Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.228.2018.2.NK
z 10 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2018 r. (data wpływu 18 maja 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 czerwca 2018 r. (data wpływu 25 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług przekazania przez Gminę prawa własności przydomowych oczyszczalni ścieków na rzecz mieszkańców po upływie okresu trwałości projektu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług przekazania przez Gminę prawa własności przydomowych oczyszczalni ścieków na rzecz mieszkańców po upływie okresu trwałości projektu. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 25 czerwca 2018 r. (data wpływu 25 czerwca 2018 r.) o informacje doprecyzowujące przedstawiony stan faktyczny oraz adres elektroniczny Wnioskodawcy w systemie ePUAP.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Gmina w latach 2010-2012 realizowała zadanie pn. „(…)”. Nabywcą/odbiorcą faktur dokumentujących poniesione wydatki na realizację zadania inwestycyjnego była Gmina.

Jednym z etapów zadania było wybudowanie mieszkańcom przydomowych oczyszczalni ścieków na nieruchomościach stanowiących ich własność. Ten etap inwestycji był realizowany w roku 2011. Mieszkańcy w ramach tej inwestycji zobowiązali się do wpłaty na rzecz Gminy darowizny w wysokości 2.000,00 zł. Darowizny te nie były obligatoryjne, gdyż z tego tytułu nie zostały podpisane żadne umowy co do partycypacji mieszkańców w kosztach. W tamtym czasie Gmina realizowała duże inwestycje wodno-kanalizacyjne, dlatego też mieszkańcy chcieli dobrowolnie wspomóc Gminę.

Za wybudowanie 64 szt. przydomowych oczyszczalni ścieków wynagrodzenie dla wykonawcy było skalkulowane ryczałtowo. Dla potrzeb rozliczenia projektu zostały jedynie wykonane kosztorysy powykonawcze na poszczególne oczyszczalnie ścieków.

Gmina (użyczający) z tego tytułu podpisała z mieszkańcami (użytkownikami) umowy użyczenia, z których wynika, że:

• użyczający oświadcza, że jest właścicielem oczyszczalni przydomowych;
• użyczający oddaje użytkownikowi wymienioną oczyszczalnię do bezpłatnego używania;
• użytkownik zobowiązuje się korzystać z przedmiotu umowy zgodnie z jego przeznaczeniem i nie oddawać go do używania osobom trzecim;
• użytkownik będzie ponosił wszelkie koszty i opłaty związane z utrzymaniem oraz korzystaniem z oczyszczalni, w tym koszty wynikające z bieżących napraw i konserwacji oraz remontów, w tym koszty likwidacji szkód powstałych w okresie używania oraz koszty wywożenia osadu;
• umowa zostaje zawarta na okres 10 lat począwszy od dnia zapoznania się przez użytkownika z działaniem i eksploatacją zamontowanej oczyszczalni oraz otrzymaniem instrukcji obsługi i użytkowania oczyszczalni.
  
  

W umowie tej, ani żadnej innej, nie ma mowy o partycypacji mieszkańców w kosztach budowy przydomowych oczyszczalni ścieków. Wybudowane urządzenia są własnością Gminy i zostały ujęte w ewidencji środków trwałych. Gmina po wybudowaniu nie ponosi żadnych wydatków związanych z utrzymaniem i obsługą tych oczyszczalni i nie pobiera od mieszkańców żadnych dodatkowych opłat.

Gmina przed upływem 10 lat chce nieodpłatnie przekazać mieszkańcom przydomowe oczyszczalnie ścieków, ze względu na kończący się okres trwałości projektu. Po przekazaniu ww. obiektów Gmina nie będzie ponosiła żadnych kosztów związanych z ich eksploatacją.

Od faktury wystawionej na budowę przydomowych oczyszczalni ścieków Gmina nie odliczyła naliczonego podatku VAT.

Ponadto w piśmie z dnia 25 czerwca 2018 r. – stanowiącym uzupełnienie do wniosku – Zainteresowany wskazał, że:

1. Wszyscy mieszkańcy, którym zostaną przekazane prawa własności przydomowych oczyszczalni ścieków, dokonali wpłat darowizn.
2. Gmina nie potraktowała wpłat mieszkańców jako wynagrodzenie za konkretną czynność. Wpłaty zostały potraktowane jako darowizny, gdyż nie zostały w tym celu zawarte żadne umowy cywilnoprawne, które zobowiązywałyby mieszkańców do wpłat.
3. W związku z tym, że wpłaty potraktowano jako darowizny to Gmina nie odliczyła naliczonego podatku VAT.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przekazanie przez Gminę prawa własności przydomowych oczyszczalni ścieków na rzecz mieszkańców, po upływie okresu trwałości projektu, podlega opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie bez dodatkowego wynagrodzenia ww. urządzeń nie będzie stanowiło odrębnej czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Będzie to zatem czynność neutralna z perspektywy podatku VAT, niepodlegająca opodatkowaniu tym podatkiem. Przepis art. 8 ust. 2 ustawy o VAT nie będzie miał w tym przypadku zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. m.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi (art. 8 ust. 2a ustawy).

Należy wskazać, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Należy zauważyć, że czynność może być odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie. W istocie okoliczność, czy transakcja została dokonana po cenie niższej, czy też wyższej od kosztu świadczenia, nie ma znaczenia dla zakwalifikowania transakcji jako „transakcji odpłatnej” w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, bowiem to ostatnie pojęcie wymaga wyłącznie istnienia bezpośredniego związku między dostawą towarów lub świadczeniem usług a świadczeniem wzajemnym (wynagrodzeniem) rzeczywiście otrzymanym przez podatnika.

Ponadto należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega konkretna czynność (dostawa towaru lub usługa), a nie zapłata. Wyjątkiem jest uiszczenie zaliczki na poczet przyszłej dostawy towarów czy świadczenia usług.

Z kolei analiza powołanego art. 8 ust. 2 ustawy prowadzi do wniosku, że regulacje w nim zwarte mają zastosowanie wyłącznie do sytuacji, kiedy za świadczone usługi podmiot nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia, a usługi te wykonywane są na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do prawa krajowego wymusiła na ustawodawcy odrębne określenie statusu organów władzy publicznej.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Do zakresu działania gminy – w oparciu o art. 6 ust. 1 ww. ustawy – należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych Gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Zadania własne obejmują m.in. sprawy w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Gmina – będąca czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług – w latach 2010-2012 realizowała zadanie pn. „(…)”. Nabywcą/odbiorcą faktur dokumentujących poniesione wydatki na realizację zadania inwestycyjnego była Gmina. Jednym z etapów zadania było wybudowanie mieszkańcom przydomowych oczyszczalni ścieków na nieruchomościach stanowiących ich własność. Ten etap inwestycji był realizowany w roku 2011. Mieszkańcy w ramach tej inwestycji zobowiązali się do wpłaty na rzecz Gminy darowizny w wysokości 2.000,00 zł. Darowizny te nie były obligatoryjne, gdyż z tego tytułu nie zostały podpisane żadne umowy co do partycypacji mieszkańców w kosztach. W tamtym czasie Gmina realizowała duże inwestycje wodno-kanalizacyjne, dlatego też mieszkańcy chcieli dobrowolnie wspomóc Gminę. Wszyscy mieszkańcy, którym zostaną przekazane prawa własności przydomowych oczyszczalni ścieków, dokonali wpłat darowizn. Gmina nie potraktowała wpłat mieszkańców jako wynagrodzenie za konkretną czynność. Wpłaty zostały potraktowane jako darowizny, gdyż nie zostały w tym celu zawarte żadne umowy cywilnoprawne, które zobowiązywałyby mieszkańców do wpłat. Za wybudowanie 64 szt. przydomowych oczyszczalni ścieków wynagrodzenie dla wykonawcy było skalkulowane ryczałtowo. Dla potrzeb rozliczenia projektu zostały jedynie wykonane kosztorysy powykonawcze na poszczególne oczyszczalnie ścieków. Gmina (użyczający) z tego tytułu podpisała z mieszkańcami (użytkownikami) umowy użyczenia, z których wynika, że:

• użyczający oświadcza, że jest właścicielem oczyszczalni przydomowych;
• użyczający oddaje użytkownikowi wymienioną oczyszczalnię do bezpłatnego używania;
• użytkownik zobowiązuje się korzystać z przedmiotu umowy zgodnie z jego przeznaczeniem i nie oddawać go do używania osobom trzecim;
• użytkownik będzie ponosił wszelkie koszty i opłaty związane z utrzymaniem oraz korzystaniem z oczyszczalni, w tym koszty wynikające z bieżących napraw i konserwacji oraz remontów, w tym koszty likwidacji szkód powstałych w okresie używania oraz koszty wywożenia osadu;
• umowa zostaje zawarta na okres 10 lat począwszy od dnia zapoznania się przez użytkownika z działaniem i eksploatacją zamontowanej oczyszczalni oraz otrzymaniem instrukcji obsługi i użytkowania oczyszczalni.
  
  

W umowie tej, ani żadnej innej, nie ma mowy o partycypacji mieszkańców w kosztach budowy przydomowych oczyszczalni ścieków. Wybudowane urządzenia są własnością Gminy i zostały ujęte w ewidencji środków trwałych. Gmina po wybudowaniu nie ponosi żadnych wydatków związanych z utrzymaniem i obsługą tych oczyszczalni i nie pobiera od mieszkańców żadnych dodatkowych opłat. Gmina przed upływem 10 lat chce nieodpłatnie przekazać mieszkańcom przydomowe oczyszczalnie ścieków, ze względu na kończący się okres trwałości projektu. Po przekazaniu ww. obiektów Gmina nie będzie ponosiła żadnych kosztów związanych z ich eksploatacją. Od faktury wystawionej na budowę przydomowych oczyszczalni ścieków Gmina nie odliczyła naliczonego podatku VAT, w związku z tym, że wpłaty potraktowano jako darowizny.

Wątpliwość Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy przekazanie przez Gminę prawa własności przydomowych oczyszczalni ścieków na rzecz mieszkańców, po upływie okresu trwałości projektu, podlega opodatkowaniu VAT.

Należy zauważyć, że jak wyżej wskazano, aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy dostawcą towarów lub usługodawcą a odbiorcą, a w zamian za wykonanie świadczenia powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem i przekazanym za nie wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest dana czynność, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz dokonującego dostawy lub świadczącego usługę.

Z opisu sprawy wynika, że jednym z etapów zrealizowanego zadania było wybudowanie mieszkańcom przydomowych oczyszczalni ścieków na nieruchomościach stanowiących ich własność. Mieszkańcy w ramach tej inwestycji zobowiązali się do wpłaty na rzecz Gminy darowizny w wysokości 2.000,00 zł. Darowizny te nie były obligatoryjne, gdyż z tego tytułu nie zostały podpisane żadne umowy co do partycypacji mieszkańców w kosztach. W tamtym czasie Gmina realizowała duże inwestycje wodno-kanalizacyjne, dlatego też mieszkańcy chcieli dobrowolnie wspomóc Gminę. Wszyscy mieszkańcy, którym zostaną przekazane prawa własności przydomowych oczyszczalni ścieków, dokonali wpłat darowizn.

Zatem w niniejszej sprawie Gmina, w ramach realizacji wskazanego projektu, wykonała na rzecz mieszkańców usługę polegającą na budowie przydomowych oczyszczalni ścieków. Na poczet wykonania tej usługi Gmina pobrała od wszystkich mieszkańców, którym na nieruchomościach wybudowano przydomowe oczyszczalnie ścieków, określone wpłaty (w wysokości 2.000 zł), które w ramach tej inwestycji mieszkańcy zobowiązali się wnieść na rzecz Gminy.

Należy w tym miejscu zauważyć, że brak podpisania umów co do partycypacji mieszkańców w kosztach budowy przydomowych oczyszczalni ścieków nie świadczy o tym, że wniesione przez mieszkańców opłaty nie są przeznaczone na konkretny cel i mogą zostać uznane za darowiznę.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że wybudowanie przydomowych oczyszczalni ścieków, za które Gmina otrzymała wpłaty od mieszkańców (stanowiące wkład w budowę danej oczyszczalni ścieków) stanowiło odpłatne świadczenie usług, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zaznaczenia wymaga fakt, że w efekcie końcowym wystąpią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, a pobrane przez Wnioskodawcę wpłaty od mieszkańców stanowią wynagrodzenia za te właśnie czynności.

Natomiast działania Gminy (przeniesienie na rzecz mieszkańców prawa własności przydomowych oczyszczalni ścieków) wykonywane przed upływem 10 lat od wykonania przydomowych oczyszczalni ścieków, nie będą stanowiły odrębnych czynności.

Do zagadnienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wykonywanych na rzecz mieszkańców przez Wnioskodawcę w ramach projektu trzeba odnieść się bowiem w sposób całościowy. Działania Gminy wykonywane po okresie trwałości projektu nie stanowią odrębnej czynności. Zatem w przedmiotowej sprawie czynnością podlegającą opodatkowaniu nie będzie samo przekazanie przez Gminę po okresie trwałości projektu prawa własności przydomowych oczyszczalni ścieków, lecz świadczenie przez Gminę usługi wybudowania przedmiotowych oczyszczalni, której zakończenie nastąpi – jak wyżej wskazano – po upływie tego okresu.

Podsumowując, w analizowanej sprawie czynnością podlegającą opodatkowaniu nie będzie samo przekazanie przez Gminę po upływie okresu trwałości projektu prawa własności przydomowych oczyszczalni ścieków na rzecz mieszkańców, lecz świadczenie przez Gminę usługi wybudowania przedmiotowych przydomowych oczyszczalni ścieków, których zakończenie nastąpi przed upływem 10 lat od ich wybudowania.

Dokonując całościowej oceny stanowiska Wnioskodawcy należało je uznać za nieprawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.