2018.06.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-3.4011.239.2018.1.DS

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.239.2018.1.DS
z 14 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2018 r. (data wpływu 16 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z pokrywaniem, bądź zwrotem przez Spółkę kosztów związanych z zakwaterowaniem i wyżywieniem oraz przejazdami Członków Rady Nadzorczej na posiedzenia Rady Nadzorczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z pokrywaniem, bądź zwrotem przez Spółkę kosztów związanych z zakwaterowaniem i wyżywieniem oraz przejazdami Członków Rady Nadzorczej na posiedzenia Rady Nadzorczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawcą jest L. W. S.A. z siedzibą w … . Spółka (Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wydobyciu węgla kamiennego. Spółka działa na podstawie przepisów prawa polskiego.

Od dnia … Wnioskodawca należy do Grupy Kapitałowej … .

Spółka, jako spółka akcyjna, posiada organy spółki, w tym Radę Nadzorczą powołaną na podstawie przepisów Kodeksu Spółek Handlowych.

Rada Nadzorcza Wnioskodawcy jako organ Spółki sprawuje stały nadzór nad Jej działalnością we wszystkich dziedzinach Jej działalności. Członkowie Rady Nadzorczej Spółki pełnią swoje funkcje na podstawie powołania (nie łączy ich ze Spółką umowa o pracę). W związku z pełnieniem swoich obowiązków, Członkowie Rady Nadzorczej biorą udział w posiedzeniach, które odbywają się poza miejscem zamieszkania poszczególnych Członków Rady Nadzorczej.

Członkom Rady Nadzorczej przysługuje wynagrodzenie miesięczne w wysokości określonej przez Walne Zgromadzenie. Ponadto Spółka zobowiązana jest do ponoszenia kosztów w związku z wykonywaniem przez Członków Rady Nadzorczej powierzanych im funkcji, a w szczególności koszty przejazdu na posiedzenia Rady, koszt wykonywania indywidualnego nadzoru, koszty zakwaterowania i wyżywienia.

Postanowienia dotyczące wynagrodzenia Członków Rady Nadzorczej zostały zatwierdzone Uchwałą nr … Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia Wnioskodawcy z dnia … w sprawie ustalenia zasad kształtowania wynagrodzeń Członków Rady Nadzorczej oraz Uchwałą nr … Zwyczajnego Walnego Zgromadzenia Wnioskodawcy z dnia … Zgodnie z § 4 powołanej powyżej Uchwały nr … w związku z wewnętrznymi regulacjami Grupy Kapitałowej … dotyczącymi zasad wynagradzania w organach nadzorczych spółek zależnych, wskazanym przedstawicielom Grupy Kapitałowej … w Radzie Nadzorczej Spółki nie przysługuje wynagrodzenie z tytułu pełnienia funkcji w Radzie Nadzorczej Spółki. Grupa kapitałowa … w przypadku każdej zmiany w Radzie Nadzorczej informuje Spółkę, którzy członkowie Rady Nadzorczej są Przedstawicielami Grupy Kapitałowej … w rozumieniu niniejszego ustępu.

W związku z powyższymi uregulowaniami, na potrzeby sprawnego funkcjonowania Rady Nadzorczej, Wnioskodawca pokrywa koszty związane z podróżami, zakwaterowaniem i wyżywieniem Członków Jej Rady Nadzorczej, których miejsce zamieszkania znajduje się poza miejscem posiedzenia Rady Nadzorczej.

Zapis o obowiązku pokrywania przedmiotowych wydatków przez Spółkę zawiera również Regulamin Rady Nadzorczej Wnioskodawcy § ... pkt … , będący załącznikiem do Uchwały Rady Nadzorczej Wnioskodawcy Nr … z dnia … – „Spółka pokrywa koszty poniesione w związku z wykonywaniem przez Członków Rady Nadzorczej powierzonych im funkcji, a w szczególności koszty przejazdu na posiedzenie Rady, koszt wykonywania indywidualnego nadzoru, koszt zakwaterowania i wyżywienia”.

Dotychczas Spółka kierując się literalnym brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), zwanej dalej u.p.d.o.f., oraz utrwaloną linią interpretacyjną i stanowiskiem Ministerstwa Finansów, traktowała zwrot kosztów dojazdu Członków Rady Nadzorczej Spółki, jako przychody korzystające ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f. i jako płatnik nie pobierała zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Pokrywanie kosztów polega bądź na bezpośrednim finansowaniu ich przez Spółkę, bądź na ich zwrocie Członkom Rady Nadzorczej w oparciu o odpowiednie dokumenty potwierdzające poniesienie tego kosztu.

W związku z pojawiającymi się odmiennymi stanowiskami w zakresie podobnego stanu faktycznego, Spółka chciałaby uzyskać pewność, co do przyjętego sposobu postępowania w odniesieniu do przedstawionych powyżej kosztów w kontekście wywieranych skutków w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy należności otrzymywane przez Członków Rady Nadzorczej, stanowiące zwrot kosztów przejazdów na posiedzenie Rady Nadzorczej oraz zwrócone koszty zakwaterowania i wyżywienia stanowią przychód Członka Rady Nadzorczej mieszczący się w zakresie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzn. czy może on korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych?
Czy równowartość bezpośrednio pokrytych przez Spółkę wydatków związanych z udziałem Członków Rady Nadzorczej w pracach Rady Nadzorczej będzie stanowiła przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń zaliczanych do przychodów z działalności wykonywanej osobiście korzystający ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

Kwota zwrotu należności z tytułu dojazdu oraz zakwaterowania i wyżywienia Członków Rady Nadzorczej, związanych z posiedzeniem Rady Nadzorczej zamieszkujących poza miejscowością, w której odbywa się posiedzenie Rady Nadzorczej stanowi przychód Członków Rady Nadzorczej na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy, w konsekwencji czego, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek płatnika z tego tytułu.

Zgodnie z brzmieniem art. 9 ust. 1 u.p.d.o.f., opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) zaniechano poboru podatku.

Dalej przepis art. 10 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f. stanowi, że jednym ze źródeł przychodów jest działalność wykonywana osobiście. Przy czym, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy – w myśl art. 13 pkt 7 tej ustawy – uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Spółka stoi na stanowisku, że przejazd Członków Rad Nadzorczych na posiedzenia tych organów z miejscowości ich zamieszkania do miejscowości, w której odbywa się posiedzenie Rady Nadzorczej jest podróżą w rozumieniu przywołanego przepisu.

Z uregulowań zawartych w art. 21 ust. 1 pkt 16 u.p.d.o.f. wynika, że wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

podróży służbowej pracownika,
podróży osoby niebędącej pracownikiem

–do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 u.p.d.o.f., są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

Natomiast w myśl art. 21 ust. 13 u.p.d.o.f., przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

w celu osiągnięcia przychodów lub
w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nienadzorowane, lub
przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Biorąc pod uwagę przedstawione uregulowania należy stwierdzić, że Członkowie Rady Nadzorczej nie są pracownikami, tym samym w stosunku do nich będzie miało zastosowanie zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f.

Natomiast wskazane w przepisie pojęcie „podróż” bez wskazania „służbowa” należy definiować jako wszelką podróż osób niebędących pracownikami, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, a zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

W konsekwencji dojazd Członków Rady Nadzorczej Spółki na posiedzenia Rady będzie mieścił się w określeniu „podróż” zawartym w ww. przepisie.

Natomiast przywołane przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej wyznaczają jedynie limity do wysokości, których obowiązuje zwolnienie, natomiast nie są podstawą do zastosowania przedmiotowego zwolnienia.

Reasumując Wnioskodawca uważa, że zwroty kosztów dojazdów na posiedzenia Rady Nadzorczej otrzymywane przez Członków Rady Nadzorczej Spółki, korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f., tj. do wysokości limitu określonego w stosownych rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej wcześniej cytowanych oraz pod warunkiem, że otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z tym Spółka, jako płatnik nie powinna naliczać i pobierać podatku (na gruncie u.p.d.o.f.) od zwracanych Członkom Rady Nadzorczej kosztów związanych z ich dojazdami, zakwaterowaniem i wyżywieniem na posiedzenia Rady Nadzorczej Spółki.

Ad. 2.

Równowartość bezpośrednio pokrytych przez Spółkę wydatków związanych z udziałem Członków Rady Nadzorczej w pracach Rady Nadzorczej będzie stanowiła dla tych Członków przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń zaliczanych do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, który również będzie korzystał ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f.

W związku z art. 11 u.p.d.o.f., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Nie ulega więc wątpliwości, że przychodem jest każde przysporzenie majątkowe zarówno w formie pieniężnej, jak i niepieniężnej. Zatem bezpośrednie ponoszenie przez Spółkę kosztów związanych z udziałem Członków Rady Nadzorczej w pracach Rady, ale nieprzekraczające limitów ww. rozporządzenia będzie stanowić po stronie Członków przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń korzystający ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f.

Za skorzystaniem ze zwolnienia w zakresie pytania nr 1 jak i pytania nr 2 przemawia również fakt, że przychody uzyskiwane przez Członków Rady Nadzorczej z związku z ponoszeniem przez Spółkę bezpośrednich, jak i pośrednich kosztów skutkowałoby tym, że w przypadku przedstawicieli ..... w Radzie Nadzorczej Spółki, którym nie przysługuje wynagrodzenie z tytułu pełnienia funkcji w Radzie Nadzorczej niemożność skorzystania ze zwolnienia art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f. prowadziłaby do sytuacji, w której Członkowie ci musieliby z własnych środków pokrywać część lub całość kosztów z tytułu udziału w posiedzeniach Rady Nadzorczej.

Reasumując, bez znaczenia dla zwolnienia z opodatkowania przychodu zaliczanego do przychodów z działalności wykonywanej osobiście przez Członków Rady Nadzorczej pozostaje fakt ponoszenia przez Spółkę wydatków pośrednio (w drodze ich zwrotu), czy też bezpośrednio gdyż w efekcie koszty te obciążają ekonomicznie Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Ogólne pojęcie przychodu ustawodawca zdefiniował w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Definicja przychodu zawarta w art. 11, jak również określone w nim zasady ustalania wartości tego przychodu (w tym świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń) mają charakter ogólny, a zatem mają zastosowanie wówczas, gdy nie występują regulacje szczegółowe, inaczej normujące danego rodzaju przychód lub zasady jego ustalania. Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy, określa źródła przychodów, gdzie między innymi ustawodawca w pkt 2 wymienia działalność wykonywaną osobiście.

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, w myśl art. 13 pkt 7 ww. ustawy, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

W świetle powyższego, za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Tym samym, za przychód członka rady nadzorczej z tytułu pełnionej funkcji uznaje się każde świadczenie – nie tylko wynagrodzenie z tego tytułu – ale także nieodpłatne świadczenia otrzymywane w związku z pełnieniem obowiązków członka, rady nadzorczej lub innego organu stanowiącego osoby prawnej, niezależnie od sposobu powołania. Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy mianowicie rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie zaś do treści art. 42 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Katalog zwolnień przedmiotowych określony w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje w pkt 16 zwolnienie od podatku diet i innych należności za czas:

podróży służbowej pracownika,
podróży osoby niebędącej pracownikiem

Odrębne przepisy, o których mowa powyżej, to rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).

Z treści art. 21 ust. 13 ww. ustawy wynika, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

w celu osiągnięcia przychodów lub
w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Z wyżej wymienionych przepisów wynika, że dla skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, konieczne jest uzyskanie tych świadczeń przez osobę będącą w podróży pod warunkiem, że wypłacone należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez podmiot otrzymujący świadczenie, oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów przez podmiot je finansujący.

Dla prawidłowego rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy koniecznym jest przede wszystkim ustalenie, jak należy rozumieć pojęcie „podróży” ujęte w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zaznaczyć, że w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”. Różnica treści lit. a) i lit. b) w art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy związana jest jednak wyłącznie z faktem, że w podróży służbowej może pozostawać jedynie pracownik, gdyż regulacje w tym zakresie zawiera ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r., poz. 917, z późn. zm.). Stąd w odniesieniu do osób niepozostających w stosunku pracy (stosunkach pokrewnych) można mówić jedynie o podróży, a nie o podróży służbowej w rozumieniu Kodeksu pracy.

Niezależnie od powyższego, pojęcie „podróż” należy rozumieć identycznie. Przywołać w tym miejscu należy definicję podróży służbowej zawartą w przepisach powołanej wyżej ustawy, którą posiłkowo stosuje się przy interpretacji art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 77⁵ § 1 ustawy Kodeks pracy, za podróż służbową uznaje się wykonywanie przez pracownika na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, bądź stałe miejsce pracy pracownika.

Zatem, podróżą w sensie ogólnym jest wykonywanie zadania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba firmy bądź stałe miejsce wykonywania zadań i tylko do wydatków (do wysokości określonej we wspomnianym wcześniej rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej) poniesionych podczas takiej podróży ma zastosowanie zwolnienie przedmiotowe wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z konstrukcji wyżej omówionych przepisów wynika jednoznacznie, że intencją ustawodawcy było zastosowanie zwolnienia przedmiotowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do diet i innych należności należnych zarówno z tytułu podróży służbowej (tj. podróży pracownika), jak i z tytułu podróży spełniającej te same cechy co podróż służbowa, która jednak jest wykonywana przez osobę niebędącą pracownikiem. Zatem ustawodawca w przedmiotowym zwolnieniu zagwarantował takie same prawa zarówno osobie będącej w podróży służbowej (pracownikowi), jak i osobie niebędącej pracownikiem, która wykonuje podróż spełniającą te same cechy co podróż służbowa.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wydobyciu węgla kamiennego, działa na podstawie przepisów prawa polskiego. Od dnia 29 października 2015 r. Wnioskodawca należy do Grupy Kapitałowej. Spółka, jako spółka akcyjna, posiada organy spółki w tym Radę Nadzorczą powołaną na podstawie przepisów Kodeksu Spółek Handlowych. Członkowie Rady Nadzorczej Spółki pełnią swoje funkcje na podstawie powołania (nie łączy ich ze Spółką umowa o pracę). W związku z pełnieniem swoich obowiązków Członkowie Rady Nadzorczej biorą udział w posiedzeniach, które odbywają się poza miejscem zamieszkania poszczególnych Członków Rady Nadzorczej. Członkom Rady Nadzorczej przysługuje wynagrodzenie miesięczne w wysokości określonej przez Walne Zgromadzenie. Ponadto Wnioskodawca zobowiązany jest do ponoszenia kosztów w związku z wykonywaniem przez Członków Rady Nadzorczej powierzanych im funkcji, a w szczególności kosztów przejazdu na posiedzenia Rady, kosztów wykonywania indywidualnego nadzoru, kosztów zakwaterowania i wyżywienia. Postanowienia dotyczące wynagrodzenia Członków Rady Nadzorczej zostały zatwierdzone Uchwałą nr … Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia Wnioskodawcy w sprawie ustalenia zasad kształtowania wynagrodzeń Członków Rady Nadzorczej oraz Uchwałą nr … Zwyczajnego Walnego Zgromadzenia Spółki. Zgodnie z § 4 powołanej powyżej Uchwały nr 5 w związku z wewnętrznymi regulacjami Grupy Kapitałowe, dotyczącymi zasad wynagradzania w organach nadzorczych spółek zależnych, wskazanym przedstawicielom Grupy Kapitałowej w Radzie Nadzorczej Spółki nie przysługuje wynagrodzenie z tytułu pełnienia funkcji w Radzie Nadzorczej Spółki. W związku z powyższymi uregulowaniami na potrzeby sprawnego funkcjonowania Rady Nadzorczej Wnioskodawca pokrywa koszty związane z podróżami, zakwaterowaniem i wyżywieniem Członków jej Rady Nadzorczej, których miejsce zamieszkania znajduje się poza miejscem posiedzenia Rady Nadzorczej. Zapis o obowiązku pokrywania przedmiotowych wydatków przez Spółkę zawiera również Regulamin Rady Nadzorczej Wnioskodawcy – § … pkt …, będący załącznikiem do Uchwały Rady Nadzorczej Spółki, mówi „Spółka pokrywa koszty poniesione w związku z wykonywaniem przez Członków Rady Nadzorczej powierzonych im funkcji, a w szczególności koszty przejazdu na posiedzenie Rady, koszt wykonywania indywidualnego nadzoru, koszt zakwaterowania i wyżywienia”.

Dotychczas Spółka kierując się literalnym brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz utrwaloną linią interpretacyjną i stanowiskiem Ministerstwa Finansów, traktowała zwrot kosztów dojazdu Członków Rady Nadzorczej Spółki, jako przychody korzystające ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f. i jako płatnik nie pobierała zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Pokrywanie kosztów polega bądź na bezpośrednim finansowaniu ich przez Spółkę, bądź na ich zwrocie Członkom Rady Nadzorczej w oparciu o odpowiednie dokumenty potwierdzające poniesienie tego kosztu.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że pokrywanie, bądź zwracanie przez Spółkę Członkom Zarządu należności stanowiących koszty związane z udziałem w posiedzeniach Rady Nadzorczej, tj. koszty przejazdów, zakwaterowania i wyżywienia, stanowią dla tych osób przychód z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do którego nie znajduje zastosowanie zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, z tego tytułu na Wnioskodawcy będą ciążyły obowiązki płatnika.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin