Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.321.2018.2.MJ
z 19 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2018 r. (data wpływu 11 maja 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 lipca 2018 r. (data wpływu 12 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków ponoszonych wyłącznie na działalność drużyn seniorskich – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków ponoszonych wyłącznie na działalność drużyn seniorskich. Wniosek uzupełniono w dniu 12 lipca 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

SA (dalej jako „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca jest klubem sportowym działającym w formie spółki akcyjnej, funkcjonującym na podstawie przepisów ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1463 z późn. zm.; dalej jako „ustawa o sporcie”). Spółka posiada także status organizacji pożytku publicznego (OPP), o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 450; dalej jako „ustawa OPP”), co ujawnione jest w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego dla Spółki.

Zgodnie ze statutem, Spółka nie działa w celu osiągnięcia zysku, a w przypadku wypracowania zysku jest on w całości przeznaczany na cele statutowe.

Jedynym akcjonariuszem Spółki jest Miasto.

Spółka prowadzi drużyny seniorskie (zawodowe) w ramach 3 sekcji sportowych (sekcji piłki nożnej, hokeja na lodzie oraz koszykówki) oraz drużyny juniorów (dzieci i młodzieży) w ramach młodzieżowej sekcji piłki nożnej.

Drużyny seniorskie (zawodowe) uczestniczą w profesjonalnych rozgrywkach ligowych. Seniorska drużyna hokeja na lodzie uczestniczy w rozgrywkach ekstraligi hokeja na lodzie (tzw. …). Seniorska drużyna piłki nożnej uczestniczy w rozgrywkach 1 ligi piłki nożnej. Natomiast seniorska drużyna koszykówki uczestniczy w rozgrywkach 1 ligi koszykówki. W związku z powyższym, Wnioskodawca jest członkiem (…) .

W ramach prowadzonej działalności Spółka osiąga przychody m.in. z następujących tytułów:

• sprzedaży biletów na mecze drużyn seniorskich;
• sprzedaży licencji do transmisji rozgrywek drużyn seniorskich;
• transferu zawodników z drużyn seniorskich do innych klubów sportowych; sprzedaży upominków klubowych i gadżetów reklamowych;
• sprzedaży usług wynajmu powierzchni reklamowych;
• sponsoringu i działalności reklamowej;
• dotacji otrzymywanych od Miasta.
  
  

Sprzedaż biletów, licencji, gadżetów i upominków, wynajem powierzchni reklamowych, a także transfery zawodników to czynności podlegające efektywnemu opodatkowaniu podatkiem VAT. Czynności te są wykazywane przez Wnioskodawcę w składanych deklaracjach VAT.

Jeśli chodzi natomiast o dotacje otrzymywane od Miasta, to zdaniem Spółki, nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT, więc Spółka nie odprowadza od nich należnego podatku VAT. Są to bowiem tzw. dotacje kosztowe. Ich celem jest pokrycie części kosztów związanych z realizowanymi przez Spółkę przedsięwzięciami o charakterze sportowym. Dotacje te nie mają więc wpływu na cenę usług lub towarów sprzedawanych przez Spółkę.

Miasto przyznaje Wnioskodawcy dotacje zgodnie z przepisami ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1875, z późn. zm.; dalej jako „ustawa o samorządzie gminnym”), ustawy o sporcie i uchwały Rady Miasta z 28 listopada 2013 r. w sprawie określania warunków i trybu finansowania wspierania rozwoju sportu w mieście. Dotacje przyznawane są na podstawie zawieranych umów pomiędzy Spółką a Miastem. Dotacje w niewykorzystanej części podlegają zwrotowi na rzecz Miasta.

Spółka może wydatkować dotacje na wynagrodzenia zawodników (w praktyce główny cel dotacji), jak również przygotowania zawodników do profesjonalnych rozgrywek, oraz udział w tych rozgrywkach. Wnioskodawca finansuje więc z dotacji zajęcia szkoleniowe, udział zawodników w turniejach, zgrupowaniach, meczach ligowych i treningach, zakup sprzętu sportowego, koszty organizowania zawodów sportowych, transportu zawodników na mecze, posiłków i noclegów dla zawodników, wypłaty stypendiów sportowych i wynagrodzeń dla kadry szkoleniowej.

Podsumowując powyższe, można uznać, że dotacje są przyznawane po to, by drużyny zawodowe mogły uczestniczyć w rozgrywkach ligowych.

W ramach swojej działalności, Spółka ponosi różne udokumentowane fakturami VAT wydatki na działalność drużyn seniorskich, takie jak np. nabycie usług trenerskich, zakup obuwia sportowego, usług transportowych, opieka medyczna, wynajem hal i boisk treningowych.

W odniesieniu do wydatków związanych wyłącznie z drużynami seniorskimi Spółka dotychczas, tj. począwszy od 1 stycznia 2016 r., dokonywała częściowego odliczenia podatku naliczonego przy pomocy prewspółczynnika, tj. regulacji wynikającej z art. 86 ust. 2a i następnych ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.). Aktualnie Spółka zamierza odliczać pełne kwoty podatku naliczonego z tytułu wskazanych wydatków.

Niniejszy wniosek odnosi się do wydatków związanych wyłącznie z działalnością drużyn seniorskich ponoszonych od 1 stycznia 2016 r.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

Spółka prowadząc swoje działania opiera się na statucie regulującym jej działalność. Z tego też względu, można stwierdzić, że cała działalność Spółki jest działalnością statutową, gdyż Spółka działa w oparciu o statut. Zgodnie z treścią przedmiotowego statutu: celem Spółki jest realizacja zadań własnych Gminy Miasta z zakresu kultury fizycznej, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych oraz tworzenia warunków, w tym warunków organizacyjnych sprzyjających rozwojowi sportu, w szczególności obejmujących:

1. prowadzenie działalności społecznie użytecznej w sferze zadań publicznych określonych w ustawie z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (...), w szczególności poprzez wspieranie rozwoju i popularyzację kultury fizycznej i sportu
2. prowadzenie klubu sportowego w rozumieniu przepisów ustawy o sporcie z dnia 25 czerwca 2010 r. (...)
3. budowę, zarządzanie i eksploatację infrastruktury sportowej.
   
   

Prowadzenie działalności statutowej nie musi być jednak w ocenie Spółki równoważne z prowadzeniem działalności nieodpłatnej. W ocenie Spółki, cała jej działalność stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. W szczególności Spółka wykonując swoją działalność w obszarze drużyn seniorskich, prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. Wskazać również należy, że w obszarze objętym wnioskiem, tj. w obszarze drużyn seniorskich, Spółka nie wykonuje żadnych świadczeń nieodpłatnie. Działalność wykonywana przez Spółkę w obszarze drużyn seniorskich stanowi działalność odpłatną (Spółka pobiera stosowne wynagrodzenie za wykonanie czynności).

Jak Spółka wskazała powyżej, jej zdaniem cała działalność Spółki stanowi działalność gospodarczą na gruncie VAT. W szczególności natomiast, w ramach prowadzenia drużyn seniorskich, Spółka nie wykonuje czynności nieodpłatnych. Oznacza to, że każdą czynność, w którą zaangażowane są drużyny seniorskie, Spółka traktuje jako podlegającą przepisom ustawy o VAT. W konsekwencji, Spółka ma możliwość bezpośredniego przyporządkowania wydatków Spółki do opodatkowanej działalności w zakresie prowadzenia drużyn seniorskich.

Wnioskodawca wskazuje, że w ramach czynności podlegających opodatkowaniu wykonuje również czynności zwolnione od podatku. Są to jednak czynności mające charakter marginalny w stosunku do całokształtu działalności Spółki i polegają na refakturowaniu niektórych nabytych usług medycznych oraz refakturowaniu usług wynajmu lokalu mieszkalnego. Wykonywanie tych czynności jest związane z prowadzeniem drużyn seniorskich. Spółka wskazuje, że z uwagi na fakt, iż w zakresie działalności zwolnionej dokonuje wyłącznie tzw. refakturowania, to może przyporządkować precyzyjnie wydatki tylko do działalności podlegającej zwolnieniu z VAT. W konsekwencji, Spółka również ma możliwość bezpośredniego przyporządkowania wydatków Spółki do opodatkowanej działalności w zakresie prowadzenia drużyn seniorskich.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków ponoszonych wyłącznie na działalność drużyn seniorskich od 1 stycznia 2016 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków ponoszonych wyłącznie na działalność drużyn seniorskich od 1 stycznia 2016 r. Poniżej Spółka przedstawia uzasadnienie prawne swojego stanowiska w sprawie.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 2a tej ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Ustawa o VAT przewiduje, że w przypadku, gdy podatnik wykonuje zarówno działalność gospodarczą, jak i działalność inną niż gospodarcza (w ramach której nie występuje jako podatnik VAT), jest on zasadniczo obowiązany do wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami wykorzystywanymi:

• do celów działalności gospodarczej (gdzie zasadniczo przysługuje prawo do odliczenia w przypadku wykonywania czynności generujących podatek należny) oraz
• do innych celów (niedających prawa do odliczenia).
  
  

W sytuacji natomiast, gdy bezpośrednie przyporządkowanie podatku naliczonego do obu rodzajów działalności nie jest możliwe (tj. poszczególne wydatki dotyczą zarówno działalności gospodarczej, jak i pozostałej, gdzie nie występuje jako podatnik), podmiot jest uprawniony do odliczenia VAT naliczonego przy zastosowaniu odpowiedniej proporcji.

Dla celów określenia zakresu możliwego odliczania podatku naliczonego od ponoszonych wydatków na drużyny seniorskie kluczowe jest ustalenie czy działalność Wnioskodawcy w zakresie tych drużyn jest działalnością gospodarczą, o której mowa w ustawie o VAT i tym samym, czy Wnioskodawca wykonując tę działalność występuje jako podatnik VAT oraz czy ponoszone wydatki związane są z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi w ramach prowadzonej działalności. Zgodnie bowiem z art. 86 ust. 1 tej ustawy, pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje, gdy spełnione są łącznie następujące warunki:

1. Nabywca towarów lub usług jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 (prowadzącym samodzielnie działalność gospodarczą);
2. Nabywane towary lub usługi są wykorzystywane przez tego podatnika do wykonywania czynności efektywnie opodatkowanych VAT.
   
   

Ad 1)

Status podatnika VAT został uregulowany w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei w świetle ust. 2 tego przepisu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Działalność gospodarczą na tle przepisów ustawy o VAT charakteryzują zatem następujące cechy:

1. Ciągłość – zaangażowanie zasobów materialnych lub niematerialnych w działalność powinno być stałe, przy czym stałość oznacza długotrwałe wykorzystywania zasobów, a nie jednorazowe, czy incydentalne. Ciągłość oznacza także pewnego rodzaju powtarzalność działalności.
2. Samodzielność – ryzyko cywilnoprawne i ekonomiczne powinno spoczywać bezpośrednio na prowadzącym tę działalność, z wszelkimi tego skutkami. Prowadzący działalność powinien być więc podmiotem niezależnym.
3. Cel zarobkowy - działalność powinna być wykonywana odpłatnie. Świadczenie usług lub dostawa towarów nie powinny zatem następować nieodpłatnie, lecz w zamian za odpowiedni ekwiwalent (tj. świadczenie wzajemne). Zaznaczyć jednocześnie należy, że działalność odpłatna nie oznacza i nie jest tożsama z działalnością zyskowną.
4. Brak uzależnienia od efektów (rezultatów) - aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą, nie jest konieczne, aby przynosiła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokonuje żadnej sprzedaży. Bez znaczenia zatem pozostają efekty ekonomiczne, jak i prawne takiej działalności.
   
   

Działalność Wnioskodawcy w obszarze drużyn seniorskich spełnia wszystkie powyższe warunki. Przede wszystkim bowiem, działalność Spółki jest działalnością ciągłą - Spółka od wielu lat nieprzerwanie bierze udział w rozgrywkach i zamierza kontynuować tę działalność. Jest to również działalność samodzielna - Spółka ponosi samodzielnie pełne ryzyko jej prowadzenia. Jest to również działalność odpłatna (za pośrednictwem drużyn seniorskich Spółka nie wykonuje żadnych czynności nieodpłatnie). Działalność ta nie jest również uzależniona od uzyskania jednego konkretnego efektu.

Dla oceny niniejszego wniosku należy jednak szczególnie przeanalizować spełnienie kryterium celu zarobkowego (lit. c) oraz kryterium braku uzależnienia od efektów (lit. d) w kontekście otrzymywanych dotacji.

(c)

Prowadzenie drużyn seniorskich oraz ich uczestnictwo w rozgrywkach organizowanych przez profesjonalne związki sportowe umożliwia Spółce osiąganie szeregu przychodów z tytułu sprzedaży biletów na mecze tych drużyn, licencji do transmisji rozgrywek drużyn seniorskich, transferu zawodników do innych klubów sportowych, wynajmu powierzchni reklamowych, czy sprzedaży upominków klubowych i gadżetów reklamowych.

Działalność w zakresie drużyn seniorskich jest więc działalnością w pełni odpłatną i opodatkowaną VAT. Dotacje otrzymywane przez Miasto na utrzymanie drużyn seniorskich nie wpływają na ceny sprzedawanych biletów na rozgrywki drużyn seniorskich, jak i na ceny pozostałych wymienionych we wniosku usług i towarów, ze sprzedaży których Spółka osiąga przychody. Fakt, że Spółka otrzymuje dotacje tym bardziej nie oznacza, że prowadzi ona działalność w zakresie drużyn seniorskich nieodpłatnie.

Na istotę odpłatności jako cechy charakterystycznej działalności gospodarczej dla celów regulacji VAT zwracał również uwagę Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako „TSUE” lub „Trybunał”). Dla przykładu, w wyroku z 29 października 2009 r. (C-246/08) wskazał, że:

• „(...) jeżeli działalność usługodawcy polega wyłącznie na świadczeniu usług bez bezpośredniego świadczenia wzajemnego, brak jest podstawy opodatkowania i usługi te nie podlegają tym samym podatkowi VAT” (pkt 43 uzasadnienia);
• „(...) świadczenie usług tylko wtedy dokonywane jest odpłatnie (...)„ jeżeli pomiędzy usługodawcą i usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych, a wynagrodzenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywisty ekwiwalent usługi świadczonej na rzecz usługobiorcy” (pkt 44 uzasadnienia);
• „(...) istnienie odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy zakłada istnienie bezpośredniego związku pomiędzy wyświadczoną usługą a otrzymanym ekwiwalentem świadczenia” (pkt 45 uzasadnienia).
  
  
  

Odnosząc ten wyrok do sytuacji Spółki należy stwierdzić, że taki bezpośredni związek, na który powołuje się TSUE, istnieje między świadczeniem ze strony Spółki a świadczeniem ze strony klientów Spółki. Dla przykładu, taki związek istnieje między Wnioskodawcą a kibicami w zakresie wstępu na mecze drużyn seniorskich, czy też między Wnioskodawcą a nabywcami praw do transmisji rozgrywek lub najemcami powierzchni reklamowych. Wyrok ten odnosi się wprost do świadczenia usług, niemniej wnioski z niego płynące należy odnosić także do dostaw towarów, a więc do sprzedawanych przez Spółkę upominków i gadżetów reklamowych. Spółka świadcząc wspomniane usługi i dostarczając wspomniane towary otrzymuje w zamian wynagrodzenie, które stanowi rzeczywisty ekwiwalent sprzedawanych towarów i usług. Otrzymywane wynagrodzenie jest więc faktycznie świadczeniem wzajemnym. Zdaniem Spółki nie ulega ponadto wątpliwości, że między wyświadczonymi usługami i dostarczonymi towarami a otrzymanym w zamian wynagrodzeniem istnieje bezpośredni związek. Tym samym świadczenia (usługi i dostawa towarów) realizowane przez Wnioskodawcę w ramach działalności drużyn seniorskich mają charakter odpłatny. Przesłanka celu zarobkowego jest zatem spełniona.

Odnosząc się z kolei stricte do kwestii otrzymywanych dotacji i ich wpływu na kwalifikację działalności jako działalności gospodarczej dla celów VAT należy jeszcze zwrócić uwagę na wyrok TSUE z 2 czerwca 2016 r. (C-263/15). W orzeczeniu tym Trybunał podkreślił, że: „(...) okoliczność, że realizowane inwestycje zostały sfinansowane w dużej mierze z wykorzystaniem pomocy przyznanej przez państwo członkowskie i Unię, nie może mieć wpływu na gospodarczy lub niegospodarczy charakter podjętej lub planowanej działalności skarżących w postępowaniu głównym, ponieważ pojęcie „działalności gospodarczej” ma charakter obiektywny i znajduje zastosowanie niezależnie nie tylko od celów i rezultatów danych transakcji, lecz również od sposobu finansowania wybranego przez dany podmiot, w tym w przypadku gdy chodzi o dotacje publiczne” (pkt 38 uzasadnienia).

Dodatkowo w wyroku z 6 października 2005 r. (C-204/03) TSUE wskazał na podstawie dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, że podatnicy wykonujący wyłącznie czynności opodatkowane i finansujący swoje zakupy towarów lub usług z pomocą publicznych subwencji nie powinni mieć ograniczonego prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy tych zakupach. W rezultacie bez względu na źródło pochodzenia środków finansowych, z których pokrywa się koszty zakupu usługi i towarów do prowadzenia działalności gospodarczej, podatnik powinien mieć zasadniczo pełne prawo do odliczenia podatku VAT, pod warunkiem że wykonują czynności opodatkowane VAT.

Podsumowując, Spółka uważa, że działalność w zakresie drużyn seniorskich jest działalnością w pełni odpłatną. Wykonując tę działalność Spółka świadczy określone usługi lub dostarcza określone towary, a w zamian za nie otrzymuje wynagrodzenie stanowiące rzeczywisty ekwiwalent tych usług i towarów.

(d)

W kontekście kryterium rezultatu prowadzenia działalności należy zwrócić ponownie uwagę na wyrok TSUE z 2 czerwca 2016 r. (C-263/15). Sprawa, którą rozstrzygnął TSUE dotyczyła wydatków poniesionych przez spółki handlowe o celu niezarobkowym, które wykonywały działalność gospodarczą niemającą na celu osiągnięcia zysku i które mogły wykonywać działalność gospodarczą przynoszącą dochód tylko tytułem uzupełniającym. Spółki zostały utworzone w celu realizacji, a następnie eksploatacji robót inżynieryjnych na obszarach wiejskich, a mianowicie kanalizacji do odprowadzania wody, zbiornika wodnego i zbiornika na wodę deszczową na gruntach należących do wspólników spółek. Spółki zamierzały odliczyć podatek naliczony VAT od wydatków poniesionych na zapłatę podmiotowi, który zrealizował ww. inwestycję. Dodatkowo Spółki zamierzały pobierać od zainteresowanych właścicieli gruntów opłatę z tytułu eksploatacji robót inżynieryjnych na obszarach wiejskich za czas określony ośmiu lat.

TSUE stwierdził, że: „(...) należy przypomnieć, że (...) wykorzystywanie dóbr materialnych lub niematerialnych uznaje się za mające cel zarobkowy niezależnie od tego, czy ma to na celu osiągnięcie zysku (...), toteż fakt, iż ze względu na formę prawną skarżące w postępowaniu głównym mogą prowadzić działalność gospodarczą przynoszącą dochód tylko tytułem uzupełniającym, jest nieistotny z punktu widzenia istnienia działalności gospodarczej zmierzającej do stałego osiągania dochodu. Wpływ możliwego prowadzenia działalności rozpatrywanej w postępowaniu głównym tytułem uzupełniającym na charakter gospodarczy tej działalności zależy od zbadania wszystkich okoliczności eksploatacji robót inżynieryjnych na obszarach wiejskich, aby stwierdzić, czy rzeczywiście są one wykorzystywane w sposób ciągły w celu osiągnięcia dochodu” (pkt 35 i 36 uzasadnienia). Ponadto TSUE wskazał również, że: „Stały charakter osiągania dochodu nie może zostać podważony ze względu na to, że skarżące w postępowaniu głównym mogą prowadzić działalność gospodarczą przynoszącą dochód tylko tytułem uzupełniającym” (pkt 34 uzasadnienia).

Działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o VAT to przede wszystkim działalność odpłatna, przynosząca dochód, nawet jeśli dochód ten ma znaczenie uzupełniające i nie oznacza w przyszłości zysku. Wyrok ten wpisuje się zatem w charakterystykę działalności Wnioskodawcy w zakresie drużyn seniorskich. Spółka nie prowadzi bowiem działalności celem systematycznego osiągania zysku. Ewentualne nadwyżki finansowe przeznaczane są na dalszą działalność Spółki. Jak jednak wynika z powyższego wyroku, powyższe nie niweluje Spółce statusu podatnika VAT.

Analizując jeszcze kwestię rezultatu prowadzonej działalności należy zwrócić uwagę na uregulowania krajowe. Zdaniem Spółki przepisy ustawy o sporcie, a także ustawy o samorządzie gminnym, na podstawie których Wnioskodawca otrzymuje dotacje, nie stoją na przeszkodzie uznaniu, że Wnioskodawca prowadząc drużyny seniorskie wykonuje działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Co więcej przepisy te wskazują, że dotacji można udzielić podmiotom prowadzącym działalność o charakterze gospodarczym, pod warunkiem jednak, by taka działalność nie była prowadzona w celu osiągnięcia zysku.

Zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie, klub sportowy, działający na obszarze danej jednostki samorządu terytorialnego, niedziałający w celu osiągnięcia zysku, może otrzymywać dotację celową z budżetu tej jednostki na podstawie uchwały, o której mowa w art. 27 ust. 2, z zastosowaniem przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1870, z późn. zm.) w zakresie udzielania dotacji celowych dla podmiotów niezaliczanych do sektora finansów publicznych i niedziałających w celu osiągnięcia zysku. W świetle ust. 2 tego przepisu, dotacja ma służyć realizacji celu publicznego, o którym mowa w art. 27 ust. 2, i może być przeznaczona w szczególności na realizację programów szkolenia sportowego, pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach, pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego, jeżeli wpłynie to na poprawę warunków uprawiania sportu przez członków klubu sportowego, który otrzyma dotację, lub zwiększy dostępność społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez ten klub.

Wskazane przepisy nie wyłączają podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, o której mowa w ustawie o VAT z kręgu beneficjentów dotacji. Przepis art. 28 ust. 1 komentowanej ustawy wyraźnie wskazuje, że dotację może uzyskać klub sportowy, pod warunkiem by nie działał w tym zakresie w celu osiągnięcia zysku. Wnioskodawca spełnia ten warunek. Działalność w zakresie drużyn seniorskich nie jest działalnością „dla zysku” w rozumieniu powyższego przepisu, tj. ewentualny przychód (dochód) z tej działalności nie podlega dystrybucji pomiędzy akcjonariuszy Spółki. Jest to jednak działalność zarobkowa i odpłatna. Z tytułu prowadzenia tej działalności Spółka generuje obrót (opodatkowany podatkiem VAT), np. z tytułu transferu zawodników, sprzedaży biletów na rozgrywki drużyn seniorskich, czy sprzedaży upominków i gadżetów reklamowych. Przychód osiągnięty z powyższych tytułów jest jednak wykorzystywany do prowadzenia działalności Wnioskodawcy, a nie do wypłaty akcjonariuszom.

Spółce jako podmiotowi niedziałającemu w celu osiągnięcia zysku przysługuje zatem status podatnika VAT w świetle rozpatrywanej aktywności, a fakt otrzymywania dotacji nie eliminuje jej z kręgu tych podatników, jak również nie skutkuje możliwością twierdzenia, że Spółka nie prowadzi działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT.

Otrzymanie dotacji przez podmiot gospodarczy zasadniczo nie powinno wpływać na status tego podmiotu na gruncie VAT. Tytułem przykładu można zauważyć, że fakt otrzymania dotacji przez przedsiębiorcę na utworzenie nowej linii produkcyjnej nie sprawia automatycznie, że przedsiębiorca przestaje być podatnikiem VAT w odniesieniu do całości lub części swojej działalności z uwagi na fakt, że część jego wydatków została sfinansowana dotacją.

Na marginesie zaznaczyć także należy, że ustawa o samorządzie gminnym również nie stoi na przeszkodzie prowadzeniu działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT w zakresie będącym przedmiotem niniejszego wniosku. Dlatego też, nawet gdyby uznać, że Spółka wykonuje zadania własne Miasta, to przecież wykonywanie tych zadań nie odbywa się jedynie w reżimie publicznoprawnym. Zadania te mogą być wykonywane również w ramach działalności gospodarczej. Przykładowo, jednostka samorządu terytorialnego może prowadzić zadania własne gminy w ramach doprowadzania wody i odprowadzania ścieków za pośrednictwem spółki komunalnej. Działalność takiej spółki jest działalnością gospodarczą, zasadniczo podlegającą opodatkowaniu VAT. W konsekwencji również działalność w zakresie drużyn seniorskich prowadzona przez Wnioskodawcę może być prowadzona jako działalność gospodarcza w świetle przepisów ustawy o VAT.

Podsumowując, zdaniem Spółki, działalność w zakresie drużyn seniorskich jest działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, a Spółka wykonując tę działalność występuje w roli podatnika VAT.

Ad 2)

Druga przesłanka prawa do odliczenia podatku naliczonego stanowi, że nabywane towary i usługi powinny być wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. Jak podkreśla się w doktrynie oraz utrwalonym orzecznictwie, związek pomiędzy zakupami towarów i usług a czynnościami opodatkowanymi może mieć dwojaki charakter:

• bezpośredni (zakupione dobra powinny być składnikiem kosztowym czynności opodatkowanych),
• pośredni (zakupione towary i usługi powinny stanowić koszt ogólny działalności gospodarczej podatnika).
  
  

Ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na działalność drużyn seniorskich wykazują związek bezpośredni z prowadzoną działalnością gospodarczą. Ich poniesienie jest bowiem niezbędne by wykonywać czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

Czynnościami opodatkowanymi VAT-em, które Spółka wykonuje w kontekście drużyn seniorskich to przykładowo, odpłatna sprzedaż biletów na ich mecze, praw do transmisji rozgrywek, a także odpłatne transfery zawodników do innych klubów sportowych lub odpłatny najem powierzchni reklamowych oraz sprzedaż upominków i gadżetów reklamowych. Wszystkie te czynności podlegają efektywnemu opodatkowaniu VAT.

Celem wykonania powyższych czynności, Spółka musi ponosić określone wydatki na drużyny seniorskie, takie jak nabycie usług trenerskich, zakup obuwia sportowego, usług transportowych, opieki medycznej, wynagrodzenia dla zawodników, wynajmu hal i boisk treningowych. Nie ulega zatem wątpliwości, że wszystkie te zakupy są bezpośrednio związane ze wskazanymi tu czynnościami efektywnie opodatkowanymi podatkiem VAT.

Podsumowując należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków ponoszonych wyłącznie na działalność drużyn seniorskich od 1 stycznia 2016 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Należy zauważyć, że powołany wyżej przepis art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych.

Podkreślenia wymaga, że dla stwierdzenia, czy działalność lub transakcje stanowią „cele inne niż związane z działalnością gospodarczą” znaczenie ma, czy mieszczą się one w przedmiocie działalności danego podmiotu.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Do takiej kategorii można zaliczyć otrzymanie dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze niemających bezpośredniego wpływu na cenę dostarczanych przez podatnika towarów lub usług przez niego świadczonych, lecz wykorzystywanych w całości do wykonywania działalności gospodarczej objętej podatkiem VAT.

Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wobec tego należy stwierdzić, że za podatnika VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów opodatkowanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Zauważyć należy, że definicja działalności gospodarczej wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług ma charakter autonomiczny. Ponadto wskazać należy, że definicja zawarta w art. 15 ust. 2 ustawy stanowi wprost jakiego rodzaju czynności należy uznać za działalność gospodarczą, stąd też należy dokonać jej wykładni literalnej.

Działalność gospodarcza, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, nie musi być – co do zasady – prowadzona w celu uzyskania zysku. W ramach działalności gospodarczej podatnik VAT może dążyć do osiągnięcia celów inne niż zarobkowe. Tym samym, podatnikami VAT mogą być również podmioty typu non profit, realizujące np. zadania charytatywne, przy czym opodatkowaniu mogą podlegać jedynie takie czynności wykonywane przez tych podatników, działających w tym charakterze, które są realizowane pod tytułem odpłatnym. Bez znaczenia także dla bycia podatnikiem VAT jest efekt prowadzonej działalności, w szczególności, czy jest to działalność dochodowa, czy też przynosząca straty.

Z przywołanych uprzednio regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony są lub będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przy czym, związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa, mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a sprzedażą w rozumieniu ustawy. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot sprzedaży.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca ma wątpliwości, czy przysługuje mu pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków ponoszonych wyłącznie na działalność drużyn seniorskich od dnia 1 stycznia 2016 r.

W kontekście odpowiedzi na zadane pytanie istotne jest ustalenie czy Wnioskodawca wykonuje czynności „inne niż działalność gospodarcza”. Dla stwierdzenia czy działalność lub czynności stanowią cele inne niż związane z działalnością gospodarczą znaczenie ma, czy mieszczą się one w przedmiocie działalności danego podmiotu. W przypadku więc wykonywania obok czynności, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, również czynności niegenerujących opodatkowania VAT – w pierwszej kolejności należy dokonać oceny, czy czynności te należy uznać za odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności podatnika, czy też czynności te towarzyszą działalności gospodarczej. W przypadku stwierdzenia, że czynności niegenerujące podatku należnego stanowią odrębny obok działalności gospodarczej przedmiot działalności wówczas, w celu odliczenia podatku naliczonego (jeżeli nie będzie możliwe przypisanie go w całości do działalności gospodarczej) Wnioskodawca będzie musiał stosować zasady, o których mowa w art. 86 ust. 2a-2h ww. ustawy.

Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, że prowadząc drużyny seniorskie wykonuje działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W tym zakresie nie wykonuje on żadnych świadczeń nieodpłatnie. Działalność w obszarze drużyn seniorskich stanowi działalność odpłatną (Spółka pobiera stosowne wynagrodzenie za wykonanie czynności). Wnioskodawca podał więc, że cała jego działalność stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zwrócić uwagę, że o prowadzeniu działalności innej niż gospodarcza w zakresie prowadzenia drużyn seniorskich przez Wnioskodawcę nie może świadczyć otrzymywanie przez niego dotacji celem pokrycia części kosztów związanych z realizowanymi przez niego przedsięwzięciami o charakterze sportowym. Otrzymywane dotacje mają bowiem charakter kosztowy, nie mają wpływu na cenę usług lub towarów sprzedawanych przez Spółkę oraz są przyznawane po to, by drużyny zawodowe mogły uczestniczyć w rozgrywkach ligowych. Mają one zatem ścisły związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością opodatkowaną i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca w zakresie prowadzenia drużyn seniorskich prowadzi wyłącznie działalność gospodarczą, a więc nie jest zobowiązany do stosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. ust. 2a-2h ustawy.

Z opisu sprawy wynika ponadto, że Wnioskodawca ma możliwość bezpośredniego przyporządkowania wydatków do opodatkowanej działalności w zakresie prowadzenia drużyn seniorskich. Ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na działalność drużyn seniorskich wykazują związek bezpośredni z prowadzoną działalnością gospodarczą. Ich poniesienie jest bowiem niezbędne by wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu VAT. Czynności opodatkowane podatkiem, które Spółka wykonuje w związku z prowadzeniem drużyn seniorskich to przykładowo: odpłatna sprzedaż biletów na ich mecze, praw do transmisji rozgrywek, a także odpłatne transfery zawodników do innych klubów sportowych lub odpłatny najem powierzchni reklamowych oraz sprzedaż upominków i gadżetów reklamowych. Wszystkie te czynności podlegają efektywnemu opodatkowaniu VAT. W celu wykonania powyższych czynności, Spółka musi ponosić określone wydatki na drużyny seniorskie, takie jak nabycie usług trenerskich, zakup obuwia sportowego, usług transportowych, opieki medycznej, wynagrodzenia dla zawodników, wynajmu hal i boisk treningowych.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w odniesieniu do wydatków, które Wnioskodawca może bezpośrednio przyporządkować do opodatkowanej działalności w zakresie prowadzenia drużyn seniorskich są / będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego. Przedmiotowe wydatki ponoszone są / będą przez zarejestrowanego czynnego podatnika VAT w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i służą / będą służyć do wykonywania czynności opodatkowanych.

Podkreślenia wymaga, że Wnioskodawca prowadząc drużyny seniorskie obok czynności opodatkowanych wykonuje także czynności zwolnione. Refakturuje on niektóre usługi medyczne oraz usługi wynajmu lokalu mieszkalnego. Z opisu sprawy wynika, że jest on w stanie przyporządkować precyzyjnie ww. wydatki tylko do działalności podlegającej zwolnieniu z VAT.

Należy w tym miejscu po raz kolejny wskazać, że wykluczona jest możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponieważ usługi medyczne oraz usługi najmu lokalu mieszkalnego są nabywane w celu dalszej odsprzedaży w ramach czynności zwolnionych od podatku, Wnioskodawcy nie przysługuje / nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia z tytułu ich zakupu. W odniesieniu do ww. wydatków nie są / nie będą spełnione przesłanki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy.

Reasumując należy wskazać, że Wnioskodawcy przysługuje od 1 stycznia 2016 r. prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości w odniesieniu do wydatków na prowadzenie drużyn seniorskich, które może / będzie mógł przyporządkować wyłącznie do działalności opodatkowanej. W stosunku do towarów i usług które Wnioskodawca wykorzystuje / będzie wykorzystywał do czynności zwolnionych od podatku Wnioskodawca nie ma / nie będzie miał prawa do odliczenia podatku z uwagi na niespełnienie przesłanek warunkujących to prawo wskazanych w art. 86 ust. 1 ustawy. Uwzględniając fakt, że cała działalność Wnioskodawcy w zakresie prowadzenia drużyn seniorskich stanowi działalność gospodarczą na gruncie podatku od towarów i usług nie jest / nie będzie on zobowiązany do zastosowania proporcji o której mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy.

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należy uznać je za nieprawidłowe. Wnioskodawca wskazał bowiem, że przysługuje mu pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków ponoszonych wyłącznie na działalność drużyn seniorskich natomiast zgodnie z obowiązującymi przepisami prawo to dotyczy towarów i usług nabywanych w związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych, a nie obejmuje wydatków związanych ze sprzedażą zwolnioną od podatku.

Dodatkowo, tut. organ informuje, że zgodnie z przepisem art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zatem, interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile zaistniały stan faktyczny i projektowane zdarzenie przyszłe pokrywać się będą z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja straci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.