Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.313.2018.2.JK
z 21 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2018 r. (data wpływu 18 czerwca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 lipca 2018 r. (data wpływu 1 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 26 lipca 2018 r. o wypełniony wniosek ORD-IN oraz wpłatę za wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wraz z mężem zakupiła działkę rolną o powierzchni 1,04 ha 16 kwietnia 1984 r. w odległości 15 km od A, gdzie mieszkali i mieszkają obecnie. Wnioskodawczyni i mąż wybudowali budynek gospodarczy, założyli ogród warzywno-owocowy, planowali budowę domu. Koniunktura się zmieniła, nie było stać Zainteresowanej i męża. Obecnie Wnioskodawczyni i mąż mają 76 i 80 lat. Wnioskodawczyni i mąż wykonali plan zagospodarowania przestrzennego (dokumentację) bez podziału geodezyjnego w terenie. Podzielili działkę na 10 działek mniejszych, aby móc je sprzedać. Urząd Skarbowy twierdzi, że Wnioskodawczyni i mąż powinni zapłacić podatek VAT, niezależnie od ilości sprzedanych działek rocznie. Wnioskodawczyni nadmienia, że działka była nabyta 34 lata temu i nie w celach handlowych. Obecnie wiek Wnioskodawczyni i męża zmusza ich do pozbycia się tego majątku.

Ustawa dotycząca sprzedaży działek tego typu ma sporo niejasności i każdy urząd skarbowy tłumaczy się na swój sposób. Dochodzi do wyroków sądowych bardzo różnych, kontrowersyjnych w różnych województwach. Jedne wyroki NSA nakazują zwrot VAT, inne nie. Wnioskodawczyni bardzo prosi o jednoznaczną wypowiedź. Wnioskodawczyni i mąż muszą płacić VAT, czy nie. Zainteresowana i mąż nie prowadzą i nie prowadzili żadnej działalności gospodarczej.

Ponadto w piśmie z dnia 26 lipca 2018 r., będącym uzupełnieniem do wniosku, Wnioskodawczyni poinformowała, że:

Wniosek dotyczy 1 działki nr 68/3. Działka z planem zagospodarowania przestrzennego wykonanym przez Wnioskodawczynię w roku 2011. Plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje podział na 10 działek przeznaczonych pod budowę domów jednorodzinnych. Działka nie jest podzielona geodezyjnie na działki ponumerowane. Figuruje jako działka rolna z planem zagospodarowania przestrzennego.

W powyższym piśmie Zainteresowany udzieliła również następujących odpowiedzi na poniższe pytania:

1. czy Wnioskodawczyni jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług? Jeśli tak, to z jakiego tytułu?
   Wnioskodawczyni nie jest i nie była podatnikiem podatku od towarów i usług.
2. jakie dokładnie działki były/będą przedmiotem sprzedaży? W ramach tego pytania należy wymienić numery ewidencyjne działki/działek oraz wskazać, która/które z nich są zabudowane, a które są niezabudowane;
   Przedmiotem sprzedaży będzie działka rolna nr 68/3, lub poszczególne 10 działek mieszczących się na niej (zależy to od kupującego). Te 10 działek nie ma numerów, ponieważ nie są geodezyjnie wydzielone. Obecnie są naniesione na planie zagospodarowania przestrzennego. Nie są zabudowane.
3. czy Zainteresowana nabyła nieruchomości, o których mowa we wniosku, w celu prowadzenia działalności gospodarczej? Jeśli tak, to należy wskazać w celu prowadzenia jakiej działalności gospodarczej? Jeśli nie, to jaki był cel nabycia ww. nieruchomości. Informacji należy udzielić dla każdej działki oddzielnie.
   Wnioskodawczyni nabyła 1 działkę hekarową 16 kwietnia 1984 r., na której chciała zamieszkać.
4. czy Wnioskodawczyni wykorzystywała nieruchomości będące przedmiotem sprzedaży w działalności gospodarczej? Jeśli tak, to jakiej? Informacji należy udzielić dla każdej działki oddzielnie.
   Zainteresowana nie wykorzystywała działki w działalności gospodarczej, ponieważ nie prowadziła działalności, pracowała „na państwowej posadzie”.
5. czy Zainteresowana prowadziła/prowadzi na nieruchomościach działalność rolniczą?
   Informacji należy udzielić dla każdej działki oddzielnie.
   Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności rolniczej.
6. czy Wnioskodawczyni w związku nabyciem nieruchomości przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego? Informacji należy udzielić dla każdej działki oddzielnie.
   Zainteresowana nie odliczała żadnego podatku, płaciła i płaci nadal podatek rolny.
7. w jaki sposób działki były/są wykorzystywane przez Wnioskodawczynię od momentu nabycia do momentu sprzedaży? Jeżeli były/są wykorzystywane w działalności gospodarczej, to czy wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT? Informacji należy udzielić dla każdej działki oddzielnie.
   Wnioskodawczyni miała parę drzewek i ogródek warzywny, nie prowadziła działalności gospodarczej.
8. czy Zainteresowana udostępniała nieruchomości osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych (np. najem, dzierżawa)? Jeżeli tak, to czy były to umowy odpłatne i w jakim czasie były zawarte? Informacji należy udzielić dla każdej działki oddzielnie.

Zainteresowana nie udostępniała działki. Obecnie udostępnia bezpłatnie od kilku lat dla mieszkańca, aby nie zarosła chwastami, uprawia ją, ale są to grunty 4 i 6 klasy i nieużytki.

1. czy Wnioskodawczyni poniosła lub też zamierza ponieść jakiekolwiek nakłady związane z przygotowaniem działek do sprzedaży, np.: ogrodzenie, uzbrojenie terenu, podział geodezyjny, wytyczenie dróg dojazdowych lub inne działania zwiększające atrakcyjność działki? Jeśli tak, to jakie to były/będą nakłady?
   Wnioskodawczyni wykonała tylko plan zagospodarowania przestrzennego i nie zamierza podnosić atrakcyjności działki.
2. w przypadku nieruchomości niezabudowanych należy wskazać oddzielnie dla każdej działki:
   1. czy działki na moment sprzedaży będą objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego lub będzie wydana, względem tych działek, decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu? Jeśli tak, to jakie będzie wynikać przeznaczenie działek z tych dokumentów i czy Wnioskodawczyni miała wpływ na opracowanie tych dokumentów?
   2. czy działki będące przedmiotem sprzedaży – w myśl art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – na moment sprzedaży stanowić będą tereny budowlane? Zgodnie z ww. przepisem, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym?
   „Zainteresowana wykonała plan zagospodarowania przestrzennego w roku 2011. Działki będą przeznaczone pod budowę domów jednorodzinnych. Dokumentację opracował architekt. Zainteresowana nie wywierała na nią wpływu”.
   Nie ma żadnego budynku na tej działce. Jest to pole.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przy sprzedaży całości lub poszczególnych działek Wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek VAT, czy nie?

Zdaniem Wnioskodawczyni, Zainteresowana nie powinna zapłacić podatku VAT, ponieważ:

1. kupiła ją 34 lata temu dla siebie, nie na sprzedaż,
2. poniosła przez te lata sporo kosztów utrzymania,
3. działalności nie prowadziła, więc zarobku nie miała,
4. płaciła i płaci podatek rolny,
5. obecnie ma 76 lat i utrzymuje się z emerytury (1600 zł) i byłoby krzywdzące, gdyby Wnioskodawczyni musiała po sprzedaży odprowadzić podatek VAT. Przecież taka sprzedaż i tak nie wiąże się z kosztami geodezyjnymi, a geodeta obciąża Zainteresowaną również VAT-em, czyli Wnioskodawczyni płaci podwójny VAT do Urzędu Skarbowego i do biura geodezyjnego. Są jeszcze koszty notarialne i sądowe (zmiany w księgach wieczystych).
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów np. gruntów, mieści się współwłasność, jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest także udział w gruncie (w prawie własności nieruchomości).

W związku z powyższym, sprzedaż udziału w prawie własności gruntu należy traktować, jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży całej działki nr 68/3, bądź 10 działek wydzielonych z działki nr 68/3, podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (Dz. Urz. UE L z 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.) – (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Należy również podkreślić, że ww. sprawy dotyczyły osób fizycznych, które prowadziły działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, niezależne od woli tych osób, w grunt pod zabudowę.

W tym miejscu należy również wskazać, że osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości, czy jej części w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Powyższe potwierdzone zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., w sprawie C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, w którym stwierdzono, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem zakupiła działkę rolną o powierzchni 1,04 ha 16 kwietnia 1984 r., gdzie mieszkali i mieszkają obecnie. Wnioskodawczyni i mąż wybudowali budynek gospodarczy, założyli ogród warzywno-owocowy, planowali budowę domu. Koniunktura się zmieniła, nie było stać Zainteresowanej i męża. Wnioskodawczyni i mąż wykonali plan zagospodarowania przestrzennego (dokumentację) bez podziału geodezyjnego w terenie. Podzielili działkę na 10 działek mniejszych, aby móc je sprzedać. Wnioskodawczyni nadmienia, że działka była nabyta 34 lata temu i nie w celach handlowych. Obecnie wiek Wnioskodawczyni i męża zmusza ich do pozbycia się tego majątku.

Zainteresowana i mąż nie prowadzą i nie prowadzili żadnej działalności gospodarczej.

Wniosek dotyczy 1 działki nr 68/3. Plan zagospodarowania przestrzennego wykonany został przez Wnioskodawczynię w roku 2011 i przewiduje podział na 10 działek przeznaczonych pod budowę domów jednorodzinnych. Działka nie jest podzielona geodezyjnie na działki ponumerowane. Figuruje jako działka rolna z planem zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawczyni nie jest i nie była podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przedmiotem sprzedaży będzie działka rolna nr 68/3 lub poszczególne 10 działek mieszczących się na niej (zależy to od kupującego). Te 10 działek nie ma numerów, ponieważ nie są geodezyjnie wydzielone. Obecnie są naniesione na planie zagospodarowania przestrzennego. Nie są zabudowane.

Wnioskodawczyni nabyła 1 działkę hekarową 16 kwietnia 1984 r., na której chciała zamieszkać.

Zainteresowana nie wykorzystywała działki w działalności gospodarczej, ponieważ nie prowadziła działalności.

Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności rolniczej.

Zainteresowana nie odliczała żadnego podatku, płaciła i płaci nadal podatek rolny.

Wnioskodawczyni na działce miała parę drzewek i ogródek warzywny, nie prowadziła działalności gospodarczej.

Zainteresowana nie udostępniała działki. Obecnie udostępnia bezpłatnie od kilku lat dla mieszkańca, aby nie zarosła chwastami, uprawia ją, ale są to grunty 4 i 6 klasy i nieużytki.

W odpowiedzi na pytanie, czy Wnioskodawczyni poniosła lub też zamierza ponieść jakiekolwiek nakłady związane z przygotowaniem działek do sprzedaży, np.: ogrodzenie, uzbrojenie terenu, podział geodezyjny, wytyczenie dróg dojazdowych lub inne działania zwiększające atrakcyjność działki, Zainteresowana poinformowała, że wykonała tylko plan zagospodarowania przestrzennego i nie zamierza podnosić atrakcyjności działki.

Zainteresowana wykonała plan zagospodarowania przestrzennego w roku 2011. Działki będą przeznaczone pod budowę domów jednorodzinnych. Dokumentację opracował architekt. Na działce nie ma żadnego budynku (jest to pole).

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości dotyczą ustalenia, czy przy sprzedaży całości lub poszczególnych działek Wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek VAT.

W analizowanej sprawie należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży nieruchomości, o których mowa w opisie sprawy Zainteresowana będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Należy zaznaczyć, że według art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), zwanej dalej k.c., przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Jak wynika z art. 710 k.c., przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Zatem umowa użyczenia jest z natury umową nieodpłatną. Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy.

Analiza orzecznictwa w przedstawionej kwestii prowadzi do wniosku, że dla uznania danej transakcji za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług konieczne jest podjęcie przez sprzedającego dodatkowych działań oznaczających aktywne i stałe zaangażowanie w planowane transakcje poprzez np. podniesienie wartości działek wskutek poniesienia dodatkowych nakładów inwestycyjnych, czy też poniesienie wydatków, których celem jest zachęcenie potencjalnych nabywców do zakupu tych nieruchomości.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni do czasu sprzedaży ww. działek będzie podejmowała działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Analiza przedstawionego opisu sprawy oraz treści powołanych przepisów przy uwzględnieniu orzeczenia TSUE, prowadzi do wniosku, że trudno uznać Wnioskodawczynię za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży całej działki nr 68/3, bądź 10 działek wydzielonych z działki nr 68/3. Pomimo, że grunty spełniają definicję towaru zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, okoliczności niniejszej sprawy nie wskazują, że sprzedając ww. nieruchomości, Zainteresowana będzie działała w charakterze handlowca. Jak wskazała Wnioskodawczyni – działka była nabyta 34 lata temu i nie w celach handlowych. Zatem nie można stwierdzić, że przedmiotowe grunty zostały nabyte w celu dalszej odprzedaży. Zainteresowana nie jest i nie była podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni nie wykorzystywała działki w działalności gospodarczej, jak również nie prowadziła i nie prowadzi działalności rolniczej. Ponadto Wnioskodawczyni od kilku lat udostępnia grunty bezpłatnie, aby nie zarosła chwastami, uprawia ją, ale są to grunty 4 i 6 klasy i nieużytki. Zatem z opisu sprawy nie wynika, że działki te nie są udostępniane odpłatnie osobom trzecim na podstawie umów najmu, dzierżawy. Wskazać należy również, że w odpowiedzi na pytanie, czy Wnioskodawczyni poniosła lub też zamierza ponieść jakiekolwiek nakłady związane z przygotowaniem działek do sprzedaży, np.: ogrodzenie, uzbrojenie terenu, podział geodezyjny, wytyczenie dróg dojazdowych lub inne działania zwiększające atrakcyjność działki. Zainteresowana poinformowała, że wykonała tylko plan zagospodarowania przestrzennego i nie zamierza podnosić atrakcyjności działki.

Jedynymi więc działaniami podjętymi w celu sprzedaży całej działki nr 68/3, bądź 10 działek wydzielonych z działki nr 68/3 było wykonanie planu zagospodarowania przestrzennego oraz podział ww. działki w celu wydzielania przedmiotowych działek. Jednak, w omawianej sytuacji należy wskazać, że ww. działania Zainteresowanej nie mogą świadczyć o zamiarze wykonywania działalności gospodarczej w zakresie profesjonalnego obrotu nieruchomościami.

Z zawartego we wniosku opisu sprawy nie wynika więc taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak: np. nabycie z zamiarem odsprzedaży, uzbrojenie terenu, wytyczenie dróg dojazdowych). Zatem dokonując sprzedaży całej działki nr 68/3, bądź 10 działek wydzielonych z działki nr 68/3, Zainteresowana będzie korzystała z przysługującego Jej prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie stanowi wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawczynię cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży całej działki nr 68/3, bądź 10 działek wydzielonych z działki nr 68/3, a dostawę tych nieruchomości cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, przy sprzedaży całości lub poszczególnych działek Wnioskodawczyni nie powinna zapłacić podatku VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym Zainteresowana nie powinna zapłacić podatku VAT należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Panią Jolantę Żebrowską, zaznacza się, że interpretacja wywiera skutki prawne dla Wnioskodawczyni (jednego ze współwłaścicieli działki nr 68/3). Natomiast powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego ze współwłaścicieli działki 68/3, który chcąc uzyskać interpretację indywidualną w zakresie konsekwencji podatkowych w związku ze sprzedażą ww. gruntu, powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.