więc Skarżącej w programie badawczym ma w związku z tym cechy podróży skutkującej możliwością skorzystania z dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Od ww. wyroku Organ wniósł skargę kasacyjną. W wyniku rozpatrzenia skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 14 grudnia 2017 r., sygn. akt II FSK 3337/15 oddalił skargę kasacyjną. W uzasadnieniu ww. wyroku Naczelny Sąd Administracyjny zauważył,że jak trafnie wskazano w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 2 września 2015 r., sygn. akt I SA/Gl 229/15, zagadnienie to było wielokrotnie przedmiotem analizy sądów administracyjnych. Podane w uzasadnieniu przykłady orzeczeń oddają istotę problemu. Wbrew temu co sugeruje organ, tezy i uwagi zawarte w tych orzeczeniach (oraz w innych, jak chociażby wyroki NSA: z 20 grudnia 2016 r. sygn. akt II FSK 3598/14, czy z 21 kwietnia 2016 r. sygn. akt II FSK 910/14) pozostają aktualne również na gruncie tej sprawy – tj. dochodów uzyskiwanych przez osoby nie będące pracownikami.

Naczelny Sąd Administracyjny podzielił stanowisko Sąd I instancji, że w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b u.p.d.o.f., inaczej, niż w przepisie oznaczonym lit. a tego punktu, posłużono się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”. To oznacza, że zakres zwolnienia nie został ograniczony jedynie do podróży służbowych w rozumieniu art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, przy spełnieniu wymienionych wcześniej warunków z art. 21 ust. 13 u.p.d.o.f. Pojęcia „podróży” nie należy więc utożsamiać z „podróżą służbową” – pojęciem zdefiniowanym w Kodeksie pracy. W przypadku pracowników zwolnieniem objęte są wyłącznie diety i inne należności za czas ich podróży służbowej, natomiast u osób niebędących pracownikami mowa jest o świadczeniach otrzymanych w związku z szeroko rozumianą podróżą, o ile spełnione są przesłanki wymienione w ust. 13

Zdaniem NSA poprawną jest teza, że środki otrzymane na pokrycie kosztów utrzymania i bieżących wydatków związanych z pobytem w zagranicznym ośrodku oraz kosztów podróży Skarżącej są dietami i innymi należnościami, w rozumieniu powołanego przepisu. W istocie, nie ma podstaw do różnicowania opodatkowania otrzymanych przez wyjeżdżających naukowców ww. środków (do wysokości przewidzianych prawem limitów) w zależności od tego, czy podróż odbywa pracownik uczelni czy osoba nie będąca pracownikiem. Zasadnicze znaczenie ma charakter tego wyjazdu i sposób określenia obowiązków naukowca w trakcie tego wyjazdu.

W opinii NSA słusznie Sąd I instancji przyjął, że wyjazd i uczestnictwo strony w programie „...” należy uznać za odbycie przez osobę niebędącą pracownikiem podróży, w związku z którą otrzymuje ona diety i inne należności. Skarżąca została bowiem wyznaczona do udziału w ww. programie przez K. [...], miała wykonywać określone przez nią zadania (udział w programie badawczym) przez ustalony czas poza miejscem zamieszkania. Udział więc Skarżącej w programie badawczym miał w związku z tym cechy podróży skutkującej możliwością skorzystania z dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b u.p.d.o.f.

Mając na uwadze uzasadnienia wyroków: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 2 września 2015 r. sygn. akt I SA/Gl 229/15 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 14 grudnia 2017 r., sygn. akt II FSK 3337/15, jak również treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), który stanowi, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, rozpatrując ponownie wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 4 sierpnia 2014 r., który wpłynął do Organu 7 sierpnia 2014 r., stwierdza, że w świetle zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji, stanowisko Wnioskodawczyni, w zakresie zwolnienia z opodatkowania środków otrzymanych w ramach programu „...”– jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia WSA.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.