Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.450.2018.1.ASZ
z 31 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 czerwca 2018 r. (data wpływu 4 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur zakupu związanych z realizacją ww. projektu pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur zakupu związanych z realizacją ww. projektu pn. „…”

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Województwo (Wnioskodawca) realizuje projekt pn.: „…”. Zarządcą przedmiotowego odcinka drogi na wskazanym odcinku jest zgodnie z art. 19 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 roku o drogach publicznych (Dz. U.2017.2222, ze zm.) Zarząd Województwa. Zadanie prowadzi Zarząd Dróg Wojewódzkich, jako samorządowa jednostka budżetowa, nie posiadająca osobowości prawnej, powołana Uchwałą Sejmiku Województwa nr xxx z dnia 23 marca 1999 r. w celu wykonywania zadań zarządcy dróg wojewódzkich w Województwie, położonych poza granicami miast na prawach powiatu. Koszty działalności Zarządu Dróg Wojewódzkich finansowane są z budżetu Województwa. Od dnia 1 stycznia 2017 roku Województwo podjęło rozliczanie podatku VAT wraz ze swoimi jednostkami budżetowymi. Województwo jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Opisany we wniosku projekt jest realizowany w związku z działalnością statutową Województwa i należy do zadań własnych województwa wskazanych w ustawie z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz.U.2017.2096. ze zm.) – w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych. Przedmiotowy projekt jest realizowany w ramach zadania budowy dróg wojewódzkich, których zarządcą jest Zarząd Województwa.

Przedmiotem projektu jest budowa nowego odcinka drogi o długości 7,83 km, który stanowić będzie nowy przebieg drogi wojewódzkiej nr xxx od DK xxx w gminie R. do ul. P. w R. Zaprojektowano drogę jednojezdniową, a na odcinkach szczególnie obciążonych ruchem poszerzoną do dwóch jezdni. Inwestycja zlokalizowana jest na terenie województwa w jego południowo-zachodniej części w rejonie granicy z województwem x oraz w bliskości południowej granicy Polski z X. Odcinek objęty opracowaniem stanowi fragment większej inwestycji obejmującej przebudowę oraz przełożenie śladu istniejącej drogi wojewódzkiej nr xxx biegnącej ze wschodu na zachód od drogi krajowej nr x w P. do drogi krajowej nr xx w miejscowości R. Głównym problemem, do którego rozwiązania przyczyni się realizacja projektu jest niedostateczna dostępność, efektywność i jakość systemu transportowego południowo-zachodniej części województwa.

Zarząd Dróg Wojewódzkich nie dokonał jeszcze procedury przetargowej na wyłonienie wykonawcy robót budowlanych. Planuje się uruchomienie procedury w III kwartale 2018 r. dla wyłonienia Wykonawcy robót budowlanych uruchomienie. Zabezpieczenie środków na realizację projektu wynika z Wieloletniej Prognozy Finansowej Województwa na lata 2018-2030. podjętej uchwałą xxx Sejmiku Województwa z dnia 19 marca 2018 r.

Projekt jest przewidziany do finansowania ze środków własnych budżetu Województwa oraz ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014- 2020. Decyzja do dofinansowania nr xxx z dnia 28 listopada 2017 r. Beneficjentem środków europejskich jest województwo, a jednostką realizującą projekt jest Zarząd Dróg Wojewódzkich. Nie istnieje ryzyko wystąpienia braku środków pieniężnych na realizację projektu. Wszystkie Środki finansowe na realizację projektu przekazywane są jednostce realizującej projekt na podstawie faktur wystawianych przez Wykonawcę za wykonane roboty budowlane. Wkład własny jest pokrywany z budżetu Beneficjenta (budżetu Województwa). Wysokość dofinansowania dla projektu wynosi 84,99 % kosztów kwalifikowanych. Środki finansowe stanowiące dofinansowanie ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa przyznawane są na podstawie wniosków o płatność, w ramach którego jednostka otrzymuje dofinansowanie w formie zaliczki lub refundacji. W przypadku dofinansowania w formie zaliczki, wniosek taki obejmuje wysokości planowanych wydatków, określaną na podstawie harmonogramu robót. Harmonogramy wniosków o płatność składane są do Instytucji Organizującej konkurs jeden raz na kwartał. W przypadku dofinansowania w formie refundacji jednostka przedstawia faktury, które obejmują wykonane roboty budowlano-montażowe z wnioskowanego okresu rozliczeniowego.

We wniosku o dofinansowanie projektu w ramach RPO podatek VAT został określony po stronie kosztów kwalifikowanych i niekwalifikowalnych. Nie zakładano możliwości jego odzyskania.

W ramach ww. projektu planowana jest również realizacja kanału technologicznego oraz oświetlenia ulicznego. Zgodnie z § 109 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych jakimi powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie, droga publiczna powinna być oświetlona ze względu bezpieczeństwa ruchu, w szczególności m in. gdy przebiega przez obszar oświetlony i występuje zagrożenie olśnienia uczestników ruchu, w obrębie węzła lub skrzyżowania, na skrzyżowaniu typu rondo czy w rejonie przejścia dla pieszych. Jednocześnie między oświetlonymi i nieoświetlonymi i odcinkami drogi powinna być wykonana strefa przejściowa o zmniejszającym się natężeniu światła i długości nie mniejszej niż 100 m – dla dróg klasy technicznej G. W celu spełnienia wymogów ww. rozporządzenia, projekt budowy drogi przewiduje budowę oświetlenia ulicznego. Zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 3 lit. c ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. prawo energetyczne, finansowanie oświetlenia ulic, placów i dróg publicznych, znajdujących się na terenie gminy należy do zadań własnych gminy. Zgodnie z powyższym utrzymanie urządzeń oświetlenia ulicznego nie leży po stronie zarządcy drogi, lecz jest jednym z zadań gminy, właściwej dla miejsca danej inwestycji. Z uwagi na powyższe konieczne jest nieodpłatne przekazanie urządzeń oświetlenia ulicznego, wybudowanego w ramach zadania na rzecz miasta R. i gminy R. Zakres rzeczowy związany z oświetleniem ulicznym został ujęty jako koszt kwalifikowalny we wniosku o dofinansowanie projektu.

W ramach przedmiotowego Projektu planuje się również budowę kanału technologicznego. W związku z powyższym, w przypadku zgłoszenia zainteresowania udostępnieniem kanału, przez potencjalnego gestora sieci, istnieje możliwość uzyskania przychodu z tytułu udostępnienia wybudowanego kanału technologicznego. Ustawa o drogach publicznych nałożyła na zarządcę drogi obowiązek lokalizacji kanału w trakcie budowy lub przebudowy drogi. Kanał technologiczny udostępnia się na pisemny wniosek podmiotu, który zgłosił zainteresowanie jego udostępnieniem, w drodze decyzji administracyjnej, w której określa się warunki udostępnienia tego kanału. Zasady ustalania, uiszczania oraz wysokość stawek opłat za udostępnienie 1 mb kanału określa art. 39 ust. 7h-7i ustawy o drogach publicznych oraz rozporządzenie Ministra Cyfryzacji z dnia 29 czerwca 2016 r., w sprawie udostępniania kanału technologicznego przez zarządców dróg publicznych oraz wysokości stawek opłat za udostępnienia 1 mb kanału technologicznego. Z uwagi na istnienie ustawowego obowiązku realizacji kanału technologicznego, określenie wysokości opłat za udostępnienie kanału technologicznego oraz sposobu jej uiszczania, w drodze decyzji administracyjnej, udostępnienie kanału technologicznego nie stanowi usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym Zarząd Dróg Wojewódzkich (zarząd drogi), ani Zarząd Województwa (zarządca drogi wojewódzkiej) nie będzie miał możliwości odliczenia całości ani części podatku VAT z pobieranych opłat.

Nabyte towary i usługi w ramach realizowanego projektu nie są i nie będą przez Zarząd Dróg Wojewódzkich (zarząd drogi) ani przez Zarząd Województwa (zarządca drogi wojewódzkiej), w żadnym zakresie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT i nie będą generowały obrotu opodatkowanego podatkiem VAT. Przychodem jest tylko wpływ za wynajem kanału technologicznego. Przychody te nie przekraczają kosztów eksploatacji, tj. projekt nie generuje dochodu netto.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Województwo w ramach projektu pn. „xxx” w oparciu o art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur zakupu związanych z realizacją ww. projektu?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Efekty projektu nie są i nie będą przez Zarząd Dróg Wojewódzkich ani przez Zarząd Województwa, w żadnym zakresie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Projekt nie będzie generował obrotu opodatkowanego podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług, nie ma możliwości odliczenia w całości lub części podatku naliczonego zawartego w fakturach VAT wystawionych przez wykonawców projektu oraz w związku z nieodpłatnym przekazaniem urządzeń oświetlenia ulicznego wykonanych w ramach przedmiotowego projektu, na rzecz miasta R. i gminy R.

Odnośnie budowy kanału technologicznego i ewentualnego poboru opłat z uwagi na fakt, że udostępnienie kanału następuje na pisemny wniosek podmiotu, który zgłosił zainteresowanie jego udostępnieniem w drodze decyzji administracyjnej, Województwo występuje w związku z ww. czynnością w roli organu władzy publicznej, wykonującego zadania własne poza zakresem działalności gospodarczej. Z uwagi na istnienie ustawowego obowiązku realizacji kanału technologicznego, określenie wysokości opłaty za udostępnienie kanału technologicznego oraz sposobu jej uiszczania, w drodze decyzji administracyjnej, udostępnienie kanału technologicznego nie stanowi usługi w rozumieniu ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT.

W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupów z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na mocy art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2018 r., poz. 913 ze zm.), organy samorządu województwa działają na podstawie i w granicach określonych przez ustawy. Do zakresu działania samorządu województwa należy wykonywanie zadań publicznych o charakterze wojewódzkim, niezastrzeżonych ustawami na rzecz organów administracji rządowej.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa, samorząd województwa wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, dysponuje mieniem wojewódzkim, prowadzi samodzielnie gospodarkę finansową na podstawie budżetu.

Jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa, w celu wykonywania zadań województwo tworzy wojewódzkie samorządowe jednostki organizacyjne oraz może zawierać umowy z innymi podmiotami.

Natomiast art. 14 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie województwa stanowi, że samorząd województwa wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim określone ustawami, w szczególności w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych.

Ponadto w myśl art. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2222, ze zm.), zgodnie z którym, drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych.

W świetle art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy o drogach publicznych, drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej, dzielą się na następujące kategorie:

1. drogi krajowe;
2. drogi wojewódzkie;
3. drogi powiatowe;
4. drogi gminne.
   
   

Ulice leżące w ciągu dróg wymienionych w ust. 1, należą do tej samej kategorii co te drogi.

W art. 2a ust. 2 ustawy o drogach publicznych, wskazuje, że drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

W myśl art. 19 ust. 2 ustawy o drogach publicznych, zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5, 5a i 8, są dla dróg:

1. krajowych – Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad;
2. wojewódzkich – zarząd województwa;
3. powiatowych – zarząd powiatu;
4. gminnych – wójt (burmistrz, prezydent miasta).
   
   

Stosownie do zapisu art. 20 ustawy o drogach publicznych, do zarządcy drogi należy między innymi:

• opracowywanie projektów planów rozwoju sieci drogowej oraz bieżące informowanie o tych planach organów właściwych do sporządzania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego (pkt 1);
• opracowywanie projektów planów finansowania budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg oraz drogowych obiektów inżynierskich (pkt 2);
• pełnienie funkcji inwestora (pkt 3);
• utrzymanie nawierzchni drogi, chodników, drogowych obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą, z wyjątkiem części pasa drogowego, o których mowa w art. 20f pkt 2 (pkt 4);
• wykonywanie robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i zabezpieczających (pkt 11).
  
  

Na podstawie art. 39 ust. 6 ustawy o drogach publicznych, zarządca drogi w trakcie budowy lub przebudowy drogi jest obowiązany zlokalizować kanał technologiczny w pasie drogowym:

1. dróg krajowych;
2. pozostałych dróg publicznych, chyba że w terminie 60 dni od dnia ogłoszenia informacji, o której mowa w ust. 6a, nie zgłoszono zainteresowania udostępnieniem kanału technologicznego.
   
   

Zarządca drogi udostępnia kanał technologiczny na pisemny wniosek podmiotu, który zgłosił zainteresowanie jego udostępnieniem, w drodze decyzji, w której określa warunki udostępnienia tego kanału – art. 39 ust. 7 ustawy o drogach publicznych.

W przypadku gdy funkcję zarządcy autostrady płatnej pełni spółka, o której mowa w art. 19 ust. 3, albo funkcję zarządcy drogi pełni drogowa spółka specjalnego przeznaczenia, o której mowa w ustawie z dnia 12 stycznia 2007 r. o drogowych spółkach specjalnego przeznaczenia, kanały technologiczne udostępnia się za opłatą, w drodze umowy dzierżawy lub najmu. Przepisy ust. 7h i 7i stosuje się odpowiednio – art. 39 ust. 7a ustawy o drogach publicznych.

Zgodnie z art. 39 ust. 8 ustawy o drogach publicznicach, wykonywanie zadań związanych z zarządzaniem i utrzymywaniem kanałów technologicznych, o których mowa w ust. 6, zarządca drogi może powierzyć, w drodze umowy, podmiotowi wyłonionemu w drodze przetargu, z zachowaniem przepisów o zamówieniach publicznych lub w trybie określonym w ustawie z dnia 21 października 2016 r. o umowie koncesji na roboty budowlane lub usługi.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca realizuje projekt pn.: „…”. Zarządcą przedmiotowego odcinka drogi jest Zarząd Województwa. Zadanie prowadzi Zarząd Dróg Wojewódzkich. Opisany we wniosku projekt jest realizowany w związku z działalnością statutową Województwa i należy do zadań własnych województwa. Odcinek drogi objęty opracowaniem stanowi fragment większej inwestycji obejmującej przebudowę oraz przełożenie śladu istniejącej drogi wojewódzkiej. W ramach ww. projektu planowana jest również realizacja kanału technologicznego oraz oświetlenia ulicznego. Utrzymanie urządzeń oświetlenia ulicznego nie leży po stronie zarządcy drogi, lecz jest jednym z zadań gminy, właściwej dla miejsca danej inwestycji. Z uwagi na powyższe konieczne jest nieodpłatne przekazanie urządzeń oświetlenia ulicznego, wybudowanego w ramach zadania na rzecz miasta i gminy. W ramach przedmiotowego Projektu planuje się również budowę kanału technologicznego. W związku z powyższym, w przypadku zgłoszenia zainteresowania udostępnieniem kanału, przez potencjalnego gestora sieci, istnieje możliwość uzyskania przychodu z tytułu udostępnienia wybudowanego kanału technologicznego. Kanał technologiczny udostępnia się na pisemny wniosek podmiotu, który zgłosił zainteresowanie jego udostępnieniem, w drodze decyzji administracyjnej, w której określa się warunki udostępnienia tego kanału. Z uwagi na istnienie ustawowego obowiązku realizacji kanału technologicznego, określenie wysokości opłat za udostępnienie kanału technologicznego oraz sposobu jej uiszczania, w drodze decyzji administracyjnej, udostępnienie kanału technologicznego nie stanowi usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Nabyte towary i usługi w ramach realizowanego projektu nie są i nie będą w żadnym zakresie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT i nie będą generowały obrotu opodatkowanego podatkiem VAT.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur zakupu związanych z realizacją ww. projektu pn. „…”.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do obniżenia podatku należnego nie zostaną spełnione, gdyż jak wynika z wniosku nabyte towary i usługi w ramach realizowanych projektów nie będą w żadnym zakresie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT i nie będą generowały obrotu opodatkowanego tym podatkiem. Oświetlenie uliczne zostanie nieodpłatnie przekazane miastu i gminie. Natomiast udostępnienie kanału teletechnicznego nastąpi w drodze decyzji administracyjnej wydanej na pisemny wniosek podmiotu zainteresowanego udostępnieniem tego kanału. Jak wskazał Wnioskodawca, z uwagi na istnienie ustawowego obowiązku realizacji kanału technologicznego, określenie wysokości opłat za udostępnienie kanału technologicznego oraz sposobu jej uiszczania, w drodze decyzji administracyjnej, udostępnienie kanału technologicznego nie stanowi usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem Wnioskodawca realizując opisany projekt, nie będzie działał w charakterze podatnika VAT, a efekty realizacji projektu nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W związku z tym Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług związanych z realizacją przedmiotowego projektu.

Podsumowując, w okolicznościach analizowanej sprawy, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur zakupu związanych z realizacją ww. projektu pn. „…”, ponieważ nie zostaną spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Wnioskodawca nie będzie działał jako podatnik podatku VAT, a zakupy związane z realizacją projektu nie będą służyć do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo nadmienia się, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wydatków poniesionych na realizację projektów (obejmujących między innymi podatek od towarów i usług) do kosztów kwalifikowanych. Pojęcie to należy rozumieć zgodnie z przepisami regulującymi zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne przy dokonywaniu kwalifikacji, czy podatek VAT od zakupów objętych dofinansowywanym ze środków unijnych w związku z realizacją projektu w ramach realizacji zadania będącego przedmiotem niniejszego wniosku może być zaliczony do kosztów kwalifikowanych.

Zauważa się, że organ podatkowy jest ściśle związany opisanym we wniosku zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego, w szczególności na stwierdzeniu, że nabywane towary i usługi w związku z realizacją ww. projektu nie są i nie będą w żadnym zakresie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz na stwierdzeniu, że udostępniając kanału teletechnicznego nie stanowi usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa St. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.