INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2012 r. (data wpływu 5 stycznia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 marca 2012 r. (data wpływu 26 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej sprzedaży działek oraz opodatkowania sprzedanej w 2011 r. działki.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 marca 2012 r. (data wpływu 26 marca 2012 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy, wskazania, że wniosek dotyczy zarówno zaistniałego stanu faktycznego, jak i zdarzenia przyszłego, doprecyzowanie pytania i własnego stanowiska oraz o brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wraz z mężem w 2002 r. zakupili nieruchomość działkę gruntu, która weszła w skład ich majątku wspólnego. Przedmiotowa działka była zakwalifikowana w ewidencji gruntów jako grunty orne, a w planie zagospodarowania przestrzennego z możliwością zabudowy mieszkaniowej. Zainteresowana wraz z mężem zakupili przedmiotową działkę jako osoby fizyczne w celu założenia siedliska - wybudowania tam dla siebie budynku mieszkalnego. Przedmiotowa działka nigdy nie była związana z jakąkolwiek działalnością gospodarczą i była użytkowana rolniczo. W obecnie obowiązującym planie działki mają przeznaczenie jako budowlane - budownictwo mieszkaniowe. Sytuacja ekonomiczna zmusiła ich do podziału nieruchomości na mniejsze działki i dokonania sprzedaży jednej z nich w 2011 r. W przyszłości Wnioskodawczyni wraz z mężem mają zamiar sprzedać pozostałe działki powstałe po podzieleniu.

W piśmie z dnia 22 marca 2012 r., będącym uzupełnieniem wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że nieruchomość została podzielona na 6 działek, które w planie miejscowym mają przeznaczenie budowlane oraz wydzielono jedną działkę z przeznaczeniem na drogę.

Wnioskodawczyni nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nie jest i nie była rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług oraz nie prowadzi działalności związanej z obrotem nieruchomościami. Zainteresowana nie udostępniała i nie udostępnia gruntu osobom trzecim na podstawie umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze. Nieruchomość była użytkiem rolniczym - na nieruchomości jest łąka naturalna. Wnioskodawczyni bezpośrednio nie poczyniła żadnych nakładów, do nieruchomości doprowadzony jest wodociąg komunalny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w związku z uzupełnieniem wniosku).

Czy w przypadku przeniesienia własności – sprzedaży pozostałych działek czynność taka będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowanym w związku z uzupełnieniem wniosku), przeniesienie własności jednej z działek nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT jak też sprzedaż dalsza wydzielonych działek nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Zgodnie z przyjętą konstrukcją w podatku od towarów i usług opodatkowaniu tym podatkiem mogą podlegać tylko te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, a więc podmiot mający cechę podatnika dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem. W myśl art. 15 VATU podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności (ust. 1), która obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (ust. 2).

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku siedmiu sędziów NSA z 29 października 2007 r., I FPS 3/07, w którym - na kanwie sprawy dotyczącej sprzedaży przez osobę fizyczną działek budowlanych - wskazał, w jakich okolicznościach dany podmiot należy uznawać za podatnika VAT. Mianowicie stwierdzono w tym wyroku w szczególności, że dla uzyskania takiego statusu nie jest wystarczający sam zamiar dokonywania określonych czynności w sposób częstotliwy.

NSA rozstrzygając ten spór, za trafne uznał stanowisko podatników i orzekł, że:

1. przepisy art. 15 ust. 1 i 2 VATU powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód,
2. ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
   
   

Powyższe stanowisko potwierdził wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 2010-02-25, I FSK 148/09, który uznał, że nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych). Jeżeli sprzedane działki zostały wydzielone z gruntu stanowiącego majątek osobisty sprzedawcy, który nie został nabyty w celu prowadzenia działalności gospodarczej, sprzedawca nie może być uznany za handlowca w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Również w wyroku NSA z 2010-02-25 I FSK 45/09, Sąd wskazał, że wyprzedaż natomiast majątku prywatnego przez osobę fizyczną, nawet jeżeli przybierze w określonym przedziale czasowym charakter częstotliwy - nie może być uznana za działalność handlową, czyniącą tenże podmiot podatnikiem VAT. Sprzedaż kilku działek budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę, stanowiących majątek prywatny sprzedawcy, wskazująca tym samym na ograniczony ilościowo zakres realizacji tej sprzedaży, nie może być kwalifikowana jako prowadzenie handlowej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - podobnie wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego siedziba w Gliwicach 2010-03-29, III SA/Gl 1560/09 jak też wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego siedziba w Gdańsku 2010-03-02, I SA/Gd 25/10.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w tym przypadku Zainteresowana wraz z mężem nabyli działkę gruntu bez zamiaru dalszej odsprzedaży a w celu wykorzystania jej na budowę własnego domu. Świadczy o tym fakt, że blisko przez 9 lat użytkowali tą działkę i nie dokonywali podziału. Oznacza to, że nabycie nastąpiło bez zamiaru dalszej odsprzedaży. Działka ta też nie była powiązana z jakąkolwiek działalnością gospodarczą. W tej sytuacji nie ma spełnionych przesłanek podmiotowych dla uznania tej czynności jako opodatkowanej podatkiem VAT.

Przyjęcie odmiennego stanowiska byłoby ponadto sprzeczne z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. z 2006 r. UE L 347.1 ze zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Towarami – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r.) – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż w obecnym stanie prawnym grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Art. 15 ust. 1 ustawy, stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo - prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego np. nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy. Ponadto, wyprzedaż majątku prywatnego przez osobę fizyczną, nawet jeżeli przybierze w określonym przedziale czasowym charakter częstotliwy, nie może być uznana za działalność handlową, czyniącą tenże podmiot podatnikiem podatku od towarów i usług. Tym samym czynność sprzedaży gruntu w takich okolicznościach nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Jednocześnie należy podkreślić, że za prowadzenie działalności gospodarczej nie mogą być uznane czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem w 2002 r. zakupili nieruchomość działkę gruntu, która weszła w skład ich majątku wspólnego. Przedmiotowa działka była zakwalifikowana w ewidencji gruntów jako grunty orne, a w planie zagospodarowania przestrzennego z możliwością zabudowy mieszkaniowej. W obecnie obowiązującym planie działki mają przeznaczenie jako budowlane - budownictwo mieszkaniowe. Zainteresowana wraz z mężem zakupili przedmiotową działkę jako osoby fizyczne w celu założenia siedliska - wybudowania tam dla siebie budynku mieszkalnego. Przedmiotowa działka nigdy nie była związana z jakąkolwiek działalnością gospodarczą i była użytkowana rolniczo. Sytuacja ekonomiczna zmusiła ich do podziału nieruchomości na mniejsze działki i dokonania sprzedaży jednej z nich w 2011 r. W przyszłości Wnioskodawczyni wraz z mężem mają zamiar sprzedać pozostałe działki powstałe po podzieleniu. Nieruchomość została podzielona na 6 działek, które w planie miejscowym mają przeznaczenie budowlane oraz wydzielono jedną działkę z przeznaczeniem na drogę. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, iż nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nie jest i nie była rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług oraz nie prowadzi działalności związanej z obrotem nieruchomościami. Zainteresowana nie udostępniała i nie udostępnia gruntu osobom trzecim na podstawie umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze. Nieruchomość była użytkiem rolniczym - na nieruchomości jest łąka naturalna. Wnioskodawczyni bezpośrednio nie poczyniła żadnych nakładów, do nieruchomości doprowadzony jest wodociąg komunalny.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że pomimo, iż działki spełniają pojęcie towarów zdefiniowanych w art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy, z okoliczności sprawy nie wynika, aby Wnioskodawczyni planując sprzedaż działek, powstałych w wyniku podziału nieruchomości stanowiącej majątek osobisty, miała działać w charakterze handlowca. Mając na uwadze całokształt okoliczności sprawy, należy uznać, że działania podejmowane przez Wnioskodawczynię należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Tak więc planowaną dostawę tych działek można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, planowana sprzedaż przedmiotowych działek będzie korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Reasumując, Wnioskodawczyni dokonując przeniesienia własności – sprzedaży pozostałych działek, które nabyła do majątku osobistego w celu wybudowania budynku mieszkalnego, nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej. Tym samym, dostawa przedmiotowych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy podkreślić, iż zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Jednocześnie zaznaczenia wymaga, iż organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) przez Wnioskodawczynię. To Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku zdarzenia przyszłego. Podkreślić należy, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie tut. Organ informuje, iż powołane przez Zainteresowaną wyroki sądowe są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej sprzedaży działek. Natomiast, kwestia dotycząca stanu faktycznego w zakresie opodatkowania sprzedanej w 2011 r. działki została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji nr IPTPP2/443-21/12-4/JS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.