Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.346.2018.1.JC
z 28 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2018 r. (data wpływu 14 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do nabytych usług związanych z realizują projektu pn. „…”– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do nabytych usług związanych z realizują projektu pn. „.…”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina … jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT) i składa deklaracje VAT-7. Gmina nie prowadzi działalności gospodarczej. Gmina realizuje projekt pn. „ …”, który jest współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa … na lata 2014-2020. W ramach projektu zostaną dostarczone i zamontowane mikroinstalacje fotowoltaiczne w ilości 27 szt. o mocy od 3,24 kW do 6,21 kW, w których jako źródło energii odnawialnej zastosowane zostaną moduły fotowoltaiczne polikrystaliczne o mocy min. 270 Wp/moduł. W ramach projektu będą również dostarczone i zamontowane mikroinstalacje solarne w ilości 7 szt. (złożone z 3 kolektorów każda) w których jako źródło energii odnawialnej zastosowane zostaną kolektory płaskie. Mikroinstalacje fotowoltaiczne i solarne zostaną zamocowane do specjalnie przygotowanej konstrukcji bazowej, mocowanej do lekkiej konstrukcji ustawionej bezpośrednio na dachu, za pomocą systemu montażowego dedykowanego dla tego typu instalacji. Urządzenia te zostaną zamontowane na dachach prywatnych budynków mieszkalnych jednorodzinnych (powierzchnia poszczególnych budynków nie przekracza 300 m2) na podstawie Umowy wstępnej na wykonanie przedsięwzięcia realizowanego przez Gminę … polegającego na zakupie i montażu mikroinstalacji fotowoltaicznej z uczestnikiem projektu (właścicielem nieruchomości), w której m.in. Uczestnik projektu zobowiązuje się do nieodpłatnego udostępnienia terenu/obiektu budowlanego Gminie … oraz realizującemu zakup i montaż mikroinstalacji fotowoltaicznej na czas trwania prac montażowych jak też i po zrealizowaniu przedsięwzięcia w okresie trwałości projektu w celu przeprowadzenia kontroli, konserwacji, ewentualnych napraw, pomiarów, monitorowania instalacji i sporządzania dokumentacji fotograficznej. Po zakończeniu prac montażowych zamontowane mikroinstalacje, pomimo ich montażu na prywatnych budynkach mieszkalnych, pozostają własnością Gminy przez cały okres trwałości projektu tj. 5 lat od dnia ostatecznego rozliczenia projektu (zwrotu dotacji przez instytucję dofinansowującą). Po jego upływie urządzenia zostaną nieodpłatnie przekazane przez Gminę właścicielom budynków. Począwszy od dnia odbioru końcowego i przekazania zamontowanych mikroinstalacji Właścicielom budynków Gmina użycza im te mikroinstalacje do korzystania zgodnie z ich przeznaczeniem do dnia upływu trwałości projektu. Gmina nie będzie pobierała opłat od Właścicieli budynków w związku z korzystaniem przez nich z przekazanych do użytkowania mikroinstalacji fotowoltaicznych i solarnych.

Na opisane przedsięwzięcie Gmina złożyła wniosek o współfinansowanie projektu pn. „…” ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa … na lata 2014-2020 Działanie 3.1 Wspieranie wytwarzania i dystrybucji energii pochodzącej ze źródeł odnawianych. Planowana łączna wartość inwestycji stanowi kwotę 853.971,91 zł brutto. Wnioskiem aplikacyjnym zostały objęte koszty zakupu i montażu mikroinstalacji fotowoltaicznych i solarnych w kwocie 794.076,11 zł brutto. Wnioskowane dofinansowanie z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa … na lata 2014-2020 stanowi 50% kosztów netto wskazanych we wniosku w kwocie 367.627,83 zł. Stronami umowy o dofinansowanie projektu jest Gmina i Urząd Marszałkowski reprezentowany przez Zarząd Województwa … pełniący funkcję Instytucji Zarządzającej RPO ….

Pozostałe koszty w wysokości 486.344,08 stanowią:

• wkład własny Uczestników projektu w kwocie 367.627,83 zł, co stanowi 50 % kosztów kwalifikowalnych (netto),
• koszt niekwalifikowalny stanowiący podatek VAT 8% w kwocie 58.820,45 zł od kosztu objętego wnioskiem,
• oraz pozostałe koszty niekwalifikowalne brutto w wysokości 59.895,80 zł (w tym podatek VAT 23% w wysokości 11.200,03 zł) ponoszone przez Uczestnika projektu za sporządzenie studium wykonalności, wniosku, projektu wykonawczego, wykonanie promocji i sprawowanie nadzoru inwestorskiego).

Koszty te poniosą Uczestnicy projektu, którzy na podstawie w/w umów cywilnoprawnych zawartych z Gminą dokonają na rachunek bankowy Gminy wpłat co stanowić będzie zwrot sfinansowanych i rozliczonych przez Gminę należności względem wykonawców tych mikroinstalacji.

Koszty poniesione za wykonanie studium wykonalności, wniosku, projektu wykonawczego, promocji oraz sprawowanie nadzoru inwestorskiego nie są objęte wnioskiem aplikacyjnym i stanowią kwotę brutto 59 895,80 zł.

Wpłaty właścicieli budynków nie są zaliczkami, lecz stanowią ich udział w całości realizowanego projektu, który obejmuje dostawę wraz z montażem mikroinstalacji fotowoltaicznych i solarnych. Wpłaty te są obowiązkowe, w przypadku ich nie dokonania będą one dochodzone w postępowaniu egzekucyjnym.

Gmina zabezpieczy środki finansowe gwarantujące płynne i terminowe rozliczenie z wykonawcami dostarczonych i zamontowanych mikroinstalacji (zabezpieczy środki finansowe na pokrycie kosztów wkładu własnego właścicieli budynków oraz całość wydatków niekwalifikowalnych projektu).

Przedmiotem umów zawartych z Uczestnikami projektu jest ustalenie wzajemnych zobowiązań prawnych, organizacyjnych i finansowych związanych z dostawą wraz z montażem mikroinstalacji. W umowach uregulowane są sprawy warunków uczestnictwa w projekcie, sprawy rozliczeń finansowych, udostępnienia terenu/obiektu budowlanego na czas realizacji i trwałości projektu.

Gmina zabezpieczy realizację projektu tj.:

1. Zgodnie z przepisami ustawy Prawo zamówień publicznych wyłoni wykonawcę dostawy wraz z montażem mikroinstalacji fotowoltaicznych i mikroinstalacji solarnych;
2. Ustali harmonogram realizacji prac montażowych;
3. Zapewni bieżący nadzór inwestorski nad przebiegiem prac montażowych;
4. Przeprowadzi odbiory końcowe dostarczonych oraz zamontowanych mikroinstalacji oraz dokona rozliczenia finansowego projektu;
5. Ustali koszty indywidualnych mikroinstalacji fotowoltaicznych i mikroinstalacji solarnych na poszczególnych budynkach na podstawie kwot wnikających z ofert wykonawców wyłonionych w ramach ogłoszonych przez Gminę przetargów.

W odniesieniu do przedmiotowej inwestycji w charakterze inwestora będzie występowała Gmina, a nie Uczestnicy projektu - użytkownicy mikroinstalacji. Umowy z firmami na montaż mikroinstalacji zawarte będą przez Gminę, faktury za dostawę wraz z montażem wystawione będą przez wykonawców tylko na Gminę i jedynie Gmina będzie zobowiązana do zapłaty wynagrodzenia wykonawcom dostarczonych i zamontowanych mikroinstalacji fotowoltaicznych i solarnych.

Uczestnik projektu nie ma żadnych bezpośrednich roszczeń czy zobowiązań w stosunku do firm zajmujących się montażem mikroinstalacji jak też sporządzanych dokumentów, wykonaniem promocji i sprawowaniem nadzoru inwestorskiego.

Wykonawcy mikroinstalacji fotowoltaicznych i solarnych będą zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku VAT. Wykonawca mikroinstalacji fotowoltaicznych został już wyłoniony w postępowaniu przetargowym, natomiast wykonawca mikroinstalacji solarnych zostanie wybrany w ramach trwającej obecnie procedury o udzielenie zamówienia publicznego. W „specyfikacji istotnych warunkach zamówienia” nie uwzględniono odwrotnego obciążenia VAT, tak też zawarto z wykonawcą umowę na wykonanie zadania.

Według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług usługę dostawy i montażu mikroinstalacji solarnych należy zaliczyć do PKWiU 43.22.12.0 „Roboty związane z wykonaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych”, natomiast wykonanie mikroinstalacji fotowoltaicznych do PKWiU 43.21.10.2 „Roboty związane z wykonaniem pozostałych instalacji elektrycznych”.

Świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz uczestników projektu (właścicieli nieruchomości) czynności wynikające z realizowanego projektu, wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008 r. obowiązującej dla potrzeb opodatkowania podatkiem od towarów i usług, na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług są sklasyfikowane następująco:

• usługa dostawy i montażu mikroinstalacji solarnych - PKWiU 43.22.12.0 „Roboty związane z wykonaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych”,
• wykonanie mikroinstalacji fotowoltaicznych - PKWiU 43.21.10.2 „Roboty związane z wykonaniem pozostałych instalacji elektrycznych”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy nabyte usługi w zakresie dostawy wraz z montażem mikroinstalacji fotowoltaicznych oraz mikroinstalacji solarnych powinny być opodatkowane na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 jako odwrotne obciążenie?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując zakupu usługi w zakresie dostawy wraz z montażem mikroinstalacji fotowoltaicznych oraz mikroinstalacji solarnych świadczonych przez wykonawców wyłonionych w trybie przetargu, w sytuacji gdy wykonawcy będą podatnikami podatku VAT, u których sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy ma obowiązek rozliczenia podatku na zasadzie „odwrotnego obciążenia” polegającego na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na Gminę, na rzecz której będzie świadczona usługa.

Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i planuje, że podmioty dokonujące dostawy wraz z montażem mikroinstalacji fotowoltaicznych oraz mikroinstalacji solarnych będą czynnymi zarejestrowanymi podatnikami podatku VAT. Czynności te w ocenie Gminy stanowić będą roboty wymienione w załączniku nr 14 w poz. 2-48 do ustawy o podatku od towarów i usług podlegające rozliczeniu w drodze „odwrotnego obciążenia” w przypadku jeśli usługodawcy występują w roli podwykonawcy w ramach danej inwestycji. Zdaniem Gminy podmiot wykonujący w/w prace będzie występował w charakterze podwykonawcy, o którym mowa w art. 17 ust. 1 h ustawy o VAT.

Gmina w ramach realizacji projektu będzie występować zarówno w roli inwestora organizując cały proces inwestycyjny oraz jako główny wykonawca, ponieważ ostatecznie to Gmina będzie realizowała odpłatne świadczenie usług na rzecz Uczestnika projektu - właściciela nieruchomości.

Zatem skoro Gmina wystąpi także w charakterze wykonawcy inwestycji to podmioty realizujące w ramach tej inwestycji usługi na rzecz Gminy będą podwykonawcą świadczonej usługi.

W związku z powyższym, Gmina dokonując zakupu usług od takich podmiotów jest zobowiązana do opodatkowania takiej usługi, tj. naliczenia właściwej stawki podatku VAT oraz ujęcia takiej transakcji wraz z podatkiem należnym we własnej deklaracji na podatek VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie organ interpretacyjny zauważa, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie według symbolu PKWiU. Tym samym wydając niniejszą interpretację organ oparł się na opisie sprawy wynikającym z treści wniosku, tj. przede wszystkim na klasyfikacji statystycznej podanej przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – dalej jako „PKWiU” – zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Klasyfikacja dokonana przez producenta (usługodawcę) nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności w zaliczeniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Organ interpretacyjny nie jest uprawniony do formalnego przyporządkowywania towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się bowiem w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

Wobec tego w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU czynności wymienionych we wniosku) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (….).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przepisy z zakresu podatku od towarów i usług odwołują się w niektórych przypadkach do grupowań PKWiU. Przy czym prawidłowa identyfikacja towarów i usług w ramach klasyfikacji statystycznych stanowi niezbędny warunek do określenia wysokości opodatkowania lub podmiotu zobowiązanego do rozliczenia VAT w odniesieniu do towarów i usług, dla których przepisy z zakresu VAT powołują klasyfikację statystyczną.

Od dnia 1 stycznia 2016 r. obowiązuje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.). Jednakże zgodnie z jego § 3 pkt 1, do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2018 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9;
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Według art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W załączniku nr 14 do ustawy wymieniono m.in.:

• w pozycji 23: PKWiU 43.21.10.2 – Roboty związane z wykonywaniem pozostałych instalacji elektrycznych,
• w pozycji 25: PKWiU 43.22.12.0 – Roboty związane z wykonaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika języka polskiego, „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (...).

Przy dalszych „podzleceniach” przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest - w stosunku do swojego podwykonawcy - głównym wykonawcą swojego zakresu prac.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przywołane regulacje ustawy wprowadzają mechanizm polegający na przeniesieniu obowiązku rozliczania podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego wykonana została ściśle określona usługa.

Mechanizm „odwrotnego obciążenia” podatkiem od towarów i usług stanowi odstępstwo od generalnej zasady wyrażonej w art. 193 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) – dalej zwanej „Dyrektywą” – (zgodnie z którym osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczenia usług) i przenosi obowiązek rozliczenia VAT należnego ze sprzedającego na nabywcę. Podstawą dla zastosowania tego szczególnego środka jest art. 199-199a Dyrektywy. W art. 199 ust. 1 oraz art. 199a ust. 1 Dyrektywy zawarty został zamknięty katalog transakcji, w odniesieniu do których państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik podatku od towarów i usług – odbiorca towarów i usług będących przedmiotem tych transakcji, wśród których wymieniono dostawę zużytych materiałów, zużytych materiałów nienadających się do ponownego użycia w tym samym stanie, złomu, odpadów przemysłowych i nieprzemysłowych, odpadów przetwarzalnych, częściowo przetworzonych odpadów oraz dostawy pewnych towarów i świadczenia usług wymienionych w załączniku VI [ art. 199 ust. 1 lit. d) Dyrektywy]. Do decyzji państw członkowskich Unii Europejskiej pozostawiono zarówno ewentualne zaimplementowanie tego mechanizmu na grunt krajowych regulacji, jak również kwestię, które spośród enumeratywnie wskazanych w dyrektywie towarów i usług zostaną nim objęte.

A zatem, rozliczanie podatku na zasadzie mechanizmu odwróconego obciążenia ma zastosowanie jeśli spełnione są łącznie następujące warunki:

• usługodawca i usługobiorca są podatnikami VAT czynnymi,
• usługodawca jest podwykonawcą usługobiorcy, czyli usługodawca nie jest generalnym wykonawcą usług i jego sprzedaż nie jest zwolniona na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy,
• świadczenie dotyczy usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi tam symbolami PKWiU.

Z okoliczności opisanych we wniosku wynika, że Gmina będzie realizowała projekt polegający na dostawie wraz z montażem mikroinstalacji fotowoltaicznych i mikroinstalacji solarnych na dachach budynków mieszkalnych jednorodzinnych. Gmina realizując inwestycje będzie wykonawcą (inwestorem) działającym na rzecz mieszkańców, świadczącym roboty budowlane sklasyfikowane wg symboli PKWiU 43.21.10.2 oraz 43.22.12.0, wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o VAT. Roboty te zostaną przez Gminę zlecone podwykonawcy. Zarówno Gmina, jak i podwykonawca, są czynnymi podatnikami VAT.

Analiza treści wniosku oraz cytowanych regulacji z zakresu podatku od towarów i usług prowadzi do wniosku, że skoro – jak wskazano we wniosku – usługi dostawy i montażu mikroinstalacji solarnych oraz wykonania mikroinstalacji fotowoltaicznych są sklasyfikowane w grupowaniach PKWiU 43.22.12.0 oraz 43.21.10.2 i będą świadczone przez podwykonawcę - czynnego podatnika VAT na rzecz Gminy - również czynnego podatnika VAT, która będzie świadczyła na rzecz mieszkańców takie same usługi (odsprzedaż nabytej usługi) to usługi te będą podlegać opodatkowaniu przy zastosowaniu mechanizmu odwrotnego obciążenia. Tym samym podatek powinien zostać rozliczony przez nabywcę usług, tj. Gminę. Oznacza to, że Gmina zobowiązana będzie wykazać w deklaracji VAT-7 podatek należny (z zastosowaniem odpowiedniej stawki) obliczając go na podstawie faktur wystawionych przez podwykonawcę.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że tut. organ nie oceniał kwestii podlegania opodatkowaniu VAT czynności „użyczenia” zainstalowanych urządzeń mieszkańcom w okresie trwałości projektu, gdyż z zadanego pytania nie wynikało, aby intencją Gminy było uzyskanie rozstrzygnięcia w tym zakresie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.