INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Miasta, przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2011 r. (data wpływu 7 lipca 2011 r.) uzupełnionym pismami z dnia 12 października 2011 r. (data wpływu 14 października 2011 r.) oraz 21 października 2011 r. (data wpływu 24 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatki. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami w dniu 14 października 2011 r. oraz 24 października 2011 r. o doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego oraz o pełnomocnictwo.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 2004 r. Miasto było wpisane w księdze wieczystej jako właściciel działek zabudowanych zespołem boksów garażowych, dla których nie toczyło się postępowanie o ich rozbiórkę. Dnia 29 września 2004 r. Miasto podpisało akt notarialny w sprawie oddania w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej zabudowanej boksami garażowymi, wybudowanymi przez Spółdzielnię Mieszkaniową przed dniem 5 grudnia 1990 r., która w dniu 5 grudnia 1990 r. była posiadaczem ww. nieruchomości gruntowych.

W efekcie na podstawie ww. aktu notarialnego ustanowiono wpis do księgi wieczystej - wpisując Spółdzielnię Mieszkaniową jako użytkownika wieczystego oraz właściciela boksów garażowych stanowiących odrębną nieruchomość. W ślad za aktem notarialnym Miasto wystawiło FV na pierwszą opłatę użytkowania wieczystego w m-cu IX/2004 r. i należny podatek VAT został zapłacony.

Następnie w latach 2005, 2006 i 2007 płacono podatek VAT od rat użytkowania wieczystego, zgodnie z ówczesnymi interpretacjami indywidualnymi wydanymi dla Miasta przez Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 29 grudnia 2004 r.

W roku 2007 w związku z wyrokiem NSA z dnia 8 stycznia 2007 r. po uzyskaniu kolejnej interpretacji indywidualnej dnia 12 czerwca 2007 r. - Miasto skorygowało poprzednio wystawione faktury i rozliczyło podatek VAT od całej wartości gruntu w X/2007 r.

Następnie w kwietniu 2008 r. w wyniku podzielenia działki i oddania jednej części innemu użytkownikowi wieczystemu dokonano korekty wartości działki o tę część gruntu odebraną Spółdzielni.

W roku 2010 pomimo braku takiego obowiązku Miasto, po aktualizacji wartości użytkowania wieczystego dokonało kolejnej korekty podatku VAT podwyższając podstawę opodatkowania i odprowadzając podatek VAT od całej podwyższonej wartości gruntu.

W złożonym w dniu 14 października 2011 r. uzupełnieniu Miasto wyjaśniło, że:

1. boksy garażowe zostały wybudowane przez Spółdzielnię Mieszkaniową przed dniem 5 grudnia 1990 r. i w dniu 5 grudnia 1990 r. była posiadaczem wyżej określonych nieruchomości gruntowych. Były więc to nieruchomości o nieuregulowanym stanie prawnym, dlatego też w dniu 28 września 2004 r. Miasto oddało w użytkowanie wieczyste grunty oraz przeniosło nieodpłatnie własność zespołu boksów garażowych, sankcjonując tym samym ich własność. Pomiędzy Miastem a Spółdzielnią nie doszło do rozliczenia nakładów związanych z wybudowaniem przedmiotowych boksów garażowych, ani przed dokonaniem ustanowienia na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej użytkowania wieczystego, ani później,
2. w związku z faktem, że nie doszło do rozliczenia nakładów jak również w związku z tym, że garaże były budowane przez Spółdzielnię przed wejściem w życie ustawy o podatku od towarów i usług, Miasto nie miało prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Miasto może skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm. - stan obowiązywania na dzień 1 stycznia 2007 r.), tj. ówczesna dostawa zabudowanego boksami garażowymi (wybudowanymi przez Spółdzielnię Mieszkaniową przed 1990 rokiem) gruntu w użytkowaniu wieczystym jako dostawę towarów używanych...

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług - w brzmieniu obowiązującym w chwili wystawiania faktury od całej wartości gruntu, będącego w użytkowaniu wieczystym - zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podarku należnego o kwotę podatku naliczonego (...). Ustawodawca w art. 235 Kodeksu cywilnego przyznaje użytkownikowi wieczystemu prawo własności budynków i innych urządzeń wniesionych na gruncie. Budynki mogą się znajdować na tym gruncie już w chwili ustanowienia użytkowania wieczystego, bądź też mogą zostać wniesione dopiero po jego ustanowieniu. Tej pierwszej sytuacji dotyczy specjalne uregulowanie, zgodnie z którym oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej zabudowanej następuje z równoczesną sprzedażą położonych na tej nieruchomości budynków i innych urządzeń (art. 31 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Umowa sprzedaży budynków powinna być zawarta nawet wówczas, gdy do ustawienia użytkowania wieczystego na gruncie zabudowanym doszło nieodpłatnie (uchwała SN z dnia 24 listopada 1992 r., IIICZP 124/92, OSP 1993, z. 7, poz. 154).

Zatem, w opinii Wnioskodawcy, oddanie gruntu zabudowanego w użytkowanie wieczyste, powinno być w roku 2007 potraktowane jak dostawa towarów używanych, ponieważ prawo własności budynków znajdujących się na użytkowanym gruncie jest zgodnie z art. 235 K.c. prawem związanym z użytkowaniem wieczystym, co oznacza, że własność tych budynków dzieli los prawny użytkowania wieczystego. Prawa te mogą więc być przenoszone tylko łącznie, zbycie, zaś prawa użytkowania wieczystego odnosi się także do budynków i innych urządzeń (źródło: komentarz do art. 235 Kodeksu cywilnego, A. Kidyba (red.), K.A. Dadańska, T.A. Filipiak, Kodeks cywilny. Komentarz. Tom II. Własność i inne prawa rzeczowe.). Tak więc w świetle ówczesnych interpretacji wynikających z uchwały NSA sygn. akt I FSP 1/06 z dnia 8 stycznia 2007 r., gdy czynność ustanowienia prawa użytkowania wieczystego uznana została za odpłatną dostawę towarów, przeniesienie nieodpłatnie własności zespołu boksów garażowych i ustanowienie użytkowania wieczystego gruntu należało potraktować jak dostawę budynków trwale z gruntem związanych.

Zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT - w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W świetle powyższego, w przypadku dostawy budynku posadowionego na gruncie w użytkowaniu wieczystym, zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu związanego z tym budynkiem stanowi dostawę towarów i będzie opodatkowane łącznie z budynkiem stawką podatku właściwą dla tego budynku. Takie stanowisko zajął również Naczelnik Urzędu Skarbowego w interpretacji indywidualnej wydanej na wniosek Miasta z dnia 25 maja 2007 r. w sprawie dotyczącej sprzedaży lokali mieszkalnych wraz z gruntem, który jest oddany w użytkowanie wieczyste „Z przedstawionego w piśmie z dnia 21 marca 2007 r. stanu faktycznego wynika, iż lokale mieszkalne będące przedmiotem sprzedaży spełniają warunki towaru używanego, o którym mowa w art. 43 ust. 2 ustawy o VAT, co oznacza, że przy ich dostawie Miasto ma prawo zastosować zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W tej sytuacji zwolnione od podatku VAT będzie również zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z dostawą przedmiotowych towarów”.

Jeśli więc prawo użytkowania wieczystego może być przenoszone tylko łącznie z posadowionymi na nim budynkami (nawet jeśli zostały postawione przez nabywcę, przed ustanowieniem prawa użytkowania wieczystego), to w roku 2007 oddając w użytkowanie wieczyste grunt zabudowany boksami garażowymi, wybudowanymi przed grudniem 1990 r., należało zastosować zwolnienie z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 2 ustawy o VAT.

Ponadto ustawa o VAT nie przewiduje sytuacji dostawy samego gruntu zabudowanego, gdyż zgodnie z art. 29 ust 5 ustawy, budynek jest trwale z gruntem związany i taką dostawę traktuje się jako dostawę budynku. Ustawa mówi o dostawie gruntu niezabudowanego, którego przeznaczenie determinuje o zastosowaniu odpowiedniej stawki VAT lub o zastosowaniu zwolnienia.

Biorąc pod uwagę powyższe Zainteresowany uważa, że rozliczając w roku 2007 podatek VAT ze stawką 22% od całej wartości gruntu oddanego w użytkowanie wieczyste wraz z posadowionymi na nim boksami garażowymi miał prawo do zastosowania zwolnienia z podatku na podstawie art. 43 ust. 2 ustaw o VAT.

W związku z tym na podstawie § 14 rozporządzenia MF z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawienia faktur, sposobu ich przechowywania oraz (...) (Dz. U. Nr 212, poz.1337 ze zm.) Miastu przysługuje prawo korekty faktur i odzyskania podatku VAT zapłaconego w roku 2007 od całej wartości gruntu oraz w 2010 od aktualizacji wartości gruntu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Tut. Organ zaznacza, że przedmiotowa interpretacja – zgodnie z wolą Wnioskodawcy – wydana została w oparciu o stan prawny obowiązujący na dzień 1 stycznia 2007 r.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatne dostawy towarów.

W odniesieniu do odpłatnej dostawy gruntu w postaci ustanowienia prawa wieczystego użytkowania gruntu zważyć należy, co następuje:

Rozstrzygnięcie czy oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste, stanowi dostawę towarów, czy też świadczenie usług, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, ma decydujące znaczenie dla sposobu opodatkowania przedmiotowej czynności. Mając na uwadze szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia przeniesienia prawa do rozporządzenie towarami jak właściciel, a także uwzględniając fakt, że definicja towaru, zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje grunty, należy stwierdzić, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ww. ustawy, a nie świadczenie usług, do którego odnosi się art. 8 ust. 1. Powyższe jest zgodne z uchwałą składu Siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 2007 r. sygnatura I FPS 1/06.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. W myśl art. 43 ust. 2 za towary używane uznaje się:

1. budynki i budowle lub ich części – jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat;
2. pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.

Kwestię podstawy opodatkowania w przypadku dostawy gruntu, na którym posadowione są budynki, rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak dla dostawy budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta z obniżonej stawki lub ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, to z obniżonej stawki lub ze zwolnienia korzysta również dostawa gruntu.

Jak wynika z wniosku oraz z uzupełnienia do wniosku przed dniem 5 grudnia 1990 r. Spółdzielnia Mieszkaniowa wybudowała na nieruchomościach gruntowych, których była posiadaczem, boksy garażowe. W związku z nieuregulowanym stanem prawnym przedmiotowych nieruchomości, w dniu 28 września 2004 r. Wnioskodawca – Miasto – oddało w użytkowanie wieczyste przedmiotowe grunty oraz przeniosło nieodpłatnie własność zespołu boksów garażowych na Spółdzielnię Mieszkaniową. Pomiędzy Miastem a Spółdzielnią nie doszło do rozliczenia nakładów związanych z wybudowaniem przedmiotowych boksów garażowych, ani przed dokonaniem ustanowienia na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej użytkowania wieczystego, ani później.

Należy wskazać, iż na podstawie art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Takim przepisem szczególnym jest art. 235 ww. ustawy Kodeks cywilny, w myśl którego, budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego, bądź ich związków przez użytkownika wieczystego, stanowią jego własność; to samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie terenu w użytkowanie wieczyste.

Zgodnie § 2 art. 235 cyt. ustawy Kodeks cywilny, przysługująca wieczystemu użytkownikowi własność budynków i urządzeń na użytkowanym terenie jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym.

Powyższe oznacza, że budynki lub budowle wzniesione przez wieczystego użytkownika na gruncie obciążonym prawem wieczystego użytkowania oraz budynki i inne urządzenia, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste, stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Mając na względzie okoliczności sprawy stwierdzić należy, że właścicielem nakładów poniesionych na gruncie należącym do Wnioskodawcy jest podmiot, który wybudował przedmiotowe boksy garażowe. W analizowanej sprawie nie doszło zatem do przeniesienia – w sensie ekonomicznym – prawa do rozporządzania boksami garażowymi jak właściciel. Przedmiotem ustanowienia użytkowania wieczystego gruntu nie była zatem nieruchomość gruntowa wraz z budynkiem, ale wyłącznie grunt zabudowany. Bowiem transakcja ta, w części dotyczącej wzniesionych przez Spółdzielnię Mieszkaniową boksów garażowych nie spełnia definicji dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa, jak również opis stanu faktycznego, a w szczególności to, że pomiędzy Spółdzielnią Mieszkaniową, która wybudowała przedmiotowe boksy garażowe a Miastem nie została przeprowadzona transakcja, która wiązałaby się z rozliczeniem nakładów związanych z wybudowaniem boksów garażowych, wskazać należy, że ustanowienie prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego boksami garażowymi niestanowiącymi własności Zainteresowanego było opodatkowane podatkiem od towarów i usług w wysokości 22%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że Miasto przy dostawie (w postaci ustanowienia użytkowania wieczystego) zabudowanego boksami garażowymi gruntu, w sytuacji gdy boksy garażowe stanowią własność Spółdzielni Mieszkaniowej, nie mogło skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż przedmiotem dostawy był sam grunt.

Tut. Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w stanie faktycznym oraz we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.