Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.349.2018.2.MMA
z 22 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2018 r. (data wpływu 18 czerwca 2018 r.) uzupełnione pismem Strony z dnia 25 lipca 2018 r. (data wpływu 31 lipca 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 13 lipca 2018 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 19 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 25 lipca 2018 r. (data wpływu 31 lipca 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 13 lipca 2018 r. znak 0114-KDIP1 1.4012.349.2018.1.MMA.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada nieruchomość niezabudowaną przeznaczoną do sprzedaży, na którą składa się prawo użytkowania wieczystego działki oznaczonej w ewidencji gruntów nr 215/2.

Na działce o pow. 1307 m² znajduje się:

1. fragment lokalnej kanalizacji sanitarnej w postaci bezodpływowego zbiornika na nieczystości płynne (szambo), do którego odprowadzane były nieczystości płynne z budynku posadowionego na sąsiedniej działce nr 215/1. W chwili obecnej zbiornik jest nieczynny ponieważ budynek został podłączony do kanalizacji. Na działce, której dotyczy niniejszy wniosek, znajduje się fragment tego zbiornika - większa część znajduje się na sąsiedniej działce nr 215/1, na której potrzeby zbiornik ten został wybudowany;
2. ogrodzenie działki - ok 140 metrów bieżących - w postaci siatki na betonowych słupach.
   
   

Nabycie nieruchomości nastąpiło na podstawie Aktu Przekazania. potwierdzone decyzją Wojewody Spółka nabyła prawo użytkowania wieczystego działki 215 oraz prawo własności budynków znajdujących się na przedmiotowej nieruchomości. W dniu 18 maja 2012 r. decyzją burmistrza został zatwierdzony podział nieruchomości nr 215 na dwie działki - zabudowaną nr 215/1 i niezabudowaną nr 215/2 (będącą przedmiotem wniosku). W uzasadnieniu do decyzji zawarto następującą informację. „W celu zapewnienia dostępu do drogi publicznej ustanawia się służebność drogową polegającą na prawie przejazdu i przejścia przez działkę nr 215/1 do działki 215/2 na rzecz każdoczesnych właścicieli działki nr 215/2 tak długo dokąd będzie potrzeba”.

Teren, na którym zlokalizowana jest działka nr 215/2 wg obowiązującego Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego miasta z 28 lipca 2005 r. przeznaczony jest pod usługi publiczne. Dane ewidencyjne wskazują, że działka oznaczona jest symbolem Bp - zurbanizowane tereny niezabudowane lub w trakcie zabudowy.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że fragment zbiornika na nieczystości płynne - szambo, który zgodnie z przepisami prawa budowalnego (art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowalne) stanowi budowlę. Natomiast art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane, stanowi, iż ogrodzenie jest urządzeniem budowalnym. Zgodnie z tym przepisem ilekroć w ustawie mowa jest o „urządzeniach budowlanych - należy przez to rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki”.

Przedmiotem sprzedaży będzie użytkowanie wieczyste. Jednocześnie naniesienia w postaci ogrodzenia i fragmentu zbiornika nie będą usuwane/ likwidowane przed sprzedażą. Działka jest ogrodzona ogrodzeniem z metalowej siatki na betonowych słupach, które jak wskazano powyżej nie jest budowlą tylko urządzeniem budowlanym zgodnie z prawem budowlanym. Natomiast fragment lokalnej kanalizacji sanitarnej w postaci bezodpływowego zbiornika na nieczystości płynne (szambo) jest częścią budowli znajdującej się na sąsiedniej działce, której właścicielem jest również Wnioskodawca. Zbiornik ten jest obecnie nieczynny i niewykorzystywany. Jednocześnie informujemy, iż ww. naniesienia nie były uwzględniane w kalkulacji ceny sprzedawanej nieruchomości.

Jak wskazano powyżej ogrodzenie nie jest budowlą tylko urządzeniem budowlanym zgodnie z prawem budowlanym. Natomiast fragment lokalnej kanalizacji sanitarnej w postaci bezodpływowego zbiornika na nieczystości płynne jest budowlą w świetle przepisów prawa budowlanego. Działka 215/2 powstała na skutek podziału w 2012 r. działki nr 215 na działkę nr 215/1 i 215/2. Działka nr 215 została nabyta na podstawie Aktu przekazania. Uwłaszczenie zostało potwierdzone Decyzją Wojewody. Nieruchomość została oddana w użytkowanie wieczyste na okres 99 lat tj. do dnia 5 grudnia 2089 roku. Działka nr 215 była działką zabudowaną, na której znajdowały się budynki Wnioskodawcy - usługowo-mieszkalny oraz gospodarczy oraz przedmiotowy zbiornik bezodpływowy, który wykorzystywany był do obsługi budynku usługowo-mieszkalnego. Własność budynków posadowionych na gruncie (obecnie działka nr 215/1) została nabyta nieodpłatnie. W wyniku podziału w 2012 r. działki nr 215 ww. budynki jak i większa część zbiornika bezodpływowego znalazły się w granicach nowopowstałej działki nr 215/1. Fragment zbiornika znalazł się natomiast w granicach działki nr 215/2. Budynki Wnioskodawcy znajdujące się pierwotnie na działce nr 215 a obecnie nr 215/1 były i są wykorzystywane do własnej działalności gospodarczej zarówno opodatkowanej jak i zwolnionej. Wnioskodawca prowadzi tam własną statutową działalność gospodarczą od lat 50-tych XX wieku oraz wynajmuje lokal mieszkalny podmiotom zewnętrznym (pierwsza umowa najmu datowana jest na rok 1986 r.). W ciągu ostatnich 10 lat nie były ponoszone żadne nakłady na przedmiotową nieruchomość. Zbiornik bezodpływowy wykorzystywany był do obsługi budynku usługowo-mieszkalnego, a zatem wykorzystywany był tak jak budynek do własnej działalności gospodarczej zarówno opodatkowanej jak i zwolnionej. Spółka nie ponosiła żadnych nakładów na ulepszenie zbiornika.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dostawa wskazanej w stanie faktycznym nieruchomości niezabudowanej w postaci działki oznaczonej w ewidencji gruntów nr 215/2 będzie opodatkowaną podstawową stawką podatku VAT 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa wskazanej w stanie faktycznym nieruchomości niezabudowanej w postaci działki oznaczonej w ewidencji gruntów nr 215/2 będzie opodatkowana podstawową stawką podatku VAT 23%.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) - dalej: ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W rozumieniu ustawy o VAT, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2- 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust 1. Jednocześnie, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku. Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie, stosownie do art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

W celu ustalenia czy w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania, czy też opodatkowanie stawką podstawową należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy względem przedmiotowej nieruchomości nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich miało miejsce pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Zwolnienia tego nie można zastosować w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Wskazać również należy, iż kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków tub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zatem przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny tych obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się taką samą stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Wskazany przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowania wieczystym.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez „grunt przeznaczony pod zabudowę” o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, rozumieć należy grunty, które widnieją w planie zagospodarowania przestrzennego, jako przeznaczone pod zabudowę, a w przypadku braku takiego planu - grunty, zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy

1. zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
   
   

Za tereny niezabudowane uznaje się grunty o charakterze rolnym, leśnym, działek rekreacyjnych, nieprzeznaczonych pod zabudowę. Ze zwolnienia z VAT korzysta również zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntów przeznaczonych na cele rolnicze. W myśl art. 2 pkt 33 ustawy o VAT przez „grunt przeznaczony pod zabudowę”, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, rozumieć należy grunty, które widnieją w planie zagospodarowania przestrzennego, jako przeznaczone pod zabudowę, a w przypadku braku takiego planu - grunty, zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zgodnie z wydaną przez Ministra Finansów interpretacją ogólną z dnia 14 czerwca 2013 r. (nr PT10/033/12/207/WLI/13/RD58639), w przypadku, gdy brak jest wyżej wymienionych dokumentów, nie należy kierować się danymi zawartymi w ewidencji gruntów i budynków, które w stanie prawnym obowiązującym do 31 marca 2013 r. miały istotne znaczenie.

W myśl natomiast art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Należy zwrócić uwagę, że użyte w ww. przepisach określenia „budynek” i „budowla” należy interpretować w świetle ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r. poz. 1332 z późn. zm.). W myśl art. 3 ust. 1 i 2 Prawa budowlanego ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym należy przez to rozumieć

1. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
2. budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
3. obiekt małej architektury.
   
   

Stosownie do art. 3 pkt 3 ww. ustawy, pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Zdaniem Spółki, w przypadku opisanym w stanie faktycznym w odniesieniu do nieruchomości - działki oznaczonej w ewidencji gruntów nr 215/2, nie możliwe jest zastosowanie zwolnienia z opodatkowania z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT ani z art. z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Na nieruchomości nr 215/2 znajduje się fragment zbiornika na nieczystości płynne - szambo, który zgodnie z przepisami prawa budowalnego stanowi budowlę. Niemniej jednak z uwagi na fakt, iż zbiornik ten przynależy do sąsiedniej działki, a tylko jego fragment przekracza granicę z działką 215/2, nieruchomości tej nie można uznać za zabudowaną budowlą. Ponadto obecnie zbiornik ten jest nieczynny, wykorzystywany był na potrzeby sąsiedniej nieruchomości, której też przysługuje władztwo ekonomiczne i prawne do zbiornika.

Takie podejście wynika z orzecznictwa sądów administracyjnych. WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 23 stycznia 2014 r., sygn. I SA/Wr 1914/13), a następnie NSA w wyroku z dnia 4 marca 2015 r., sygn. I FSK 740/14 rozpatrując sprawę dostawy gruntów wraz z elementami należącymi do budynku usytuowanego na odrębnej nieruchomości, przywołał postanowienie Sądu Najwyższego z 9 lutego 2007 r. (III CZP 159/06) stwierdzające, że „budynek jest przypisany do tego gruntu, na którym znajduje się większa jego część. W analizowanym przypadku budynki są więc przypisane do gruntów będących współwłasnością lokatorów. Prawo do rozporządzania wskazanymi częściami budynków zarówno w sensie ekonomicznym, jak i prawnym należy do właścicieli budynków, a nie do gminy, która sprzeda im grunty”. NSA wskazał, że „w analizowanej sytuacji nie można kierować się wyłącznie wskazaniami wykładni językowej, ale należy odwołać się także do szerszego kontekstu planowanej transakcji. Jak podkreślił sąd, przyszła sprzedaż nastąpi w szczególnym trybie (art. 209a ugp), a jej celem jest zwiększenie powierzchni działek, na których położone są budynki, w których wyodrębniono własność lokali, tak aby całość tych budynków znalazła się w granicach jednej nieruchomości gruntowej. Przy czym dotychczasowa przynależność schodów, ganków i innych części budynków do nieruchomości sąsiednich (będących własnością gminy), na których części te się znajdują, ma jedynie charakter faktyczny”. NSA zauważył, iż „to nabywca, w chwili transakcji, rozporządza jak właściciel gankami i schodami przynależącymi i przylegającymi do jego budynku. Samo ich posadowienie na działce zbywcy nie czyni ich zatem przedmiotem transakcji. Nie powoduje to również samodzielnie odmiennej, niż wskazała skarżąca kwalifikacji gruntu stanowiącego przedmiot dostawy". Biorąc pod uwagę wskazane argumenty, NSA orzekł, że „skoro lokatorom przysługuje już prawo do rozporządzania częściami budynków (w sensie ekonomicznym i prawnym) znajdujących się na nieruchomości sąsiedniej należącej do gminy, to nie można stwierdzić, że gmina będzie dysponować własnością schodów i ganków itd. w ramach przyszłej dostawy nieruchomości na ich rzecz. Przedmiotem planowanej dostawy na rzecz lokatorów będzie więc wyłącznie niezabudowany grunt, a tym samym sprzedaż ta będzie podlegała zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. NSA uznał, że „(...) istotą sprzedaży działki w trybie art. 209a ugn, na której znajdują się elementy należące do budynku usytuowanego na odrębnej nieruchomości, takie jak schody, ganki itp., jest sprzedaż terenu niezabudowanego, do którego odnosi się art. 43 ust. 1 pkt 9 uptu, a nie gruntu zabudowanego obiektami, które nie pełnią samodzielnych funkcji budowlanych, a jedynie zapewniają normalne użytkowanie budynku usytuowanego na innym gruncie”.

Nieruchomość nr 215/2 ogrodzona jest ogrodzeniem z siatki na betonowych słupach. Zdaniem Spółki sprzedaż działki ogrodzonej ogrodzeniem nie można traktować jako dostawy budowli w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT. Takie stanowisko potwierdza m.in. NSA w wyroku z dnia 17 kwietnia 2012 r., I FSK 918/11, LEX nr 1167862. W wyroku tym sąd stwierdził, że ,,sprzedaży działki gruntu, ogrodzonej siatką na słupkach betonowych z oczywistych względów nie można traktować jako dostawy budowli w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT. Sensem ekonomicznym tej czynności jest przecież sprzedaż gruntu, a nie ogrodzenia. Siatka ogrodzeniowa, jak trafnie zauważył Sąd pierwszej instancji, nie pełni samodzielnych funkcji budowlanych. Jej celem jest wydzielenie granic działki i jej zabezpieczenie”.

W wyroku z dnia 8 stycznia 2015 r., I FSK 102/14, LEX nr 1677049, NSA stwierdził, że ,,przy dostawie towaru - a nie ulega wątpliwości, że pytanie zawarte we wniosku o interpretację odnosiło się do dostawy towaru - kładzie się nacisk na ekonomiczny (gospodarczy) aspekt transakcji, jak i cel danej dostawy. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej TSUE) wielokrotnie zwracał uwagę na ekonomiczny sens transakcji, wskazując, że kryteria ekonomiczne mają decydujące znaczenie dla określenia prawidłowych skutków w zakresie podatku VAT dla danego zdarzenia gospodarczego (vide sprawy C-185/01 Auto Tease Holland B.V., C-461/08 Don Bosco OnroerendGoed BV przeciwko Staatssecretaris van Financien). Istotne jest więc to, co jest sensem ekonomicznym transakcji dostawy działki niezabudowanej, na której wzniesione zostanie ogrodzenie trwale z gruntem związane, czy utrwalony płytami parking. Sensem ekonomicznym takiej transakcji, jak słusznie przyjęto w tej sprawie, jest sprzedaż gruntu, a nie ogrodzenia i parkingu, nawet jeżeli takie ogrodzenie ma uatrakcyjnić sprzedaż gruntu. Ogrodzenia nie można też, wbrew temu co podnosi skarżący, zakwalifikować do budowli. U.p.t.u. nie definiuje pojęcia budowli. Chcąc zdefiniować to pojęcie, można posłużyć się wykładnią systemową zewnętrzną.

W Prawie budowlanym ustawodawca krajowy w art. 3 pkt 3 pr. bud. definiuje ogólnie pojęcie budowli, wskazując przy tym przykłady budowli. Wśród tych przykładów nie wymienia się ogrodzenia. Ogrodzenie traktowane jest jak urządzenie techniczne związane z obiektem budowlanym (zob. art. 3 pkt 9 pr. bud ). Według Słownika języka polskiego pod redakcją M. Szymczaka (PWN Warszawa 1993, tom 2, ,,ogrodzenie - to co ogradza, to czym coś jest ogrodzone”. Ogrodzenie co do zasady związane jest z obiektem, w tym również gruntem które ogradza, nie pełni więc ono samodzielnych funkcji budowlanych. Przyjęcie stanowiska skarżącego oznaczałoby, że inaczej należałoby traktować ogrodzenie w zależności od tego, czy grunt zabudowany jest budynkiem, czy też nie, co nie ma żadnego uzasadnienia”.

Zdaniem Spółki, w przypadku opisanym w stanie faktycznym w odniesieniu do nieruchomości - działka ew. nr 215/2, nie jest możliwe zastosowanie zwolnienia z opodatkowania z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT ani zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Ogrodzenie działki jak również znajdujący się na działce fragment zbiornika, nie będą w ocenie Spółki kwalifikowane jako budowla a tym samym nie dojdzie do dostawy budowli w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT. W przedmiotowej sprawie będzie miała miejsce dostawa terenu niezabudowanego przeznaczonego pod zabudowę na podstawie miejscowego plany zagospodarowania przestrzennego dla której zastosowanie ma podstawowa stawka podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem – w rozumieniu ww. przepisu) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela. Zatem, w świetle powołanego wyżej art. 7 ustawy, także odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku VAT dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Art. 2 pkt 33 ustawy o VAT stanowi, że przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT w wysokości 23% są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, spełniające definicję terenów budowlanych, czyli terenów przeznaczonych pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy przeznaczającej grunt pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Zwolnienie uregulowane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ma charakter zwolnienia fakultatywnego, gdyż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarci umowy dostawy budynków, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak wiec ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Należy zauważyć, że w przypadku budynków lub budowli niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia, o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu (również prawa wieczystego użytkowania gruntu), na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy. W myśl tego przepisu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem dostawy, w tym prawo wieczystego użytkowania gruntu, podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że grunt dzieli w VAT los podatkowy ww. obiektów, które się na nim znajdują. Zatem w sytuacji, kiedy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu (prawo użytkowania wieczystego gruntu) korzysta ze zwolnienia od podatku VAT.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada nieruchomość niezabudowaną przeznaczoną do sprzedaży. Na działce znajduje się: fragment lokalnej kanalizacji sanitarnej w postaci bezodpływowego zbiornika na nieczystości płynne (szambo), do którego odprowadzane były nieczystości płynne z budynku posadowionego na sąsiedniej działce nr 215/1. W chwili obecnej zbiornik jest nieczynny ponieważ budynek został podłączony do kanalizacji. Na działce, której dotyczy niniejszy wniosek, znajduje się fragment tego zbiornika - większa część znajduje się na sąsiedniej działce nr 215/1, na której potrzeby zbiornik ten został wybudowany oraz ogrodzenie działki. Teren, na którym zlokalizowana jest działka nr 215/2 wg obowiązującego Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego przeznaczony jest pod usługi publiczne. Dane ewidencyjne wskazują, że działka oznaczona jest symbolem Bp - zurbanizowane tereny niezabudowane lub w trakcie zabudowy.

Fragment zbiornika na nieczystości płynne - szambo, który zgodnie z przepisami prawa budowalnego (art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowalne) stanowi budowlę. Natomiast art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane, stanowi, iż ogrodzenie jest urządzeniem budowalnym. Przedmiotem sprzedaży będzie użytkowanie wieczyste. Jednocześnie naniesienia w postaci ogrodzenia i fragmentu zbiornika nie będą usuwane/likwidowane przed sprzedażą. Działka jest ogrodzona ogrodzeniem z metalowej siatki na betonowych słupach, które jak wskazano powyżej nie jest budowlą tylko urządzeniem budowlanym zgodnie z prawem budowlanym. Natomiast fragment lokalnej kanalizacji sanitarnej w postaci bezodpływowego zbiornika na nieczystości płynne (szambo) jest częścią budowli znajdującej się na sąsiedniej działce, której właścicielem jest również Wnioskodawca. Zbiornik ten jest obecnie nieczynny i niewykorzystywany. Jednocześnie informujemy, iż ww. naniesienia nie były uwzględniane w kalkulacji ceny sprzedawanej nieruchomości. Nieruchomość została oddana w użytkowanie wieczyste na okres 99 lat tj. do dnia 5 grudnia 2089 roku. Działka nr 215 była działką zabudowaną, na której znajdowały się budynki Wnioskodawcy - usługowo-mieszkalny oraz gospodarczy oraz przedmiotowy zbiornik bezodpływowy, który wykorzystywany był do obsługi budynku usługowo-mieszkalnego. Własność budynków posadowionych na gruncie (obecnie działka nr 215/1) została nabyta nieodpłatnie. W wyniku podziału w 2012 r. działki nr 215 ww. budynki jak i większa część zbiornika bezodpływowego znalazły się w granicach nowopowstałej działki nr 215/1. Fragment zbiornika znalazł się natomiast w granicach działki nr 215/2. Budynki Wnioskodawcy znajdujące się pierwotnie na działce nr 215 a obecnie nr 215/1 były i są wykorzystywane do własnej działalności gospodarczej zarówno opodatkowanej jak i zwolnionej. Wnioskodawca prowadzi tam własną statutową działalność gospodarczą od lat 50-tych XX wieku oraz wynajmuje lokal mieszkalny podmiotom zewnętrznym (pierwsza umowa najmu datowana jest na rok 1986r.). W ciągu ostatnich 10 lat nie były ponoszone żadne nakłady na przedmiotową nieruchomość. Zbiornik bezodpływowy wykorzystywany był do obsługi budynku usługowo-mieszkalnego, a zatem wykorzystywany był tak jak budynek do własnej działalności gospodarczej zarówno opodatkowanej jak i zwolnionej. Spółka nie ponosiła żadnych nakładów na ulepszenie zbiornika.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia, czy dostawa wskazanej nieruchomości niezabudowanej w postaci działki nr 215/2 będzie opodatkowana podstawowa stawka podatku VAT 23%.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia budynku, budowli lub gruntu. Definicja budynku i budowli znajduje się w art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2018 r. poz. 1202).

Za budynek uważa się obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane).

Zgodnie zaś z art. 3 pkt 3 tej ustawy – przez budowlę rozumie się każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;

Zgodnie z art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane, obiektem liniowym jest obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

W myśl art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

A zatem, mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy stwierdzić należy, że przedmiotem dostawy w istocie nie jest grunt zabudowany, gdyż jak wskazał Wnioskodawca, przedmiotem sprzedaży będzie jedynie użytkowanie wieczyste działki. Dodatkowo Wnioskodawca wskazał, że ogrodzenie nie jest budowlą a fragment lokalnej kanalizacji sanitarnej w postaci bezodpływowego zbiornika na nieczystości płynne jest częścią budowli znajdującej się na sąsiedniej działce. Zbiornik ten jest obecnie nieczynny i niewykorzystywany. Wnioskodawca wskazał również, że ww. naniesienia nie były uwzględniane w kalkulacji ceny sprzedawanej nieruchomości, a przedmiotem sprzedaży będzie wyłącznie prawo użytkowania wieczystego działki nr 215/2.

Tym samym nie ma podstaw do przyjęcia, że Wnioskodawca będzie dokonywał dostawy ww. naniesień w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Zatem w opisanej sytuacji nie będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z przepisu tego wynika, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane.

Przy czym zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2017 r., poz. 1073, z późn. zm.), ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Z treści cytowanego przepisu wynika, że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dochodzi do wiążącego podmioty władzy, w tym administracji, oraz podmioty spoza systemu władzy (osoby fizyczne i ich organizacje) ustalenia bądź zmiany przeznaczenia terenu na określony w tym planie cel.

Stosownie do art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

Z zapisów wyżej cytowanego przepisu wynika, że przez decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu należy rozumieć zarówno decyzję o lokalizacji inwestycji celu publicznego, jak i decyzję o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku w zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego albo decyzja o warunkach zabudowy.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę. Przepis art. 2 pkt 33 ustawy w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego – planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego albo decyzji o warunkach zabudowy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że teren na którym zlokalizowana jest działka nr 215/2 wg obowiązującego Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego przeznaczony jest pod usługi publiczne. Dodatkowo należy wskazać, że dane ewidencyjne wskazują, że działka oznaczona jest symbolem Bp - zurbanizowane tereny niezabudowane lub w trakcie zabudowy.

W związku z powyższym dostawa ww. działki nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Ponieważ w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy rozpatrzyć warunki do zastosowania zwolnienia dla dostawy działki wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku, określone w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazał Wnioskodawca, przedmiotowa działka nie była wykorzystywana do czynności zwolnionych z podatku VAT, gdyż jak wynika z opisu sprawy była wykorzystywana do działalności zwolnionej i opodatkowanej.

W świetle przedstawionej treści wniosku i przywołanego przepisu dostawa ww. działki nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż przedmiotowa działka nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Zatem, sprzedaż niezabudowanej działki o nr 215/2, podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.