2018.07.25 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.373.2018.1.NF
z 25 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2018 r. (data wpływu 11 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „Budowa instalacji fotowoltaicznych na obiektach użyteczności publicznej (…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „Budowa instalacji fotowoltaicznych na obiektach użyteczności publicznej (…)”. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 5 lipca 2018 r. o stosowne pełnomocnictwo oraz adres ePUAP.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina A (dalej: Gmina lub Wnioskodawca) jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT).

Od dnia 1 stycznia 2017 r. Gmina rozlicza VAT łącznie ze swoimi jednostkami organizacyjnymi (centralizacja VAT). Gmina wykonuje zarówno czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, jak i czynności pozostające poza zakresem tego podatku.

Gmina będzie współrealizować projekt ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (dalej: EFRR) w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 pn. „Budowa instalacji fotowoltaicznych na obiektach użyteczności publicznej (…)” (dalej: Projekt).

Wnioskodawcą w projekcie jest Powiat A. Projekt realizowany jest w partnerstwie między Wnioskodawcą a Powiatem A. Za przygotowanie, realizację i rozliczenie projektu jest odpowiedzialny Powiat A, jako lider projektu.

Projekt zakłada budowę 20 mikroinstalacji fotowoltaicznych w Gminach B i A, na terenie Powiatu A. Wytworzony majątek będzie stanowił własność Gminy (w części dotyczącej Gminy zgodnie z umową partnerską) oraz Powiatu A.

W wypadku Projektu, zarówno Powiat A oraz Gmina będą traktowani jako prosumenci, gdyż dokonują zakupu energii elektrycznej na podstawie umowy kompleksowej, będą wytwarzali energię elektryczną wyłącznie z odnawialnych źródeł energii w mikroinstalacji w celu jej zużycia na potrzeby własne, niezwiązane z wykonywaną działalnością gospodarczą regulowaną ustawą z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r., poz. 584, z późn. zm.).

Poniżej zawarto zestawienie mikroinstalacji przewidzianych do budowy w ramach projektu pn. „Budowa instalacji fotowoltaicznych na obiektach użyteczności publicznej (…)” w zakresie budynków instytucji publicznych (na dachach których powstaną instalacje) stanowiących własność Gminy:

budowa mikroinstalacji fotowoltaicznej o mocy 5,5 kWp przyłączonej do instalacji elektrycznej Środowiskowego Domu Samopomocy (grunt: własność Skarbu Państwa został oddany w użytkowanie wieczyste Gminie, budynek ŚDS na gruncie stanowi własność Gminy);
budowa mikroinstalacji fotowoltaicznej o mocy 7,42 kWp przyłączonej do instalacji elektrycznej Świetlicy Środowiskowej;
budowa mikroinstalacji fotowoltaicznej o mocy 13,2 kWp przyłączonej do instalacji elektrycznej ZPO;
budowa mikroinstalacji fotowoltaicznej o mocy 6,6 kWp przyłączonej do instalacji elektrycznej Przychodni Zdrowia;
budowa mikroinstalacji fotowoltaicznej o mocy 22 kWp przyłączonej do instalacji elektrycznej Centrum Kultury i Sztuki;
budowa mikroinstalacji fotowoltaicznej o mocy 22 kWp przyłączonej do instalacji elektrycznej Przedszkole;
budowa mikroinstalacji fotowoltaicznej o mocy 33,55 kWp przyłączonej do instalacji elektrycznej Szkoły Podstawowej.

Następujące budynki (na dachach których powstaną instalacje) są w posiadaniu jednostek organizacyjnych Gminy, które objęte są scentralizowanym rozliczeniem VAT:

budynek Środowiskowego Domu Samopomocy (Środowiskowy Dom Samopomocy to jednostka budżetowa Gminy);
budynek ZPO (Zespół Placówek Oświatowych to jednostka budżetowa Gminy);
budynek Przedszkola (Przedszkole Publiczne to jednostka budżetowa Gminy);
budynek Szkoły Podstawowej (Publiczna Szkoła Podstawowa to jednostka budżetowa Gminy).

W wyżej wymienionych budynkach nie są wynajmowane pomieszczenia na rzecz osób trzecich.

Budynek Świetlicy Środowiskowej jest administrowany przez OSiR (jednostkę budżetową Gminy objętą scentralizowanym rozliczeniem VAT) w ramach trwałego zarządu. W świetlicy prowadzona jest dodatkowo sprzedaż biletów opodatkowana podatkiem VAT dla osób z zewnątrz na siłownię, jacuzzi i saunę mieszczące się w budynku świetlicy. Prewspółczynnik i współczynnik dla Ośrodka Sportu i Rekreacji na 2018 r. wynoszą: prewspółczynnik (art. 86 ust. 2a ustawy o VAT) – 5% oraz współczynnik (art. 90 ust. 2-3 ustawy o VAT) – 100%.

Z kolei, pozostałe budynki (na dachach których powstaną instalacje w ramach Projektu) są w posiadaniu podmiotów Gminy, które nie są objęte scentralizowanym rozliczeniem VAT. Dotyczy to następujących podmiotów:

Przychodnia Zdrowia: Gmina oddała budynek temu podmiotowi do używania na podstawie umowy użyczenia i nie pobiera z tego tytułu żadnych odpłatności;
Centrum Kultury i Sztuki: Gmina oddała budynek temu podmiotowi do używania na podstawie umowy użyczenia i nie pobiera z tego tytułu żadnych odpłatności.

Za pośrednictwem:

Publicznej Szkoły Podstawowej – Gmina wykonuje zarówno czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, jak i czynności pozostające poza zakresem tego podatku;
Środowiskowego Domu Samopomocy – Gmina wykonuje zarówno czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (ale jedynie zwolnione od podatku), jak i czynności pozostające poza zakresem tego podatku;
ZPO – Gmina wykonuje zarówno czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, jak i czynności pozostające poza zakresem tego podatku;
Przedszkola Publicznego – Gmina wykonuje zarówno czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (ale jedynie zwolnione od podatku), jak i czynności pozostające poza zakresem tego podatku;
OSiR – Gmina wykonuje zarówno czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (jedynie opodatkowane), jak i czynności pozostające poza zakresem tego podatku.

Z kolei, za pośrednictwem Urzędu Miasta i Gminy, Gmina wykonuje zarówno czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (tj. zarówno opodatkowane VAT i zwolnione), jak i czynności pozostające poza zakresem tego podatku.

Wskaźniki wstępne na rok 2018 dla celów odliczenia VAT przedstawiają się następująco:

Publiczna Szkoła Podstawowa: prewspółczynnik (art. 86 ust. 2a ustawy o VAT) – 1% oraz współczynnik (art. 90 ust. 2-3 ustawy o VAT) – 2%;
Środowiskowy Dom Samopomocy: prewspółczynnik (art. 86 ust. 2a ustawy o VAT) – 1% oraz współczynnik (art. 90 ust. 2-3 ustawy o VAT) – 0%;
Publiczne Przedszkole: prewspółczynnik (art. 86 ust. 2a ustawy o VAT) – 6% oraz współczynnik (art. 90 ust. 2-3 ustawy o VAT) – 0%;
ZPO: prewspółczynnik (art. 86 ust. 2a ustawy o VAT) – 2% oraz współczynnik (art. 90 ust. 2-3 ustawy o VAT) – 9%;
Urząd Miasta i Gminy: prewspółczynnik (art. 86 ust. 2a ustawy o VAT) – 2% oraz współczynnik (art. 90 ust. 2-3 ustawy o VAT) – 85%.

Gmina jako podatnik VAT zamierza zdecydować się na uznanie, że w przypadku, gdy prewspółczynniki lub współczynniki obliczone dla poszczególnych jednostek organizacyjnych nie przekraczają 2%, to wynoszą one 0% (zgodnie z art. 90 ust. 10 pkt 2 oraz art. 86 ust. 2g w zw. z art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT).

Gmina po ogłoszeniu zamówienia publicznego na budowę instalacji fotowoltaicznych na obiektach, których jest właścicielem, otrzyma od wykonawcy zamówienia fakturę wystawioną na nią.

W przypadku części zakupów, które będą dokonywane w ramach projektu Gmina będzie w stanie określić, którego budynku one dotyczą. Dotyczy to wydatków na budowę 7 mikroinstalacji fotowoltaicznych (Wniosek o dofinansowanie dotyczy budowy 7 mikroinstalacji fotowoltaicznych – czyli na 7 budynkach użyteczności publicznej. Realizacja sierpień-listopad 2018 r. Działania przewidują zakup linii kablowej, rozbudowanie rozdzielni RG, montaż elementów fotowoltaiki oraz monitoring systemu. Montaż instalacji uziemiającej i Instalacji odgromowej).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina będzie miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od zakupu towarów i usług dokonywanych w ramach realizowanego projektu?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on miał prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją opisanego projektu, z zastrzeżeniem wydatków na budowę instalacji fotowoltaicznej na budynku świetlicy, w przypadku których Gmina będzie uprawniona do odliczenia części VAT przy zastosowaniu prewspółczynnika (o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT) ustalonego dla OSiR.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje zatem wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ustawodawca dał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Ponadto, zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5, w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

W myśl ust. 2g powołanego artykułu, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

Dodatkowo, w myśl art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Przy czym, stosownie do ust. 2, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (ust. 3 powołanego artykułu).

Co także istotne, w myśl art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy wartość prewspółczynnika:

przekroczy 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
nie przekroczy 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, ww. regulację stosuje się także przy ustalaniu proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy (tj. przy kalkulacji tzw. prewspółczynnika).

Odnosząc powyższe do opisanego zdarzenia przyszłego wskazać należy, że Gmina posiada status czynnego podatnika VAT, a ponadto w Jej ocenie część towarów i usług, które zostaną nabyte w związku z realizacją opisanego projektu będzie zasadniczo wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Za pośrednictwem części wskazanych w opisie stanu faktycznego jednostek budżetowych Gmina wykonuje bowiem także czynności opodatkowane VAT, w tym wynajem powierzchni w budynkach szkolnych.

W związku z tym, zdaniem Gminy, mając na uwadze przedstawione informacje na temat działalności poszczególnych jednostek organizacyjnych oraz wysokości skalkulowanych dla nich proporcji, tj. prewspółczynników i współczynników, zasadniczo przysługiwałoby jej prawo do odliczenia części podatku naliczonego VAT od wydatków na instalacje fotowoltaiczne instalowane na budynku Publicznej Szkoły Podstawowej, ZPO oraz Świetlicy Środowiskowej.

Jednakże, z uwagi na to, że Gmina jako podatnik VAT zamierza zdecydować się na uznanie, iż w przypadku, gdy prewspółczynniki lub współczynniki obliczone dla poszczególnych jednostek organizacyjnych nie przekraczają 2%, to wynoszą one 0% (zgodnie z art. 90 ust. 10 pkt 2 oraz art. 86 ust. 2g w zw. z art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy), to – jeśli się na to zdecyduje – nie będzie jej przysługiwało prawo do odliczenia choćby części podatku naliczonego VAT od wydatków na instalacje fotowoltaiczne instalowane na budynku Publicznej Szkoły Podstawowej oraz ZPO.

Gminie natomiast przysługuje prawo do odliczenia części podatku naliczonego VAT od wydatków na instalacje fotowoltaiczne instalowane na budynku Świetlicy Środowiskowej administrowanej przez Ośrodek Sportu i Rekreacji wg wskaźników OSiR-u. Za pośrednictwem Świetlicy Środowiskowej OSiR (jednostka budżetowa Gminy – objęta scentralizowanym rozliczeniem VAT) wykonuje bowiem zarówno czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (sprzedaż biletów), jak i czynności pozostające poza zakresem tego podatku.

Z kolei, nie ulega już wątpliwości, że nie będzie jej przysługiwać prawo do odliczenia części podatku naliczonego VAT od wydatków na instalacje fotowoltaiczne instalowane na budynku:

Przychodni Zdrowia,
Centrum Kultury i Sztuki

z uwagi na fakt, iż ww. budynki nie są (choćby w części) wykorzystywane przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Według art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

W myśl art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Według art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu (art. 86 ust. 2e ustawy).

Na podstawie art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Zgodnie z art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W tym miejscu należy wskazać, że w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji (art. 86 ust. 2h ustawy).

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego – art. 86 ust. 22 ustawy.

Na podstawie powyższej delegacji, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193), zwane dalej rozporządzeniem.

Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji” oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia).

W rozporządzeniu tym zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą. Są to: jednostki samorządu terytorialnego, samorządowe instytucje kultury, państwowe instytucje kultury, uczelnie publiczne, instytuty badawcze.

Z § 2 pkt 5 rozporządzenia wynika, że przez urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego rozumie się urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, działający w formie samorządowej jednostki budżetowej.

Przez jednostkę budżetową, zgodnie z § 2 pkt 6 rozporządzenia, rozumie się utworzoną przez jednostkę samorządu terytorialnego, samorządową jednostkę budżetową.

Z kolei zakładem budżetowym jest – stosownie do § 2 pkt 7 rozporządzenia – utworzony przez jednostkę samorządu terytorialnego, samorządowy zakład budżetowy.

Zgodnie z § 2 pkt 8 rozporządzenia w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej – w przypadku niektórych podatników – ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o jednostkach organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego – rozumie się przez to: urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, jednostkę budżetową, zakład budżetowy.

W myśl § 3 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Zatem, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego, sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla:

urzędu obsługującego jednostki samorządu terytorialnego (tj. urzędu gminy, urzędu miasta, starostwa powiatowego oraz urzędu marszałkowskiego),
samorządowej jednostki budżetowej,
samorządowego zakładu budżetowego.

Oznacza to, że w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie będzie ustalany jeden „całościowy” sposób określenia proporcji dla jednostek samorządu terytorialnego jako osoby prawnej, tylko będą ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla wymienionych wyżej jego poszczególnych jednostek organizacyjnych.

Powyższe rozporządzenie wprowadza wzory, według których będą wyznaczane sposoby określenia proporcji, uznane za najbardziej odpowiadające specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć. Zaproponowane metody mają charakter „obrotowy”, polegający na ustaleniu „udziałów” z tytułu działalności gospodarczej w całkowitym „obrocie” z tytułu działalności gospodarczej oraz działalności pozostającej poza sferą VAT.

Należy zauważyć, że powołany wyżej przepis art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast z art. 15 ust. 6 ustawy wynika, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. takich, które są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast, zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Tym samym, zadania realizowane przez Gminę, wskazane w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, nie stanowią działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast, Gmina wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że z uwagi na swą specyfikę jednostki samorządu terytorialnego nie są podmiotami zrównanymi z komercyjnymi przedsiębiorcami. Powyższe wynika chociażby z racji uprzywilejowania tych jednostek poprzez treść art. 15 ust. 6 ustawy i nieuznawania ich za podatnika w określonych okolicznościach, tj. w przypadku działania w charakterze organu władzy publicznej, którego przymiotu komercyjny przedsiębiorca nie posiada i którego działalność, co do zasady, jest opodatkowana w całości. Z tego też względu rozpatrując w zakresie podatku VAT kwestie uprawnień i obowiązków podmiotów, takich jak jednostki samorządu terytorialnego, należy mieć na względzie okoliczność, że podmioty te – co do zasady – w odniesieniu do niektórych czynności występują jako organ władzy publicznej i nie są uznawane za podatników stosownie do ww. art. 15 ust. 6 ustawy.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności podatnik winien przyporządkować ponoszone wydatki do poszczególnych rodzajów działalności (opodatkowanej podatkiem VAT, zwolnionej i niepodlegającej opodatkowaniu tym podatkiem). W przypadku zakupów bezpośrednio związanych z działalnością opodatkowaną, podatnik, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, odlicza podatek naliczony w całości. Natomiast w sytuacji, gdy takie przyporządkowanie nie jest możliwe, a wydatki służą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik winien ustalić proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy oraz (w przypadku wystąpienia także czynności zwolnionych od podatku) w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy.

Bowiem w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych z opodatkowania tym podatkiem, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy. Powyższe przepisy stanowią uzupełnienie regulacji art. 86 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to – na mocy art. 90 ust. 2 ustawy – podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Przepis art. 90 ust. 4 ustawy stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

W świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Ponadto, w oparciu o treść art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Zgodnie z art. 90 ust. 8 ustawy, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Stosownie do przepisu art. 90 ust. 9 ustawy, przepis art. 90 ust. 8, stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Natomiast – w myśl art. 90 ust. 9a ustawy – przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Jak stanowi art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

W związku z powyższym podatnicy, u których proporcja sprzedaży nie przekracza 2%, mają prawo (a nie obowiązek) do uznania, że proporcja wynosi 0%. Podatnik ma zatem prawo wyboru, może dokonać odliczenia na zasadach proporcjonalnych, ale może z tego prawa zrezygnować i nie odliczać podatku naliczonego. Powyższa zasada dotyczy również sposobu określenia proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy, bowiem jak wynika z art. 86 ust. 2g ustawy, przepis art. 90 ust. 10 ustawy stosuje się odpowiednio do sposobu określenia proporcji.

Jak wynika z okoliczności sprawy, Gmina jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Gmina będzie współrealizować projekt ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 pn. „Budowa instalacji fotowoltaicznych na obiektach użyteczności publicznej (…)”.

Wnioskodawca wskazał, że mikroinstalacje fotowoltaiczne powstaną na dachach budynków które są w posiadaniu jednostek organizacyjnych Gminy, objętych scentralizowanym rozliczeniem VAT:

budynek Środowiskowego Domu Samopomocy (Środowiskowy Dom Samopomocy to jednostka budżetowa Gminy);
budynek ZPO (Zespół Placówek Oświatowych to jednostka budżetowa Gminy);
budynek Przedszkola (Przedszkole Publiczne to jednostka budżetowa Gminy);
budynek Szkoły Podstawowej (Publiczna Szkoła Podstawowa to jednostka budżetowa Gminy).

Przychodnia Zdrowia: Gmina oddała budynek temu podmiotowi do używania na podstawie umowy użyczenia i nie pobiera z tego tytułu żadnych odpłatności;
Centrum Kultury i Sztuki: Gmina oddała budynek temu podmiotowi do używania na podstawie umowy użyczenia i nie pobiera z tego tytułu żadnych odpłatności.

Za pośrednictwem:

Publicznej Szkoły Podstawowej – Gmina wykonuje zarówno czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, jak i czynności pozostające poza zakresem tego podatku;
Środowiskowego Domu Samopomocy – Gmina wykonuje zarówno czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (ale jedynie zwolnione od podatku), jak i czynności pozostające poza zakresem tego podatku;
ZPO – Gmina wykonuje zarówno czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, jak i czynności pozostające poza zakresem tego podatku;
Przedszkola Publicznego – Gmina wykonuje zarówno czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (ale jedynie zwolnione od podatku), jak i czynności pozostające poza zakresem tego podatku;
OSiR – Gmina wykonuje zarówno czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (jedynie opodatkowane), jak i czynności pozostające poza zakresem tego podatku.

Jak wskazał Wnioskodawca budynek Przychodni Zdrowia oraz budynek Centrum Kultury i Sztuki nie są (choćby w części) wykorzystywane przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

W przypadku części zakupów, które będą dokonywane w ramach projektu Gmina będzie w stanie określić, którego budynku one dotyczą.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od zakupów towarów i usług dokonywanych w ramach realizowanego projektu.

Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Analiza przedmiotowej sprawy, w kontekście obowiązujących przepisów prawa pozwala stwierdzić, że towary i usługi nabywane w związku z budową instalacji fotowoltaicznych na dachach budynków: Środowiskowego Domu Samopomocy oraz Publicznego Przedszkola oraz budynków Przychodni Zdrowia oraz Centrum Kultury i Sztuki, nie będą – jak wskazał Wnioskodawca – wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Tym samym, warunki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do budynków Środowiskowego Domu Samopomocy oraz Publicznego Przedszkola oraz budynków Przychodni Zdrowia oraz Centrum Kultury i Sztuki nie będą spełnione.

Odrębnie należy rozpatrzyć natomiast prawo do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją projektu w odniesieniu do budynków: Publicznej Szkoły Podstawowej oraz Zespołu Placówek Oświatowych. Budynki te – jak wskazał Wnioskodawca – będą wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, jak i czynności pozostających poza jego zakresem.

W takiej sytuacji Wnioskodawcy przysługuje prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego, obliczonego zgodnie ze sposobem określenia proporcji (art. 86 ust. 2a ustawy) oraz współczynnika proporcji (art. 90 ustawy). Jednakże – jak wskazał Wnioskodawca – Gmina zamierza zdecydować się na uznanie, że w przypadku gdy prewspółczynniki lub współczynniki obliczone dla poszczególnych jednostek organizacyjnych nie przekraczają 2% – co ma miejsce w odniesieniu do ww. budynków – to wynoszą one 0%.

Tym samym, Wnioskodawca korzystający z przysługującego mu prawa – w świetle art. 86 ust. 1 oraz art. 90 ust. 2 ustawy w zw. z art. 90 ust. 10 ustawy – nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją przedmiotowego projektu w odniesieniu do ww. budynków Publicznej Szkoły Podstawowej oraz Zespołu Placówek Oświatowych.

Natomiast, w odniesieniu do budynku Świetlicy Środowiskowej, administrowanego przez OSiR będący jednostką budżetową Gminy, Wnioskodawca wskazał, że będzie on wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych oraz czynności pozostających poza zakresem opodatkowania. Wskaźniki wstępne na rok 2018 r. dla Ośrodka Sportu i Rekreacji wynoszą: prewspółczynnik (art. 86 ust. 2a ustawy) – 5% oraz współczynnik (art. 90 ust. 2-3 ustawy) – 100%.

Tym samym, skoro przedmiotowe inwestycje w odniesieniu do ww. budynku nie będą wykorzystywane przez Gminę do czynności zwolnionych od podatku VAT, to wyliczony na podstawie ww. przepisu art. 86 ust. 2a ustawy podatek naliczony, przypisany do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, podlega odliczeniu w całości.

Podsumowując, Gmina będzie miała prawo do odliczenia części podatku naliczonego w zakresie, w jakim wydatki związane z ww. inwestycją w odniesieniu do budynku Świetlicy Środowiskowej będą służyły do wykonywania przez Gminę czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług na podstawie „sposobu określenia proporcji”, o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy, z uwzględnieniem przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników.

Podsumowując, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należy uznać je za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin