Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4015.52.2018.1.HS
z 27 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 czerwca 2018 r. (data wpływu 19 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zachowania prawa do ulgi mieszkaniowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zachowania prawa do ulgi mieszkaniowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 24 listopada 2017 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w X. wydał decyzję w myśl art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalniającą Wnioskodawcę od obowiązku podatkowego. W dniu 29 czerwca 2017 r. na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego Wnioskodawca nabył spadek po swoim podopiecznym. W skład nabytego spadku wchodził lokal mieszkalny o wartości 300 000 zł i powierzchni 60 m2.Wraz z zeznaniem SD-3 Wnioskodawca złożył oświadczenie, że będzie korzystał z ulgi mieszkaniowej w myśl art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn. W ww. lokalu mieszkalnym Wnioskodawca jest zameldowany na pobyt stały i zamieszkuje do dnia dzisiejszego. W obecnej chwili z uwagi na to, że zmieniła się jego sytuacja życiowa i dostał pracę 200 km od obecnego miejsca zamieszkania, chciałby sprzedać odziedziczony lokal mieszkalny i za te pieniądze kupić lokal mieszkalny w miejscowości, w której będzie pracował. Wobec powyższych okoliczności Wnioskodawca uważa, że nie zachodzą przesłanki do wygaśnięcia decyzji o zwolnieniu z podatku od spadku, ponieważ pieniądze uzyskane ze sprzedaży tego lokalu wyda na inny lokal. Gdyby się okazało, że lokal, który kupi będzie kosztował mniej niż lokal, który sprzedany, wówczas będzie musiał zapłacić podatek od powstałej różnicy w myśl art. 16 ust. 7 pkt 1 lub pkt 2:

• zbycie budynku lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość (udziału w budynku lub lokalu), albo spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego (udziału w takim prawie), jeżeli było ono uzasadnione koniecznością zmiany warunków lub miejsca zamieszkania, a przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży na nabycie innego budynku lub lokalu mieszkalnego (udziału w budynku lub lokalu) albo spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego (udziału w takim prawie), albo budowę innego budynku lub lokalu nastąpiło w całości w okresie dwóch lat od dnia zbycia i łączny okres zamieszkiwania w zbytym i nabytym albo wybudowanym budynku lub lokalu, potwierdzonego zameldowaniem na pobyt stały, wynosi 5 lat.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w oparciu o opisaną sytuację rodzinną i życiową Wnioskodawca wyczerpuje znamiona zawarte w art. 16 ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn i zachowuje przez to prawo do zwolnienia?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z opisaną sytuacją spełnione zostaną przesłanki do zachowania zwolnienia zawarte w art. 16 ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Jeżeli się okaże, że lokal mieszkalny, który Wnioskodawca kupi w miejscowości gdzie będzie miał pracę będzie tańszy od tego, który odziedziczył w spadku, zapłaci podatek od powstałej różnicy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 644) – podatkowi temu podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem dziedziczenia.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – w przypadku nabycia m.in. własności lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość w drodze dziedziczenia, zapisu zwykłego, zapisu windykacyjnego, dalszego zapisu, polecenia testamentowego, darowizny lub polecenia darczyńcy przez osoby zaliczane do I grupy podatkowej – nie wlicza się do podstawy opodatkowania ich czystej wartości do łącznej wysokości nieprzekraczającej 110 m2 powierzchni użytkowej budynku lub lokalu.

Wskazana ulga, zgodnie z ust. 2 pkt 5 powołanego powyżej przepisu, przysługuje osobom, które m.in. spełniają następujący warunek:

• będą zamieszkiwać będąc zameldowanymi na pobyt stały w nabytym lokalu lub budynku i nie dokonają jego zbycia przez okres 5 lat:
  
  1. od dnia złożenia zeznania podatkowego lub zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego – jeżeli w chwili złożenia zeznania lub zawarcia umowy darowizny nabywca mieszka i jest zameldowany na pobyt stały w nabytym lokalu lub budynku,
  2. od dnia zamieszkania potwierdzonego zameldowaniem na pobyt stały w nabytym lokalu lub budynku – jeżeli nabywca zamieszka i dokona zameldowania na pobyt stały w ciągu roku od dnia złożenia zeznania podatkowego lub zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego.
  
  
  

W art. 16 ust. 7 analizowanej ustawy, ustawodawca wskazał kiedy nabycie substancji mieszkaniowej (lokalu mieszkalnego) objętego ulgą nie powoduje utraty tej ulgi.

Zgodnie z tym przepisem, nie stanowi podstawy do wygaśnięcia decyzji lub ustalenia zobowiązania podatkowego:

1. zbycie udziału w budynku lub lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość, albo spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego na rzecz innego ze spadkobierców lub obdarowanych, albo
2. zbycie budynku lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość (udziału w budynku lub lokalu), albo spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego (udziału w takim prawie), jeżeli było ono uzasadnione koniecznością zmiany warunków lub miejsca zamieszkania, a przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży na nabycie innego budynku lub lokalu mieszkalnego (udziału w budynku lub lokalu) albo spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego (udziału w takim prawie), albo budowę innego budynku lub lokalu nastąpiło w całości w okresie dwóch lat od dnia zbycia i łączny okres zamieszkiwania w zbytym i nabytym budynku lub lokalu, potwierdzonego zameldowaniem na pobyt stały, wynosi 5 lat.
   
   

Pierwszą z przesłanek (warunków), określonych w pkt 2 ww. przepisu, której spełnienie powoduje zachowanie prawa do ulgi, to „konieczność zmiany warunków lub miejsca zamieszkania”. Pomimo nie sprecyzowania w akcie prawnym, co należy rozumieć przez „konieczność zmiany warunków lub miejsca zamieszkania” należy przyjąć, że może to być jedynie wyjątkowa sytuacja życiowa podatnika. Innymi słowy winna ona mieć charakter obiektywny i imperatywny, jest nią każda sytuacja, która uniemożliwia egzystencję w nabytej nieruchomości. Taka sytuacja występuje wówczas, gdy korzystający z ulgi spadkobierca z uwagi na zaistniałą sytuację życiową nie może dłużej zamieszkiwać w nabytym w spadku lokalu np. z powodu zmiany miejsca pracy, choroby spadkobiercy/obdarowanego lub członków jego najbliższej rodziny z nim zamieszkujących. Dla spełnienia tej przesłanki nie wystarczy więc tylko zwykła potrzeba zmiany warunków mieszkaniowych.

Drugą konieczną przesłanką (warunkiem), zachowania ulgi, wynikającą z art. 16 ust. 7 pkt 2 ww. ustawy, jest przeznaczenie – w okresie dwóch lat od dnia zbycia – środków uzyskanych ze sprzedaży w całości na jeden ze wskazanych w tym przepisie celów mieszkaniowych oraz aby łączny okres zamieszkiwania w zbytym i nabytym budynku lub lokalu, potwierdzony był zameldowaniem na pobyt stały i wynosił 5 lat.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca 29 czerwca 2017 r. nabył spadek po swoim podopiecznym, w skład którego wchodził lokal mieszkalny o wartości 300 000 zł i powierzchni 60 m2. Wraz z zeznaniem SD-3 Wnioskodawca złożył oświadczenie, że będzie korzystał z ulgi mieszkaniowej w myśl art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn. W ww. lokalu mieszkalnym Wnioskodawca jest zameldowany na pobyt stały i zamieszkuje do dnia dzisiejszego. W obecnej chwili z uwagi na to, że zmieniła się jego sytuacja życiowa i dostał pracę 200 km od obecnego miejsca zamieszkania, chciałby sprzedać odziedziczony lokal mieszkalny i za te pieniądze kupić lokal mieszkalny w miejscowości, w której będzie pracował. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży tego lokalu Wnioskodawca ma zamiar wydać na inny lokal, przy czym w przypadku zakupu lokalu kosztującego mniej niż lokal sprzedany, będzie musiał zapłacić podatek od powstałej różnicy.

Biorąc pod uwagę sytuację przedstawioną we wniosku należy przyjąć, w przypadku zbycia przez Wnioskodawcę lokalu mieszkalnego nabytego w spadku przed upływem okresu, o którym mowa w art. 16 ust. 2 pkt 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zostanie spełniony pierwszy z warunków do zachowania ulgi, tj. konieczność zmiany warunków mieszkaniowych. Jednakże w przypadku zakupu lokalu o niższej wartości Wnioskodawca nie spełni drugiego warunku, nie przeznaczy bowiem w całości środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży lokalu na nabycie innego lokalu przeznaczając jedynie ich część z uwagi na fakt, że cena nabytego nowego lokalu może być niższa od ceny zbycia lokalu nabytego w spadku. Tymczasem analizowany przepis jednoznacznie wskazuje, że środki uzyskane ze zbycia masy mieszkaniowej objętej ulgą, muszą być w całości przeznaczone na jeden z celów wskazanych w art. 16 ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Przeznaczenie środków w części nie spełnia warunków do zachowania prawa do ulgi. Tym samym Wnioskodawca utraci prawo do ulgi z art. 16 ww. ustawy. A zatem planowana sprzedaż lokalu mieszkalnego nabytego w spadku i przeznaczenie środków na zakup lokalu o niższej cenie będą stanowiły podstawę do utraty prawa do ulgi mieszkaniowej i tym samym dla Wnioskodawcy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 258 § 1 pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa – organ podatkowy, który wydał decyzję, stwierdza jej wygaśnięcie, jeżeli strona nie dopełniła przewidzianych w tej decyzji lub w przepisach prawa podatkowego warunków uprawniających do skorzystania z ulg.

Z kolei jak stanowi art. 69 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – w razie niedopełnienia przez podatnika warunków uprawniających do skorzystania z uzyskanej ulgi podatkowej, prawo do wydania decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe powstaje w dniu, w którym nastąpiło zdarzenie powodujące utratę prawa do ulgi. W myśl art. 69 § 2 ww. ustawy, termin do wydania decyzji, o której mowa w § 1, wynosi 3 lata od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło zdarzenie powodujące utratę prawa do ulgi podatkowej, a jeżeli podatnik nie zgłosił organowi podatkowemu utraty prawa do ulgi co najmniej na 2 miesiące przed upływem tego terminu – termin do wydania decyzji, o której mowa w § 1, wynosi 5 lat.

Skutkiem utraty prawa do ulgi mieszkaniowej będzie możliwość wydania przez organ podatkowy, w oparciu o art. 69 § 1 Ordynacji podatkowej, decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe, już bez uwzględnienia ulgi z art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Nie jest bowiem prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, że w sytuacji przeznaczenia środków ze sprzedaży lokalu nabytego w spadku na zakup innego lokalu o niższej cenie, zapłaci on podatek od powstałej różnicy między kwotą uzyskaną ze sprzedaży lokalu nabytego w spadku a kwotą nowego zakupionego lokalu.

Organ wyjaśnia, że warunki do zachowania prawa do ulgi z art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn zostaną natomiast spełnione, gdy Wnioskodawca w związku z koniecznością zmiany warunków zamieszkania w całości przeznaczy środki pieniężne uzyskane ze sprzedaży lokalu na nabycie innego lokalu.

Stanowiska Wnioskodawcy nie można uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył dokument. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest zobowiązany ani uprawniony do oceny dokumentów; jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.