Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.285.2018.2.MM
z 12 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2018 r. (data wpływu 7 maja 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 maja 2018 r. na wezwanie z dnia 14 maja 2018 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.285.2018.1.MM o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych:

• w części dotyczącej daty nabycia udziału w nieruchomości w drodze spadku – jest nieprawidłowe,

• w pozostałej części – prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zapytanie Wnioskodawczyni dotyczy zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. Rodzice Wnioskodawczyni mieli działkę, która była współwłasnością małżeńską, na której wybudowali dom – bliźniak z przeznaczeniem dla Wnioskodawczyni i jej brata na start w dorosłe życie. W 2007 r. zmarła mama Wnioskodawczyni i podział tego domu wyglądał następująco. Połowa domu wraz z działką była taty Wnioskodawczyni, a druga połowa – spadek po mamie został podzielony po 1/3 na Wnioskodawczynię, na jej brata i tatę. W 2010 r. Wnioskodawczyni spisała akt notarialny (17 grudnia 2010 r.), w którym tata darował Wnioskodawczyni i jej bratu swój udział. Bliźniak wraz z działką został podzielony na pół – po 1/2 dla Wnioskodawczyni i brata. Ponieważ księga wieczysta była wtedy jedna dla całej nieruchomości w akcie tym został rozpisany sposób użytkowania budynku. Część H. 18 została przypisana Wnioskodawczyni, natomiast H. 18A jej bratu. Cała działka na której stał budynek miała nr 417/3. W 2013 r. Wnioskodawczyni wraz z bratem spisała akt notarialny zniesienia współwłasności, bowiem podzielili formalnie działkę 417/3 na dwie odrębne działki 417/4 i 417/5, które obecnie mają założone osobne księgi wieczyste. Wszelkie działania na tej nieruchomości odbywały się bez spłat i dopłat. Wartość majątku nabytego w drodze zniesienia współwłasności odpowiada wielkości i wartości udziału w majątki jaki Wnioskodawczyni posiadała przed zniesieniem współwłasności. Na działce 417/4 jest adres H. 18A, a na działce 417/5 przy ulicy H. 18. Z informacji uzyskanej na infolinii wynika, że Wnioskodawczyni nie ma obowiązku płacenia podatku dochodowego od osób fizycznych, bowiem od 2010 r. Wnioskodawczyni była właścicielką zarówno połowy działki jak i połowy domu. Podział z 2013 r. tylko doprecyzował, która połowa działki jest przynależna do połowy bliźniaka – w żaden sposób nie zmieniło to wielkości ani wartości majątku posiadanego przed zniesieniem współwłasności. Wnioskodawczyni prosi o wydanie indywidualnej interpretacji odnośnie podatku dochodowego od osób fizycznych od sprzedaży nieruchomości. Nieruchomość została przez Wnioskodawczynię sprzedana 28 września 2017 r. aktem nr X.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychód z tytułu sprzedaży wspomnianej nieruchomości podlega opodatkowaniu zważywszy, że wartość i wielkość majątku nie zmieniła się po zniesieniu współwłasności?

Ponieważ złożony wniosek zawierał braki formalne, tutejszy organ podatkowy pismem z dnia 14 maja 2018 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.285.2018.1.MM wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Braki uzupełniono w wyznaczonym terminie (data nadania 15 maja 2018 r.)

Zdaniem Wnioskodawczyni, przychód ze sprzedaży opisanej nieruchomości nie powinien podlegać opodatkowaniu, ponieważ zniesienie współwłasności w żaden sposób nie zmieniło sposobu użytkowania, wartości ani wielkości majątku, którego de facto właścicielką Wnioskodawczyni była od 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe w części dotyczącej daty nabycia udziału w nieruchomości w drodze spadku, natomiast prawidłowe w pozostałej części.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa w ogóle nie podlega opodatkowaniu. Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Z analizy wniosku wynika, że rodzice Wnioskodawczyni mieli działkę która była współwłasnością małżeńską, na której wybudowali dom – bliźniak z przeznaczeniem dla Wnioskodawczyni i jej brata na start w dorosłe życie. W 2007 r. zmarła mama Wnioskodawczyni i podział tego domu wyglądał następująco. Połowa domu wraz z działką była taty Wnioskodawczyni, a druga połowa – spadek po mamie został podzielony po1/3 na Wnioskodawczynię, na jej brata i tatę. W 2010 r. Wnioskodawczyni spisała akt notarialny (17 grudnia 2010 r.), w którym tata darował Wnioskodawczyni i jej bratu swój udział. Bliźniak wraz z działką został podzielony na pół – po ½ dla Wnioskodawczyni i brata.

Ponieważ księga wieczysta była wtedy jedna dla całej nieruchomości w akcie tym został rozpisany sposób użytkowania budynku. Część H. 18 została przypisana Wnioskodawczyni, natomiast H. 18A jej bratu. Cała działka na której stał budynek miała nr 417/3. W 2013 r. Wnioskodawczyni wraz z bratem spisała akt notarialny zniesienia współwłasności, bowiem podzielili formalnie działkę 417/3 na dwie odrębne działki 417/4 i 417/5, które obecnie mają założone osobne księgi wieczyste. Wszelkie działania na tej nieruchomości odbywały się bez spłat i dopłat. Wartość majątku nabytego w drodze zniesienia współwłasności odpowiada wielkości i wartości udziału w majątki jaki Wnioskodawczyni posiadała przed zniesieniem współwłasności. Na działce 417/4 jest adres H. 18A, a na działce 417/5 przy ulicy H. 18.

W świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.) własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 tej ustawy.

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Na podstawie art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Natomiast sposób ustanawiania odrębnej własności samodzielnych lokali mieszkalnych określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2015 r., poz. 1892, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy, samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej „lokalami”, mogą stanowić odrębne nieruchomości. Samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy – stosownie do art. 2 ust. 2 ww. ustawy – jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali (art. 3 ust. 2 tej ustawy).

Stosownie do art. 3 ust. 3 tej ustawy, udział właściciela lokalu wyodrębnionego w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi. Udział właściciela samodzielnych lokali niewyodrębnionych w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej tych lokali wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi.

Z art. 7 ust. 1 ww. ustawy wynika, że odrębną własność lokalu można ustanowić w drodze umowy, a także jednostronnej czynności prawnej właściciela nieruchomości albo orzeczenia sądu znoszącego współwłasność.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego, działu spadku czy też zniesienia współwłasności jest nabyciem tych rzeczy. Jednakże, co wynika z analizy orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału majątku wspólnego, ale tylko wówczas jeśli:

1. podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
2. jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym (rzeczy wspólnej).
   
   

Jeżeli spełnione są wymienione wyżej warunki, podział majątku nie może być rozpatrywany w kategoriach nabycia. W takiej sytuacji za datę nabycia nieruchomości uznać należy datę pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości. Jeżeli jednak na skutek dokonanego podziału przysługujący danej osobie udział ulega powiększeniu wówczas czynność ta skutkuje nabyciem ponad dotychczas posiadany udział. Podkreślić należy, iż w każdej sytuacji, kiedy w wyniku podziału majątku wspólnego, działu spadku lub zniesienia współwłasności jeden z dotychczasowych współwłaścicieli został zobowiązany do spłaty, mamy do czynienia z nieekwiwalentnym podziałem, a po stronie osoby zobowiązanej do spłaty następuje nabycie majątku przekraczające pierwotnie posiadany przez niego udział we współwłasności.

W przedmiotowej sprawie, jak wskazała Wnioskodawczyni, wartość nieruchomości w wyniku zniesienia współwłasności odpowiada wartości posiadanego przez nią przed dokonaniem tej czynności udziału w nieruchomości, będącej przedmiotem podziału, jak również nie towarzyszyły tej okoliczności spłaty lub dopłaty.

W związku z tym przyznanie Wnioskodawczyni i jej bratu odrębnej własności nieruchomości w wyniku zniesienia współwłasności nie było zdarzeniem prawnopodatkowym, które należy utożsamiać z nabyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny, wskazać należy, że za daty nabycia 1/2 nieruchomości należy uznać 2007 r., tj. udział nabyty po mamie w spadku oraz 2010 r., tj. udział nabyty w wyniku darowizny dokonanej przez tatę. Tym samym okres jaki upłynął między nabyciami wskazanej we wniosku nieruchomości, a planowaną jej sprzedażą nastąpił po upływie 5-letniego okresu, o którym mowa w ww. przepisie. W związku z powyższym, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie będzie dla Wnioskodawczyni generować przychodu, o którym mowa w tym przepisie i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, pomimo że Wnioskodawczyni wywiodła prawidłowy skutek prawny w postaci braku obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku ze sprzedażą nieruchomości, to ze względu na odmienną argumentację (Wnioskodawczyni wskazała jedynie datę nabycia w 2010 r.) od zawartej w niniejszej interpretacji, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać w części za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.