Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.298.2018.1.AP
z 26 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2018 r. (data wpływu 8 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy realizacji inwestycji pn.: „Poprawa efektywności energetycznej (…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy realizacji inwestycji pn.: „Poprawa efektywności energetycznej (...)”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Miasto w maju 2017 r. złożyło do Urzędu Marszałkowskiego Województwa wniosek o dofinansowanie realizacji projektu pn.: „Poprawa efektywności energetycznej(…)”, w ramach poddziałania 4.3.2 „Efektywność energetyczna i odnawialne źródła energii w infrastrukturze publicznej i mieszkaniowej” Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020.

W dniu 24 kwietnia 2018 r. Zarząd Województwa przyjął Uchwałę w sprawie Listy ocenionych projektów i projekt Miasta otrzymał dofinansowanie. Miasto, jako wnioskodawca dofinansowania jest beneficjentem projektu i współfinansującym inwestycję.

W ramach powyższej inwestycji założono modernizację energetyczną siedmiu budynków mieszkalnych.

Szczegółowy zakres prac obejmuje: termomodernizację budynków: docieplenie ścian, docieplenie dachów, docieplenie stropów nad piwnicą, wymianę stolarki okiennej i drzwiowej, modernizację starego lub wprowadzenie nowego systemu ogrzewania.

Realizacja inwestycji przyczyni się do poprawy efektywności energetycznej, do redukcji CO₂, PM10 oraz NO i SO odprowadzanych do atmosfery, do zmniejszenia rocznego zużycia energii pierwotnej i końcowej. Modernizacja elewacji dodatkowo podniesie walory estetyczne zabudowy Miasta.

Miasto jest właścicielem modernizowanych budynków i po zakończeniu projektu również pozostanie właścicielem zmodernizowanego majątku.

Beneficjentem projektu jest Miasto, a instytucją odpowiedzialną za realizację projektu w zakresie rzeczowym (modernizacja budynków), Miejski Zarząd Budynków – jednostka organizacyjna Beneficjenta, działająca w formie samorządowego zakładu budżetowego. Miejski Zarząd Budynków odpowiedzialny jest za przeprowadzenie procedur zamówień publicznych dot. wyboru wykonawcy dokumentacji technicznej, robót budowlanych, nadzoru inwestorskiego, prowadzenie księgowości finansowej i rozliczeń w tym zakresie. Miasto natomiast pokryło koszty bieżące w zakresie przygotowania dokumentacji aplikacyjnej oraz pokryje koszty promocji projektu (wykonanie tablic informacyjno-pamiątkowych).

Od roku 2017 Miasto (rozumie się tutaj zgodnie ze statutem jako Gmina) dokonało centralizacji podległych jednostek organizacyjnych w zakresie rozliczenia podatku VAT i od tego momentu faktury wystawiane są na czynnego podatnika podatku VAT, czyli Nabywcę: Miasto, zaś Odbiorcą na fakturze będzie Miejski Zarząd Budynków, który nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Ewidencja księgowa oraz rozliczenie podatkowe w tym zakresie odbywać się będzie za pośrednictwem Miejskiego Zarządu Budynków, który w ramach centralizacji przekaże w ustawowym terminie rozliczenie do Miasta.

W modernizowanych budynkach mieszczą się wyłącznie lokale mieszkalne, wchodzące w skład mieszkaniowego zasobu Gminy Miasta. Projekt obejmuje budynki wielorodzinne, w których znajdują się mieszkania komunalne na specjalnych warunkach – warunek ten zostanie zachowany także w okresie trwałości projektu. Samorządowy zakład budżetowy, z tytułu wynajmu lokali mieszkalnych i socjalnych usytuowanych w przedmiotowych budynkach, uzyskuje przychody zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy o podatku od towarów i usług. Zaś na podstawie art. 86 ust. 1 podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w takim zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W przypadku przychodów z najmu lokali mieszkalnych, które podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług, Miejski Zarząd Budynków nie ma możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Miastu oraz Miejskiemu Zarządowi Budynków przysługuje możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy realizacji inwestycji pn.: „Poprawa efektywności energetycznej (…)”, jeżeli inwestycja dotyczy prac modernizacyjnych budynków mieszkalnych stanowiących własność Gminy Miasta?

Zdaniem Wnioskodawcy, Miasto przyjmuje, że nie ma możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony od nakładów poniesionych na realizację inwestycji pn.: „Poprawa efektywności energetycznej (...)”.

Miejski Zarząd Budynków, jako jednostka organizacyjna Miasta prowadzona w formie samorządowego zakładu budżetowego, zajmuje się w wynajmowaniem lokali mieszkalnych i niemieszkalnych wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Gminy Miasta.

Z tytułu najmu lokali mieszkalnych Miejski Zarząd Budynków osiąga przychody podlegające zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36. Nabycie towarów i usług w celu uzyskania przychodów zwolnionych nie zezwala na obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Rozpatrując kwestie poruszone we wniosku w pierwszej kolejności należy wskazać, że zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 280), zwanej dalej ustawą „centralizacyjną”, jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

W myśl art. 4 ustawy „centralizacyjnej”, jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy „centralizacyjnej”, ilekroć w ustawie jest mowa o jednostce organizacyjnej – rozumie się przez to:

1. utworzone przez jednostkę samorządu terytorialnego samorządową jednostkę budżetową lub samorządowy zakład budżetowy,
2. urząd gminy, starostwo powiatowe, urząd marszałkowski.
   
   

Podkreślić należy, że faktury dokumentujące nabycie towarów i/lub usług wystawione po centralizacji rozliczeń jednostki samorządu terytorialnego powinny być wystawione na jednostkę samorządu terytorialnego z jej nr NIP i nazwą, z ewentualnym wskazaniem jakiej jednostki organizacyjnej nabycia te dotyczą, tak aby jednoznacznie można było dokonać jej przyporządkowania księgowego.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne, w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wskazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy podkreślić, że podatnik w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności ma obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości przy nabyciu towarów i usług związanych z czynnościami opodatkowanymi, natomiast nie przysługuje w ogóle w przypadku, gdy nabyte towary/usługi nie są związane z czynnościami opodatkowanymi podatnika, tzn. służą do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu lub opodatkowanych ale korzystających ze zwolnienia od podatku.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W oparciu o art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy gminnego budownictwa mieszkaniowego (art. 7 ust. 1 pkt 7 tej ustawy).

W tym miejscu należy podkreślić, że z uwagi na swą specyfikę jednostki samorządu terytorialnego nie są podmiotami zrównanymi z komercyjnymi przedsiębiorcami. Powyższe wynika chociażby z racji uprzywilejowania tych jednostek poprzez treść art. 15 ust. 6 ustawy i nieuznawania ich za podatnika w określonych okolicznościach, tj. w przypadku działania w charakterze organu władzy publicznej, którego przymiotu komercyjny przedsiębiorca nie posiada i którego działalność, co do zasady, jest opodatkowana w całości. Z tego też względu rozpatrując w zakresie podatku VAT kwestie uprawnień i obowiązków podmiotów, takich jak jednostki samorządu terytorialnego, należy mieć na względzie okoliczność, że podmioty te – co do zasady – w odniesieniu do niektórych czynności występują jako organ władzy publicznej i nie są uznawane za podatników stosownie do ww. art. 15 ust. 6 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Miasto w maju 2017 r. złożyło do Urzędu Marszałkowskiego Województwa wniosek o dofinansowanie realizacji projektu pn.: „Poprawa efektywności energetycznej (…)”.

Miasto, jako wnioskodawca dofinansowania jest beneficjentem projektu i współfinansującym inwestycję.

W ramach powyższej inwestycji założono modernizację energetyczną siedmiu budynków mieszkalnych.

Szczegółowy zakres prac obejmuje: termomodernizację budynków: docieplenie ścian, docieplenie dachów, docieplenie stropów nad piwnicą, wymianę stolarki okiennej i drzwiowej, modernizację starego lub wprowadzenie nowego systemu ogrzewania.

Miasto jest właścicielem modernizowanych budynków i po zakończeniu projektu również pozostanie właścicielem zmodernizowanego majątku.

Beneficjentem projektu jest Miasto, a instytucją odpowiedzialną za realizację projektu w zakresie rzeczowym (modernizacja budynków) Miejski Zarząd Budynków – jednostka organizacyjna Beneficjenta, działająca w formie samorządowego zakładu budżetowego.

Od roku 2017 Miasto dokonało centralizacji podległych jednostek organizacyjnych w zakresie rozliczenia podatku VAT i od tego momentu faktury wystawiane są na czynnego podatnika podatku VAT, czyli Nabywcę: Miasto, zaś Odbiorcą na fakturze będzie Miejski Zarząd Budynków, który nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W modernizowanych budynkach mieszczą się wyłącznie lokale mieszkalne, wchodzące w skład mieszkaniowego zasobu Gminy Miasta. Projekt obejmuje budynki wielorodzinne, w których znajdują się mieszkania komunalne na specjalnych warunkach – warunek ten zostanie zachowany także w okresie trwałości projektu. Samorządowy zakład budżetowy, z tytułu wynajmu lokali mieszkalnych i socjalnych usytuowanych w przedmiotowych budynkach, uzyskuje przychody zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy Miastu oraz Miejskiemu Zarządowi Budynków przysługuje możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy realizacji przedmiotowej inwestycji.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

W omawianej sprawie związek taki nie wystąpi. Jak wskazało Miasto w opisie sprawy „w modernizowanych budynkach mieszczą się wyłącznie lokale mieszkalne, wchodzące w skład mieszkaniowego zasobu Gminy Miasta. Projekt obejmuje budynki wielorodzinne, w których znajdują się mieszkania komunalne na specjalnych warunkach – warunek ten zostanie zachowany także w okresie trwałości projektu. Samorządowy zakład budżetowy, z tytułu wynajmu lokali mieszkalnych i socjalnych usytuowanych w przedmiotowych budynkach, uzyskuje przychody zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.”. Zatem, w przedmiotowej sprawie zmodernizowane budynki mieszkalne są wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku VAT, a więc nie służą Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji stwierdzić należy, że towary i usługi nabywane na potrzeby realizacji inwestycji nie mają związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Tym samym Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego od nakładów poniesionych w związku z realizacją inwestycji.

W konsekwencji, Miastu oraz Miejskiemu Zarządowi Budynków nie przysługuje możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od nakładów poniesionych na realizację inwestycji pn.: „Poprawa efektywności energetycznej (...)”. Powyższe wynika z tego, że w zakresie realizacji projektu nie jest spełniona podstawowa przesłanka, wskazana w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkująca prawo do odliczenia podatku od towarów i usług, tj. wydatki związane z realizacją projektu nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie zaistniałego stanu faktycznego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o opis sprawy, w tym w szczególności o informację, że „w modernizowanych budynkach mieszczą się wyłącznie lokale mieszkalne, wchodzące w skład mieszkaniowego zasobu Gminy Miasta. Projekt obejmuje budynki wielorodzinne, w których znajdują się mieszkania komunalne na specjalnych warunkach – warunek ten zostanie zachowany także w okresie trwałości projektu. Samorządowy zakład budżetowy, z tytułu wynajmu lokali mieszkalnych i socjalnych usytuowanych w przedmiotowych budynkach, uzyskuje przychody zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.”. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sita 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.