Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.256.2018.2.MG
z 18 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2018 r. (data wpływu 20 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z wypłatą na rzecz spółki kapitałowej odsetek od pożyczki udzielonej Spółce przez osobę fizyczną, która przeniosła na rzecz spółki kapitałowej w drodze cesji wierzytelności z tytułu umowy pożyczki (pytanie Nr 2) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z wypłatą na rzecz spółki kapitałowej odsetek od pożyczki udzielonej Spółce przez osobę fizyczną, która przeniosła na rzecz spółki kapitałowej w drodze cesji wierzytelności z tytułu umowy pożyczki (pytanie Nr 2).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. Spółka komandytowa („Spółka”) zawarła umowę pożyczki z osobą fizyczną (Panem „X”).

Pożyczka została zarejestrowana w urzędzie skarbowym. Z tytułu umowy pożyczki przysługiwały Panu „X” należne odsetki. Pan „X” zawiadomił Spółkę, że na zasadzie art. 512 Kodeksu cywilnego na mocy umowy przelewu (cesji wierzytelności z umowy pożyczki) przeniósł na Spółkę z o.o. „Z” wszystkie przysługujące mu wobec Spółki wierzytelności z tytułu umowy pożyczki i wskazał Spółce rachunek bankowy, na który należy przelewać zobowiązanie (należność główną i odsetki). Spółka dokonała zwrotu należności głównej i należnych odsetek na wskazane konto przez Pana „X” z zachowaniem ogólnych przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z kwoty brutto odsetek potrącono zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 19%, przesyłając go do urzędu skarbowego. Kwotę netto należnych odsetek przesłano w oparciu o cesję praw wierzytelności na rzecz Sp. z o.o. „Z” na wskazane konto przez Pana „X”.

Pan „X” zakwestionował ten sposób rozliczenia należnych mu odsetek, uważając, że skoro dokonał cesji praw na rzecz osoby prawnej Spółki „Z” to należne mu odsetki powinny być przesłane w pełnej wysokości, tj. bez potrącenia podatku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wierzytelnością osoby fizycznej z tytułu odsetek, którą można przenieść na rzecz osoby prawnej są odsetki w kwocie netto czy brutto?
2. Czy Spółka powinna potrącić zryczałtowany podatek dochodowy od należnych odsetek?
   
   

Interpretacja indywidualna została wydana w zakresie pytania Nr 2. W odniesieniu do pytania Nr 1 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka słusznie postąpiła potrącając zryczałtowany podatek dochodowy od odsetek i przekazując go do urzędu skarbowego.

Wierzytelnością osoby fizycznej z tytułu odsetek, którą może dysponować (cesja praw, sprzedaż itp.) jest kwota jaka pozostaje po potrąceniu zryczałtowanego podatku dochodowego, który na mocy przepisów przysługuje Skarbowi Państwa. Płatnikiem podatku jest Spółka i tak zrobiła. Wysłanie odsetek w pełnej wysokości - brutto, tj. bez potrącenia należnego podatku, byłoby omijaniem podatku dochodowego, a odpowiedzialność za taką sytuację ponosiłaby Spółka.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

1. obliczenie,
2. pobranie,
3. wpłacenie

-podatku, zaliczki lub raty.

Przechodząc na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 200 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 30a ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy z odsetek lub innych przychodów od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku podatnika lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, prowadzonych przez podmiot uprawniony na podstawie odrębnych przepisów, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 5.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 cytowanej ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Instytucja prawna cesji polegającej na zmianie wierzyciela została określona w art. 509-518 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.).

Zgodnie z postanowieniami art. 509 § 1 ww. Kodeksu, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W myśl art. 510 § 1 ww. ustawy, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Stosownie do art. 512 ww. ustawy, dopóki zbywca nie zawiadomił dłużnika o przelewie, spełnienie świadczenia do rąk poprzedniego wierzyciela ma skutek względem nabywcy, chyba że w chwili spełnienia świadczenia dłużnik wiedział o przelewie. Przepis ten stosuje się odpowiednio do innych czynności prawnych dokonanych między dłużnikiem a poprzednim wierzycielem.

Instytucja przenoszenia wierzytelności polega na przeniesieniu uprawnień wierzycielskich służących danemu podmiotowi (zbywcy wierzytelności) na inny podmiot (nabywcę wierzytelności), który to podmiot w efekcie tych działań staje się nowym wierzycielem dotychczasowego dłużnika.

Konsekwencją dokonania cesji jest to, że w wyniku dokonania cesji (przelewu) danej wierzytelności u dotychczasowego wierzyciela (cedenta) wygasa stosunek zobowiązaniowy z dłużnikiem. W ich miejsce powstają natomiast nowe stosunki zobowiązaniowe w rozumieniu cywilnoprawnym pomiędzy nabywcą wierzytelności (cesjonariuszem) a dłużnikiem oraz pomiędzy zbywcą a nabywcą wierzytelności, jeżeli przeniesienie wierzytelności jest odpłatne.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Spółka zawarła umowę pożyczki z osobą fizyczną. Z tytułu umowy pożyczki osobie fizycznej przysługiwały należne odsetki. Wierzyciel zawiadomił Spółkę, że zgodnie z art. 512 Kodeksu cywilnego, na mocy umowy przelewu (cesji wierzytelności z umowy pożyczki) przeniósł na spółkę kapitałową wszystkie przysługujące mu wobec Spółki wierzytelności z tytułu umowy pożyczki i wskazał Spółce rachunek bankowy, na który należy przelewać zobowiązanie (należność główną i odsetki). Spółka dokonała zwrotu należności głównej i należnych odsetek na wskazane konto, po potrąceniu z kwoty brutto odsetek zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 19%, przesyłając go do urzędu skarbowego. Kwotę netto należnych odsetek spółka przesłała w oparciu o cesję praw wierzytelności na rzecz spółki kapitałowej, na wskazane przez osobę fizyczną konto.

Wątpliwości Spółki budzi kwestia sposobu rozliczenia należnych wierzycielowi odsetek, tj. czy Spółka jest zobowiązana do potrącenia od przekazywanych nowemu wierzycielowi odsetek zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych, czy też Spółka powinna przesłać odsetki w pełnej wysokości, bez potrącenia zryczałtowanego podatku.

Należy zatem określić konsekwencje prawne tak dokonanej cesji praw, które mają wpływ na kwestie podatkowe.

Zauważyć należy, że w opisanej sytuacji doszło do zmiany dotychczasowego stosunku zobowiązaniowego, jaki łączył Spółkę z osobą fizyczną, z którą Spółka zawarła umowę pożyczki. W wyniku dokonania przez osobę fizyczną cesji wierzytelności z umowy pożyczki (należność główna i odsetki) na rzecz osoby prawnej doszło do przerwania dotychczasowego stosunku zobowiązaniowego. Dotychczasowy stosunek zobowiązaniowy, w postaci wszystkich przysługujących osobie fizycznej wierzytelności z tytułu umowy pożyczki uległ zmianie. Oznacza to, że w dotychczasowym stosunku zobowiązaniowym pojawił się nowy podmiot spółka kapitałowa, która do tej pory nie uczestniczyła w dotychczasowym stosunku prawnym wierzyciel - dłużnik. Wierzytelność główna z tytułu umowy pożyczki i wierzytelność z tytułu odsetek przysługujące osobie fizycznej, przestały istnieć. W ich miejsce powstała nowa wierzytelność przysługująca nowemu podmiotowi (spółce kapitałowej), który stał się beneficjentem wierzytelności w kwocie równej kwocie pożyczki i kwocie odsetek. Tym samym faktycznym odbiorcą wierzytelności w przypadku cesji praw stała się spółka kapitałowa, z którą nie wiąże Wnioskodawcy stosunek umowny. Zatem w związku z dokonaną przez osobę fizyczną cesją praw Spółka nie jest już związana z osobą fizyczną (pożyczkodawcą) stosunkiem zobowiązaniowym.

Zgodnie bowiem z treścią art. 509 § 2 Kodeksu cywilnego, wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Na okoliczność, czy Spółka występuje w przedmiotowej sprawie w roli płatnika z tytułu przekazywanych odsetek, decydujące znaczenie ma dokonanie przez pożyczkodawcę cesji praw na rzecz spółki kapitałowej. Ponieważ w dacie przekazania odsetek, uprawnionym do ich otrzymania jest spółka kapitałowa, która jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, to przychód z odsetek będzie przychodem tej spółki, kwalifikowanym i opodatkowanym zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W konsekwencji, w związku z przekazywanymi spółce kapitałowej odsetkami, na Spółce nie ciążyły obowiązki płatnika, o których mowa w art. 30a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. poboru 19% zryczałtowanego podatku od odsetek. Tym samym Spółka nie była obowiązana, na mocy art. 42 ust. 1 ww. ustawy, do przekazania kwoty pobranego zryczałtowanego podatku na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 2 jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.