• prawa do odliczenia podatku VAT - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymanej dotacji, momentu powstania obowiązku podatkowego, prawa do odliczenia podatku VAT. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 6 czerwca 2018 r. (data wpływu 8 czerwca 2018 r.) na wezwanie Organu z dnia 24 maja 2018 r. (skutecznie doręczone 30 maja 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Instytut został wpisany do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Przedmiotowa państwowa jednostka organizacyjna, wyodrębniona pod względem prawnym, organizacyjnym i ekonomiczno-finansowym, prowadzi badania naukowe i prace rozwojowe ukierunkowane na ich wdrożenie i zastosowanie w praktyce. Przedmiotem działalności I. są m.in.: a) badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie nauk społecznych i technicznych, b) badania rynku i opinii publicznej, c) prowadzenie pozostałej działalności profesjonalnej, naukowej i technicznej, gdzie indziej niesklasyfikowanej, d) dzierżawienie własności intelektualnej i podobnych produktów, z wyłączeniem prac chronionych prawem autorskim.

Działalność Instytutu prowadzona jest w oparciu o Statut przyjęty uchwałą Rady Naukowej Instytutu w sprawie uchwalenia statutu. Jak zostało wskazane przedmiotem działalności Instytutu jest działalność naukowo badawcza, a Instytut jest płatnikiem podatku od towarów i usług, posiadając NIP.

W dniu 1 lipca 2016 r. został ogłoszony w ramach Programu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego „D.”, konkurs w ramach, którego Instytut Badawczy złożył wniosek aplikacyjny do realizacji projektu pn. „A.”.

Co szczególnie istotne została podjęta przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego decyzja , o przyznaniu dofinansowania I. Zgodnie z regulaminem konkursu dla Programu, Instytut musiał zapewnić wkład własny w postaci środków finansowych partnera projektu – B. Spółka Akcyjna (Przedsiębiorcy, Partnera Projektu) w wysokości 500.000 zł. W związku z powyższym należy zaznaczyć, że I. w ramach programu był zobligowany do zapewnienia wkładu własnego w postaci środków finansowych Partnera Projektu w wysokości 500.000 zł. Rezultatem powyższego jest fakt, iż projekt realizowany jest przez konsorcjum dwóch podmiotów to jest I., jako Lidera Projektu (100 % dofinansowania działań podjętych przez Lidera Projektu) oraz Partnera Projektu (0 % dofinansowania działań realizowanych przez Partnera Projektu). Przedmiotowy projekt zakłada komercjalizację wyników przeprowadzonych prac badawczo - rozwojowych. Opisana powyżej komercjalizacja polegać będzie na nieodpłatnym udzieleniu partnerowi projektu licencji niewyłącznej do korzystania z produktu powstałego w projekcie. Udzielenie licencji niewyłącznej nie będzie polegało na pozbyciu się własności do produktu lecz umożliwienie nieodpłatnego korzystania z wyników przez partnera dla jego celów.

Jedynie na marginesie należy podkreślić, że przedmiotowy projekt przewiduje następujące kategorie wydatków: a) wydatki pokrywane ze środków przyznanego Instytutowi dofinansowania w kwocie 988.588 zł: - subskrypcja baz danych literaturowych oraz danych czasu rzeczywistego w sumie 2 bazy, zakup bazy danych historycznych, zakup sprzętu, wynagrodzenie eksperta ds. budowy i programowania modeli, wynagrodzenie programisty, wynagrodzenie administrator sieci danych, wynagrodzenie eksperta ds. doboru zmiennych do modelu; b) wydatki pokrywane ze środków wkładu własnego w wysokości 500.000 zł poniesione przez Partnera Projektu: - wynagrodzenie eksperta ds. ratingu. - zakup sprzętu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku przedmiotowego projektu występuje podatek od towarów i usług w związku z otrzymaną dotacją?
   
   

- w przypadku udzielenia odpowiedzi pozytywnej na pytanie nr 1, przedmiotem dalszej interpretacji jest udzielenie odpowiedzi na dalsze pytania:

2. W przypadku występowania podatku od towarów i usług od udzielonej dotacji, kiedy powstaje obowiązek podatkowy w podatku VAT, czy w dacie otrzymania dotacji na konto Instytutu, czy w momencie zakończenia projektu w postaci komercjalizacji projektu, poprzez umożliwienie nieodpłatnego korzystania z wyników przez partnera projektu dla jego celów?
   
3. W przypadku występowania podatku od towarów o usług od udzielonej dotacji określenie zasad w których możliwe będzie rozliczenie podatku od towarów i usług od osiągniętych przychodów z podatkiem od towarów i usług zapłaconym w związku z poniesionymi kosztami – pytanie ostatecznie sformułowane w odpowiedzi na wezwanie.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy w ramach przedmiotowego projektu otrzymanie dotacji udzielonej na podstawie decyzji Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego o przyznaniu dofinansowania I. nie jest równoznaczne z faktem objęcia przedmiotowego projektu podatkiem od towarów i usług.

Kluczowe znaczenie dla udzielenia odpowiedzi na przedstawione powyżej pytanie ma art. 29 a ustawy o podatku od towarów i usług, który stanowi: „Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika".

Przytoczona powyżej regulacja stanowi, że dofinansowania w postaci sfinansowania konkretnej dostawy, konkretnej usługi, które ma wpływ na ceny danego rodzaju dofinansowanych towarów, bądź usług, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zasadnym jest stwierdzenie, że przywołana powyżej regulacja stanowi, że zwiększenie podstawy opodatkowania o wysokość udzielonej dotacji następuje w przypadku, w którym udzielone dotacje mają bezwzględny i bezpośredni związek z wykonanymi usługami, bądź świadczonymi dostawami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. Należy w tym miejscu podkreślić, iż zdaniem Wnioskodawcy w przypadku dofinansowania projektu badawczego takowy bezpośredni związek nie istnieje. Potwierdzeniem powyższego jest chociażby fakt, iż komercjalizacja wyników prowadzonego projektu następuje poprzez nieodpłatne udzielenie partnerowi projektu licencji niewyłącznej do korzystania z produktu powstałego w projekcie. Udzielenie licencji niewyłącznej nie będzie polegało na pozbyciu się własności do produktu, lecz stanowiło będzie umożliwienie nieodpłatnego korzystania z wyników przez partnera dla jego celów.

Niezależnie od powyższego należy wskazać, iż za uznaniem za prawidłowe stanowiska zaprezentowanego przez Wnioskodawcę, przemawia również fakt, iż brzmienie przedmiotowej, cytowanej powyżej regulacji ustawowej, stanowi że o podstawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług w przypadku przyznanej dotacji możemy mówić wyłącznie w tym przypadku, w którym udzielona dotacja ma bezpośredni wpływ na cenę udzielonego, bądź zrealizowanego świadczenia. Jak wynika z założeń przedstawionych we wniosku o udzielenie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, uzyskana przez I. dotacja zostaje przeznaczona na pokrycie kosztów realizacji projektu ściśle określonych, a więc takich jak koszty zakupu sprzętu, koszty materiałów, bądź koszty wypłaconych wynagrodzeń, co przy równoczesnym założeniu, braku jakichkolwiek opłat przy komercjalizacji wyników projektu polegającej na nieodpłatnym udzieleniu partnerowi projektu licencji niewyłącznej do korzystania z produktu powstałego w wyniku realizacji przedmiotowego projektu, stanowi wprost potwierdzenie faktu, iż udzielona dotacja jest wprost zwrotem kosztów poniesionych przez I.

Kontynuując powyższe rozważania należy zgodnie z wykładnią językową zwrócić uwagę na posłużenie się przez ustawodawcę określeniem „otrzymanymi dotacjami (...) mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika". Z powyższego wynika bowiem, że podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług będą wyłącznie te dotacje, w przypadku których istnieje możliwość powiązania uzyskanej dotacji z ceną zindywidualizowanego świadczenia w sposób ściśle określony, a tym samym policzalny. Jeżeli zatem z założeń przedmiotowego projektu wynika fakt, iż zasadniczo uzyskana dotacja nie przedkłada się na cenę zbywanego następnie towaru lub usługi, a wręcz w ramach danego projektu ustalony został podział kosztów finansowanych z udzielonej dotacji, to zasadniczym jest wskazanie, że dotacja stanowi zwrot kosztów zakupu.

Jedynie na marginesie należy również zwrócić uwagę, iż zaprezentowane powyżej stanowisko znajduje pełne odzwierciedlenie w art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.). Z treści powyższego wynika, że w przypadku dostaw towarów i usług, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia. Skoro tak jak w opisanym przypadku w ramach określonego programu badawczego mamy do czynienia z pokryciem kosztów jego realizacji, to powyższa dotacja nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jeżeli zatem uzyskana dotacja zostaje przeznaczona na sfinansowanie kosztów realizacji projektu, a efekt podjętych działań badawczych zostaje przekazany partnerom projektu w sposób nieodpłatny, to bezsprzecznie w opisanej sytuacji nie zajdzie sytuacja, o której mowa w art. 5 ust. 1 p.t.u. stanowiąca o zakresie czynności opodatkowanych na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług.

Całokształt zaprezentowanych przez Wnioskodawcę twierdzeń znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej wydane przez Dyrektora Krajowej Administracji Skarbowej - tj. interpretacja z dnia 15 września 2017 r. nr: nr 0113-KDIPT1-3.4012.341.2017.2.JM oraz interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 8 października 2013 r. nr IPTPP2/443-523/13-7/KW, interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 22 grudnia 2011 r. nr ITPP1/443-1267/11/AJ.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku, w którym zostanie ustalone, iż udzielona dotacja stanowi obrót opodatkowany podatkiem od towarów i usług, konsekwencją powyższego będzie konieczność przyjęcia, iż wyniki prowadzonego projektu badawczego przekazywane nawet nieodpłatnie wskazują na istnienie związku pomiędzy przeprowadzoną komercjalizacją badań, a faktem iż owa komercjalizacja następuje nieodpłatnie, właśnie z uwagi na uzyskane dofinansowanie. Powyższe oznaczać będzie, iż istnieje związek pomiędzy uzyskaną dotacją, a okolicznością związaną z możliwością korzystania z wyników z realizowanych badań przez partnera projektu w sposób nieodpłatny. Ów związek w przypadku przyjęcia, iż uzyskanie dotacji podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, świadczy o istnieniu wpływu uzyskania dotacji na fakt nieodpłatnego rozpowszechniania wyników prac badawczych. Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku, w którym udzielona dotacja pozostaje w bezpośrednim związku z ceną świadczonego towaru lub usługi, moment powstania obowiązku podatkowego nie budzi wątpliwości, gdyż o powyższym stanowi wprost art. 19a ust. 5 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym: „Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą: (...) otrzymania całości lub części dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29a ust. 1”. Skoro pomimo braku istnienia bezpośredniego związku pomiędzy uzyskaną dotacją, a ceną dostawy towarów lub usług świadczonych, jako rezultat prowadzonych prac badawczych organy podatkowe uznają, że uzyskanie owej dotacji podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to bezpośrednią konsekwencją powyższego będzie konieczność ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego, który w stanie faktycznym opisanym w niniejszym wniosku powstanie zdaniem Wnioskodawcy nie wcześniej, jak po udostępnieniu wyników prac badawczych w sposób nieodpłatny partnerowi projektu. Potwierdzeniem zasadności przedstawionego powyżej stanowiska jest brzmienie zasady generalnej, o której mowa w art. 19a ustawy o podatku od towarów i usług, który stanowi: „Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1”.

W tym miejscu należy podkreślić, że w odniesieniu do powyższej regulacji przedstawiciele piśmiennictwa wskazują na w pełni uzasadnione następujące stanowisko: „Obecnie generalną zasadą jest, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Co do zasady obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania (zakończenia) dostawy towarów lub wykonania całej usługi. Ustawodawca w art. 19a ust. 1 VATU posłużył się nowym pojęciem dokonania dostawy towarów zamiast pojęcia wydania towaru, które zastosowane było w art. 19 ust. 1. Dokonanie dostawy towarów lub wykonanie usługi następuje z chwilą faktycznego dokonania tych czynności" (por. Witold Modzelewski „Ustawa o podatku od towarów i usług. Komentarz” C.H. Beck 2018). Skoro na gruncie przywołanej powyżej regulacji prawnej ukształtowana została pewna generalna zasada, stąd aby potwierdzić powyższe stanowisko, koniecznym jest odwołanie się do wyjątków od opisanej zasady, które jednakże zgodnie z wykładnią „exceptiones non sunt extendendae” winny zostać zinterpretowane w sposób zawężający. Zatem przechodząc do analizy ustanowionych na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług wyjątków od przywołanej powyżej zasady generalnej, należy wskazać, iż owymi wyjątkami zostały objęte przypadki: „a) wydania towarów przez komitenta komisantowi na podstawie umowy najmu, b) przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie, c) dostawy towarów dokonywanej w trybie egzekucji, d) świadczenia, na podstawie odrębnych przepisów, na zlecenie sądów powszechnych, administracyjnych, wojskowych lub prokuratury usług związanych z postępowaniem sądowym lub przygotowawczym, e) wystawienia faktury w przypadku: świadczenia usług budowlanych, budowlano-montażowych, dostawy drukowanych książek, czynności podlegających na dostawie drukowanych książek z wyłączeniem map i ulotek oraz gazet, czasopism i magazynów z wyjątkiem importu usług, do których stosuje się art. 28b ustawy, f) wystawienia faktury z tytułu: dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego, świadczenia usług telekomunikacyjnych, usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy; najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze; ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia; stałej obsługi prawnej i biurowej; dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego - za wyjątkiem z wyjątkiem usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług”.

Mając na uwadze powyższe w przypadku uznania przez organy podatkowe, iż w opisanym stanie faktycznym udzielenie dotacji podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, pomimo iż zdaniem Wnioskodawcy związek bezpośredni pomiędzy uzyskaniem dotacji, a sposobem komercjalizacji wyników badań nie istnieje, to powyższe skutkować będzie koniecznością uznania, że nie zachodzi w sprawie przypadek, stanowiący że obowiązek podatkowy w przypadku otrzymania całości lub części dotacji powstaje z datą ich otrzymania. Bezpośrednią konsekwencją powyższego będzie konieczność zastosowania w sprawie - przy braku adekwatnego wyjątku - zasady generalnej, stanowiącej o powstaniu obowiązku podatkowego dopiero z chwilą umożliwienia nieodpłatnego korzystania z wyników przez partnera projektu dla jego celów.

Ad 3 (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Zdaniem Wnioskodawcy udzielenie odpowiedzi na przedmiotowe pytanie wymaga, określenia zasad rozliczania podatku należnego od podatku naliczonego. Bezpośrednią konsekwencją powyższego jest konieczność przyjęcia, iż w przypadkach, w których opisane warunki zostaną spełnione, możliwym będzie odliczenie zapłaconego podatku od tych rodzajów wydatków, które spełniają przytoczone powyżej warunki, jako podatku naliczonego.

Przechodząc zatem do regulacji ustawowych należy wskazać, iż kluczowe znaczenie dla określenia zasad dotyczących odliczania podatku naliczonego ma art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, który stanowi wprost, że: „W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124”. W związku z powyższym należy wskazać, iż konsekwencją przyjęcia, że otrzymanie dotacji podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest przyjęcie, iż istnieje związek pomiędzy sposobem komercjalizacji wyników badań, a faktem uzyskania przez Wnioskodawcę dotacji. Bezsprzecznym jest zatem, że w przypadku w którym zakupione usługi (vide: usługi programistyczne), bądź dostawy (patrz: zakup baz danych historycznych, zakup sprzętu), posłużą do wykonywania czynności opodatkowanych w postaci wytworzenia rezultatu projektu badawczego, to wydatki poczynione na ich zakup mogą zostać odliczone, jako podatek naliczony, po spełnieniu dodatkowych warunków, o których mowa w dalszej części stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślając istnienie dalszych warunków stanowiących o możliwości odliczenia podatku naliczonego pozostającego w związku z dokonanymi czynnościami należy wskazać na art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, który stanowi, że sumę kwot podatku naliczonego stanowi suma wynikająca z faktur otrzymanych przez podatnika, w tym przypadku I. z tytułu nabycia towarów i usług, bądź dokonaniem całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi. Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Równocześnie należy wskazać, iż z przywołanego powyżej przepisu wynika wprost, iż możliwość odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem usług, bądź dostawą towarów musi wiązać się z faktem, że ów podatek zostanie naliczony na fakturze VAT przed usługodawcę, bądź dostawcę będącego podatnikiem tego podatku.

Jedynie na marginesie należy wskazać, iż prawa do odliczenia podatnik nie może zostać pozbawiony nawet w przypadku, w którym istnieje nawet pośredni związek pomiędzy poniesionymi wydatkami, a czynnościami opodatkowanymi, czego potwierdzeniem jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 15 czerwca 2009 r., sygn. akt I Sa/Wr 1368/08, w którym sąd wskazał, iż „prawo do odliczenia podatku istnieje nawet wtedy, gdy nie można ustalić bezpośrednio związku pomiędzy zakupem a opodatkowana transakcją, czyli w niektórych sytuacjach prawo do odliczenia może przysługiwać podatnikowi nawet w przypadku braku konkretnej transakcji opodatkowanej, jeżeli zakup związany jest z działalnością podatnika, która co do zasady, podlega opodatkowaniu, a brak związku z konkretną transakcją opodatkowaną wynika z czynników obiektywnych, zwykle niezależnych od podatnika”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• nieprawidłowe w zakresie opodatkowania otrzymanej dotacji,
  

• nieprawidłowe w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego,
  

• prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT.
  
  
  

Zgodnie o art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., Nr 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy.

Zauważyć tutaj należy, że jak wynika z powołanego przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez pojęcie świadczenia usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady - niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Należy wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

I tak, w wyroku z dnia 1 kwietnia 1982 r. w sprawie C-89/81 Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie.

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r. C-154/80, które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu – jak wskazał Trybunał – świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), w którym Trybunał zauważył, że czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Cytowany przepis stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, z treści którego wynika, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Związane jest to z tym, że podstawa opodatkowania stanowi wartość faktycznie uzyskaną przez sprzedawcę z tytułu danej opodatkowanej czynności. Należy jednocześnie wskazać, że nie ma tu znaczenia status podmiotu wypłacającego dofinansowanie ani pochodzenie środków, z których to dofinansowanie jest wypłacane.

Z treści powołanych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia. Kryterium uznania dofinansowania za stanowiące podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dofinansowanie dokonywane jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dofinansowanie niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Nie ma przy tym znaczenia, od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest, aby było to wynagrodzenie za daną konkretną usługę lub za daną konkretną dostawę.

W świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do podstawy opodatkowania VAT zalicza się, w przypadkach, które określa art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, m.in. przyznane podatnikom subwencje bezpośrednio związane z ceną dostawy lub świadczenia. Przepis ten zmierza do obciążenia VAT całej wartości towarów lub usług, a przez to do uniknięcia zmniejszenia przychodu z podatku na skutek przyznania subwencji (zob. np. pkt 26 wyroku w sprawie C-144/02). TSUE wskazywał wielokrotnie, że aby subwencja była uznana za bezpośrednio związaną z ceną danej transakcji, powinna ona być przyznawana konkretnie podmiotowi subwencjonowanemu po to, by dostarczał on określony towar lub wykonywał określoną usługę. Jedynie w tym przypadku subwencja może być uznana za świadczenie wzajemne względem dostawy towaru lub świadczonej usługi, a w związku z tym podlegać opodatkowaniu (zob. np. pkt 28 ww. wyroku C-144/02).

Ponadto, subwencje związane bezpośrednio z ceną interpretuje się jako obejmujące jedynie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług i które są płacone przez stronę trzecią sprzedawcy lub dostawcy (zob. np. wyrok w sprawie C-184/00 pkt 18). Niezbędne jest, by cena, którą ma zapłacić nabywca lub usługobiorca, była ustalona w taki sposób, by zmniejszała się w stosunku odpowiadającym subwencji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, która stanowiłaby zatem element determinujący cenę, jakiej ten ostatni żąda (zob. pkt 29 wyroku C-144/02).

Należy zauważyć, że otrzymanie dofinansowania (dotacji, dopłaty) nie stanowi samo w sobie żadnej czynności, ani też zdarzenia opodatkowanego. Dotacje (dopłaty) podlegają bowiem opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Dotacje, które stanowią dopłatę do ceny sprzedawanych towarów, czy świadczonych usług, są ściśle związane z daną usługą, czy towarem i podlegają opodatkowaniu.

Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że jak już zaznaczono powyżej, aby dana czynność (dostawa lub usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy dokonywaną dostawą towarów lub świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za dokonaną dostawę towarów lub wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca (Instytut, I.) jest płatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca w ramach Programu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego „D.”, realizuje projekt pn. „A.”. Wnioskodawcy na realizację projektu Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego przyznał dofinansowanie. Zgodnie z regulaminem konkursu dla Programu, Instytut musiał zapewnić wkład własny w postaci środków finansowych partnera projektu – B. Spółka Akcyjna (Przedsiębiorcy, Partnera Projektu) w wysokości 500.000 zł. W związku z powyższym należy zaznaczyć, że I. w ramach programu był zobligowany do zapewnienia wkładu własnego w postaci środków finansowych Partnera Projektu w wysokości 500.000 zł. Rezultatem powyższego jest fakt, że projekt realizowany jest przez konsorcjum dwóch podmiotów to jest Instytutu, jako Lidera Projektu (100 % dofinansowania działań podjętych przez Lidera Projektu) oraz Partnera Projektu (0 % dofinansowania działań realizowanych przez Partnera Projektu). Przedmiotowy projekt zakłada komercjalizację wyników przeprowadzonych prac badawczo - rozwojowych. Opisana powyżej komercjalizacja polegać będzie na nieodpłatnym udzieleniu partnerowi projektu licencji niewyłącznej do korzystania z produktu powstałego w projekcie. Udzielenie licencji niewyłącznej nie będzie polegało na pozbyciu się własności do produktu lecz umożliwienie nieodpłatnego korzystania z wyników przez partnera dla jego celów.

Analiza przedstawionego opisu sprawy, treści cytowanych przepisów prawa podatkowego oraz orzecznictwa TSUE prowadzi do wniosku, że w analizowanym przypadku mamy do czynienia z sytuacją, w której występuje skonkretyzowane świadczenie w zamian za określone wynagrodzenie. Środki finansowe, które otrzymał Wnioskodawca nie są dotacją przeznaczoną na ogólną działalność Wnioskodawcy. Dofinansowanie związane jest z konkretnym zadaniem – usługą (realizacja projektu), jaką ma wykonać Wnioskodawca, środki te są przeznaczone na wykonanie prac badawczo-rozwojowych, z których powstanie konkretny produkt, (algorytmiczny system oceny cech kwantytatywnych i kwalitatywnych emitenta instrumentów rynku kapitałowego), który będzie podlegać komercjalizacji. Komercjalizacja polegać będzie na nieodpłatnym udzieleniu Partnerowi Projektu licencji niewyłącznej do korzystania z produktu powstałego w projekcie. Partner Projektu dzięki temu będzie mógł wykorzystywać efekty projektu do własnych celów. Wskazane dofinansowanie jest zatem zapłatą (dotacją, subwencją lub inną dopłatą o podobnym charakterze) otrzymaną z tytułu świadczonej przez Wnioskodawcę usługi.

Środki otrzymane na realizację projektu stanowią wynagrodzenie za konkretną usługę świadczoną przez Wnioskodawcę. Z uwagi na otrzymane dofinansowanie nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że udzielenie Partnerowi Projektu licencji niewyłącznej do korzystania z produktu powstałego w projekcie zostanie dokonane nieodpłatnie. Jak wskazano w wyroku C-184/00, nie jest konieczne ustalenie ceny, wystarczy by możliwe było jej ustalenie. W analizowanej sprawie przyznane dofinansowanie umożliwia odbiorcy wykorzystywanie produktu na podstawie licencji nieodpłatnie. Należy zauważyć, że w sprawie nie ma znaczenia, czy projekt będzie generował dochód. Również kwestia na sfinansowanie jakich zakupów Wnioskodawca przeznaczy tę dotację jest sprawą drugorzędną, gdyż środki uzyskane przez podmiot świadczący usługi są przeznaczone, co do zasady, na pokrycie kosztów związanych z wykonaniem tej usługi (projektu).

Wobec tego otrzymane przez Wnioskodawcę dofinansowanie na realizację projektu będzie stanowić dofinansowanie dokonane w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jak wyżej wskazano dopłaty stanowiące subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po cenie niższej (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony) podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem fakt, że Wnioskodawca wykonuje usługi na rzecz Partnera Projektu nie pobierając od niego odpłatności nie oznacza, że ww. usługi wykonuje nieodpłatnie, gdyż zapłatą za te usługi są otrzymane przez Wnioskodawcę środki zwane dotacją (dofinansowaniem). Gdyby nie opisane dofinansowanie w celu wykonania zadania określonego w projekcie Wnioskodawca musiałby pobierać całość opłaty od ww. podmiotu. Wobec tego dotacja ta, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, powinna zostać uwzględniona w podstawie opodatkowania.

W konsekwencji stwierdzić należy, że przedmiotowa dotacja będzie dotacją bezpośrednio wpływającą na wartość świadczonych usług, stanowić będzie wynagrodzenie za świadczone usługi i będzie zwiększać podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym usługi wykonywane w ramach projektu w części sfinansowanej dotacją, będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytanie nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Ad 2

Obowiązek podatkowy zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. WW. przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. Jednakże, od tej zasady ustawodawca określił szereg wyjątków, ustalających w sposób odmienny moment powstania obowiązku podatkowego.

I tak, zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 2 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29a ust. 1.

W myśl art. 19a ust. 6 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 1 i 2, obowiązek podatkowy powstaje w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Zatem odnośnie kwestii momentu powstania obowiązku podatkowego dla otrzymanej dotacji, należy wskazać, że w związku z ustaleniem, że dofinansowanie (dotacja) będzie stanowiło podstawę opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy, obowiązek podatkowy po stronie Wnioskodawcy powstanie na podstawie art. 19a ust. 5 pkt 2 ustawy, tj. z chwilą otrzymania całości lub części dofinansowania. Nie można przy tym zgodzić się z Wnioskodawcą, że obowiązek podatkowy w niniejszej sprawie powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, gdyż ustawodawca przewidział dla otrzymanych dotacji właśnie szczególny (czyli jest to wyjątek od zasady ogólnej) moment obowiązku podatkowego, co wynika wprost z ww. przepisu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Ad 3

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie, warunki uprawniające do odliczenia będą spełnione, gdyż Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT oraz – co rozstrzygnięto powyżej – w wyniku realizacji projektu dojdzie u Wnioskodawcy do odpłatnego świadczenia usług, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym ustawodawca w treści ustawy, przewidział dla niektórych czynności zwolnienie od podatku od towarów i usług. Jednakże w analizowanej sprawie przepisy te nie znajdą zastosowania, w konsekwencji świadczona przez Wnioskodawcę odpłatna usługa będzie opodatkowana podatkiem VAT. Zatem Zainteresowany będzie mieć prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją planowanego projektu.

Podsumowując, w okolicznościach analizowanej sprawy, w związku z realizacją ww. projektu Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na realizację przedmiotowego projektu. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Zainteresowany jest czynnym podatnikiem podatku VAT i wydatki ponoszone na realizacją ww. projektu pn. „Algorytmiczny system oceny cech kwantytatywnych i kwalitatywnych emitenta instrumentów rynku kapitałowego” będą służyć do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Ponadto, Organ pragnie zauważyć, że niniejsza interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie zadanych we wniosku pytań w kontekście przedstawionego stanowiska oraz przedstawionego stanu faktycznego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoja aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.