Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.414.2018.1.PG
z 22 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2018 r. (data wpływu 25 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania nieruchomości na cele osobiste wspólników oraz zwolnienia od podatku VAT tej czynności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania nieruchomości na cele osobiste wspólników oraz zwolnienia od podatku VAT tej czynności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zainteresowany jest przedsiębiorcą działającym pod firmą X spółka jawna, zarejestrowanym dnia 29 stycznia 2003 r. w Rejestrze Przedsiębiorców KRS (dalej jako „Spółka”). Głównym przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów i furgonetek.

Spółka powstała w wyniku przekształcenia w trybie art. 26 § 4 kodeksu spółek handlowych na podstawie uchwały z dnia 27 grudnia 2002 r. wspólników spółki cywilnej.

Spółka jest spółką dwuosobową, w której każdy ze wspólników jest uprawniony i zobowiązany do samodzielnego i nieograniczonego prowadzenia spraw spółki oraz reprezentowania spółki na zewnątrz. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej „VAT”) z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Dnia 13 czerwca 2005 r. Spółka zakupiła nieruchomość gruntową niezabudowaną, dla której prowadzona jest księga wieczysta. Przy zakupie nieruchomości Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.

Następnie Spółka wzniosła na zakupionej nieruchomości budynek w postaci salonu samochodowego, który został oddany do użytkowania 31 lipca 2007 r. W związku wydatkami poniesionymi przy budowie przedmiotowego salonu Spółce przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku VAT.

Nieruchomość ta została wprowadzona do Ewidencji Środków Trwałych i Wartości Niematerialnych i Prawnych Spółki.

Po wybudowaniu salonu samochodowego Spółka nie dokonywała na budynku ulepszeń, których wartość w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, przekraczała 30% wartości początkowej. Ponadto nieruchomość przez cały czas prowadzenia działalności przez Spółkę była wykorzystywana jedynie w celach opodatkowanych VAT.

Wspólnicy Spółki zamierzają podjąć uchwałę o wycofaniu nieruchomości z majątku Spółki i przenieść ją do majątku osobistego wspólników, tj. majątku niezwiązanego z prowadzeniem działalności w formie Spółki. W wykonaniu powyższej uchwały pomiędzy Spółką a wspólnikami zostanie zawarta umowa nieodpłatnego przekazania środka trwałego na potrzeby własne wspólników Spółki w formie aktu notarialnego. Po zawarciu umowy wspólnicy staną się współwłaścicielami nieruchomości w częściach odpowiadających udziałowi w zysku Spółki, tj. po połowie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wycofanie zabudowanej nieruchomości z majątku Spółki jawnej i nieodpłatne przekazanie jej na cele osobiste wspólników będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT?
2. Czy w wypadku, gdy wycofanie zabudowanej nieruchomości z majątku Spójki jawnej i nieodpłatne przekazanie jej na cele osobiste wspólników będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT – ww. czynność podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Zgodnie z art. 2 pkt 14a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej jako „ustawa o VAT”), przez wytworzenie nieruchomości rozumie się wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel).

Jednakże zgodnie z brzmieniem art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem będzie podlegało również nieodpłatne przekazanie towarów jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Tym samym wycofanie zabudowanej nieruchomości z majątku Spółki jawnej i nieodpłatne przekazanie jej na cele osobiste wspólników będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad 2.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli tub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Konstrukcja art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, tworzy regułę podstawową, jaką jest to, że każda dostawa budynków, budowli lub ich części, dokonywana po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia, podlega zwolnieniu od podatku, a dostawa tych towarów dokonywana w okresie przed pierwszym zasiedleniem, w ramach pierwszego zasiedlenia lub w ciągu 2 lat od pierwszego zasiedlenia podlega opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, pierwszym zasiedleniem jest oddanie do użytkowania budynków, budowli lub ich części w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu,

– jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „(...) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Tym samym należy uznać, że do pierwszego zasiedlenia doszło w dniu oddania budynku salonu samochodowego do użytkowania, tj. 31 lipca 2007 r. i było to jedyne pierwsze zasiedlenie w stosunku do przedmiotowego budynku, skoro Spółka nie dokonała na nim ulepszeń w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W związku z powyższym, nieodpłatne przekazanie nieruchomości na potrzeby osobiste wspólników zrównane z dostawą określoną w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, będzie podlegało zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, nieruchomości spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Natomiast, przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, (…).

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest spółką jawną, gdzie głównym przedmiotem działalności jest sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów i furgonetek. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. W dniu 13 czerwca 2005 r. Spółka zakupiła nieruchomość gruntową niezabudowaną. Przy zakupie nieruchomości Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Następnie Spółka wzniosła na zakupionej nieruchomości budynek w postaci salonu samochodowego, który został oddany do użytkowania 31 lipca 2007 r. W związku wydatkami poniesionymi przy budowie przedmiotowego salonu Spółce przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku VAT. Nieruchomość ta została wprowadzona do Ewidencji Środków Trwałych i Wartości Niematerialnych i Prawnych Spółki. Po wybudowaniu salonu samochodowego Spółka nie dokonywała na budynku ulepszeń, których wartość w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, przekraczała 30% wartości początkowej. Ponadto nieruchomość przez cały czas prowadzenia działalności przez Spółkę była wykorzystywana jedynie w celach opodatkowanych VAT. Wspólnicy Spółki zamierzają podjąć uchwałę o wycofaniu nieruchomości z majątku Spółki i przenieść ją do majątku osobistego wspólników, tj. majątku niezwiązanego z prowadzeniem działalności w formie Spółki. W wykonaniu powyższej uchwały pomiędzy Spółką a wspólnikami zostanie zawarta umowa nieodpłatnego przekazania środka trwałego na potrzeby własne wspólników Spółki w formie aktu notarialnego. Po zawarciu umowy wspólnicy staną się współwłaścicielami nieruchomości w częściach odpowiadających udziałowi w zysku Spółki, tj. po połowie.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy – zawierającym jednoznaczną informację o przekazaniu nieruchomości do majątku osobistego – Wnioskodawca powziął wątpliwości dotyczące tego, czy wycofanie zabudowanej nieruchomości z majątku Spółki i nieodpłatne przekazanie jej na cele osobiste wspólników będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a jeżeli tak, to czy czynność ta podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT.

Zatem przy tak sformułowanym wniosku w pierwszej kolejności należy ustalić, czy czynność wycofania nieruchomości z majątku Spółki i przekazanie jej na cele osobiste wspólników będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Jak wynika z powyższego przepisu, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia, w całości lub części, kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Omawiany przepis jest odpowiednikiem art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów.

W swoim orzecznictwie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako „TSUE”) wyjaśnił cel wprowadzenia tej regulacji. Przykładowo w wyroku w sprawie C-20/91 Pieter de Jong TSUE zaznaczył, że „celem art. 5(6) Szóstej Dyrektywy (obecnie art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE) jest zapewnienie równego traktowania zarówno podatnika stosującego do użytku prywatnego towary stanowiące część składową majątku przedsiębiorstwa, jak i zwykłego konsumenta kupującego towary tego samego rodzaju. Mając na względzie powyższy cel, przepis ten zapobiega sytuacji unikania przez podatnika, który odliczył VAT od zakupu towarów wykorzystywanych do swego przedsiębiorstwa, zapłaty VAT w momencie przenoszenia tych towarów z przedsiębiorstwa do użytku prywatnego oraz odnoszenia przez niego korzyści, do których nie jest uprawniony w porównaniu ze zwykłym konsumentem, który nabywa towary i uiszcza od nich VAT” (pkt 15 wyroku).

Ponadto w wyroku w sprawie C-48/97 Kuwait Petroleum TSUE wskazał, że „celem art. 5(6) Szóstej Dyrektywy jest zapewnienie równego traktowania podatnika, który wykorzystuje aktywa przedsiębiorstwa do celów prywatnych i zwykłego konsumenta, który nabywa towary tego samego rodzaju” (pkt 21 wyroku).

Zatem jak wynika z powołanego wyżej przepisu art. 7 ust. 2 ustawy, aby doszło do opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów, muszą być spełnione następujące warunki:

• dokonującym nieodpłatnego przekazania powinien być podatnik podatku od towarów i usług;
• przekazane przez podatnika towary powinny należeć do jego przedsiębiorstwa;
• przedmiotem nieodpłatnego przekazania powinien być towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jego nabyciu, imporcie lub wytworzeniu.
  
  

W analizowanej sprawie przesłanki uznania planowanej czynności wycofania zabudowanej nieruchomości z majątku Spółki i nieodpłatne przekazanie jej na cele osobiste wspólników za odpłatną dostawę towarów w rozumieniu ustawy zostaną spełnione.

Wnioskodawca jest bowiem czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Spółka zakupiła najpierw nieruchomość gruntową niezabudowaną (od której przysługiwało prawo do odliczenia podatku) a następnie na nieruchomości tej wybudowała budynek w postaci salonu samochodowego. W związku z poniesionymi wydatkami przy budowie przedmiotowego salonu Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku. Nieruchomość ta przez cały czas prowadzenia działalności przez Spółkę była wykorzystywana jedynie w celach opodatkowanych podatkiem VAT.

Mając na względzie powołane powyżej regulacje prawne oraz przedstawiony opis sprawy, stwierdzić należy, że wycofanie zabudowanej nieruchomości z majątku Spółki i nieodpłatne przekazanie jej na cele osobiste wspólników stanowić będzie dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w myśl art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Skoro wycofanie zabudowanej nieruchomości z majątku Spółki i nieodpłatne przekazanie jej na cele osobiste wspólników będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, to w tej sytuacji należy dokonać analizy, czy czynność ta będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

Według art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy. Wskazać należy, że w art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w przepisach warunki.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub,
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei przepisy ww. Dyrektywy 2006/112/WE, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a, do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r., sygn. akt I FSK 382/14. Z uzasadnienia przedstawionego przez Sąd w ww. wyroku wynika, że „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Takie rozumienie pojęcia „pierwszego zasiedlenia” odnosi się do art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT, tj. do użytkowania przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części po ich wybudowaniu.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu lub ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, który stanowi, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z tym gruntem.

Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Jak wynika z opisu sprawy przedmiotem dostawy będzie nieruchomość zabudowana budynkiem w postaci salonu samochodowego.

Wobec powyższego, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy nieruchomości będącej przedmiotem wniosku jest rozstrzygnięcie, czy względem tej nieruchomości nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Mając na uwadze okoliczności przedmiotowej sprawy, obowiązujące przepisy prawa oraz najnowsze orzecznictwo, należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku względem opisanej we wniosku nieruchomości zabudowanej nastąpiło jej pierwsze zasiedlenie.

Powyższe wynika z faktu, że budynek w postaci salonu samochodowego został oddany do użytkowania 31 lipca 2007 r. Po wybudowaniu salonu samochodowego Spółka nie dokonywała na budynku ulepszeń, których wartość w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym przekraczała 30% wartości początkowej. Ponadto nieruchomość ta przez cały czas prowadzenia działalności przez Spółkę była wykorzystywana jedynie w celach opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że dostawa opisanej we wniosku nieruchomości zabudowanej będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Tym samym – zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy – również dostawa gruntu, na którym posadowiony jest przedmiotowy budynek będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym, w analizowanej sprawie bezprzedmiotowe stało się badanie przesłanek do zastosowania pozostałych zwolnień od podatku (art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy).

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że czynność wycofania zabudowanej nieruchomości z majątku Spółki i nieodpłatne przekazanie jej na cele osobiste wspólników będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, aczkolwiek czynność ta będzie zwolniona od tego podatku.

Reasumując, odpowiadając na zadane we wniosku pytania, należy stwierdzić, że:

1. wycofanie zabudowanej nieruchomości z majątku Spółki jawnej i nieodpłatne przekazanie jej na cele osobiste wspólników będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT;
2. ww. czynność podlegać będzie zwolnieniu od opodatkowania podatkiem VAT.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu – w szczególności samego faktu przeniesienia do majątku osobistego – przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.