Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.213.2018.1.WS
z 29 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2018 r. (data wpływu 25 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia daty nabycia lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia daty nabycia lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie umowy sprzedaży z dnia 19 marca 2010 roku małżonkowie stali się na prawach wspólności majątkowej właścicielami lokalu mieszkalnego (wraz z udziałem we współwłasności gruntu oraz części budynku i urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokalu).

Dnia 20 listopada 2013 roku, aktem notarialnym, małżonkowie darowali jednemu z nich (Wnioskodawcy) własność przedmiotowego lokalu, a Wnioskodawca darowiznę tę przyjął.

Ponadto małżonkowie oświadczyli, że przedmiotowy lokal mieszkalny nie wyczerpuje ich całego majątku wspólnego.

Lokal objęty jest księgą wieczystą, prowadzoną przez Sąd Rejonowy.

Wnioskodawca, wnioskujący o niniejszą indywidualną interpretację podatkową, rozważa odpłatne zbycie przedmiotowej nieruchomości przed dniem 1 stycznia 2019 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku darowania (20 listopada 2013 r.) przez współmałżonków jednemu z małżonków (tu: Wnioskodawcy) na wyłączną własność nieruchomości (lokalu mieszkalnego) nabytej pierwotnie do majątku objętego wspólnością majątkową, za datę nabycia nieruchomości należy uznać właśnie datę jej nabycia do majątku wspólnego, czyli dzień 19 marca 2010 roku, co skutkowałoby nieobciążaniem Wnioskodawcy podatkiem dochodowym od dokonania przez niego odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości, planowanego przed 1 stycznia 2019 roku, w związku z upływem okresu ponad 5 lat od daty jej nabycia (art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku darowania (20 listopada 2013 r.) przez współmałżonków jednemu z małżonków (tu: Wnioskodawcy) na wyłączną własność nieruchomości (lokalu mieszkalnego) nabytej pierwotnie do majątku objętego wspólnością majątkową, za datę nabycia nieruchomości należy uznać właśnie datę jej nabycia do majątku wspólnego, czyli dzień 19 marca 2010 roku, co skutkowałoby nieobciążaniem Wnioskodawcy podatkiem dochodowym od dokonania przez niego odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości, planowanego przed 1 stycznia 2019 roku, w związku z upływem okresu ponad 5 lat od daty jej nabycia (art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Swoje stanowisko Wnioskodawca opiera na interpretacji ogólnej Ministra Finansów Nr DD2.8201.3.2017.KBF z dnia 6 lutego 2018 r. w sprawie określenia momentu nabycia nieruchomości należącej do majątku wspólnego małżonków, w przypadku uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia tej nieruchomości (Dziennik Urzędowy Ministra Finansów z 8 lutego 2018 roku, poz. 9). Według tej interpretacji ogólnej: „Uwzględniając dominującą linię orzeczniczą w zakresie omawianego zagadnienia, a w szczególności uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r. sygn. akt II FPS 2/17 stwierdzam, że jeżeli zbycie nieruchomości nastąpiło po śmierci jednego z małżonków, a nieruchomość nabyta została do majątku objętego wspólnością majątkową, to pięcioletni termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości do majątku wspólnego małżonków. Powyższa interpretacja uwzględnia szczególny charakter wspólności majątkowej małżeńskiej, z której wynika, że małżonkowie mają prawo do całej nieruchomości objętej wspólnością majątkową i nie można określić przypadających na każdego z małżonków udziałów w tej wspólności w czasie jej trwania. Stąd dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych uznaje się, że w momencie śmierci jednego z małżonków nie następuje nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez drugiego małżonka, jeżeli nieruchomość objęta była wspólnością majątkową”.

Zdaniem Wnioskodawcy argumentacja przywołana w tej interpretacji ogólnej upoważnia do zastosowania jej nie tylko do sytuacji odpłatnego zbycia nieruchomości po śmierci współmałżonka, ale także do innych sytuacji, gdy jeden ze współmałżonków staje się wyłącznym właścicielem nieruchomości nabytej wcześniej do majątku wspólnego.

Dla przykładu, w wyroku WSA w Gdańsku z dnia 31 stycznia 2018 roku, I SA/Gd 1674/17 (bazującym na wyroku NSA z dnia 15 maja 2017 r. sygn. akt II FPS 2/17, będącym podstawą przytoczonej tu Interpretacji Ogólnej Ministra Finansów) sąd uznał, że zniesienie wspólności małżeńskiej nie ma wpływu na określenie daty nabycia nieruchomości bądź udziału w tej nieruchomości dla ustalenia przychodu podatkowego ze źródła, jakim jest odpłatne jej zbycie. Innymi słowy za datę nabycia nieruchomości należy uznać datę jej nabycia do majątku wspólnego. Powyższe oznacza, że nieruchomość została nabyta tylko raz – do majątku wspólnego, a nie dwuetapowo.

Tak więc także w sytuacji Wnioskodawcy, tzn. jeżeli odpłatne zbycie przez niego nieruchomości nastąpi po zgodnym darowaniu nieruchomości przez współmałżonków na własność jednemu z małżonków (w tym przypadku – Wnioskodawcy), a nieruchomość ta nabyta została do majątku objętego wspólnością majątkową, to pięcioletni termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości do majątku wspólnego małżonków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnym źródłem przychodów jest określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zatem dla określenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości istotne jest ustalenie daty nabycia tej nieruchomości.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że na podstawie umowy sprzedaży z 19 marca 2010 r. małżonkowie stali się na prawach wspólności majątkowej właścicielami lokalu mieszkalnego. Dnia 20 listopada 2013 r. małżonkowie darowali Wnioskodawcy – jednemu z małżonków własność tego lokalu, a Wnioskodawca darowiznę tę przyjął. Wnioskodawca rozważa odpłatne zbycie niniejszej nieruchomości przed dniem 1 stycznia 2019 r.

Należy wskazać, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy: z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe – zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa, każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.

Kwestia określenia momentu nabycia nieruchomości i praw majątkowych była przedmiotem uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której wskazano, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych przez małżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku – w momencie jego poniesienia – nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Należy nadmienić, że wyżej powołana uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego odnosi się wprawdzie do innego stanu faktycznego, jednak argumenty w niej zawarte są aktualne także w sytuacji, gdy do nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego dojdzie, jak ma to miejsce w niniejszej sprawie, gdy małżonkowie pozostający w ustroju wspólności ustawowej tak rozporządzą posiadanym przez siebie udziałem w lokalu mieszkalnym, że Wnioskodawca na skutek darowizny dokonanej na jego rzecz stanie się jedynym właścicielem tego lokalu. Należy podkreślić, że w momencie dokonania darowizny Wnioskodawca był już współwłaścicielem tej nieruchomości na prawach ustawowej wspólności małżeńskiej. Zatem w niniejszej sprawie za datę nabycia całości nieruchomości przez Wnioskodawcę należy uznać datę nabycia tej nieruchomości do ustawowej wspólności majątkowej, tj. 19 marca 2010 r. Zatem 5-letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął z 31 grudnia 2015 r.

Reasumując – w przypadku darowania przez współmałżonków jednemu z małżonków (Wnioskodawcy) na wyłączną własność nieruchomości (lokalu mieszkalnego) nabytej pierwotnie do majątku objętego wspólnością majątkową, za datę nabycia nieruchomości należy uznać datę jej nabycia do majątku wspólnego, czyli dzień 19 marca 2010 r. W konsekwencji planowana sprzedaż nieruchomości (lokalu mieszkalnego) nie będzie stanowić dla Wnioskodawcy źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zbycie to zostanie dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca 2010 r., w którym nastąpiło nabycie nieruchomości. W konsekwencji kwota uzyskana z tego tytułu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.