2018.07.12 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.389.2018.1.IZ
z 12 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA IN DYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 20 kwietnia 2018 r. (data wpływu 2 maja 2018 r.), uzupełniony pismem z dnia 25 maja 2018 r. (data wpływu 6 czerwca 2018 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 18 maja 2018 r. (skutecznie doręczone 21 maja 208 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabywanych usług taksówkarskich – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek wspólny, uzupełniony pismem z dnia 25 maja 2018 r. (data wpływu 6 czerwca 2018 r.), dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania stawki podatku w wysokości 8% na usługi taksówkarskie świadczone dla klientów biznesowych oraz prawa do odliczenia podatku z tytułu nabycia usług taksówkarskich.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącym stroną postępowania:
F. S. A.
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
E. S. A.

przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej F. S.A. [dalej: Spółka (1)] świadczy usługi krajowego transportu drogowego (w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym), obejmujące w szczególności licencjonowane usługi przewozu osób taksówką, samochodem osobowym, pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu powyżej 7 i nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą [dalej łącznie: Taksówki oraz, odpowiednio, Usługi taksówkarskiej. W związku z powyższym, Spółka (1) dysponuje w szczególności:

Taksówkami [wykorzystywanymi przez Spółkę (1) m.in. na podstawie umów leasingu],

wyposażeniem Taksówek (takim jak kasy rejestrujące, taksometry, terminale płatnicze),

kierowcami realizującymi kursy przy wykorzystaniu Taksówek [w szczególności zatrudnionymi w Spółce (1) na podstawie umów o pracę lub których łączą ze Spółką umowy cywilnoprawne, takie jak umowy zlecenia, umowy o współpracy].

Spółka (1) spełnia wymogi administracyjne/prawne (w zakresie wymaganych licencji, zezwoleń, decyzji administracyjnych) niezbędne do świadczenia Usług taksówkarskich.

Spółka (1) należy do grupy, której uczestnikiem jest również E. S.A. [dalej: Spółka (2)] - spółka celowa, której głównym zadaniem jest pozyskiwanie klientów (w szczególności klientów instytucjonalnych) na Usługi taksówkarskie. W tym celu Spółka (2) wykorzystuje posiadane przez siebie składniki majątkowe/narzędzia, takie jak np.:

oprogramowanie IT dostępne na telefony komórkowe umożliwiające m.in. zamówienie Taksówki [dalej: Aplikacja],
Biuro Obsługi Klienta (tzw. call center), w ramach którego klienci mogą zamówić Taksówkę przez telefon,
strona internetowa, na której prezentowana jest w szczególności oferta Spółki (2), za pośrednictwem której możliwe jest zamawianie Taksówek.

Umowy z Klientem biznesowym

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka (2) zawiera w szczególności umowy o stałej współpracy z tzw. klientami biznesowymi (przedsiębiorcami), na podstawie których zobowiązuje się świadczyć na ich rzecz Usługi taksówkarskie [dalej: Klienci biznesowi oraz, odpowiednio, Umowy z Klientem biznesowym]. Usługi te obejmują realizację kursów Taksówkami na zlecenie Klientów biznesowych, w ramach których pasażerami mogą być przedstawiciele Klientów biznesowych (ich pracownicy) lub osoby trzecie (w szczególności klienci/goście Klientów biznesowych). W zamian za ww. usługi Klienci biznesowi zobowiązują się płacić na rzecz Spółki (2) ustalone wynagrodzenie.

Usługi taksówkarskie świadczone na podstawie Umów z Klientem biznesowym dokumentowane są za pomocą faktur wystawianych przez Spółkę (2) na poszczególnych Klientów biznesowych, na których wykazywana jest kwota podatku od towarów i usług [dalej: VAT] ustalona według właściwej stawki. Wysokość ww. stawki VAT nie jest przedmiotem niniejszego wniosku [w tym zakresie został złożony przez Spółkę (2) odrębny wniosek o interpretację indywidualną].

Faktury na rzecz Klientów biznesowych wystawiane są przez Spółkę (2) na koniec każdego miesiąca kalendarzowego i uwzględniają kursy zrealizowane w danym miesiącu (wynagrodzenie za usługi wykonane w danym miesiącu uzależnione jest więc od wartości kursów zrealizowanych na rzecz danego Klienta biznesowego w trakcie tego miesiąca). Przyjęty sposób rozliczeń umożliwia Klientowi biznesowemu korzystanie z Usług taksówkarskich na bieżąco, podczas gdy płatność za te usługi na rzecz Spółki (2) dokonywana jest jednorazowo, po zakończeniu miesiąca, na podstawie otrzymanej od Spółki (2) faktury [w szczególności za pomocą przelewu bankowego dokonywanego na rachunek Spółki (2)].

W ramach Umów z Klientem biznesowym Spółka (2) dopuszcza również możliwość dokonywania płatności za poszczególne kursy bezpośrednio po ich zrealizowaniu. Płatności te mogą być realizowane bezgotówkowo, przy wykorzystaniu Aplikacji (za pomocą karty płatniczej, ew. instytucji pośredniczącej takiej jak np. PayPal), za pomocą tzw. konta przedpłaconego (prepaid), czy też kartą płatniczą za pomocą terminalu płatniczego znajdującego się w Taksówce. Płatność za kurs może być także uregulowana poprzez płatność gotówką przez pasażera w Taksówce. Jeśli Klient biznesowy skorzysta z tego rodzaju płatności (dokonywanych w trakcie danego miesiąca), kwota płatności należnej Spółce (2) od Klienta biznesowego na podstawie faktury jest odpowiednio pomniejszana.

W celu zwiększenia atrakcyjności Usług taksówkarskich dla Klientów biznesowych, Spółka (2) zapewnia im różnego rodzaju funkcje dodatkowe, takie jak np. szczegółowa historia kursów z podziałem na poszczególnych pracowników, czy też możliwość monitorowania trasy kursu on-line w czasie rzeczywistym.

Z uwagi na relację łączącą Spółkę (2) z Klientami biznesowymi, Spółka (2) ponosi pełną odpowiedzialność w stosunku do Klientów biznesowych za Usługi taksówkarskie świadczone na ich rzecz. Stąd, wszelkie ewentualne reklamacje dotyczące usług świadczonych na podstawie Umów z Klientem biznesowym zgłaszane są do Spółki (2) i to Spółka (2) zobowiązana jest do ich rozpatrzenia.

Umowa między Wnioskodawcami

Z uwagi na fakt, że Spółka (2) nie posiada własnych zasobów koniecznych do świadczenia samodzielnie Usług taksówkarskich (w szczególności nie dysponuje własnymi pojazdami ani kierowcami), między Spółką (1) a Spółką (2) [dalej łącznie również jako: Wnioskodawcy] zawarta została umowa o współpracy [dalej: Umowa między Wnioskodawcami], na podstawie której Spółka (1) zobowiązała się wobec Spółki (2) do świadczenia na jej rzecz Usług taksówkarskich, których ostatecznymi beneficjentami są Klienci biznesowi.

Spółka (1) ponosi pełną odpowiedzialność w stosunku do Spółki (2) za Usługi taksówkarskie świadczone na jej rzecz na podstawie Umowy między Wnioskodawcami. Stąd, z formalnego punktu widzenia to Spółka (2) może zgłaszać do Spółki (1) reklamacje dotyczące Usług taksówkarskich zakupionych od Spółki (1). Powodem zgłoszenia takiej reklamacji przez Spółkę (2) może być np. reklamacja zgłoszona do Spółki (2) przez Klienta biznesowego.

W ramach przyjętego modelu biznesowego Spółka (1) występuje więc w roli podwykonawcy, świadczącego Usługi taksówkarskie na zlecenie Spółki (2), która z kolei sprzedaje te usługi na rzecz Klientów biznesowych. Jest to możliwe dzięki narzędziom technicznym/informatycznym, które pozwalają przekazać zlecenie na kurs pochodzące od Klienta biznesowego (złożone na podstawie Umowy z Klientem biznesowym) bezpośrednio/automatycznie do Spółki (1), która jest z kolei odpowiedzialna wobec Spółki (2) za faktyczne wykonanie kursu. Usługi świadczone przez Spółkę (1) na rzecz Spółki (2) dokumentowane są za pomocą faktur, wystawianych przez Spółkę (1) (jako usługodawcę) na Spółkę (2) (jako usługobiorcę).

W ramach ustalonych zasad współpracy (określonych w Umowie między Wnioskodawcami) dopuszczone jest przyjmowanie przez Spółkę (1) w imieniu Spółki (2) płatności bezpośrednich od Klienta biznesowego w ramach Umowy z Klientem biznesowym (co ma miejsce, gdy Klient biznesowy chce skorzystać z płatności w Taksówce). Kwoty te pomniejszają kwotę do zapłaty przez Spółkę (2) na podstawie faktur za Usługi taksówkarskie wystawiane przez Spółkę (1) na Spółkę (2).

W zamian za usługi świadczone na podstawie Umowy między Wnioskodawcami Spółka (2) jest zobowiązana do zapłaty na rzecz Spółki (1) określonego wynagrodzenia. Jego wysokość ustalana jest na podstawie danych dotyczących kursów zrealizowanych przez Spółkę (1) w danym okresie rozliczeniowym, w związku ze zleceniami pochodzącymi od Klientów biznesowych. Wynagrodzenie to kalkulowane jest z uwzględnieniem odpowiedniego opustu względem standardowych cen stosowanych przez Spółkę (1). Tak ustalona kwota, tj. po uwzględnieniu ww. opustu, uwzględniana jest jako składnik wynagrodzenia należnego Spółce (1) w zamian za Usługi taksówkarskie świadczone na rzecz Spółki (2) w danym okresie rozliczeniowym. Wynagrodzenie to wykazywane jest na fakturze wystawianej przez Spółkę (1) na rzecz Spółki (2).

W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawcy są zarejestrowani jako czynni podatnicy VAT.

Wnioskodawcy pragną zaznaczyć, że niezależnie od ww. działalności (związanej z Usługami taksówkarskimi przeznaczonymi dla Klientów biznesowych), w ramach innego modelu biznesowego Spółka (1) świadczy na ogólnych zasadach również Usługi taksówkarskie bezpośrednio na rzecz tzw. klientów indywidualnych [których nie łączą ze Spółką (2) umowy analogiczne do umów zawieranych przez nią z Klientami biznesowymi], W przypadku tego rodzaju klientów, Usługi taksówkarskie świadczone są na ich rzecz bezpośrednio przez Spółkę (1). Rola/funkcja Spółki (2) w tym modelu sprowadza się natomiast ewentualnie do świadczenia na rzecz Spółki (1) usług pośrednictwa przy sprzedaży Usług taksówkarskich. Wnioskodawcy pragną zaznaczyć, że działalność związana z Usługami taksówkarskimi przeznaczonymi dla tzw. klientów indywidualnych nie jest objęta niniejszym wnioskiem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 2):

Czy Spółce (2) przysługuje prawo do odliczenia kwoty naliczonego podatku od towarów i usług wynikającego z faktur wystawionych na jej rzecz przez Spółkę (1), dokumentujących Usługi taksówkarskie świadczone na podstawie Umowy między Wnioskodawcami?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W opinii Wnioskodawców Spółce (2) przysługuje prawo do odliczenia kwoty naliczonego podatku od towarów i usług wynikającego z faktur wystawionych na jej rzecz przez Spółkę (1), dokumentujących Usługi taksówkarskie świadczone na podstawie Umowy między Wnioskodawcami.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCÓW

Uwagi wstępne/ogólne

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei w myśl art. 8 ust. 1 ustawy VAT, przez świadczenie usług, o którym powyżej, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z powyższych regulacji wynika, iż zawarta w nich definicja „świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów", będąc wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania VAT transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Dodatkowo, zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Przepis ten stanowi implementację do polskiego porządku prawnego art. 28 dyrektywy 2006/112/WE [dalej: Dyrektywa VAT],

W przytoczonym przepisie ustawodawca wskazał, że dla celów VAT za usługodawcę uznawany jest więc nie tylko podatnik, który świadczy usługę samodzielnie - bezpośrednio na rzecz usługobiorcy, lecz także podmiot, który bierze udział w świadczeniu usługi. Ma to miejsce w okolicznościach, w których dany podatnik nie jest bezpośrednim wykonawcą świadczenia, lecz zapewnia to świadczenie (organizuje jego zapewnienie) dla usługobiorcy (korzystając w tym zakresie z podwykonawcy). Ustawodawca wprowadził zatem do ustawy VAT fikcję prawną polegającą na przypisaniu statusu usługobiorcy oraz, odpowiednio, usługodawcy, podmiotowi, który nie świadczy usługi przy wykorzystaniu własnych środków oraz nie jest ostatecznym (rzeczywistym) beneficjentem. Tym samym, dla celów VAT podatnik taki powinien być z jednej strony traktowany jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca danej usługi.

Powyższe zostało potwierdzone przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej [dalej: ETS], który stwierdził m.in., że przywołany przepis Dyrektywy VAT „(...) tworzy fikcję prawną dwóch identycznych usług świadczonych kolejno po sobie”. Zdaniem ETS, zgodnie z tą fikcją przyjmuje się, że podmiot gospodarczy, który pośredniczy w świadczeniu usług, w pierwszej kolejności otrzymał dane usługi, zanim w drugiej kolejności wyświadczył owe usługi na rzecz ostatecznego ich beneficjenta (por. wyrok ETS z 14 lipca 2011 r. w sprawie C-464/10 Pierre Henfling).

Dla stwierdzenia, iż w danym przypadku ma miejsce sytuacja, do której odnosi się analizowany przepis, konieczne jest, aby podmiot biorący udział w świadczeniu usług działał: (i) we własnym imieniu, ale (ii) na rzecz osoby trzeciej (rzeczywistego usługobiorcy).

Wymóg działania we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, należy rozumieć jako obowiązek wykonywania przez podatnika czynności w ramach własnego przedsiębiorstwa, jednak na rachunek/w interesie osoby trzeciej (tj. finalnego odbiorcy usługi, będącego jej rzeczywistym beneficjentem/konsumentem). W omawianym modelu aktywność podatnika sprowadza się więc do nabycia usługi od pierwotnego usługodawcy i jej odsprzedania na rzecz finalnego odbiorcy - w tym zakresie podatnik nie wykorzystuje samodzielnie (konsumuje) usługi na potrzeby prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

W ocenie Wnioskodawców, rozliczenia (i) między Wnioskodawcami (wynikające z Umowy między Wnioskodawcami) oraz (ii) między Spółką (2) a Klientami biznesowymi (na podstawie Umów z Klientem biznesowym), dotyczące Usług taksówkarskich, wpisują się w dyspozycję art. 8 ust. 2a ustawy VAT.

Po pierwsze, nie ulega wątpliwości, że Spółka (2) kupuje usługi od Spółki (1) we własnym imieniu, na podstawie Umowy między Wnioskodawcami. To Spółce (2) przysługują więc wszelkie prawa i obowiązki wynikające z ww. umowy, w szczególności polegające na prawie żądania wykonania Usług taksówkarskich oraz na obowiązku regulowania należności za usługi świadczone przez Spółkę (1). Z punktu widzenia Spółki (1) to Spółka (2) jest zaś odbiorcą usług dostarczanych przez Spółkę (1), co znajduje w szczególności potwierdzenie w fakturach, które wystawiane są przez Spółkę (1) na rzecz Spółki (2) (jako usługobiorcy).

Po drugie, Usługi taksówkarskie nabywane są przez Spółkę (2) na rzecz Klientów biznesowych. Tak jak zostało to bowiem wcześniej wskazane, to Klienci biznesowi są ostatecznymi (faktycznymi) beneficjentami/konsumentami usług, którzy wykorzystują je w prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. Mimo więc, że formalnie usługi świadczone są przez Spółkę (1) na zlecenie Spółki (2) (działającej we własnym imieniu), to ich rzeczywistymi konsumentami (ostatecznymi usługobiorcami) są Klienci biznesowi (jako podmioty, które prowadzą działalność gospodarczą wymuszającą zakup tychże usług).

Należy przy tym zaznaczyć, że rola Spółki (2) nie powinna być sprowadzana jedynie do „odsprzedaży” usług zakupionych od Spółki (1). Jej działalność polega bowiem na docieraniu do klientów, w szczególności instytucjonalnych/biznesowych, zainteresowanych zawarciem umów o stałej współpracy, budowaniu i utrzymywaniu z nimi relacji, a także negocjowaniu warunków świadczenia usług (w szczególności w zakresie ustalania wysokości należnego Spółce (2) wynagrodzenia, ustalania okresów rozliczeniowych itp.). Poprzez zawarcie ww. umów o stałej współpracy między Spółką (2) a Klientami biznesowymi nawiązywany jest więc stosunek prawny, w ramach którego Klienci biznesowi mają prawo korzystać z Usług taksówkarskich zapewnianych im przez Spółkę (2), a Spółka (2) jest zobowiązana do ich zapewnienia, mając z tego tytułu roszczenie wobec Klientów biznesowych o zapłatę na jej rzecz ustalonego wynagrodzenia. Rola Spółki (2) polega również na zapewnieniu Klientom biznesowym odpowiednich kanałów komunikacji (np. w postaci Aplikacji), czy też możliwości odroczenia płatności za Usługi taksówkarskie. To powoduje, że Spółka (2) nie tylko odsprzedaje w prosty sposób usługi wykonywane faktycznie przez Spółkę (1), ale zapewnia Klientom biznesowym taki sposób obsługi całego procesu (poczynając od nawiązania kontaktu na rozliczeniu kończąc), który przedstawia z ich perspektywy istotną wartość dodaną.

Podsumowując dotychczasowe uwagi, odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT występuje (i) w relacji Spółka (1) (usługodawca) - Spółka (2) (usługobiorca) oraz (ii) Spółka (2) (usługodawca) - Klienci biznesowi (usługobiorcy). W związku z powyższym, z perspektywy Spółki (1) konieczne jest w szczególności określenie, według jakiej stawki VAT usługi te powinny być opodatkowane, a z perspektywy Spółki (2) - potwierdzenie, że przysługuje jej prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktur wystawionych na jej rzecz przez Spółkę (1) z tytułu Usług taksówkarskich.

Prawo Spółki (2) do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktur wystawianych na jej rzecz przez Spółkę (1)]

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z kolei stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż aby skorzystać z możliwości odliczenia VAT naliczonego, odliczenie musi być dokonane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT. Ponadto nabyte towary i usługi, od których naliczony został podatek muszą być wykorzystywane do czynności opodatkowanych. W efekcie, co do zasady, następstwem ww. działań musi być powstanie podatku należnego. W związku z tym, prawo do odliczenia VAT naliczonego nie przysługuje np. w przypadku zakupów, które są wykorzystywane dla potrzeb czynności zwolnionych z VAT (albo w ogóle niepodlegających temu opodatkowaniu).

Przepisy ustawy VAT nie określają precyzyjnie, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą opodatkowaną VAT, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. W związku z tym uznaje się, iż związek ten może być bezpośredni (np. w przypadku wydatku na nabycie usług, które następnie zostają przez podatnika odsprzedane), bądź pośredni (np. koszty administracyjne).

Ponadto należy również wskazać, iż prawo do odliczenia nie występuje w przypadku wystąpienia przesłanek negatywnych, o których mowa w art. 88 ustawy VAT. Wystąpienie takowych pozbawia podatnika możliwości odliczenia podatku naliczonego.

Odnosząc powyższe uwagi do Spółki (2), należy w pierwszej kolejności zaznaczyć, że Spółka (2) jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT, co jest warunkiem koniecznym dla możliwości odliczenia przez nią VAT naliczonego.

Po drugie, mając na uwadze wcześniejsze uwagi, nie powinno budzić wątpliwości, że faktury wystawiane przez Spółkę (1) na rzecz Spółki (2) w związku z Usługami taksówkarskimi świadczonymi na podstawie Umowy między Wnioskodawcami, dokumentują usługi, których nabywcą/usługobiorcą jest Spółka (2) i że usługi te - w szczególności z uwagi na ich odpłatny charakter - podlegają opodatkowaniu VAT. Spełnienie ww. warunków jest również konieczne dla możliwości odliczenia przez Spółkę (2) VAT naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Spółkę (1).

Następnie, należy odnieść się do warunku wykorzystywania nabywanych usług do działalności opodatkowanej, tj. konieczności istnienia związku między nabywanymi usługami a czynnościami opodatkowanymi VAT wykonywanymi przez podatnika. Jak wcześniej wskazano, związek ten może mieć charakter bezpośredni albo pośredni.

W opinii Wnioskodawców, nie ulega wątpliwości, że związek, o którym mowa powyżej, występuje w przypadku nabycia przez Spółkę (2) Usług taksówkarskich od Spółki (1). Spółka (2) nabywa bowiem Usługi taksówkarskie w celu ich sprzedaży na rzecz Klientów biznesowych (na podstawie Umów z Klientem biznesowym), tj. w celu wykonywania czynności opodatkowanych VAT. Związek ten należy w związku z tym uznać za bezpośredni. Co więcej, bez zakupu Usług taksówkarskich Spółka (2) nie mogłaby świadczyć tego rodzaju usług na rzecz Klientów biznesowych.

Kolejnym warunkiem koniecznym dla możliwości odliczenia VAT naliczonego przez Spółkę (2) jest to, aby kwota VAT naliczonego wynikała z faktury wystawionej przez podatnika VAT. Jak zostało wcześniej wskazane, warunek ten jest spełniony w przypadku Usług taksówkarskich nabywanych przez Spółkę (2) od Spółki (1). Usługi te są bowiem dokumentowane za pomocą faktur wystawianych przez Spółkę (1), będącą czynnym podatnikiem VAT.

Końcowo, należy zwrócić uwagę, że w odniesieniu do Usług taksówkarskich nabywanych przez Spółkę (2) od Spółki (1) nie występują przesłanki negatywne, o których mowa w art. 88 ustawy VAT.

Podsumowując uwagi dotyczące pytania nr 2, z uwagi na to, iż:

Wnioskodawcy są czynnymi podatnikami VAT;

Spółka (2) jest nabywcą Usług taksówkarskich świadczonych przez Spółkę (1) na podstawie Umowy między Wnioskodawcami i usługi te są dokumentowane za pomocą faktur wystawianych przez Spółkę (1) (jako usługodawcę) na rzecz Spółki (2) (jako usługobiorcy);

ww. Usługi taksówkarskie są wykorzystywane przez Spółkę (2) w celu świadczenia usług opodatkowanych VAT;

w przedmiotowej sytuacji nie występuje żadna z przesłanek negatywnych, o których mowa w art. 88 ustawy VAT, uniemożliwiająca dokonywanie odliczeń podatku naliczonego;

zdaniem Wnioskodawców, Spółce (2) przysługuje prawo do odliczenia kwoty naliczonego podatku od towarów i usług wynikającego z faktur wystawionych na jej rzecz przez Spółkę (1), dokumentujących Usługi taksówkarskie świadczone na podstawie Umowy między Wnioskodawcami.

Na potwierdzenie prawidłowości ww. stanowiska, tytułem przykładu Wnioskodawcy pragną przywołać interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 11 lipca 2016 r. (sygn. IPPP1/4512-489/16-2/MP) i z 20 marca 2015 r. (sygn. IPPP2/443-1248/14-2/MM).

Podsumowując całościowo uwagi zawarte w niniejszym wniosku, w opinii Wnioskodawców:

Usługi taksówkarskie świadczone przez Spółkę (1) na rzecz Spółki (2) na podstawie Umowy między Wnioskodawcami podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki obniżonej, tj. obecnie według 8% stawki VAT;

Spółce (2) przysługuje prawo do odliczenia kwoty naliczonego podatku od towarów i usług wynikającego z faktur wystawionych na jej rzecz przez Spółkę (1), dokumentujących Usługi taksówkarskie świadczone na podstawie Umowy między Wnioskodawcami.

W związku z powyższym Wnioskodawcy wnoszą o potwierdzenie stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabywanych usług taksówkarskich jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 8 ust. 2a ustawy VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Ze złożonego wniosku wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka (1) świadczy usługi krajowego transportu drogowego, obejmujące w szczególności licencjonowane usługi przewozu osób taksówką, samochodem osobowym, pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu powyżej 7 i nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą [Taksówki oraz, odpowiednio, Usługi taksówkarskiej].

W związku z powyższym, Spółka (1) dysponuje w szczególności Taksówkami [wykorzystywanymi przez Spółkę (1) m.in. na podstawie umów leasingu], wyposażeniem Taksówek (takim jak kasy rejestrujące, taksometry, terminale płatnicze), kierowcami realizującymi kursy przy wykorzystaniu Taksówek [w szczególności zatrudnionymi w Spółce (1) na podstawie umów o pracę lub których łączą ze Spółką umowy cywilnoprawne, takie jak umowy zlecenia, umowy o współpracy].

Spółka (1) należy do grupy, której uczestnikiem jest również Spółka (2) - spółka celowa, której głównym zadaniem jest pozyskiwanie klientów (w szczególności klientów instytucjonalnych) na Usługi taksówkarskie. W tym celu Spółka (2) wykorzystuje posiadane przez siebie składniki majątkowe/narzędzia, takie jak np.: oprogramowanie IT dostępne na telefony komórkowe umożliwiające m.in. zamówienie Taksówki [dalej: Aplikacja], Biuro Obsługi Klienta (tzw. call center), w ramach którego klienci mogą zamówić Taksówkę przez telefon, strona internetowa, na której prezentowana jest w szczególności oferta Spółki (2), za pośrednictwem której możliwe jest zamawianie Taksówek.

Umowy z Klientem biznesowym

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka (2) zawiera w szczególności umowy o stałej współpracy z tzw. klientami biznesowymi (przedsiębiorcami), na podstawie których zobowiązuje się świadczyć na ich rzecz Usługi taksówkarskie [Klienci biznesowi, Umowy z Klientem biznesowym]. Usługi te obejmują realizację kursów Taksówkami na zlecenie Klientów biznesowych, w ramach których pasażerami mogą być przedstawiciele Klientów biznesowych (ich pracownicy lub osoby trzecie) W zamian za ww. usługi Klienci biznesowi zobowiązują się płacić na rzecz Spółki (2) ustalone wynagrodzenie.

Umowa między Wnioskodawcami

Z uwagi na fakt, że Spółka (2) nie posiada własnych zasobów koniecznych do świadczenia samodzielnie Usług taksówkarskich (w szczególności nie dysponuje własnymi pojazdami ani kierowcami), między Spółką (1) a Spółką (2) zawarta została umowa o współpracy (Umowa między Wnioskodawcami], na podstawie której Spółka (1) zobowiązała się wobec Spółki (2) do świadczenia na jej rzecz Usług taksówkarskich, których ostatecznymi beneficjentami są Klienci biznesowi.

W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawcy są zarejestrowani jako czynni podatnicy VAT.

Na tle tak przedstawionych okoliczności sprawy Zainteresowany niebędący stroną postepowania, tj. Spółka 2 powziął wątpliwość odnośnie prawa do odliczenia podatku z faktur otrzymywanych od Spółki 1.

Z wyżej powołanego art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że przepisy ustawy VAT nie określają precyzyjnie, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą opodatkowaną VAT, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Zgodzić należy się więc ze Spółką 1, że związek ten może być bezpośredni (np. w przypadku wydatku na nabycie usług, które następnie zostają przez podatnika odsprzedane), bądź pośredni (np. koszty administracyjne).

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W tym miejscu zauważyć należy, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie nie przewidują zwolnienia od podatku dla usług taksówkarskich świadczonych na rzecz klientów biznesowych.

Uwzględniając treść wyżej powołanych przepisów stwierdzić należy, że w omawianej sprawie spełnione są warunki uprawniające Spółkę 2 do odliczenia podatku z faktur dokumentujących nabycie usług taksówkarskich dla klientów biznesowych. Zarówno Spółka 1 świadcząca przedmiotowe usługi jak i ich nabywca, tj. Spółka 2 są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że nabywane przez Spółkę 2, w ramach przyjętego modelu biznesowego, usługi taksówkarskie od występującej w roli podwykonawcy Spółki 1, sprzedaje klientom biznesowym, a więc wykorzystuje do czynności opodatkowanych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku przez Spółkę 2 z tytułu nabycia usług taksówkarskich nabywanych od Spółki 1 jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

W tym miejscu zauważyć należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie pytania nr 2 przedstawionego we wniosku. W zakresie pytania dotyczącego opodatkowania stawką obniżoną usług taksówkarskich świadczonych przez Spółkę 1 (pytanie nr 1 wniosku) wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r. poz. 302). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin