Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.412.2018.1.JSO
z 4 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2018 r. (data wpływu 10 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• podlegania opodatkowaniu stawką 23% wpłat mieszkańców biorących udział w projekcie pn. „…”,
  

• prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku od towarów i usług naliczonego w związku z wykonaniem podłączeń kanalizacyjnych,
  

• działania w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT (odwrotne obciążenie)
  

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie

• podlegania opodatkowaniu stawką 23% wpłat mieszkańców biorących udział w projekcie pn. „…”,
  

• prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku od towarów i usług naliczonego w związku z wykonaniem podłączeń kanalizacyjnych,
  

• działania w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT (odwrotne obciążenie).
  
  

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe

Gmina … (dalej: Gmina, Wnioskodawca, Beneficjent) jest jednostką samorządu terytorialnego i zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Status prawny Gminy określony jest ustawą z dnia 8 marca 1990 r., o samorządzie gminnym. Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych Gminy należy zaspokajanie potrzeb wspólnoty, w tym w szczególności w zakresie kanalizacji (art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym).

W 2018 roku Gmina będzie realizowała inwestycję polegającą na budowie 34 przyłączy do budynków mieszkalnych w gminie …. Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie wykonania podłączeń budynków do zbiorczego systemu kanalizacyjnego z Programu Priorytetowego Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (dalej: WFOŚiGW) w … pn.: „…”. Kwota dofinansowania wyniesie do 50% kosztów całkowitych zadania, przy czym dotacja na wykonanie jednego podłączenia budynku do kanalizacji sanitarnej nie może przekroczyć 3.000 zł. Pozostałe 50% kosztów inwestycji finansowane będzie ze środków prywatnych właścicieli nieruchomości, którzy zgłoszą się do uczestnictwa w projekcie. Zaznaczyć należy, iż ww. dotacja będzie przekazana na rachunek bankowy Gminy i stanowić będzie jej dochód, właściciele nieruchomości nie otrzymają fizycznie tego dofinansowania. Gmina występuje, jako „Beneficjent” na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych z mieszkańcami zainteresowanymi podłączeniami do sieci kanalizacji sanitarnej.

Realizacja planowanej inwestycji nie należy do zadań własnych Gminy, ponieważ mimo zapisów art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r., o samorządzie gminnym do zadań własnych gminy należą zadania w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz, to stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, realizację budowy przyłączy do sieci zapewnia na własny koszt osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci. Z powyższego wynika, iż wykonanie przyłącza do kanalizacji sanitarnej odbędzie się na podstawie umów cywilnoprawnych.

Budowa przyłączy kanalizacyjnych będzie realizowana tylko dla mieszkańców, z którymi Gmina podpisze umowy cywilnoprawne i którzy uiszczą ustaloną w ww. kwotę udziału własnego. W zawartej umowie Beneficjent końcowy oświadcza, że nieruchomość jest jego własnością lub przysługuje mu inny tytuł prawny do nieruchomości oraz oświadcza, że budynek jest budynkiem mieszkalnym i w gospodarstwie zamieszkuje określona liczba osób, które będą korzystać z wybudowanego podłączenia do kanalizacji sanitarnej, a także wyraża zgodę na dysponowanie przez Gminę należącymi do niego działkami na cele budowlane związane z budową podłączenia do kanalizacji sanitarnej jego posesji oraz jej udostępnienie na czas realizacji zadania.

Koszty uznano za kwalifikowane przez WFOŚiGW do objęcia dofinansowaniem stanowią koszty związane z realizowanym zadaniem, służące uzyskaniu efektu rzeczowego i ekologicznego:

1. koszty kwalifikowane (dofinansowanie WFOŚiGW do 50% i udział własny mieszkańca) stanowią:
   • zakup materiałów niezbędnych do wykonania podłączeń budynków do kanalizacji sanitarnej;
   • roboty budowlano-montażowe związane z usługą wykonania podłączeń budynków do kanalizacji sanitarnej;

2. koszty niekwalifikowane (wyłącznie udział własny mieszkańca) stanowią:
   • wykonanie dokumentacji projektowej;
   • pomiary geodezyjne;
   • nadzór inwestorski.
   
   
   
   

50% kosztów kwalifikowanych i 100% kosztów niekwalifikowanych poniesie Beneficjent końcowy (właściciel podłączanych nieruchomości), który przekaże środki finansowe na rachunek Gminy. Wpłaty dokonywane przez mieszkańców będą dokumentowane fakturami i będą podlegały opodatkowaniu VAT.

Dokumentacja projektowa, pomiary geodezyjne, pełnienie funkcji inspektora nadzoru i samą budowę przyłączy wykonywać będą podmioty trzecie (przedsiębiorstwa) wybrane zgodnie z przepisami ustawy o zamówieniach publicznych, z którymi Gmina zawrze umowy. Podmioty te będą czynnymi zarejestrowanymi podatnikami podatku VAT i nie będą podpisywały umów bezpośrednio z mieszkańcami, a swoje czynności będą wykonywać bezpośrednio na zlecenie Gminy. Po wykonaniu przyłącza będzie ono stanowiło własność właściciela nieruchomości. Wykonanie przyłączy kanalizacyjnych, (tj. zasadniczo od granicy nieruchomości do samego budynku lub innego miejsca włączenia) nie jest zadaniem własnym gminy, lecz właścicieli podłączanych nieruchomości, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r., o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Gmina będzie ,,inwestorem zastępczym” na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych z mieszkańcami zainteresowanymi podłączeniami do sieci kanalizacji sanitarnej. Gmina, jako „inwestor zastępczy” zobowiązuje się do wykonania dokumentacji projektowej, pełnienia funkcji inspektora nadzoru oraz wybudowania przyłączy do sieci kanalizacji sanitarnej. W ramach umów, które będą zawierane z mieszkańcami na wybudowanie przyłącza na gruncie, mieszkaniec zobowiąże się względem Gminy do wniesienia opłaty z tytułu wykonania takiej usługi, a w zamian Gmina wybuduje na gruncie należącym do mieszkańca przyłącze kanalizacyjne łączące nieruchomość z siecią kanalizacyjną i oczyszczalnią.

Po zakończeniu prac budowlanych przyłącze wykonane w ramach przedsięwzięcia zostanie przekazane na własność beneficjentowi końcowemu. Po wykonaniu przyłącza, każdy z właścicieli nieruchomości będzie zobowiązany zawrzeć umowę na odprowadzenie ścieków z ,… Sp. z o. o. w …, na podstawie, której Spółka będzie naliczała i pobierała opłaty. Przyłącza do sieci kanalizacyjnej będą wykonane poza bryłą budynku mieszkalnego.

Zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., z pózn. 1221, z późn. zm.) czynności, o których mowa, czyli budowa przyłączy kanalizacyjnych, Wnioskodawca klasyfikuje, jako świadczenie usług.

Gmina nabędzie od wykonawców w ramach realizacji inwestycji usługi sklasyfikowane wg PKWiU 2008 w grupowaniu 43.22.11.0 – roboty związane z wykonywaniem instalacji wodno-kanalizacyjnych i odwadniających.

W zakresie usługi wykonywanej na rzecz mieszkańca symbol PKWiU 2008 również będzie mieścił się w grupowaniu 43.22.11.0 – roboty związane z wykonywaniem instalacji wodno-kanalizacyjnych i odwadniających.

Usługi sklasyfikowane, jako roboty związane z wykonywaniem instalacji wodno- kanalizacyjnych i odwadniających o symbolu PKWiU 43.22.11.0 są wymienione w poz. 24 załącznika nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Faktury za wykonanie przyłączy kanalizacyjnych będą wystawiane na Gminę …. Gmina zaś wystawi faktury mieszkańcom, czyli beneficjentom końcowym za wpłaty wkładu własnego, tj. za świadczenie określonej usługi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w sytuacji budowy przez Gminę przyłączy do sieci kanalizacyjnej na rzecz mieszkańców, z którymi zostaną zawarte umowy cywilnoprawne, które po wybudowaniu stanowić będą własność beneficjentów, wpłaty dokonywane przez mieszkańców Gminy będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 23%?
2. Czy Gmina ma pełne prawo do odliczenia w podatku VAT naliczonego od nakładów poniesionych na wykonanie podłączeń kanalizacyjnych objętych niniejszym zadaniem?
3. Czy Gmina nabywając usługi związane z budową przyłączy dla mieszkańców będzie działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług , o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT (odwrotne obciążenie)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad 1)

W sytuacji budowy przez Gminę przyłączy do sieci kanalizacyjnej na rzecz mieszkańców, z którymi zostaną zawarte umowy cywilnoprawne, które po wybudowaniu będą własnością beneficjentów, wpłaty dokonywane przez mieszkańców Gminy będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sławką 23%.

Tym samym Gmina powinna wystawiać faktury VAT na wpłaty mieszkańców z tytułu wykonania przyłączy kanalizacyjnych, opodatkowane podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei zgodnie z art. 8 przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie sianowi dostawy towarów.

W ramach umów, które będą zawierane z właścicielami nieruchomości na wybudowanie przyłącza kanalizacji sanitarnej, mieszkaniec zobowiąże się wobec Gminy do wniesienia opłaty z tytułu wykonania tej usługi, a w zamian Gmina wybuduje na gruncie należącym do mieszkańca przyłącze kanalizacyjne łączące nieruchomość z siecią kanalizacyjną i oczyszczalnią.

Wynika z tego, iż wpłaty mieszkańców będą wynagrodzeniem, które zapłacą za wykonaną usługę. Wpłaty będą obowiązkowe, gwarantujące wykonanie usługi. Niedokonanie wpłaty w określonym terminie spowoduje rozwiązanie umowy i wyeliminuje właściciela nieruchomości z udziału w projekcie. Zatem w zawartych umowach będzie bezpośredni związek pomiędzy otrzymaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności. Umowy będą miały charakter bezpośredni i płatność będzie następowała w zamian za to świadczenie.

Wpłaty wnoszone przez właścicieli nieruchomości deklarujących uczestnictwo w projekcie pozostają w ścisłym związku z czynnościami, które zostaną wykonane przez Gminę – zachodzi, bowiem związek pomiędzy dokonywanymi wpłatami, a zobowiązaniem się Gminy do wykonania określonych czynności.

Należy dodać, że stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, Gmina zawierając umowę z wykonawcą na budowę przyłączy – oraz umowy z uczestnikami, wchodzi w rolę świadczącego usługę. Tym samym wpłaty otrzymywane przez Gminę od uczestników będą stanowiły wynagrodzenie z tytułu świadczonych przez nią usług na rzecz właścicieli nieruchomości.

Podsumowując, zdaniem Gminy, w sytuacji budowy przez Gminę przyłączy do sieci kanalizacyjnej na rzecz mieszkańców, z którymi będą zawarte umowy cywilnoprawne, które po wybudowaniu stanowić będą własność beneficjentów, wpłaty dokonywane przez mieszkańców gminy będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sławką 23%.

Ad 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina ma prawo do odliczenia w 100% kwoty podatku naliczonego. Najważniejszą zasadę odliczenia reguluje art. 86 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu: nabycia towarów i usług, dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Zatem, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, czyli odliczenia dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Wpłaty dokonywane przez właścicieli nieruchomości, dla których Wnioskodawca wykona przedmiotowe przyłącza, będą w bezpośrednim związku z ww. świadczeniem usług realizowanym na rzecz tychże mieszkańców, czyli zachodzi bezpośredni związek pomiędzy dokonywanymi wpłatami przez mieszkańców, a wykonaniem przez Wnioskodawcę określonych czynności.

Podsumowując, zdaniem Gminy wydatki poniesiono przez Wnioskodawcę na budowę przyłączy kanalizacyjnych będą związane wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawca ma prawo odliczenia całości (100%) podatku naliczonego od zakupu towarów i usług związanych z wykonaniem tych..

Ad 3)

Gmina realizując usługę budowy przyłącza kanalizacyjnego na rzecz właścicieli nieruchomości występować będzie w charakterze czynnego podatnika podatku VAT.

W ramach opisywanej inwestycji Wnioskodawca będzie występować, jako inwestor oraz jako główny wykonawca, ponieważ ostatecznie to Gmina realizować będzie odpłatne świadczenie usług na rzecz mieszkańców, czyli budowy przyłącza kanalizacyjnego.

W związku z tym, Gmina będzie występować, jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT w zakresie nabycia usługi budowy przyłączy od przedsiębiorstw, które będą wykonywać prace, gdyż podmioty te będą w przedstawionym stanie faktycznym występować, jako podwykonawcy, o których mowa w art. 17 ust. 1h ustawy o VAT. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9.
2. usługobiorcą jest podatnik. o którym mowa w art. 15, zarejestrowany, jako podatnik VAT czynny. Stosownie do art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi, jako podwykonawca.
   
   

Załącznik nr 14 do ustawy, zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listą usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwróconego obciążania w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców. W zakresie usługi wykonywanej przez Gminę na rzecz właściciela nieruchomości - Gmina nie występowała do Głównego Urzędu Statystycznego o potwierdzenie klasyfikacji wykonywanej przez siebie usługi. W opinii Gminy, usługa wykonywana na rzecz mieszkańca, będzie się zawierać w grupowaniu 43.22.11.0 – roboty związane z wykonywaniem instalacji wodno-kanalizacyjnych i odwadniających. Rozliczanie podatku na zasadzie mechanizmu odwróconego obciążenia ma zastosowanie, jeśli spełnione są następujące warunki:

• świadczenie dotyczy usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi tam symbolami PKWIU;
  

• usługodawca i usługobiorca są podatnikami zarejestrowanymi, jako podatnicy VAT czynni;
  

• sprzedaż u usługodawcy nie jest zwolniona na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy;
  

• usługodawca świadczy usługi, jako podwykonawca, czyli usługodawca nie jest generalnym wykonawcą usług.
  
  

Gmina wykonując usługę polegającą na budowie przyłączy na rzecz mieszkańców wymienioną w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, działa jako główny wykonawca. Efektom prac w ramach zawartej z Gminą umowy jest wykonanie instalacji przyłącza kanalizacyjnego do nieruchomości mieszkańca, które to przyłącze będzie jego własnością. Z tego względu to właśnie mieszkaniec, czyli właściciel nieruchomości, jest podmiotem, który zleca wykonanie na własnej nieruchomości opisywanej usługi budowlanej, a nie Gmina.

W związku z czym, Gmina, jako główny wykonawca nabywając usługi budowlane wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, od podmiotów trzecich, działających w tym przypadku w charakterze podwykonawców, zobowiązana będzie do ich opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 17 ust. 1h ustawy.

Należy, zatem stwierdzić, iż w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji (budowa przyłączy), to Wnioskodawca będzie podatnikiem VAT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy w związku z art. 17 ust. 1h dla świadczonych przez podwykonawców ww. usług (wykonaniu przyłączy kanalizacji sanitarnej).

Podmioty trzecie, które na zlecenie Gminy wykonają przyłącza będą zobowiązane do wystawienia faktury VAT na rzecz Wnioskodawcy w odniesieniu do wykonanych przez siebie robót budowlanych z zastosowaniem mechanizmu odwróconego obciążenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że tut. Organ uznał za zasadne udzielenie odpowiedzi w pierwszej kolejności na pytanie oznaczone nr 1, następnie nr 3, a na końcu nr 2.

Zgodnie z art. 5a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zatem, na wstępie należy zauważyć, że dla udzielenia odpowiedzi w zakresie odwrotnego obciążenia oraz stawki podatku dla świadczeń objętych wnioskiem, istotne jest prawidłowe ich zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym, wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji dla sprzedawanych usług.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowania PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym).

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ponadto, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego – art. 17 ust. 2 ustawy.

Załącznik nr 14 do ustawy zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Zatem, powyższy przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym – zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy – mechanizm ten ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca. Jednocześnie zauważyć należy, że przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwróconego obciążenia.

W świetle powyższego nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług.

Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług budowlanych, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Wskazać w tym miejscu należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „podwykonawca”, w związku z tym dla prawidłowego rozumienia tego terminu wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika języka polskiego, podwykonawca to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca; 2503008).

Z kolei przy dalszych „podzleceniach” przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest – w stosunku do swojego podwykonawcy – głównym wykonawcą swojego zakresu prac (i w konsekwencji rozliczy „podzlecone” usługi budowlane na zasadzie odwróconego obciążenia).

Podsumowując przywołane wyżej regulacje należy stwierdzić, że mechanizm odwróconego obciążenia ma zastosowanie przy rozliczaniu podatku z tytułu świadczenia usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi w tym załączniku symbolami PKWiU, przez podwykonawcę. Podwykonawcą będzie każdy podmiot będący usługodawcą, który nie jest generalnym wykonawcą w ramach danej inwestycji budowlanej, przyjmującym zlecenie wykonania tej inwestycji bezpośrednio od inwestora.

Fakt zgłoszenia, lub nie, głównemu inwestorowi powierzenia prac podwykonawcy, pozostaje bez wpływu na posiadanie statusu podwykonawcy w rozumieniu ustawy. Status podwykonawcy wynika bowiem bezpośrednio z zawartych pisemnych umów, a w przypadku ich braku – świadczą o tym statusie okoliczności i charakter wykonywanych usług.

A zatem, rozliczanie podatku na zasadzie mechanizmu odwróconego obciążenia ma zastosowanie jeśli spełnione są następujące warunki:

• świadczenie dotyczy usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi tam symbolami PKWiU,
  

• usługodawca i usługobiorca są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
  

• sprzedaż u usługodawcy nie jest zwolniona na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustaw,
  

• usługodawca świadczy usługi jako podwykonawca, czyli usługodawca nie jest generalnym wykonawcą usług.
  
  

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii opodatkowania podatkiem VAT wpłat mieszkańców z tytułu wkładu własnego w kosztach budowy przyłączy kanalizacyjnych (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1), w pierwszej kolejności należy wskazać że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega konkretna czynność (dostawa towaru lub usługa), a nie zapłata. Wyjątkiem polegającym na tym, że faktura dokumentuje zapłatę jest faktura dokumentująca uiszczenie zaliczki na poczet przyszłej dostawy towarów czy świadczenia usług, natomiast w pozostałych przypadkach faktura zawsze dokumentuje czynność, a nie płatność, gdyż opodatkowaniu podlega właśnie czynność.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy dostawcą towarów lub usługodawcą a odbiorcą, a w zamian za wykonanie świadczenia powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem i przekazanym za nie wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest dana czynność, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz dokonującego dostawy lub świadczącego usługę.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca będzie realizował inwestycję polegającą na budowie 34 przyłączy do budynków mieszkalnych w ramach projektu pn. „…”. Projekt ten będzie dofinansowany w ramach Programu Priorytetowego Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Kwota dofinansowania wyniesie do 50% kosztów całkowitych zadania, przy czym dotacja na wykonanie jednego podłączenia budynku do kanalizacji sanitarnej nie może przekroczyć 3.000 zł. Pozostałe 50% kosztów inwestycji finansowane będzie ze środków prywatnych właścicieli nieruchomości, którzy zgłoszą się do uczestnictwa w projekcie. Budowa przyłączy kanalizacyjnych będzie realizowana tylko dla mieszkańców, z którymi Gmina podpisze umowy cywilnoprawne i którzy uiszczą ustaloną ww. kwotę udziału własnego. 50% kosztów kwalifikowanych i 100% kosztów niekwalifikowanych poniesie Beneficjent końcowy (właściciel podłączanych nieruchomości), który przekaże środki finansowe na rachunek Gminy. Po wykonaniu przyłącza będzie ono stanowiło własność właściciela nieruchomości. W ramach umów, które będą zawierane z mieszkańcami na wybudowanie przyłącza na gruncie, mieszkaniec zobowiąże się względem Gminy do wniesienia opłaty z tytułu wykonania takiej usługi, a w zamian Gmina wybuduje na gruncie należącym do mieszkańca przyłącze kanalizacyjne łączące nieruchomość z siecią kanalizacyjną i oczyszczalnią.

W kontekście ww. okoliczności należy stwierdzić, że wpłaty mieszkańców pozostają w bezpośrednim związku ze świadczeniem usług realizowanym na rzecz tychże mieszkańców. Wpłaty wnoszone przez mieszkańców nie pozostają „w oderwaniu” od czynności, które będą wykonywane przez Wnioskodawcę – zachodzi bowiem związek pomiędzy dokonywanymi wpłatami a zobowiązaniem się Wnioskodawcy do wykonania usługi w zakresie budowy przyłączy kanalizacyjnych do posesji mieszkańca. Należy zauważyć, że we wskazanej sytuacji istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonaniem wpłaty, a zindywidualizowanym świadczeniem Wnioskodawcy na rzecz konkretnego mieszkańca. Ponadto stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, Wnioskodawca zawierając umowy na budowę przyłączy kanalizacyjnych, wchodzi w rolę świadczącego usługę. Tym samym wpłaty dokonywane przez mieszkańców na poczet wykonania przez Wnioskodawcę przedmiotowej usługi stanowią wynagrodzenie, w związku z otrzymaniem którego po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązek podatkowy. Oznacza to, że dokonane wpłaty, o których mowa we wniosku, stanowią zaliczki na poczet przyszłej usługi, której zakończenie nastąpi po wykonaniu przyłącza kanalizacyjnego.

W związku z powyższym dokonywane przez mieszkańców wpłaty z tytułu wkładu własnego w kosztach budowy przyłączy kanalizacyjnych dotyczą usługi w zakresie wybudowania tych przyłączy na rzecz mieszkańców, co wskazuje, że świadczenia, co do których Wnioskodawca zobowiązał się w ramach podpisanych z mieszkańcami umów stanowią odpłatne świadczenie usług, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również wysokości stawki podatku od towarów i usług, jaką należy opodatkować wpłaty z tytułu wkładu własnego w kosztach budowy przyłączy kanalizacyjnych.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2–12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

W świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosowanie jednak do treści art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W tym miejscu należy wskazać, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy, nie przewidują zwolnienia od podatku VAT ani stawek obniżonych dla usług odpłatnej budowy przyłączy kanalizacyjnych, w związku z czym, usługi te będą stanowiły czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług podstawową stawką podatku.

Zatem, stwierdzić należy, że budowa przyłączy kanalizacyjnych będzie opodatkowana według stawki VAT 23%.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wpłaty dokonywane przez mieszkańców Gminy będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sławką 23%, należało uznać za prawidłowe.

Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy nabywając usługi związane z budową przyłączy dla mieszkańców będzie działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług , o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3).

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca będzie wykonywał na rzecz mieszkańca usługę wykonania przyłączy kanalizacyjnych. Budowa przyłączy kanalizacyjnych będzie realizowana tylko dla mieszkańców, z którymi Gmina podpisze umowy cywilnoprawne i którzy uiszczą ustaloną kwotę udziału własnego. Dokumentacja projektowa, pomiary geodezyjne, pełnienie funkcji inspektora nadzoru i samą budowę przyłączy wykonywać będą podmioty trzecie (przedsiębiorstwa) wybrane zgodnie z przepisami ustawy o zamówieniach publicznych, z którymi Gmina zawrze umowy. Podmioty te będą czynnymi zarejestrowanymi podatnikami podatku VAT i nie będą podpisywały umów bezpośrednio z mieszkańcami, a swoje czynności będą wykonywać bezpośrednio na zlecenie Gminy. Po wykonaniu przyłącza będzie ono stanowiło własność właściciela nieruchomości. Wykonanie przyłączy kanalizacyjnych, (tj. zasadniczo od granicy nieruchomości do samego budynku lub innego miejsca włączenia) nie jest zadaniem własnym gminy, lecz właścicieli podłączanych nieruchomości, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r., o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Gmina będzie ,,inwestorem zastępczym” na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych z mieszkańcami zainteresowanymi podłączeniami do sieci kanalizacji sanitarnej. Gmina, jako „inwestor zastępczy” zobowiązuje się do wykonania dokumentacji projektowej, pełnienia funkcji inspektora nadzoru oraz wybudowania przyłączy do sieci kanalizacji sanitarnej. W ramach umów, które będą zawierane z mieszkańcami na wybudowanie przyłącza na gruncie, mieszkaniec zobowiąże się względem Gminy do wniesienia opłaty z tytułu wykonania takiej usługi, a w zamian Gmina wybuduje na gruncie należącym do mieszkańca przyłącze kanalizacyjne łączące nieruchomość z siecią kanalizacyjną i oczyszczalnią. Przyłącza do sieci kanalizacyjnej będą wykonane poza bryłą budynku mieszkalnego. Gmina nabędzie od wykonawców w ramach realizacji inwestycji usługi sklasyfikowane wg PKWiU 2008 w grupowaniu 43.22.11.0 – roboty związane z wykonywaniem instalacji wodno-kanalizacyjnych i odwadniających. W zakresie usługi wykonywanej na rzecz mieszkańca symbol PKWiU 2008 również będzie mieścił się w grupowaniu 43.22.11.0 – roboty związane z wykonywaniem instalacji wodno-kanalizacyjnych i odwadniających. Usługi sklasyfikowane, jako roboty związane z wykonywaniem instalacji wodno- kanalizacyjnych i odwadniających o symbolu PKWiU 43.22.11.0 są wymienione w poz. 24 załącznika nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku, ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy dane świadczenie jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz czy usługa ta jest świadczona przez podwykonawcę. Dla zastosowania odwrotnego obciążenia konieczne jest spełnienie obu ww. przesłanek łącznie.

Mając na uwadze wskazany przez Wnioskodawcę opis sprawy należy przyjąć, iż Gmina wykonując usługę budowlaną polegającą na wykonaniu przyłączy kanalizacyjnych na rzecz mieszkańców działa w charakterze głównego wykonawcy. Efektem prac, jakich oczekują mieszkańcy w ramach zawartej z Gminą umowy, jest wykonanie przyłączy kanalizacyjnych do poszczególnych budynków mieszkańców. Z tego względu mieszkaniec, a nie Gmina, jest podmiotem zlecającym i oczekującym wykonania na własnej nieruchomości przedmiotowych usług budowlanych (tj. inwestorem). Zatem przedmiotem czynności wykonywanych przez Gminę jest świadczenie usługi budowlanej polegającej na jej wykonaniu.

A zatem, Gmina jako główny wykonawca nabywając usługi związane z budową przyłączy kanalizacyjnych wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, od podmiotu trzeciego, działającego w tym przypadku w charakterze podwykonawcy, zobowiązana będzie do rozliczenia podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 17 ust. 1h ustawy.

Wobec powyższego, należy uznać, że w ramach realizacji przedmiotowego projektu w części dotyczącej usług budowlanych sklasyfikowanych w grupowaniu PKWIU 43.22.11.0 świadczonych na rzecz uczestników ww. projektu, Wnioskodawca będzie podatnikiem VAT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy w związku z art. 17 ust. 1h ustawy dla świadczonych przez podwykonawców ww. usług (budowy przyłączy kanalizacyjnych), a tym samym Wnioskodawca, jako nabywca ww. usług, będzie zobowiązany do wykazania w deklaracji podatkowej podatku należnego z tytułu nabytych od wykonawcy usług związanych z budową przyłączy kanalizacyjnych.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji (budowa przyłączy), to Wnioskodawca będzie podatnikiem VAT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy w związku z art. 17 ust. 1h dla świadczonych przez podwykonawców usług wykonaniu przyłączy kanalizacji sanitarnej, należało uznać za prawidłowe.

Przechodząc natomiast do kwestii prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku od towarów i usług naliczonego w związku z wykonaniem podłączeń kanalizacyjnych (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2), zauważyć należy, iż zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych regulacji prawnych wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Natomiast stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca.

Podkreślić należy, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Na mocy art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.

Natomiast, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku są spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Zainteresowany jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, a nabywane towary i usługi w związku z realizacją zadania inwestycyjnego są wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Jednakże należy wskazać, że w przypadku usług budowlanych objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia, ich nabywca ma obowiązek rozliczyć podatek należny. Przy czym jak wynika z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy, kwota podatku należnego stanowi kwotę podatku naliczonego. Zatem określony przez Wnioskodawcę, jako nabywcę usług objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia, podatek należny stanowi jednocześnie podatek naliczony, który podlega odliczeniu.

Tym samym Wnioskodawca nabywając od podmiotów trzecich usługi budowlane, działających w tym przypadku w charakterze podwykonawców, będzie odpowiedzialny za rozliczenie podatku należnego i przysługiwać mu będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego ze złożonej deklaracji podatkowej, w której uwzględni kwotę podatku należnego.

W konsekwencji powyższego Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku od towarów i usług naliczonego w związku z wykonaniem podłączeń kanalizacyjnych w ramach projektu pn. „…”. Prawo to będzie przysługiwało pod warunkiem niezaistnienia okoliczności określonych w art. 88 ustawy.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Gmina będzie miała prawo do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Końcowo należy jeszcze raz podkreślić, że tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowania PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.