2018.07.26 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.330.2018.1.EK
z 26 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2018 r. (data wpływu 1 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy przekazywane na rzecz Wnioskodawcy kwoty stanowią wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy przekazywane na rzecz Wnioskodawcy kwoty stanowią wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

P. S.A. (dalej: Spółka lub P.) w wyniku przeprowadzonych projektów inwestycyjnych mających na celu poprawę efektywności energetycznej uzyskuje tzw. białe certyfikaty -świadectwa efektywności energetycznej. System białych certyfikatów to mechanizm rynkowy, który umożliwia uzyskanie wymiernych oszczędności energii w określonych obszarach i wymusza zachowania prooszczędnościowe. Białe certyfikaty są wystawiane nie za wytworzenie energii, tylko za ograniczanie jej zużycia poprzez realizację przedsięwzięć w tym zakresie. Potwierdzają one więc poniesienie nakładów z tytułu oszczędności energii. Zasady nabywania i umarzania świadectw efektywności energetycznej określa ustawa z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (Dz.U. z 2016 r poz. 831), która implementuje do polskiego porządku prawnego przepisy unijne w tym zakresie. Zgodnie z przyjętymi procedurami, Prezes URE przeprowadza przetargi na wybór przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej, za które można uzyskać świadectwa efektywności energetycznej.

Stosownie to zapisów ustawy o efektywności energetycznej, ze świadectw efektywności energetycznej wynikają prawa majątkowe, które są towarem giełdowym w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych. Prawa te powstają z chwilą zapisania świadectwa efektywności energetycznej po raz pierwszy na koncie w rejestrze świadectw efektywności energetycznej i przysługują podmiotowi będącemu posiadaczem tego konta. Prawa te są zbywalne. W polskim systemie, obrót prawami majątkowymi do świadectw efektywności energetycznej ma miejsce na T. S.A. (dalej: T. S.A.). T. S.A. jest wyłącznie organizatorem rynku, nie zajmuje się obrotem prawami majątkowymi. W rozliczeniach stroną transakcji ze względu na anonimowość obrotu giełdowego jest Y. (Y.). Obrotu białymi certyfikatami na w/w giełdzie, co do zasady dokonuje makler giełdowy, który ze względu na wspomnianą anonimowość pośredniczy w transakcjach pomiędzy podmiotami sprzedającymi a kupującymi świadectwa efektywności na giełdzie. W związku z powyższym P. nie może dokonać zbycia posiadanych przez siebie białych certyfikatów samodzielnie - może to uczynić tylko za pośrednictwem maklera / domu maklerskiego.

Z tego też względu P. zawarła umowę o świadczenie usług w zakresie pośredniczenia w obrocie towarami giełdowymi oraz prowadzenia Rejestru Towarów Giełdowych i Rachunku Pieniężnego” z M. (dalej: M.). Przedmiotem tej umowy jest świadczenie usług polegających na pośredniczeniu w obrocie towarami giełdowymi tj. prawami majątkowymi a także prowadzeniu Rejestru Towarów giełdowych oraz rachunku pieniężnego. W tym przypadku prawem majątkowym jest prawo ze świadectw efektywności energetycznej (tzw. białe certyfikaty). Zgodnie z umową oraz regulaminem stanowiącym załącznik do umowy, M. będzie działać w imieniu własnym i na rzecz P. Sprzedaż białych certyfikatów będzie każdorazowo następowała na zlecenie P. Wynagrodzenie z tytułu ich zbycia będzie przekazywane na rachunek prowadzony przez M., którego właścicielem będzie P.

Zgodnie z zapisami regulaminu „Faktury za obrót towarami giełdowymi M. S.A. będzie wystawiał za każdy dzień dostawy, zgodnie z zasadami obowiązującymi w procesie fakturowania i dokonywania rozliczeń przez Y.. Faktury za opłaty i prowizje M. będzie wystawiał za okresy miesięczne do 7-go dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy rozliczenie."

Ponieważ kwestia sprzedaży świadectw efektywności energetycznej nie jest ekspressis verbis uregulowana w ustawie o VAT, powstały wątpliwości, co do opodatkowania i właściwego udokumentowania takiej transakcji, w przypadku gdy jest ona dokonywana za pośrednictwem maklera giełdowego tj. czy z tytułu tej czynności P. powinna wystawić na rzecz M. fakturę VAT czy też notę obciążeniową.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przekazanie P. przez M. kwot pozyskanych z tytułu sprzedaży na giełdzie towarowej świadectw efektywności energetycznej w związku z realizacją umowy o świadczenie usług w zakresie pośredniczenia w obrocie towarami giełdowymi, stanowi wynagrodzenie za dostawę towaru lub świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT czy też pozostaje poza regulacjami ustawy?

W ocenie P. S.A przekazanie przez M. kwot, pozyskanych w wyniku realizacji zlecenia wynikającego z umowy na świadczenie usług w zakresie pośredniczenia w obrocie towarami giełdowymi dotyczącej sprzedaży świadectw efektywności energetycznej na giełdzie towarowej, nie stanowi ani dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, ani świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie może być udokumentowane fakturą tylko innym dokumentem niż faktura np. notą obciążeniową.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221) - dalej: ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W rozumieniu ustawy o VAT, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z powołanych regulacji wynika, że usługą jest każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach działalności, które nie jest dostawą towarów, w tym m.in. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Zatem na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). W przypadku uznania danego świadczenia za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, winien istnieć bezpośredni konsument, beneficjent świadczenia, odnoszący wymierną korzyść.

Dana czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można stwierdzić, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W myśl art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Wyżej wymieniony przepis obejmuje sytuacje, w której podmiot świadczący (odsprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Należy wskazać, że w opisanym stanie faktycznym strony łączy umowa o świadczenie usług w zakresie pośredniczenia w obrocie towarami giełdowymi. Jednym z elementów tej umowy jest umowa powiernictwa, w ramach której P. powierzyła zleceniobiorcy - Domowi Maklerskiemu m.in. sprzedaż w jej imieniu praw wynikających z uzyskanych świadectw efektywności energetycznej.

Podstawą do skonstruowania umowy powierniczej jest umowa zlecenia. Prawa i obowiązki stron tej umowy należy zatem oceniać według przepisów o zleceniu. Nabycie praw i rzeczy w takim przypadku ma charakter powierniczy (fiducjarny), a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym (art. 740 zd. 2 k.c). Obrót białymi certyfikatami na giełdzie towarowej odbywa się na zasadzie anonimowości, a transakcji dokonać może tylko makler, działający w charakterze powiernika. Powiernik nie nabywa rzeczy i praw dla siebie lecz dla zleceniodawcy, natomiast w przypadku zbywania rzeczy lub praw dokonuje on ich zbycia dla zleceniodawcy i ma obowiązek wydać zleceniodawcy uzyskany w zamian ekwiwalent.

Zawarcie takiej umowy jest dopuszczalne w ramach tzw. swobody kontraktowej, zgodnie z art. 353(1) k.c. Istotą stosunku powierniczego jest to, że na zewnątrz powiernik działa jako samodzielny podmiot prawa, jednak z mocy wewnętrznego porozumienia z inną osobą, na rzecz której działa, nie występuje we własnym interesie. Powiernik przy wykonywaniu przez siebie czynności, składa oświadczenie woli we własnym imieniu (w przeciwieństwie np. do pełnomocnika, który dokonuje czynności w imieniu mocodawcy) oraz na rzecz (rachunek) powierzającego (wyrok NSA z dnia 9 czerwca 2017 r. sygn. akt II FSK 1370/15).

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku opisanym w stanie faktycznym oraz stosownie do treści powołanych przepisów prawa, opodatkowanie czynności zbycia białych certyfikatów powinno zostać dokonane przez M.. Natomiast, przekazanie klientowi (Poczcie) kwot należności wynikających z realizacji umowy zbycia na T. świadectw efektywności energetycznej, nie będzie stanowić ani dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ani świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. Tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z tego względu, właściwym dokumentem stanowiącym podstawę przekazania należnych kwot P. nie będzie faktura lecz inny dokument np. nota obciążeniowa.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, 25 lutego 2016 r., ITPP2/4512-1187/15/AK: „(...) prawa majątkowe wynikające ze świadectw efektywności energetycznej są towarem i podlegają obrotowi na Towarowej Giełdzie Energii, to transakcja ich zbycia została udokumentowana fakturą wraz z wykazanym na niej należnym podatkiem VAT (...) W myśl art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. (...) czynność przekazania klientowi kwot należności wynikających z realizacji umowy pozyskania i zbycia na T. świadectw efektywności energetycznej nie stanowi ani dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ani świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. Tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie może być udokumentowana fakturą. Czynność ta, jako niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, winna być udokumentowana innym dokumentem niż faktura zarezerwowana dla dokumentowania czynności z zakres ustawy o podatku od towarów i usług, np. nota obciążeniowa.” Także WSA w Krakowie w wyroku z 17.10.2016r, I SA/Kr 983/16, stwierdził iż „Przekazanie przez powiernika kwot, pozyskanych wskutek realizacji umowy powierniczej, dotyczącej pozyskania i sprzedaży świadectw efektywności energetycznej nie stanowi ani dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 u.p.t.u. i usług, ani świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 u.p.t.u. Tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie może być udokumentowana fakturą. Czynność ta, jako niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, winna być udokumentowana innym dokumentem niż faktura zarezerwowana dla dokumentowania czynności z zakresu ustawy o podatku od towarów i usług, czyli np. nota obciążeniową."

Również WSA w Gdańsku w wyroku I SA/Gd 1457/17 z 6 grudnia 2017 r. wskazał, że „Powiernik działając na rzecz skarżącego zbył prawa wynikające ze świadectw efektywności energetycznej. Powiernik uzyskał z tego tytułu wynagrodzenie, które winien przekazać zleceniodawcy. Podstawą przekazania tej należności nie było spełnienie przez skarżącego jakiegokolwiek świadczenia niepieniężnego, a działanie powiernika miało charakter wydania zleceniobiorcy uzyskanych na jego rzecz przy wykonaniu zlecenia środków pieniężnych. (...) Z unormowania art. 8 ust. 2a u.p.t.u. wynika, że powiernik ma obowiązek dokonać wszelkich rozliczeń w zakresie podatku od towarów i usług od dokonanej z osobą trzecią transakcji, w tym wystawić fakturę, złożyć deklarację podatkową, uiścić podatek. Natomiast przekazanie kwoty netto beneficjentowi (powierzającemu) nie będzie już podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. ”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem, opodatkowanym świadczeniem usług jest każda transakcja podatnika w ramach jego działalności gospodarczej, która nie została wymieniona jako dostawa towarów, przy czym do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi.

Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem, pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w wyniku przeprowadzonych projektów inwestycyjnych mających na celu poprawę efektywności energetycznej uzyskuje tzw. białe certyfikaty - świadectwa efektywności energetycznej. System białych certyfikatów to mechanizm rynkowy, który umożliwia uzyskanie wymiernych oszczędności energii w określonych obszarach i wymusza zachowania prooszczędnościowe. Białe certyfikaty są wystawiane nie za wytworzenie energii, tylko za ograniczanie jej zużycia poprzez realizację przedsięwzięć w tym zakresie. Potwierdzają one więc poniesienie nakładów z tytułu oszczędności energii. Zasady nabywania i umarzania świadectw efektywności energetycznej określa ustawa z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej, która implementuje do polskiego porządku prawnego przepisy unijne w tym zakresie. Zgodnie z przyjętymi procedurami, Prezes URE przeprowadza przetargi na wybór przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej, za które można uzyskać świadectwa efektywności energetycznej.

Stosownie do zapisów ustawy o efektywności energetycznej, ze świadectw efektywności energetycznej wynikają prawa majątkowe, które są towarem giełdowym w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych. Prawa te powstają z chwilą zapisania świadectwa efektywności energetycznej po raz pierwszy na koncie w rejestrze świadectw efektywności energetycznej i przysługują podmiotowi będącemu posiadaczem tego konta. Prawa te są zbywalne. W polskim systemie, obrót prawami majątkowymi do świadectw efektywności energetycznej ma miejsce na T. S.A. T. S.A. jest wyłącznie organizatorem rynku, nie zajmuje się obrotem prawami majątkowymi. W rozliczeniach stroną transakcji ze względu na anonimowość obrotu giełdowego jest Y. (Y.). Obrotu białymi certyfikatami na w/w giełdzie, co do zasady dokonuje makler giełdowy, który ze względu na wspomnianą anonimowość pośredniczy w transakcjach pomiędzy podmiotami sprzedającymi a kupującymi świadectwa efektywności na giełdzie. W związku z powyższym Wnioskodawca nie może dokonać zbycia posiadanych przez siebie białych certyfikatów samodzielnie - może to uczynić tylko za pośrednictwem maklera / domu maklerskiego.

Z tego też względu Wnioskodawca zawarł umowę o świadczenie usług w zakresie pośredniczenia w obrocie towarami giełdowymi oraz prowadzenia Rejestru Towarów Giełdowych i Rachunku Pieniężnego” z M. (dalej: M.). Przedmiotem tej umowy jest świadczenie usług polegających na pośredniczeniu w obrocie towarami giełdowymi tj. prawami majątkowymi a także prowadzeniu Rejestru Towarów giełdowych oraz rachunku pieniężnego. W tym przypadku prawem majątkowym jest prawo ze świadectw efektywności energetycznej (tzw. białe certyfikaty). Zgodnie z umową oraz regulaminem stanowiącym załącznik do umowy, M. będzie działać w imieniu własnym i na rzecz Wnioskodawcy. Sprzedaż białych certyfikatów będzie każdorazowo następowała na zlecenie P. Wynagrodzenie z tytułu ich zbycia będzie przekazywane na rachunek prowadzony przez M., którego właścicielem będzie P.

Zgodnie z zapisami regulaminu „Faktury za obrót towarami giełdowymi M. S.A. będzie wystawiał za każdy dzień dostawy, zgodnie z zasadami obowiązującymi w procesie fakturowania i dokonywania rozliczeń przez Y. Faktury za opłaty i prowizje M. będzie wystawiał za okresy miesięczne do 7-go dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy rozliczenie."

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do tego, czy przekazanie Wnioskodawcy przez M. kwot pozyskanych z tytułu sprzedaży na giełdzie towarowej świadectw efektywności energetycznej w związku z realizacją umowy o świadczenie usług w zakresie pośredniczenia w obrocie towarami giełdowymi, stanowi wynagrodzenie za dostawę towaru lub świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT czy też pozostaje poza regulacjami ustawy.

Zgodnie z art. 30 o ustawy z dnia 20 maja 2016 r. (Dz. U z 2016 r., poz. 831 z późn. zm.) o efektywności energetycznej prawa majątkowe wynikające ze świadectwa efektywności energetycznej są towarem giełdowym w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych. Prawa te są zbywalne.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 2000 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 622 z późn. zm.) o giełdach towarowych, z zastrzeżeniem art. 50a, prowadzenie działalności maklerskiej wymaga zezwolenia Komisji, wydanego na wniosek zainteresowanego podmiotu.

W myśl art. 38 ust. 2 pkt 2 ustawy o giełdach towarowych działalność, o której mowa w ust. 1, obejmuje wykonywanie czynności związanych z obrotem towarami giełdowymi, polegających na nabywaniu lub zbywaniu towarów giełdowych na cudzy rachunek na zasadach określonych w art. 38b, w tym dokonywaniu rozliczeń transakcji zleceniodawców.

Stosownie do art. 38b ust. 1 ustawy o giełdach towarowych, w umowie o świadczenie usług brokerskich w zakresie obrotu towarami giełdowymi towarowy dom maklerski zobowiązuje się wobec dającego zlecenie do zawierania umów nabycie lub zbycia towarów giełdowych w imieniu własnym, lecz na rachunek dającego zlecenie.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że czynność przekazania przez M., Wnioskodawcy kwot należności wynikających z realizacji umowy o świadczenie usług w zakresie pośredniczenia w obrocie towarami giełdowymi, nie stanowi wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ani świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. W niniejszej sprawie, Wnioskodawca zawarł umowę o świadczenie usług w zakresie pośredniczenia w obrocie towarami giełdowymi oraz prowadzenia Rejestru Towarów Giełdowych i Rachunku Pieniężnego z M., a przedmiotem tej umowy jest świadczenie usług polegających na pośredniczeniu w obrocie towarami giełdowymi tj. prawami majątkowymi a także prowadzeniu Rejestru Towarów Giełdowych oraz rachunku pieniężnego. Zgodnie z umową oraz regulaminem stanowiącym załącznik do umowy, M. będzie działać w imieniu własnym i na rzecz Wnioskodawcy. Sprzedaż białych certyfikatów będzie każdorazowo następowała na zlecenie P. Tym samym to Dom Maklerski będzie świadczył usługę dla Wnioskodawcy. W ocenie Organu, przekazanie na rzecz Wnioskodawcy kwoty uzyskanej ze sprzedaży praw majątkowych do świadectw efektywności energetycznej nie stanowi zapłaty za świadczenie usług. Nie istnieje bowiem usługa, którą Wnioskodawca wykonywałby na rzecz M., a w konsekwencji przekazywanej kwoty nie można traktować jako wynagrodzenie za usługę. Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie wykonuje na rzecz M. żadnego świadczenia, którego ekwiwalentem byłaby przekazywana kwota. Tym samym, M. nie można uznać za beneficjenta, a więc za podmiot uzyskujący korzyść z otrzymanej usługi. Zatem przekazanie środków pieniężnych z tytułu sprzedaży białych certyfikatów przez M. na rzecz Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie może być udokumentowana fakturą. Czynność ta, jako niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, winna być udokumentowana innym dokumentem niż faktura zarezerwowana dla dokumentowania czynności z zakresu ustawy o podatku od towarów i usług, np. notą obciążeniową.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zauważyć także należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Dyrektor Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych (art. 14b § 2 ustawa - Ordynacja podatkowa). Zatem wniosek o wydanie interpretacji może być złożony tylko w indywidualnej sprawie zainteresowanego. Z tych też względów – z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego - zaznacza się, że niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy jedynie Wnioskodawcy, nie dotyczy natomiast M.. Uwzględniając powyższe wskazać zatem należy, że interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla M.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin