Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.215.2018.2.IM
z 13 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2018 r. (data wpływu 26 kwietnia 2018 r.) uzupełnione pismem z dnia 25 czerwca 2018 r. (data nadania 25 czerwca 2018 r., data wpływu 3 lipca 2018 r.) na wezwanie z dnia 13 czerwca 2018 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.215.2018.1.IM (data nadania 14 czerwca 2018 r., data doręczenia 18 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 13 czerwca 2018 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.215.2018.1.IM (data nadania 14 czerwca 2018 r., data doręczenia 18 czerwca 2018 r.), wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 25 czerwca 2018 r. (data nadania 25 czerwca 2018 r., data wpływu 3 lipca 2018 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 2006 r. Wnioskodawca zakupił działkę na własność hipoteczną pod budowę domu dwurodzinnego „bliźniaka”, Wnioskodawca uzyskał pozwolenie na budowę i rozpoczął budowę domu. W 2008 r. Wnioskodawca podarował połowę bliźniaka wnuczce wraz z prawem do korzystania. W 2011 r. został dokonany podział geodezyjny. W 2011 r. wnuczka Wnioskodawcy dokonała odbioru swojej połowy bliźniaka, natomiast Wnioskodawca nie dokonał odbioru, bo ciągle Wnioskodawcę prześladowały choroby, w tym w 2017 r. udar, a w styczniu 2018 r. Wnioskodawca także był w szpitalu z powodu omdleń i zapaści.

W 2018 r. została zniesiona współwłasność z wnuczką bez dopłat, każdy po 1/2 części. Z uwagi na zły stan zdrowia i Jego wiek, Wnioskodawca nigdy nie mieszkał w swojej połówce i obecnie w wieku 92 lat Wnioskodawca nie może zamieszkać samotnie w swojej części. W swojej sytuacji wiekowo zdrowotnej Wnioskodawca postanowił sprzedać dom i prosić o nie naliczanie podatku dochodowego od sprzedaży. Według interpretacji Wnioskodawcy, ponieważ nabycie nieruchomości - działki o pełnej własności hipotecznej w rozumieniu artykułu 46 Kodeksu cywilnego nastąpiło wcześniej niż 5 lat temu, a budynek jest częścią składową takiej nieruchomości to fakt zakończenia budowy i odbioru nie ma znaczenia, a zatem podatek dochodowy od sprzedaży takiej nieruchomości wraz z budynkiem, odebranym lub nie odebranym, nie należy się.

W uzupełnieniu z dnia 25 czerwca 2018 r. Wnioskodawca wskazał, że wartość części nieruchomości nabytej w wyniku zniesienia współwłasności mieściła się w wartości udziału, jaka przysługiwała Wnioskodawcy przed dokonaniem zniesienia współwłasności. Na dzień zniesienia współwłasności, wartość 1/2 części nieruchomości nabytej w wyniku zniesienia współwłasności odpowiadała wartości posiadanej 1/2 części nieruchomości w majątku objętym współwłasnością. Zniesienie współwłasności miało miejsce bez żadnych spłat i dopłat - zatem z tytułu zniesienia współwłasności Wnioskodawca nie uzyskał żadnego przychodu. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Nieruchomość (budynek i grunt) nie były i nie są wykorzystywane w działalności gospodarczej. Planowana sprzedaż nieruchomości nie nastąpi w ramach działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości przez jednego z dwóch nieprowadzących działalności gospodarczej współwłaścicieli, w przypadku gdy współwłasność została zniesiona w ten sposób, że nie nastąpiły żadne spłaty i dopłaty (w 2018 r.) oraz po upływie 5 lat od nabycia nieruchomości (w 2006 r.), rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, w ustawie o PIT wskazane jest, że przychodem podlegającym ustaleniom w celach podatkowych jest przychód ze sprzedaży nieruchomości (czyli budynku i gruntu łącznie) i przepis nie rozdziela sprzedaży osobno gruntu i osobno budynku. Przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które obejmą opodatkowaniem dochód ze spłat/dopłat w związku ze zniesieniem współwłasności są art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 30e ustawy o PIT (wówczas gdy zbycie praw do nieruchomości następuje poza działalnością gospodarczą).

Po pierwsze, w sytuacji Wnioskodawcy budynek i grunt nie stanowią odrębnej własności, nie zostało ustanowione użytkowanie wieczyste, prawo rzeczowe ani dzierżawa nieruchomości, nieruchomość traktuje się łącznie jako nabytą w dniu zakupu działki - nie zaś od dnia odbioru części nieruchomości (czyli budynku).

Po drugie, w art. 10 ust. 1 pkt 8) ustawy o PIT mowa jest także o wyjęciu spod ustalania przychodu i podatku od sprzedaży nieruchomości po upływie 5 lat od nabycia.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz wymienionych praw majątkowych przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem jeśli odpłatne zbycie nieruchomości i ww. praw majątkowych następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie - w takim przypadku nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT i wówczas przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu. Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i pozostałych wskazanych praw istotne znaczenie ma ustalenie daty i formy prawnej ich nabycia.

Wnioskodawca nabył nieruchomość w 2006 r., czyli 12 lat temu. Natomiast późniejsze oddanie budynku do użytkowania w 2011 r. (budynku czyli części nieruchomości) nie ma z punktu widzenia omawianego przepisu znaczenia.

Po trzecie, w art. 10 ust. pkt 8) lit. a ustawy o PIT wskazano również, że zwolnieniu od podatku podlega przychód ze sprzedaży, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wyniku prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej w 2006 r., nie prowadzi jej także dziś.

Natomiast po czwarte, organy podatkowe oraz sądy administracyjne wyrażają konsekwentnie stanowisko, że odpłatne zniesienie współwłasności jest - co do zasady - opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem ww. organów i sądów administracyjnych uzyskanie spłaty lub dopłaty w związku ze zniesieniem współwłasności określonych rzeczy (w szczególności nieruchomości) należy traktować analogicznie, jak przychód ze zbycia tych rzeczy. W interpretacjach przepisów prawa podatkowego podkreśla się, że spłata (dopłata) pochodzi z majątku tego współwłaściciela, który w wyniku zniesienia współwłasności otrzymał majątek o wartości przekraczającej jego udział w całym majątku. Spłaty lub dopłaty nie są zatem elementami wspólnego majątku, lecz zobowiązaniami ciążącymi na określonym współwłaścicielu (współwłaścicielach) względem innego współwłaściciela (współwłaścicieli). Zniesienie współwłasności dla jednych współwłaścicieli skutkuje nabyciem prawa do rzeczy, a dla drugich jego utratą. Czynność zniesienia współwłasności (działu spadku) w świetle prawa cywilnego stanowi więc formę zbycia, a jeżeli następuje za spłatą (dopłatą), wówczas mamy do czynienia z odpłatnym zbyciem objętym opodatkowaniem.

Ponadto, jak wynika ze stanowiska organów podatkowych i sądów administracyjnych, podatkowi dochodowemu nie będzie natomiast podlegało przyznanie rzeczy (w tym nieruchomości) na wyłączną własność jednemu lub kilku współwłaścicielom w wyniku zniesienia współwłasności, jeśli podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub jeśli wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki współwłaścicielowi przysługuje we współwłasności.

Wobec powyższego Wnioskodawca wskazuje, że sprzedaż nieruchomości nabytej w 2006 r., co do której w 2018 r. nastąpiło zniesienie współwłasności nieruchomości (podział był ekwiwalenty w naturze i nie towarzyszyły mu spłaty ani dopłaty), nie będzie podlegać podatkowi dochodowemu.

Wnioskodawca pozostaje w przekonaniu, że niniejsze wyjaśnienia w sposób wyczerpujący przedstawiają stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe, a stanowisko Wnioskodawcy w zakresie oceny prawnej tego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego nie budzi wątpliwości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, należy odnieść się do przepisów prawa cywilnego.

Zgodnie z treścią art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025) nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W myśl zaś z art. 47 § 1-3 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych. Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania (art. 48 Kodeksu cywilnego).

Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Odrębnym przedmiotem własności budynek będzie wówczas, gdy wzniesiono go na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym i w takim przypadku istotne znaczenie będzie miała data jego wybudowania.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że w przypadku wybudowania budynku na własnym gruncie, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną rzecz (nieruchomość). To oznacza, że skoro budynek nie stanowi odrębnej nieruchomości, to nie może być samodzielnym przedmiotem zbycia bez gruntu, na którym został wzniesiony. Sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku, trwale z nim związanego. Dlatego za datę nabycia nieruchomości w takim wypadku uznać należy datę nabycia gruntu, niezależnie od tego, kiedy na gruncie tym wzniesiono budynek.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w 2006 r. Wnioskodawca zakupił działkę na własność hipoteczną pod budowę domu dwurodzinnego „bliźniaka”, Wnioskodawca uzyskał pozwolenie na budowę i rozpoczął budowę domu. W 2008 r. Wnioskodawca podarował połowę bliźniaka wnuczce wraz z prawem do korzystania. W 2011 r. został dokonany podział geodezyjny. W 2011 r. wnuczka Wnioskodawcy dokonała odbioru swojej połowy bliźniaka, natomiast Wnioskodawca nie dokonał odbioru. W 2018 r. została zniesiona współwłasność z wnuczką bez dopłat, każdy po 1/2 części. Wartość części nieruchomości nabytej w wyniku zniesienia współwłasności mieściła się w wartości udziału, jaka przysługiwała Mu przed dokonaniem zniesienia współwłasności. Na dzień zniesienia współwłasności, wartość 1/2 części nieruchomości nabytej w wyniku zniesienia współwłasności odpowiadała wartości posiadanej 1/2 części nieruchomości w majątku objętym współwłasnością. Zniesienie współwłasności miało miejsce bez żadnych spłat i dopłat - zatem z tytułu zniesienia współwłasności nie Wnioskodawca uzyskał żadnego przychodu. Wnioskodawca postanowił sprzedać dom. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Nieruchomość (budynek i grunt) nie były i nie są wykorzystywane w działalności gospodarczej. Planowana sprzedaż nieruchomości nie nastąpi w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 195 Kodeksu cywilnego – własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). W świetle art. 196 § 1 ww. Kodeksu – współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Natomiast stosownie do art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego – każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Stosownie zaś do art. 211 i art. 212 ww. Kodeksu – zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku zniesienia współwłasności jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku zniesienia współwłasności, jeżeli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
  

• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki współwłaścicielowi przysługuje w rzeczy wspólnej.
  
  
  

Zatem zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości – w przypadku jej sprzedaży, która przypadła danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę jej pierwotnego nabycia, ale tylko wówczas gdy wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej przed dokonaniem tej czynności oraz zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat. Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby na rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał. O tym zaś czy udział uległ powiększeniu, czy też nie, nie decyduje subiektywne odczucie dotychczasowego współwłaściciela, lecz obiektywne kryteria odwołujące się do cen rynkowych udziałów przed i po zniesieniu współwłasności.

Jak wskazał Wnioskodawca, wartość 1/2 części nieruchomości nabytej w 2018 r. w wyniku zniesienia współwłasności odpowiadała wartości posiadanej 1/2 części nieruchomości w majątku objętym współwłasnością. Zatem datą nabycia przez Wnioskodawcę udziału w nieruchomości nie będzie data dokonania zniesienia współwłasności. Wnioskodawca nabył nieruchomość w 2006 r., a następnie w 2008 r. dokonał darowizny udziału w tej nieruchomości.

Mając powyższe na uwadze, datą nabycia udziału w nieruchomości jest rok 2006, kiedy Wnioskodawca nabył nieruchomość na własność.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie za datę nabycia nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym należy przyjąć datę nabycia nieruchomości gruntowej – co jak podano we wniosku – miało miejsce w 2006 r. W konsekwencji planowana sprzedaż nieruchomości, do której w 2018 r. zniesiona została współwłasność, nastąpi po upływie pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie będzie stanowić źródła przychodu, w rozumieniu tego przepisu. Zatem Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od przychodu z tej sprzedaży.

Stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy wskazać, ze zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego).

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.