Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.236.2018.3.JG1
z 12 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2018 r. (data wpływu 11 kwietnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 kwietnia 2018 r. (data nadania 30 kwietnia 2018 r., data wpływu 7 maja 2018 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-2.4011.236.2018.1.JG1z dnia 23 kwietnia 2018 r. (data doręczenia 27 kwietnia 2018 r.) oraz pismem z dnia 20 maja 2018 r. (data nadania 22 maja 2018 r., data wpływu 23 maja 2018 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-2.4011.236.2018.2.JG1 z dnia 14 maja 2018 r. (data doręczenia 18 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 23 kwietnia 2018 r., Nr 0114-KDIP3-2.4011.236.2018.1.JG1 oraz pismem z dnia 14 maja 2018 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.236.2018.2.JG1 Organ podatkowy, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawczynię do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie Nr 0114-KDIP3-2.4011.236.2018.1.JG1 wysłano w dniu 24 kwietnia 2018 r. (skutecznie doręczono w dniu 27 kwietnia 2018 r.), zaś w dniu 7 maja 2018 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (data nadania 30 kwietnia 2018 r.).

Wezwanie Nr 0114-KDIP3-2.4011.236.2018.2.JG1 wysłano w dniu 15 maja 2018 r. (skutecznie doręczono w dniu 18 maja 2018 r.), zaś w dniu 23 maja 2018 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (data nadania 22 maja 2018 r.).

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2014 roku drogą testamentu Wnioskodawczyni dostała w spadku mieszkanie po zmarłej cioci, w lutym 2015 roku Wnioskodawczyni sprzedała to mieszkanie za kwotę 175 000. Wnioskodawczyni udała się do Urzędu Skarbowego i złożyła deklarację podatkową PIT-39. Wnioskodawczyni zadeklarowała, że całą kwotę wydatkuje na własne cele mieszkaniowe. W sierpniu 2015 roku Wnioskodawczyni wraz z rodziną wyjechała do Wielkiej Brytanii, tam też Wnioskodawczyni wraz z rodziną miała osiedlić się na stałe, chciała tam kupić mieszkanie. Jednak na początku 2017 roku Wnioskodawczyni wróciła do Polski. Na początku lutego Wnioskodawczyni zadatkowała działkę budowlaną i wystąpiła do Urzędu Gminy w S. o wydanie warunków zabudowy. Dnia 15 marca 2017 r. Wnioskodawczyni otrzymała zawiadomienie z gminy o wszczęciu postępowania administracyjnego o warunkach zabudowy. Z tego też pisma Wnioskodawczyni dowiedziała się, że w gminie może zapoznać się z aktami sprawy. Będąc w gminie Wnioskodawczyni dowiedziała się, że w niedługim czasie warunki zabudowy zostaną wydane, ale pozwolenia na budowę Wnioskodawczyni nie dostanie, ponieważ nad działką przechodzi linia niskiego napięcia, chyba że zostanie zlikwidowana tak zwana (kolizja budowlana), w związku z czym Wnioskodawczyni udała się do zakładu energetycznego, tam dowiedziała się, że linie musi przebudować na własny koszt i potrwa to nie krócej niż 6 miesięcy. W związku z tym Wnioskodawczyni postanowiła kupić drugą działkę, żeby mogła wydatkować zadeklarowaną kwotę po zbyciu nieruchomości. Dnia 2 czerwca 2017 r. Wnioskodawczyni kupiła drugą działkę budowlaną z wydanymi warunkami zabudowy. Na kupno spornej działki Wnioskodawczyni zdecydowała się, ponieważ straciłaby zadatek w kwocie 20 tysięcy złotych. Jednocześnie Wnioskodawczyni poinformowała, że obie działki przeznaczy na cele budowlane.

Dnia 27 listopada 2013 roku zmarła ciocia Wnioskodawczyni W. T., która 27 kwietnia 2005 r. sporządziła testament, w którym uczyniła Wnioskodawczynię jedynym spadkobiercą. Ciocia była panną i nie miała żadnych dzieci, od wielu lat ciężko chorowała, była po amputacji nogi i częściowo sparaliżowana, mieszkała ze swoją mamą, a babcią Wnioskodawczyni, która też wymagała opieki. Wnioskodawczyni opiekowała się nimi obiema i pomagała na tyle, ile mogła. Po śmierci cioci, babcię wzięła do siebie mama Wnioskodawczyni. Dnia 30 października 2014 r. odbyła się sprawa spadkowa, na której Sąd w S., na podstawie testamentu postanowił stwierdzić, że spadek w całości nabywa Wnioskodawczyni. Spadek, który Wnioskodawczyni nabyła to trzypokojowe mieszkanie. Wnioskodawczyni postanowiła sprzedać nieruchomość, ponieważ planowała z mężem i dziećmi wyjechać na stałe do Wielkiej Brytanii.

W tym mieszkaniu był zameldowany brat zmarłej Z. W. Był osobą bardzo konfliktową i nadużywającą alkoholu. Od wielu lat nie mieszkał w tym mieszkaniu. Po śmierci cioci, wprowadził się do tego mieszkania twierdząc, że ma takie prawo, ponieważ jest tam zameldowany, nie płacił żadnych rachunków ani czynszu. Dnia 1 grudnia 2014 r. wujek Wnioskodawczyni - brat zmarłej przysłał Jej pismo, w którym zażądał od Niej kwoty 25 000 tys. zł tytułem zachowku, inaczej się nie wymelduje i nie wyprowadzi. Po wielu rozmowach Wnioskodawczyni przekazała wujkowi 15 000 tys. zł i uregulowała wszystkie zaległości, które ciążyły na mieszkaniu.

Czynsz w kwocie 3 873,83 zł

Opłata za wodę 221,37 zł

Opłata za energię 699,16 zł

Opłata za telefon 191,51 zł

Dnia 23 grudnia 2014 roku Wnioskodawczyni otrzymała pismo od Naczelnika Urzędu Skarbowego, w którym wezwano Ją do zapłacenia podatku od spadku i darowizn w kwocie 18 705,00 zł w terminie 14 dni. Wnioskodawczyni nie miała takiej kwoty, więc napisała prośbę o rozłożenie na raty. Dnia 1 lutego 2015 roku Wnioskodawczyni sporządziła przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości za kwotę 175 000 tys. zł i otrzymała zadatek 25 000 tys. zł na poczet sprzedaży mieszkania. Za otrzymany zadatek Wnioskodawczyni uregulowała podatek. Dnia 5 marca 2015 r. umową sprzedaży poprzez akt notarialny Wnioskodawczyni zbyła nieruchomość. Wnioskodawczyni nie prowadziła w tym czasie żadnej działalności gospodarczej, sprzedała mieszkanie jako osoba prywatna. Jednocześnie Wnioskodawczyni oświadczyła, iż cały dochód z odpłatnego zbycia mieszkania przeznaczy na realizację własnych celów mieszkaniowych. Wnioskodawczyni w nadesłanym uzupełnieniu wskazała również, że w dniu 26 lipca 2017 r. nastąpiło przeniesienie na Wnioskodawczynię aktem notarialnym prawa własności działki Działka posiada status działki budowlanej, dla której w dniu 3 czerwca 2017 r. zostały wydane warunki zabudowy. Obie działki zostały zakupione za środki otrzymane ze sprzedaży mieszkania, które Wnioskodawczyni otrzymała w spadku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni może uwzględnić dwie działki jako wydatek na cele mieszkaniowe?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przepisy prawa nie zabraniają realizowania własnych celów mieszkaniowych poprzez posiadanie więcej niż jednej nieruchomości. A zatem brak jest przeszkód do skorzystania w stosunku do wydatkowanych środków na zakup kilku nieruchomości, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy. Warto dodać, że podobne korzystne dla podatnika stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi z interpretacji podatkowej z 14 września 2011 r. W interpretacji tej Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi stwierdził, że w obowiązującym stanie prawnym ustawodawca nie zastrzegł, że własne cele mieszkaniowe podatnika, ograniczać się muszą do nabycia tylko jednego lokalu mieszkalnego. Zatem należy uznać, że każdy z kupionych mieszkań (w drodze umowy zamiany lub umowy kupna - sprzedaży) uprawnia do skorzystania z ulgi ze sprzedaży nieruchomości - uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi. To prawda, że ustawa wprowadza zastrzeżenie dotyczące własnych celów mieszkaniowych. Jest to pewne ograniczenie, ale na tyle niedookreślone, że jego interpretacji nie można zawężać. Jak zauważył Najwyższy Sąd Administracyjny, nie ma uregulowania, które zabraniałoby posiadać więcej lokali lub innych nieruchomości. Takiego ograniczenia nie wprowadzono też w samym zwolnieniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zastało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c, przed upływem 5 lat licząc, od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie: w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany ze zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Stosownie natomiast do art. 30e ust. 1 ww. ustawy, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19 % podstawy obliczenia podatku. W myśl natomiast jego ust. 2, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Na mocy art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Stosownie do art. 30e ust. 5 tej ustawy, dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł. Zgodnie z art. 30e ust. 7 ww. ustawy, w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie.

Art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje prawne - przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, o ile odpowiada wartości rynkowej, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe (potoczne) rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).

Z art. 22 ust. 6d ww. ustawy wynika, że koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, stanowią udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Ponadto, zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Dochód ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a – c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy – może jednak zostać objęty zwolnieniem z opodatkowania przy spełnieniu warunków określonych w tym przepisie. Stanowi on, że wolne od podatku są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
      
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
      
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
      
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
      
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Zgodnie natomiast z ust. 28 ww. przepisu, za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
   
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części
   

- przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Katalog wydatków wymienionych w art. 21 ust. 25 ustawy ma charakter zamknięty, jest to wyliczenie enumeratywne. Niezbędnym zatem warunkiem do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest wydatkowanie otrzymanego przychodu na cele mieszkaniowe określone w ww. ustawie. Przepis ww. artykułu wiąże też skutek prawny w postaci zwolnienia określonego przychodu od podatku dochodowego od osób fizycznych z terminem wydatkowania środków pieniężnych.

Podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z przywołanego wcześniej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym jest fakt wydatkowania (począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie „własne cele mieszkaniowe” podatnika. Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne”, świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 i dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie „własnych” potrzeb mieszkaniowych podatnika. Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji, gdy dochód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas będzie on w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, że okolicznością decydującą o możliwości skorzystania ze zwolnienia wynikającego z przywołanego art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest przeznaczenie przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i określonych praw majątkowych w terminie nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym zostało ono dokonane, na własne cele mieszkaniowe, które zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy obejmują m.in. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie.

Istota odpowiedzi na postawione we wniosku pytanie sprowadza się zatem do interpretacji ustawowego terminu „własne cele mieszkaniowe”. W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że samo poniesienie wydatku na nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie nie świadczy jeszcze o tym, że została spełniona przesłanka skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania. Warunkiem zwolnienia podatkowego jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, według stanowiska przedstawionego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”.

Intencją ustawodawcy tworzącego zwolnienie przedmiotowe w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zachęcanie podatników do nabywania w miejsce zbywanych nieruchomości czy praw majątkowych, innych nieruchomości lub praw przeznaczonych do zaspokajania ich indywidualnych potrzeb mieszkaniowych, a nie realizacja jakichkolwiek i czyichkolwiek celów mieszkaniowych. Zwolnienie dotyczy zatem realizowania przez podatnika swoich celów mieszkaniowych, czyli własnych potrzeb mieszkaniowych, co ma miało miejsce w analizowanej sprawie.

Nadmienić przy tym należy, że ustawodawca regulując omawiane zwolnienie nie ograniczył wydatkowania przychodu z tytułu zbycia nieruchomości lub praw tylko do jednego z wymienionych w art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy celów, jednakże – przy spełnieniu pozostałych przesłanek – wydatkowanie przychodu musi być ukierunkowane na zrealizowanie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika. Innymi słowy ustawodawca nie zastrzegł, że własne cele mieszkaniowe podatnika ograniczać się muszą do nabycia tylko jednej nieruchomości. Zatem podatnik, który uzyskał przychód ze sprzedaży nieruchomości lub praw może przeznaczyć go na zakup więcej niż jednej nieruchomości lub prawa, zachowując przy tym prawo do ww. zwolnienia, jednakże każdy z zakupów ma służyć faktycznemu zaspokajaniu własnych potrzeb mieszkaniowych tego podatnika.

W przypadku nabywania gruntu w ramach realizacji własnych celów mieszkaniowych ustawa wskazuje, że musi to być określny grunt nabyty w określonym celu. O charakterze nabytego gruntu nie rozstrzyga jednak jedynie zamiar podatnika wybudowania na nim budynku mieszkalnego, ale charakter gruntu musi być oceniony w kontekście rzeczywistej i realnej możliwości jego zabudowy. Zgodnie z prezentowanym w orzecznictwie sądowym stanowiskiem nabywany grunt ma zostać przeznaczony na realizację budynku mieszkalnego oraz w dacie nabycia lub najpóźniej w terminie o jakim mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma nadawać się do zabudowy budynkiem mieszkalnym. Zwolnienie dotyczy bowiem nabycia gruntu pod budowę budynku mieszkalnego, a nie jakiegokolwiek gruntu, w tym np. rekreacyjnego czy rolnego.

Ponadto w przypadku nabycia gruntu ustawodawcy nie chodziło o to, aby ze zwolnienia korzystał podatnik, który środki inwestuje w nieruchomość (grunt), lecz o to, aby ze zwolnienia korzystał ten podatnik, dla którego zakup gruntu jest pierwszym krokiem do realizacji budowy budynku mieszkalnego.

Istotne w rozpatrywanej sprawie jest to, że z informacji wskazanych przez Wnioskodawczynię wynika, że zamiarem nabycia 2 działek są cele budowlane służące zaspokajaniu własnych celów mieszkaniowych. Jak bowiem już wcześniej wyjaśniono ważne jest, aby zakup gruntu był pierwszym krokiem do realizacji budowy budynku mieszkalnego a nie innego celu, np. lokaty kapitału, osiągania zysku z dzierżawy grunt, zaspokajania potrzeb rekreacyjnych, czy odsprzedaży gruntu z zyskiem.

Podsumowując, mając na uwadze powyższe uregulowania prawne oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że przyjmując za Wnioskodawczynią, iż z dochodu uzyskanego ze sprzedaży mieszkania otrzymanego w spadku dokonała zakupu dwóch nieruchomości z zamiarem realizowania własnych celów mieszkaniowych, to będzie mogła skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie tutejszy organ wyjaśnia, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest badanie i ustalanie, czy na zakupionych dwóch działkach Wnioskodawczyni będzie realizowała własne cele mieszkaniowe. Konieczna jest bowiem analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy, a to stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Tutejszy organ nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Wydając interpretacje indywidualne organ opiera swoje rozstrzygnięcie wyłącznie o przedstawiony przez podatnika we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) i przyjmuje fakty przedstawione przez wnioskodawcę bez ich weryfikowania. Zatem skoro Wnioskodawczyni twierdzi, że dokonała zakupu dwóch nieruchomości z zamiarem realizowania własnych celów mieszkaniowych, to na etapie wydawania interpretacji indywidualnej nie było podstaw do przyjmowania odmiennego stanu faktycznego. Nie można jednak wykluczyć, że właściwy organ prowadząc w przyszłości ewentualne postępowanie podatkowe lub kontrolne, po przeanalizowaniu całokształtu zebranego materiału dowodowego będzie mógł poczynić ustalenia prowadzące do odmiennych wniosków niż zawarte w niniejszej interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.