Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4012.100.2018.1.AP
z 12 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2018 r. (data wpływu 15 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą od 13 kwietnia 2010 roku Firma korzysta ze zwolnienia przedmiotowego w podatku vat. Działalność firmy ma charakter sezonowy, ze względu na to, iż uzależniona jest od warunków atmosferycznych.

Z tego powodu prowadzona jest przez ok. 6 miesięcy w roku, a w pozostałych miesiącach pozostaje zawieszona. Aktualnie zawieszenie trwa od 1 października 2017 roku i Wnioskodawca planuje odwieszenie działalności w kwietniu 2018 roku.

Głównym celem działalności oraz źródłem przychodu firmy jest wynajem urządzeń rozrywkowych dla dzieci (tj. dmuchane zjeżdżalnie, dmuchane place zabaw, euro bungee, trampolina; w ofercie nie ma kolejek, karuzel, strzelnic) na imprezy plenerowe, festyny rodzinne, które organizują szkoły, przedszkola, ośrodki kultury, urzędy miast, gmin, powiatów. Z tytułu świadczenia przedmiotowych usług firma wystawia dla swoich kontrahentów faktury opłacane przelewami.

Ponadto firma posiada stałe miejsce w parku miejskim, wynajęte w drodze przetargu, gdzie na weekend tj. sobota-niedziela, w miesiącach maj-wrzesień, przy sprzyjających warunkach pogodowych, ustawia dmuchany plac zabaw, z którego mogą skorzystać dzieci, po wniesieniu opłaty w formie gotówkowej przez rodzica lub opiekuna. Czasami zdarzają się imprezy ok. 2-3 w miesiącu, na których firma wystawia posiadane urządzenie lub urządzenia i udostępnia je dzieciom za opłatą gotówkową wnoszoną przez rodziców lub opiekunów.

Sprzedaż na rzecz osób fizycznych stanowi niewielki procent ogólnego przychodu firmy i na dzień dzisiejszy, w skali roku, nigdy nie przekraczała ona limitu uprawniającego do zwolnienia ze stosowania kasy rejestrującej. Dotychczas sprzedaż ta była ewidencjonowana jedynie w ewidencji sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze zmianą, od 1 stycznia 2018 roku, rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, firma ma obowiązek rejestrowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych za pomocą kasy fiskalnej, bez względu na wielkość tego obrotu?

Zdaniem Wnioskodawcy, firma, po wejściu w życie nowych przepisów dotyczących zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, nie ma obowiązku ewidencjonowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych przy zastosowaniu kasy fiskalnej, tzn. nie ma w stosunku do firmy Wnioskodawcy zastosowania § 4 ust. l pkt 2 lit. l rozporządzenia.

Ustawodawca określił, że zwolnienia nie stosuje się m.in. w przypadku świadczenia usług związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki (...). Jednocześnie nie zawarł w żadnym akcie prawnym definicji wesołego miasteczka czy parku rozrywki.

Zdaniem Wnioskodawcy, udostępnianie urządzenia lub urządzeń rozrywkowych (tj. dmuchana zjeżdżalnia, dmuchany plac zabaw, euro bungee, trampolina) przez firmę osobom fizycznym (dzieciom) nie mieści się w zakresie określonym w treści powołanego powyżej przepisu. W związku z tym Zainteresowany nadal może korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej do wysokości limitu obrotu w kwocie 20 tys. zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Stosownie do art. 111 ust. 1a ustawy, do obrotu wykazywanego w ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się kwoty podatku należnego.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących od 1 stycznia 2018 r. reguluje rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 20 grudnia 2017 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2017 r., poz. 2454, z późn. zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe) oraz zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe).

Według § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

W myśl § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r. podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2017 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Powyższe zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej ma charakter podmiotowy, tj. dotyczy podmiotu.

Z kolei, stosownie do zapisu § 2 ust. 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym, tzn. że dotyczy konkretnych czynności.

Jak już wcześniej wspomniano – w kwestii prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej – ustawodawca przewidział zwolnienia podmiotowe (§ 3 rozporządzenia), jak i przedmiotowe (§ 2 rozporządzenia) z tego obowiązku. Należy jednak zauważyć, że wykonywanie przez podatnika czynności wymienionych w § 4 rozporządzenia wyklucza możliwość zastosowania przez niego zwolnień określonych w § 2 i § 3 rozporządzenia.

Zatem bezwzględnemu obowiązkowi ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących, niezależnie od przysługującego podatnikowi zwolnienia od tego obowiązku na podstawie § 2 i § 3 powołanego rozporządzenia, podlegają czynności wymienione w § 4 rozporządzenia, dokonywane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

W myśl § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia – zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług:

1. przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyłączeniem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia,
2. przewozu osób oraz ich bagażu podręcznego taksówkami,
3. naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów (w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania),
4. w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz motorowerów,
5. w zakresie badań i przeglądów technicznych pojazdów,
6. w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów, z wyłączeniem usług świadczonych przez osoby wymienione w poz. 51 załącznika do rozporządzenia,
7. prawniczych, z wyłączeniem usług określonych w poz. 28 załącznika do rozporządzenia,
8. doradztwa podatkowego,
9. związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), wyłącznie:
   • świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz
   • usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering),
10. fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych,
11. kulturalnych i rozrywkowych – wyłącznie w zakresie wstępu na przedstawienia cyrkowe,
12. związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne,
13. (uchylona).
    
    

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą od 13 kwietnia 2010 roku. Działalność firmy ma charakter sezonowy, ze względu na to, iż uzależniona jest od warunków atmosferycznych. Z tego powodu prowadzona jest przez ok. 6 miesięcy w roku, a w pozostałych miesiącach pozostaje zawieszona. Aktualnie zawieszenie trwa od 1 października 2017 roku i Wnioskodawca planuje odwieszenie działalności w kwietniu 2018 roku.

Głównym celem działalności oraz źródłem przychodu firmy jest wynajem urządzeń rozrywkowych dla dzieci (tj. dmuchane zjeżdżalnie, dmuchane place zabaw, euro bungee, trampolina; w ofercie nie ma kolejek, karuzel, strzelnic) na imprezy plenerowe, festyny rodzinne, które organizują szkoły, przedszkola, ośrodki kultury, urzędy miast, gmin, powiatów. Z tytułu świadczenia przedmiotowych usług firma wystawia dla swoich kontrahentów faktury opłacane przelewami.

Ponadto firma posiada stałe miejsce w parku miejskim, wynajęte w drodze przetargu od Miasta, gdzie na weekend tj. sobota-niedziela, w miesiącach maj-wrzesień, przy sprzyjających warunkach pogodowych, ustawia dmuchany plac zabaw, z którego mogą skorzystać dzieci, po wniesieniu opłaty w formie gotówkowej przez rodzica lub opiekuna. Czasami zdarzają się imprezy ok. 2-3 w miesiącu, na których firma wystawia posiadane urządzenie lub urządzenia i udostępnia je dzieciom za opłatą gotówkową wnoszoną przez rodziców lub opiekunów.

Sprzedaż na rzecz osób fizycznych stanowi niewielki procent ogólnego przychodu firmy i na dzień dzisiejszy, w skali roku, nigdy nie przekraczała ona limitu uprawniającego do zwolnienia ze stosowania kasy rejestrującej. Dotychczas sprzedaż ta była ewidencjonowana jedynie w ewidencji sprzedaży.

W związku z powyższym Wnioskodawca ma wątpliwości, czy w związku ze zmianą od 1 stycznia 2018 r. rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, firma ma obowiązek rejestrowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych za pomocą kasy fiskalnej, bez względu na wielkość obrotu.

Zauważyć należy, że ustawodawca w ww. § 4 rozporządzenia wskazał wyłączenia ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania dla konkretnych czynności. I tak, zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 2 lit. l rozporządzenia zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne. Należy jednak zwrócić uwagę, że w ww. rozporządzeniu przy identyfikowaniu usług, które nie są zwolnione z ewidencjonowania na kasie rejestrującej bez względu na osiągane obroty, nie ma odwołania do klasyfikacji statystycznych. Należy zatem dokonać wykładni językowej terminów wyżej przytoczonych.

Słownik Języka Polskiego definiuje rekreację jako „aktywny wypoczynek na świeżym powietrzu”, zaś Wielki Słownik Języka Polskiego (http://www.wsjp.pl/) za rekreację uznaje „ruchową aktywność w czasie wolnym od pracy, mającą służyć zdrowiu i dobremu samopoczuciu”. Brak jest też jednoznacznej definicji „parku rozrywki”, jak również wesołego miasteczka. W tym celu konieczne jest posłużenie się znaczeniem potocznym tych pojęć i definicją przewidzianą przez słownik języka polskiego. W odniesieniu do wesołego miasteczka definicję taką przewiduje przykładowo internetowy Słownik Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) wskazując, że wesołe miasteczko to teren z urządzeniami rozrywkowymi, takimi jak karuzele, strzelnice, kolejki. Natomiast sama rozrywka to coś, co służy odprężeniu, wypoczynkowi. Z kolei park można definiować jako duży ogród z alejkami i ścieżkami spacerowymi, jak również jako teren na którym zgromadzony jest sprzęt. Biorąc pod uwagę powyższe wydaje się, że znaczenie obu pojęć jest w istocie bardzo zbliżone i obejmuje teren służący ogólnie odprężeniu i wypoczynkowi, na którym znajdują się określone atrakcje w tym takie jak karuzele, kolejki i strzelnice.

Tak więc pojęcie „park rozrywki” trzeba rozumieć jako miejsce zarówno otwarte jak i zamknięte, które służy jego klientom do odprężenia się, zabawy, wypoczynku, rozrywki.

Słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje pojęcie wstępu wskazując m.in., że jest to „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś”. Ze wstępem związane jest też określenie świadczenia (typowe dla danego obiektu) np. w przypadku parku rozrywki jest to możliwość korzystania z określonych urządzeń.

Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że firma posiada stałe miejsce w parku miejskim, wynajęte w drodze przetargu od Miasta, gdzie na weekend, tj. sobota-niedziela, w miesiącach maj-wrzesień, przy sprzyjających warunkach pogodowych, ustawia dmuchany plac zabaw, z którego mogą skorzystać dzieci, po wniesieniu opłaty w formie gotówkowej przez rodzica lub opiekuna. Czasami zdarzają się imprezy ok. 2-3 w miesiącu, na których firma wystawia posiadane urządzenie lub urządzenia i udostępnia je dzieciom za opłatą gotówkową wnoszoną przez rodziców lub opiekunów.

Zatem w ocenie organu powyższe okoliczności sprawy wskazują, że w związku z udostępnianiem dzieciom, za opłatą gotówkową wnoszoną przez rodziców lub opiekunów, dmuchanego placu zabaw lub innych urządzeń, Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie sprzedaży biletów wstępu do parku rozrywki.

W związku z powyższym wskazać należy, że w przypadku świadczonych przez Wnioskodawcę usług w zakresie wstępu do parku rozrywki – na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych – zastosowanie znajdzie przepis § 4 ust. 1 pkt 2 lit. l rozporządzenia zgodnie z którym, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne. Zatem Wnioskodawca jest zobowiązany ewidencjonować ww. sprzedaż za pomocą kasy rejestrującej, ponieważ w związku ze zmianą przepisu § 4 rozporządzenia nie może w stosunku do wykonywanych czynności korzystać ze zwolnienia podmiotowego.

Jednocześnie należy wskazać na przepis § 9 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zgodnie z którym w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 i 2, którzy po dniu 31 grudnia 2017 r. do dnia 31 marca 2018 r. kontynuują lub rozpoczynają świadczenie usług, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 2 lit. k lub l świadczenie tych usług jest zwolnione z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 marca 2018 r.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.