Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.232.2018.1.MJ
z 14 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 7 czerwca 2018 r. (data wpływu 18 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy wskazane we wniosku przychody stanowią przychody z działalności rolniczej, nieopodatkowane podatkiem dochodowym od osób prawnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2018 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy wskazane we wniosku przychody stanowią przychody z działalności rolniczej, nieopodatkowane podatkiem dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, Spółka z o.o. (dalej: „Spółka”) prowadzi działalność rolniczą polegającą m.in. na uprawie zbóż, roślin strączkowych i roślin oleistych, w tym uprawy roślin wieloletnich i innych niż wieloletnie.

Ponadto Spółka prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą i główne przychody osiąga ze sprzedaży płodów rolnych. Z chwilą zlikwidowania z dniem 1 stycznia 2018 r. zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych z art. 17 ust. 1 pkt 4e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) dot. dochodów uzyskanych z działalności pozarolniczej, Spółka zobowiązana została do właściwego rozpoznawania przychodów z działalności rolniczej i pozarolniczej. Ma to bowiem kluczowe znaczenie dla kwestii opodatkowania uzyskiwanych przychodów.

1. Mając na uwadze powyższe, Spółka uzyskuje w ramach swojej działalności poszczególne kategorie przychodów (stan faktyczny):
   
   1. dzierżawa posiadanych gruntów rolnych innym podmiotom z przeznaczeniem na działalność rolniczą,
   2. dzierżawa gruntów rolnych zabudowanych budynkami gospodarstwa rolnego innym podmiotom z przeznaczeniem na działalność rolniczą.
   
   
2. Spółka rozważa ponadto w przyszłości rozszerzenie działalności i możliwym jest, iż uzyskiwać będzie inne kategorie przychodów takie jak (zdarzenie przyszłe):
   
   1. najem maszyn i urządzeń własnych innym podmiotom z przeznaczeniem na działalność rolniczą (bez świadczenia usługi tymi maszynami, wyłącznie najem sprzętu),
   2. świadczenie usług rolniczych (orka, zbiór plonów i inne prace polowe) innym podmiotom,
   3. sprzedaż własnych środków trwałych wykorzystywanych dotąd w działalności rolniczej (maszyny rolnicze, ciągniki rolnicze itp.).
   
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Które z powyższych rodzajów przychodów Spółka może określić jako przychody z działalności rolniczej na tle ustawy o CIT (w wyniku czego ustawa o CIT nie znajdzie wobec nich zastosowania i nie będą one opodatkowane)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w zdarzeniu przyszłym oraz stanie faktycznym opisanym na wstępie, uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z tytułu: dzierżawy gruntów rolnych (zabudowanych i niezabudowanych) oraz najmu i sprzedaży maszyn i urządzeń rolniczych przeznaczonych na cele rolnicze, a także usług rolniczych świadczonych w przyszłości podmiotom zewnętrznym – są przychodami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem CIT w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2018 r.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), działalność rolniczą w rozumieniu ust. 1 pkt 1 przywołanej ustawy stanowi działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc – w przypadku roślin,
2. 16 dni – w przypadku wysoko intensywnego tuczu specjalizowanego gęsi i kaczek,
3. 6 tygodni – w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące – w przypadku pozostałych zwierząt, licząc od dnia nabycia
   
   

Ponadto, zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Uchylenie zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 4e ustawy CIT skutkuje tym, iż dochody z każdej innej działalności niż działalność rolnicza, będą podlegały opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostaną przeznaczone na działalność rolniczą czy nie.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że w przedstawionym zakresie (szczególnie najmu/sprzedaży maszyn i dzierżawy gruntów rolnych), Wnioskodawca tytułem działalności rolniczej uzyskuje przychody stricte z działalności rolniczej i w tym tylko celu prowadzi lub zamierza rozszerzyć swoją działalność. Wobec tego w jego ocenie, do tych przychodów Wnioskodawca nie jest obowiązany stosować przepisów ustawy o CIT.

Wnioskodawca prowadzi zatem działalność rolniczą w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o CIT, przy czym działalność rolnicza jest przeważającym przedmiotem działalności Wnioskodawcy. Wnioskodawca uzyskuje przychody z dzierżawy gruntów rolnych, na których prowadzona jest działalność rolnicza i wydzierżawia grunty rolne na rzecz podmiotów zewnętrznych, które również wykorzystują ww. grunty na cele rolnicze. Stąd tez w ocenie Wnioskodawcy nie ma podstaw, aby osiągane w ten sposób przychody zostały wykluczone spod wyłączenia z opodatkowania i zaliczenia ich do innego źródła aniżeli działalność rolnicza.

Przywołany art. 2 ust. 2 ustawy o CIT nie wskazuje, kto de facto powinien prowadzić działalność rolniczą, aby przychody zostały wyłączone z przepisów ustawy o CIT. Ponadto, sama struktura art. 2 ustawy o CIT wskazuje, że ma on charakter wyłączenia przedmiotowego. Oznacza to, że wyłączeniu z opodatkowania CIT podlega przychód z działalności rolniczej, a nie podmiot który ją wykonuje.

Dlatego też w ocenie Wnioskodawcy, przychodem z działalności rolniczej jest przychód dzierżawcy prowadzącego działalność w zakresie objętym definicją działalności rolniczej zawartej w art. 2 ust. 2 ustawy o CIT.

Ad A. Dzierżawa gruntów rolnych na cele rolnicze (zabudowanych i niezabudowanych) – stan faktyczny.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychodem z działalności rolniczej może być również przychód w postaci czynszu dzierżawnego pod warunkiem jednak, że dzierżawione grunty wykorzystywane są wyłącznie w działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 ust. 2 ustawy o CIT.

Ponadto, zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o CIT, przyjmując zdefiniowaną w tym przepisie działalność za źródło przychodów, zasadne jest uznanie wszystkich przychodów Wnioskodawcy z powyższego źródła (w tym również uzyskanych przychodów z najmu maszyn i urządzeń oraz dzierżawy gruntów rolnych czy usług rolniczych na rzecz podmiotów zewnętrznych), za przychody z działalności rolniczej.

Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że w opublikowanych przez Ministerstwo Finansów (dalej: „MF”) wyjaśnieniach z dnia 12 lipca 2017 r. (nr dokumentu 4711/K), MF wskazało przykładowy katalog przychodów, które są zaliczane do przychodów z działalności rolniczej, a więc wolne od podatku dochodowego, m.in.;

• odszkodowania za szkody w uprawach rolnych lub środkach trwałych służących działalności rolniczej,
• zwrot podatku akcyzowego zawartego w cenie oleju napędowego wykorzystywanego do produkcji rolnej,
• różnice kursowe związane ze spłatą zobowiązań dotyczących działalności rolniczej (np. z tytułu dostaw surowców do produkcji rolnej, pożyczek uzyskanych na działalność rolniczą; należy pamiętać, że niektórzy rolnicy prowadzą księgi rachunkowe),
• środki produkcji przekazane członkom grupy producentów rolnych; zarówno przychody członków grupy producentów rolnych pochodzące ze sprzedaży produktów rolnych oraz z tytułu nieodpłatnie przekazanych im środków produkcji, służących do wytworzenia produktów rolnych, dla których ta grupa została utworzona, należałoby uznać za stanowiące przychody z działalności rolniczej prowadzonej w ich gospodarstwach rolnych,
• przychody ze sprzedaży obornika, jako produktu ubocznego prowadzonej działalności rolniczej,
• przychody z tytułu odsetek za zwłokę od kontrahenta w związku z zapłatą po terminie należności dotyczących działalności rolniczej,
• przychody z uprawy wierzby energetycznej jak również dopłaty bezpośrednie otrzymane w związku z uprawą wierzby energetycznej,
• przychody z produkcji sadowniczej,
• przychody ze sprzedaży wyprodukowanej trawy – trawa rolowana, przychody z dzierżawy gruntów na cele rolnicze, przychody z suszenia warzyw z własnych upraw,
• przychody ze sprzedaży sprasowanej słomy pochodzącej z własnego gospodarstwa rolnego,
• przychody z hodowli strusi, chyba że okres ich przetrzymywania jest krótszy, niż zakłada ustawa,
• przychody z hodowli małpek; do działów specjalnych produkcji rolnej nie zalicza się hodowli małp, bowiem w Tabeli rodzajów i rozmiarów działów specjalnych produkcji rolnej oraz norm szacunkowych dochodu rocznego, w specyfice rodzajowej tego typu hodowla nie została wymieniona,
• przychody z hodowli ślimaków afrykańskich,
• przychody z hodowli karaczanów, o ile w istocie nie są one zaliczane do entomofagów,
• przychody z hodowli much plujek,
• przychody z uprawy roślin i hodowli krewetek, przychody z chowu i hodowli zajęcy.
  
  

Resort Finansów wskazał także przykładowy katalog przychodów, od których podatek należy rozliczyć, mimo, że te są związane z posiadanym gospodarstwem rolnym, np.:

• przychody ze sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego jeżeli sprzedaż ta następuje przed pięcioma laty od ich nabycia, w tym także doraźna sprzedaż środków trwałych gospodarstwa będących nieruchomościami,
• działalność w zakresie przetwórstwa rolnego i spożywczego,
• usługi związane z produkcją roślinną i zwierzęcą oraz inne związane z gospodarką rolniczą,
• usługi związane z ciągnikami i maszynami rolniczymi oraz urządzeniami dla rolnictwa,
• odsetki od środków pieniężnych na rachunkach bankowych (tzw. „podatek Belki”),
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze,
• opieka nad stawem,
• sprzedaż gliny, piasku, żwiru, które są wydobywane przy budowie zbiorników wodnych osiągane przez rolników. Nie stanowi też przychodu z działalności rolniczej (a więc jest opodatkowany) przychód ze sprzedaży usuniętych z otoczenia stawu drzew i gałęzi,
• zbycie lub wydzierżawienie prawa do przyznanej indywidualnej kwoty mlecznej,
• przychód powstały w wyniku przedawnionych zobowiązań pochodzących z działalności rolniczej,
• czynność przetrzymywania zakupionego ziarna zbóż, jego suszenia i czyszczenia w sytuacji przeznaczenia do działalności o charakterze przetwórczym (np. działalności gorzelniczej),
• przychód pochodzący ze środków pomocowych realizowanych w ramach wspólnej Polityki Rolnej UE w zakresie określonym przepisami dot. organizacji rynków: owoców i warzyw, chmielu, tytoniu oraz suszu paszowego.
  
  

Wprawdzie powyższe wyjaśnienia dotyczyły przychodów na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 200 ze zm., dalej: „ustawa o PIT”), ale Wnioskodawca pragnie podkreślić, że zarówno ustawa o PIT oraz ustawa o CIT zawiera identyczną definicję działalności rolniczej oraz zakres wyłączeń przedmiotowych od opodatkowania podatkiem dochodowym, o czym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 obu ustaw podatkowych.

Wobec powyższego, otrzymane kwoty tyt. m.in. czynszu najmu i/lub dzierżawy, stanowią przysporzenie mające swe źródło bezpośrednio w działalności rolniczej i mając na względzie treść art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przepisy tej ustawy nie znajdą do nich zastosowania, wobec czego wyłączone są spod opodatkowania CIT. Szczególnie, w przypadku dzierżawy gruntu rolnego (spełniającego definicję gospodarstwa rolnego), przeznaczonego na działalność rolniczą, przychód uzyskany z tytułu czynszu dzierżawy tego gruntu, nie podlega zdaniem Wnioskodawcy opodatkowaniu.

Jak przykładowo wynika z wydanej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 17 lipca 2015 r., Znak: IBPB-2-2/4511-61/15/MMa, organ uznał, że aby wydzierżawiający mógł podatku nie płacić, musiałby prowadzić działalność rolniczą na wskazanych gruntach. W uzasadnieniu organ wskazał m.in.:

Aby (...) przychód z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze nie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych to przedmiotem najmu, dzierżawy (czy też innych umów wymienionych w cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) musi być gospodarstwo rolne lub jego składniki i przedmiot ten musi być w wyniku zawartej umowy wykorzystywany na cele rolnicze.

Wprawdzie przytoczona interpretacja indywidualna była rozstrzygana na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, niemniej jednak zdaniem Wnioskodawcy, nie sposób odmówić jej analogii do zaprezentowanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego występujących u Wnioskodawcy.

Wobec powyższego, można dojść do konkluzji, iż jeżeli spełnione są łącznie poniższe przesłanki – to Wnioskodawca jako wydzierżawiający osiąga przychody wyłączone z opodatkowania na gruncie ustawy o CIT, pod warunkiem spełnienia łącznie wskazanych poniżej przesłanek:

• Podmiot (Wnioskodawca) jest właścicielem gruntu rolnego,
• Podmiot ten prowadzi działalność rolniczą i w jej zakresie wydzierżawia posiadany grunt rolny,
• Dzierżawca (Podmiot trzeci) wykorzystuje grunt rolny dla celów własnej działalności rolniczej,
  
  

W ocenie Wnioskodawcy, aby przychód z najmu, dzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze nie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, to przedmiotem najmu, dzierżawy (czy tez innych umów o podobnym charakterze) musi być gospodarstwo rolne lub jego składniki i przedmiot ten musi być w wyniku zawartej umowy wykorzystywany na cele rolnicze.

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej kwestii stwierdzić należy, że dzierżawa gruntów rolnych, sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako grunty np. orne, pastwiska trwałe, grunty zadrzewione i zakrzewione, grunty pod rowami, grunty rolne zabudowane, które stanowią gospodarstwo rolne – nie stanowi przychodów podlegających opodatkowaniu CIT.

Natomiast gdyby dzierżawa dotyczyła gruntów skalsyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako lasy i nieużytki, które nie stanowią gospodarstwa rolnego ani jego części składowej w rozumieniu ustawy o podatku rolnym, wówczas czynsz dzierżawny stanowiłby źródło przychodów podlegających opodatkowaniu CIT W tej części zatem przychód uzyskiwany z dzierżawy podlegałby opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Ad. B. Najem/sprzedaż maszyn i urządzeń rolniczych oraz świadczenie usług rolniczych – zdarzenie przyszłe.

Mając na uwadze powyższe, w pierwszej kolejności należy wskazać, że najem/sprzedaż podmiotom zewnętrznym prowadzącym również działalność rolniczą, sprzętu rolniczego (maszyn i/lub urządzeń), jest związany z wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością rolniczą. Jeżeli sprzęt ten nie był wykorzystywany na pozostałą działalność gospodarczą – to jego zdaniem nie można odmówić kwalifikacji przychodów osiągniętych z najmu lub sprzedaży ww. maszyn i urządzeń, do działalności wyłącznie rolniczej.

Analogicznie, jak wynika z przedstawionego stanowiska w kontekście stanu faktycznego, również planowane przez Wnioskodawcę świadczenie usług (orka, zbiór plonów i inne prace polowe) na rzecz podmiotów zewnętrznych, na gruntach rolnych i w celach rolniczych – stanowić będą przychody stricte związane z działalnością rolniczą.

Wobec powyższego, uzyskiwanego z tego tytułu przychody byłyby również wyłączone z obowiązku opodatkowania na gruncie ustawy o CIT.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, przedstawione w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym przychody uzyskiwane z tytułu: dzierżawy gruntów rolnych (zabudowanych i niezabudowanych) oraz najmu i sprzedaży maszyn i urządzeń rolniczych przeznaczonych na cele rolnicze, a także usług rolniczych świadczonych w przyszłości podmiotom zewnętrznym – są przychodami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem CIT w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2018 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), przepisów ww. ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o CIT, działalnością rolniczą w rozumieniu ust. 1 pkt 1 jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc – w przypadku roślin,
2. 16 dni – w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi i kaczek,
3. 6 tygodni – w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące – w przypadku pozostałych zwierząt

- licząc od dnia nabycia.

Z kolei z treści art. 2 ust 3 ustawy o CIT wynika, że działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

Ponieważ ustawodawca zdefiniował pojęcie działalności rolniczej, to tylko w granicach wyznaczonych zakresem owej definicji można mówić o przychodzie z tego tytułu.

Zakresu wyłączenia przedmiotowego określonego w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT nie stosuje się natomiast do przychodów wynikających z działalności związanej z działalnością rolniczą lub produkcją rolniczą. Do przychodów z działalności rolniczej zalicza się przychody pochodzące (a nie „związane”) z działalności wymienionej w art. 2 ust. 2 ww. ustawy. Wyłączenie nie ma więc zastosowania do przychodów pochodzących, np. z działalności przetwórczej płodów rolnych czy świadczenia usług związanych z działalnością rolniczą (np. dzierżawa gruntów rolnych na cele prowadzenia działalności rolniczej przez inny podmiot). Przychody z takich rodzajów działalności, jako przychody pochodzące z innej niż rolnicza działalności, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, Spółka z o.o., prowadzi działalność rolniczą polegającą m.in. na uprawie zbóż, roślin strączkowych i roślin oleistych, w tym uprawy roślin wieloletnich i innych niż wieloletnie.

Ponadto Spółka prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą i główne przychody osiąga ze sprzedaży płodów rolnych. Z chwilą zlikwidowania z dniem 1 stycznia 2018 r. zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych z art. 17 ust. 1 pkt 4e ustawy o CIT dot. dochodów uzyskanych z działalności pozarolniczej, Spółka zobowiązana została do właściwego rozpoznawania przychodów z działalności rolniczej i pozarolniczej. Ma to bowiem kluczowe znaczenie dla kwestii opodatkowania uzyskiwanych przychodów.

1. Mając na uwadze powyższe, Spółka uzyskuje w ramach swojej działalności poszczególne kategorie przychodów (stan faktyczny):
   
   1. dzierżawa posiadanych gruntów rolnych innym podmiotom z przeznaczeniem na działalność rolniczą,
   2. dzierżawa gruntów rolnych zabudowanych budynkami gospodarstwa rolnego innym podmiotom z przeznaczeniem na działalność rolniczą,
   
   
2. Spółka rozważa ponadto w przyszłości rozszerzenie działalności i możliwym jest, iż uzyskiwać będzie inne kategorie przychodów takie jak (zdarzenie przyszłe):
   
   1. najem maszyn i urządzeń własnych innym podmiotom z przeznaczeniem na działalność rolniczą (bez świadczenia usługi tymi maszynami, wyłącznie najem sprzętu),
   2. świadczenie usług rolniczych (orka, zbiór plonów i inne prace polowe) innym podmiotom,
   3. sprzedaż własnych środków trwałych wykorzystywanych dotąd w działalności rolniczej (maszyny rolnicze, ciągniki rolnicze itp.).
   
   
   

Dokonując analizy przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w kontekście przywołanych powyżej przepisów prawa podatkowego, w szczególności definicji działalności rolniczej, należy stwierdzić, iż przychody osiągane przez Wnioskodawcę z tytułu: dzierżawy gruntów rolnych (zabudowanych i niezabudowanych) oraz najmu i sprzedaży maszyn i urządzeń rolniczych przeznaczonych na cele rolnicze, a także usług rolniczych świadczonych w przyszłości podmiotom zewnętrznym, pomimo ich związku z wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością rolniczą, nie stanowią przychodów z działalności rolniczej, lecz jedynie przychody z tą działalnością związane. Przymiot „związania” z określonym źródłem przychodu, jak już wyżej wskazano, nie oznacza natomiast pochodzenia z tego źródła. Należy w tym miejscu podkreślić, że bez znaczenia jest tutaj cel dzierżawy gruntu, jak również planowany sposób użytkowania sprzedawanych bądź wynajmowanych maszyn i urządzeń.

Reasumując, stwierdzić należy, że nie można traktować opisanych we wniosku przychodów jako wyłączonych z przedmiotowego zakresu ustawy o CIT na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Ww. przychody podlegają zatem opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.