Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.263.2018.1.APO
z 13 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 maja 2018 r. (data wpływu 25 maja 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w związku z prowadzeniem Działalności B+R może uznać na potrzeby Ulgi B+R za koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, Koszty Pracownicze w wysokości ustalonej na podstawie Ewidencji z zastosowaniem Wskaźnika B+R według proporcji przedstawionej w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, w brzmieniu przepisów obowiązującym zarówno przed 1 stycznia 2018 r. jak i od tego terminu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w związku z prowadzeniem Działalności B+R może uznać na potrzeby Ulgi B+R za koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, Koszty Pracownicze w wysokości ustalonej na podstawie Ewidencji z zastosowaniem Wskaźnika B+R według proporcji przedstawionej w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, w brzmieniu przepisów obowiązującym zarówno przed 1 stycznia 2018 r. jak i od tego terminu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dale również: „Spółka”) jest podmiotem prowadzącym działalność produkcyjną w zakresie projektowania, inżynierii oraz produkcji wymienników ciepła ze stali nierdzewnej i tytanu. Spółka jest lokalnym liderem w dziedzinie zaawansowanych rozwiązań z zakresu transferu ciepła, prowadzącym w Polsce działalność w ramach trzech zakładów produkcyjnych. Spółka prowadzi w swojej działalności szereg działań o charakterze badawczo-rozwojowym („Działalność B+R”), realizowanych na potrzeby wewnętrzne Spółki, które wynikają z rosnących potrzeb klientów, chęci zwiększenia efektywności oferowanych produktów oraz zmieniających się standardów na rynku w obszarze technologii produkcji.

Prowadzona przez Spółkę Działalność B+R jest podejmowana w sposób systematyczny, ma określony cel i zaplanowane do osiągnięcia rezultaty. Działalność B+R jest usystematyzowana i prowadzona projektowo, co pozwala zarówno na sprawną realizację, jak i na sprawne zarządzanie pracą oraz jej wynikami („Projekty B+R”).

W celu realizacji Działalności B+R Spółka zatrudnia pracowników (dalej: „Pracownicy”) na podstawie umów o pracę w różnych działach Spółki. W związku z zatrudnieniem Pracowników Spółka ponosi koszty, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (dalej: „Koszty Pracownicze”). W zależności od bieżących potrzeb Spółki Pracownicy są angażowani do różnych Projektów B+R lub wykonują prace np. związane z utrzymaniem bieżącej produkcji. W konsekwencji, poszczególni Pracownicy mogą wykonywać Działalność B+R w części lub w całości swojego czasu pracy w danym miesiącu. Pracownicy nie prowadzą bieżącej ewidencji godzinowej, w której rejestrowaliby czas.

Na podstawie prowadzonej ewidencji Projektów B+R oraz wiedzy Pracowników i ich przełożonych Spółka zamierza opracować klucz alokacji (dalej: „Wskaźnik B+R”) w celu zidentyfikowania zaangażowania czasowego poszczególnych Pracowników w dane Projekty B+R (obejmujące Działalność B+R). Wskaźnik B+R będzie powstawać co miesiąc, odrębnie dla każdego Pracownika i będzie wskazywać zaangażowanie czasowe danego Pracownika w Projekty B+R w stosunku do ogółu jego czasu pracy w danym miesiącu na podstawie prowadzonej ewidencji Projektów B+R. Wskaźnik B+R będzie kalkulowany w następujący sposób: łączna liczba godzin Pracownika poświęcona Działalności B+R w danym miesiącu zostanie podzielona przez łączną liczbę godzin wymiaru pracy tych Pracowników w danym miesiącu.

Spółka zamierza skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Ulga B+R”). W szczególności, Spółka zamierza dokonać odliczenia Kosztów Pracowniczych, które stanowią koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036, dalej: „ustawa o CIT”). W celu odliczenia w ramach Ulgi B+R jedynie Kosztów Pracowniczych ponoszonych na Pracowników faktycznie realizujących Działalność B+R w danym miesiącu w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu, Spółka zamierza dokonać odliczenia części kosztów zgodnie ze Wskaźnikiem B+R przygotowanym dla danego Pracownika.

Spółka zamierza dokonać odliczenia z tytułu Ulgi B+R zgodnie z art. 18d oraz 18e ustawy o CIT, a w szczególności zaznacza, że:

• prowadzona Działalność B+R nie stanowi i nie będzie stanowić badań podstawowych w rozumieniu art. 4a pkt 27 lit. a ustawy o CIT,
• w ewidencji rachunkowej Spółka wyodrębni koszty kwalifikowane związane z realizacją Działalności B+R i zostaną one wykazane w zeznaniach podatkowych za lata podatkowe, w których Działalność B+R będzie realizowana,
• jeśli w 2018 r. i w latach następnych Spółka będzie uzyskiwać przychody z zysków kapitałowych, to odliczeń z tytułu Ulgi B+R Spółka zamierza dokonywać tak, że kwota odliczenia w danym roku podatkowym nie przekroczy kwoty dochodu uzyskanego przez Spółkę z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych,
• Spółka nie prowadzi działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia,
• Spółka zamierza odliczyć w ramach Ulgi B+R koszty kwalifikowane zgodnie z art. 18d ust. 5 i 5a ustawy o CIT,
• Spółka zamierza dokonać odliczenia z tytułu Ulgi B+R zgodnie z limitami wskazanymi w art. 18d ust. 7 ustawy o CIT,
• Spółka nie zamierza odliczyć w ramach Ulgi B+R odpisów amortyzacyjnych od samochodów osobowych, budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością,
• Spółka nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego.
  
  

Końcowo Wnioskodawca podkreśla, że przedmiotem zapytania jest odliczenie zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym zarówno przed 1 stycznia 2018 r., jak i od 1 stycznia 2018 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka w związku z prowadzeniem Działalności B+R może uznać na potrzeby Ulgi B+R za koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, Koszty Pracownicze w wysokości ustalonej na podstawie Ewidencji z zastosowaniem Wskaźnika B+R według proporcji przedstawionej w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, w brzmieniu przepisów obowiązującym zarówno przed 1 stycznia 2018 r. jak i od tego terminu?

Zdaniem Spółki, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka w związku z prowadzeniem Działalności B+R może uznać na potrzeby Ulgi B+R za koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, Koszty Pracownicze w wysokości ustalonej na podstawie Ewidencji z zastosowaniem Wskaźnika B+R według proporcji przedstawionej w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, w brzmieniu przepisów obowiązującym zarówno przed 1 stycznia 2018 r. jak i od tego terminu.

Zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r., od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Z kolei, w myśl art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Natomiast, zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2018 r., za koszty kwalifikowane uznaje się należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowy m od osób fizycznych, oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, jeżeli te należności i składki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej. Jednocześnie, zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., za koszty kwalifikowane uznaje się poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.

Mając na względzie powyższe przepisy należy zauważyć, że zgodnie z brzmieniem ustawy o CIT, podatnicy są uprawnieni do odliczenia kosztów wskazanych w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, pod warunkiem, że koszty te dotyczą faktycznie wykonywanej działalności badawczo-rozwojowej przez danych pracowników w poszczególnych miesiącach. W myśl aktualnie obowiązujących przepisów, w celu określenia wysokości tych kosztów ustawodawca wskazał, że należy zastosować proporcję czasu pracy poświęconego przez danego pracownika na realizację działalności badawczo-rozwojowej w ogólnym czasie pracy tego pracownika w danym miesiącu. Na podstawie tej proporcji należy następnie wydzielić część kosztów ponoszonych przez pracodawcę na tego pracownika wykonującego działalność badawczo-rozwojową (o ile koszty te stanowią należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz zostały sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych). Tak obliczona kwota podlega odliczeniu w ramach Ulgi B+R na podstawie art. 18d ust. 2 pkt ustawy o CIT, w związku z art. 18d ust. 1 ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe postępowanie powinno zostać przeprowadzane również w przypadku odliczenia na podstawie przepisów w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2018 r. Zdaniem Spółki, przeprowadzona nowelizacja ma bowiem charakter doprecyzowujący, gdyż również przed 1 stycznia 2018 r. przepisy nie dopuszczały odliczenia całości kosztów zatrudnienia pracowników wykonujących działalność badawczo-rozwojową, tylko dopuszczone było odliczenie kosztów dotyczących faktycznej realizacji działalności badawczo-rozwojowej przez poszczególnych pracowników.

Tym samym, w świetle przedstawionego opisu stany faktycznego i zdarzenia przyszłego Spółka jest i będzie uprawniona do odliczenia Kosztów Pracowniczych jedynie wówczas, gdy odpowiadają one proporcjonalnemu zaangażowaniu danych Pracowników w realizację zadań z zakresu Działalności B+R w danym miesiącu.

Jak zostało przedstawione w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, na potrzeby odliczenia w ramach Ulgi B+R Kosztów Pracowniczych, Spółka zamierza dokonać odliczenia jedynie tych kosztów, które są faktycznie ponoszone w związku z realizowaną Działalnością B+R. W tym celu, Spółka zamierza dokonywać co miesiąc alokacji Kosztów Pracowniczych do Ulgi B+R na podstawie przygotowywanych co miesiąc Wskaźników B+R.

Zdaniem Spółki, opisana powyżej metoda alokacji Kosztów Pracowniczych do Ulgi B+R umożliwi uniknięcie nieuprawnionego odliczenia kosztów ponoszonych w związku z zatrudnieniem Pracowników, w części w jakiej nie dotyczą Działalności B+R.

Wnioskodawca podkreśla, że na gruncie ustawy o CIT brak jest przeciwwskazań do stosowania kluczy alokacji w celu powiązania danych kosztów czy przychodów z daną działalnością. Ponadto, powszechny jest pogląd organów podatkowych i sądów administracyjnych (odnoszący się do alokacji przychodów do określonej działalności czy kosztów do określonych przychodów), zgodnie z którym, akceptowalne są klucze alokacji, o ile są uzasadnione z logicznego punktu widzenia i zgodne z przepisami ustawy o CIT. Nie ma bowiem uzasadnienia dla podejścia, zgodnie z którym akceptowalne są jedynie klucze alokacyjne przewidziane wprost w przepisach podatkowych. W ocenie Spółki, analogiczne podejście należy również przyjąć w odniesieniu do odliczenia kosztów w części związanej z Działalnością B+R.

Zdaniem Spółki, rozważane klucze alokacji muszą być racjonalne. Oznacza to, że dany klucz odzwierciedlać ma związek między danymi zjawiskami. Rozważany Wskaźnik B+R taki związek wykazuje, ponieważ realizowanie danych Projektów B+R przez Spółkę przy wykorzystaniu Pracowników jest ściśle związane z czasem jaki ci Pracownicy poświęcają na Projekty B+R.

Ewidencja Projektów B+R powstaje z zaangażowaniem Pracowników realizujących dany Projekt i podlega akceptacji przez menedżerów danych Projektów B+R, zgodnie z zasadami zarządzania projektami obowiązującymi w Spółce. Tym samym, umożliwi prawidłowe opracowanie Wskaźników B+R i w konsekwencji określenie, jaka część czasu pracy Pracowników związana jest z Działalnością B+R Spółki. Tak prowadzona alokacja kosztów będzie miała zatem charakter techniczny, zdaniem Spółki, wykluczający uznaniowość.

Należy również wskazać, że przepisy ustawy o CIT, w tym te dotyczące Ulgi B+R, nie nakładają obowiązku prowadzenia ewidencji godzinowej czasu poświęconego działalności badawczo- rozwojowej.

Powyższe stanowisko Spółki jest ponadto zgodne z wyjaśnieniami Ministra Finansów zamieszczonymi 20 czerwca 2017 r. na stronie internetowej Ministerstwa Finansów w zakresie odliczania kosztów pracowniczych w ramach Ulgi B+R (http://www.mf.gov.pl/ministerstwo-finansow/wiadomosci/ostrzezenia-i-wyjasnienia-podatkowe/-/asset_publisher/MIvU/content/id/ 6013102), które dotyczyły przepisów obowiązujących przed 1 stycznia 2018 r., które nie wskazywały wprost, że podatnicy są uprawnieni do odliczenia w ramach Ulgi B+R jedynie części kosztów proporcjonalnej do zaangażowania czasowego. Minister Finansów wskazał, że przez zatrudnienie w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej należy rozumieć to, że „faktyczne wykonywanie określonych czynności w zakresie działalności badawczo-rozwojowej przesądza, że dane wynagrodzenie (w całości bądź części) stanowi koszt kwalifikowany”.

Jednocześnie, jak w skazał Minister Finansów „w przypadku więc, gdy pracownik w ramach świadczonej pracy wykonuje obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo-rozwojową, zasadne jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi B+R) tej części wynagrodzenia, która nie jest związana z realizacją działalności B+ R”.

Końcowo Minister Finansów podkreślił, że: „ustawodawca nie narzucił przedsiębiorcom formy takiego podział wyodrębnienia. Wybór sposobu udokumentowania tych wydatków pozostawiony został podatnikom, którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową”.

W świetle powyższych wyjaśnień Ministra Finansów oraz ustawy o CIT, Wnioskodawca podkreśla, że forma wyodrębnienia wydatków ponoszonych na Działalność B+R oraz sposób ich dokumentowania zostały pozostawione w sferze swobodnego wyboru podatnika. Muszą one jedynie być zgodne z ustawą o CIT i odzwierciedlać faktyczny koszt prowadzonej Działalności B+R.

Należy zauważyć, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 22 grudnia 2017 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.435.2017.1.MST) za prawidłowe uznał stanowisko podatnika w zakresie możliwości stosowania proporcji w celu określenia kosztów dotyczących działalności badawczo-rozwojowej.

Wnioskodawca wskazuje, że powyższe podejście jest zgodne ze stanowiskiem podatnika zamierzającym stosować proporcję, potwierdzonym przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 29 listopada 2017 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.328.2017.1.IZ), w którym podatnik wskazał, że „Spółka może uznać Koszty Pracy Pracowników B+R za koszty kwalifikowane, o których mowa w przepisie art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT, na potrzeby Ulgi B+R w wysokości obliczonej na podstawie przedstawionego w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym sposobu ustalania wysokości kosztów kwalifikowanych, t.j. z zastosowaniem Wskaźnika B+R wynikającego z Ewidencji prowadzonej przez Spółkę”.

Powyższe stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę jest również zgodne z linią interpretacyjną przyjętą przez organy podatkowe. Przykładowo, jak zostało wskazane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 17 października 2017 r. (sygn. 0111-KDIBI- 3.4010.207.2017.3.MST): „należy podkreślić, że ustawodawca nie narzucił przedsiębiorcom formy takiego wyodrębnienia (podziału) części wynagrodzenia. Wybór sposobu udokumentowania tych wydatków pozostawiony został podatnikom, którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową”.

Z kolei sama możliwość stosowania kluczy alokacji w celu odliczenia w ramach Ulgi B+R wyłącznie kosztów ponoszonych na działalność badawczo-rozwojową została potwierdzona przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 6 grudnia 2016 r. (sygn. 1462-IPPB5.4510.961.2016.l.MR). Odstępując od uzasadnienia Dyrektor Izby Skarbowej potwierdził stanowisko podatnika, który argumentował, że jest uprawniony do stosowania racjonalnych kluczy alokacji w celu odliczenia w ramach Ulgi B+R wydatków w tej części, w jakiej są związane z prowadzoną działalnością B+R.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy należy uznać, że zastosowanie Wskaźnika B+R umożliwi Spółce odliczenie w ramach Ulgi B+R Kosztów Pracowniczych w tej części, w jakiej są one związane z prowadzoną Działalnością B+R.

W tym kontekście, w ocenie Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka w związku z prowadzeniem Działalności B+R może uznać na potrzeby Ulgi B+R za koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT, Koszty Pracownicze w wysokości ustalonej na podstawie Ewidencji z zastosowaniem Wskaźnika B+R według proporcji przedstawionej w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, w brzmieniu przepisów obowiązującym zarówno przed 1 stycznia 2018 r, jak i od tego terminu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.