2018.06.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.203.2018.2.AN
z 19 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2018 r. (data wpływu 23 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym w dniu 13 czerwca 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 1 czerwca 2018 r. znak 0112-KDIL3-1.4011.203.2018.1.AN, na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 5 czerwca 2018 r., natomiast w dniu 13 czerwca 2018 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 11 czerwca 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sąd Okręgowy Wydział Cywilny wyrokiem z dnia 07.06.2017 r. sygn. akt: (…) zasądził od stron pozwanej xxx S.A na rzecz Wnioskodawczyni kwotę 200.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 01.02.2013 r. do dnia zapłaty oraz na rzecz nieletniej córki kwotę 180.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 01.02.2013 r. do dnia zapłaty.

Ponadto w powyższym wyroku zasądzono od nieletniej córki na rzecz strony pozwanej kwotę 1162 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Pozew przeciwko xxx Wnioskodawczyni wniosła o renty, odszkodowanie i zadośćuczynienie w związku ze zgonem męża w następstwie wypadku komunikacyjnego w dniu (…).2006 r. potrącenia przez kierowcę, który zbiegł z miejsca wypadku w celu uniknięcia jakichkolwiek odpowiedzialności karnej, równocześnie nie udzielając żadnej pomocy żyjącemu jeszcze mężowi.

Wyrokiem Sądu Okręgowego Wydziału Karno-Odwoławczego z dnia 04.02.2010 r., sygn. akt (…) za czyn ten został skazany na siedem lat więzienia (…).

W związku ze zbliżającym się terminem rozliczenia podatku dochodowego za 2017 r. Wnioskodawczyni dowiadywała się jak ma wykazać w zeznaniu podatkowym za 2017 r. kwoty zasądzone powyższym wyrokiem.

W czasie bytności w Izbach Skarbowych zarówno Zainteresowana jak i jej ojciec zamieszkały na terenie innego województwa uzyskiwali różne informacje w tej sprawie.

Informowano ich między innymi, że od kwot przyznanych im przez sąd jako odszkodowanie i zadośćuczynienie oraz odsetki nie podlegają opodatkowaniu jak też, że od odsetek muszą zapłacić podatek dochodowy.

Ponadto byli informowani, że w przypadku gdyby sąd w wyroku stwierdził, iż odsetki są wynikiem przewlekłego postępowania przed sądem, wówczas Wnioskodawczyni może być zwolniona z opłaty podatku dochodowego od odsetek.

Pozwany xxx w dniu 12.07.2017 r. przekazał na konto bankowe Wnioskodawczyni należne ustawowo odsetki naliczane od kwot głównych w wysokości:

dla Wnioskodawczyni kwotę 86 947,45 zł
dla córki kwotę 78 153,15 zł

co łącznie stanowi kwotę 165 101,10 zł.

Zainteresowana dodaje, że z wypłaconych im odsetek przekazała należność dla pani adwokat przelewem bankowym w kwocie 54 520,11 zł (kserokopia przelew bankowego w załączeniu).

Ponadto przed podjęciem działań prawnych przez ich pełnomocnika zawierając umowę zapłaciła 7200 zł. Kwotę tą spłaciła w ratach.

W sprawie karnej w okresie od 08.03.2006 r. do dnia 04.02.2010 r. Wnioskodawczyni nie musiała korzystać z pomocy adwokata, ponieważ rolę jej i córki obrońcy pełnił jej ojciec w charakterze oskarżyciela posiłkowego.

W sprawie z powództwa cywilnego była zmuszona korzystać z pomocy adwokata, ponieważ ojciec w ciągu niecałych 2 miesięcy utracił na wadze od 12-15 kg, zasłabł w łazience i karetką Pogotowia Ratunkowego został przewieziony do Szpitala, gdzie w trakcie leczenia rozpoznano dwa różnej wielkości wielkie owrzodzenia na ścianie dolnej przedniej dwunastnicy.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że zarówno odszkodowanie jak i odsetki wypłacone przez xxx na jej rzecz na podstawie wyroku sądu nie zostały otrzymane w związku prowadzoną działalnością gospodarczą ani nie dotyczyły korzyści, które podatnik mógłby otrzymać, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, wynikające z uzupełnienia wniosku.

Czy odsetki ustawowe od odszkodowania otrzymane przez Wnioskodawczynię i zasądzone wyrokiem sądu są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przyznane przez sąd odsetki stanowią część świadczenia podstawowego i powinny być zaliczane do tego samego źródła dochodu co należność główna. Odsetki od odszkodowania powinny być zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zainteresowana przedstawia poniżej swoje argumenty na poparcie zajętego stanowiska.

Główną przyczyną powstania odsetek było przewlekłe załatwianie sprawy w tym przede wszystkim w sprawie karnej.

Od momentu zaistnienia wypadku w dniu (…).2006 r. do dnia wydania ostatecznego wyroku przez Sąd Okręgowy z dnia 04.02.2010 r. sygn. akt (…) skazującego sprawcę tragedii rodziny Wnioskodawczyni na siedem lat więzienia.

Zjawisko to miało miejsce zarówno na etapie postępowania przygotowawczego śledztwa jak i też postępowania przed Sądem Rejonowym, pełne zaniechań i niezrozumiałych decyzji i postanowień, szokujących zdarzeń i popełnianych żenujących i karygodnych błędów.

Wnioskodawczyni wymienia tylko niektóre z nich zdając sobie sprawę, że trudno sobie wyobrazić i uwierzyć co ich spotkało przez te okropne lata, dlatego dla potwierdzenia ich zaistnienia załącza stosowne dokumenty wymienione w wykazie załączników do zgłoszonego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej:

niedokładne oględziny miejsca wypadku przez funkcjonariuszy policji, którzy nie znaleźli nawet buta męża.
Po przywiezieniu przez ojca Wnioskodawczyni rowerem ze sklepu wiejskiego odległego około 4 km dwoma kursami 20 kg soli kuchennej i rozsypaniu jej na miejscu wypadku oraz stopnieniu śniegu znaleźli dowody w postaci połowy kierunkowskazu lewego przedniego, elementy szkła z przedniej hartowanej szyby samochodu, kawałki lakieru z samochodu sprawcy wypadku, przy pomocy początkowo lupy sądowniczej stwierdzili, że samochód był kilkakrotnie przemalowywany.
fałszywe telefonogramy funkcjonariusza policji prowadzącego śledztwo do 5 jednostek policji co do kierunku ucieczki sprawcy wypadku, dysponując protokołem oględzin miejsca wypadku. Podał kierunek odmienny od ustaleń policjantów.
dokonane oględzin tylko samochodu sprawcy i sporządzone notatki, że prawdopodobnie samochód ten nie uczestniczył w wypadku. W notatce nie podał, że pobrał lakier z samochodu, na rozprawie ustalono iż pobrany lakier o kluczowym znaczeniu po prostu w nieustalonych okolicznościach utracił.
skandaliczne nieludzkie zachowanie zastępcy prokuratora rejonowego, który na pytanie ojca w jakim stadium znajduje się nadzorowane przez niego śledztwo oświadczył, że ojciec jest bezczelny zadając mu takie pytanie bo to policja a nie on prowadzi dochodzenie.
w związku ze zgłoszonym wnioskiem do Prokuratury Okręgowej o wyłączenie prokuratora z prowadzenia i nadzorowania ich sprawy wobec całkowitej utraty zaufania do jego osoby i objęcia nadzorem prowadzonego śledztwa przez Prokuraturę Okręgową wniosek ten został pozytywnie załatwiony tylko w zakresie objęcia nadzorem prowadzonego śledztwa przez Prokuraturę Okręgową.
w czasie postępowania przed sądem wnioski dowodowe zgłoszone przez pełnomocnika z wyboru oskarżonego miały pierwszeństwo przed wnioskami dowodowymi obrony wnoszonych przez nas jako oskarzyciel posiłkowy co miało olbrzymi wpływ na czasookres postępowania sądowego,
pełnomocnik oskarżonego opuszczał salę rozpraw w czasie składania zeznań przez świadków w celu udzielenia wskazówek znajdujących się w poczekalni świadkom - bez zgody Przewodniczego składu sędziowskiego.
załatwiając zgłoszony przez Wnioskodawczynię wniosek o okazanie kurtki męża dowodu niezwykle dla nich cennego z uwagi na ustalenia Instytutu (…) okazano im zamiast kurtki męża kurtkę innej osoby.
W protokole z rozprawy czynność ta nie została opisana.
wobec mających miejsce przypadków niezgodności protokołów z rozpraw z ich przebiegiem Wnioskodawczyni i jej ojciec wnioskowali o nagrywanie rozpraw a także o podjęcie decyzji o wyłączenie ich jawności i wyłączenie z rozpraw dziennikarza sportowego z miejscowej prasy piszącego o nich obraźliwe artykuły ich szkalujące.
Powyższe wnioski zostały odrzucone.

Z uwagi na opisany wyżej sposób prowadzenia spraw „gra na zwłokę” Wnioskodawczyni zasłabła na sali sądowej i karetką pogotowia ratunkowego została przewieziona do szpitala gdzie stwierdzono, że wysokie nadciśnienie i towarzyszące mu wymioty są następstwem sytuacji stresowej:

w sprawie cywilnej zarzuty Wnioskodawczyni dotyczą wyłącznie długich okresów opracowywania przez biegłych sądowych licznych opinii dla potrzeb sądu.

Zainteresowana przedstawiła przyczyny z powodu których postępowanie w jej sprawie trwało prawie 12 lat dla potwierdzenia ścisłego związku przyczynowo-skutkowego z przyznanymi odsetkami.

Wnioskodawczyni uważa, że nie tylko prawnie ale i moralnie ma prawo traktować odsetki przyznanej przez sąd jako część świadczenia podstawowego od którego nie powinien być naliczany podatek dochodowy od osób fizycznych.

Powyższe stanowisko potwierdzenie znajduje w wyroku sądu WSA z 2015-03-25 sygn. IS/Łd 1414/14.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle powyższego przychód powstaje zatem w każdym przypadku, w którym podatnik uzyskuje realną korzyść.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierają specyfikację źródeł przychodów, na podstawie których następuje przypisanie konkretnego przychodu do źródła przychodu. Przypisanie do konkretnego źródła przychodów jest istotne, ponieważ w zależności od ustalenia źródła przychodów, dla tego przychodu powstają dalsze skutki podatkowe prowadzące do obliczenia uzyskanego dochodu lub poniesionej straty w danym okresie rozliczeniowym.

Jednym ze źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są wskazane w pkt 9 tego przepisu „inne źródła”.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Należy podkreślić, że użyte w konstrukcji art. 20 ust. 1 ww. ustawy sformułowanie „w szczególności” świadczy o przykładowym katalogu przychodów z innych źródeł. Oznacza to, że przychodami z innych źródeł są także inne przychody, niewymienione wprost w tym przepisie.

Tym samym uznaje się, że katalog ten nie jest katalogiem zamkniętym. W związku z tym, każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8a ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Z opisu stanu faktycznego wynika m.in., że Sąd Okręgowy Wydział Cywilny wyrokiem z dnia 07.06.2017 r. sygn. akt: (…) zasądził od stron pozwanej xxx na rzecz Wnioskodawczyni kwotę 200.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 01.02.2013 r. do dnia zapłaty oraz na rzecz nieletniej córki kwotę 180.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 01.02.2013 r. do dnia zapłaty. Ponadto w powyższym wyroku zasądzono od nieletniej córki na rzecz strony pozwanej kwotę 1162 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Pozew przeciwko xxx Wnioskodawczyni wniosła o renty, odszkodowanie i zadośćuczynienie w związku ze zgonem męża w następstwie wypadku komunikacyjnego w dniu (…) 2006 r. potrącenia przez kierowcę, który zbieg z miejsca wypadku w celu uniknięcia jakichkolwiek odpowiedzialności karnej, równocześnie nie udzielając żadnej pomocy żyjącemu jeszcze mężowi. Pozwany xxx w dniu 12.07.2017 r. przekazał na konto bankowe Wnioskodawczyni należne ustawowo odsetki naliczane od kwot głównych.

Regulacje prawne dotyczące odsetek za zwłokę zawarte są w art. 481 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025), zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Wskazać należy, że odsetki wypłacone za okres pomiędzy datą zasądzenia i datą wypłaty danego świadczenia nie są wliczane do wartości tego świadczenia. Zgodnie bowiem z treścią art. 20 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 155, z późn. zm.) do wartości przedmiotu sporu nie wlicza się odsetek, pożytków i kosztów, żądanych obok roszczenia głównego.

Należy również zauważyć, że odsetki są związane z kwotą długu głównego, jednak źródło ich powstania różni się zasadniczo od źródła powstania długu głównego. Innymi słowy, nie można utożsamiać odsetek za zwłokę z odszkodowaniem, zadośćuczynieniem czy też innym świadczeniem (naprawieniem szkody). Wierzyciel może ich żądać dopiero, jeżeli dłużnik opóźni się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego. Tak więc pomimo pewnego związku odsetek z długiem głównym ze względu na fakt różnego źródła ich powstania, są one należnością odrębną od odszkodowania. Odsetki mają charakter uboczny względem świadczenia głównego – są skutkiem niewykonania zobowiązań.

Potwierdza to orzecznictwo sądów, m.in. Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyroku z dnia 24 stycznia 2008 r. sygn. akt II FSK 1629/06 stwierdził, że: (...) Odsetki należne w razie uchybienia przez dłużnika terminowi świadczenia pieniężnego (art. 481 § 1 K.c.) należy traktować jako wynagrodzenie za przedłużone i pozbawione podstaw prawnych korzystanie z cudzego kapitału. Inaczej rzecz ujmując, jest to odszkodowanie za pozbawienie wierzyciela możliwości dysponowania kapitałem, a tym samym pozbawienie go spodziewanych z tego tytułu korzyści (np. przez korzystną lokatę) (…). W orzecznictwie Sądu Najwyższego wyjaśniono, że głównym motywem legislacyjnym uregulowania takiego, jak w art. 481 § 1 K.c., uregulowania jest uznanie, że wierzyciel ponosi przez opóźnienie co najmniej szkodę w postaci odsetek, na jakie mógłby ulokować otrzymaną w terminie sumę (wyrok z dnia 24 kwietnia 1997 r. sygn. akt II CKN 118/97, OSP 1998, Nr 1, poz. 3, z glosą A. Szpunara). Odsetki zatem są kompensatą tego, że wierzyciel nie mógł z pieniędzy skorzystać wcześniej. Wyżej powiedziane, prowadzi do konkluzji, że odsetki otrzymane na podstawie wyroku z tytułu opóźnienia dłużnika ze spełnieniem świadczenia pieniężnego (art. 481 § 1 K.c.) stanowią odszkodowanie dotyczące korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono i jako takie nie są wolne od podatku dochodowego (art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Powyższy pogląd w całej rozciągłości podzielił Wojewódzki Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 11 lipca 2013 r. sygn. akt I SA/Gl 145/13, dodał, że: w żadnej jednostce redakcyjnej przepisu art. 21 u.p.d.o.f. nie została zakodowana norma o charakterze szczególnym statuująca zwolnienie podatkowe obejmujące wyżej opisane odsetki za zwłokę. Normy takiej nie ma również w innych regulacjach wchodzących w skład systemu prawa obowiązującego. W przepisie art. 21 u.p.d.o.f. zostały natomiast zawarte zwolnienia podatkowe dotyczące innego rodzaju odsetek. Wynik wnioskowania a contrario wskazuje, że odsetki, które nie zostały wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, podlegają opodatkowaniu. Sąd wskazuje, że dokonując interpretacji należy mieć na względzie i tę okoliczność, że zwolnienia podatkowe stanowią odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania, co powoduje, że niedopuszczalne byłoby poszerzanie zakresu zwolnień w drodze wykładni; w szczególności wbrew jednoznacznej woli ustawodawcy wyrażonej w przepisie.

Dodatkowo w wyroku z dnia 25 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 2626/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny zauważył, że: To, że w świetle prawa cywilnego odsetki te wiążą się i zależą od zasadności roszczenia głównego, nie zmienia zupełnie odrębnego tytułu, z którego wywodzą się odsetki na gruncie podatkowym. Przychód odsetkowy Skarżącego ma swoje źródło nie w odszkodowaniu lub zadośćuczynieniu, lecz w spóźnieniu dłużnika w wypłacie tego odszkodowania i zadośćuczynienia.

Powyższe rozważanie potwierdziły wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, np. z 8 listopada 2016 r. sygn. akt I SA/Wr 685/16 oraz I SA/Wr 686/16, a także z 16 marca 2017 r. sygn. akt I SA/Wr 1265/16 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który w wyroku z dnia 21 stycznia 2016 r. sygn. akt I SA/Go 419/15 stwierdził: Zgodzić się należy z twierdzeniem, że skoro ustawodawca wyraźnie określa przypadki, w których także odsetki od określonych przychodów wolne są od podatku, natomiast w stosunku do innych kategorii zwolnień o odsetkach nie wspomina, to jest to celowe uregulowanie, pozwalające wywieść wniosek, że tylko w niektórych przypadkach, wyraźnie w ustawie wskazanych, także odsetki od określonych przychodów objęte są zwolnieniem od podatku. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie również w przywołanych w tymże wyroku orzeczeniach, a mianowicie: Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 sierpnia 2009 r., sygn. akt II FSK 588/08, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 9 marca 2010 r., sygn. akt I SA/Rz 6/10.

Nie można też stracić z pola widzenia faktu, że powyższy pogląd znalazł również potwierdzenie w judykatach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, na dowód czego można przykładowo przywołać takie wyroki jak: z 27 kwietnia 2017 r. sygn. akt I SA/Po 1446/16, z 19 stycznia 2017 r. sygn. akt I SA/Po 719/16 czy też z 4 sierpnia 2016 r. sygn. akt I SA/Po 764/16.

Ostatecznie należy zauważyć, że w dniu 6 czerwca 2016 r. została podjęta uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego (sygn. akt II FPS 2/16) dotycząca opodatkowania odsetek. Zapadła ona na tle stanu faktycznego dotyczącego odsetek od nieterminowej zapłaty ceny za zbyte akcje, jednakże ma ona zastosowanie do wszystkich sytuacji związanych z zapłatą odsetek od należności głównej, których skutków podatkowych nie przewidziano w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przedmiotowej uchwale siedmiu sędziów NSA uznało, że czym innym jest świadczenie główne, a czym innym odsetki za opóźnienie w jego zapłacie. Tym samym należy rozliczyć odrębnie każde ze świadczeń. Wobec powyższego stwierdzić należy, że wyłączenie z opodatkowania należności głównej nie oznacza, że wolne od podatku są także odsetki.

Analizując treść powyższych przepisów i zapadłego orzecznictwa, należy zauważyć, że nie można utożsamiać odsetek za zwłokę z odszkodowaniem, zadośćuczynieniem czy innym świadczeniem (np. naprawieniem szkody). Wierzyciel może ich żądać dopiero, jeżeli dłużnik opóźni się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego.

Z tych względów zwolnienie od podatku należności głównej (np. odszkodowania czy zadośćuczynienia) nie oznacza, że wolne od podatku są także odsetki od niej naliczone. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje zwolnienia od podatku – co do zasady − odsetek od ww. świadczeń; zwalnia od opodatkowania jedynie należność główną, tj. świadczenia polegające na naprawieniu szkody na rzecz poszkodowanego.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu zwolnień przedmiotowych wymieniono wprost odsetki wolne od podatku, co oznacza, że ustawodawca wyraźnie odróżnia je od odszkodowania i zadośćuczynienia.

I tak wolne od podatku są odsetki wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 52, pkt 95, pkt 119, pkt 130, pkt 130a i pkt 130b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli:

odsetki i kwoty rekompensat otrzymanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o zasadach realizacji przedpłat na samochody osobowe (Dz. U. poz. 776) (pkt 52);
odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 (pkt 95);
odsetki od papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa oraz obligacji emitowanych przez jednostki samorządu terytorialnego, w części odpowiadającej kwocie odsetek zapłaconych przy nabyciu tych papierów wartościowych od emitenta (pkt 119);
odsetki lub dyskonto od obligacji emitowanych przez Skarb Państwa i oferowanych na rynkach zagranicznych oraz dochody z odpłatnego zbycia tych obligacji uzyskane przez osoby fizyczne, o których mowa w art. 3 ust. 2a (pkt 130);
odsetki lub dyskonto od listów zastawnych uzyskane przez osoby fizyczne, o których mowa w art. 3 ust. 2a (pkt 130a);
odsetki lub dyskonto od obligacji emitowanych przez Bank Gospodarstwa Krajowego i oferowanych na rynkach zagranicznych, przeznaczonych na finansowanie ustawowych celów działalności Banku Gospodarstwa Krajowego, dotyczących wspierania polityki gospodarczej Rady Ministrów, realizacji rządowych programów społeczno-gospodarczych oraz programów samorządności lokalnej i rozwoju regionalnego, oraz dochody z odpłatnego zbycia tych obligacji, uzyskane przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a (pkt 130b).

W świetle powyższego należy przyjąć, że ustawodawca nie pomija odsetek w zwolnieniach, jeżeli uznaje zasadność ich zwolnienia w odniesieniu do dóbr, które w jego ocenie zasługują na szczególną ochronę.

Należy pokreślić, że wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

Reasumując należy stwierdzić, że na gruncie opisanego we wniosku stanu faktycznego, otrzymane przez Wnioskodawczynię odsetki od odszkodowania, nie podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych, ponieważ przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, takiego zwolnienia nie przewidują. W konsekwencji, odsetki od odszkodowania stanowią dla Wnioskodawczyni przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo, tut. Organ zauważa, że do wniosku dołączono plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem. W postępowaniu tym organ nie analizuje kompetencji innych organów, ogranicza się do dokonania subsumcji przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego pod określony przepis prawa podatkowego i wyjaśnienia przyczyn, dla których w określonym stanie faktycznym dany przepis ma zastosowanie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin