Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.263.2018.1.DR
z 27 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2018 r. (data wpływu 29 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego osób fizycznych w zakresie amortyzacji środków trwałych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego osób fizycznych w zakresie amortyzacji środków trwałych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi samodzielną działalność gospodarczą. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznych. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest wykonywanie usług budowlanych w zakresie wykonywania posadzek w obiektach handlowych lub przemysłowych na terenie kraju oraz poza jego granicami. Wnioskodawca w roku podatkowym 2018 jest zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych na zasadach określonych ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2018 r. poz. 395). Wnioskodawca przewiduje, iż będzie zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych także w następnych latach podatkowych. Od uzyskanego dochodu z tytułu prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej Wnioskodawca jest zobowiązany w roku podatkowym 2018 do opłacania podatku dochodowego od osób fizycznych według stawki podatkowej w wysokości 19%. Zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych opłaca miesięcznie.

W roku podatkowym 2018 Wnioskodawca nabył od czynnego podatnika podatku od towarów i usług oraz przyjął do użytkowania i zaewidencjonował w ewidencji środków trwałych, poniżej wymienione fabrycznie nowe środki trwałe (zacieraczki do polerowania posadzek betonowych), które to środki trwałe są związane zakresem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej tj.:

1. zacieraczka do betonu, nabyta w dniu 26 kwietnia 2018 r., przyjęta do użytkowania w dniu 26 kwietnia 2018 r., symbol Klasyfikacji środków trwałych ww. środka trwałego to grupa 581. Ustalona przez Wnioskodawcę wartość początkowa środka trwałego to 71 600 zł (siedemdziesiąt jeden tysięcy sześćset złotych). Wnioskodawca naliczył w miesiącu kwietniu 2018 r. od wartości początkowej niniejszego środka trwałego odpisy amortyzacyjne w kwocie 71 600 zł, które to odpisy amortyzacyjne zostały w kwocie 71 600 zł zaliczone w miesiącu kwietniu 2018 r. do kosztów uzyskania przychodów,
2. zacieraczka do betonu, nabyta w dniu 26 kwietnia 2018 r., przyjęta do użytkowania w dniu 26 kwietnia 2018 r., symbol Klasyfikacji środków trwałych ww. środka trwałego to grupa 581. Ustalona przez Wnioskodawcę wartość początkowa ww. środka trwałego to 71 600 zł (siedemdziesiąt jeden tysięcy sześćset złotych). Wnioskodawca naliczył w miesiącu kwietniu 2018 r. od wartości początkowej niniejszego środka trwałego odpis amortyzacyjny w kwocie 28 400 zł (dwadzieścia osiem tysięcy czterysta złotych), który to odpis amortyzacyjny został w kwocie 28 400 zł zaliczony w miesiącu kwietniu 2018 r. do kosztów uzyskania przychodu. Natomiast od pozostałej wartości początkowej ww. środka trwałego po dokonaniu opisanego powyżej odpisu amortyzacyjnego w kwocie 43 200 zł, od miesiąca stycznia 2019 r. Wnioskodawca ma zamiar naliczać odpisy amortyzacyjne według metody degresywnej tj.: wg stawki w wysokości 20% x 2, które to odpisy będą zaliczane od miesiąca stycznia 2019 r. do kosztów uzyskania przychodu,

zwane dalej w skrócie zacieraczkami do betonu. Należności za nabyte zacieraczki do betonu zostały w całości opłacone przez Wnioskodawcę za pośrednictwem rachunku bankowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca miał prawo naliczyć od opisanych powyżej dwóch środków trwałych - zacieraczek do betonu, odpisy amortyzacyjne w łącznej kwocie 100 000 zł (sto tysięcy złotych) oraz czy miał prawo zaliczyć kwotę naliczonych odpisów amortyzacyjnych od ww. opisanych dwóch środków trwałych w kwocie łącznej 100 000 zł w miesiącu kwietniu 2018 r. do kosztów uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy – podatnicy nabywający środki trwałe między innymi z grupy 5 mogą w każdym roku podatkowym skorzystać z uprawnień, o których mowa w art. 22k ust. 14-21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W niniejszej sprawie nabyte w miesiącu kwietniu 2018 r. środki trwałe są bezpośrednio związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Wskazać także należy, iż art. 22 ust. 15 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje, iż naliczenia odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22k ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do kwoty 100 000 zł można także dokonywać od dwóch środków trwałych. Dlatego też reasumując powyższe należy uznać, że Wnioskodawca miał prawo naliczyć od opisanych powyżej dwóch środków trwałych tj. zacieraczek do betonu, przyjętych przez Wnioskodawcę do używania w miesiącu kwietniu 2018 r., odpisy amortyzacyjne w łącznej kwocie 100 000 zł (sto tysięcy złotych) oraz należy uznać, że Wnioskodawca miał prawo zaliczyć kwotę naliczonych odpisów amortyzacyjnych od ww. opisanych dwóch środków trwałych w kwocie łącznej 100 000 zł w miesiącu kwietniu 2018 r. do kosztów uzyskania przychodu. Wskazać jednocześnie należy, iż od niezamortyzowanej części jednego z ww. środków trwałych w kwocie 28 400 zł Wnioskodawca będzie miał prawo – na podstawie art. 22k ust. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych naliczyć odpisy amortyzacyjne i zaliczać ww. odpisy od dnia 1 stycznia 2019 r. do kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 200 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Problematyka amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uregulowana została w przepisach art. 22a do art. 22m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub, w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Ponadto, jak stanowi art. 22i ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych,
z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1. Stawki te można podwyższać lub obniżać zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami ustawy.

Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 22i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji (wykazu) do końca tego roku podatkowego (art. 22h ust. 4 ww. ustawy).

Jednakże zgodnie z art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Jak stanowi art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 tej ustawy.

Zgodnie z art. 22k ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji oraz środków transportu, z wyłączeniem samochodów osobowych, w pierwszym podatkowym roku ich używania przy zastosowaniu stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższonych, z zastrzeżeniem ust. 2, o współczynnik nie wyższy niż 2,0, a w następnych latach podatkowych od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody określonej w art. 22i ust. 1, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22i.

W myśl art. 22k ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym od 12 sierpnia 2017 r. – podatnicy prowadzący działalność gospodarczą mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytych fabrycznie nowych środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 000 zł. Kwota 100 000 zł obejmuje sumę odpisów amortyzacyjnych i wpłaty na poczet nabycia środka trwałego, o której mowa w art. 22 ust. 1s, zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22k ust. 15 ustawy o podatku dochodowym przepis ust. 14 stosuje się, pod warunkiem że:

1. wartość początkowa jednego środka trwałego, o którym mowa w ust. 14, nabytego w roku podatkowym, wynosi co najmniej 10 000 zł lub
2. łączna wartość początkowa co najmniej dwóch środków trwałych, o których mowa w ust. 14, nabytych w roku podatkowym, wynosi co najmniej 10 000 zł, a wartość początkowa każdego z nich przekracza 3 500 zł.

Przepis art. 22k ust. 16 ww. ustawy stanowi, że kwotę jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, o której mowa w ust. 14, pomniejsza się o wysokość zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów wpłaty na poczet nabycia środka trwałego, o której mowa w art. 22 ust. 1s.

W przypadku, o którym mowa w ust. 15 pkt 2, kwotę jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, o której mowa w ust. 14, pomniejsza się o kwotę odpisów amortyzacyjnych dokonanych przez podatnika od środków trwałych, o których mowa w ust. 14. (art. 22k ust. 17 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22k ust. 18 ww. ustawy do odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, o których mowa w ust. 14, stosuje się odpowiednio przepis ust. 8, z tym że suma dokonanych odpisów amortyzacyjnych i wpłaty na poczet nabycia środka trwałego, o której mowa w art. 22 ust. 1s, zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.

W myśl art. 22k ust. 8 ww. ustawy podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi samodzielną działalność gospodarczą, opodatkowaną 19% podatkiem dochodowym. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest wykonywanie usług budowlanych w zakresie wykonywania posadzek w obiektach handlowych lub przemysłowych na terenie kraju oraz poza jego granicami. Wnioskodawca prowadzi ewidencję księgową w formie ksiąg rachunkowych.

W roku podatkowym 2018 Wnioskodawca nabył od czynnego podatnika podatku od towarów i usług oraz przyjął do użytkowania i zaewidencjonował w ewidencji środków trwałych, poniżej wymienione fabrycznie nowe środki trwałe (zacieraczki do polerowania posadzek betonowych), które to środki trwałe są związane zakresem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej tj.:

1. zacieraczka do betonu, nabyta w dniu 26 kwietnia 2018 r., przyjęta do użytkowania w dniu 26 kwietnia 2018 r., symbol Klasyfikacji środków trwałych ww. środka trwałego to grupa 581. Ustalona przez Wnioskodawcę wartość początkowa środka trwałego to 71 600 zł (siedemdziesiąt jeden tysięcy sześćset złotych). Wnioskodawca naliczył w miesiącu kwietniu 2018 r. od wartości początkowej niniejszego środka trwałego odpisy amortyzacyjne w kwocie 71 600 zł, które to odpisy amortyzacyjne zostały w kwocie 71 600 zł zaliczone w miesiącu kwietniu 2018 r. do kosztów uzyskania przychodów,
2. zacieraczka do betonu, nabyta w dniu 26 kwietnia 2018 r., przyjęta do użytkowania w dniu 26 kwietnia 2018 r., symbol Klasyfikacji środków trwałych ww. środka trwałego to grupa 581. Ustalona przez Wnioskodawcę wartość początkowa ww. środka trwałego to 71 600 zł (siedemdziesiąt jeden tysięcy sześćset złotych). Wnioskodawca naliczył w miesiącu kwietniu 2018 r. od wartości początkowej niniejszego środka trwałego odpis amortyzacyjny w kwocie 28 400 zł, który to odpis amortyzacyjny został w kwocie 28 400 zł zaliczony w miesiącu kwietniu 2018 r. do kosztów uzyskania przychodu. Natomiast od pozostałej wartości początkowej ww. środka trwałego po dokonaniu opisanego powyżej odpisu amortyzacyjnego w kwocie 43 200 zł, od miesiąca stycznia 2019 r. Wnioskodawca nalicza odpisy amortyzacyjne według metody degresywnej tj.: wg stawki w wysokości 20% x 2, które to odpisy będą zaliczane od miesiąca stycznia 2019 r. do kosztów uzyskania przychodu.

Należności za nabyte zacieraczki do betonu zostały w całości opłacone przez Wnioskodawcę za pośrednictwem rachunku bankowego.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne do opisanego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że skoro przedmiotowe zacieraczki do betonu spełniają przesłanki zawarte w art. 22k ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. – jak wskazano we wniosku – są fabrycznie nowe, zaliczone do grupy 581 Klasyfikacji środków trwałych, łączna ich wartość przekracza 10 000 zł, wartość początkowa każdego z nich przekracza 3 500 zł i zostały nabyte oraz wprowadzone do ewidencji środków trwałych w dniu 26 kwietnia 2018 r., to Wnioskodawca miał prawo dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w łącznej kwocie 100 000 zł oraz zaliczyć ww. odpis amortyzacyjny do kosztów uzyskania przychodu w kwietniu 2018 r. Zgodnie bowiem z przepisem art. 22k ust. 18 w związku z art. 22k ust. 8 ww. ustawy, podatnik może dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

Jednocześnie należy stwierdzić, że prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy w kwestii odpisów amortyzacyjnych od pozostałej wartości początkowej zacieraczki do betonu nabytej w dniu 26 kwietnia 2018 r. W tym zakresie zastosowanie ma – zgodnie z art. 22k ust. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – cytowany uprzednio przepis art. 22k ust. 8 ww. ustawy, w myśl którego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22k ust. 1 lub art. 22i ww. ustawy od następnego roku podatkowego. Przepis ten stanowi jednoznacznie, że pozostała część wartości początkowej środka trwałego, od którego dokonano jednorazowego odpisu (niższego od wartości początkowej) podlega amortyzacji w latach następnych. Od następnego roku podatkowego można dokonywać odpisów amortyzacyjnych metodą degresywną albo liniową.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawca po dokonaniu jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w kwocie 100 000 zł w kwietniu 2018 r., będzie miał prawo do dokonywania dalszych odpisów amortyzacyjnych od pozostałej wartości początkowej zacieraczki do betonu od stycznia 2019 r. (zgodnie z art. 22k ust. 1 lub art. 22i ww. ustawy).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.