2018.06.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.189.2018.2.TKU
z 29 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2018 r. (data wpływu 25 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym pismami z dnia 5 czerwca 2018 r. (data wpływu 5 czerwca 2018 r. i 12 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy nieruchomości zabudowanej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy nieruchomości zabudowanej. W dniach 5 czerwca 2018 r. i 12 czerwca 2018 r. uzupełniono wniosek o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Powiat (dalej również: Wnioskodawca, Zainteresowany, Powiat) posiada status podatnika VAT czynnego.

Starosta – reprezentujący Skarb Państwa – zamierza zbyć w drodze przetargu nieograniczonego nieruchomość zabudowaną, która obecnie stanowi własność Skarbu Państwa. Nieruchomość ta położona jest w granicach działki oznaczonej aktualnie w ewidencji gruntów numerem 545. Nieruchomość wchodzi w skład zasobu, którym na podstawie przepisów art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 121, z późn. zm.) gospodaruje Starosta. Od roku 1945 nieruchomość ta stanowiła własność Skarbu Państwa i oddana była we władanie (zarząd oraz użytkowanie) jednostkom organizacyjnym na potrzeby Policji (wcześniej Milicji Obywatelskiej). Decyzją Starosty z dnia 21 czerwca 2011 r. wygaszono prawo trwałego zarządu przysługujące Komendzie Wojewódzkiej Policji i w dniu 21 lipca 2011 r. nieruchomość protokolarnie została przekazana przez Komendę Wojewódzką Policji Staroście reprezentującemu Skarb Państwa.

Następnie aktem notarialnym z dnia 24 kwietnia 2012 r. Starosta, działając w imieniu Skarbu Państwa, darował Wnioskodawcy przedmiotową nieruchomość z przeznaczeniem na realizację zadań własnych Zainteresowanego – siedzibę Starostwa Powiatowego. Z uwagi na to, że cel darowizny nie był wykonywany, darowizna została odwołana i aktem notarialnym z dnia 15 grudnia 2016 r. zwrócono nieruchomość do zasobu nieruchomości Skarbu Państwa, którym gospodaruje Starosta. Do dnia dzisiejszego nieruchomość stanowi własność Skarbu Państwa.

Na powyższą nieruchomość składa się działka zabudowana dwoma budynkami biurowymi oraz trzema budynkami garażowymi. Nieruchomość ogrodzona jest ogrodzeniem z metalowych przęseł na betonowej podmurówce.

W okresie, gdy nieruchomość stanowiła własność Wnioskodawcy, zawarto umowę najmu powierzchni reklamowej (jednego przęsła ogrodzenia) pod baner na ogrodzeniu – umowa obowiązywała od dnia 19 maja 2015 r. do dnia 18 sierpnia 2015 r., następnie zawarto kolejną umowę obowiązującą od dnia 4 września 2015 r. do dnia 18 maja 2018 r. Czynsz najmu opodatkowany jest podatkiem VAT według stawki 23%.

Ponadto część nieruchomości (1 boks garażowy o pow. użytkowej 15,68 m²) użyczono – umowa użyczenia zawarta została od dnia 9 lutego 2018 r. do dnia 9 lutego 2020 r.

Od chwili przejęcia nieruchomości przez Starostę w roku 2011, poza wymienionymi umowami, nieruchomość nie była użytkowana.

Od chwili przejęcia nieruchomości w roku 2011 do dnia dzisiejszego, Starosta reprezentujący Skarb Państwa, jak również Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie nieruchomości.

W dniach 5 i 12 czerwca 2018 r. uzupełniono wniosek o następujące informacje:

Ogrodzenie działki nr 545 stanowi urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (t.j.: Dz. U. z 2017 r., poz. 1332, z późn. zm.).
Ogrodzenie z metalowych przęseł na betonowej podmurówce związane jest funkcjonalnie z zabudowaniami usytuowanymi w granicach działki nr 545, które będą przedmiotem planowanej dostawy.
Fakt, że ogrodzenie działki zabudowanej stanowi urządzenie budowlane związane z istniejącymi na działce zabudowaniami potwierdza orzecznictwo (wyrok WSA z dnia 5 kwietnia 2018 r., sygn. akt II SA/Łd 1003/17).
W związku z faktem, że ogrodzenie nie stanowi budowli w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane, Wnioskodawca na przytoczone pytania udzielił następujących odpowiedzi (odrębnie dla każdego budynku):
1. czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu budynków/budowli lub ich części?
  - Budynek administracyjny nr 1 – nie przysługiwało,
  - Budynek administracyjny nr 2 – nie przysługiwało,
  - Budynek garażowy nr 1 – nie przysługiwało,
  - Budynek garażowy nr 2 – nie przysługiwało,
  - Budynek garażowy nr 3 – nie przysługiwało.
2. czy w odniesieniu do budynków/budowli lub ich części, będących przedmiotem dostawy, doszło już do pierwszego zasiedlenia, tj. do pierwszego zajęcia budynku/budowli lub ich części (oddania do używania, w tym na potrzeby własnej działalności)? Jeżeli tak to kiedy rozpoczęto użytkowanie budynku/budowli lub ich części?
  - Budynek administracyjny nr 1 – Budynek wybudowany przed wojną – brak informacji o pierwszym oddaniu do użytkowania. Jednak doszło do pierwszego zajęcia budynku, ponieważ od roku 1945 budynek był oddany do używania, poprzez oddanie we władanie (zarząd oraz użytkowanie) jednostkom organizacyjnym na potrzeby Policji (wcześniej Milicji Obywatelskiej).
  - Budynek administracyjny nr 2 – Budynek wybudowany przed wojną – brak informacji o pierwszym oddaniu do użytkowania. Jednak doszło do pierwszego zajęcia budynku, ponieważ od roku 1945 budynek był oddany do używania, poprzez oddanie we władanie (zarząd oraz użytkowanie) jednostkom organizacyjnym na potrzeby Policji (wcześniej Milicji Obywatelskiej).
  - Budynek garażowy nr 1 – Brak danych o dacie wybudowania budynku. W roku 1974 wydano pozwolenie na użytkowanie budynku. Budynek przekazany przez Komendę Wojewódzką Policji Staroście reprezentującemu Skarb Państwa w lipcu 2011 r., na pewno był użytkowany przez Policję ponad 2 lata przed jego przekazaniem Skarbowi Państwa. Część budynku (1 boks garażowy) objęta jest umową użyczenia (od dnia 9 lutego 2018 r.).
  - Budynek garażowy nr 2 – Brak danych o dacie wybudowania budynku. W roku 1974 wydano pozwolenie na użytkowanie budynku. Budynek przekazany przez Komendę Wojewódzką Policji Staroście reprezentującemu Skarb Państwa w lipcu 2011 r., na pewno był użytkowany przez Policję ponad 2 lata przed jego przekazaniem Skarbowi Państwa.
  - Budynek garażowy nr 3 – Brak danych o dacie wybudowania budynku. W roku 1974 wydano pozwolenie na użytkowanie budynku. Budynek przekazany przez Komendę Wojewódzką Policji Staroście reprezentującemu Skarb Państwa w lipcu 2011 r., na pewno był użytkowany przez Policję ponad 2 lata przed jego przekazaniem Skarbowi Państwa.
3. czy między pierwszym zasiedleniem a planowaną dostawą upłynie okres dłuższy, czy krótszy niż dwa lata?
  - Budynek administracyjny nr 1 – między pierwszym zajęciem budynku (oddaniem go do używania), a planowaną dostawą upłynie okres dłuższy niż dwa lata.
  - Budynek administracyjny nr 2 – między pierwszym zajęciem budynku (oddaniem go do używania), a planowaną dostawą upłynie okres dłuższy niż dwa lata.
  - Budynek garażowy nr 1 – między pierwszym zajęciem budynku (oddaniem go do używania), a planowaną dostawą upłynie okres dłuższy niż dwa lata.
  - Budynek garażowy nr 2 – między pierwszym zajęciem budynku (oddaniem go do używania), a planowaną dostawą upłynie okres dłuższy niż dwa lata.
  - Budynek garażowy nr 3 – między pierwszym zajęciem budynku (oddaniem go do używania), a planowaną dostawą upłynie okres dłuższy niż dwa lata.
4. czy obiekty, tj. budynki, budowle lub ich części były/są wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych?
  - Budynek administracyjny nr 1 – Budynek był wykorzystywany do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Obecnie budynek nie jest użytkowany.
  - Budynek administracyjny nr 2 – Budynek był wykorzystywany do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Obecnie budynek nie jest użytkowany.
  - Budynek garażowy nr 1 – Budynek był i jest wykorzystywany do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Obecnie budynek – za wyjątkiem 1 boksu garażowego (użyczonego) – nie jest użytkowany.
  - Budynek garażowy nr 2 – Budynek był wykorzystywany do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Obecnie budynek nie jest użytkowany.
  - Budynek garażowy nr 3 – Budynek był wykorzystywany do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Obecnie budynek nie jest użytkowany.
5. czy ponoszone były wydatki na ulepszenie budynków/budowli lub ich części w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% ich wartości początkowej?
  - Budynek administracyjny nr 1 – w okresie, gdy budynkiem gospodarował Starosta w imieniu Skarbu Państwa oraz Zarząd Powiatu w imieniu Powiatu– czyli od dnia 21 lipca 2011 r. do chwili obecnej – nie ponoszono wydatków na ulepszenie budynku lub jego części w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% ich wartości początkowej. Poza tym z książki obiektu założonej 21 kwietnia 2000 r. nie wynika, aby w budynku przeprowadzane były prace remontowe lub modernizacyjne.
  - Budynek administracyjny nr 2 – w okresie, gdy budynkiem gospodarował Starosta w imieniu Skarbu Państwa oraz Zarząd Powiatu w imieniu Powiatu– czyli od dnia 21 lipca 2011 r. do chwili obecnej – nie ponoszono wydatków na ulepszenie budynku lub jego części w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% ich wartości początkowej. Poza tym z książki obiektu założonej 21 kwietnia 2000 r. nie wynika, aby w budynku przeprowadzane były prace remontowe lub modernizacyjne.
  - Budynek garażowy nr 1 – w okresie gdy budynkiem gospodarował Starosta w imieniu Skarbu Państwa oraz Zarząd Powiatu w imieniu Powiatu– czyli od dnia 21 lipca 2011 r. do chwili obecnej – nie ponoszono wydatków na ulepszenie budynku lub jego części w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% ich wartości początkowej. Poza tym z książki obiektu założonej 21 kwietnia 2000 r. nie wynika, aby w budynku przeprowadzane były prace remontowe lub modernizacyjne.
  - Budynek garażowy nr 2 – w okresie gdy budynkiem gospodarował Starosta w imieniu Skarbu Państwa oraz Zarząd Powiatu w imieniu Powiatu– czyli od dnia 21 lipca 2011 r. do chwili obecnej – nie ponoszono wydatków na ulepszenie budynku lub jego części w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% ich wartości początkowej. Poza tym z książki obiektu założonej 21 kwietnia 2000 r. nie wynika, aby w budynku przeprowadzane były prace remontowe lub modernizacyjne.
  - Budynek garażowy nr 3 – w okresie gdy budynkiem gospodarował Starosta w imieniu Skarbu Państwa oraz Zarząd Powiatu w imieniu Powiatu– czyli od dnia 21 lipca 2011 r. do chwili obecnej – nie ponoszono wydatków na ulepszenie budynku lub jego części w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% ich wartości początkowej. Poza tym z książki obiektu założonej 21 kwietnia 2000 r. nie wynika, aby w budynku przeprowadzane były prace remontowe lub modernizacyjne.
  Powyższe kwestie, w zakresie stwierdzenia, czy ponoszone były wydatki na ulepszenie budynków/budowli lub ich części w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% ich wartości początkowej, zostały ostatecznie wyjaśnione w kolejnym piśmie (również sygnowanym datą 5 czerwca 2018 r., data wpływu 5 czerwca 2018 r.), stanowiącym uzupełnienie poprzedniej odpowiedzi Wnioskodawcy na wezwanie tut. Organu. W uzupełnieniu tym Zainteresowany wskazał, że:
  - Budynek administracyjny nr 1 – z dostępnych Staroście źródeł wynika, że nie ponoszono wydatków na ulepszenie budynku lub jego części w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% jego wartości początkowej.
  - Budynek administracyjny nr 2 – z dostępnych Staroście źródeł wynika, że nie ponoszono wydatków na ulepszenie budynku lub jego części w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% jego wartości początkowej.
  - Budynek garażowy nr 1 – z dostępnych Staroście źródeł wynika, że nie ponoszono wydatków na ulepszenie budynku lub jego części w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% jego wartości początkowej.
  - Budynek garażowy nr 2 – z dostępnych Staroście źródeł wynika, że nie ponoszono wydatków na ulepszenie budynku lub jego części w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% jego wartości początkowej.
  - Budynek garażowy nr 3 – z dostępnych Staroście źródeł wynika, że nie ponoszono wydatków na ulepszenie budynku lub jego części w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% jego wartości początkowej.
6. czy w przypadku ponoszenia wydatków na ulepszenie budynków/budowli lub ich części wynoszących co najmniej 30% ich wartości początkowej, każdy z budynków/budowli lub ich części w stanie ulepszonym był oddany do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu?
  - Budynek administracyjny nr 1 – nie dotyczy,
  - Budynek administracyjny nr 2 – nie dotyczy,
  - Budynek garażowy nr 1 – nie dotyczy,
  - Budynek garażowy nr 2 – nie dotyczy,
  - Budynek garażowy nr 3 – nie dotyczy.
7. Umowa użyczenia boksu garażowego jest umową uregulowaną w art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1025).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Powiat, dokonując sprzedaży nieruchomości zabudowanej opisanej w poz. 74 wniosku, ma prawo skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że dostawa zabudowanego gruntu podlega opodatkowaniu na tych samych zasadach co posadowiony na nim budynek lub budowla.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W przypadku przedmiotowej nieruchomości nie doszło do pierwszego zasiedlenia, gdyż nie doszło do dostawy wybudowanych lub ulepszonych budynków i budowli w drodze czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do zapisów art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, od podatku zwalnia się również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Biorąc pod uwagę fakt, że sprzedaż nieruchomości będzie dokonywana „przed pierwszym zasiedleniem” – ani Powiat, ani Starosta nie wybudował sprzedawanej nieruchomości, a także nie ponoszono jakichkolwiek wydatków na ulepszenie nieruchomości – Starosta dokonując sprzedaży nieruchomości – ma prawo uznać, że czynność ta jest zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość zarówno gruntowa jak i zabudowana spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Natomiast świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, to – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Tylko bowiem w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Starosta – reprezentujący Skarb Państwa – zamierza zbyć w drodze przetargu nieograniczonego nieruchomość zabudowaną, która obecnie stanowi własność Skarbu Państwa. Nieruchomość ta położona jest w granicach działki oznaczonej aktualnie w ewidencji gruntów numerem 545 i wchodzi w skład zasobu, którym na podstawie przepisów art. 11 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami gospodaruje Starosta. Od roku 1945 nieruchomość ta stanowiła własność Skarbu Państwa i oddana była we władanie (zarząd oraz użytkowanie) jednostkom organizacyjnym na potrzeby Policji (wcześniej Milicji Obywatelskiej). Decyzją Starosty z dnia 21 czerwca 2011 r., wygaszono prawo trwałego zarządu przysługujące Komendzie Wojewódzkiej Policji, w związku z czym w dniu 21 lipca 2011 r. nieruchomość protokolarnie została przekazana Staroście reprezentującemu Skarb Państwa.

Następnie Starosta działając w imieniu Skarbu Państwa, darował Wnioskodawcy przedmiotową nieruchomość z przeznaczeniem na realizację zadań własnych Powiatu – siedzibę Starostwa Powiatowego. Powiat posiada status podatnika VAT czynnego.

Z uwagi na to, że cel darowizny nie był wykonywany, darowizna została odwołana i zwrócono nieruchomość do zasobu nieruchomości Skarbu Państwa, którym gospodaruje Starosta. Do dnia dzisiejszego nieruchomość stanowi własność Skarbu Państwa.

Ponadto część nieruchomości (1 boks garażowy o pow. użytkowej 15,68 m²) użyczono – umowa użyczenia zawarta została od dnia 9 lutego 2018 r. do dnia 9 lutego 2020 r.

Od chwili przejęcia nieruchomości przez Starostę w roku 2011, poza wymienionymi umowami, nieruchomość nie była użytkowana.

Ogrodzenie z metalowych przęseł na betonowej podmurówce związane jest funkcjonalnie z zabudowaniami usytuowanymi w granicach działki nr 545, które będą przedmiotem planowanej dostawy. Ogrodzenie to stanowi urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane.

Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu budynków będących przedmiotem planowanej dostawy, tj.: Budynku administracyjnego nr 1 i nr 2 oraz Budynku garażowego nr 1, nr 2 i nr 3.

W odniesieniu do powyższych budynków składających się na sprzedawaną nieruchomość doszło już do ich pierwszego zajęcia/oddania do używania. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że między pierwszym zajęciem (oddaniem do używania) każdego z ww. budynków, a planowaną dostawą upłynie okres dłuższy niż dwa lata.

Poszczególne budynki były wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT i obecnie nie są użytkowane, za wyjątkiem Budynku garażowego nr 1, który za sprawą oddania jednego boksu garażowego w użyczenie (umowa użyczenia boksu garażowego jest umową uregulowaną w art. 710 ustawy Kodeks cywilny), był i nadal jest wykorzystywany do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Nie ponoszono wydatków na ulepszenie ww. budynków lub ich części w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej każdego z poszczególnych budynków.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy Zainteresowany, dokonując sprzedaży nieruchomości zabudowanej, ma prawo skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Mając na uwadze powołane wyżej regulacje prawne należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż w drodze przetargu nieruchomości – działki nr 545, wraz z dwoma budynkami administracyjnymi oraz trzema budynkami garażowymi będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy) jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Należy bowiem wskazać, że przedmiotowa transakcja będzie dotyczyła towaru w rozumieniu ustawy oraz będzie dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług (o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w przepisach warunki.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższych zapisów wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W tym miejscu należy nadmienić, że jak wynika z art. 2 pkt 14 lit. b ustawy, dla określenia pojęcia „ulepszenia” istotne znaczenie ma rozumienie tego pojęcia wynikające z ustawy o podatku dochodowym.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Powyższe przepisy wskazują, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisów tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, chyba że budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. Zatem wykorzystywanie obiektu przez okres co najmniej 5 lat do czynności opodatkowanych pozwala podatnikowi na zastosowanie zwolnienia od podatku nawet w sytuacji, gdy ponosił on wydatki nie niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, w związku z którymi to wydatkami miał prawo do odliczenia podatku VAT.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części, spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków lub budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem również grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Odnosząc powyższe uregulowania do niniejszej sprawy należy wskazać, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, jedynie w sytuacji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zatem w celu ustalenia, czy w rozpatrywanej sprawie dla dostawy nieruchomości (zabudowanej działki nr 545) zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do ww. budynków posadowionych na tej nieruchomości, miało miejsce pierwsze zasiedlenie.

Zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady (Dz. Urz. UE L z 11.12.2006 r. Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 2015 r., o sygn. akt I FSK 382/14. NSA w wyroku tym stwierdził, że: „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy.

Ponadto w dniu 16 listopada 2017 r. Trybunał Sprawiedliwości odpowiedział na pytanie prejudycjalne Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczące wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia. TSUE w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r., C-308/16 przyznał rację spółce uznając, że pierwsze zasiedlenie w sprawie będącej przedmiotem postępowania głównego, nie musi być związane z czynnością opodatkowaną, gdyż takie stanowisko nie znajduje oparcia w treści przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

Trybunał potwierdził, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – ponieważ w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku. Przy czym, TSUE jednakowo traktuje pierwsze zasiedlenie po wybudowaniu obiektu, jak i po jego ulepszeniu. W obu przypadkach Trybunał twierdzi, że do pierwszego zasiedlenia wystarczy rozpoczęcie jego użytkowania.

W świetle powyżej wskazanych przepisów prawa oraz przytoczonego orzecznictwa należy przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do zbycia tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Dokonując analizy informacji wynikających z opisu sprawy należy stwierdzić, że w rozpatrywanym przypadku nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynków wchodzących w skład nieruchomości będącej przedmiotem dostawy. Powyższe wynika z faktu, że jak wskazał Wnioskodawca:

Budynek administracyjny nr 1 – doszło do pierwszego zajęcia budynku, ponieważ od roku 1945 budynek był oddany do używania, poprzez oddanie we władanie (zarząd oraz użytkowanie) jednostkom organizacyjnym na potrzeby Policji (wcześniej Milicji Obywatelskiej).
Budynek administracyjny nr 2 – doszło do pierwszego zajęcia budynku, ponieważ od roku 1945 budynek był oddany do używania, poprzez oddanie we władanie (zarząd oraz użytkowanie) jednostkom organizacyjnym na potrzeby Policji (wcześniej Milicji Obywatelskiej).
Budynek garażowy nr 1 – w roku 1974 wydano pozwolenie na użytkowanie budynku. Budynek przekazany przez Komendę Wojewódzką Policji Staroście reprezentującemu Skarb Państwa w lipcu 2011 r., na pewno był użytkowany przez Policję ponad 2 lata przed jego przekazaniem Skarbowi Państwa.
Budynek garażowy nr 2 – w roku 1974 wydano pozwolenie na użytkowanie budynku. Budynek przekazany przez Komendę Wojewódzką Policji Staroście reprezentującemu Skarb Państwa w lipcu 2011 r., na pewno był użytkowany przez Policję ponad 2 lata przed jego przekazaniem Skarbowi Państwa.
Budynek garażowy nr 3 – w roku 1974 wydano pozwolenie na użytkowanie budynku. Budynek przekazany przez Komendę Wojewódzką Policji Staroście reprezentującemu Skarb Państwa w lipcu 2011 r., na pewno był użytkowany przez Policję ponad 2 lata przed jego przekazaniem Skarbowi Państwa.

Co istotne w rozpatrywanej sprawie, Zainteresowany wskazał również, że z dostępnych źródeł wynika, iż nie ponoszono wydatków na ulepszenie ww. budynków lub ich części w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym, które stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej każdego z budynków.

Wobec powyższego należy wskazać, że w odniesieniu do transakcji dostawy nieruchomości obejmującej dwa budynki administracyjne oraz trzy budynki garażowe posadowione na działce nr 545, zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ transakcja dostawy poszczególnych budynków nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia oraz od daty pierwszego zasiedlenia każdego z tych budynków do dnia planowanej dostawy minął już okres przekraczający dwa lata. Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, również dostawa gruntu, na którym posadowione są ww. budynki będzie korzystać ze zwolnienia od podatku.

Tym samym dalsza analiza możliwości zwolnienia od podatku VAT dostawy budynków na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stała się bezprzedmiotowa.

Z opisu sprawy wynika ponadto, że wykonane z metalowych przęseł na betonowej podmurówce ogrodzenie stanowi urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane i jest związane funkcjonalnie z zabudowaniami usytuowanymi w granicach działki nr 545, które będą przedmiotem planowanej dostawy.

Jak stanowi art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r., poz. 1202), przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Kwalifikację ogrodzenia jako urządzenia budowlanego potwierdza również orzecznictwo w tym zakresie. W uzasadnieniu wyroku NSA z dnia 17 kwietnia 2012 r., sygn. akt I FSK 918/11 wskazano, że „przy interpretacji pojęć użytych w ustawie o podatku od towarów i usług decydujące znaczenie ma walor i skutki ekonomiczne danej czynności opodatkowanej (…). (…) sprzedaży działki gruntu, ogrodzonej siatką na słupkach betonowych z oczywistych względów nie można traktować jako dostawy budowli w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Sensem ekonomicznym tej czynności jest przecież sprzedaż gruntu, a nie ogrodzenia. Siatka ogrodzeniowa, jak trafnie zauważył Sąd pierwszej instancji, nie pełni samodzielnych funkcji budowlanych. Jej celem jest wydzielenie granic działki i jej zabezpieczenie”.

Podobne stanowisko znajduje odzwierciedlenie w wyroku NSA z dnia 20 września 2013 r., sygn. akt I FSK 1384/12 „(…) Prawo budowlane nie przewiduje możliwości kwalifikowania ogrodzenia w zależności od okoliczności, raz jako urządzenie budowlane, innym razem jako budowla. Ogrodzenie zostało umiejscowione w kategorii urządzeń budowlanych i tak ustanowiona definicja jest wiążąca. (…) Ogrodzenie co do zasady związane jest z obiektem, w tym również gruntem które ogradza, nie pełni więc ono samodzielnych funkcji budowlanych. Przyjęcie stanowiska, że inaczej należałoby traktować ogrodzenie w zależności od tego, czy grunt zabudowany jest budynkiem, czy też nie, nie ma żadnego uzasadnienia (…)”.

Zatem usytuowanie ogrodzenia na nieruchomości mającej być przedmiotem dostawy, nie ma wpływu na zastosowanie stawki podatku VAT, gdyż ogrodzenie jako urządzenie budowlane nie pełni samodzielnych funkcji budowlanych (nie jest budynkiem, budowlą) i należy traktować je jako element przynależny do zabudowań (budynków) usytuowanych w granicach działki nr 545. Tym samym jego dostawa będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, tak jak dostawa budynków, z którymi to ogrodzenie (wykonane z metalowych przęseł na betonowej podmurówce) jest powiązane.

W konsekwencji, odpowiadając wprost na zadane we wniosku pytanie należy stwierdzić, że Wnioskodawca, dokonując sprzedaży nieruchomości zabudowanej dwoma budynkami administracyjnymi oraz trzema budynkami garażowymi, ma prawo skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe, gdyż co prawda dostawa nieruchomości dokonywana przez Zainteresowanego korzysta ze zwolnienia od podatku, jednakże na podstawie innego przepisu, niż wskazany przez Wnioskodawcę.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (i/lub zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin