Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.320.2018.1.JG
z 10 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2018 r. (data wpływu 20 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT opłat eksploatacyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT opłat eksploatacyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dom Handlowy prowadzi działalność polegającą na administrowaniu budynkiem, w którym znajdują się lokale użytkowe członków spółdzielni. Zgodnie z wpisem do KRS przeważającym rodzajem działalności jest zarządzenie nieruchomościami wykonywane na zlecenie (kod 68.32.Z). Spółdzielnia zgodnie ze statutem administruje budynkiem, w którym znajdują się lokale, które są własnością członków spółdzielni. Spółdzielnia zarządza również nieruchomością gruntową będącą współwłasnością członków spółdzielni. Na podstawie statutu członkowie spółdzielni są zobowiązani pokrywać, w formie opłat eksploatacyjnych, koszty eksploatacji lokali oraz koszty eksploatacji części budynku, stanowiącej współwłasność wszystkich członków spółdzielni w wysokości określonej przez Zarząd. Koszty te to: dostawa energii elektrycznej, c.o. i wody, odbiór ścieków, utrzymanie porządku i czystości, remonty i konserwacja budynku oraz inne koszty związane w eksploatacją budynku w tym wynagrodzenia. Spółdzielnia nalicza opłaty, o których mowa wyżej doliczając do nich podatek VAT. W budynku, którym administruje spółdzielnia znajdują się tylko lokale użytkowe. Spółdzielnia wynajmuje także część placu, będącego w wieczystym użytkowaniu członków spółdzielni, na podstawie umowy najmu przedsiębiorcom wykorzystującym ten teren na potrzeby prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. Obroty w poprzednich latach osiągane przez spółdzielnię z tytułu poboru opłat i najmu przekraczały 200.000 zł. W 2018 r. zgłaszają się do Spółdzielni jej członkowie, twierdząc że do opłat eksploatacyjnych Spółdzielnia nie powinna doliczać podatku, powołując się przy tym na praktykę innych spółdzielni. Zdaniem zarządu Spółdzielni jedyną podstawą do zwolnienia byłby w tym przypadku art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, który zwalnia z VAT czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni mieszkaniowych. W przypadku, którego dotyczy niniejszy wniosek, to zwolnienie nie może mieć zastosowania, ponieważ w spółdzielni nie ma lokali mieszkaniowych, o których mowa w ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w stanie faktycznym opisanym w niniejszym wniosku, spółdzielnia postępuje prawidłowo doliczając do opłat eksploatacyjnych podatek VAT, czy jednak ma prawo do skorzystania ze zwolnienia z VAT. Jeżeli ma prawo do zwolnienia, to jaka jest jego podstawa?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółdzielnia, jako podatnik podatku VAT świadczy usługi na rzecz podmiotów, mających wskazane wyżej tytuły prawne do lokali. Usługi te polegają na administrowaniu mieniem spółdzielców i świadczeniu usług najmu. Przy naliczaniu opłat spółdzielnia powinna doliczać podatek VAT, ponieważ nie przysługuje jej zwolnienie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ani z art. 43 ust.1 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług z uwagi na fakt, iż w zasobach spółdzielni znajdują się tylko lokale użytkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Podkreślić także należy, że w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy, zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2015 r., poz. 736 z późn. zm.), zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali mieszkalnych, za które są pobierane opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1222, oraz z 2015 r. poz. 201).

Powołany powyżej przepis art. 4 ust. 1, ust. 2, ust. 4 i ust. 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1222 z późn. zm.). stanowi, że:

1. członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu (art. 4 ust. 1),
2. członkowie spółdzielni będący właścicielami lokali są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu (art. 4 ust. 2),
3. właściciele lokali niebędący członkami spółdzielni są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych. Są oni również obowiązani uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, które są przeznaczone do wspólnego korzystania przez osoby zamieszkujące w określonych budynkach lub osiedlu. Obowiązki te wykonują przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5 (art. 4 ust. 4),
4. członkowie spółdzielni uczestniczą w kosztach związanych z działalnością społeczną, oświatową i kulturalną prowadzoną przez spółdzielnię, jeżeli uchwała walnego zgromadzenia tak stanowi. Właściciele lokali niebędący członkami oraz osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, mogą odpłatnie korzystać z takiej działalności na podstawie umów zawieranych ze spółdzielnią (art. 4 ust. 5).
   
   

Z powołanych przepisów jednoznacznie wynika, że ww. zwolnienie od podatku VAT odnosi się do czynności wykonywanych na rzecz członków spółdzielni mieszkaniowych, a także osób niebędących członkami spółdzielni. Muszą być oni właścicielami lokali mieszkalnych, lub musi im przysługiwać spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego. Rodzaje opłat wymienionych w ustawie o spółdzielniach mieszkaniowych dotyczą wszelkich opłat. Jednakże przepisy art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy oraz § 3 ust. 1 pkt 9 cyt. wyżej rozporządzenia, wyraźnie wskazują na właścicieli lokali mieszkalnych, członków spółdzielni i osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa lub prawa własności do lokali mieszkalnych.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług jak też przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 1892), samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej lokalami, mogą stanowić odrębne nieruchomości.

W świetle art. 2 ust. 2 tej ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkaniowe.

Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Ponadto rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1422) w § 3 pkt 14 określa lokal użytkowy jako pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym. Pod pojęciem pomieszczenia technicznego - zgodnie z § 3 pkt 12 wskazanego wyżej rozporządzenia - należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku. Natomiast przez pomieszczenie gospodarcze - pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia).

W tym miejscu należy ponownie podkreślić, że zwolnienie od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług oraz w § 3 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień, odnosi się do czynności związanych z lokalami mieszkalnymi. Zwolnienie dotyczy wyłącznie czynności – za które są pobierane opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4, i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych – związanych z lokalami mieszkalnymi, nie dotyczy zaś czynności związanych z lokalami użytkowymi.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na administrowaniu budynkiem, w którym znajdują się lokale użytkowe członków spółdzielni. Zgodnie z wpisem do KRS przeważającym rodzajem działalności jest zarządzenie nieruchomościami wykonywane na zlecenie (kod 68.32.Z). Spółdzielnia zgodnie ze statutem administruje budynkiem, w którym znajdują się lokale, które są własnością członków spółdzielni. Spółdzielnia zarządza również nieruchomością gruntową będącą współwłasnością członków spółdzielni. Na podstawie statutu członkowie spółdzielni są zobowiązani pokrywać, w formie opłat eksploatacyjnych, koszty eksploatacji lokali oraz koszty eksploatacji części budynku, stanowiącej współwłasność wszystkich członków spółdzielni w wysokości określonej przez Zarząd. Koszty te to: dostawa energii elektrycznej, c.o. i wody, odbiór ścieków, utrzymanie porządku i czystości, remonty i konserwacja budynku oraz inne koszty związane w eksploatacją budynku w tym wynagrodzenia. Spółdzielnia nalicza opłaty, o których mowa wyżej doliczając do nich podatek VAT. W budynku, którym administruje spółdzielnia znajdują się tylko lokale użytkowe. Spółdzielnia wynajmuje także część placu, będącego w wieczystym użytkowaniu członków spółdzielni, na podstawie umowy najmu przedsiębiorcom wykorzystującym ten teren na potrzeby prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. Obroty w poprzednich latach osiągane przez spółdzielnię z tytułu poboru opłat i najmu przekraczały 200 000 zł.

Wątpliwości Spółdzielni sprowadzają się do rozstrzygnięcia kwestii opodatkowania pobieranych przez Spółdzielnię opłat eksploatacyjnych.

Analiza okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do wniosku, że spółdzielnia postępuje prawidłowo doliczając do opłat eksploatacyjnych podatek VAT. Jak z wniosku wynika, w budynku, którym administruje spółdzielnia znajdują się tylko lokale użytkowe. Spółdzielnia wynajmuje także część placu, będącego w wieczystym użytkowaniu członków spółdzielni, na podstawie umowy najmu przedsiębiorcom wykorzystującym ten teren na potrzeby prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. Członkowie spółdzielni są zobowiązani pokrywać, w formie opłat eksploatacyjnych, koszty eksploatacji lokali oraz koszty eksploatacji części budynku, stanowiącej współwłasność wszystkich członków spółdzielni w wysokości określonej przez Zarząd. Koszty te to: dostawa energii elektrycznej, c.o. i wody, odbiór ścieków, utrzymanie porządku i czystości, remonty i konserwacja budynku oraz inne koszty związane w eksploatacją budynku w tym wynagrodzenia, a zatem należy stwierdzić, że naliczanie opłat eksploatacyjnych, nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy. Także pozostałe przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku VAT opłat eksploatacyjnych dotyczących lokali użytkowych, ponieważ czynności te nie służą zaspokajaniu podstawowych potrzeb mieszkaniowych.

Zgodnie z przepisem art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywana przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jak z wniosku wynika obroty w poprzednich latach osiągane przez spółdzielnię z tytułu poboru opłat i najmu przekraczały 200.000 zł., w związku z tym Wnioskodawca nie może korzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa podatkowego, oraz opis sprawy należy stwierdzić, że pobierane przez spółdzielnię opłaty eksploatacyjne podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy, zatem spółdzielnia postępuje prawidłowo naliczając do świadczonych usług podatek od towarów i usług.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.