2018.08.27 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP1-1.4012.362.2018.3.KBR

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.362.2018.3.KBR
z 27 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 28 maja 2018 r. (data wpływu 22 czerwca 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 sierpnia 2018 r. (data wpływu 17 sierpnia 2018 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 1 sierpnia 2018 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.362.2018.2.KBR (doręczone w dniu 3 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania przekazania wspólnikowi gruntu w związku z likwidacją Spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania przekazania wspólnikowi gruntu w związku z likwidacją Spółki.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 sierpnia 2018 r. (data wpływu 17 sierpnia 2018 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 1 sierpnia 2018 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.362.2018.2.KBR (doręczone w dniu 3 sierpnia 2018 r.).

We wniosku wspólnym złożonym przez:

Zainteresowanego
Sp. z o.o.;

Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
Miasto.

Przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Miasto („Miasto”) - zainteresowane niebędące stroną postępowania, jest 100% udziałowcem S. sp. z o.o. („Spółka”). Spółka jest właścicielem zabudowanej nieruchomości („Nieruchomość”). Nieruchomość stanowi działkę ewidencyjną nr 42/1.

Nieruchomość nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Dla Nieruchomości wydana została decyzja Burmistrza Gminy o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, która została zmieniona decyzją z dnia 30 października 2001 r., a następnie decyzją z dnia 20 lutego 2002 r. Zgodnie z powyższą decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, na Nieruchomości miał powstać budynek biurowy z garażem podziemnym. Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu z dnia 24 września 2001 r. była ważna 2 lata.

Do 1998 r. Nieruchomość stanowiła własność Skarbu Państwa. Decyzją Wojewody z dnia 5 stycznia 1998 r. Nieruchomość została przekazana w 2002 r., a następnie została przez Gminę wniesiona do Spółki jako wkład niepieniężny.

Na Nieruchomości znajdują się następujące zabudowania:

budynek byłej szkoły o powierzchni 1.332,00 m². Szkoła funkcjonowała do ok. 2000 r. Budynek jest przewidziany do rozbiórki. Został on wyłączony z użytkowania na podstawie decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 27 września 2013 r.,
dwa budynki niemieszkalne o powierzchni 19 m² każdy,
budynek niemieszkalny o powierzchni 9 m²
asfaltowy plac będący pozostałością po boisku szkolnym.

Wszystkie naniesienia zostały wybudowane w 1969 r.

W latach 1995-1998 fragmenty Nieruchomości (gruntu) były oddawane w dzierżawę. Dzierżawcy prowadzili działalność gospodarczą w pawilonach handlowych postawionych przez nich na wydzierżawionym gruncie. Pawilony zostały usunięte z Nieruchomości.

W dokumentacji zachowało się 9 umów najmu dotyczących Nieruchomości zawartych na okres od 1 lipca 2002 r. do 30 września 2002 r.:

2 umowy najmu garaży o powierzchni 50 m² (obecnie garaży nie ma już na tej nieruchomości) oraz
7 umów najmu niewielkich fragmentów terenu (od 8,6 do 17,2 m²) z przeznaczeniem na działalność handlową.

Brak jest dokumentów na podstawie których można byłoby stwierdzić, czy przed wniesieniem Nieruchomości do Spółki w 2002 r. naniesienia znajdujące się na Nieruchomości były wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej (w tym, czy były wynajmowane lub dzierżawione) w większym zakresie niż opisany powyżej.

Po zakończeniu działalności przez szkołę, asfaltowy plac będący pozostałością po boisku szkolnym był wykorzystywany przez podmiot trzeci do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie całodobowego parkingu strzeżonego. Podmiot ten prowadził parking przez ponad 2 lata nie dysponując żadnym tytułem prawnym do Nieruchomości oraz nie mając zgody (ani wyrażonej wprost, ani w sposób dorozumiany) właściciela Nieruchomości na prowadzenie takiej działalności. W dniu 30 czerwca 2015 r. Spółka zawarła umowę dzierżawy z innym podmiotem, który wykorzystuje plac do prowadzenia działalności w zakresie usług parkingowych.

Z zachowanych dokumentów nie wynika, aby (czy) w okresie pomiędzy 1 stycznia 1993 r., a wniesieniem Nieruchomości aportem do Spółki w 2002 r. naniesienia znajdujące się na Nieruchomości były ulepszane.

Po aporcie Nieruchomości do Spółki naniesienia nie były ulepszane.

Spółka planuje wydać Nieruchomości Miastu w ramach likwidacji Spółki, przeprowadzanej na zasadach przewidzianych w ustawie z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1577, dalej: „KSH”).

Pismem z dnia 9 sierpnia 2018 r. Spółka wskazała, że wniesienie przez Gminę w 2002 r. aportem do Wnioskodawcy majątku w postaci gruntu zabudowanego stanowiącego działkę nr 42/1 nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w świetle przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym.

Ponadto Spółka nie występowała i nie zamierza wystąpić do właściwych organów z wnioskiem o pozwolenie na rozbiórkę budynku usytuowanego na terenie posesji. Jedyny udziałowiec S. sp. z o.o., tj. Miasto oczekuje przekazania nieruchomości w obecnym stanie w ramach podziału mienia pozostałego po likwidacji Spółki.

Do 2000 r. budynki i budowle usytuowane na nieruchomości wykorzystywane były na potrzeby publicznej edukacji (szkoła podstawowa).

Po wniesieniu aportu rzeczowego w postaci nieruchomości do Spółki do połowy 2015 r. S. sp. z o.o. nie miała nieruchomości w posiadaniu. Osoby trzecie korzystały bezumownie z nieruchomości Spółki a na okoliczność potwierdzenia i żądań zapłaty z tego tytułu S. sp. z o.o. wystąpiła do Sądu Okręgowego z powództwami cywilnymi o zapłatę. Sprawy te nie zostały jeszcze prawomocnie zakończone.

Od 30 czerwca 2015 r. plac asfaltowy jest wydzierżawiany osobie prawnej prowadzącej działalność w formie spółki z o.o., która wykorzystuje określoną wielkość placu na prowadzenie parkingu samochodowego.

W tym miejscu wskazać trzeba, że przywołane zabudowania w postaci: dwóch budynków niemieszkalnych o pow. 19m² każdy oraz jeden budynek niemieszkalny o pow. 9 m² de facto stanowią przybudówkę do dawnej sali gimnastycznej i podobnie jak pozostała część budynku nie są użytkowane.

Asfaltowy plac będący pozostałością po boisku szkolnym stanowi budowlę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy wydanie Nieruchomości Miastu (jako jedynemu udziałowcowi Spółki) w związku z likwidacją Spółki stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług („podatkiem VAT”) na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT?
W przypadku uznania przez Organ, że wydanie Nieruchomości Miastu w związku z likwidacją Spółki nie będzie mogło korzystać z wyłączenia od opodatkowania na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT (w związku z pytaniem nr 1), Spółka zwraca się z pytaniem, czy wydanie Nieruchomości Miastu będzie zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a) ustawy o VAT?

Stanowisko Zainteresowanych:

Ad. 1.

W ocenie Spółki, wydanie Nieruchomości Miastu w związku z likwidacją Spółki nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, gdyż Spółce nie przysługiwało, w całości lub w części, prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia przekazywanej Nieruchomości.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 7 ust. 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane. Powyższe potwierdził NSA m.in. w wyrokach z dnia 20 marca 2014 r., sygn. akt I FSK 1062/13 oraz z dnia 23 lipca 2015 r., sygn. akt I FSK 334/14.

Wydanie nieruchomości Miastu mieści się w katalogu czynności, o których mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT (nieodpłatne przekazanie na cele osobiste udziałowca-Miasta). NSA w wyroku z dnia 14 stycznia 2015 r. w sprawie o sygn. akt II FSK 2844/12 wyjaśnił, iż przekazanie majątku likwidowanej spółki wspólnikowi jest czynnością jednostronną, która nie nakłada na wspólnika obowiązku spełnienia świadczenia wzajemnego. Wspólnik nie płaci też żadnej ceny. Analogiczne stanowisko prezentowane jest w szeregu innych orzeczeniach sądów administracyjnych, których przykłady wskazane zostały w stanowisku Spółki odnośnie do pytania nr 3.

Z posiadanych przez Spółkę dokumentów nie wynika, aby (czy) przedmiotowy aport został rozliczony przez Miasto jako czynność podlegająca opodatkowaniu. Przepisy art. 7 ust. 2 ustawy o VAT odwołują się jednakże do posiadania przez podatnika „prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego”.

Niezbędne jest odwołanie się w tym miejscu do obowiązujących wówczas przepisów o podatku VAT. Zgodnie z Ustawą o VAT z 1993 r. opodatkowaniu tym podatkiem podlegała m.in. sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług (art. 2 ust. 1). W art. 2 ust. 3 ustawy o VAT z 1993 r. wymieniony został katalog innych czynności, które również podlegały opodatkowaniu tym podatkiem. W świetle brzmienia powyższych przepisów istniała wątpliwości, czy czynność wniesienia aportu podlegała opodatkowaniu VAT. Na poparcie poglądu, iż aport podlega opodatkowaniu wskazywano art. 2 ust. 3 pkt 5a ustawy o VAT z 1993 r., zgodnie z którym czynnością opodatkowaną było wydanie towarów lub świadczenie usług w zamian za czynności nie podlegające opodatkowaniu. Za takim stanowiskiem przemawiało również brzmienie obowiązujących kolejno rozporządzeń wykonawczych do ustawy o VAT z 1993 r., które przewidywały zwolnienie aportów od opodatkowania (rozporządzenia z dnia 22 grudnia 1999 r. oraz z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - odpowiednio § 69 pkt 3 i § 67 pkt 3). Skoro dla aportu przewidziano zwolnienie podatkowe, powinno to oznaczać, że czynność ta podlegała opodatkowaniu, tzn. była objęta zakresem przedmiotowym ustawy. Jeżeli bowiem aport nie podlegałby opodatkowaniu, bezprzedmiotowe byłoby zwalnianie tej czynności od podatku. Istniał również pogląd, zgodnie z którym aporty nie podlegały opodatkowaniu VAT, ponieważ czynność ta nie mieściła się w katalogu czynności opodatkowanych z art. 3 Ustawy o VAT z 1993 r., a rozporządzenie nie mogło modyfikować (w szczególności rozszerzać) zapisów ustawy w tym zakresie.

Sądy administracyjne jednak stanęły na stanowisku, że w świetle przepisów ustawy o VAT z 1993 r. czynność wniesienia aportu do spółki nie podlegała opodatkowaniu VAT. Za takim poglądem opowiedział się m.in. NSA w składzie siedmiu sędziów w wyroku z dnia 29 października 2001 r., sygn. akt FSA 1-2/02 oraz WSA w Warszawie w wyroku z dnia 1 grudnia 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 1894/08. W ocenie sądów art. 2 ust. 3 pkt 5a ustawy o VAT z 1993 r. nie miał zastosowania do wnoszenia wkładów niepieniężnych, ponieważ aport nie stanowi czynności dokonywanej „w zamian” za czynność niepodlegającą opodatkowaniu. W szczególności wydanie nowych udziałów przez spółkę nie powinno być traktowane jako ekwiwalent aportu.

Biorąc pod uwagę powyższe w świetle linii orzeczniczej sądów administracyjnych należy przyjąć, iż wnoszenie aportów do spółek pod rządami ustawy o VAT z 1993 r. nie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem.

Mając na uwadze powyższe, Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku należnego o podatek naliczony, bez względu na to, czy mieliśmy do czynienia z czynnością wniesienia aportu niepodlegającą opodatkowaniu, czy z czynnością podlegająca opodatkowaniu ale zwolnioną od podatku. W obu bowiem przypadkach przy realizacji czynności nie występuje podatek. W obu zatem sytuacjach Spółce nie przysługiwałoby prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

Należy wskazać, że art. 74 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2018 r., poz. 395, dalej: „UR”) określa termin przechowywania ksiąg rachunkowych przez okres 5 lat, przy czym okres przechowywania ksiąg rachunkowych oblicza się od początku roku następującego po roku obrotowym, którego dane zbiory dotyczą (art. 74 ust. 3 UR).

Z kolei okres przechowywania dokumentów księgowych dla celów podatkowych został uregulowany w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm., dalej: „Ordynacja podatkowa”).

W myśl art. 86 § 1 Ordynacji podatkowej, podatnicy obowiązani do prowadzenia ksiąg podatkowych przechowują księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego, chyba że ustawy podatkowe stanowią inaczej. Zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej).

Należy zatem uznać, że Spółka nie ma obowiązku posiadania dokumentacji księgowej związanej z aportem do Spółki Nieruchomości w 2002 r. oraz dokumentacji dotyczącej ulepszeń naniesień znajdujących się na Nieruchomości w latach 1993-2002, z uwagi na fakt, że obowiązkowy termin przechowywania takiej dokumentacji wynikający z przepisów UR oraz Ordynacji podatkowej już upłynął.

Biorąc pod uwagę powyższe, skoro Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem Nieruchomości, wydanie Nieruchomości Miastu w związku z likwidacją Spółki nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 stycznia 2018 r. nr 0111-KDIB3-2.4012.786.2017.3.MGO.

Rozstrzygniecie kwestii opodatkowania podatkiem VAT czynności przekazania majątku wspólnikowi w ramach likwidacji Spółki jest istotne dla Miasta z uwagi na fakt, że Miasto jest jedynym 100% udziałowcem Spółki.

Złożony wniosek ma zatem bezpośrednie skutki prawnopodatkowe dla zainteresowanego niebędącego stroną postępowania.

Ad. 2.

W przypadku, gdyby Organ nie podzielił stanowiska Spółki odnośnie do pytania nr 1, zdaniem Spółki do czynności wydania Nieruchomości Miastu zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a) ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a) ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10 tego artykułu, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Od nabycia przedmiotowej Nieruchomości Spółce nie przysługiwało obniżenie kwoty podatku należnego o podatek naliczony, w związku z tym, że czynność wniesienia Nieruchomości aportem do Spółki nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. W przypadku, gdyby nawet uznać, że czynność wniesienia Nieruchomości aportem do Spółki podlegała opodatkowaniu, to czynność ta była zwolniona od podatku (o czym była mowa w stanowisku Spółki odnośnie do pytania nr 1).

Po aporcie Nieruchomości do Spółki naniesienia na nieruchomości nie były ulepszane.

Mając na uwadze powyższe, spełnione byłyby oba warunki, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a) ustawy o VAT umożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

W analizowanej sprawie wyjaśnienia wymaga, czy przekazanie majątku w związku z likwidacją Spółki wspólnikowi będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zasady oraz tryb rozwiązania i likwidacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością regulują przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577, z późn. zm.).

Na podstawie art. 58 § 1 Kodeksu spółek handlowych, rozwiązanie spółki powodują:

przyczyny przewidziane w umowie spółki;
jednomyślna uchwała wszystkich wspólników;
ogłoszenie upadłości spółki;
śmierć wspólnika lub ogłoszenie jego upadłości;
wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika;
prawomocne orzeczenie sądu.

W myśl art. 67 § 1 Kodeksu spółek handlowych, w przypadkach określonych w art. 58 należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki.

Zgodnie z art. 272 Kodeksu spółek handlowych, rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru.

Na mocy art. 286 § 1 Kodeksu spółek handlowych, podział między wspólników majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli nie może nastąpić przed upływem sześciu miesięcy od daty ogłoszenia o otwarciu likwidacji i wezwaniu wierzycieli.

Stosownie do art. 286 § 2 Kodeksu spółek handlowych majątek, o którym mowa w § 1, dzieli się między wspólników w stosunku do ich udziałów.

Uregulowania Kodeksu spółek handlowych wskazują, że podział majątku między wspólników następuje po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli. Tym samym, przejęcie majątku likwidowanej spółki handlowej przez wspólników następuje z mocy prawa i nie stanowi rozdysponowania majątku przez likwidowany podmiot. Likwidowany podmiot nie może przeznaczyć majątku likwidacyjnego na żaden inny cel (chyba że inne zasady podziału określone zostały w umowie już w momencie zawiązywania spółki), lecz tylko dokonać podziału pozostałego majątku między wspólników.

Z opisu sprawy wynika, że Nieruchomość została do Spółki wniesiona w ramach aportu w 2002 roku. Przedmiotowa transakcja nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w związku z czym przy jej nabyciu Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.

Jedynym wspólnikiem w Spółce jest Miasto, któremu Spółka planuje wydać Nieruchomość w postaci gruntu zabudowanego. Wnioskodawca od momentu wniesienia Nieruchomości nie dokonywał żadnych ulepszeń Nieruchomości, budynek szkoły jest przeznaczony do rozbiórki. Spółka nie występowała i nie zamierza występować o pozwolenie na jego rozbiórkę, gdyż Miasto oczekuje przekazania Nieruchomości w obecnym stanie w ramach podziału mienia pozostałego po likwidacji.

Mając na uwadze przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawcy przy nabyciu Nieruchomości składającej się z gruntu zabudowanego budynkiem byłej szkoły, dwoma budynkami niemieszkalnymi o powierzchni 19 m² każdy, budynkiem niemieszkalnym o powierzchni 9 m² oraz asfaltowym placem będącym pozostałością po boisku szkolnym - nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, tym samym przekazanie wspólnikowi Nieruchomości w związku z likwidacją Spółki nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle powyższych okoliczności, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Z uwagi na uznanie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego pytania nr 1 za prawidłowe, Organ odstąpił od udzielenia odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie nr 2, gdyż Wnioskodawca oczekiwał na nie odpowiedzi wyłącznie w sytuacji uznania stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1 za nieprawidłowe.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług (pytania oznaczone we wniosku nr 1 i nr 2), w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych (pytania oznaczone we wniosku nr 3 i nr 4) sprawa zostanie rozpatrzona odrębnie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin