Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.310.2018.2.AP
z 22 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2018 r. (data wpływu 15 czerwca 2018 r.), uzupełnionym pismami z dnia 26 lipca 2018 r. (data wpływu 26 lipca 2018 r. oraz 8 sierpnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od dokonanych wydatków w związku z realizacją inwestycji pn.: „Przebudowa Wiejskiego Domu Kultury w A w celu wykorzystania obiektu jako infrastruktury kulturalnej” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od dokonanych wydatków w związku z realizacją inwestycji pn.: „Przebudowa Wiejskiego Domu Kultury w A w celu wykorzystania obiektu jako infrastruktury kulturalnej”. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami z dnia 26 lipca 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego, która wykonuje swoje zadania zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.

Gmina złożyła wniosek o przyznanie pomocy na operacje typu „Inwestycje w obiekty pełniące funkcje kulturalne”, w ramach działania „Podstawowe usługi i odnowa wsi na obszarach wiejskich”, objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

Miasto i Gmina B jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz składa deklarację VAT-7.

W ramach złożonego wniosku o dofinansowanie gmina planuje wykonanie inwestycji polegającej na przebudowie Wiejskiego Domu Kultury w A w celu wykorzystania obiektu jako infrastruktury kulturalnej. Celem planowanej operacji jest poprawa stanu infrastruktury, dla zaspokojenia potrzeb społeczno-kulturalnych mieszkańców. Ponadto celem projektu jest także włączenie mieszkańców wsi – osób starszych w działania kulturalne i sportowo-rekreacyjne, które będą odbywały się w obiekcie, a także zaangażowanie rodziców do prowadzenia zajęć wychowawczych dla uczniów Szkoły Podstawowej w C zamieszkałych w A. Koniecznym jest więc stworzenie miejsca zapewniającego zwiększenie aktywności społeczno-kulturalnej mieszkańców oraz polepszenie warunków dostępu do tego rodzaju usług. Jedynym obiektem, w którym mogłyby odbywać się tego rodzaju zajęcia (m.in. artystyczne, plastyczne, sportowe) służące społeczności wiejskiej jest Wiejski Dom Kultury. Po zrealizowaniu inwestycji powstanie obiekt o przyjaznym wyglądzie oraz funkcjonalnych i ogrzewanych pomieszczeniach, gwarantujący zaspokojenie potrzeb społeczności lokalnej na realizację inicjatyw i organizację imprez.

Obiekt będący przedmiotem wniosku będzie udostępniony mieszkańcom nieodpłatnie na cele związane z kulturą. Sporadycznie (kilka razy w roku) obiekt będzie wynajmowany w celach organizacji imprez okolicznościowych (komunia, urodziny, imieniny, itp.). Zarówno odpłatny wynajem jak i refakturowanie opłat za media będzie obciążony podatkiem VAT, zgodnie z obowiązującymi przepisami. W przedmiotowym zakresie Wiejski Dom Kultury będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie Miasto i Gmina B informuje iż:

1. Pełna nazwa inwestycji polegającej na przebudowie Wiejskiego Domu Kultury w A nosi nazwę: „Przebudowa Wiejskiego Domu Kultury w A w celu wykorzystania obiektu jako infrastruktury kulturalnej”.
2. Inwestycja polegająca na przebudowie Wiejskiego Domu Kultury w A realizowana będzie w związku z działalnością statutową Gminy i należy do zadań własnych gminy wskazanych w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.). Inwestycja realizowana będzie na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 9 i 15 ustawy o samorządzie gminnym.
3. Wiejski Dom Kultury w A nie jest jednostką organizacyjną gminy. Budynek będący przedmiotem wniosku jest bezpośrednią własnością Miasta i Gminy B.
4. Faktury będą wystawiane na: Miasto i Gmina B, płatnik: Urząd Miejski.
5. iejski Dom Kultury w A nie jest instytucją kultury posiadającą odrębną osobowość prawną:
   1. Miasto i Gmina B jest właścicielem WDK w A.
   2. Miasto i Gmina B nie planuje przekazania majątku wytworzonego w wyniku prowadzonej inwestycji w odpłatne użytkowanie do samorządowej instytucji kultury.
   3. Planowana wartość nakładów poniesionych na realizację inwestycji wynosi 949.994,21 zł (brutto) – wniosek o dofinansowanie.
   4. W obiekcie będącym przedmiotem wniosku planowany jest incydentalny odpłatny wynajem z przeznaczeniem na imprezy okolicznościowe (wesela, komunie, imprezy okolicznościowe, itp.).
   5. Szacowany miesięczny obrót z tytułu wynajmu za poprzedni rok obrotowy (2017 r.) wyniósł 4.277,00 zł w skali roku. Planowane wpływy po odrestaurowaniu obiektu winny wzrosnąć. Wnioskodawca szacuje, iż będą oscylowały w granicach 7.000,00 zł rocznie.
   6. Planowane wpływy z tytułu incydentalnego wynajmu obiektu (7.000,00 zł) w relacji do planowanych wydatków poniesionych w związku z realizacją zadania (949.994,21 zł) kształtują się na poziomie 0,74 %.
   7. Planowana kwota wpływu z tytułu wynajmu jest znikoma dla budżetu Miasta i Gminy B. Planowane wpływy w wysokości 7.000,00 zł w stosunku do dochodów ogółem w roku 2018 w wysokości 166.961.836,23 zł kształtują się na poziomie 0,004%.
   8. Wnioskodawca przy uwzględnieniu kalkulacji przyszłych wpływów z wynajmu uwzględnił dotychczasowy wynajem na obiekcie, w tym wpływy z wynajmu z lat ubiegłych oraz wynajem na podobnych obiektach będących własnością Miasta i Gminy B.
   9. Wpływy z tytułu incydentalnego wynajmu (komunie, wesela, imprezy okolicznościowe, itp.), będą pokrywać wyłącznie koszt bieżącego funkcjonowania obiektu i nie umożliwią zwrotu poniesionych nakładów inwestycyjnych.
   
   

Ponadto, Gmina pismami z dnia 26 lipca 2018 r. doprecyzowała opis sprawy o następujące informacje:

1. Wpływy z tytułu wynajmu za poprzedni rok obrotowy (2017) wyniosły 4.277,00 zł. Miasto i Gmina B zakłada iż po przebudowie Wiejskiego Domu Kultury w A planowane wpływy winny wzrosnąć do kwoty 7.000,00 zł. Planowany roczny obrót z tytułu najmu WDK w A w relacji do kosztów jego przebudowy 949.994,21 (brutto) kształtuje się na poziomie 0,736%.
2. Inwestycja polegająca na przebudowie Wiejskiego Domu Kultury w A realizowana będzie w związku z działalnością statutową Gminy i należy do zadań własnych gminy wskazanych w ustawie z dnia 8 marca 1990 r o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.). Inwestycja realizowana będzie na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 9 i 15 ustawy o samorządzie gminnym. Miasto i Gmina B zrealizowałaby inwestycję gdyby WDK był wykorzystywany wyłącznie do czynności innych niż działalność gospodarcza.
3. W Wiejskim Domu Kultury w A będzie odbywał się incydentalny wynajem z tytułu organizacji imprez okolicznościowych (komunie, wesela, imieniny, itp.). Organizacja powyższych spotkań będzie odbywać się głównie w dniach od piątku do niedzieli. W kilku miesiącach w roku może wystąpić sytuacja iż wynajem będzie występował przez 12 dni w trakcie miesiąca (przy założeniu, że we wszystkie weekendy będzie się odbywał wynajem). Jednakże Miasto i Gmina B przewiduje, iż średnio obiekt będzie wynajmowany przez 4-6 dni w miesiącu, przy czym istnieje możliwość, iż wystąpią miesiące gdzie na obiekcie nie będzie się odbywał wynajem. Okres na jaki obiekt będzie wynajmowany będzie się różnił w zależności od charakteru imprezy okolicznościowej. Miasto i Gmina zakłada, że będzie wynosił od 1 do 3 dni. Przy czym będzie również możliwość wynajmu na kilka-kilkanaście godzin.
4. W związku z tym, iż występuje duża nieregularność odpłatnego wynajmu zarówno w poszczególnych miesiącach jak i latach, oraz fakt iż jest to wynajem incydentalny na obecną chwilę nie jest możliwe przyporządkowanie wydatków ponoszonych w związku z realizacją inwestycji do poszczególnych rodzajów czynności, tj. czynności opodatkowanych, jak i do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.
5. W Wiejskim Domu Kultury w A nie jest planowane wykonywanie czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina realizując inwestycje polegającej na przebudowie Wiejskiego Domu Kultury w A w celu wykorzystania obiektu jako infrastruktury kulturalnej, będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT od dokonanych wydatków?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina B nie będzie miała prawa do odliczenia VAT naliczonego z faktur, które otrzyma w przyszłości, w związku z wydatkami poniesionymi na przebudowę Wiejskiego Domu Kultury w A w celu wykorzystania obiektu jako infrastruktury kulturalnej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy, w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jako, że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, należy uznać, że spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych, dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, będą one uznane za podatników VAT, natomiast w pozostałym zakresie, np. w przypadku wykonywania zadań własnych nałożonych na nie odrębnymi przepisami, nie będą występować jako podatnicy VAT.

Na mocy art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury (art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy).

Przedmiotem inwestycji będzie budowa świetlicy, która będzie wykorzystywana w głównej mierze nieodpłatnie przez lokalną społeczność miejscowości A. Tym samym, majątek, który powstanie w ramach inwestycji, będzie stanowił infrastrukturę ogólnodostępną, publiczną i nieodpłatnie udostępnioną ogółowi społeczeństwa. Majątek ten będzie w niewielkim stopniu służyć czynnościom opodatkowanym, natomiast w głównej mierze będzie wykorzystywany do celów działalności publicznoprawnej.

Ponadto, stosownie do treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usług są wykorzystywane do wykonywania czynności podatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zatem aby dokonać odliczenia podatku VAT naliczonego, konieczne jest spełnienie określonych warunków:

• odliczenie dokonywane jest przez podatnika VAT,
• towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności podatkowych.
  
  

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz przywołane powyżej przepisy wynikające z ustawy o VAT oraz ustawy o samorządzie gminnym, należy podkreślić, że celem inwestycji jest realizacja zadań własnych Wnioskodawcy wynikających z odrębnych przepisów. Oznacza to, że przesłanki wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT nie zostaną spełnione i Wnioskodawca nie będzie mieć prawa do odliczenia VAT naliczonego w zakresie wydatków poniesionych na inwestycję.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. I tak, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a więc takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Uprawnienie do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie przysługuje zatem w przypadku nabycia towarów i usług, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.
  
  

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W oparciu o art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast, zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 9 i pkt 15 ww. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, w szczególności zadania własne obejmują sprawy: kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami oraz utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Miasto i Gmina jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Gmina złożyła wniosek o przyznanie pomocy na operacje typu „Inwestycje w obiekty pełniące funkcje kulturalne”, w ramach działania „Podstawowe usługi i odnowa wsi na obszarach wiejskich”.

W ramach złożonego wniosku o dofinansowanie, Gmina planuje wykonanie inwestycji polegającej na przebudowie Wiejskiego Domu Kultury w celu wykorzystania obiektu jako infrastruktury kulturalnej. Celem planowanej operacji jest poprawa stanu infrastruktury, dla zaspokojenia potrzeb społeczno-kulturalnych mieszkańców. Ponadto, celem projektu jest także włączenie mieszkańców wsi – osób starszych w działania kulturalne i sportowo-rekreacyjne, które będą odbywały się w obiekcie, a także zaangażowanie rodziców do prowadzenia zajęć wychowawczych dla uczniów Szkoły Podstawowej. Po zrealizowaniu inwestycji powstanie obiekt o przyjaznym wyglądzie oraz w funkcjonalnych i ogrzewanych pomieszczeniach, gwarantujący zaspokojenie potrzeb społeczności lokalnej na realizację inicjatyw i organizację imprez.

Obiekt będący przedmiotem wniosku będzie udostępniony mieszkańcom nieodpłatnie na cele związane z kulturą. Sporadycznie (kilka razy w roku) obiekt będzie wynajmowany w celach organizacji imprez okolicznościowych (komunie, urodziny, imieniny, itp.). Zarówno odpłatny wynajem jak i refakturowanie opłat za media będzie obciążony podatkiem VAT, zgodnie z obowiązującymi przepisami. W przedmiotowym zakresie Wiejski Dom Kultury będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Jak wskazał Wnioskodawca, inwestycja, polegająca na przebudowie Wiejskiego Domu Kultury, realizowana będzie w związku z działalnością statutową Gminy i należy do zadań własnych gminy, wskazanych w ustawie o samorządzie gminnym. Inwestycja realizowana będzie na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 9 i 15 ustawy o samorządzie gminnym.

Wiejski Dom Kultury nie jest jednostką organizacyjną gminy. Budynek będący przedmiotem wniosku jest bezpośrednią własnością Miasta i Gminy.

Wiejski Dom Kultury nie jest instytucją kultury posiadającą odrębną osobowość prawną.

Miasto i Gmina nie planuje przekazania majątku wytworzonego w wyniku prowadzonej inwestycji w odpłatne użytkowanie do samorządowej instytucji kultury.

W obiekcie będącym przedmiotem wniosku planowany jest incydentalny odpłatny wynajem z przeznaczeniem na imprezy okolicznościowe (wesela, komunie, imprezy okolicznościowe, itp.).

Wpływy z tytułu wynajmu za poprzedni rok obrotowy (2017) wyniosły 4.277,00 zł. Miasto i Gmina B zakłada, iż po przebudowie Wiejskiego Domu Kultury planowane wpływy winny wzrosnąć do kwoty 7.000,00 zł. Planowany roczny obrót z tytułu najmy WDK w A w relacji do kosztów jego przebudowy 949.994,21 (brutto) kształtuje się na poziomie 0,736%.

Planowana kwota wpływu z tytułu wynajmu jest znikoma dla budżetu Miasta i Gminy. Planowane wpływy w wysokości 7.000,00 zł w stosunku do dochodów ogółem w roku 2018 w wysokości 166.961.836,23 zł kształtują się na poziomie 0,004%.

Wpływy z tytułu incydentalnego wynajmu (komunie, wesela, imprezy okolicznościowe, itp.), będą pokrywać wyłącznie koszt bieżącego funkcjonowania obiektu i nie umożliwią zwrotu poniesionych nakładów inwestycyjnych.

Miasto i Gmina zrealizowałaby inwestycję gdyby WDK był wykorzystywany wyłącznie do czynności innych niż działalność gospodarcza.

W Wiejskim Domu Kultury będzie odbywał się incydentalny wynajem z tytułu organizacji imprez okolicznościowych (komunie, wesela, imieniny, itp.). Organizacja powyższych spotkań będzie odbywać się głównie w dniach od piątku do niedzieli. W kilku miesiącach w roku może wystąpić sytuacja, iż wynajem będzie występował przez 12 dni w trakcie miesiąca (przy założeniu, że we wszystkie weekendy będzie się odbywał wynajem). Jednakże Miasto i Gmina przewiduje, iż średnio obiekt będzie wynajmowany przez 4-6 dni w miesiącu, przy czym istnieje możliwość, iż wystąpią miesiące gdzie na obiekcie nie będzie się odbywał wynajem. Okres na jaki obiekt będzie wynajmowany będzie się różnił w zależności od charakteru imprezy okolicznościowej. Miasto i Gmina zakłada, że będzie wynosił od 1 do 3 dni. Przy czym będzie również możliwość wynajmu na kilka-kilkanaście godzin.

W związku z tym, iż występuje duża nieregularność odpłatnego wynajmu zarówno w poszczególnych miesiącach jak i latach, oraz fakt, iż jest to wynajem incydentalny, na obecną chwilę nie jest możliwe przyporządkowanie wydatków ponoszonych w związku z realizacją inwestycji do poszczególnych rodzajów czynności, tj. czynności opodatkowanych, jak i do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

W Wiejskim Domu Kultury nie jest planowane wykonywanie czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy Gmina realizując inwestycję polegającą na przebudowie Wiejskiego Domu Kultury w celu wykorzystania obiektu jako infrastruktury kulturalnej, będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT od dokonanych wydatków.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zaznaczenia wymaga, że ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych, wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji „zamiaru” wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dany podmiot ma osiągnąć dokonując tych czynności.

Zatem dla określenia, czy Wnioskodawcy przysługuje chociaż w części prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur VAT dokumentujących wykonanie usług w ramach realizacji projektu po dokonaniu centralizacji w zakresie VAT, niezwykle istotny jest charakter związku występującego między zakupami, a prowadzoną przez Gminę działalnością gospodarczą. Związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Wskazać należy, że fakt istnienia bezpośredniego związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku jest również akcentowany w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W orzeczeniu z dnia 6 kwietnia 1995 r. (w sprawie C-4/94, BLP Group plc v. Commissioners of Customs & Excise) TSUE stwierdził, że powstanie prawa do odliczenia podatku jest uzależnione od bezpośredniego i niezwłocznego związku z transakcjami opodatkowanymi (ang. direct and immediate link with the taxable transactions). Także w wyroku z dnia 8 czerwca 2000 r. (w sprawie C-98/98, Commissioners of Customs and Excise a Midland Bank plc) TSUE nie miał wątpliwości, że artykuł 2 Pierwszej Dyrektywy i artykuł 17 ust. 2, 3 i 5 Szóstej Dyrektywy w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w taki sposób, aby warunkiem odliczenia przez podatnika VAT oraz podstawą do ustalenia zakresu tego prawa było zasadniczo istnienie bezpośredniego związku pomiędzy daną transakcją nabycia a daną transakcją (lub transakcjami) sprzedaży, uprawniającymi do dokonania odliczenia. Ponadto Trybunał w wyroku z dnia 13 marca 2008 r. w sprawie C-437/06 Securenta przesądził, że w sytuacji gdy podatnik wykonuje działalność gospodarczą i działalność niemającą charakteru gospodarczego, prawo do odliczenia z tytułu ewentualnych wydatków jest dopuszczalne jedynie w zakresie, w jakim wydatki te można przyporządkować działalności gospodarczej podatnika.

W orzeczeniu z dnia 27 września 2001 r. w sprawie CIBO Participations S.A. (C-16/00) Trybunał doszedł do wniosku, że aby możliwe było odliczenie VAT naliczonego, musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy wydatkiem a sprzedażą opodatkowaną VAT, co oznacza, że wydatek musi stanowić element kosztowy sprzedaży opodatkowanej. Niemniej TSUE stwierdził, że wydatki na doradztwo związane z procesem przejmowania spółek zależnych przez CIBO stanowią koszty ogólne, mające związek z działalnością opodatkowaną tej spółki.

W świetle powyższego orzecznictwa TSUE należy stwierdzić, że kierując się wykładnią dokonywaną w zgodzie z zasadami VI Dyrektywy (od 1 stycznia 2007 r. – Dyrektywy 2006/112/WE), na gruncie art. 86 ust. 1 ustawy, podobnie jak i art. 17(2)(3) i (5) VI Dyrektywy (art. 167 i nast. Dyrektywy 2006/112/WE) należy przyjąć – co do zasady – że niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy zakupami (wydatkami), a konkretną transakcją opodatkowaną. Wydatki te powinny stanowić część składową kosztów świadczenia, uwzględnioną w cenie. Jednak brak takiej konkretnej transakcji opodatkowanej nie musi zawsze prowadzić do utraty prawa do odliczenia VAT. W przypadku bowiem wydatków zaliczanych do tzw. kosztów ogólnych wprawdzie nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy zakupem tych towarów i usług, a sprzedażą opodatkowaną, lecz w sytuacji gdy stanowią one element cenotwórczy produktów podatnika, pozostając w ten sposób w pośrednim związku z jego opodatkowaną działalnością gospodarczą, prawo do odliczenia z tytułu tych zakupów (wydatków) powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim ogólna działalność daje prawo do odliczenia VAT.

W analizowanej sprawie zauważyć należy, że jak wskazał Wnioskodawca, wydatki związane z realizacją przedmiotowej inwestycji, polegającej na przebudowie Wiejskiego Domu Kultury, będą wykorzystywane zarówno do działalności gospodarczej (opodatkowanej podatkiem VAT – wynajem obiektu) oraz do działalności innej niż gospodarcza (niepodlegającej opodatkowaniu tym podatkiem – realizacja zadań własnych gminy). W konsekwencji należy zauważyć, że w świetle przedstawionych okoliczności sprawy realizowane przez Miasto i Gminę czynności polegające na odpłatnym udostępnianiu Wiejskiego Domu Kultury będą stanowić niewątpliwie czynności cywilnoprawne, dla których Wnioskodawca będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Zatem powyższe czynności w świetle ustawy o podatku od towarów i usług traktowane będą jako odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na mocy art. 5 ust. 1 tej ustawy.

Jednakże należy wskazać, że Miasto i Gmina realizując przedmiotową inwestycję wykonuje przede wszystkim zadania własne w ramach władztwa publicznego, nałożone na nie ustawą o samorządzie gminnym. Jak wynika z opisu sprawy, inwestycja polegająca na przebudowie Wiejskiego Domu Kultury realizowana będzie w związku z działalnością statutową Gminy i należy do zadań własnych gminy wskazanych w art. 7 ust. 1 pkt 9 i 15 ustawy o samorządzie gminnym. Co istotne, Wnioskodawca zaznaczył, że Miasto i Gmina zrealizowałaby inwestycję gdyby WDK był wykorzystywany wyłącznie do czynności innych niż działalność gospodarcza.

Co prawda, w analizowanej sprawie, występują czynności opodatkowane, jednak jak wskazał sam Wnioskodawca, obrót z tytułu odpłatnego wynajmu WDK nie będzie znaczący dla budżetu gminy. Planowana kwota wpływu z tytułu wynajmu jest znikoma dla budżetu Miasta i Gminy – wpływy w wysokości 7.000,00 zł w stosunku do dochodów ogółem w roku 2018 w wysokości 166.961.836,23 zł kształtują się na poziomie 0,004%. Jednocześnie, jak wynika z opisu sprawy, wpływy z tytułu incydentalnego wynajmu (komunie, wesela, imprezy okolicznościowe, itp.) będą pokrywać wyłącznie koszt bieżącego funkcjonowania obiektu i nie umożliwią zwrotu poniesionych nakładów inwestycyjnych. Co istotne w analizowanej sprawie, to fakt, że jak zaznaczył Zainteresowany, planowane wpływy z tytułu incydentalnego wynajmu obiektu (7.000,00 zł) w relacji do planowanych wydatków poniesionych w związku z realizacją zadania (949.994,21 zł) kształtują się na poziomie 0,74%. Zatem wartość obrotu uzyskanego z tytułu wynajmu przedmiotowego obiektu w stosunku do poniesionych kosztów na przedmiotowy projekt będzie znikoma. W związku z powyższym stwierdzić należy, że występujące w analizowanej sprawie czynności opodatkowane wykonywane przez Miasto i Gminę nie przesądzają o kwalifikacji poniesionych wydatków do czynności, które dawałyby prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż w analizowanej sprawie związek ten jest zbyt nieuchwytny, mało konkretny w porównaniu do wyraźnego i jednoznacznego związku tych wydatków z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, w rozpatrywanej sprawie podatek naliczony nie będzie ściśle związany z czynnościami opodatkowanymi, a wręcz przeciwnie – związany będzie z inwestycją służącą przede wszystkim do realizacji czynności publicznoprawnych wykonywanych w ramach realizacji przez Gminę zadań własnych.

W ocenie tut. Organu, brak będzie związku przyczynowo-skutkowego, także o charakterze pośrednim pomiędzy oddaniem w najem obiektu będącego przedmiotem projektu, a wydatkami na realizację inwestycji polegającej na przebudowie WDK w celu wykorzystania obiektu jako infrastruktury kulturowej.

O ile nie można wykluczyć, że przedmiotowe zakupy towarów i usług mogą przyczyniać się do uzyskania sprzedaży opodatkowanej, tym niemniej jednak, związek ten nie jest dostrzegalny i bezsporny, a tylko taki pozwalałby na zrealizowanie przez Miasto i Gminę prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących ww. inwestycję. Wykorzystywanie powierzchni obiektu będącego przedmiotem inwestycji na cele komercyjne – jak wynika z treści wniosku – w incydentalnym zakresie, nie będzie mogło przesądzić o uprawnieniu do realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Należy bowiem zauważyć, że w szerokim ujęciu każdy wydatek ma wpływ na działalność gminy. W takim ujęciu każdy wydatek mógłby więc pośrednio podlegać odliczeniu. Jeżeli jednak określone wydatki mają bezpośredni związek z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT, to ewentualne doszukiwanie się pośredniego wpływu tych czynności na działalność opodatkowaną nie może prowadzić do zmiany ich kwalifikacji z punktu widzenia możliwości zastosowania odliczenia. Taki związek jest bowiem zbyt nieuchwytny, mało konkretny w porównaniu do wyraźnego i jednoznacznego związku tych wydatków z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem nie każdy zaistniały rodzaj powiązania o charakterze pośrednim daje uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w okolicznościach analizowanej sprawy, Gmina realizując inwestycję polegającą na przebudowie Wiejskiego Domu Kultury w celu wykorzystania obiektu jako infrastruktury kulturalnej, nie będzie miała prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących poniesione w ramach przedmiotowej inwestycji wydatki, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało ocenić jako prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o opis sprawy, w tym w szczególności o informacje, że w Wiejskim Domu Kultury w A będzie odbywał się incydentalny wynajem z tytułu organizacji imprez okolicznościowych (komunie, wesela, imieniny, itp.) oraz planowana kwota wpływu z tytułu wynajmu jest znikoma dla budżetu Miasta i Gminy B. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.