Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.143.2018.2.MS
z 10 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 maja 2018 r. (data wpływu 1 czerwca 2018 r.), uzupełnionym pismem z 12 lipca 2018 r. (data wpływu 17 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i rozliczenia usług szkoleniowych - jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i rozliczenia usług szkoleniowych. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z 12 lipca 2018 r. (data wpływu 17 lipca 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr 0111-KDIB3-3.4012.143.2018.1.MS z 4 lipca 2018 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (uzupełniony pismem z 12 lipca 2018 r.):

Spółka posiada klientów z Polski, Unii Europejskiej oraz z krajów trzecich, zarówno osoby fizyczne jak i firmy. Spółka świadczy m.in. usługę szkoleniową, stacjonarnie prowadzoną na terenie Polski przez wykładowcę dla podmiotów:

1. Osoby fizyczne z Polski,
2. Osoby fizyczne z Krajów UE,
3. Firmy prowadzące działalność gospodarczą w Polsce,
4. Firmy z krajów Unii Europejskiej,
5. Firmy z Krajów Trzecich, a to z Rosji, USA, Ukrainy, Białorusi.
6. Osoby fizyczne z Krajów trzecich, w których to te osoby posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu,
   
   

W piśmie z 12 lipca 2018 r. w odniesieniu do usług obejmujących działalność szkoleniową, stacjonarnie prowadzoną na terenie Polski przez wykładowcę w wynajętych salach szkoleniowych, Wnioskodawca wskazał, że:

1. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT, NIP… rozliczającym się na podstawie deklaracji miesięcznych VAT-7.
   
2. Wnioskodawca prowadzi usługi szkoleniowe z tematyki Homeopatii, Paramedycyny naturalnej, Astropsychologii, Etnopsychologii, Metafizyki, Paramedycyny Chińskiej, Aromaterapii oraz sporządzania preparatów medycyny naturalnej (tj. olejków, mieszanek ziołowych).
   
3. Wnioskodawca świadczy ww. usługi szkoleniowe we własnym zakresie poprzez zatrudnionych pracowników - szkoleniowców na podstawie umowy o pracę, jak również zatrudnia szkoleniowców na podstawie umów cywilno-prawnych.
   
4. Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty.
   
5. Wnioskodawca nie prowadzi usług szkoleniowych jako jednostka objęta systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.
   
6. Świadczone usługi przez Wnioskodawcę w przedmiotowym zakresie nie są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego.
   
7. Usługi szkoleniowe prowadzone przez wnioskodawcę nie są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.
   
8. Usługi szkoleniowe w przedmiotowym zakresie nie są świadczone w ramach uzyskanej przez wnioskodawcę akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.
   
9. Świadczone usługi szkoleniowe przez Wnioskodawcę nie są finansowane ze środków publicznych. Uczestnicy finansują w 100% szkolenia ze środków własnych - niepublicznych.
   
10. Świadczone usługi szkoleniowe przez Wnioskodawcę nie są finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych. Uczestnicy finansują w 100% szkolenia ze środków własnych.
    
    

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka prawidłowo nalicza podatek należny od świadczonych usług? A to czy prawidłowo intepretuje Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług, z rozróżnieniem na typ usługi oraz odbiorcę usługi, a to na działalność szkoleniową, stacjonarnie prowadzoną na terenie Polski przez wykładowcę.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w piśmie z 12 lipca 2018 r.), Spółka świadcząc poszczególne rodzaje usług, rozlicza podatek VAT należny w poniższy sposób:

Działalność szkoleniową, prowadzona stacjonarnie na terenie Polski przez wykładowcę dla podmiotów:

1. Osoby fizyczne z Polski, opodatkowywane w Polsce ze stawką VAT 23%, zgodnie z art. 28c,
2. Osoby fizyczne z Krajów UE, opodatkowywane w Polsce ze stawką VAT 23% zgodnie z art. 28c,
3. Firmy prowadzące działalność gospodarczą w Polsce, opodatkowywane w Polsce ze stawką VAT 23% zgodnie z art. 28b,
4. Firmy z krajów Unii Europejskiej, opodatkowywane na zasadzie odwrotnego obciążenia wykazując stawkę VAT N/p, jako nie podlega w Polsce, a podlega rozliczeniu przez nabywcę zgodnie z odwrotnym obciążeniem. Wykazując zawarte usługi na informacji podsumowującej VAT-UE zgodnie z art. 28b,
5. Firmy z Krajów Trzecich, a to z Rosji, USA, Ukrainy, Białorusi, opodatkowywane VAT na zasadzie odwrotnego obciążenia wykazując stawkę N/p, jako nie podlega w Polsce, a podlega rozliczeniu przez nabywcę zgodnie z odwrotnym obciążeniem zgodnie z art. 28b,
6. Osoby fizyczne z Krajów trzecich, w których to te osoby posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, opodatkowywane w Polsce ze stawką VAT 23% zgodnie z art. 28c.
   
   

Działalność szkoleniowa, prowadzona stacjonarnie na terenie Polski przez zatrudnionego u Wnioskodawcy wykładowcę w wynajmowanych lokalach na terenie Polski, świadcząc usługi szkoleniowe nie objęte podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, świadczone przez Wnioskodawcę niebędącego jednostką objętą systemem oświaty i nie posiadającym akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty i nie finansowane ze środków publicznych dla:

1. Osoby fizyczne uczestnicy szkolenia z Polski - Wnioskodawca stoi na stanowisku, że należy opodatkować usługę szkoleniową w Polsce ze stawką podatku należnego VAT 23%, zgodnie z art. 28c Wnioskodawca rozpoznaje miejsce opodatkowania na rzecz nie podatnika (osoby fizycznej) jako miejsce, gdzie usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, a to: Polska. Po zakończonej usłudze szkolenia zdaniem Wnioskodawcy, powinien zostać wystawiony dla osób szkolących paragon fiskalny/faktura VAT imienna dokumentująca sprzedaż usług szkoleniowych na terytorium kraju ze stawką podatku należnego VAT 23%.
2. Osoby fizyczne uczestnicy szkolenia z Krajów UE - Wnioskodawca stoi na stanowisku, że należy opodatkować usługę szkoleniową w Polsce ze stawką podatku należnego VAT 23%, zgodnie z art. 28c, Wnioskodawca rozpoznaje miejsce opodatkowania na rzecz nie podatnika (osoby fizycznej) jako miejsce, gdzie usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, a to: Polska. Po zakończonej usłudze szkolenia zdaniem Wnioskodawcy, powinien zostać wystawiony dla osób szkolących paragon fiskalny/faktura VAT imienna dokumentująca sprzedaż usług szkoleniowych na terytorium kraju ze stawką podatku należnego VAT 23%.
3. Firmy zarejestrowane posiadające siedzibę i prowadzące działalność gospodarczą w Polsce, zlecające Wnioskodawcy usługę szkoleniową - Wnioskodawca stoi na stanowisku, że należy opodatkować usługę szkoleniową w Polsce ze stawką podatku należnego VAT 23%, zgodnie z art. 28b. Wnioskodawca rozpoznaje miejsca opodatkowania na rzecz podatnika jako miejsce, gdzie podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i la, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n, a to Polska. Po zakończonej usłudze szkolenia zdaniem Wnioskodawcy, powinna zostać wystawiona dla zleceniodawcy, a to firmy posiadającej siedzibę na terytorium Polski faktura VAT dokumentująca sprzedaż usług szkoleniowych na terytorium kraju ze stawką podatku należnego VAT 23%.
4. Firmy z krajów Unii Europejskiej nieposiadających siedziby na terytorium Polski, zlecające Wnioskodawcy usługę szkoleniową - Wnioskodawca stoi na stanowisku, że należy opodatkować usługę szkoleniową na zasadzie odwrotnego obciążenia wykazując stawkę podatku należnego VAT N/p, jako nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce, a podlega rozliczeniu podatek VAT przez nabywcę zgodnie z odwrotnym obciążeniem. Zdaniem Wnioskodawcy zawarte usługi winny być wykazane na informacji podsumowującej VAT-UE zgodnie z art. 28b rozpoznając miejsce opodatkowania na rzecz podatnika jako miejsce, gdzie podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i la, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n, a to Kraj pochodzenia usługobiorcy. Po zakończonej usłudze szkolenia zdaniem Wnioskodawcy, powinna zostać wystawiona dla zleceniodawcy, a to firmy nie posiadającej siedziby na terytorium Polski faktura VAT dokumentująca eksport usług na terytorium kraju usługobiorcy ze stawką podatku należnego VAT N/P wraz z adnotacją „Odwrotne obciążenie/Reverse Charge” wraz z wykazaniem powyższych usług na informacji podsumowującej VAT-UE.
5. Firmy z Krajów Trzecich nieposiadających siedziby na terytorium Polski, zlecająca Wnioskodawcy usługę szkoleniową - Wnioskodawca stoi na stanowisku, że należy opodatkować usługę szkoleniową na zasadzie odwrotnego obciążenia wykazując stawkę podatku należnego VAT N/p, jako nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce, a podlega rozliczeniu podatek VAT przez nabywcę zgodnie z odwrotnym obciążeniem. Zdaniem Wnioskodawcy zawarte usługi posiadając miejsce opodatkowania zgodnie z art. 28b na rzecz podatnika jako miejsce, gdzie podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i la, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n, a to Kraj pochodzenia usługobiorcy. Po zakończonej usłudze szkolenia zdaniem Wnioskodawcy, powinna zostać wystawiona dla zleceniodawcy, a to firmy nie posiadającej siedziby na terytorium Polski faktura VAT dokumentująca eksport usług na terytorium kraju usługobiorcy ze stawką podatku należnego VAT N/P wraz z adnotacją „Odwrotne obciążenie/Reverse Chargeę.
6. Osoby fizyczne z Krajów trzecich, w których to te osoby posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, uczestniczące w szkoleniu - Wnioskodawca stoi na stanowisku, że należy opodatkować usługę szkoleniową w Polsce ze stawką podatku należnego VAT 23%, zgodnie z art. 28c Wnioskodawca rozpoznaje miejsce opodatkowania na rzecz nie podatnika (osoby fizycznej) jako miejsce, gdzie usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, a to: Polska. Po zakończonej usłudze szkolenia zdaniem Wnioskodawcy, powinien zostać wystawiony dla osób szkolących paragon fiskalny/faktura VAT imienna dokumentująca sprzedaż usług szkoleniowych na terytorium kraju ze stawką podatku należnego VAT 23%.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z zastrzeżeniem art. 2a).

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy – na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym – miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Odrębny sposób określania miejsce świadczenia usług przewidziano dla usług świadczonych dla usługobiorców niebędących podatnikami.

Stosownie do art. 28c ust. 1-3 ustawy miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i art. 28h-28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone ze stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy znajdującego się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

W przypadku gdy usługodawca nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Mając na uwadze, że dla usług szkoleniowych nie przewidziano szczególnego miejsca ich świadczenia, do określenia miejsca świadczenia tych usług zastosowanie znajdą przepisy art. 28b i 28c.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca świadczy usługi szkoleniowe dla podatników oraz podmiotów nie będących podatnika: z Polski, z innych państw członkowski i z krajów trzecich.

Mając na uwadze ww. przepisy należy stwierdzić, że miejscem świadczenia (a tym samym opodatkowania) usług szkoleniowych w przypadku ich świadczenia na rzecz:

• podatników mających siedzibę na terytorium kraju - będzie Polska,
• podatników z innych państw członkowskich oraz z państw trzecich będzie terytorium państwa w którym usługobiorca ma siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności, jeśli usługa będzie świadczona dla tego miejsca,
• podmiotów niebędących podatnikami posiadającymi miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium kraju lub na terytorium Unii Europejskiej (w kraju innym niż Polska) oraz podmiotów posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu w krajach trzecich, będą podlegały opodatkowaniu w miejscu, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, czyli terytorium Polski.
  
  

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia miejsca świadczenia usługi szkoleniowej jest prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

-oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

-oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Analizując możliwość zastosowania zwolnienia z opodatkowania świadczonych przez dany podmiot, niebędący uczelnią czy jednostką naukową Polskiej Akademii Nauk lub jednostką badawczo-rozwojową, usług szkoleniowych należy w pierwszej kolejności zbadać czy w sprawie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy, bowiem w przypadku zastosowania zwolnienia w oparciu o ww. przepis brak jest podstaw do dalszego badania spełnienia bądź nie warunków określonych w przepisach art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, bowiem odnosi się on do usług innych niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca podał, że nie jest jednostką objętą systemem oświaty. Wnioskodawca usług szkoleniowych świadczonych na rzecz wskazanych podmiotów nie świadczy zatem jako jednostka systemu oświaty. Wnioskodawca nie jest również uczelnią, jednostką naukową Polskiej Akademii Nauk oraz jednostką badawczo-rozwojową. Zatem zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania, należy więc w dalszej kolejności zbadać zaistnienie przesłanek przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Należy bowiem zauważyć, że powołane wyżej przepisy prawa podatkowego przewidują również zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowane w całości lub w części ze środków publicznych.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi usługi szkoleniowe z tematyki Homeopatii, Paramedycyny naturalnej, Astropsychologii, Etnopsychologii, Metafizyki, Paramedycyny Chińskiej, Aromaterapii oraz sporządzania preparatów medycyny naturalnej (tj. olejków, mieszanek ziołowych). Wnioskodawca świadczy ww. usługi szkoleniowe we własnym zakresie poprzez zatrudnionych pracowników - szkoleniowców na podstawie umowy o pracę, jak również zatrudnia szkoleniowców na podstawie umów cywilno-prawnych. Świadczone usługi przez Wnioskodawcę w przedmiotowym zakresie nie są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego. Usługi szkoleniowe prowadzone przez wnioskodawcę nie są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Usługi szkoleniowe w przedmiotowym zakresie nie są świadczone w ramach uzyskanej przez wnioskodawcę akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Świadczone usługi szkoleniowe przez Wnioskodawcę nie są finansowane ze środków publicznych. Uczestnicy finansują w 100% szkolenia ze środków własnych - niepublicznych. Świadczone usługi szkoleniowe przez Wnioskodawcę nie są finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych. Uczestnicy finansują w 100% szkolenia ze środków własnych.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe nie spełniają definicji usług kształcenia (przekwalifikowania) zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednocześnie jak wskazał Wnioskodawca w sprawie nie został spełniony żaden z warunków wskazanych w pkt 29a, 29b i 29c art. 43 ust. 1 ustawy o VAT. W związku z powyższym uznać należy, że Wnioskodawcy w związku ze świadczonymi usługami nie przysługuje zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a, b i c ustawy.

W konsekwencji w przedmiotowej sprawie świadczone przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe, stacjonarnie prowadzone na terenie Polski, stanowić będą usługi podlegające opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, jednak tylko w przypadku, jeżeli miejsce świadczenia a zarazem opodatkowania tych usług będzie terytorium Polski.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że świadczenie skazanych we wniosku usług szkoleniowych na rzecz:

• podmiotów będących podatnikami posiadających siedzibę na terytorium kraju, będzie podlegało opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 23%,
• podmiotów będących podatnikami, posiadających siedzibę na terytorium Unii Europejskiej albo poza terytorium Unii Europejskiej, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju,
• podmiotów niebędących podatnikami posiadającymi miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium kraju lub na terytorium Unii Europejskiej oraz podmiotów posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu w krajach trzecich, będą czynnościami, które będą podlegały opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 23%.
  
  

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania usług szkoleniowych jest prawidłowe.

Przechodząc z kolei do sposobu dokumentowania przedmiotowych usług świadczonych przez Wnioskodawcę stwierdzić należy, że zgodnie z art. 106a pkt 2 ustawy, przepisy rozdziału 1 działu XI stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.
   
   

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

-jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 12 i 18 ustawy faktura powinna zawierać m.in.:

1. stawkę podatku;
2. w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”.
   
   

Z kolei w świetle art. 106e ust. 5 pkt 1 i 2 ustawy, faktura może nie zawierać:

• w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a – danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12-14;
• w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. b – danych określonych w ust. 1 pkt 5 i 12-14.
  
  

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą lub ustawą o VAT”. W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Przez sprzedaż rozumie się – zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy – odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem kryterium decydującym o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy towarów lub wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Podatnicy dokonujący sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są zobowiązani do przestrzegania zasad zawartych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363), zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie kas rejestrujących”.

Podatnicy prowadzą ewidencję każdej sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej, wyłącznie przy użyciu kas, które mają potwierdzenie, że kasa spełnia funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteria i warunki techniczne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy (§ 3 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących).

Natomiast zgodnie § 2 pkt 12, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym – rozumie się przez to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

W myśl § 6 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy prowadząc ewidencję wydają nabywcy, bez jego żądania paragon fiskalny.

Świadczone przez Wnioskodawcę stacjonarnie na terenie Polski usługi szkoleniowe na rzecz osób fizycznych z Polski, osób fizycznych z krajów UE, firm prowadzących działalność gospodarczą w Polsce, osób fizycznych z krajów trzecich, podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Zatem Wnioskodawca ma obowiązek dokumentowania świadczonych usług szkoleniowych na rzecz firm prowadzących działalność gospodarczą w Polsce fakturą VAT. W przypadku świadczenia usług na rzecz podmiotów nie będących podatnika (niezależnie od kraju zamieszkania czy siedziby) Wnioskodawca winien dokumentować świadczone usługi paragonem fiskalnym (ewentualnie faktura VAT na żądanie nabywcy).

Natomiast usługi szkoleniowe świadczone na rzecz firm z Unii Europejskiej lub spoza Unii Europejskiej w związku z tym, że przedmiotowe usługi nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, to Wnioskodawca ma obowiązek wystawić fakturę za wykonaną usługę bez wykazania podatku należnego. Przy czym zauważyć należy, iż Wnioskodawca jako dodatkowy zapis może na fakturze umieścić określenie „NP”, bowiem przepisy nie sprzeciwiają się umieszczaniu na fakturze dodatkowych adnotacji. Natomiast w sytuacji gdy ww. podmioty będą obowiązani do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze faktura powinna zawierać wyrazy „odwrotne obciążenie” , dla kontrahentów mających siedzibę działalności gospodarczej zarówno w krajach Unii Europejskiej jak i poza Unią, niezależnie od stawki podatku obowiązującej w kraju usługobiorcy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie dokumentowania sprzedaży usług na rzecz klientów w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Przechodząc z kolei do wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie wykazywania wartości przedmiotowych usług w informacji podsumowującej należy wskazać, że zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca – zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.

W sytuacji gdy przedmiotowe usługi szkoleniowe, do których stosuje się art. 28b ustawy, świadczone na rzecz usługobiorców z krajów Unii Europejskiej nie podlegają zwolnieniu od podatku od wartości dodanej ani nie są opodatkowane stawką 0% na terytorium kraju kontrahenta z Unii Europejskiej, to Wnioskodawca jest zobowiązany do wykazania tych usług w informacji podsumowującej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązku wykazania świadczonych usług na rzecz podatników z Unii Europejskiej w informacji podsumowującej uznaje się za prawidłowe.

Oceniając stanowisko Wnioskodawcy uznać należy je za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywiste stany faktyczne sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywały się będą z opisem zdarzeń przyszłych podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Informuje się, że w zakresie opodatkowania i rozliczenia usług w zakresie organizacji konferencji oraz w zakresie usług e-learnigowych wydano odrębne rozstrzygnięcia.

W tym miejscu także należy zaznaczyć, że interpretacja indywidualna to odpowiedź na konkretne pytanie/pytania dotyczące podatków, dlatego wywołuje ona wyłącznie skutki w sferze podatkowej, a nie żadnej innej. Zgodnie z przepisami organ podatkowy jest przy tym związany treścią wniosku, nie ma natomiast uprawnień ani nawet możliwości badania prawdziwości faktów czy stwierdzeń, podawanych przez Wnioskodawcę. Formułując odpowiedź organ podatkowy polega więc wyłącznie na tym, co wskazał Wnioskodawca we wniosku i nie sprawdza legalnych aspektów jego działalności. Uzyskanie interpretacji podatkowej nie rozstrzyga więc o legalności danej działalności.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.