2018.07.31 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.175.2018.2.BK
z 31 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2018 r. (data wpływu 17 kwietnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 czerwca 2018 r. (data wpływu 3 lipca 2018 r.) oraz z 26 lipca 2018 r. (data wpływu 27 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony w dniu 3 i 27 lipca 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W sierpniu 2014 r. urodziła się Wnioskodawcy córka B. W lutym 2015 r. wyrokiem Sądu Okręgowego małżeństwo Wnioskodawcy z Jej matką zostało rozwiązane. W wyroku rozwodowym Sąd orzekł, iż władza rodzicielska Wnioskodawcy zostanie ograniczona.

Wykonywanie przez Wnioskodawcę władzy rodzicielskiej nad córką polega głównie na odbywaniu widzeń ustalonych przez Sąd oraz płaceniu alimentów.

Wnioskodawca podkreśla, że oprócz kontaktów ustalonych przez sąd oraz płacenia alimentów - angażował się w wykonywanie władzy rodzicielskiej nad córką B. W sposób oczywisty sprawował pieczę nad trzyletnią córką w trakcie widzeń. Zajmował się jej sprawami, chociażby rozmawiając o sposobie spędzania przez nią czasu, kontaktach z rówieśnikami, ulubionych zabawach oraz ich rodzaju, koniecznych wizytach u lekarza, itd. Wnioskodawca podejmował decyzje dotyczące zdrowia, rozwoju i wychowania dziecka w zakresie wskazanym przez sąd oraz w zakresie w jakim umożliwia mu była żona – np. wspólnie zastanawiając się co zrobić w sytuacji, gdy córka B. nie chciała uczęszczać do przedszkola, czy też na początku 2018 r. podejmując decyzję o zmianie nazwiska dziecka na nazwisko byłej żony z uwagi na fakt, iż wedle rekomendacji byłej żony jej nazwisko jest „bardziej znane w oświacie”, co będzie sprzyjało lepszej edukacji córki w przyszłości. Do tego ostatniego potrzebny był osobiście złożony przez Wnioskodawcę wniosek w USC. Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że decyzje dotyczące rozwoju dziecka podejmuje na co dzień, chociażby wybierając rodzaj zabaw z córką, czy też rodzaj kupowanych zabawek. W 2018 r. córka wybiera się na miesiąc do ośrodka sanatoryjnego nad morzem podległego MEN, na co pośrednio Wnioskodawca musiał wyrazić zgodę, oświadczając, iż nie będzie w tym roku korzystał z urlopu wychowawczego przysługującego Mu na córkę B.

W 2017 r. była małżonka wykonywała władzę rodzicielską wobec córki B.

Jak wskazał Wnioskodawca - była żona nie podejmuje z Nim dialogu na temat ulgi podatkowej przysługującej Wnioskodawcy na córkę – B. Uważa, że „nie ma o czym rozmawiać, gdyż córka na stałe zamieszkuje z Nią i to jej należy się pełna ulga”.

W listopadzie 2017 r. z kolejnego związku urodziła się Wnioskodawcy druga córka – A. Mieszka na stałe z Wnioskodawcą.

Począwszy od 2017 r. Wnioskodawca posiada pełnię praw rodzicielskich w stosunku do drugiej córki – A. i władzę tę wykonywał.

W 2017 r. Wnioskodawca uzyskał dochody opodatkowane według skali podatkowej. Jego dochody w 2017 r. przekroczyły kwotę 56 000, nie pozostawał w związku małżeńskim i nie był osobą samotnie wychowującą dziecko.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w kontekście przytoczonych faktów należy uznać, że Wnioskodawca od listopada 2017 r. posiada dwoje dzieci i przysługuje mu ulga podatkowa zarówno na pierwsze dziecko – córkę B. w połowie wysokości, jak i na drugie dziecko - córkę A.?

Czy w przypadku uznania, że Wnioskodawca posiada dwoje dzieci ma znaczenie wysokość uzyskiwanych przez Niego dochodów przy odliczeniu przysługującej ulgi?

Czy przestaje mieć znaczenie próg podatkowy, czy może nie obowiązuje tylko w zakresie ulgi na dwa miesiące, bo druga córka urodziła się w listopadzie?

Czy to, że Wnioskodawca nie odlicza pełnej ulgi na pierwsze dziecko ma jakikolwiek wpływ na ulgę na drugie dziecko i jej wysokość?

Zdaniem Wnioskodawcy, jak również w opinii pracownika infolinii przysługuje Mu ulga podatkowa w połowie wysokości na pierwsze dziecko, z kolei na drugie dziecko w 2017 r. za dwa miesiące. Nie uważa, że ulga prorodzinna na drugie dziecko przysługuje wyłącznie Jemu. W Jego opinii przy wyliczaniu ulgi nie mają znaczenia osiągane przez niego dochody, gdyż posiada dwoje dzieci i przy zastosowaniu ulgi podatkowej na dzieci przestaje mieć znaczenie próg podatkowy. W latach 2015-2016 Wnioskodawca nie występował z wnioskiem o wydanie interpretacji w przedmiotowym zakresie, gdyż Jego dochody przekraczały kwotę 56 000 zł i jako osoba rozwiedziona, nie mająca statusu samotnie wychowującej dziecko Wnioskodawca nie mógł odliczać ulgi na dziecko. Od listopada 2017 r. Wnioskodawca posiada dwoje dzieci i jak rozumie próg dochodowy nie obowiązuje. Fakt, że nie odlicza ulgi na pierwszą córkę lub odlicza ją w części – w ocenie Wnioskodawcy – nie ma żadnego wpływu na okoliczność, że należy Mu się ulga na drugie dziecko niezależnie od osiąganych dochodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady korzystania z ulgi na dzieci określa art. 27f ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200 ze zm.).

Na podstawie art. 27f ust. 1 ww. ustawy, od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego

w roku podatkowym:

wykonywał władzę rodzicielską;
pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Stosownie do art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie
z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Jednocześnie jak stanowi art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

odpis aktu urodzenia dziecka;
zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obojgu rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Rozwód lub separacja nie ma wpływu na prawo do korzystania z ulgi. Jeżeli rodzice wykonują władzę rodzicielską w stosunku do dziecka, to prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej przysługuje każdemu z nich.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w sierpniu 2014 r. urodziła się Wnioskodawcy córka B. W lutym 2015 r. wyrokiem Sądu Okręgowego małżeństwo Wnioskodawcy z Jej matką zostało rozwiązane. W wyroku rozwodowym Sąd orzekł, iż władza rodzicielska Wnioskodawcy zostanie ograniczona. Wykonywanie przez Wnioskodawcę władzy rodzicielskiej nad córką polega głównie na odbywaniu widzeń ustalonych przez Sąd oraz płaceniu alimentów.

W 2017 r. była małżonka wykonywała władzę rodzicielską wobec córki B.

W listopadzie 2017 r. z kolejnego związku urodziła się Wnioskodawcy druga córka – A. Mieszka na stałe z Wnioskodawcą.

Począwszy od 2017 r. Wnioskodawca posiada pełnię praw rodzicielskich w stosunku do drugiej córki – A. i władzę tę wykonywał.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy zauważyć należy, że w przypadku podatnika posiadającego małoletnie dzieci ulga, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przysługuje, jeżeli podatnik wykonywał władzę rodzicielską wyłącznie w stosunku do jednego małoletniego dziecka i jednocześnie osiągnął w roku podatkowym dochody przekraczające określony w przepisach limit (odpowiednio 112 000 zł albo 56 000 zł).

Oznacza to, że jedyną okolicznością nakazującą uwzględnienie przez podatnika limitu dochodów przy ustalaniu prawa do przedmiotowej ulgi jest fakt wykonywania władzy rodzicielskiej w stosunku do jednego małoletniego dziecka. Jeżeli zatem podatnik w roku podatkowym wykonywał władzę rodzicielską w stosunku do więcej niż jednego małoletniego dziecka, na które przysługuje mu odliczenie, wówczas kryterium dochodowe nie ma zastosowania, niezależnie czy dokonuje odliczenia ulgi na każde z nich.

W celu zatem ustalenia, czy w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania z ulgi na młodsze dziecko - A. w stosunku do której - jak wskazał we wniosku – posiadał i wykonywał władzę rodzicielską, należy przede wszystkim zbadać, czy Wnioskodawca wykonywał władzę rodzicielską również w stosunku do córki B.

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682 z późn. zm.) przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 k.r.o.).

Podkreślić należy, że samo posiadanie władzy rodzicielskiej jest niewystarczające do zastosowania przedmiotowej preferencji. Dla nabycia prawa do ulgi konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie, czyli wykonywanie wszystkich obowiązków, dzięki którym dziecko wychowywane jest w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, w szczególności sprawowanie faktycznej pieczy nad dzieckiem i jego wychowywanie, a więc zapewnienie /zabezpieczenie wszystkich potrzeb dziecka od bytowych po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne.

Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Wykonywać pieczę (zgodnie z definicją Wielkiego Słownika Języka Polskiego oraz słownika synonimów) – to m.in. sprawować nad kimś lub czymś bezpośrednią, osobistą opiekę, troszczyć się, baczyć, czuwać, nadzorować).

Biorąc zatem pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku, w szczególności fakt, że Wnioskodawca pomimo, że miał ograniczoną władzę rodzicielską – oprócz kontaktów ustalonych przez sąd oraz płacenia alimentów - angażował się w wykonywanie władzy rodzicielskiej nad córką B., a mianowicie: sprawował nad nią pieczę, zajmował się jej sprawami chociażby rozmawiając o sposobie spędzania przez nią czasu, kontaktach z rówieśnikami, ulubionych zabawach oraz ich rodzaju, koniecznych wizytach u lekarza, podejmował decyzje dotyczące zdrowia, rozwoju i wychowania dziecka w zakresie wskazanym przez sąd oraz w zakresie w jakim umożliwia mu była żona, uznać można, że Wnioskodawca nie tylko posiadał, ale również wykonywał w stosunku do córki B. władzę rodzicielską w rozumieniu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, w sytuacji, gdy Wnioskodawca jest rodzicem dwójki małoletnich dzieci, w stosunku do których wykonuje władzę rodzicielską, to w świetle przytoczonych przepisów wysokość dochodu Wnioskodawcy nie ma znaczenia dla możliwości skorzystania przez Niego z ulgi prorodzinnej. Fakt odliczenia lub nie odliczenia ulgi przysługującej na starszą córkę nie ma więc żadnego wpływu na możliwość skorzystania z odliczenia ulgi na drugą córkę.

W konsekwencji stwierdzić należy, że za listopad i grudzień 2017 r. Wnioskodawcy przysługuje (po spełnieniu wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania) prawo do dokonania odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej wnikającej z art. 27f ust. 1 ww. ustawy na małoletnią córkę A., w stosunku do której Wnioskodawca wykonuje władzę rodzicielską. Suma miesięcznych odliczeń dokonanych przez obojga rodziców względem tego dziecka nie może przekroczyć kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, w sytuacji, gdy ulga przysługuje również partnerce Wnioskodawcy, kwota ta podlega odliczeniu w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, zgodnie z art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu natomiast do starszej córki, w stosunku do której zarówno Wnioskodawca, jak i była żona wykonywali władzę rodzicielską uznać należy, że oboje byli uprawnieni do skorzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W sytuacji braku ustaleń z byłą żoną co do podziału kwoty odliczenia w proporcji innej niż w częściach równych - przy spełnieniu pozostałych przesłanek - za rok podatkowy 2017 Wnioskodawcy (jak i matce dziecka) przysługiwało prawo do rozliczenia ulgi na córkę B. w wysokości 1/2 kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin