2018.08.23 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IBPP2/4512-147/15-1/ICz
z 23 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 1448/15 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 24 maja 2018 r.) oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 lutego 2018 r. sygn. akt I FSK 394/16, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 lutego 2015 r. (data wpływu 17 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi związane ze sportem podlegają zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi związane ze sportem podlegają zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 13 maja 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP2/4512-147/15/ICz, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy i stwierdził, że ze zwolnienia od podatku na mocy przepisów art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) korzystać mogą jedynie usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe, stowarzyszenia, związki samych stowarzyszeń i związki innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu. W ocenie organu Wnioskodawca nie był podmiotem wymienionym w ww. przepisie mogącym korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie tego przepisu.

Wobec tego Wnioskodawca z tytułu świadczenia usług związanych ze sportem nie mógł korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT. Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z 13 maja 2015 r. znak: IBPP2/4512-147/15/ICz pismem z 29 maja 2015 r. wniósł wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, pismem z 29 czerwca 2015 r. znak: IBPP2/4512-1-45/15/ICz stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na ww. interpretację przepisów prawa podatkowego z 13 maja 2015 r. znak: IBPP2/4512-147/15/ICz w przedmiocie podatku od towarów i usług złożył skargę z 30 lipca 2015 r., w której wniósł o uchylenie zaskarżonej interpretacji.

Wyrokiem z 29 października 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 1448/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Od wyroku WSA w Krakowie z 29 października 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 1448/15 Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, 23 grudnia 2015 r. wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z 8 lutego 2018 r. sygn. akt I FSK 394/16 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną organu.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Centrum Kultury i Sportu (dalej: CKiS) jest gminną Instytucją kultury i sportu, której organizatorem jest Gmina K. W rejestrze Instytucji kultury, prowadzonym przez Gminę K., w księdze rejestrowej (…) wpisane jest Centrum Kultury i Sportu (…).

Zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 25 października 1991r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. Dz. U. z 2001r. Nr 13 poz. 123 ze zm.), instytucja kultury z chwilą wpisu do rejestru uzyskuje osobowość prawną i prowadzi samodzielnie gospodarkę finansową (art. 27 ustawy).

Centrum działa na podstawie:

ustawy z dnia 25 października 1991r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tekst jednolity Dz. U. z 2001r. Nr 13 poz. 123 z późn. zm),
ustawy z dnia 18 stycznia 1996r. o kulturze fizycznej (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 226, poz. 1675 z późn. zm),
ustawy z dnia 30 czerwca 2005r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 z późn. zm),
ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U., z 2001r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.),
ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009r., Nr 152, poz. 1223),
uchwały nr XXXIX/310/2009 Rady Miejskiej w (…) z dnia 30 lipca 2009 roku w sprawie zmiany nazwy Ośrodka Kultury.

Celem działalności Centrum Kultury i Sportu, zgodnie z pkt 1 & 4 rozdział II Statutu Centrum Kultury i Sportu, jest „upowszechnianie, rozwijanie i zaspokajanie potrzeb społeczeństwa w zakresie kultury, edukacji, sportu, kultury fizycznej, turystyki i rekreacji, a także prowadzenie działalności informacyjnej w tych dziedzinach” oraz promocja pozytywnego wizerunku Gminy”.

Do podstawowych zadań Centrum Kultury i Sportu, zgodnie z pkt 3 & 4 rozdział II Statutu, należy m.in.:

organizowanie imprez artystycznych, sportowych, rekreacyjnych i turystycznych,
popularyzacja kultury, kultury fizycznej, sportu, zdrowego stylu życia oraz dziedzictwa narodowego i przyrodniczego,
finansowanie i nadzór sekcji sportowych i klubów sportowych, działających w ramach struktury organizacyjnej CKiS,
organizacja oraz nadzór nad sekcjami sportowymi osób niepełnoprawnych,
wspieranie inicjatyw sportowych w szkołach działających na terenie gminy,
organizowanie rywalizacji sportowej dla szkół.

Centrum realizuje swoje cele m.in. poprzez:

organizowanie i współorganizowanie zajęć, zawodów oraz imprez kulturalnych, sportowych, rekreacyjnych, turystycznych, rozrywkowych,
prezentowanie osiągnięć kulturalnych i sukcesów sportowych Centrum,
organizowanie zajęć pozalekcyjnych i pozaszkolnych dla dzieci i młodzieży,
współdziałanie w rozwoju kultury fizycznej ze stowarzyszeniami kultury fizycznej oraz udzielanie im pomocy w realizacji zadań.

Centrum Kultury i Sportu zarejestrowane jest jako podatnik VAT czynny, rozliczający się proporcją, albowiem oprócz usług opodatkowanych świadczy także usługi zwolnione z podatku VAT. Centrum nie nastawia się na osiąganie zysku, a ewentualny dochód uzyskany z działalności CKiS służy tylko i wyłącznie realizacji celów statutowych CKiS.

Statutowe zadania Centrum Kultury i Sportu realizowane są poprzez zaoferowanie społeczności lokalnej bogatej oferty sportowo - rekreacyjnej. W ofercie tej zawarte jest m.in. świadczenie usług ściśle związanych ze sportem i wychowaniem fizycznym dla dzieci i młodzieży poprzez organizowanie i prowadzenie za odpłatnością zajęć i turniejów:

Szermierki - organizowane dla młodzieży szkolnej, na terenie hali sportowej, obiekcie który CKiS dzierżawi od Gminy. Efekt pracy naszej sekcji szermierczej można zobaczyć na różnego rodzaju turniejach szermierczych organizowanych dla juniorów na szczeblu ogólnopolskim, a nawet europejskim, na których nasi zawodnicy zajmują wysokie miejsca.
Zajęcia pływania - obejmujące naukę oraz doskonalenie pływania, organizowane dla dzieci i młodzieży szkolnej. Zajęcia te odbywają się na wynajętym basenie znajdującym się poza K., w związku z powyższym CKiS zapewnia ich uczestnikom transport wraz z wykwalifikowana opieką. Zgodną z przepisami prawa opiekę ratowników na basenie zapewnia Ośrodek Sportowo-Rekreacyjny udostępniający CKiS basen zgodnie z zawartą między nami umową. Na zakończenie zajęć trwających poprzez cały rok szkolny, przeprowadzane są zawody pływackie, których zwycięzcy otrzymują medale nagrody oraz dyplomy.
Dwudniowego ogólnopolskiego karnawałowego turniej piłki siatkowej kobiet i mężczyzn - organizowany raz w roku dla różnych grup wiekowych, na terenie dzierżawionej hali sportowej. W turnieju biorą udział drużyny amatorskie jak i profesjonalne. Organizator czyli CKiS zapewnia: przeprowadzenie Turnieju, obsługę sędziowską, za pierwsze trzy miejsca Puchary oraz wyróżnienia, pamiątkowe dyplomy, wodę dla grających zawodników, nocleg w salach lekcyjnych w szkole na materacach, jeden ciepły posiłek.
Współzawodnictwa sportowego dzieci i młodzieży z Powiatu - organizowane na podstawie Umowy Zlecenia zawartej z Powiatem, której przedmiotem jest „Przygotowanie, organizacja i przeprowadzenie współzawodnictwa sportowego dzieci i młodzieży z Powiatu „IGRZYSKA-GIMNAZJADA-LICEALIADA” w danym terminie, miejscu i zakresie. Zawody przeprowadzane są w następujących dyscyplinach sportowych: szachy, pływanie, tenis stołowy, koszykówka, piłka siatkowa, piłka ręczna, piłka nożna, sztafetowe i indywidualne biegi przełajowe, unihokej, narciarstwo alpejskie. Udział młodzieży szkolnej w zawodach jest bezpłatny, natomiast CKiS z tytułu realizacji powierzonego mu przez Powiat zlecenia otrzymuje wynagrodzenie na podstawie wystawionej przez CKiS faktury.

Wymienione powyżej usługi świadczone są odpłatnie przede wszystkim jako zwrot kosztów ich organizacji - pkt 1-3, z zastrzeżeniem, że minimalny zysk (który ewentualnie powstaje w wyniku realizacji pkt 4) przeznaczony jest na cele działalności statutowej Centrum Kultury i Sportu - wskazane powyżej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy świadczone przez Centrum Kultury i Sportu, (osobę prawną której celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu), podmiotu nie nastawionego na osiąganie zysku, wymienione w pkt 1-4 przedstawionego stanu faktycznego usługi organizacji zajęć, turniejów i zawodów sportowych, stanowią usługi w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 32) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i w konsekwencji polegają zwolnieniu od podatku VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT, w zakresie usług zwolnionych mieszczą się „usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że:

są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim,
świadczący te usługi nie są nastawieni na osiąganie zysków,
są one świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym

-z wyłączeniem usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością”.

W ocenie Centrum Kultury i Sportu, spełnia ono wszystkie warunki konieczne do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT w zakresie organizowanych przez CKiS zajęć, turniejów oraz zawodów sportowych, omówionych w pkt 1-4 przedstawionego stanu faktycznego. Albowiem przedmiotowe usługi stanowią usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym i świadczone są przez podmiot o osobowości prawnej nie nastawiony na osiąganie zysku, którego celem statutowym jest między innymi działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu.

Powyższe stanowisko potwierdza w tezie swojego orzeczenia Najwyższy Sąd Administracyjny, w wyroku z dnia 13 marca 2014 r., sygn. I FSK 585/13, który uznał że:

„1. Przepis art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.) w związku z art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L nr 347 poz. 1 ze zm.) należy tak interpretować, że zwolnieniem od podatku określonym w tej normie objęte są nie tylko usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, ale również tego typu usługi świadczone przez inne podmioty nie nastawione na osiąganie zysku.”.

W uzasadnieniu (pkt 3.3, 3.6 i 3.7) przywołanego wyroku z dnia 13 marca 2014 r., NSA zauważył co następuje:

„3.3 Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. m dyrektywy 112 Państwa Członkowskie zwalniają między innymi świadczenie niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym, przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Z treści tej normy wynika, że powyższe zwolnienie ma charakter bezwarunkowy w sensie materialnym. Oznacza to, że Państwa Członkowskie nie mogą drogą regulacji krajowych odstąpić od udzielenia tego zwolnienia albo go ograniczyć.

Przepis ten zawarty jest w rozdziale 2 zatytułowanym „zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”. Zatem zwolnienia te mają na celu uprzywilejowanie niektórych rodzajów działalności w interesie publicznym (zob. wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie C-357/07 TNT Post UK, Zb. Orz. s. I-3025, pkt 32). Jednakże zwolnienia te nie dotyczą wszystkich rodzajów działalności wykonywanej w interesie publicznym, lecz jedynie tej działalności, która została w tym przepisie wymieniona i opisana w bardzo szczegółowy sposób.

Ponadto zwolnienia te powinny być stosowane jednolicie we wszystkich Państwach Członkowskich. Stąd też wykładnia przepisów prawa krajowego powinna uwzględniać treść unijnych unormowań oraz musi być zbieżna we wszystkich krajach Unii Europejskiej.”.

3.6 Warto podkreślić, że w ostatnim okresie odnośnie analizowanego zwolnienia wypowiadał się Trybunał Sprawiedliwości. W wyroku z dnia 21 lutego 2013 r. w sprawie C-18/12 Mesto Zamberk przeciwko Financni reditelstvi v Hradci Kralove, obecnie Odvolaci financni reditelstvi (Dz.U.UE.L. 2006.347.1) Trybunał podkreślił że jeśli chodzi o cel art. 132 ust. 1 lit. m) dyrektywy VAT, przepis ten służy wspieraniu niektórych rodzajów działalności interesu publicznego, czyli usług mających ścisły związek z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym, które są świadczone przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Przepis ten ma zatem na celu wspieranie podejmowania takiej aktywności przez szerokie warstwy społeczeństwa (t. 23).

3.7 Reasumując tą część rozważań należy uznać, że przepis art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT w związku z art. 132 ust. 1 pkt m dyrektywy 112 należy tak interpretować, że zwolnieniem od podatku określonym w tej normie objęte są nie tylko usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, ale również tego typu usługi świadczone przez inne podmioty nie nastawione na osiąganie zysku.”.

W ocenie CKiS, w przedmiotowym stanie faktycznym zastosowanie zwolnienia w zakresie świadczenia przez CKiS usług ściśle związanych ze sportem i wychowaniem fizycznym na rzecz dzieci i młodzieży oraz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym jest uprawnione i zasadne w świetle przywołanych powyżej wykładni, przepisów prawa podatkowego - art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT, albowiem zostały spełnione wszystkie przesłanki uprawniające do zastosowania zwolnienia wynikającego z przedmiotowego przepisu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego oraz stanowiska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie przedstawionego w wyroku z 29 października 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 1448/15 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie przedstawionego w wyroku z dnia 8 lutego 2018 r. sygn. akt I FSK 394/16, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, lub ustawą o VAT – opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów – zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Według art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146a pkt 1 i 2 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Należy zaznaczyć, że jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie, oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że:

są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim,
świadczący te usługi nie są nastawieni na osiąganie zysków,
są one świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym

Przy czym w myśl art. 43 ust. 17 ustawy – zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Z kolei stosownie do art. 43 ust. 18 ustawy – zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się pod warunkiem, że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Wskazać należy, że zastosowanie zwolnienia dla usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym doznaje pewnych ograniczeń – ze względu na cel tej usługi, jak również status usługodawcy i usługobiorcy. Podmiotami uprawnionymi do skorzystania z tego zwolnienia są podmioty będące klubem sportowym, związkiem sportowym oraz związkiem stowarzyszeń i innych osób prawnych. Ponadto, świadczone usługi muszą być wykonywane na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Jednocześnie świadczone usługi muszą być ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim.

Niespełnienie chociażby jednej z przesłanek (podmiotowej lub przedmiotowej) powoduje, że świadczenie usług nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. regulacji.

Powyższe uregulowania korespondują z art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, str. 1 ze zm.) – na mocy którego państwa członkowskie zwalniają od podatku świadczenie niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym, przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Centrum Kultury i Sportu jest gminną Instytucją kultury i sportu, której organizatorem jest Gmina. Zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 25 października 1991r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, instytucja kultury z chwilą wpisu do rejestru uzyskuje osobowość prawną i prowadzi samodzielnie gospodarkę finansową (art. 27 ustawy).

Do podstawowych zadań Centrum Kultury i Sportu, zgodnie z pkt 3 & 4 rozdział II Statutu, należy m.in.:

organizowanie imprez artystycznych, sportowych, rekreacyjnych i turystycznych,
popularyzacja kultury, kultury fizycznej, sportu, zdrowego stylu życia oraz dziedzictwa narodowego i przyrodniczego,
finansowanie i nadzór sekcji sportowych i klubów sportowych, działających w ramach struktury organizacyjnej CKiS,
organizacja oraz nadzór nad sekcjami sportowymi osób niepełnoprawnych,
wspieranie inicjatyw sportowych w szkołach działających na terenie gminy,
organizowanie rywalizacji sportowej dla szkół.

Centrum realizuje swoje cele m.in. poprzez:

organizowanie i współorganizowanie zajęć, zawodów oraz imprez kulturalnych, sportowych, rekreacyjnych, turystycznych, rozrywkowych,
prezentowanie osiągnięć kulturalnych i sukcesów sportowych Centrum,
organizowanie zajęć pozalekcyjnych i pozaszkolnych dla dzieci i młodzieży,
współdziałanie w rozwoju kultury fizycznej ze stowarzyszeniami kultury fizycznej oraz udzielanie im pomocy w realizacji zadań.

Centrum nie nastawia się na osiąganie zysku, a ewentualny dochód uzyskany z działalności CKiS służy tylko i wyłącznie realizacji celów statutowych CKiS.

W zapadłym w niniejszej sprawie wyroku WSA w Krakowie z 29 października 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 1448/15 Sąd wskazał, że zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy 112, Państwa Członkowskie zwalniają (między innymi) świadczenie niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym, przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Z treści tej normy wynika, że powyższe zwolnienie ma charakter bezwarunkowy w sensie materialnym. Oznacza to, że Państwa Członkowskie nie mogą drogą regulacji krajowych odstąpić od udzielenia tego zwolnienia albo go ograniczyć. Przepis ten nadto zawarty jest w Rozdziale 2 Dyrektywy, zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”. Zatem – jak słusznie przyjmuje się w orzecznictwie sądów krajowych i TSUE – zwolnienia te mają na celu uprzywilejowanie niektórych rodzajów działalności w interesie publicznym (zob. wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie C-357/07 TNT Post UK, Zb.Orz. s. I-3025, pkt 32). Zwolnienia te nie dotyczą oczywiście wszystkich rodzajów działalności wykonywanej w interesie publicznym, lecz jedynie tej działalności, która została w tym przepisie wymieniona i opisana w bardzo szczegółowy sposób.

Wielokrotnie Trybunał Sprawiedliwości podkreślał, że terminologia używana do określenia zwolnień od podatku od towarów i usług powinna być interpretowana w sposób ścisły, ponieważ zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Jednakże owa zasada ścisłej wykładni nie oznacza, że terminologia stosowana przy określeniu zwolnień przewidzianych w rzeczonym art. 132 powinna być interpretowana w sposób, który pozbawiałby je skuteczności (wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 18 listopada 2004 r. w sprawie C-284/03 Temco Europę, Zb.Orz. s. 1-11237, pkt 17, wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie C-434/05 Horizon College, Zb.Orz. s. I-4793, pkt 16, a także wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 16 października 2008 r. w sprawie C-253/07 Canterbury Hockey Club i Canterbury Ladies Hockey Club, Zb.Orz. s. 1-7821, pkt 17). Przyznając zatem słuszność pierwszej ze wskazanych w tym akapicie tez, na którą również wskazywał organ dokonujący interpretacji zauważyć należy, że organ ten nie dostrzegł tego co zawarte jest w drugiej z przytoczonych tez, odnoszącej się do skuteczności stosowania zwolnienia statuowanego przez przepisy Dyrektywy, które w formie określonej w przepisach wspólnotowych winno być implementowane do krajowego porządku prawnego.

Sąd podzielił zarzut skargi polegający na dokonaniu przez organ zawężającej wykładni przepisu art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT. Ograniczono bowiem zwolnienie od podatku VAT do usług świadczonych wyłącznie w formie klubu sportowego, związku sportowego lub związku stowarzyszeń i innych osób prawnych w rozumieniu art. 3 i art. 6 ustawy o sporcie. Taka interpretacja nie jest, zdaniem Sądu, wykładnią prowspólnotową. Należy bowiem podkreślić, że przepis art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy 112 stanowi o usługach świadczonych przez „organizacje nienastawione na osiąganie zysku”. Zatem nie ma podstaw do zawężania kręgu podmiotów świadczących te zwolnione usługi w sposób szerszy niż przewidują to zapisy Dyrektywy.

Dalej Sąd wskazał, że w uzasadnieniu interpretacji, organ uzasadniając swój pogląd odwołał się do przepisów ustawy o sporcie, skoro to ona definiuje pojęcie klubu sportowego czy związku sportowego. Uwadze organu jednak umknęło, że art. 3 ust. 1 tej ustawy stanowi, że działalność sportowa jest prowadzona w szczególności w formie klubu sportowego. Zatem, użycie słów „w szczególności” wskazuje, że jest to podstawowa forma prowadzenia tej działalności ale nie jedyna. Zwłaszcza, że definicja legalna pojęcia sportu zawarta w art. 2 ust. 1 tej ustawy jest bardzo szeroka. Według ustawodawcy sportem są wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach. Nawet więc w świetle ustawy o sporcie nie znajduje uzasadnienia zawężająca wykładnia „podmiotu prowadzącego działalność sportową” a tym samym świadczącego usługi sportowe. Uprawnienie do skorzystania ze zwolnienia od VAT konkretyzuje się dla takiego podmiotu po spełnieniu przesłanek przedmiotowych, określonych w dalszej, dotychczas niespornej (bo nie objętej zakresem udzielonej interpretacji indywidualnej) treści art. 43 ust 1 pkt 32 ustawy o VAT.

Nie można też, w ocenie Sądu, abstrahować od celu wprowadzonego w analizowanej normie prawnej zwolnienia od podatku od towarów i usług. Niewątpliwie przepis ten służy wspieraniu niektórych rodzajów działalności interesu publicznego, czyli usług mających ścisły związek z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Przepis ten ma zatem na celu wspieranie podejmowania takiej aktywności przez szerokie warstwy społeczeństwa poprzez obniżenie kosztów tych usług. Celem więc jest upowszechnienie pewnych pożądanych wzorców zachowania, co niewątpliwie może nastąpić poprzez zmniejszenie wysokości wynagrodzenia za te usługi. W tym kontekście zawężania analizowanego zwolnienia tylko do tych świadczonych przez kluby sportowe jest nieprawidłowe.

Sąd zauważył też, że odnośnie analizowanego zwolnienia wypowiadał się Trybunał Sprawiedliwości. W wyroku z dnia 21 lutego 2013 r. w sprawie C-18/12 Mesto Źamberk przeciwko Finanćni reditelstvi v Hradci Kralove, obecnie Odvolaci finanćni reditelstvi (Dz.U.UE.L 2006.347.1) Trybunał wskazał, że w odniesieniu do art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy 112 należy stwierdzić, że przepis ten, według jego brzmienia, dotyczy uprawiania sportu i wychowania fizycznego w ogóle. Mając na względzie owo brzmienie, intencją rzeczonego przepisu nie jest przyznanie zwolnienia jedynie niektórym dziedzinom sportu (t. 21). Przepis ten nie wymaga również by aktywność sportowa była podejmowana na określonym poziomie, na przykład zawodowym, ani też, aby ta aktywność była podejmowana w określony sposób, tj. regularnie lub w sposób zorganizowany bądź w celu uczestniczenia w zawodach sportowych, o ile jednak podejmowanie tej aktywności nie wpisuje się w ramy czystego wypoczynku i rozrywki (t. 22). Jeśli chodzi o cel art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy VAT, Trybunał podkreślił, że przepis ten służy wspieraniu niektórych rodzajów działalności interesu publicznego, czyli usług mających ścisły związek z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym, które są świadczone przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Przepis ten ma zatem na celu wspieranie podejmowania takiej aktywności przez szerokie warstwy społeczeństwa (t. 23).

W efekcie Sąd stwierdził, że przepis art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT w związku z art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy 112 należy tak interpretować, że zwolnieniem od podatku określonym w tej normie objęte są nie tylko usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, ale również tego typu usługi świadczone przez inne podmioty nie nastawione na osiąganie zysku.

Trafność stanowiska Sądu zawartego w ww. wyroku z 29 października 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 1448/15 potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny, który po rozpatrzeniu skargi kasacyjnej organu w wyroku z 8 lutego 2018 r. sygn. akt I FSK 394/16 zauważył, że zgodnie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że (a) są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim, (b) świadczący te usługi nie są nastawieni na osiąganie zysków, (c) są one świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym – z wyłączeniem usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

Zwolnienie powyższe jest wynikiem implementacji do polskiego porządku prawnego art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy 112, zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają od podatku świadczenie niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym, przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym.

W wyroku Sąd wskazał, że rację ma wprawdzie autor skargi kasacyjnej wskazując na wynikającą z orzecznictwa TSUE regułę dokonywania ścisłej interpretacji terminologii używanej do określania zwolnień od podatku od wartości dodanej, jako stanowiących odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania tym podatkiem. Zasada ścisłej wykładni nie oznacza jednak, że terminologia stosowana przy określeniu zwolnień przewidzianych w art. 132 Dyrektywy 112, zamieszczonych w rozdziale 2 „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, powinna być interpretowana w sposób, który pozbawiałby te zwolnienia skuteczności (por. wyroki TSUE: z 18 listopada 2004 r. w sprawie C-284/03 Temco Europe, pkt 17; z 14 czerwca 2007 r. w sprawie C-434/05 Horizon College, pkt 16 oraz z 16 października 2008 r. w sprawie C-253/07 Canterbury Hockey Club i Canterbury Ladies Hockey Club, pkt 17; dostępne na https://curia.europa.eu).

Nie ulega ponadto wątpliwości, że zwolnienia powyższe powinny być stosowane jednolicie we wszystkich państwach członkowskich. Dlatego też wykładnia przepisów prawa krajowego powinna uwzględniać treść unormowań unijnych oraz musi być zbieżna we wszystkich krajach Unii Europejskiej.

NSA wskazał, że jak słusznie przy tym dostrzegł Sąd pierwszej instancji, w odniesieniu do przesłanek stosowania zwolnienia z art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy 112 TSUE wprost wypowiedział się w wyroku z 21 lutego 2013 r. w sprawie C-18/12 Město Žamberk (ECLI:EU:C:2013:95), wskazując na cel tego przepisu determinujący kierunek wykładni zawartych w nim norm prawnych. Zdaniem Trybunału, przepis ten służy wspieraniu niektórych rodzajów działalności interesu publicznego, czyli usług mających ścisły związek z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym, które są świadczone przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Przepis ten ma zatem na celu wspieranie podejmowania takiej aktywności przez szerokie warstwy społeczeństwa (t. 23), a interpretacja ograniczająca zakres stosowania przewidzianego w tym przepisie zwolnienia do aktywności sportowej podejmowanej w sposób zorganizowany, systematyczny lub mający na celu udział w zawodach sportowych, byłaby sprzeczna z rzeczonym celem (t. 24).

Mając na uwadze powyższe NSA zgodził się z Sądem pierwszej instancji, że stanowisko organu wyrażone w zaskarżonej interpretacji indywidualnej jest rezultatem zawężającej wykładni art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT, opartej wyłącznie na regułach wykładni językowej, bez uwzględnienia celu normy prawnej zawartej w tym przepisie. Ogranicza ono bowiem zwolnienie od podatku VAT do usług świadczonych wyłącznie w formie klubu sportowego, związku sportowego lub związku stowarzyszeń i innych osób prawnych w rozumieniu art. 3 i art. 6 u.s. Taka interpretacja nie jest zaś wykładnią prounijną.

Należy bowiem jeszcze raz podkreślić, że art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy 112 stanowi o usługach świadczonych przez „organizacje nienastawione na osiąganie zysku”. Zatem nie ma podstaw do zawężania kręgu podmiotów świadczących te zwolnione usługi. Sprzeciwiają się temu regulacje dyrektywy. Krąg podmiotów, które świadcząc usługi opisane w tym przepisie, mogą korzystać ze zwolnienia, prawodawca unijny wyznaczył jedynie poprzez wskazanie, że podmioty te (organizacje) nie mogą być nastawione na osiąganie zysku. Natomiast ustawodawca polski zawęził tenże krąg poprzez wskazanie, że zwolnienie obejmuje przedmiotowe usługi, jeżeli są one świadczone przez podmioty działające w określonych formach organizacyjnych (kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu).

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, tego rodzaju dookreślenie zakresu podmiotowego zwolnienia opartego na przepisie Dyrektywy 112 nie znajduje usprawiedliwienia w okoliczności, że art. 132 ust. 1 lit. m cytowanej dyrektywy stanowi o zwolnieniu „niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym”. Brzmienie to odwołuje się bowiem do przedmiotu zwolnienia, jakim są usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym. Zwrot „niektóre usługi’” nie jest zaś tożsamy ze zwrotem „usługi świadczone przez niektóre podmioty”. Ograniczenia, jakie mogą wprowadzić państwa członkowskie, odnoszące się do podmiotów świadczących tego rodzaju usługi, a niebędących podmiotami publicznymi, zamieszczone zostały w art. 133 Dyrektywy 112.

Reasumując NSA uznał, że przepis art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT w zw. z art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy 112 należy tak interpretować, że zwolnieniem od podatku określonym w tej normie objęte są nie tylko usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, ale również tego typu usługi świadczone przez inne podmioty nienastawione na osiąganie zysku.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz wskazane przepisy prawa, a także uwzględniając stanowiska Sądów wyrażone w ww. wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 29 października 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 1448/15 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 8 lutego 2018 r. sygn. akt I FSK 394/16, należy stwierdzić, że zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez określony krąg podmiotów, natomiast podmioty które wykonują te usługi muszą spełniać warunek przedmiotowy tzn. świadcząc te usługi nie mogą być nastawione na osiąganie zysków.

Wobec powyższego przesłanka o charakterze podmiotowym jest spełniona, bowiem jak wynika z wniosku Centrum Kultury i Sportu w jest podmiotem, którego celem działalności jest upowszechnianie, rozwijanie i zaspokajanie potrzeb społeczeństwa w zakresie sportu i kultury fizycznej. Statutowe zadania Centrum Kultury i Sportu realizowane są poprzez zaoferowanie społeczności lokalnej bogatej oferty sportowo - rekreacyjnej. W ofercie tej zawarte jest m.in. świadczenie usług ściśle związanych ze sportem i wychowaniem fizycznym dla dzieci i młodzieży poprzez organizowanie i prowadzenie za odpłatnością zajęć i turniejów.

Spełniona jest także przesłanka o charakterze przedmiotowym, bowiem jak wskazał Wnioskodawca Centrum nie nastawia się na osiąganie zysku, a ewentualny dochód uzyskany z działalności służy tylko i wyłącznie realizacji celów statutowych CKiS.

Wobec powyższego Wnioskodawca z tytułu świadczenia wykazanych we wniosku usług związanych ze sportem może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin