2018.06.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.156.2018.1.AS
z 14 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2018 r. (data wpływu 17 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 maja 2018 r. (data wpływu 6 czerwca 2018 r.) i uzupełnionym pismem z dnia 5 czerwca 2018 r. (data wpływu 7 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku przychodu z tytułu zawarcia Umowy przewłaszczenia Nieruchomości na zabezpieczenie w momencie przeniesienia prawa własności Nieruchomości na Wnioskodawcę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku przychodu z tytułu zawarcia Umowy przewłaszczenia Nieruchomości na zabezpieczenie w momencie przeniesienia prawa własności Nieruchomości na Wnioskodawcę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, której przedmiotem działalności jest m.in. udzielanie finansowania podmiotom z grupy kapitałowej, do której należy Wnioskodawca. Wnioskodawca zawarł umowę pożyczki (dalej: „Pożyczka”) z jedną ze spółek z grupy kapitałowej, do której należy Wnioskodawca (dalej: „Pożyczkobiorca”). Na podstawie tej umowy, Wnioskodawca wypłaci Pożyczkobiorcy kwotę pożyczki w transzach, zgodnie z żądaniem Pożyczkobiorcy.

Umowa Pożyczki przewiduje zawarcie przez Wnioskodawcę oraz Pożyczkobiorcę umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie nieruchomości należącej do Pożyczkobiorcy, (dalej: „Nieruchomość”) w celu zabezpieczenia spłaty Pożyczki (dalej: „Umowa przewłaszczenia Nieruchomości na zabezpieczenie”).

Na podstawie Umowy przewłaszczenia Nieruchomości na zabezpieczenie, w celu zabezpieczenia spłaty zobowiązania Pożyczkobiorcy względem Wnioskodawcy, Pożyczkobiorca przeniesie prawo własności Nieruchomości na Wnioskodawcę. W związku z przeniesieniem prawa własności, Pożyczkobiorca zobowiąże się do wydania Nieruchomości w ciągu 7 dni od dnia zawarcia umowy. Równocześnie z przeniesieniem prawa własności Nieruchomości na Wnioskodawcę, Wnioskodawca zobowiąże się do zwrotnego przeniesienia prawa własności Nieruchomości na rzecz Pożyczkobiorcy w terminie 30 dni od dnia dokonania przez Pożyczkobiorcę całkowitej spłaty Pożyczki wraz z odsetkami umownymi i ewentualnymi kosztami postępowania oraz innymi kosztami, a Pożyczkobiorca zobowiąże się zwrotne przeniesienie własności Nieruchomości przyjąć.

W przypadku, w którym Pożyczkobiorca nie spłaci całości zobowiązania względem Wnioskodawcy w terminie określonym w umowie pożyczki, Wnioskodawca będzie uprawniony do zaspokojenia swoich roszczeń z Nieruchomości poprzez niedokonanie zwrotnego przeniesienia prawa własności Nieruchomości na Wnioskodawcę albo sprzedaż Nieruchomości.

Do końca okresu, na jaki został zawarta Pożyczka, Wnioskodawca będzie zobowiązany do niezbywania oraz nieobciążania Nieruchomości bez pisemnej zgody Pożyczkobiorcy w sposób inny, niż wskazany w Umowie przewłaszczenia Nieruchomości na zabezpieczenie (np.: zawarcie przedwstępnej umowy sprzedaży lokalu w Nieruchomości). Wnioskodawca zaznaczył, że na podstawie Umowy przewłaszczenia Nieruchomości na zabezpieczenie stronom mogą przysługiwać wzajemne roszczenia inne, niż te wskazane powyżej.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwość co do skutków podatkowych zawarcia Umowy przewłaszczenia Nieruchomości na zabezpieczenie w podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w wyniku zawarcia Umowy przewłaszczenia Nieruchomości na zabezpieczenie, w momencie przeniesienia prawa własności Nieruchomości na Wnioskodawcę, Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych?

Stanowisko Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy, w wyniku zawarcia Umowy przewłaszczenia Nieruchomości na zabezpieczenie, w momencie przeniesienia prawa własności Nieruchomości na Wnioskodawcę, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W ocenie Wnioskodawcy, w wyniku zawarcia Umowy przewłaszczenia Nieruchomości na zabezpieczenie, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Przeniesienie prawa własności Nieruchomości na Wnioskodawcę w celu zabezpieczenia spłaty Pożyczki nie spowoduje bowiem powstania trwałego oraz definitywnego przysporzenia w majątku Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Jak stanowi natomiast art. 12 ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT, przychodem jest m. in. wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 Ustawy CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W ocenie Wnioskodawcy, zgodnie z przepisami Ustawy CIT, warunkiem osiągnięcia przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych jest powstanie w majątku podatnika trwałego, definitywnego oraz bezspornego przysporzenia. Jak stwierdził bowiem Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 grudnia 2013 r. o sygn. II FSK 2849/11:

„Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje co do zasady definitywny charakter tego przysporzenia w tym rozumieniu, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, a więc takie, którymi Spółka może rozporządzać jak właściciel”.

Takim przysporzeniem majątkowym jest na przykład powstanie roszczenia o zapłatę w związku z dostawą towarów albo wykonaniem usługi na rzecz kontrahenta.

W momencie zawarcia Umowy przewłaszczenia Nieruchomości na zabezpieczenie, u Wnioskodawcy nie powstanie przychód, Wnioskodawca nie otrzyma bowiem przysporzenia, które trwale i definitywnie zwiększy wartość jego majątku. Wnioskodawca zwraca bowiem uwagę, że celem zawarcia Umowy przewłaszczenia Nieruchomości na zabezpieczenie jest nie dokonanie przysporzenia w majątku Wnioskodawcy, ale umożliwienie Wnioskodawcy zaspokojenia roszczeń z tytułu umowy pożyczki bez konieczności przeprowadzenia postępowania egzekucyjnego w momencie upływu terminu spłaty pożyczki. Do momentu upływu tego terminu Wnioskodawca będzie zobowiązany do zwrotnego przeniesienia prawa własności Nieruchomości na rzecz Pożyczkobiorcy. Przeniesienie prawa własności Nieruchomości na Wnioskodawcę będzie miało zatem charakter tymczasowy. Wnioskodawca nie będzie uprawniony do dysponowania Nieruchomością jak właściciel (np.: zbycia jej lub obciążenia) bez pisemnej zgody Pożyczkobiorcy.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 10 czerwca 2014 r. o sygn. IPTPB3/423-64/14-7/IR.

Wnioskodawca zwraca jednocześnie uwagę, że nawet w przypadku definitywnego przeniesienia prawa własności Nieruchomości na Wnioskodawcę, u Wnioskodawcy nie powstanie przychód, w szczególności przychód z nieodpłatnego otrzymania rzeczy albo prawa majątkowego. Należy bowiem wskazać, że definitywne przeniesienie prawa własności Nieruchomości na Wnioskodawcę spowoduje skutek w postaci uregulowania zobowiązania Pożyczkobiorcy względem Wnioskodawcy w naturze. Wnioskodawca oraz Pożyczkobiorca ustalą, że zobowiązanie z tytułu umowy pożyczki wygaśnie w momencie, gdy Pożyczkobiorca nie spłaci należności przysługujących Wnioskodawcy względem Pożyczkobiorcy.

Wnioskodawca wskazał końcowo, że biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Wnioskodawcy, w wyniku zawarcia Umowy przewłaszczenia Nieruchomości na zabezpieczenie, w momencie przeniesienia prawa własności Nieruchomości na Wnioskodawcę, Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Powyższy akapit, z uwagi na omyłkę pisarską Wnioskodawcy, został sprostowany pismem z dnia 5 czerwca 2018 r. (data wpływu 7 czerwca 2018 r.) w następujący sposób:

„Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Wnioskodawcy, w wyniku zawarcia Umowy przewłaszczenia Nieruchomości na zabezpieczenie, w momencie przeniesienia prawa własności Nieruchomości na Wnioskodawcę, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych”.

Spółka podkreśliła raz jeszcze swoje stanowisko, że w wyniku zawarcia Umowy przewłaszczenia Nieruchomości na zabezpieczenie, w momencie przeniesienia prawa własności Nieruchomości na Wnioskodawcę, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Tytułem wstępu należy zauważyć, że umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie należy do umów nienazwanych i jest zawierana na podstawie przepisów art. 155, art. 156 oraz art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1025).

Przewłaszczenie na zabezpieczenie polega na zabezpieczeniu wierzytelności przez przeniesienie na wierzyciela własności oznaczonej rzeczy z równoczesnym zobowiązaniem wierzyciela do korzystania z rzeczy w sposób określony w umowie i do powrotnego przeniesienia własności rzeczy na dłużnika po zaspokojeniu zabezpieczonej wierzytelności.

Nie budzi wątpliwości, że przedmiotem umowy przewłaszczenia mogą być także nieruchomości.

„W tej kwestii Sąd Najwyższy w wyroku z 29 maja 2000 r., sygn. akt III CKN 246/00 stwierdził, że: „umowa przeniesienia własności nieruchomości na zabezpieczenie spłaty kredytu, w której kredytodawca zobowiązał się do przeniesienia z powrotem na kredytobiorcę własności nieruchomości niezwłocznie po spłacie kredytu, nie jest umową przeniesienia własności zawartą pod warunkiem (art. 157 § 1 Kodeksu cywilnego)”. Warunek pojawia się natomiast przy oświadczeniu w umowie przewłaszczenia odnośnie zwrotnego przeniesienia na dłużnika własności nieruchomości. Przeniesienie to odbywa się właśnie pod warunkiem, którym jest spełnienie świadczenia kredytowego przez dłużnika. Prawo własności nieruchomości przewłaszczonej zostaje zatem przeniesione na pożyczkodawcę z chwilą zawarcia umowy przewłaszczenia, mocą jednak umowy obligacyjnej pożyczkodawca zostaje ograniczony w rozporządzaniu tą nieruchomością (prawem) w zakresie określonym w umowie do upływu terminu spłaty pożyczki oraz zobowiązany do powrotnego przeniesienia własności po wykonaniu zobowiązań z umowy przez pożyczkobiorcę.

Podsumowując powyższe rozważania można więc stwierdzić, że jeżeli strony zawrą umowę przenoszącą własność nieruchomości na zabezpieczenie, to takie przeniesienie ma skutek ostateczny już z chwilą jej zawarcia, a nie później. Umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie przenosi własność rzeczy na wierzyciela, a dłużnik zachowuje jedynie prawo posiadania i używania rzeczy” (zob. wyrok NSA z dnia 22 marca 2017 r., sygn. akt II FSK 555/15).

Z uwagi na to, że nabycie własności nieruchomości (prawa) przez wierzyciela następuje bezwarunkowo i bezterminowo, zobowiązanie wierzyciela do zwrotnego przeniesienia własności nieruchomości (prawa) na dłużnika po zaistnieniu określonych przesłanek ma charakter obligacyjny. Własność przechodzi od razu na pożyczkodawcę z tym, że mocą umowy jest on zobowiązany powrotnie przenieść własność na pożyczkobiorcę, poprzez złożenie stosownego oświadczenia woli, gdy ten wykona swoje zobowiązanie z tejże umowy w terminie.

W tym stanie rzeczy własność nieruchomości (prawa) przewłaszczonej zostaje „ostatecznie” przeniesiona na pożyczkodawcę, mocą jednak umowy obligacyjnej pożyczkodawca zostaje ograniczony w rozporządzaniu tą nieruchomością (prawem) w zakresie określonym w umowie do upływu terminu spłaty pożyczki oraz zobowiązany do powrotnego przeniesienia własności po wykonaniu zobowiązań z umowy przez pożyczkobiorcę.

W kontekście powyższych rozważań formalnoprawnych w rozpatrywanej sprawie stwierdzić należy, że samo zawarcie umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie nieruchomości należącej do Pożyczkobiorcy w celu zabezpieczenia spłaty pożyczki, której udzielił Wnioskodawca nie wywołuje skutków podatkowych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1036), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 7 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Natomiast art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o trwałym charakterze, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa.

Zatem przychodem jest tylko przysporzenie charakteryzujące się pewną stałością pozwalającą uznać, że po stronie podatnika doszło do faktycznej i trwałej zmiany w stanie majątkowym.

W doktrynie przyjmuje się zatem, że przychód podatkowy wiąże się z definitywnym, trwałym i bezwarunkowym przysporzeniem po stronie podatnika.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do przychodów nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia na podstawie umowy przewłaszczenia w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym pożyczki lub kredytu − do czasu ostatecznego przeniesienia własności przedmiotu umowy.

W doktrynie prawa podatkowego podkreśla się, że art. 12 ust. 4 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zakłada, że w momencie zawarcia umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie nie dochodzi jeszcze do „ostatecznego” przeniesienia własności przewłaszczanej rzeczy/prawa (por. W. Dmoch, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz. Wyd. 4, 2013 r. czy Aleksandra Obońska, Adam Wacławczyk, Agnieszka Walter, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz. Wyd. 3, 2013 r.).

Celem takiej umowy jest bowiem wyłącznie wzmocnienie pewności wierzyciela, że jego dług zostanie spełniony w przyszłości i zabezpieczenie ewentualnych przyszłych wierzytelności wynikających z zawartej umowy pożyczki lub kredytu. Do momentu, w którym istnieje potencjalna możliwość powrotnego przeniesienia przedmiotu zabezpieczenia, przychód zatem nie może powstać, gdyż nie istnieje jeszcze definitywność przysporzenia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności m.in. udziela finansowania podmiotom z grupy kapitałowej, do której należy. Wnioskodawca zawarł umowę pożyczki (dalej: „Pożyczka”) z jedną ze spółek z grupy kapitałowej, do której należy Wnioskodawca (dalej: „Pożyczkobiorca”). Na podstawie tej umowy, Wnioskodawca wypłaci Pożyczkobiorcy kwotę pożyczki w transzach, zgodnie z żądaniem Pożyczkobiorcy. Umowa Pożyczki przewiduje zawarcie przez Wnioskodawcę oraz Pożyczkobiorcę umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie nieruchomości należącej do Pożyczkobiorcy, (dalej: „Nieruchomość”) w celu zabezpieczenia spłaty Pożyczki (dalej: „Umowa przewłaszczenia Nieruchomości na zabezpieczenie”). Na podstawie Umowy przewłaszczenia Nieruchomości na zabezpieczenie, w celu zabezpieczenia spłaty zobowiązania Pożyczkobiorcy względem Wnioskodawcy, Pożyczkobiorca przeniesie prawo własności Nieruchomości na Wnioskodawcę. W związku z przeniesieniem prawa własności, Pożyczkobiorca zobowiąże się do wydania Nieruchomości w ciągu 7 dni od dnia zawarcia umowy. Równocześnie z przeniesieniem prawa własności Nieruchomości na Wnioskodawcę Wnioskodawca zobowiąże się do zwrotnego przeniesienia prawa własności Nieruchomości na rzecz Pożyczkobiorcy w terminie 30 dni od dnia dokonania przez Pożyczkobiorcę całkowitej spłaty Pożyczki wraz z odsetkami umownymi i ewentualnymi kosztami postępowania oraz innymi kosztami, a Pożyczkobiorca zobowiąże się zwrotne przeniesienie własności Nieruchomości przyjąć.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy w wyniku zawarcia umowy przewłaszczenia nieruchomości na zabezpieczenie, w momencie przeniesienia prawa własności Nieruchomości na Wnioskodawcę, Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny i przywołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że zawarcie przez Wnioskodawcę umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie nieruchomości w celu zabezpieczenia spłaty pożyczki nie będzie skutkować po stronie Wnioskodawcy powstaniem przychodu, a w momencie zawarcia umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie nie dojdzie jeszcze do „ostatecznego” przeniesienia własności przewłaszczanej nieruchomości

Wnioskodawca nie otrzyma bowiem przysporzenia, które trwale i definitywnie zwiększy wartość jego majątku.

Jak wskazał Wnioskodawca, celem zawarcia Umowy przewłaszczenia Nieruchomości na zabezpieczenie jest umożliwienie Wnioskodawcy zaspokojenia roszczeń z tytułu umowy pożyczki bez konieczności przeprowadzenia postępowania egzekucyjnego w momencie upływu terminu spłaty pożyczki.

Do momentu upływu tego terminu Wnioskodawca będzie zobowiązany do zwrotnego przeniesienia prawa własności Nieruchomości na rzecz Pożyczkobiorcy. Przeniesienie prawa własności Nieruchomości na Wnioskodawcę będzie miało zatem charakter tymczasowy. Wnioskodawca nie będzie uprawniony do dysponowania Nieruchomością jak właściciel (np.: zbycia jej lub obciążenia) bez pisemnej zgody Pożyczkobiorcy.

Do czasu, w którym istnieje potencjalna możliwość powrotnego przeniesienia przedmiotu zabezpieczenia przychód nie może zatem powstać, gdyż nie istnieje jeszcze definitywność przysporzenia.

Podsumowując, w wyniku zawarcia Umowy przewłaszczenia Nieruchomości na zabezpieczenie, w momencie przeniesienia prawa własności Nieruchomości na Wnioskodawcę, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym brak jest obowiązku rozpoznania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych z tytułu zawarcia Umowy przewłaszczenia Nieruchomości na zabezpieczenie w momencie przeniesienia prawa własności Nieruchomości na Wnioskodawcę, należało uznać za prawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że niniejsza interpretacja indywidualna, stosownie do pytania sformułowanego w rozpatrywanym wniosku ORD-IN Spółki, dotyczy skutków podatkowych wynikających z zawarcia umowy przewłaszczenia nieruchomości na zabezpieczenie w celu zabezpieczenia spłaty pożyczki.

W sprawie ewentualnych skutków podatkowych w przypadku definitywnego przeniesienia prawa własności Nieruchomości na Wnioskodawcę tut. organ będzie mógł zająć stanowisko po złożeniu stosownego wniosku w tym zakresie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin