2018.07.31 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB3-2.4012.302.2018.4.ASZ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.302.2018.4.ASZ
z 31 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2018 r. (data wpływu 26 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z 19 czerwca 2018 r. (data wpływu 21 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy transakcji sprzedaży zespołu zorganizowanych składników majątkowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy transakcji sprzedaży zespołu zorganizowanych składników majątkowych. Wniosek uzupełniono pismem z 19 czerwca 2018 r. (data wpływu 21 czerwca 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z 7 czerwca 2018 r. znak 0111-KDIB4.4014.163.2018.2.AD, 0111-KDIB3-2.4012.302.2018.3.ASZ.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe, uzupełnione pismem z 19 czerwca 2018 r.:

Przedmiot działalności Wnioskodawcy.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą – warsztat samochodowy pod firmą M. (NIP: xxx). Działalność gospodarcza Wnioskodawcy polega na konserwacji i naprawie pojazdów samochodowych (przeważająca działalność gospodarcza). Wnioskodawca planuje rozwinąć działalność gospodarczą przez nabycie warsztatu samochodowego R. S.

Przedsiębiorstwo R. S.

R. S. (sprzedawca) prowadzi działalność gospodarczą pod firmą B. (NIP: xxx) w zakresie konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych (przeważająca działalność gospodarcza) w warsztacie samochodowym w miejscowości P., gmina T.

W skład przedsiębiorstwa sprzedawcy wchodzi wyposażenie warsztatu (np.: manometr podciśnienia, tester akumulatorów, blokady rozrządu, urządzenia do obsługi alternatorów, mierniki ciśnienia sprężania, tester szczelności klimatyzacji, młotek udarowy, podnośnik pneumatyczny, szlifierka warsztatowa, palnik propan butan, urządzenie do odpowietrzania hamulców, urządzenia do obsługi klimatyzacji, stojak do silników, podpora do mocowania silnika, kompresor, półautomat spawalniczy, szafka narzędziowa, zestaw kluczy udarowych, piaskarka, myjka stacjonarna warsztatowa, prostownik warsztatowy, stół warsztatowy z imadłem i inne). W skład przedsiębiorstwa sprzedawcy wchodzi baza klientów. Do warsztatu samochodowego sprzedawcy przypisany jest numer telefonu, wykorzystywany w kontaktach z klientami warsztatu samochodowego. Sprzedawca zatrudnia jednego pracownika w oparciu o umowę o pracę. Warsztat samochodowy położony jest na wynajmowanej nieruchomości przy ul. S. R. S. zamierza zaprzestać wykonywania działalności gospodarczej.

Zdarzenie przyszłe

Wobec planów zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej przez R. S. i planów Wnioskodawcy rozwinięcia działalności gospodarczej, przedsiębiorcy zamierzają w przyszłości (najwcześniej po uzyskaniu interpretacji indywidualnej w przedmiocie planowanego zdarzenia przyszłego) dokonać czynności prawnej, na podstawie której Wnioskodawca będzie kontynuował prowadzoną przez R. S. działalność gospodarczą w warsztacie samochodowym w P.

Przedsiębiorcy planują zawrzeć umowę sprzedaży składników przedsiębiorstwa R. S. Przedsiębiorcy wyodrębnią w umowie wartość ruchomości i wartość innych praw.

Przedmiot planowanej umowy sprzedaży

Sprzedawca zbędzie na rzecz Wnioskodawcy szczegółowo oznaczone w umowie sprzedaży ruchomości (takie jak np. manometr podciśnienia, tester akumulatorów, blokady rozrządu, urządzenia do obsługi alternatorów, mierniki ciśnienia sprężania, tester szczelności klimatyzacji, młotek udarowy, podnośnik pneumatyczny, szlifierka warsztatowa, palnik propan butan, urządzenie do odpowietrzania hamulców, urządzenia do obsługi klimatyzacji, stojak do silników, podpora do mocowania silnika, kompresor, półautomat spawalniczy, szafka narzędziowa, zestaw kluczy udarowych, piaskarka, myjka stacjonarna warsztatowa, prostownik warsztatowy, stół warsztatowy z imadłem i inne), składające się w całości na wyposażenie warsztatu samochodowego sprzedawcy. Umowa sprzedaży będzie obejmowała całość wyposażenia warsztatu samochodowego sprzedawcy. Wyposażenie to pozwala na prowadzenie działalności gospodarczej. Nabywca nie będzie musiał uzupełniać wyposażenia, aby kontynuować prowadzenie warsztatu.

Przedmiotem sprzedaży będzie baza klientów sprzedawcy. Sprzedawca przekaże dane klientów warsztatu w celu umożliwienia Wnioskodawcy kontynuowania świadczenia usług na rzecz tych podmiotów.

Przedmiotem sprzedaży będzie numer telefonu, którym sprzedawca posługuje się przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Numer ten jest znany klientom sprzedawcy, jest udostępniony publicznie w sieci Internet i jest przypisany do prowadzonego przez sprzedającego przedsiębiorstwa – warsztatu samochodowego, stanowiąc jego składnik – umożliwiający nawiązanie i utrzymanie kontaktów z klientami.

Przedmiotem sprzedaży nie będzie wierzytelność sprzedawcy z tytułu umowy najmu nieruchomości, na której prowadzony jest warsztat samochodowy sprzedawcy. Kupujący zamierza samodzielnie uzgodnić warunki najmu tej nieruchomości z wynajmującym i zawrzeć odrębną umowę z wynajmującym.

Umowa między sprzedawcą a kupującym nie będzie odnosić się do zatrudnianego obecnie przez sprzedawcę pracownika – mechanika samochodowego. Kupujący bierze pod uwagę możliwość kontynuowania zatrudnienia pracownika na podstawie odrębnych i niezależnych od planowanej umowy sprzedaży uzgodnień, dokonanych bezpośrednio między kupującym a pracownikiem.

Wyłączone z zakresu planowanej umowy – prawo do korzystania z nieruchomości oraz prawa i obowiązki wynikające z zatrudnienia pracownika stanowią składniki przedsiębiorstwa sprzedawcy, ale nie są konieczne do prowadzenia warsztatu samochodowego (przedsiębiorstwa).

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że w jego ocenie przedmiotem sprzedaży będzie zorganizowana cześć przedsiębiorstwa, ponieważ sprzedaż nie będzie obejmowała wszystkich składników przedsiębiorstwa Sprzedawcy, tzn. wszystkich wierzytelności, przynależnych do przedsiębiorstwa Sprzedawcy (przedmiotem sprzedaży nie będzie wierzytelność z tytułu umowy najmu).

Zespół składników materialnych i niematerialnych będących przedmiotem sprzedaży stanowią jednolitą całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym i pozwalają na realizację samodzielnych zadań gospodarczych przez Wnioskodawcę.

Prowadzona przez Sprzedawcę działalność zostanie zlikwidowana. Likwidacja nastąpi po transakcji sprzedaży.

Mająca być przedmiotem sprzedaży część przedsiębiorstwa stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych (bez zobowiązań, lecz włączając w to większość wierzytelności) przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych – świadczenia usług mechanika samochodowego – który mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Mająca być przedmiotem sprzedaży część przedsiębiorstwa stanowi zespół składników wyodrębnionych finansowo, ponieważ przy odpowiednim przygotowaniu struktury ewidencji jest możliwe przyporządkowanie aktywów i pasywów do poszczególnych składników przedsiębiorstwa Sprzedającego będących przedmiotem umowy sprzedaży, część przedsiębiorstwa, która ma być przedmiotem umowy sprzedaży jest wystarczająca do samodzielnego wykonywania zadań gospodarczych, ponieważ Wnioskodawca – korzystając z elementów przedmiotu umowy sprzedaży – będzie mógł z dnia na dzień obsługiwać klientów i wykonywać na ich rzecz usługi warsztatowe. Przyjmując, że Organ pod pojęciem „struktur przedsiębiorstwa Sprzedawcy” rozumie pozostałe elementy przedsiębiorstwa Sprzedawcy (np. pozostały sprzęt, pracowników Sprzedawcy, know-how i tajemnicę przedsiębiorstwa, renomę, ewentualne logo, księgową), te pozostałe struktury przedsiębiorstwa Sprzedawcy nie są konieczne do wykonywania ww. usług przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca planuje bowiem prowadzić swoją działalność gospodarczą na nieruchomości, która uprzednio była wynajmowana przez Sprzedawcę, ale zawierając przez Wnioskodawcę odrębną umowę najmu z właścicielem tej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem, w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytania:

Czy planowana sprzedaż zorganizowanych składników majątkowych będzie opodatkowana podatkiem VAT – w oparciu o art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 w związku z art. 2 pkt 22 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2017.1221 t.j. z dnia 24 czerwca 2017)?
Czy planowana transakcja będzie wyłączona spod opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Przedmiotem sprzedaży będzie zespół składników majątkowych – ruchomości i praw przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 w związku z art. 2 pkt 22 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Dz.U.2017.1221 t.j. z dnia 24 czerwca 2017 (dalej u.p.t.u.) planowana między stronami sprzedaż mogłaby podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, skoro przedmiotem transakcji jest (między innymi) odpłatna dostawa towarów (wyposażenia warsztatu samochodowego).

Istotne w planowanej umowie sprzedaży jest to, że oprócz ruchomości przedmiotem sprzedaży będzie też prawo do korzystania z numeru telefonu i baza klientów zbywcy, a składniki te tworzą zorganizowany zespół, umożliwiający prowadzenie działalności gospodarczej przez nabywcę.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 u.p.t.u. przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Oznacza to, że planowana czynność prawna, ze względu na jej przedmiot (zbycie zespołu składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej) mogłaby zostać objęta powołanym wyżej wyłączeniem i w konsekwencji mogłaby zostać wyłączona spod opodatkowania podatkiem VAT.

U.p.t.u. nie definiuje pojęcia „przedsiębiorstwo”. Definicja przedsiębiorstwa znajduje się w art. 55¹ ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (dalej k.c.). Zgodnie z art. 55¹ k.c. przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej i obejmuje ono w szczególności wymienione w treści ustawy składniki majątkowe.

Strony planowanej czynności prawnej nie zamierzają objąć tą czynnością wszystkich składników majątkowych, przy pomocy których zbywca prowadzi działalność gospodarczą. Przedmiotem zbycia będzie oznaczony w umowie majątek (ruchomości i prawa), które pozwalają na prowadzenie działalności gospodarczej.

Mimo że strony nie planują objąć czynnością prawną całego przedsiębiorstwa, to wyłączenie spod opodatkowania VAT tej transakcji mogłoby zostać uzasadnione wyjątkiem z art. 6 pkt 1 u.p.t.u., który na równi z przedsiębiorstwem stawia zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 2 pkt 27 u.p.t.u. pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa należy rozumieć organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W ocenie Wnioskodawcy przedmiot planowanej umowy sprzedaży stanowi zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e u.p.t.u. i w konsekwencji planowana transakcja podlega wyłączeniu spod opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 u.p.t.u.

Wnioskodawca opiera swoje stanowisko na ocenie powiązań funkcjonalnych pomiędzy poszczególnymi składnikami majątkowymi, które będą objęte planowaną umową. Ruchomości objęte planowaną umową wspólnie – jako zespół – służą do prowadzenia przedsiębiorstwa – warsztatu samochodowego. Składniki te nie stanowią zbioru przypadkowych przedmiotów. Nadto, transakcją ma zostać objęta baza klientów zbywcy, która to baza tylko w powiązaniu z zespołem ruchomości (np.: narzędzi, części itp.) stanowi istotną wartość – tak samo jak prawo do korzystania z numeru telefonu, który jest znany klientom. W konsekwencji, Wnioskodawca – po zawarciu planowanej umowy – będzie mógł kontynuować prowadzenie warsztatu samochodowego.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca wskazuje na istniejące w orzecznictwie organów skarbowych interpretacje pojęcia – „zorganizowanej części przedsiębiorstwa”.

Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 12 lutego 2015 r., IPTPP2/443-816/14-4/AJB ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa mamy do czynienia wówczas, gdy „składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej”.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 2 czerwca 2008 r., IPPP2-443-373/07-2/IK, w której ocenił, że „składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład zbywanego przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że umożliwią nabywcy kontynuowanie działalności gospodarczej, realizowanej przed zbyciem przedsiębiorstwa”.

Z przytoczonych powyżej interpretacji pojęcia „zorganizowanej części przedsiębiorstwa” wynika, że dla kwalifikacji składników majątkowych jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydujące znaczenie ma kryterium funkcjonalne i kryterium ciągłości, to jest ocena, czy składniki te tworzą zespół i czy przy pomocy takiego zespołu składników majątkowych możliwe jest kontunuowanie prowadzenia działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy takie składniki majątkowe jak baza klientów warsztatu samochodowego, prawo do numeru telefonu wykorzystywanego na potrzeby nawiązywania i utrzymywania kontaktów z klientami warsztatu samochodowego oraz ruchomości (np.: manometr podciśnienia, tester akumulatorów, blokady rozrządu, urządzenia do obsługi alternatorów, mierniki ciśnienia sprężania, tester szczelności klimatyzacji, młotek udarowy, podnośnik pneumatyczny, szlifierka warsztatowa, palnik propan butan, urządzenie do odpowietrzania hamulców, urządzenia do obsługi klimatyzacji, stojak do silników, podpora do mocowania silnika, kompresor, półautomat spawalniczy, szafka narzędziowa, zestaw kluczy udarowych, piaskarka, myjka stacjonarna warsztatowa, prostownik warsztatowy, stół warsztatowy z imadłem i inne) stanowią zorganizowany i funkcjonalnie połączony zespół składników majątkowych umożliwiających kontynuowanie prowadzenia warsztatu samochodowego.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy planowana transakcja powinna być zakwalifikowana jako sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa i z tego względu powinna podlegać wyłączeniu spod opodatkowania podatkiem VAT w oparciu o art. 6 ust. 1 u.p.t.u.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie niniejszej interpretacji należy wyjaśnić, że Wnioskodawca (nabywca) został uznany za podmiot zainteresowany w sprawie będącej przedmiotem wniosku w związku z możliwością opodatkowania ww. czynności podatkiem od czynności cywilnoprawnych w przypadku, gdyby czynność sprzedaży opisanych zorganizowanych składników majątkowych przez sprzedawcę nie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jednocześnie na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zatem w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny
(Dz. U. z 2018 r., poz. 1025 ze zm.).

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

Przy czym, zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55¹ Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.

Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w art. 55¹ k.c. określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretnie składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

Nie wszystkie elementy tworzące przedsiębiorstwo są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach, aby zachowane zostały funkcjonalne związki między poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Ponieważ, jak wskazano wyżej, ustawa o podatku od towarów i usług nie określa w swej treści definicji przedsiębiorstwa, koniecznym jest zastosowanie wykładni systemowej zewnętrznej i sięgnięcie do argumentacji spoza interpretowanego aktu prawnego.

Nie wszystkie elementy wskazane w przepisie muszą wystąpić łącznie, aby można było uznać je za przedsiębiorstwo. Musi być to jednak pewne minimum, bez którego przedsiębiorstwo w zależności od konkretnych okoliczności faktycznych nie mogłoby realizować swoich działań gospodarczych.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Wnioskodawca obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy transakcji sprzedaży zespołu zorganizowanych składników majątkowych.

W celu wyjaśnienia ww. kwestii należy powołać tezy wyroku TSUE z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01), w którym Trybunał stwierdził, że: „(…) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy dyrektywy – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christem Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle powyższych unormowań należy wskazać, że fakt wyłączenia z transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa niektórych składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa nie wyklucza uznania, że mamy do czynienia ze sprzedażą całego przedsiębiorstwa, która to czynność pozostaje poza zakresem VAT. Istotne jest jednak, aby przedmiotem dostawy były bezwzględnie te elementy, które umożliwiają kontynuowanie działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy wskazać, że zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego Nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą Zbywcy. O tym, czy doszło do wyodrębnienia przedsiębiorstwa, decyduje pełen zakres zbywanego majątku, praw i zobowiązań; wyodrębnienie to musi dotyczyć przedsiębiorstwa jako całości. Nie może ono obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, żeby można było uznać, że doszło do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo. Ponadto, jak wskazano powyżej, decydujące jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, umożliwiające kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Pan R. S. i Wnioskodawca planują zawrzeć umowę sprzedaży składników przedsiębiorstwa R. S. Przedsiębiorcy wyodrębnią w umowie wartość ruchomości i wartość innych praw.

Sprzedawca zbędzie na rzecz Wnioskodawcy szczegółowo oznaczone w umowie sprzedaży ruchomości, składające się w całości na wyposażenie warsztatu samochodowego sprzedawcy. Umowa sprzedaży będzie obejmowała całość wyposażenia warsztatu samochodowego sprzedawcy. Wyposażenie to pozwala na prowadzenie działalności gospodarczej. Nabywca nie będzie musiał uzupełniać wyposażenia, aby kontynuować prowadzenie warsztatu. Przedmiotem sprzedaży będzie także baza klientów sprzedawcy. Sprzedawca przekaże dane klientów warsztatu w celu umożliwienia Wnioskodawcy kontynuowania świadczenia usług na rzecz tych podmiotów. Przedmiotem sprzedaży będzie numer telefonu, którym sprzedawca posługuje się przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Numer ten jest znany klientom sprzedawcy, jest udostępniony publicznie w sieci Internet i jest przypisany do prowadzonego przez sprzedającego przedsiębiorstwa – warsztatu samochodowego, stanowiąc jego składnik – umożliwiający nawiązanie i utrzymanie kontaktów z klientami. Przedmiotem sprzedaży nie będzie wierzytelność sprzedawcy z tytułu umowy najmu nieruchomości, na której prowadzony jest warsztat samochodowy sprzedawcy. Kupujący zamierza samodzielnie uzgodnić warunki najmu tej nieruchomości z wynajmującym i zawrzeć odrębną umowę z wynajmującym.

Objęte umową sprzedaży: wyposażenie, baza klientów, numer telefonu stanowią zorganizowany zespół składników majątkowych wystarczający do prowadzenia działalności gospodarczej – warsztatu samochodowego. Zespół składników materialnych i niematerialnych będących przedmiotem sprzedaży stanowi jednolitą całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym i pozwala na realizację samodzielnych zadań gospodarczych przez Wnioskodawcę.

Opis sprawy wskazuje zatem, że pomimo wyłączenia z transakcji sprzedaży wskazanych elementów (prawo do korzystania z nieruchomości oraz prawa i obowiązki wynikające z zatrudnienia pracownika), status przedsiębiorstwa nie zostanie naruszony. Wnioskodawca sam wskazał, że zamierza samodzielnie uzgodnić warunki najmu tej nieruchomości z wynajmującym i zawrzeć odrębną umowę z wynajmującym oraz że bierze pod uwagę możliwość kontynuowania zatrudnienia pracownika na podstawie odrębnych i niezależnych od planowanej umowy sprzedaży uzgodnień. Jednocześnie, jak wskazano w opisie sprawy, prowadzona przez sprzedawcę działalność zostanie zlikwidowana. Likwidacja nastąpi po transakcji sprzedaży.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy w kontekście przywołanych wyżej regulacji prawnych przy uwzględnieniu orzecznictwa TSUE prowadzi do wniosku, że w przedmiotowej sprawie sprzedaż przez Zbywcę przedsiębiorstwa spełniającego wymogi określone w art. 551¹Kodeksu cywilnego wyłączona jest spod działania ustawy o podatku od towarów i usług i w związku z tym transakcja ta nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Końcowo zauważa się, że skoro przedmiotem transakcji jest przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, to zbywany zespół składników niematerialnych i materialnych nie może zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego planowana transakcja powinna być zakwalifikowana jako sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa i z tego względu powinna podlegać wyłączeniu spod opodatkowania podatkiem VAT w oparciu o art. 6 ust. 1 ustawy, jest nieprawidłowe.

Nadmienić, należy że w zakresie dotyczącym podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Końcowo zaznacza się, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego zdarzenia przyszłego, co oznacza, że jeżeli w toku przeprowadzonego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub celno-skarbowej zostanie ustalony inny stan interpretacja nie wywoła skutku prawnego. W związku z powyższym, interpretacja traci aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy wskazać, że interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny/zdarzenie przyszłe przedstawiony przez danego podatnika. Powołane interpretacje nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa, więc zawarte w nich stanowiska organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenia postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin