Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.311.2018.2.AG
z 21 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2018 r. (data wpływu 26 lipca 2018 r.), uzupełnionym w dniu 7 oraz 17 sierpnia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia za wykonanie świadczenia niepieniężnego na rzecz spółki przez obywatela Ukrainy;
• obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia za wykonanie świadczenia niepieniężnego na rzecz spółki przez obywatela Mołdawii;
• obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia za wykonanie świadczenia niepieniężnego na rzecz spółki przez obywatela Gruzji oraz
• obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia za wykonanie świadczenia niepieniężnego na rzecz spółki przez obywatela Białorusi,

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika: w związku z wypłatą wynagrodzenia za wykonanie świadczenia niepieniężnego na rzecz spółki przez obywatela Ukrainy, Mołdawii, Gruzji oraz Białorusi.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym pismem z dnia 3 sierpnia 2018 r., znak 0112-KDIL3-1.4011.311.2018.1.AG, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 6 sierpnia 2018 r., wniosek uzupełniono o brakującą opłatę w dniu 7 sierpnia 2018 r. Uzupełnienie pisemne wpłynęło w dniu 17 sierpnia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce posiada w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy. Do grona jej wspólników należy osoba prawna, która posiada w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy – spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Wspólnik Spółki zamierza zbyć udziały w Spółce na rzecz osób fizycznych, które są obywatelami Ukrainy, Mołdawii, Gruzji oraz Białorusi posiadającymi nieograniczony obowiązek podatkowy kolejno na Ukrainie, w Mołdawii, Gruzji oraz na Białorusi. W umowie spółki przewidziano postanowienie, na podstawie którego wspólnicy są zobowiązani do świadczenia na rzecz spółki powtarzających się świadczeń niepieniężnych na zasadzie artykułu 176 Kodeksu spółek handlowych. W związku ze świadczeniem na rzecz spółki przez wspólników takich powtarzających się świadczeń niepieniężnych spółka jest zobowiązana do wypłaty na rzecz wspólników określonego wynagrodzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy spółka wypłacająca na rzecz wspólników nieposiadających w Polsce nieograniczonego obowiązku podatkowego wynagrodzenie za świadczenie na rzecz spółki powtarzających się świadczeń niepieniężnych jest zobowiązana pobrać i odprowadzić na rachunek właściwego urzędu skarbowego zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych, o którym mowa w artykule 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, występując w charakterze płatnika, czy też wynagrodzenie wypłacane wspólnikom spółki na tej podstawie jest opodatkowane wyłącznie w kraju, w którym wspólnicy ci posiadają nieograniczony obowiązek podatkowy?
2. Czy wspólnik spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, nieposiadający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonego obowiązku podatkowego musi uzyskać certyfikat rezydencji i przekazać go spółce, aby móc skorzystać z opodatkowania wynagrodzenia jakie wypłaca mu spółka, zgodnie z powołanymi przepisami Konwencji, tj. wyłącznie w kraju zamieszkania, w którym wspólnik ten podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym o osób fizycznych (dalej u.p.d.o.f.) płatnik jest zobowiązany pobrać ryczałtowy podatek w wysokości 20% od wynagrodzeń nierezydentów wymienionych w tym przepisie tytułów. Zgodnie z ustępem 1 tego artykułu podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby fizyczne, niemających zamieszkania na terytorium Polski występuje od przychodów „z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 (...)”.

Obywatele państw zagranicznych (w tym stanie faktycznym: Ukrainy, Mołdawii, Gruzji oraz Białorusi) jak wcześniej wspomniano nie uzyskują przychodów z tytułu umowy o dzieło, bądź też z tytułu umowy zlecenia, zatem wykluczyć należy przepis art. 13 pkt 8 u.p.d.o.f. Podstawą prawną jest powołany art. 176 k.s.h., nie zaś przepisy Kodeksu cywilnego normujące umowę zlecenia i umowę o dzieło.

Art. 13 pkt 7 u.p.d.o.f. określa przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych. Wynagrodzenie wypłacane wspólnikom spółki za świadczenie na jej rzecz powtarzających się świadczeń niepieniężnych nie należy do tego katalogu. Wspólnicy ci nie wchodzą w skład zarządu, rady nadzorczej, komisji lub innych organów stanowiących spółki.

W konsekwencji należy uznać, że przychód uzyskany przez wspólników spółki z tytułu wynagrodzenia za świadczone przez nich na rzecz spółki powtarzające się świadczenia niepieniężne, zakwalifikować należy jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f..

Jako, że przychody z innych źródeł nie zostały wymienione w katalogu źródeł przychodów, do których ma zastosowanie regulacja zawarta w artykule 29 ust. 1 u.p.d.o.f. spółka nie ma obowiązku pobrania od wynagrodzenia wypłacanego wspólnikowi spółki, który świadczy na jej rzecz powtarzające się świadczenia niepieniężne, zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych w wysokości 20%.

Brak zastosowania do takich wspólników dyspozycji artykułu 29 ust. 1 u.p.d.o.f. nie obliguje spółki do żądania od wspólników, będących nierezydentami, przedstawienia ich certyfikatu rezydencji, który potwierdzałby opodatkowanie takich wspólników od całości ich dochodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) w kraju innym niż Polska. Zgodnie bowiem z art. 29 ust. 2 u.p.d.o.f. gdzie przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zgodnie bowiem z zapisami:

• art. 21 ust. 1 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (dalej: Konwencja PL-UA),
• art. 21 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Mołdowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (dalej: Konwencja PL-MD),
• art. 22 ust. 1 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Gruzji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (dalej: Konwencja PL-GE),
• art. 21 ust. 1 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białoruś w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (dalej: Konwencja PL-BY),

dochody uzyskiwane przez wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z tytułu świadczenia na rzecz spółki powtarzających się świadczeń niepieniężnych stanowią inne dochody w rozumieniu wyżej powołanych przepisów Konwencji. Przepisy te przewidują jednakową zasadę, iż dochody, które nie są regulowane przez wcześniejsze przepisy poszczególnych Konwencji, są opodatkowane wyłącznie w kraju miejsca zamieszkania tych osób. Prowadzi to zatem do konkluzji, iż przychody te nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia za wykonanie świadczenia niepieniężnego na rzecz spółki przez obywatela Ukrainy;
• obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia za wykonanie świadczenia niepieniężnego na rzecz spółki przez obywatela Mołdawii;
• obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia za wykonanie świadczenia niepieniężnego na rzecz spółki przez obywatela Gruzji oraz
• obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia za wykonanie świadczenia niepieniężnego na rzecz spółki przez obywatela Białorusi

– jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Źródła przychodów ustawodawca w sposób enumeratywny wyszczególnił w art. 10 ust. 1 ww. ustawy, a wśród nich w pkt 9 zostały wymienione inne źródła.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie sformułowania „w szczególności” oznacza, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy obowiązków Spółki związanych z wypłatą wynagrodzenia z tytułu wykonywania przez udziałowców będących rezydentami podatkowymi na Ukrainie, w Mołdawii, w Gruzji oraz na Białorusi powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki, a także konieczności przedłożenia Spółce przez wspólników mających rezydencję podatkową w ww. krajach certyfikatu rezydencji w celu możliwości skorzystania z opodatkowania wynagrodzenia jakie wypłaca im Spółka wyłącznie w kraju zamieszkania, w którym dany wspólnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Na podstawie art. 176 § 1 ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577, z późn. zm.), jeżeli wspólnik ma być zobowiązany do powtarzających się świadczeń niepieniężnych, w umowie spółki należy oznaczyć rodzaj i zakres takich świadczeń. Wynagrodzenie wspólnika za takie świadczenia na rzecz spółki jest wypłacane przez spółkę także w przypadku, gdy sprawozdanie finansowe nie wykazuje zysku. Wynagrodzenie to nie może przewyższać cen lub stawek przyjętych w obrocie (§ 2). W przypadku określonym w § 1 zbycie udziału, jego części lub ułamkowej części udziału, bądź obciążenie udziału, może nastąpić jedynie za zgodą spółki, o której mowa w art. 182, chyba że umowa spółki stanowi inaczej (§ 3).

Powołany wyżej przepis umożliwia tworzenie takich relacji między wspólnikiem a spółką, które pozwolą im wzajemnie odnosić określone korzyści. Dla spółki może to być pewność otrzymania w określonym czasie pewnych świadczeń, dla wspólnika możliwość zbytu świadczeń i otrzymania wynagrodzenia. Wypłacenie wynagrodzenia jest niezależne od tego, czy spółka wykazuje zysk czy też nie.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że otrzymane przez wspólników wynagrodzenie z tytułu wykonywania powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki będzie stanowić dla nich przychód z „innych źródeł”, o których mowa w art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponieważ w przedstawionym zdarzeniu przyszłym będą wypłacane wynagrodzenia z tytułu powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki (Wnioskodawcy), udziałowcom będącym rezydentami podatkowymi Ukrainy, Mołdawii, Gruzji i Białorusi, zastosowanie w sprawie znajdą odpowiednie zapisy:

• Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Kijowie w dniu 12 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r., Nr 63, poz. 269, z późn. zm.),
• Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Mołdowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie w dniu 16 listopada 1994 r. (Dz. U. z 1996 r., Nr 38, poz. 166),
• Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Gruzji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Warszawie w dniu 5 listopada 1999 r. (Dz. U. z 2006 r., Nr .248, poz. 1820),
• Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białoruś w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Mińsku w dniu 18 listopada 1992 r. (Dz. U. z 1993 r., Nr 120, poz. 534).
  
  

Zgodnie z art. 3 ust. 2 konwencji polsko-ukraińskiej, przy stosowaniu niniejszej konwencji przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej nie zdefiniowane będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmie się według prawa tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza konwencja.

W myśl art. 3 ust. 2 konwencji polsko-mołdawskiej, przy stosowaniu niniejszej konwencji przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej nie zdefiniowane będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza konwencja.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2 umowy polsko-gruzińskiej, przy stosowaniu niniejszej Umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej nie zdefiniowane, będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się zgodnie z prawem tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza Umowa.

Stosownie do treści art. 3 ust. 2 umowy polsko-białoruskiej, przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z jej kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej nie zdefiniowane ma takie znaczenie, jakie posiada zgodnie z ustawodawstwem danego Umawiającego się Państwa z w zakresie podatków, których dotyczy niniejsza umowa.

W myśl art. 21 ust. 1 Modelowej Konwencji OECD, dochody, do których nie mają zastosowania pozostałe przepisy umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w miejscu zamieszkania.

Nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w zdarzeniu przyszłym nie wchodzi w zakres art. 14 (wolne zawody) lub art. 15 (praca najemna) ww. Konwencji oraz ww. umów, stąd zastosowanie znajdzie art. 3 ust. 2 ww. Konwencji oraz ww. umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku

Zatem w sprawie będącej przedmiotem wniosku, zastosowanie znajdzie:

• art. 21 ust. 1 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, gdzie zgodnie z ww. artykułem części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a które nie zostały wymienione w poprzednich artykułach niniejszej konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie;
• art. 21 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Mołdowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, w myśl którego części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a które nie zostały wymienione w poprzednich artykułach niniejszej konwencji, podlegają opodatkowaniu w tym Państwie;
• art. 22 ust. 1 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Gruzji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, zgodnie z którym części dochodów osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, które nie zostały objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej Umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie oraz
• art. 21 ust. 1 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białoruś w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, w myśl którego części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie, nie wymienione w poprzednich artykułach niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie.
  
  

Powyższe zapisy oznaczają, że przychody uzyskiwane przez wspólników Spółki zobowiązanych do powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki, mających miejsce zamieszkania na terytorium Ukrainy, Mołdawii, Gruzji i Białorusi, nie zostały wymienione w artykułach odpowiednio: konwencji polsko-ukraińskiej, konwencji polsko-mołdawskiej, umowy polsko-gruzińskiej oraz umowy polsko-białoruskiej, a więc stanowią przychody objęte ww. przepisami i podlegają opodatkowaniu tylko: na Ukrainie, w Mołdawii, w Gruzji, na Białorusi. Tym samym przychód osiągnięty przez wspólników Spółki w ogóle nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Bez wpływu na powyższe pozostaje fakt przedłożenia lub nie przedłożenia przez obcokrajowców certyfikatów rezydencji.

Zatem, Spółka wypłacająca na rzecz wspólników nieposiadających w Polsce nieograniczonego obowiązku podatkowego wynagrodzenie za świadczenie na rzecz Spółki powtarzających się świadczeń niepieniężnych nie jest zobowiązana pobierać i odprowadzać na rachunek właściwego urzędu skarbowego zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółka nie wystąpi w charakterze płatnika. Wynagrodzenie wypłacane wspólnikom Spółki na ww. podstawie jest bowiem opodatkowane wyłącznie w kraju, w którym wspólnicy ci posiadają nieograniczony obowiązek podatkowy, jako dotyczące innych źródeł przychodów, które nie zostały wymienione w przytoczonym przez Wnioskodawcę art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle przedstawionych regulacji należy bowiem wskazać, że wypłacane wynagrodzenia rezydentom Ukrainy, Mołdawii, Gruzji i Białorusi, zobowiązanym do wykonywania na rzecz Spółki powtarzających się świadczeń niepieniężnych, którzy będą posiadali miejsce zamieszkania w ww. krajach, a w Polsce będą podlegali ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, będą stanowić przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ustawy o podatku dochodowym, od osób fizycznych, który zgodnie z postanowieniami ww. Konwencji i Umów nie będzie podlegać opodatkowaniu w Polsce.

W związku z powyższym, wspólnik spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, nieposiadający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonego obowiązku podatkowego – aby móc skorzystać z opodatkowania wynagrodzenia jakie wypłaca mu spółka zgodnie z powołanymi przepisami Konwencji (wyłącznie w kraju zamieszkania, w którym wspólnik ten podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu) - nie musi uzyskać certyfikatu rezydencji i przekazać go spółce.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.