Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.420.2018.1.PS
z 3 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2018 r. (data wpływu 7 czerwca 2018 r.), uzupełnionym w dniu 15 czerwca 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania stawką podatku w wysokości 23% nieodpłatnego zbycia sieci wodociągowej Φ x – jest nieprawidłowe;
• braku opodatkowania nieodpłatnego zbycia sieci kanalizacji sanitarnej Φ x1 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 15 czerwca 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania stawką podatku w wysokości 23% nieodpłatnego zbycia sieci wodociągowej Φ x oraz braku opodatkowania nieodpłatnego zbycia sieci kanalizacji sanitarnej Φ x1.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe dotyczy planowanego porozumienia pomiędzy stronami, tj. pomiędzy Gminą W., „S.” Sp. z o. o. , G. Sp. z o. o. SK oraz M. Sp. z o. o. w sprawie przejęcia od S. przez Gminę odcinka sieci wodociągowej i odcinka sieci kanalizacyjnej sanitarnej w ul. … w … . Na mocy tego porozumienia Spółka ma przekazać na rzecz Gminy nieodpłatnie sieć kanalizacji sanitarnej Φ x o długości x m, wybudowanej i przekazanej nieodpłatnie Spółce przez G. Sp. z o.o. SK w 2013 r. oraz sieć wodociągową Φ x1 o długości x1 m wybudowaną przez G. Sp. z o. o. SK i przekazaną Spółce w 2013 r. Obecnie strony podpisały list intencyjny, w którym zapowiedziały zawarcie ww. porozumienia m. in. po uzyskaniu stanowiska KAS w tej sprawie. Przedmiotem przekazania jest:

Sieć kanalizacji sanitarnej Φ x o długości x m, wybudowanej i przekazanej nieodpłatnie

Spółce przez G. Sp. z o. o. SK w 2013 r.

Wartość początkowa tego środka trwałego wynosiła 157.500,00 zł netto.

Wartość dotychczasowego umorzenia (stan na 28 lutego 2018 r.) wynosi 29.531,24 zł.

Wartość nieumorzona środka trwałego (stan na 28 lutego 2018 r.) wynosi 127.968,76 zł.

Sieć wodociągowa Φ x1 o długości x1 m , wybudowana przez G. Sp. z o. o. SK i przekazana Spółce w 2013 r. Przy czym nakłady poniesione wówczas przy budowie (przeniesieniu) stacji uzdatniania wody wraz z towarzyszącą infrastrukturą tj. między innymi siecią wodociągową były w 50% poniesione przez Spółkę, a w 50% przez G. Sp. z o.o.SK. Łączne nakłady na budowę SUW-u wyniosły 749.181,00 zł netto, z tego na kwotę 374.590,50 zł obciążono Spółkę (faktura VAT), pozostałe nakłady w wysokości 374.590,50 zł G. przekazała Spółce nieodpłatnie. Ponadto wyodrębniono wówczas jako odrębne środki trwałe trzy sieci:

1. sieć wody surowej 210 mb x 300 zł = 63.000,- zł
2. sieć wody uzdatnionej 353 mb x 150 zł = 52.950,- zł
3. sieć kanalizacji popłuczyn 50 mb x 250 zł = 12.500,- zł

Poz. Nr 2 sieć wody uzdatnionej częściowo, tj. x m ma być przedmiotem nieodpłatnego przekazania Gminie. W związku z powyższym dokonano następujących obliczeń:

• wartość początkowa środka trwałego 353 m x 150 zł = 52.950,- zł
• wartość dotychczasowego umorzenia (stan na 28.02.2018 r.) wynosi 5.846,56 zł
• wartość nieumorzona środka trwałego (stan na 28.02.2018 r.) wynosi 47.103,44 zł
• wartość początkowa środka trwałego 315 m x 150 zł = 47.250,- zł
• wartość dotychczasowego umorzenia (stan na 28.02.2018 r.) wynosi 5.217,19 zł
• wartość nieumorzona środka trwałego (stan na 28.02.2018 r.) wynosi 42.032,81 zł

Zgodnie z wyceną rzeczoznawcy majątkowego z dnia 24 kwietnia 2018 r. wartość rynkowa przedmiotowej sieci wynosi:

• sieci kanalizacji sanitarnej Φ x o długości x m - 46.200 zł;
• sieci wodociągowej Φ x1 o długości x1 m - 34.900 zł tj. łącznie 81.100 zł.

Na wyżej wymienione środki trwałe w okresie od dnia przyjęcia do użytkowania do dnia złożenia wniosku o wydanie interpretacji nie poniesiono nakładów finansowych

W związku z powyższym opisem, w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytanie.

Czy w wyniku nieodpłatnego przekazania całej ww. sieci, tj. zarówno sieci kanalizacji sanitarnej, jak i wodociągowej na rzecz Gminy W. na podstawie planowanego porozumienia, podatek VAT w wysokości 23% powinien zostać naliczony jedynie od 50 % wartości rynkowej - sieci wodociągowej Φ 150 o długości 315 m, tj. od wartości 17.450 zł. ?

Zdaniem Wnioskodawcy, w wyniku nieodpłatnego przekazania całej ww. sieci, tj. zarówno sieci kanalizacji sanitarnej, jak i wodociągowej na rzecz Gminy na podstawie planowanego porozumienia, VAT w wysokości 23% powinien zostać naliczony jedynie od 50 % wartości rynkowej - sieci wodociągowej Φ x1 o długości 1x m, tj. od wartości 17.450 zł. (wyliczenie: wartość rynkowa sieci wodociągowej 34.900 zł x 50% = 17.450 zł). Podatkiem tym natomiast nie będzie objęte przekazanie nieodpłatne sieci kanalizacji sanitarnej Φ x o długości x m o wartości 46.200 zł, albowiem sieć ta została przekazana na rzecz Spółki nieodpłatnie przez spółkę G. Sp. z o. o. SK i Spółka nie odliczała VAT od tej sieci.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania stawką podatku w wysokości 23% nieodpłatnego zbycia sieci wodociągowej Φ x1,
• prawidłowe – w zakresie braku opodatkowania nieodpłatnego zbycia sieci kanalizacji sanitarnej Φ x.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 ww. ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

• jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1 z późn. zm.), posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywą 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „(…) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa, przy uwzględnieniu wniosków płynących z wyroku NSA z dnia 14 maja 2015 r., sygn. akt I FSK 382/14 prowadzi do stwierdzenia, że nieodpłatne zbycie sieci wodociągowej Φ x1, na którą nie zostały poniesione nakłady na jej ulepszenie, będzie korzystało – wbrew stanowisku Spółki – ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż z treści wniosku wynika, że dostawa dokonana zostanie po pierwszym zasiedleniu w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy i po upływie 2 lat od tego zasiedlenia.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania zbycia sieci wodociągowej Φ x1 kwotą podatku w wysokości 23% należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast nieodpłatne zbycie sieci kanalizacji sanitarnej Φ x, przy uwzględnieniu art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy, nie będzie – jak słusznie wskazała Spółka – podlegało opodatkowaniu, gdyż sieć została nabyta nieodpłatnie i przy jej nabyciu nie przysługiwało Spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania zbycia sieci wodociągowej Φ x należało uznać za prawidłowe.

Należy podkreślić, że w kompetencji organu interpretacyjnego nie leży dokonywanie oceny kwotowej wartości planowanej transakcji. Wynika to z faktu, że analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych, a zwłaszcza kwestia wartości dokonanych transakcji, nie mieści się w ramach postępowania określonego w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny.

Z powyższych przepisów wynika, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów. Wobec powyższego załączone do wniosku dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy, a oceny stanowiska Spółki dokonano wyłącznie na podstawie opisu zdarzenia przyszłego zawartego we wniosku i jego uzupełnieniu.

Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.