Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.205.2018.2.MKA
z 19 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2018 r. (data wpływu 24 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 maja 2018 r. (data wpływu 18 maja 2018 r.) oraz pismem z dnia 4 lipca 2018 r. (data wpływu 12 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 27 czerwca 2018 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.205.2018.1.MKA Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 27 czerwca 2018 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 29 czerwca 2018 r.), zaś w dniu 12 lipca 2018 r. (data nadania 5 lipca 2018 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Opisany we wniosku stan faktyczny dotyczy rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 20xx r. Wnioskodawczyni jest leczona onkologicznie od 20xx r. W listopadzie i grudniu 20xxr. Zainteresowana przekazała ze swojego rachunku osobistego ROR do fundacji pożytku publicznego trzy wpłaty po 4 860 zł, na zakup leku, który nie jest w przypadku Wnioskodawczyni refundowany przez NFZ. Jest to lek niezbędny, dostępny do leczenia schorzenia Wnioskodawczyni i daje pozytywne skutki.

Wnioskodawczyni osobiście pokryła wartość leku za pośrednictwem fundacji, gdyż szpital nie ma innych możliwości poboru zapłaty. Fundacja pieniądze Wnioskodawczyni przekazała do apteki przyszpitalnej, z której szpital pobrał leki i w ten sposób Zainteresowana miała podaną chemię.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że niepełnosprawność jest datowana od 20xx r. Orzeczenie z dnia 2 grudnia 20xx r. stwierdza: „Jest Pani niezdolna do samodzielnej egzystencji do dnia 31 grudnia 20xx r.”, natomiast orzeczenie z dnia 29 grudnia 20xx r. stwierdza: „Jest Pani niezdolna do samodzielnej egzystencji do 30 kwietnia 20xx r.”

Lek, będący przedmiotem wniosku został zalecony przez lekarza specjalistę i został podany w szpitalu.

W tytule przelewu do fundacji podano: dotyczy leku.

W kolejnym uzupełnieniu wniosku Zainteresowana wskazała, że zakupu dokonała pacjentka. Dokumentem potwierdzającym zakup jest polecenie przelewu, w którym podana jest kwota zakupu, nazwa leku i dla kogo jest przeznaczony lek.

Wnioskodawczyni nie posiada innego dowodu zakupu niż ww. wymieniony. Jest to bankowy dowód zapłaty (przelew z ROR Wnioskodawczyni).

Podanie leku było możliwe tylko przez zaangażowanie fundacji, jest to opisane w treści wniosku.

Fundacja przekazała pieniądze na konto szpitala. Szpital pobrał lek z apteki przyszpitalnej i podał Wnioskodawczyni. Lek nie mógł być fizycznie wydany pacjentce, jest to chemia, która ma określone wymogi przechowywania, transportu i podania leku.

Faktyczną osobą, która zamówiła lek jest Wnioskodawczyni. Procedury medyczne, na które Zainteresowana nie ma wpływu wymagały takiego postępowania.

Ponadto Wnioskodawczyni dodała, że spełnia wszelkie warunki, by móc rozliczyć lek w PIT/O, odliczając wartość leku od dochodu:

• posiada orzeczenie o niepełnosprawności;
• bankowy przelew zawiera dane identyfikujące Zainteresowaną jako kupującego;
• wypis ze szpitala potwierdzający, że lek został podany.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni może ująć w PIT/O poz. B-3 „wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych”, poniesiony osobiście wydatek na zakup leku?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wartość leku podlega ujęciu w PIT/O poz. B-3 „wydatki na cele rehabilitacyjne”, gdyż jest to lek poprawiający stan zdrowia Zainteresowanej.

Bank dokonując przelewu do fundacji z rachunku Wnioskodawczyni zaznaczył, że jest to przelew dla Zainteresowanej, podając imię i nazwisko oraz wymienił nazwę leku. Fundacja nie wystawia rachunku, szpital również. Jednakże stan faktyczny jest taki, że to Wnioskodawczyni samodzielnie sfinansowała zakup leku. Lekarz na wypisie z 29 grudnia 20xx r. napisał lek własny.

Orzeczenie lekarza ZUS jednoznacznie stwierdza brak samodzielnej egzystencji. Po 31 listopada 20xx r. sytuacja nie zmieniła się, Zainteresowana ma dalsze potwierdzenie orzecznika ZUS o niezdolności do samodzielnej egzystencji do 30 kwietnia 20xx r.

Przelew jest również dowodem, że Zainteresowana sama zapłaciła za lek.

Wnioskodawczyni jest na emeryturze. W obecnej sytuacji prawnej przy różnej interpretacji przepisów przez urzędy skarbowe a także na infolinii jedni pracownicy twierdzą, że wydatek można ująć w PIT/O inni, że nie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wszystkich sytuacji życiowych. Zdaniem Wnioskodawczyni faktem bezspornym jest jej wydatek na lek oraz potwierdzenie orzecznika ZUS o braku zdolności do samodzielnej egzystencji.

Po uzyskaniu interpretacji zgodnie z przedstawionym stanowiskiem Zainteresowana dokona korekty rozliczenia PIT-37 za 2017 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy podatkowej, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zostały wymienione w art. 26 ust. 7a ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

Zgodnie art. 26 ust. 7d tej ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Zgodnie z art. 26 ust. 7f ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   

Jak stanowi art. 26 ust. 7b ww. ustawy, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 13a ww. ustawy wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

W myśl art. 26 ust. 7a pkt 12 cytowanej ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo).

Jak wynika z ww. przepisów wydatki związane z zakupem leków, podlegają odliczeniu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 w związku z ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych o ile osoba niepełnosprawna lub osoba na utrzymaniu której znajduje się osoba niepełnosprawna (posiadająca stosowne orzeczenie o niepełnosprawności) spełni następujące warunki:

• dokona zakupu produktów mających cechy „leku”,
• poniesie w danym miesiącu wydatki na ich zakup powyżej kwoty 100 zł,
• posiada dokument potwierdzający poniesienie wydatku (np. faktury),
• posiada potwierdzenie przez właściwego lekarza specjalistę konieczności stosowania zaleconego leku (leków).
  
  

Ponieważ w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest definicji „leku” posiłkowo należy opierać się na definicjach zawartych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2017, poz. 2211).

Z zawartych w art. 2 pkt 10, 11, 12 i 32 ww. ustawy definicji wynika, że:

• lekiem aptecznym - jest produkt leczniczy sporządzony w aptece zgodnie z recepturą farmakopealną, przeznaczony do wydania w tej aptece;
• lekiem gotowym – jest produkt leczniczy wprowadzony do obrotu pod określoną nazwą i w określonym opakowaniu;
• lekiem recepturowym – jest produkt leczniczy sporządzony w aptece na podstawie recepty lekarskiej, a w przypadku produktu leczniczego weterynaryjnego – na podstawie recepty wystawionej przez lekarza weterynarii;
• produktem leczniczym – jest substancja lub mieszanina substancji, przedstawiana jako posiadająca właściwości zapobiegania lub leczenia chorób występujących u ludzi lub zwierząt lub podawana w celu postawienia diagnozy lub w celu przywrócenia, poprawienia lub modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu poprzez działanie farmakologiczne, immunologiczne lub metaboliczne.
  
  

Wykaz produktów spełniających cechy „leku” na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej został zamieszczony w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (opublikowanym w Dz. Urz. MZ z 2017, poz. 45.).

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Z treści wniosku wynika, że Zainteresowana od 20xx r. jest leczona onkologicznie W listopadzie i grudniu 20xx r. Zainteresowana przekazała ze swojego rachunku osobistego ROR do fundacji pożytku publicznego trzy wpłaty, na zakup leku. Fundacja przekazała pieniądze do apteki przyszpitalnej, z której szpital pobrał lek. Ten sposób zapłaty za lek był konieczny ze względu na brak innej możliwości poboru zapłaty przez szpital. Lek ten został zalecony przez lekarza specjalistę i podany Zainteresowanej w szpitalu. Dokumentem potwierdzającym poniesienie wydatku jest polecenie przelewu. W tytule przelewu do fundacji zostały podane następujące informacje: dotyczy leku, płatnik. Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o niepełnosprawności, w którym wskazano że Zainteresowana jest niezdolna do samodzielnej egzystencji.

Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość czy może skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej w związku z poniesieniem wydatku na zakup ww. leku.

Zgodnie z wyżej cytowanym art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wysokość wydatków poniesionych na leki ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Zainteresowana nie miała możliwości bezpośredniego nabycia leku będącego przedmiotem wniosku. Jednakże posiadane przez Zainteresowaną polecenie przelewu środków pieniężnych na rachunek fundacji wskazuje tylko na fakt dokonania zapłaty za lek, nie zawiera zaś danych o których mówi ww. art. 26 ust. 7 pkt 4, tj. danych identyfikujących sprzedającego lek oraz nie potwierdza faktu zakupu leku przez Wnioskodawczynię.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że sposób udokumentowania wydatku związanego z zakupem leku, nie uprawnia Wnioskodawczyni do odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na jego nabycie na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto tut. organ zauważa, że jeśli Wnioskodawczyni będzie w posiadaniu dokumentu zawierającego dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (art. 26 ust. 7 pkt 4), przy zachowaniu pozostałych warunków, ulga będzie Zainteresowanej przysługiwała.

Dodatkowa należy wskazać, iż organ wydając interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa dokonał oceny stanowiska Wnioskodawczyni w oparciu o przedstawiony stan faktyczny w kontekście przepisów podatkowych. Organ podatkowy nie może sam rozszerzać, uzupełniać, czy doprecyzowywać stanu fatycznego/zdarzenia przyszłego. Skoro w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni wskazała, że przekazała środki tytułem zakupu leku za pośrednictwem fundacji, tutejszy organ nie jest uprawniony do oceny, czy rzeczywiście były to środki przekazane takim tytułem, bowiem takie rozstrzygnięcie wykracza poza zakres prawa podatkowego, ale również stanowiłoby ingerencję w przedstawiony stan faktyczny. Organ wydający interpretację przepisów prawa podatkowego nie może prowadzić postępowania ani podejmować rozstrzygnięć zastrzeżonych dla innego trybu orzekania, w tym kontroli podatkowej czy postępowania podatkowego prowadzonego w oparciu o konkretną dokumentację. Wydając interpretacje indywidualne organ opiera swoje rozstrzygnięcie wyłącznie o przedstawiony przez podatnika we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) i przyjmuje fakty przedstawione przez Wnioskodawczynię bez ich weryfikowania.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy Organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawczyni wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawczyni dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.